Vergoelijken van gedrag op school (vo)

Maar mea

Ik heb het niet over de dingen die goed opgelost worden door een leraar. Zoals jij vandaag.
Ook jij als leraar bent wel eens uitgeput in je ideeen toch? Op het moment dat jij als goede leraar samen met meerdere leraren aan te bel trekt over het gedrag van een leerling neem ik aan dat jij ook steun verwacht van de ouders.,
Natuurlijk krijgen pubers wel eens onterecht op hun kop van leerkrachten. Maar ook heel vaak halen ze dingen uit die de leraar niet merkt en mazzelen ze.
Ik heb zelf pubers en ik vind het een geweldige leeftijd. Ze denken de wereld aan hun voeten te hebben. Heerlijk, vol plannen en ambities. Maar soms ook overmoedig en brutaal met de waarheid in pacht. En vooral in groepen kan er een vervelende dynamiek ontstaan.
En niet alles hoeft de kop te worden ingedrukt. Maar op storend en brutaal gedrag mag opgetreden worden. Door leekrachten met steun van ouders wat mij betreft.

Nou

a) Mijn ervaring is juist dat de meeste ouders wel degelijk mee willen denken en b) ik ben de mening toegedaan dat ontsporingen op school ook daar moeten worden opgelost. Uitzonderlijke dingen als diefstal, vernieling, schorsing daargelaten. Als ik ouders moest bellen voor elke keer dat er een leerling bij mij op school brutaal is of een etui door de klas smijt, heb ik daar een dagtaak aan.

Nou mama

ik heb 1 schooljaar lang achter de leerkracht gestaan die mijn kinderen echt ziekte. Alles onder het mom, wij staan er samen voor! Mijn gevoel zei me echter, dit klopt niet en ik zag met name mijn dochter er helemaal aan onderdoor gaan!! Lag niet meer lekker bij de klasgenoten, werd gepest, door de queenbee gekleineerd, en de juf maar tegen mij, ik heb ECHT het beste met je dochter voor hoor, maar.....en dan kwam er weer een hele riedel wat er niet goed was aan mijn dochter....Kijvend heb ik tegenover mijn eigen kind gestaan....Tot ik er achter kwam dat er meer ouders waren die dit hadden meegemaakt met hun kind....
In groep 5 is mijn dochter weer helemaal opgebloeid, leuke juf die allebei de kanten van het verhaal bekeek, en niet alleen dochter op haar fouten wees.... Langzaam kwam haar zelfvertrouwen terug en ik zwoor het nooit meer zover te laten komen!!! Kregen we dat kreng dus dit jaar weer! Ik hield mijn hart vast. Het is uitgekomen.....alleen bij zoon ditmaal, omdat dochter gelukkig nu "ingeprogrammeerd" kan worden (ja juf, nee juf enz.) overleven. Het is nooit meer goedgekomen met dochter en de klasgenoten. Ze accepteren haar, dat wel, maar vriendschap? Neu. Nooit speelafspraakjes, nooit boterham eten, nooit kinderfeestjes, niks van dat al..... Zo n leerkracht kan echt ongelooflijk veel kapot maken!!

Vo anna

Ik heb het over het VO. Daar hebben de leerlingen meerdere docenten. Dat maakt de situatie heel anders.

Hier zo'n andere ouder

Soms liggen problemen heus wel aan een leerkracht hoor. Ik kom zelf uit een onderwijsfamilie en heb dus het familietrekje geerfd om bij verontwaardigd geklaag van zoon in eerste instantie altijd de kant van de leerkracht te kiezen. Of in elk geval te proberen die kant ook te laten zien. Maar soms zit het toch echt anders. Zoon zit in 5VO en heeft een milde ASS. Leraren krijgen daar wat info over aan het begin van het jaar. Hij is heel handelbaar (zegt de school he!) en lief spontaan ontwapenend, bijna alle leraren zijn juist gek op hem (vooral leraressen moet ik eigenlijk zeggen). Maar ieder jaar is er ergens wel eentje bij, van de ongeveer 8 leraren die hij meestal heeft, die er niet mee over weg kan. Die interactie loopt dan niet. Dan kan ik dat wel aan hem vinden liggen, maar waarom loopt het bij de andere 7 dan prima? Waarom vinden 7 hem grappig en spontaan, en eentje hem onhoudbaar brutaal? Waarom snappen er 7 dat hij niet samen kan werken aan een opdracht uit onmacht, en vindt er eentje het onwil? Etc. Meestal ga ik naar een 10minuten avond met zo’n leraar praten. Meestal helpt dat ook. Maar het is twee keer voorgekomen dat het totaal niet hielp en wij (man ook) echt moesten concluderen, na het gesprek, dat aan deze leraar echt iets raars of onaangenaams is, als persoon. Bij een had ik heel erg sterk de indruk dat hij zelf een stoornis had. Ik kon in elk geval onmogelijk de schuld bij mijn kind leggen in deze gevallen. Vaak hoor je later ook wel meer dingen over zo’n leraar van andere ouders.
Op zich ook logisch, dat onder een groot lerarencorps ook probleemgevallen zitten, of vreemde figuren. Kwestie van kans. Het probleem is alleen, dat scholen (in elk geval onze school) nogal de hand boven het hoofd van zo’n leraar houden en niet bereid zijn de kant van de ouders ook serieus te nemen of naar hen te luisteren. En er is bijzonder weinig controle, vanuit de schooldirectie, op wat zulke leraren uitspoken in de klas.

Vo of bo

het is echt niet zo wezenlijk anders hoor, enige verschil is dat je na een uur van leraar wisselt op het VO, en dus kan je kind hopelijk met de rest wel door 1 deur en valt de schade daardoor mee. Op het BO echter zit je de hele dag met zo 'n leerkracht..... Feit blijft dat het niet zo kan zijn dat het altijd maar de schuld van de leerling is....

Maar mea

Wat betreft de houding naar pubers toe ben ik het met je eens, maar daar gaat het draadje niet over. Natuurlijk moet je als docent niet al te kinderachtig wezen, niet in de laatste plaats omdat het beter is voor de eigen bloeddruk. Wat me verbaasd is de rol die sommige ouders spelen (of hoe het op me overkomt). Een docent die omdat hij geen orde kan houden om zich heen slaat functioneert niet al te best. Dat kinderen dan de neiging krijgen als groep met zo iemand af te rekenen is menselijk. Dat gedrag moet je dan als ouder volgens mij corrigeren, niet aanmoedigen. Uit medemenselijkheid en beschaving. En dan, zonder de kinderen er bij te betrekken, actie ondernemen. Want dat om je heen slaan als leraar, dat kan natuurlijk niet.

Tja,

Maar hoe onderneem je actie als de schoolleiding niks wil doen en klagende ouders wegzet als querulant? Hogerop, maar hoe moet het dan met de weerslag die dat heeft op je kind en je andere kinderen op dier school? Scholen zijn net mensen, ook rancune is ze niet vreemd.

Dan vind ik het prima als ultra-brave dochter eens laat zien dat ze niet alles pikt. En dat de hemel dan niet instort. Daar wordt ze echt niet opeens hondsbrutaal van hoor.

Haar vond school overigens geweldig, maar ik (en anderen) waren het probleem, omdat we een menswaardige behandeling eisten. Klagende ouders zijn niet populair.

Eensch

Sommige ouders hier hebben meerdere 'lastige' kinderen en toch ligt het altijd aan school. Enige vorm van zelfreflectie lijkt afwezig. Bovendien hoeft een reguliere school niet alles telkens maar aan te passen aan 1 stoorzender in de klas. Dat is de omgekeerde wereld.

Nou nou zeg

guttegut, ligt het "altijd" aan de school en hebben we meerdere "lastige" kinderen? Nee, ik heb kinderen met een stoornis Marije, en deze vallen uit in ons huidig onderwijssysteem. Da s ZWAAR KLOTE kan ik je zeggen! En nee, het ligt niet "altijd" aan de school, maar helaas heb ik 2 maal een juf getroffen in het BO die geen flauw benul heeft wat zij met kinderen met een stoornis aan moeten....

Ik vraag niet veel aanpassing hoor, ik vraag alleen maar begrip voor de stoornis van mijn kind.
En stoorzender, ach, ik ken ook heel veel kinderen zonder een stoornis die veel meer storen in de klas.....

Tja marije

Een kind is geen stoorzender maar een kind.
En sommige kinderen kunnen zich maar tot op zekere hoogte aanpassen, om allerlei redenen, maar bijna nooit uit pure onwil - dat zijn eerder de kinderen zonder diagnose, denk ik.

Ga er maar eens aanstaan, zou ik bijna zeggen.

Nou ik niet

Ik heb niet één lastig kind. Het zijn allemaal enorm brave borsten. Maar één kind heeft wel een stoornis. Behandel je hem goed, dan is er niks aan de hand. Het vergt alleen wat kennis, die toch inmiddels wel bekend mag worden verondersteld bij leerkrachten. En inlevingsvermogen. Dat kan misschien niet aangeleerd worden, maar hoort toch ook tot het takenpakket van een leerkracht. Niet alles ligt aan het opvoedingsvermogen van ouders. Vergeet niet dat ook leerkrachten opvoeden. Sommigen doen dat geweldig, maar bij anderen ben je als ouder eindeloos bezig om de schade te herstellen.

Anna

Je blijft wel erg hangen in je vele voorbeelden over de basisschool. Het gaat hier om kinderen die niet bij 1 leerkracht uitvallen (je vo voorbeeld) maar om kinderen die bij meerdere zo niet alle leerkrachten problemen veroorzaken op het vo.

Tja

Iedereen kan op een gegeven moment 'lastig' worden. En als ouders voor hun kinderen (die machteloos en afhankelijk zijn) opkomen op scholen, de belangen van hun kinderen behartigen en de omstandigheden die maken dat hun kind zich zo gedraagt benoemen, dan vind ik dat alleen maar lovenswaardig.
We leven toch niet in een maatschappij met schapen? We hoeven toch niet kritiekloos aan te nemen, dat alles wat een school zegt over je kind, waar is. Daar mag je (MOET JE) als ouder echt wel vraagtekens bij zetten. Je mag best wel kritisch zijn. Want scholen handelen zeker niet altijd in het belang van ieder individueel kind.

Kijk, als een kind 'lastig' is. Dan wordt het er bijna nooit beter van, als je het kind gaat afzonderen en straffen. Voor de schóól is dat wel beter. Voor de rest van de klas ook. En de andere ouders in de klas zullen ook blij zijn. Ferme taal, stoere daden, 'daar wordt ten minste wat aan gedaan, aan die rotmeid.' Maar voor dat individuele kind is straf en afzondering dus NIET het beste. Van straffen worden lastige kinderen alleen maar lastiger. En van isoleren (rebound) worden lastige kinderen schoolverlaters. Problemen worden er bijna nooit door opgelost. (Soms heeft een kind geluk, zit er op de plaatselijke rebound toevallig iemand die hem wel kan helpen. Maar dat is dan een toevalstreffer.)

Wie moet het opnemen voor JOUW kind? Wie moet in de bres voor hem schieten, als er problemen zijn? Wie moet zijn belangen behartigen? JIJ De ouder van dat kind. Verder doet niemand dat.

Dus als je kind 'lastig' is, is het heel erg dom, om klakkeloos alles te geloven wat de school over dat kind beweert. Het kán wel waar zijn, maar het hoeft niet. En het hoeft ook niet de hele waarheid te zijn. Een kritische, onderzoekende blik is dan zeer op zijn plaats. Er kunnen dingen spelen die grote invloed hebben. Pesten in de groep, de sfeer in de klas, de leerkracht die overspannen voor de klas staat, een lichamelijke ziekte, een stoornis, emotionele problemen, een leerprobleem, een taalverwerkingsprobleem, ga maar door. Dat zijn dan GEEN excuses! Dat zijn geen smoesjes. Dat zijn serieuze problemen, die zich niet vanzelf oplossen. Als ouder laat je echt veel steken vallen, als je al die mogelijkheden van tafel veegt, die problemen over het hoofd ziet. Als je gelijk met school mee gaat blaten en tegen je kind gaat brullen dat hij niet meer 'lastig' moet zijn, loop je het risico gigantisch mis te schieten.

Mijn nichtje bijvoorbeeld voldeed helemaal aan jullie profiel. Ze was 'lastig', in meerdere klassen, op de middelbare school. Ze blijkt een slimme meid te zijn, met dyslexie. Nooit onderkend, omdat ze zo goed kon compenseren. Haar ouders zijn allebei basisschoolleerkrachten, hadden het toch niet gezien. Gelukkig maar, dat ze tegen school zeiden: 'Lastig? Zij? Door de klas praten? He? Zou er misschien iets anders aan de hand kunnen zijn, wij kennen haar helemaal niet zo. Het is zo'n lief kind thuis!' Toen zijn ze verder gaan kijken en denken met de school. Het gaat inmiddels uitstekend met haar.

Een wijze kleuterjuf zei ooit tegen ons, als kakelverse ouders: 'Het gedrag van een kind, dat is de buitenkant. Eigenlijk gaat het daar niet om, dat is niet zo interessant. Er zit altijd iets achter. Daar kan je wat mee, met het gene wat er achter zit.' Zo waar.

Nou p

ik hamerde nu vooral even op de genuanceerde post van marije. Maar heb al eerder gezegd dat ik ook in het VO ervaring heb, en helaas, ook daar heb je minder geslaagde exemplaren onder de leerkrachten.... Ik kan alleen maar blij zijn dat zoon de juiste richting gekozen heeft en nu prima zit.

Siobo

Ik ben het gek genoeg wel een beetje eens met de ouders die zichzelf verdedigen in dit draadje. Er wordt wel heel snel geroepen dat een kind lastig is, of de school handelingsverlegen, of in welk vaatje het ook gegoten wordt. Kinderen willen het meestal gewoon graag goed doen. Als dat niet lukt, is het wel makkelijk om het af te schuiven naar de opvoeding thuis of een soort ingebakken mislukking van het kind zelf, maar dat helpt het kind geen steek verder.
Overigens vind ik alles op de leerkracht/docent afschuiven al even zinloos. Het is wel heel belangrijk dat zowel docent als ouders samenwerken. En dat gebeurt om duizend uiteenlopende redenen te weinig.

Ongenuanceerd of niet

Er is altijd een andere kant van het verhaal. Mijn kind werd gepest, geschopt, geslagen en bedreigd door zo'n 'lastig kind' en nu is hij (sinds de kerstvakantie) gelukkig verwijderd van school. Dit ging natuurlijk niet alleen om het pesten, hij was een stoorzender voor de hele klas. Hij werd elke week wel naar de directeur van school gestuurd. Ze hebben 'm 4 jaar aan boord gehouden maar toen ging het niet meer. 8 jaar oud en niet te handhaven. En die moeder: die vindt haar zoon nog steeds zo'n lieverdje, 'die hoort niet tussen die boefies op zijn nieuwe school'. Dit waren haar woorden. Enige vorm van kritiek op haar prinsje ontbreekt compleet. Als ze hem op school had willen behouden, had ze zelf ook moeten investeren in zijn gedrag. Hetzij door zelf doen, hetzij door gedragstherapie o.i.d. Maar ja, dat bord zat telkens voor haar kop en zit daar kennelijk nog steeds.

Jullie noemen lastig altijd in combinatie met een diagnose, dat is niet wat ik bedoel. Ik heb het overigens niet alleen over kinderen met een stoornis. Zowel kinderen met of zonder diagnose kunnen stoorzenders zijn in de groep. Er zijn zat 'normale' kinderen die vervelend en onbeschoft gedrag vertonen en zat kinderen met diagnose die zich wel kunnen gedragen. Sowieso is gewenst gedrag belangrijk voor de toekomst, dus daar moet ook door ouders in worden geinvesteerd.

Mea

Jouw visie over kinderen / pubergedrag deel ik. Verder heb ik toch nergens beweerd dat moeilijk gedrag eenzijdig terug te voeren is op opvoeding thuis of intrinsieke 'slechtigheid' van het kind? Zo denk ik er namelijk helemaal niet over. Ik kijk vanuit een andere invashoek. Dat heeft dan weer met mijn ervaring als 'lastig' (zeg maar onmogelijk) kind te maken; ik denk dat de niet-softe aanpak voor mij goed geweest is en me verder gebracht heeft. Dat betekent natuurlijk helemaal niet dat die aanpak vervolgens voor ieder kind de beste is, maar dat heb ik ook nooit gezegd. En ik blijf vinden dat de leraar met ordeproblemen ook gewoon fatsoenlijk behandeld moet worden. Net als iedereen trouwens.

Marije/ gedrag

--kinderen met diagnose die zich wel kunnen gedragen--

Die worden dan dus op de juiste manier benaderd. Dat heeft vooral met de school/leerkracht/ook ouders te maken.

Het jochie wat jouw kind pestte, is waarschijnlijk zelf verpest door zijn ouders die hem niet aanpakten/ zagen waar hij vastliep enz.

Zo werkt het toch gewoon, kinderen zijn niet hun gedrag, maar dat is wel hetgene wat alles bepaalt. En dat moeten ze leren.

Mijn broertje was ook een pispaaltje,en geloof me, ik had graag bij de pestkop aangebeld om hem eens flink bang te maken. Die woede ken ik echt wel.

Ik sluit mijn ogen niet

voor het gedrag van mijn kinderen. Ze zijn geen heilige boontjes. Wel weet ik dat met name bij zoon 2, die met autisme en ADHD-kenmerken, de aanpak zeer bepalend is. En waar de ene juf dat prima aanvoelt, is de andere echt onverbeterlijk, en hoe meer je deze kinderen aanspreekt op hun gedrag, hoe erger het wordt.... Gedrag is slechts het topje van de ijsberg, zo leerde ik op de oudercursus, er zit echter nog een hele grote ijsklont onder water die je niet ziet....

Precies - ouders, daar gaat dit draadje over

Precies, de ouders hebben het verpest. Zij willen het niet zien en vergoeilijken het alleen. Dat bedoel ik ook. Dat joch is 8, die kan je moeilijk de schuld geven. Zijn ouders weigeren het alleen als een probleem te zien en er iets aan te doen. Daarmee verpesten ze het voor hun zoon.

Ik wil ook de kinderen niet de schuld geven, zij zijn het product van hun omgeving/opvoeding. Dan heb ik het nadrukkelijk over normale kinderen met gedragsproblemen. Als een kind met bijv. autisme slecht functioneert op een reguliere school is het echt beter af op een cluster 4 school. Is voor beide partijen prettiger.

De tendens tegenwoordig is: alles moet perfect. Huis, baan, kinderen.. dus als er kritiek is op de kinderen, dan klopt dat niet want mijn kinderen zijn perfect.

Maar marije

wie zegt jou dat die jongen waar je het over had niet ook "gewoon" een stoornis heeft? Natuurlijk is het naar voor de kinderen in de klas, maar het is ook heel naar voor die jongen....dat hij niet goed geholpen wordt....

Ongetwijfeld

Alleen willen zijn ouders er niet aan, testen is uit den boze want er is geen probleem. Kind is immers perfect. Dus weer dat vergoeilijken van ouders.

Overigens wil ik niet dat je denkt dat mijn opmerkingen over jouw situatie gaan. Jij bent immers van mening dat jouw kind op een cluster 4 school beter op zijn plek zal zijn. Het lijkt alsof je jezelf telkens wilt verdedigen, dat is echt niet nodig. Er is niks mis met strijden voor je kind. Het gaat ook niet per se om kinderen met grote problemen, maar ook kleine puntjes van kritiek op hun prinsjes en prinsesjes die ouders niet kunnen verdragen. Jammer dat ouders van kinderen met grotere problemen zich aangesproken voelen, ik denk niet dat dit draadje daarop was gericht. Maar meer op de draadjes in de trant van 'juf vind mijn kind brutaal, ja ze draait wel haar rug naar juf toe als ze spreekt, maar dat is toch niet brutaal? hoe durft die juf dat te zeggen?'.

Evenzo

Wow, wat een kort door de bochte onzin. Het hb forum is voor ouders die kinderen hebben die hb zijn en waar het niet vanzelf automatisch loopt.

Er moet me nu even iets van het hart. Ik volg hier al een tijdje de draadjes op het forum over hb en ik erger me rot aan die ouders 'mijn kind is hb en het heeft geen problemen, dus de rest is maar aanstellerij.' In plaats van dat je je god op je blote knietjes dankt dat het bij jou wèl soepel en makkelijk gaat geef je af op ouders met kinderen bij wie dat een heel ander verhaal is.

Richard zei al, dat er enorme verschillen zijn tussen hb en hb. Klopt. Ik ken een meisje van 7 dat in een Leonardo zit, en ze doen daar hun uiterste, uiterste best om dit kind op haar negende naar het VO te laten gaan. En daar moeten ze dus alles, alles, alles voor uit de kast trekken ( in een systeem dat er dus al op gericht is om het reguliere werk drastisch inte perken,) want in feite is ze nu al klaar. Ze zal volgend jaar augustus 9 worden... Verder een heel normaal kind dat gewoon niet te stoppen is. Denk je niet dat die moeder er goud voor gegeven zou hebben als ze gewoon in de klas had kunnen blijven met wat extra rekentijgers?

Ik ken een meisje dat op een Leonardo zit, waar haar oude school haar daadwerkelijk verbood om meer te kunnen en te doen dan het gemiddelde. Het kind kon lezen toen ze drie was, maar ze mocht niet eens met letters bezig in groep 1. Extra uitdaging? Nee, want ze moest meedoen met de rest en het enige wat belangrijk was, waren de achterstandskinderen die opgetrokken moesten worden. Tja, het kind vloog tegen de muren van verveling, ging er helemaal kapot aan. (Maar da's vast karakter natuurlijk, want een normaal hb kind houdt dat prima vol, mag ik een teiltje).

Ik ken een kind dat de diagnose depressief gekregen heeft, officiële diagnose omdat ze niet om kon gaan met de verveling op de normale school. Ook Leonardo geworden. Fijn om je kind van 7 met zo'n diagnose te hebben en nog fijner om erachter te komen dat dat natuurlijk aan het kind ligt, want een normaal hb kind kan best tegen een beetje verveling (tja, en bore out is voor volwassenen inmiddels een geaccepteerd probleem, maar kinderen moeten maar alles slikken, wat een onzin).

Mijn eigen oudste zit op een reguliere school waar ze zich richten op hb en meerbegaafde kinderen. En er dus standaard verrijking en verdieping op niveau is. Andere kinderen in de klas met wie ze klikt. Leerkrachten met wie te praten valt. Daar moet ik elke dag een teringeind voor rijden en ik betaal per maand een enorm bedrag aan benzine, maar hier in de buurt kunnen ze het niet. Jongste heeft hier vanaf het begin gezeten en wat een verademing. Hij mag gewoon leren lezen wanneer hij eraan toe is, mag rekenen wanneer hij er aan toe is. Ze leren dammen in groep 2. En wèl lekker heel veel spelen waar hij ook behoefte aan heeft.

het hb forum is een heel fijn forum, met veel deskundigheid, ga er zeker kijken Mamamia. En trek je vooral niet te veel aan van die 'doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg,' mensen die hier de wijsheid in pacht menen te hebben over andermans kinderen.

Verkeerde plaats,

kan deze worden verwijderd, ik zet hem op de goede plek.

Gerry d

Leonardo scholen doen niet aan versnellen. Juist niet. Dus je verhaal over een kind op Leonardo dat met 9 naar het VO zal gaan kan niet kloppen.

Marije

Jouw aanname klopt. DIt draadje was zeker niet bedoeld voor de grote problemen bij kinderen met allerlei aandoeningen. Ik vind het ook een beetje jammer dat daar nu de nadruk op komt. Want natuurlijk snap ook ik dat we als maatschappij goed voor deze kinderen moeten zorgen en daarbij hoort passend onderwijs met begripvolle leraren.
De meeste misdragingen in de klas komen van gewone bij tijden vervelende en brutale pubers zonder stoornis. En daarbij dan SOMS , niet altijd , ouders die dat niet willen zien. Omdat een kind op school heel anders kan zijn dan thuis.
Een keer een video opnemen in de klas zou veel ogen openen. Op Youtube staan trouwens verschillende filmpjes die gemaakt zijn in middelbare school klassen. Mijn kinderen vinden ze heeeeel grappig. EN dat zijn ze vaak ook wel. Maar er is ook goed te zien hoe pubers leraren volstrekt negeren en hun eigen gangetje gaan in een klas.

Toch nog meer eens dan

voor Marije en anderen: Wat als (in het VO) 7 van de 8 leraren kunnen lezen en schrijven met een leerling, een eentje van de 8 problemen met hem heeft? Ligt het dan aan de leerling?Mag je dan als ouder niet aan de leraar twijfelen, is dat vergoeilijken van het gedrag van je kind? Ook als je, bij een gesprek met die leraar, zelf merkt dat er iets onaangenaams aan hem/haar is? Eigenlijk geldt het ook voor het BO: als het in 7 van de 8 klassen goed gaat met je kind, maar in 1 klas bij 1 bepaalde leerkracht niet.

Wat betreft de stoornissen, ik heb het al eerder geschreven onlangs: Je mag van leraren in het VO wel enige kennis verwachten van stoornissen op hun vakgebied (leerstoornissen dus). Ze zijn HBO of hoger opgeleid en dit hoort er ook bij qua vakkennis. Ik gaf toen al aan dat ik dit bijv. wel tegenkom bij vakleerkrachten Lichamelijke Opvoeding: die herkennen een motorische stoornis en weten hoe ze daar rekening mee kunnen houden in de les. Dus ja, een reguliere school kan best hier een daar de les enigszins aanpassen aan stoornissen, zonder dat andere leerlingen daar erg onder hoeven te lijden. Kind met motorische stoornis krijgt iets aangepaste gymoefening en wordt bij de beoordeling iets anders gescoord. Bij andere vakken kan hij wel gewoon mee. Zelfde geldt bij dyslexie en Engels of bij Autisme en spreekbeurten. Even rekening houden bij een enkel vak, en de rest kunnen ze prima meekomen. Zonder ze allemaal apart van anderen op clusterscholen weg te verstoppen.

Vo of bo

Er is een groot verschil tussen basisschol en voortgezet onderwijs.

Op de basisschool ziet één leerkracht 30 kinderen 5 dagen per week, 5 uur per dag. Dan kun je nog gaan investeren in wat er achter het gedrag zit.
In het voortgezet onderwijs ziet één leerkracht met 5 lesuren 150 kinderen per dag; als het een tweeuursvak is zijn dat 390 kinderen per week en die kinderen ziet hij dan 80 keer 50 minuten per jaar, dus in totaal 400 minuten, per jaar. En dat voor 390 kinderen.
Als het een een-uursvak is zijn de cijfers nog anders, als het een vier-uursvak is zijn ze wat rooskleuriger.

Als ik globaal reken kom je met een 4-uurs vak in het voortgezet onderwijs op 33 minuten per kind en op het basisonderwijs op 2200 minuten per kind.

Wat wil je dat een leerkracht doet in 33 minuten per jaar voor jouw kind (in klasverband), als er ook nog lessen gegeven moeten worden?

Of in 17 minuten bij een 2 uurs vak,

Of in 8 minuten bij een een-uursvak. Maar dan krijgt de leerkracht ook 26x30=780 leerlingen per week onder zijn neus.

Tsjor