wat is de waarde/ het nut van een schoolreis...

ja, ja, dat spaargeld...

Afgelopen week kondigde de leraar van mijn examenklaszoon aan dat er waarschijnlijk een werkweek aan zat te komen. Ik vroeg meteen wat het kostte en zei dat ik dat niet meer op kon brengen.
"Daarom vertellen we het vast, dan kunt u gaan sparen."

De leraar is er van op de hoogte dat we de laatste paar jaar heel veel te stellen hebben gehad met de vader van de kinderen. Verwaarlozing, psychische mishandeling, en op het laatst zelfs diefstal van spullen van de kinderen om zijn eigen schulden te kunnen afbetalen. Al eerder hadden we ontdekt dat de goed gevulde spaarrekening, die we bij de geboorte van de kinderen hadden geopend, door vader tot nul waren leeggehaald. Inmiddels is het contact met deze vader op verzoek van de kinderen verbroken, we weten niet eens waar hij is momenteel, waarschijnlijk in de goot, hoewel hij nog wel 300 euro moet bijdragen aan de studiefinanciering van mijn oudste (gebaseerd op inkomen van enkele jaren geleden).

Ik doe mijn uiterste best de boel hier draaiende te houden. Door de crisis en mijn eigen gezondheid ben ik veel werk kwijtgeraakt, op dit moment leef ik van een minimum inkomen en dat zou volgend jaar wel eens bijstandsniveau kunnen worden. Toch kom ik rond en blijf ik uit de schulden, ondanks het feit dat mijn oudste volwassen is, net zonder bijbaan zit en zijn kosten vrijwel volledig voor mijn rekening zijn, zonder kinderbijslag en zo.

Rondkomen lukt. Sparen niet. Als volgend jaar mijn auto (nodig voor mijn werk) afgekeurd wordt zal ik hem weg moeten doen. Ik heb nog een beetje spaargeld voor als de wasmachine het begeeft of mijn oudste zoon onverhoopt zijn eigen risico (zorgverzekering) moet aanspreken, en dan houdt het op. Dat geld gaat niet naar de werkweek, sorry. En als zo'n leraar dan zegt dat ik tijd genoeg heb op die honderden euro's bij elkaar te sparen en een "wat een onzin"-gebaar maakt als ik zeg dat dat er niet in zit, terwijl hij nota bene op de hoogte is van alle ellende die we met de vader van de kinderen hebben meegemaakt...

Dan kost het me even moeite flink te blijven. Wie mij kent weet dat ik altijd hard heb gewerkt, dat ik altijd mijn verantwoordelijkheden heb genomen. Ik heb één grote fout gemaakt, en dat is de vader van mijn kinderen trouwen. Ik heb mijn les geleerd, maar de schade die hij heeft aangericht (niet alleen financieel) kan ik niet meer ongedaan maken.

Mijn verhaal is niet uniek. Ik ken meer mensen die hun spaargeld zijn kwijtgeraakt. Door een hebberige ex, maar ook door bijvoorbeeld restschulden na de scheiding (eigen huis!), dat laatste komt eigenlijk nog veel vaker voor. Dan ben je je mooie buffertje ook kwijt.

En als je in de schuldhulpverlening zit, denk ik ook niet dat je zomaar even een spaarbuffertje op kunt bouwen. Ik ken meerdere ZZP-collega's die de crisis niet hebben overleefd en in de schulden terecht zijn gekomen. Elke cent die over is, gaat naar de schuldeisers. Niet naar de werkweek van het kind. Ik mag mijzelf nog gelukkig prijzen dat ik tot nu toe uit de schulden ben gebleven, anders had ik nog meer problemen gehad.

Denk alsjeblieft goed na voor je zo makkelijk roept dat we dan maar hadden moeten sparen. Meerdere mensen die nu met lege handen staan, hadden zo'n spaarrekening, maar zijn die weer kwijtgeraakt. En echt niet altijd, zoals mijn ex heeft gedaan, aan hun eigen lolletjes.

Soms kan het echt niet. En zo'n opmerking over "had je maar moeten sparen" of "je hebt nog tijd zat om elke maand een paar tientjes opzij te zetten" komt dan verdomd hard binnen, als er tegelijkertijd ook nog andere kinderen zijn die van alles nodig hebben, plus een berg rekeningen die betaald moeten worden.
Dan heeft zo'n werkweek toch echt de laagste prioriteit.

school

In jouw geval vind ik dat de school moet bijspringen. Ik vind dat je duidelijk genoeg geweest bent over je zorgen en financiële problemen. Goed dat de leraar er al van tevoren aan denkt, maar nog beter als de school aanbiedt de kosten te vergoeden. Werkweek klinkt namelijk ook niet als iets dat helemaal vrijwillig is zoals bijvoorbeeld een reis naar A, B of C.
Ik wens je veel sterkte om uit de problemen te komen. Heb je misschien familie die je kan ondersteunen?

kosten en waarde van een schoolreis

Hoe zeg je dat nou weer correct, 'weten wat het kost, maar niet weten wat iets waard is'?

Bijna iedereen hier kan zich herinneren, of hij/zij toen mee op reis ging of thuis bleef. Wij praten dus over iets wat wel belangrijk is en je de rest van je leven bijblijft. Als de reis niet belangrijk zou zijn, zouden onze hersenen niet de moeite nemen een herinnering op te bouwen.

Trouwens heeft nog niemand het erover gehad dat sommige kinderen niet meekunnen omdat ze een visum nodig hebben, Nederland niet uit mogen of allen binnen het Schengengebied mogen reizen.

Het pauperverhaal herinnert mee en beetje aan een kindervakantieweek van weleer. Die was bedoeld voor kinderen die niet op vakantie konden gaan en uiteindelijk waren wij, belast met de voorbereiding, de enige familie wiens kinderen die zomer niet met vakantie waren geweest.
Die kinderen die er het meeste baat aan een schoolreis hebben, kunnen mogelijk ivm de kosten niet mee.

Wat de kosten betreft heb ik er moeite mee, als hier geschreven wordt dat mensen, die een reis niet kunnen betalen, aanspraak kunnen maken op het schoolfonds of bij de gemeente kunnen aankloppen.
Sommige komen hiervoor niet eens in aanmerking. Het is ontzettend zwaar steeds opnieuw aanvragen in te dienen. De extraatjes die je aan school of gemeente kan vragen zijn beperkt.

aandekust

"Wat de kosten betreft heb ik er moeite mee, als hier geschreven wordt dat mensen, die een reis niet kunnen betalen, aanspraak kunnen maken op het schoolfonds of bij de gemeente kunnen aankloppen.
Sommige komen hiervoor niet eens in aanmerking. Het is ontzettend zwaar steeds opnieuw aanvragen in te dienen. De extraatjes die je aan school of gemeente kan vragen zijn beperkt."

Omdat ik de eerste maanden van dit jaar nog wat meer inkomen had, maar nu ben teruggevallen tot een minimum inkomen (op maandniveau) zal mijn jaarinkomen voor dit jaar nog boven het minimum uitkomen. Niet al teveel, maar genoeg om niet in aanmerking te komen voor allerlei potjes en regelingen. Huurtoeslag krijg ik ook niet op het niveau dat bij mijn huidige maandinkomen hoort.
Liefst verdien ik zo snel mogelijk weer op het oude niveau, ik ben onafhankelijk en wil tegen niemand dankjewel hoeven zeggen. Maar ik val dus overal buiten. Of men zegt dat ik maar wat meer druk op vader moet leggen om bij te dragen (het LBIO heeft het ook al opgegeven). Als ik vertel hoe de vlag erbij hang met vader word ik niet geloofd, of men denkt dat we in een vechtscheiding zitten (je weet wel, die moeders die die arme vader zwartmaken).

Ik hoef nog niet eens een potje of regeling, ik wil gewoon dat men mijn "nee" accepteert. En ja, dan loopt mijn kind misschien een unieke ervaring mis. Maar hij leert ook dat de bomen niet tot de hemel groeien en dat er nou eenmaal omstandigheden zijn waardoor je niet met alles mee kan doen. Noem het maar "pauper", maar wat financiën betreft balanceer ik nu op een heel wiebelig touw, en ik kan me op dit moment geen enkel extraatje veroorloven. Ook geen unieke ervaringen voor mijn kind.

Die ervaringen en herinneringen kan hij overigens ook op een andere manier opdoen. Zo zielig is hij niet zonder werkweek. En ook geen pauper. Het is ontzettend jammer, ja. Maar er zijn ergere dingen. Een vader die je bedondert bijvoorbeeld.

duidelijk toch

Nou, dan lijkt me jouw punt heel duidelijk. Jij kunt het niet betalen, hoe je jouw budget ook wendt of keert. Zoon vindt het niet heel erg dat hij niet mee kan. Zoon kan op school gewoon onderwijs krijgen. Dan is het toch geregeld? Dan gaat hij niet mee.
Blijft over dat je hem die ervaring wel had gegund, maar dat het er nu even niet in zit. Geen ramp inderdaad, het leven is nog lang genoeg voor hem, er komen nog wel andere kansen.
Ik vind het trouwens niet zo'n sterk punt dat de school nog niet weet wat het gaat worden (reis-kamp-werkweek). Welk doel streven ze dan na? En nogmaals: als het zoo ontzettend belangrijk is dat hij meegaat, dan betaalt school het zelf.

Toch heb ik er wel moeite mee om een kind zelf te laten betalen.

Als het om een schoolreis ónder schooltijd gaat, heeft een kind geen keus, het moet mee. En dan kunnen ze soms wel kiezen voor verschillende prijsklassen, maar als kind absoluut geen gat ziet in een survival-kamp, maar skiën het einde vindt, dan ga ik mijn best doen om dat te betalen zonder de rekening van kind te plunderen. Dat kun je te aardig van mij vinden naar kind toe, maar ikzelf vind eigenlijk dat de school mij tot dat soort beslissingen dwingt en niet mijn kind.

Als een school groepsreizen wil aanbieden, dan vind ik eigenlijk dat de school gewoon één soort reis (lees kamp in een groepsaccomodatie) met één prijs moet aanbieden en moet streven naar een zo bescheiden mogelijke kostprijs. Ik vind dat scholen niet uit moeten gaan van het idee dat ouders wel even een trip naar het buitenland kunnen betalen. Ik weet het, het is absoluut geen nieuw fenomeen. Mijn zus van 59 is met de Havo naar Parijs geweest bijvoorbeeld. Maar oude gewoontes zijn niet altijd goede gewoontes, vind ik.

Ik heb afgelopen week eens op 'groepsaccomodatie' gezocht en ik zag dat een midweek met 70 personen op 50 euro p.p. komt, in het hoogseizoen voor dit soort accomodaties. Kies een accomodatie die eventueel op de fiets te bereiken is of met lage reiskosten en dan kom je met 150 euro p.p. naar mijn idee al een heel eind. Mijn ervaring is dat de lol van dit soort weken niet persé het onderkomen en de locatie is, maar meer het hele gedoe van met elkaar 'iets doen'.

precies gai

Kinderen mogen best leren dat als ouders al moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen dat ze mee mogen werken. Kaaskopje, ik denk dat jij heel sterk het gevoel altijd hebt gehad dat dat niet hoort, is dat ook niet zo voor meehelpen in het huis? Ik kan het me best wel voorstellen dat als je het financieel altijd moeilijk hebt gehad je je kinderen op die manier een beetje wil verwennen maar ik denk dat je geen idee hebt hoe vaak het voorkomt dat kinderen wat betalen ergens voor. Al is het alleen maar om er iets van te leren waarna je het kind het geld links of rechtsom weer terug geeft. Wellicht gaat dat over andere dingen (ok als jij die duurdere laptop wil dan betaal je zelf maar mee) maar het is niet zo dat dat verboden is bij kampen voor school.

Daarbij: zo vaak wordt er gezegd waarom er nog schoolreisjes bestaan omdat kinderen daar toch wel komen, doe eens iets anders maar jij vindt wel dat heel Nederland weer naar precies hetzelfde moet als waar ze al met groep 8 zijn geweest? Nou dat vind ik nu ook weer niet.

Mijn zoon had in groep 8 een soort educatief iets in zo'n kampeerboerderij. Ik leg er dan toch liever 100 euro bij voor de reis naar de Ardennen. Mijn zoon was ook jaloers op zijn nichtje die in de brugklas wel naar de Ardennen was geweest en voor haar een vreselijke week had, zij had graag geruild met mijn zoon. Je doet het toch nooit voor iedereen goed denk ik dan maar ik vind een skireis dan weer een beetje te ver gaan voor doordeweeks. Dat maakt het in verhouding zoveel duurder dat juist dat weer een beetje te gek is. Verder kun je op skireis weinig anders doen dan in de sneeuw ploegen terwijl je op andere locaties in ieder geval nog ergens in een stad komt, een museum bezoekt, de taal eens kan proberen met opdrachten (drinken bestellen in een skihut kan iedereen) etc.

Ook niet eens

Ik herinner me dat ik op school eens een reis naar Berlijn heb meegemaakt, waar toen de Muur nog intact was. De helft van die reis heb ik zelf betaald, want onder die voorwaarde mocht ik mee van mijn ouders. Ik had toen ook een bijbaan en ik had de "aderlating" er echt voor over.

Een werkweek, zoals ik die in mijn herinnering heb, was bij ons wel min of meer verplicht. Dat was overigens wel een zinvolle invulling bij ons, want wij gingen in een grote stad op diverse vervolgopleidingen kijken en halve dagen meedraaien. Dat daar nog wat feesterij omheen komt, is prima, maar de werkweek was in elk geval zo laag mogelijk in de kosten gehouden en het was in mijn ogen naast ontiegelijk gezellig ook heel zinvol.

keuze

Toen ik in de 4e zat van de middelbare school hadden we ook de keuze uit heel veel verschillende reizen: o.a. Londen, Parijs, Berlijn, zeilkamp en een voettocht door Limburg. Deze laatste was verreweg het goedkoopst. Ik mocht kiezen wat ik wou, ouders betaalden het en ik heb gekozen voor de voettocht. Mijn redenatie: naar Londen, Parijs enz ga ik nog wel een keer met vrienden, een voettocht zal ik nooit van mijn leven meer doen. Dat klopt. De steden heb ik inmiddels allemaal bezocht, een voettocht nooit meer gedaan. Was wel ontzettend leuk trouwens.

op school van onze kinderen (5 VWO en 4HAVO)

hebben we reizen die onder schooltijd zijn, je moet kiezen uit 3 reizen die allemaal 375-500 euro kosten of thuisblijven met thuisblijfprogramma van 85 euro. Ze gaan dus te gelijk op reis hier. Daar komt dan bij dat je op t laatste moment hoort dat 3x lunch en 2x diner zelf betaald moet worden door de kinderen en dat er dus op 125 euro extra gerekend moet worden. Ik vind het nogal wat.
De werkweek in de 2e kost tussen de 175 en 225 euro, ook verplicht of thuisblijfprogramma van 65 euro.
Je kan dan nog skieen met school in de kerstvakantie, maar dat is vrijwillig. En naar Parijs, das ook vrijwillig.
Veel te veel allemaal!

lilian

Ja dat vind ik ook wel vreemd, moeten ze dat eten ook nog zelf bij elkaar scharrelen of wordt het wel gemaakt en groepsgewijs gegeten? Geldt dat ook voor het thuisblijfprogramma of eten die gewoon thuis?

Thuisblijfprogramma Lilian

Een thuisblijfprogramma dat 85 euro kost? Wat moet je dan als je dat ook niet kan betalen? In je eentje in de bieb zitten tussen half negen en drie met wat lesboeken? Zo'n bedrag vragen voor een thuisblijfweek lijkt me niet kunnen als er verder geen alternatief is.

skik

lilian

Op school van oudste was dat ook zo maar dochter ging gewoon een frietje en iets anders gemakkelijks halen. Tussen de middag een broodje en ze was max 50 euro kwijt. Andere reis was in een spaans gezin en verplicht mee eten in het gezin.

Wbt thuisblijf vind ik het ook belachelijk dat dat zoveel kost. Er zou ook een kosteloos thuisblijf programma moeten zijn naar mijn idee. Is bij mijn oudste ook. Gewoon thuis slapen en iedere dag programma (speurtocht ea)

Vroeger

Bij ons op school vroeger ging je in het op een na laatste jaar een week op schoolreis. Je kon kiezen uit Parijs, wandelen in de Alpen of zeilen in Friesland. Mijn klasgenoten (vwo) kozen massaal voor wandelen in de Alpen, de sportievelingen, en ik ging met nog een klasgenootje en bijna heel 4 havo naar Parijs. Geweldige reis gehad. Volgens mij was het educatieve element maar marginaal aanwezig, daar kan ik me in ieder geval niets van herinneren Mijn ouders hadden het echt niet breed en ik kan me ook niet meer herinneren of er een groot prijsverschil was tussen het zeilen en Parijs. Zakgeld kreeg ik al niet meer sinds ik een weekendbaantje had (op mijn 15e), dus dat moest ik zelf ophoesten.
Met mijn dochter had ik al min of meer afgesproken dat ze, als ze Latijn zou houden, de helft van de Romereis zelf moest betalen. 600 euro hakt er nogal in, en ik vind dat ook in geen verhouding staan tot de kosten van onze gezinsvakantie. Volgens mij gaat die reis nog steeds met de bus, dus waarom dat dan zo duur moet zijn? Nou ja, Latijn heeft ze laten vallen maar er komen volgens mij nog wel reisjes naar Engeland en Spanje.

Barvaux

Je weet dat wij financieel erg krap hebben gezeten en we horen nog steeds niet bij de rijkere stadsgenoten, dus de kinderen hebben absoluut wel meegekregen dat het moeilijk is om de eindjes aan elkaar te knopen. Maar ik ben, afwijkend van jou en Gai bijvoorbeeld, dus van mening dat kinderen die nog niet de leeftijd hebben dat werken erbij gaat horen, niet hoeven te werken om een schoolreis te betalen, maar ook als ze wel werken vind ik een verplichte schoolweek niet iets wat een kind zelf moet betalen, zoals ik al eerder zei. Ik vind dat scholen uit moeten gaan van de gedachte dat alle ouders de kosten redelijkerwijs kunnen dragen, met een beetje hulp voor ouders die dat echt niet kunnen. 300-500 euro vind ik niet getuigen van dat uitgangspunt.

Nederland is nu ook weer niet zo klein dat ieder leerjaar naar dezelfde boerenschuur hoeft te gaan. Ik ben op verschillende adressen geweest. Zelfs vlakbij in de duinen. En ik heb het daar net zo leuk gehad als verder weg in Nederland.

Als ik het goed onthouden heb, is tijdens de skiweek wel een bezoek aan de stad gebracht, maar het hoofddoel was skiën. Omdat wij nog nooit op wintersport waren geweest en dat ook nooit zouden gaan doen, gunden wij haar de ervaring wel. Het punt is dat ik het niet aan een school vindt om zo'n reis op het programma te zetten.

Als kinderen hun eerste reis naar het buitenland maken, weten ze opperbest hoe ze in vakantieland alles moeten vragen. Dat hoeft in mijn ogen niet persé tijdens een schoolweek ter plaatse geoefend te worden. Het is wel leuk, maar niet noodzakelijk.

Ik heb nooit meebetaald aan een laptop. En vakanties naar het buitenland bekostig ik ook niet deels. Dát vind ik de dingen bij uitstek waar ze zelf voor moeten sparen.

de noodzaak van zulke reizen?

Sorry hoor, maar een werkweek (of wat dan ook) naar Peru of Minsk lijkt mij niet echt gangbaar op de middelbare school.

'Vroegah' was er een reis naar een europese stad (Rome voor gymnasiasten) en voor de rest een brugklaskamp, een biologiekamp op schiermonnikoog en elk jaar een educatieve schoolreis van één dag.

Maar alle jaarlijkse zeilkampen, skireisjes, survivalweken in de meivakantie en dergelijke waar ik mijn overbuurmeisje op het vwo over hoor, dat is bij mijn weten acultatief en het lijkt mij zeer overdreven om die allemaal te gaan maken (misschien wel 1 of 2 over de hele schoolperiode, maar niet 2 extra reizen per jaar). Erg duur, en ik ga zelf ook maar 1x per jaar op vakantie. Natuurlijk mag iedereen dat voor zichzelf weten, maar volgens mij moet je niet vergeten de boodschap over te brengen dat die reizen (ook schooltjes bouwen in de derde wereld-hoe leerzaam ook) een luxe-artikel zijn, net als een dure hobby of muziekles. Ik ken nog mensen uit mijn studietijd (met rijke ouders) die toen en nu nog verre reizen maken en daar nooit zelf voor betaald hebben. Zij zien reizen als een soort noodzakelijk kwaad waar je desnoods geld voor leent.

thuisblijfprogramma

heeft hier ook voor veel commotie gezorgt, Ze gingen naar een pretpark en naar de mac etc. en dat werd er ook van betaald zeiden ze. Maar toen reageerden de meesten net als wij: daar is geen geld voor! We blijven niet voor niets thuis. Dit jaar is het voor het eerst dat ze dan helaas,dat wel, gewoon lessen moeten volgen op eigen tempo in een lagere klas of ander nivo. Slaat nergens op, maar er moet nog heel wat bevochten worden wat dat betreft. Onze kinderen kunnen mee op de reizen maar t is gewoon HEEL veel geld!

Dochter zat in Italie en daar was t erg duur allemaal, ze hebben pizza etc gegeten want er was geen friettent of zo in de buurt.

Duur eten in Italie

Anekdote on the side, over het dure eten op buitenlandexcursie.

In een restaurant in Rome zat een groepje jongens, overduidelijk NL scholieren op excursie. Weinig geld, dus ze kozen het goedkoopste gerecht van de kaart: allemaal een bord pasta en een cola. Alleen geldt pasta in Italiaanse restaurants als een voorgerecht, en je “hoort” daar een volgende gang van vlees of vis achteraan te bestellen. Dat deden ze niet. Toen de rekening kwam stonden daar alle beruchte Italiaanse toeslagen op: broodgeld, watergeld, bestekgeld, bedieningsgeld…..

Wij hadden primi en secundi genomen, dus pasta en vleesgerecht. Flesje wijn er ook nog bij, en koffie na. De uitbater was helemaal enthousiast dat we “op z’n Italiaans” aten en we kregen nog een vin santo met cantuccini van het huis. Geen broodgeld, watergeld, bestekgeld etc op de rekening.
Ik geloof dat wij uiteindelijk nauwelijks duurder uit waren dan die jongens.
Het was wel sneu voor die jongens, ze werden als het ware afgestraft omdat ze goedkoop uit wilden zijn. Dan hadden ze beter óf een fastfoodtent kunnen zoeken, óf eten volgens de lokale gebruiken. Dan hadden ze tenminste nog wat lol van die uitgave gehad.

Theekopje

Bedankt voor de tip!

Theekopje, hoe heurt het eigenlijk

"Dan hadden ze beter óf een fastfoodtent kunnen zoeken, óf eten volgens de lokale gebruiken."

Wat goed dat jullie zo gecultiveerd en gefortuneerd zijn dat jullie echt op zijn Italiaans kunnen eten: voor- en nagerecht, wijn én koffie, toe maar. Prima actie van de restauranteigenaar om die scholieren met beperkt budget, die waarschijnlijk maar een half uurtje van hun tafel gebruik hebben gemaakt, eens wat cultuur bij te brengen door dubieuze toeslagen te rekenen. Hadden die pubers zicht maar beter moeten inlezen.

skik

Skik?

Volgens mij lees jij iets wat er totaal niet staat of bedoeld is.

huh skik?

Hadden ze op school de leerlingen maar verteld hoe het werkt in Italië, zou ik zeggen. Maar moeten scholieren zelf hun avondeten financieren dan? Dat was in mijn tijd nog niet, of tenminste, toen kregen we 's middags warm eten en zakgeld (werd verstrekt door school) om 's avonds wat in de stad te gaan eten. Maar daar kon na een simpele maaltijd nog wel elke avond een ijsje van af, weet ik nog.

Wat raar

Mijn zoon is ook met school naar Toscane geweest, de maaltijden zaten daar gewoon bij.

Italië

Alle 'beruchte Italiaanse toeslagen' staan netjes op de kaart vermeld. De restaurants en pizzeria's in Rome en heel Italië zijn het gewend dat de toerist alleen voor één gang kiest. Daar kijken ze niet meer van op en het geld is mooi meegenomen.

Waar ze in Rome en heel Italië niet zo op gebrand zijn, zijn de grote Nederlandse groepen. Ik heb verschillende keren meegemaakt dat groepen van 6 Nederlanders of meer onder de mom van "wij zitten vol, de tafels zijn gereserveerd" geweerd werden, terwijl er later gewoon toeristen zonder reservering aan de aparte tafels gingen zitten.
Voor een groep is het beter vooraf te reserveren. Vaak krijg je dan een menu-advies, aangepast aan de beperkingen van de keuken. In Italië zijn ze het minder gewend x klanten op hetzelfde moment aan hun eerste gang te helpen.

Het wordt ook niet gewaardeerd als je in een restaurant een pizza bestelt. Pizzeria's zijn de friettenten van Italië. In NL bestel je in een restaurant ook niet alleen een frietje met.

ze hadden wel duidelijk uitleg gehad op school

dus dat was t niet. Ze hebben savonds ook allerlei pastasoorten etc gegeten. Maar t geld vloog er wel door heen zei ze.

Aandekust

Ik zei al: het is een anekdote. Iets wat we een keer meegemaakt hebben. Daarmee pretendeer ik niet een uitspraak te doen over alle restaurants, noch een waarschuwing of voorspelling van hoe het elders zal zijn.

lunchgeld

Dochter kreeg op haar Italiereis lunchgeld van school 7,50 per keer. Zij kon daar met gemak een lunch van eten door bijvoorbeeld lekkere broodjes te halen in de supermarkt, een pizzapunt te halen, te eten bij de Mac Donalds etc. De meeste dagen hield ze geld over. 's Avonds was er wel een duidelijk verschil tussen de 'rijke' en de 'arme' leerlingen. Het buffet in het hotel waar ze zaten was verschrikkelijk. Rijke leerlingen gingen dus na het eten in het hotel dus nog elders uit eten. Arme leerlingen deden het met het buffet.

Individualistisch

Een van de doelen van zo'n schoolreis lijkt me toch om samen op reis te gaan. Als de school allerlei verschillende reizen gaat aanbieden en dan vevrolgens ook nog verwacht dat de leerlingen zelf voor hun eigen eten gaan zorgen in plaats van dat centraal te regelen wordt het wel een heel individualistisch gebeuren. En dat lijkt me niet de bedoeling te zijn. Ik vind het prima als de school een keer een reis naar het buitenland organiseert maar zorg er dan voor dat de hele klas gewoon mee kan en dat het ook echt een reis samen is. Als iedereen zelf voor zijn eten moet zorgen krijg je weer zo'n tweedeling en bovendien ook weer groepjesvorming. Gewoon met z'n allen op stap en samen eten. Heb je ook geen onderscheid tussen arme en rijke leerlingen en kinderen die misschien geen vrienden hebben om mee te gaan lunchen en dus eenzaam ergens op een bankje hun broodje zitten te eten en kinderen die wel vrienden hebben om mee te lunchen.
De school is geen reisbureau en het soort reizen dat een school organiseert zou dus ook anders moeten zijn: reizen met een educatief element waar alle leerlingen aan mee kunnen doen zodat niemand er buiten valt.