Valkuilen bij middelbare school(keuze) kinderen met adhd/add

Nou nou lisbeth

Dumpen op de Havo of het VWO? Dus zo denk jij daar werkelijk over? Dan kan ik me voorstellen dat het VWO in jouw wereld de enige optie is. Tja, ik zie dat niet zo. Voor sommige kinderen is het net zo goed om er met een klein omweggetje te komen. Vergis je er niet in dat jouw slimme meisje een leerprobleem heeft.

Om terug te komen op jouw situatie: niet te veel somberen, dit straal je af op de dochter en die doet vast goed haar best. Zijn er geen scholen met Havo/VWO scholen in jouw omgeving? Of is dat ook niet goed genoeg. Wat het advies van de basisschool ook mag zijn, jouw dochter komt er wel. Laat het los en maak je niet zo druk.

eens met ijsvogeltje

Niemand heeft een glazen bol en je kunt niet achteraf zeggen dat iemand de verkeerde keuze of juist de goede keuze heeft gemaakt.

Als de ouders van Ruben hem naar de havo hadden gestuurd had hij wellicht ook afgezakt naar de mavo en had Ruben hier nu geroepen dat ze hem meteen naar de mavo hadden moeten sturen.

Je probeert wat, het is allemaal trial and error maar als je goed naar je kind kijkt kun je nog wel bijsturen.

Wij zitten elk jaar met de vraag of we onze zoon laten opstromen naar het VWO maar net als afstromen heb je dan een probleem: een nieuwe klas en nieuwe vrienden maken. Onze kinderen zijn daar niet zo goed in en daar houd ik rekening mee. Hem op laten stromen en hem ongelukkig laten zijn waardoor zijn cijfers dalen en hij straks zelfs de havo niet haalt lijkt mij ook geen oplossing. Maar ook ik heb geen glazen bol. Ik gok erop dat het een HBOpersoon is en mocht hij de komende anderhalf jaar een WO studie willen gaan doen dan mag hij naar het VWO. Hij zal dan toch een nieuw vak moeten nemen omdat hij nu wel 8 vakken heeft maar één vak geven ze op zijn vak niet op het VWO maar dat zal dan wiskunde D worden. Wij hebben dus, ongeacht dat we geen glazen bol hebben, twee verschillende routes uitgestippeld en zo hopen we op die manier bij te kunnen stellen waar nodig.

Dan hebben we nummer twee nog. Begint op basis maar qua intelligentie zou hij meer moeten kunnen. Hij heeft nu eerst rust nodig en vooral succes-ervaringen en hij moet nu goed leren om gaan met zijn extreme dyslexie. Het lijkt dat hij in een leuke klas gaat komen en ik weet dat deze school bekend staat om zijn makkelijke opstromen maar ook hier weer: haal ik hem uit zijn klas? Wordt hij daar niet doodongelukkig van zodat hij het op kader ook niet kan?

Ook hier zitten er dus twee routes in mijn hoofd: mócht hij het aankunnen om op te stromen dan zeker niet midden in het jaar en het liefst na de tweede klas omdat alle klassen dan toch uit elkaar vallen. Hij zal dan wellicht wat extra bijlessen moeten hebben in de vier theorievakken die hij wil gaan kiezen maar dat neem ik dan op mijn rekening. Mocht hij gewoon prima op zijn plaats zijn op basis dan hoop ik dat hij via MBO2 nog een MBO3 opleiding kan gaan doen want dat geeft hem wel veel meer kansen hier.

Creabea

"Er zijn ouders die (onbewust) het beste voor hun kinderen willen vanwege de status bijvoorbeeld, of een torenhoge ambitie. De hele familie is hoogopgeleid, dus dan moet dit kind ook. Dan kun je je afvragen of dat het beste is voor de kinderen."

Dat kun je je zeker afvragen. Maar ik ga daar niet over, omdat ik de situatie niet volledig ken. En bovendien: is mijn (of jouw) inschatting beter? Dat is net zo goed een gevoel, een idee, een opvatting. De ouders kennen het kind het beste, en maken de keuzes. Daarvoor zijn zij nu eenmaal de ouders van dat kind.

Ik snap jouw reactie naar Lisbeth trouwens helemaal niet. "Is wel heel veel. Dat willen we allemaal wel, maar daar is in het reguliere onderwijs geen geld voor."
Wat een kolder. Je houdt eerst een pleidooi dat ouders beter naar hun kind moeten kijken (en niet alleen naar status), en vervolgens kraak je een moeder die juist heel goed kijkt naar de belangen van haar kind, af. Dat snap ik dus niet. Het is zo makkelijk roepen wat anderen NIET zouden moeten doen. Maar wat moeten ouders volgens jou dan WEL doen?

Oke, ik lees hier dus weer een paar keer dat je 'niet altijd maar VWO moet willen'. Maar wel probleem los je daarmee op?

gonniegans

Gonniegans, vanaf het jaar dat mijn dochter gaat instromen in het vo zijn er grote veranderingen binnen het vo. Het komt er op neer dat er van ieder niveau nog maar 1 school is, dus 1 vwo school, 1 havo school en 1 vmbo school. Elk op een andere locatie. Dit heeft als consequentie dat er straks geen vmbo/havo of havo/vwo brugklassen meer zullen zijn. Opstromen wordt daardoor moeilijker. Mochten wij dochter naar een havo/vwo brugklas willen hebben dan moet dat in een andere gemeente. Het kan maar praktisch niet het meest handige. Er is ons ook al een havo/vwo advies toegezegd. Echter met deze veranderingen zou gewoon een direct vwo advies voor dochter het fijnste zijn.

dalarna/ijsvogeltje

Dat het allemaal trial & error is, begrijp ik. Zoals ik al zei, twijfel ik nu ook wel eens of versnellen wel het juist was ondanks dat hij het cognitief prima aankan. Sociaal past hij er moeilijker tussen. Dat is achteraf ja.. eind groep 1 dacht ik er anders over. Tegelijkertijd kan het ook een karaktertrek zijn dat niets met wel of niet versnellen te maken heeft. We moeten niet alles ophangen aan HB/versnellen, maar naar het totaalplaatje kijken.

Maar ik benoem vooral de ouders die hun kind met allerlei externe begeleiding, cito trainingen, testen en weet ik veel wat klaar maken voor een VWO advies. Omdat dat het doel van de ouders is, terwijl het het kind is dat het moet laten zien.

Lisbeth

"Dus zeer intelligente kinderen die een of ander leerprobleem hebben schrijven we van het voren af?" Als je nog steeds denkt dat IQ doorslaggevend is heb je een probleem. IQ is één gegeven en maar voor een succescvolle schoolcarrière is meer nodig dan alleen intelligentie. Je kan niet stellen: het IQ is x dus de opleiding moet ook op niveau x zijn. Stoornissen staan, vaak ook met adequate hulp, dat niveau in de weg. Het ontbreken van executieve vaardigheden ook, die schijnen veel doorslaggevender te zijn voor schoolsucces dan het IQ. Niet alle belemmeringen die een kind heeft kunnen met hulp en begeleiding weggewerkt worden totdat presteren op het niveau van het IQ mogelijk is.

"Dus alle dyslecten, adhd’ers, autisten die qua intelligentie makkelijk het vwo zouden aankunnen dumpen we op de havo of het vmbo want hoezo zouden we moeite in een kind steken." Dumpen? Jasses. Je kan qua intelligentie het vwo wel makkelijk aankunnen, maar als alle bijbehorende vaardigheden te wensen over laat kan het verstandig zijn om een niveau lager te gaan. Bijvoorbeeld omdat het werken aan de noodzakelijke vaardigheden zoveel energie vraagt dat het niet te doen is of omdat het ten koste gaat van andere domeinen (sociale contacten, ontspanning, zelfvertrouwen, gezondheid).

Dat je twee lange benen hebt wil nog niet zeggen dat je hard kan rennen.

skik

reactie

ik meen toch dat ik duidelijk heb aangegeven dat je bij een schoolkeuze naar veel dingen moet kijken, ik heb nergens gezet dat intelligentie het enige is. interesses, vaardigheden, persoon. Dat speelt allemaal mee.
Maar ik blijf het verkeerd vinden om een kind vanwege een leerprobleem af te schrijven. Het enige waar ik op hoop en waar meer ouders denk ik op hopen is dat je kind een kans krijgt. Dus niet van te voren: adhd, oke die gaat het niet redden. Mocht je tijdens het eerste jaar tot de conclusie komen dat het niet werkt heb je snel genoeg een stapje terug gezet.

en ja, ik heb een voorkeur om mijn dadelijk net 11 jarige naar een school in de stad zelf te sturen dan haar te laten treinen naar een andere gemeente. Mocht het daar opuit komen ook prima. maar een school in de stad zelf is me liever.

lijstje

Ik vind dat lijstje van lisbeth helemaal niet raar. Hier op school is dat er allemaal, behalve tto.
Ik vind helemaal niet dat alles uit de kast gehaald moet worden voor het hoogste niveau. Ik vind/weet wel dat de puberteit een groye wissel trekt op de executieve vaardigheden en dat adhd of add dat ook doen. Dus op bepaalde punten heeft een kind met adhd langer en intensiever begeleiding nodig. Ongeacht het niveau. Onze zoon wordt nu pas, in vwo drie, zelfstandiger. Hij begint nu pas zelf aan zijn huiswerk, neemt zelf contact op met een leraar als hij een toets miste, pakt nu zelf zijn tas pas in. Dit jaar pas. Gelukkig hebben wij hem geholpen hiermee, de afgelopen jaren, want nu kan hij ten minste een opleidingsniveau volgen, wat past bij zijn ambities en motivatie. Misschien gaat hij vlgd jaar naar de havo, dat is ook oke, maar ik verwacht niet dat hij op de havo hogere cijfers zal gaan halen. Hij zal dan nog minder gaan doen, verwacht ik.

Het is een lastige afweging, tussen willen en kunnen. Ik ben heel blij dat ik in staat ben geweest om hem de afgelopen jaren te ondersteunen. Het kostte enorm veel energie. Ik ben ook heel blij dat hij nu wel zwlf de verantwoordelijkheid wat meer kan dragen.

later als je groot bent moet je ook

Ik word altijd lichtelijk geirriteerd van die 'later', redenering.
Peuters moeten op de psz in de kring, want bij de kleuters moet dat ook.
Kleuters moeten al een 'werkhouding' hebben, want groep drie moet je dat ook ( en de letters kennen, en kunnen hakken en plakken, en woordjes kunnen lezen etc)
In groep 3 moet je tempo hebben want dat heb je in groep 4 nodig. In groep 4 moet je de tafels alvast kennen want die heb je in groep 5 nodig....
Dat liedje gaat maar door en door. Ik werd er als kind geirriteerd van en ook bij mijn kinderen werkt deze motivatie niet zo goed.
Als ik merk dat ik iets nodig heb, leer ik het. En dat gaat dan supersnel, dan beheers ik het zo. Maar iets leren omdat ik het 'later' nodig heb, misschien,.... meh, gaperdegaap.

Bij mijn zoon gaat dat ook zo.

Uitersten

Er zitten nog wel tig nuances tussen plaatsing op een schoolniveau dat een kind qua IQ aan zou moeten kunnen en een kind bij voorbaat afschrijven.

Als een leerling al een hele tijd begeleiding en ondersteuning krijgt en het gewenste niveau toch niet haalbaar blijkt kan je wat mij betreft niet blijven stellen dat er nog niet genoeg hulp is geweest en het IQ als enige troef blijven inzetten als er verder niet (genoeg) progressie is.

skik

Eigen wil

Er wordt door u beweerd dat een kind van de basisschool geen eigen keuze kan maken omdat hij/zij niet goed kan beslissen wat het best voor hem/haar is.
Nu stelt u tevens dat uw kind een IQ heeft van 145+, ik kan niet nagaan of dit waar is, maar als het wel zo is, dan is uw kind net zo slim als einstein, in it geval geloof ik dat die zelf erg goed in staat is om voor zichzelf een keuze te maken. Verder zal ik niet beweren dat enig van jullie niet het beste met uw kind voor hebben, ik wil alleen duidelijk maken dat het beter is om over alles open en eerlijk te zijn zodat ze daar op school ook rekening mee kunnen houden, en dat het beter is om niet af te wachten totdat alles stuk loopt.

Gonniegans

"Maar ik benoem vooral de ouders die hun kind met allerlei externe begeleiding, cito trainingen, testen en weet ik veel wat klaar maken voor een VWO advies. Omdat dat het doel van de ouders is, terwijl het het kind is dat het moet laten zien."

Welkom in de echte wereld: dit gebeurt ook onder kinderen wiens ouders niet willen dat het vmbo doet in de hoop dat het toch naar havo kan.
Dit gebeurt ook onder kinderen wiens ouders basis/kader te laag vinden in de hoop dat het toch naar de mavo kan.

Karmijn

Goed punt, inderdaad nogal ergerlijk. Ik heb nooit begrepen waarom kinderen zo snel met mes en vork zouden moeten eten. Die van mij aten met een lepel tot ze zagen dat de meeste mensen mes en vork gebruikten nou toen leerden ze dat in no time. Moet er niet aan denken dat ik al een jaar of twee eerder begonnen zou zijn met al dat gedoe omdat ze het 'later' zouden moeten kunnen. Het gaat inderdaad veel sneller als ze er gemotiveerd voor zijn.

het wensenlijstje

Een paar dingen vallen mij op in deze discussie. Zo vinden sommigen dat je geen bijles etc. uit de kast hoort te trekken om je kind naar het VWO te krijgen, want dan ben je aan het tijgeren en dan verlies je het belang van het kind uit het oog. Een ander issue dat langs komt: als je (zorgen)kind extra begeleiding nodig heeft, dan moet je vooral niet te veel willen en verwachten. Een niveautje lager is ook mooi.

Ik ben het met beide stellingen niet eens. Tenminste niet als algemene stelregel.

Het alles uit de kast halen voor een bepaald schooladvies. Zo'n stelling suggereert dat de basisschool in 8 jaar tijd het beste uit de kinderen weet te halen. Dat je het onderwijs gerust aan de school kunt overlaten. Ik heb inmiddels iets te veel gezien (en dat zie ik hier op OOL ook vaak bevestigd) dat basisscholen tekort schieten. Veel leerkrachten zijn helemaal niet gericht op maximale ontplooiing van een kind. Of beter gezegd: het lukt ze niet. Dat beamen ze zelf ook: de klachten over werkdruk en kwaliteit zijn niet van de lucht. Vakleerkrachten worden weg bezuinigd, RT wordt amper meer gegeven. En dat merken onze kinderen. Dus ja, als de school het laat liggen, dan kom je als ouder dus zelf in actie. Als ouder ben je gewoon de enige die zijn eigen kind centraal kan zetten. Jammer hoor, dat andere ouders daar dan weer een mening over moeten hebben, en roepen dat die tijgerouders het te hoog in hun bol hebben.

En dan het punt dat zorgenkinderen (of beter gezegd: hun ouders) sneller genoegen moeten nemen met een niveautje lager. Daar zit de suggestie in dat problemen op een lager schooltype verdwijnen. Soms zal dat inderdaad zo zijn, maar veel vaker niet. Dat laat dit draadje volgens mij al heel duidelijk zien. Apart dat dit soort discussies vooral over het VWO lijken te gaan. Juist van VWO-leerlingen lijken sommigen maar slecht te accepteren dat ook zij hulp nodig kunnen hebben. Juist van VWO-leerlingen wordt al snel gezegd: nou, begeleiding alleen met mate hoor, het moet wel realistisch blijven! Maar waarom zou je een kind op het VWO weinig extra zorg willen geven, en accepteren we wel dat VMBO'ers hulp nodig kunnen hebben?

Het wensenlijstje van Lisbeth vind ik een prima wensenlijstje. Wij hadden dit jaar een soortgelijk lijstje opgesteld. Want hier ook een slimme ADHD'er. Ik kan er echt niets mee hoor, dat sommigen hier al roepen dat zo'n lijstje wel erg lang is en 'dat iedereen dat wil'. Iedereen zoekt toch een school die goed bij zijn kind past? Voor onze oudste was het lijstje aanzienlijk korter, maar ja, die redt zich overal wel. Jongste zoon niet. Als ik bij twee dingen op het lijstje geen kruisje kan zetten, dan is de kans aanwezig dat het compleet mis loopt met mijn kind, en hij binnen no time thuis zit. Oh ja, ik zal opbiechten: bij ons stond er ook VWO (plus) op het lijstje. Dat vind ik namelijk erg belangrijk voor deze zoon. Ik wil zelfs wel de stelling aan dat zijn overige problemen van hem groter worden als hij te weinig cognitieve uitdaging krijgt.

ijsvogeltje

Wel goed lezen a.u.b. Er is niks mis met extra ondersteuning, het ging om en.. en.. en. Komt ook wrs omdat ik zelf uit zo'n milieu kom en in mijn omgeving heb gezien wat druk van ouders met kinderen doet. Daar ben ik aardig allergisch voor geworden

Ik zeg nergens dat zorgenkinderen genoegen moeten nemen met een niveautje lager. Heb zelf ook een zorgenkind wat begonnen is op cl. 3 en het nu goed doet op regulier. Ik vind ook zeker dat je moet proberen om eruit te halen wat erin zit. Alleen als er belemmerende factoren zijn, moet je die erkennen en er je ogen niet voor sluiten. Alleen een hoog IQ is geen carte blanche is voor een VWO advies zoals sommigen suggereren. Het gaat ook om werkhouding, motivatie, concentratie, tempo, etc. Het is het totaalplaatje dat maakt of je kans van slagen hebt op het VO. Dat kan best iemand met een IQ van 110 zijn.

Gonniegans

Ik lees prima hoor.
Creabea schreef bijvoorbeeld: "Wil je naar het vwo, prima, maar je moet het wel zélf kunnen." en "Hier en daar een aanpassing moet kunnen, maar tot op zekere hoogte."

En verder lopen er dus inderdaad minstens twee discussies door elkaar heen. De zorgleerling (daar begon het draadje mee) en de 'tijgerouders' die alleen met het beste goed genoeg zouden vinden.

gonniegans

Voor deze kinderen is het niveau geen probleem maar moet je ze met alles er omheen helpen. Er zijn ook kinderen die dat alles er omheen prima kunnen, hun huiswerk goed opschrijven, kunnen plannen etc maar het niveau niet goed aankunnen.

Welke groep hoort nu volgens jou het meest op dit niveau? Of volgens jou allebei niet?

scholen beloven van alles

en meestal valt het erg tegen. Ik zou dus gaan voor objectieve dingen.
En dat zou bij mij het volgende betekenen
1. Alle huiswerk op magister
2. Proefwerken volgens rooster ruim tevoren bekend.
3. Alle cijfers op magister.

Deze dingen kun je zelf controleren en navragen bij kinderen die nu op de school zitten.
Als ouder heb je zo redelijk overzicht wat er te doen staat.
Allerlei beloften over gesprekken, kennis over bepaalde diagnoses en begeleiding zijn prachtig, maar meestal komt er weinig van. Dan heb je in elk geval zelf nog overzicht.

Ik heb geen kind met ADD oid maar ook ik vind voor mij en mijn kind deze dingen een vereiste. Gelukkig voldoet onze school hieraan.

Huh?

Dalarna, ik snap jou vraag geloof ik niet helemaal. Of jij snapt mij niet

Wat mij betreft mogen alle kinderen naar het VWO, dus van niet mogen of er niet horen is geen sprake. Alleen zijn er van tevoren afspraken gemaakt waar ieder kind aan moet voldoen. Dit geldt voor elk niveau. Daar moet het gewoon aan voldoen, dus toetsen maken op het gewenste niveau. Punt. Of je dan een IQ hebt van 160 of 100 maakt niet uit. Gezeur over werkhouding en motivatie van mij betreft ook niet, als je hebt laten zien dat je het kan mag je het proberen.

Als Lisbeths dochter haar toetsen maakt op VWO niveau heeft ze bewezen dat ze het niveau aankan. Tis niet zo ingewikkeld allemaal...

mwah

Mach, je hebt gelijk dat het soms tegen valt, beloftes zijn snel gemaakt. Het is allemaal in grote mate afhankelijke van de menselijkheid van de leraren die je kind tegen gaat komen. Niet iedereen zal 'helpend' zijn. Sommige leraren zijn een ramp voor sommige kinderen. Die kunnen kinderen breken.

En het is zeker een waarheid als een koe: als ouder moet je zelf het overzicht bewaren. Denk niet dat er een school is, die dat van je over zal nemen. Niemand dan jij, kan het zich veroorloven om de belangen van je kind werkelijk op de eerste plek te zetten. Wees actief betrokken en pro-actief. Niet afwachten, geen dingen op het beloop laten. Neem contact op met de mentor, zorg dat er geen drempel is voor de mentor om contact met jou op te nemen. Vraag regelmatig hoe het gaat, ook als het allemaal goed lijkt te gaan.

Maar aan de andere kant: als er sprake is van een schoolleiding/ zorgcoordinator, die adhd (of stoornis)-vriendelijke standpunten heeft, kan dat wel een enorm verschil maken voor een kind. Als deze standpunten al niet kloppen, als de schoolvisie al er een is van: 'streng, rigide, je moet je bewijzen, kan niet, lukt niet, willen we niet', dan lijkt het me een redelijk hopeloze zaak, zo'n school. In een gesprek kun je daar best wel een idee van krijgen.

Bijvoorbeeld: Onze zoon heeft vorig jaar het blad van een wiskunde toets boos verscheurd en in de prullenbak gegooid. Daarbij heeft hij iets boos tegen de wiskunde leraar geroepen. (iets als: wij moeten stil zijn en jij zit de hele tijd te praten tijdens de repetitie) De wiskunde leraar was woedend op zoon (nooit woedend worden op een kind en helemaal niet op een kind met adhd). 'Wat denkt hij wel niet''Brutale jongen' 'geen respect' 'hoe durft hij'. Maar toch mocht zoon herkansen. Omdat de schoolleiding begrijpt hoe het zit met die emoties en adhd. En gelooft in tweede kansen. De wiskunde leraar moest de herkansing toestaan en dat vond de man niet leuk. Zoon haalde een 8.5.

Dat klinkt als een klein incident en het zou heel goed mogelijk dat zoon toch wel over was gegaan dat jaar, ook met een 1 voor een wiskundetoets ertussen. Maar het is juist een enorm grote gebeurtenis geweest. Omdat het een omslagpunt betekende voor onze zoon. Een 'tipping point'. Doordat hij een tweede kans kreeg, doordat hij zich serieus genomen voelde, doordat hij zich niet meer alleen voelde tegenover een woedende leraar, doordat hij het idee had, dat het niet allemaal buiten zijn invloedssfeer afspeelt, hij geen slachtoffer is. Het was de eerste keer in zijn leven, dat hij dat bewust voelde. Vanaf toen is hij enorm gegroeid in het verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen leerproces en ziet hij school niet meer als een vijandige plek.

Een school die dit soort kansen ziet, die op zulke momenten vertrouwen durft te hebben in leerlingen, ze het voordeel van de twijfel durft te geven, die 'de minste durft te zijn'. Zo een school is zeer waardevol voor een kind. Juist voor een kind met een stoornis kan dat het verschil maken tussen slagen en zakken. Tussen opstromen en afstromen. Ik geloof in die kleine momenten. Omdat de basis vaak niet ligt in de grote gebaren, maar in de kleine steunblokjes.

Wensenlijst

Net als ijsvogeltje, hek ik waargenomen dat in het onderwijs steken vallen. Om die gaten op te vangen bestaan er studieklassen waar een leerling in 1:1 situatie zijn vraag duidelijk kan maken. Er is daar meer tijd voor een wat uitgebreider uitleg, betekent dit dat het algehele niveau dan te hoog is voor het kind?
Ook gezien dat de leerboeken niet altijd overeen komen met de toetsen, moet een kind dan het vak laten vallen?

Vroeger was er standaard vrijdagmorgen een inloop-uur voor extra uitleg, hoefden leerlingen niet te betalen voor de studiekring bijlessen. Opvallend dat dit inloop-uur steeds vaker terug komt in het VO omdat er behoefte aan is.

Reeds op de PO gebruik gemaakt van huiswerkbegeleiding in groep 8, niet voor een VWO advies, maar om de basisstof te verdiepen want ook daar waren steken gevallen en fouten niet opgemerkt en zwakke punten genegeerd terwijl het voor de ontwikkeling belangrijk is dat kinderen het goed aanleren. Dit geeft een verkeerd beeld over het niveau van een kind. Vandaar dat externe inzet soms gewoon noodzakelijk is.

Het wensenlijstje is zodoende niet alleen voor zorgleerlingen van toepassing, maar voor alle leerlingen.

Karmijn,

Dit is het effect van je welkom voelen. Een fijn gevoel voor je zoon, goed voor motivatie. Een fijn gevoel voor jou, bevestiging van een juiste schoolkeuze.

yep Flanagan

En het klinkt als een open deur (letterlijk: welkom) maar helaas is dat het niet. Wij hebben het op de basisschool heel anders ervaren.

Als je op een (kennismakings)gesprek op een school komt, zijn er wel wat dingen die ik nu als een rode vlag zou interpreteren.

Als ze beginnen over 'de kinderen van tegenwoordig', 'etiketjes', 'er moet wel structuur zijn', 'ouders zijn wel erg makkelijk tegenwoordig' en 'later in de echte wereld...' vind ik dat verontrustend.

Als ze realistische dingen zeggen zoals: 'als er problemen zijn, zullen we samen met jullie naar een oplossing gaan zoeken.' 'Wij kunnen ook niet voorspellen hoe het zal gaan, maar we kunnen wel proberen er het beste van te maken.' 'Het is voor ons belangrijk dat ouders en school elkaar soepel kunnen vinden om te communiceren en dat de communicatie helder verloopt.' 'Er zullen vast momenten zijn, dat het moeilijk zal zijn voor je kind, ook hier op school zullen mensen zijn, waar hij het niet mee kan vinden.'

Verder weet ik niet of het al genoemd is, maar op de school van zoon, is het ook zo, dat de laagcoordinatoren (bijna) altijd beschikbaar zijn voor de kinderen. Ze moeten er heen als ze eruit gestuurd worden, maar ook voor andere dingen staat de deur daar open. Dat vind ik heel belangrijk. Ook is mijn zoon de laatste die vrijwillig naar een volwassene zal lopen om hulp te vragen. Als die deur dicht zit, dan gaat ie al helemaal niet. Ook de concierges zijn overigens zeer benaderbaar. Dat is erg belangrijk. De concierges doen trouwens ook de te-laat-op-school-dus-je-moet-vegen straf. Maar omdat ze dat doen met een open, vriendelijke houding, durft zelfs mijn zoon, naar ze toe te gaan, als hij bijvoorbeeld een bloedneus heeft of zo. Ook daarbij zijn het de kleine dingen die het hem doen.

welkom

Inderdaad, dat welkome gevoel. Je beschrijft dat mooi Karmijn.

Zoals ik al schreef: onze zoon gaat volgend jaar naar het VO. De school van zijn (en onze) keuze is een school die we al kennen: onze oudste zit daar al in de bovenbouw. We hebben daar een heel goed gevoel bij, maar ja, oudste zoon is een heel makkelijk kind... Je leert een school pas echt kennen als je een kind 'met iets' hebt.

Op het aanmeldingsformulier hadden we geschreven dat het ons verstandig lijkt om al voor de start van het schooljaar met de mentor te spreken. En vorige week belde ze al om een afspraak te maken. Inmiddels heb ik dus al kennis met haar gemaakt en hebben we de belangrijkste zaken over zoon besproken. Erg fijn! En weet je: ik kreeg echt het gevoel dat ze het begreep. Ze stelde de juiste vragen, maakte veel aantekeningen, deelde direct een aantal ideeën (denk je dat het voor hem werkt als...). Echt fijn. Ja, echt het idee dat kind welkom is, ook al heeft hij 'iets'.

Van een andere school in de stad weet ik inmiddels dat het heel anders kan gaan. Dat kinderen waar iets mee is, niet direct worden toegelaten. Dat er maar twee kinderen met een diagnose in een klas mogen zitten. Zijn er meer (of denken ze dat je te ingewikkeld bent), dan ben je niet welkom.

Mijn verwachtingen

Ik weet niet of mijn verwachtingen irreëel zijn, misschien wel. Ik weet dat we nooit de begeleiding zullen krijgen die we nu krijgen. En toetsen op vwo niveau? Zo simpel is het niet. De diagnose ADHD ligt er nu een jaar. Vorige winter heeft dochter een maand thuis gezeten met een dysthyme stoornis. Ze kon toen niet op niveau functioneren. Sinds die tijd is ze op aan het klimmen, ze gaat vooruit en haar punten worden beter, afgezien van spelling bijna alles vwo niveau. Maar uit een depressie komen heeft tijd nodig. Ze heeft hulp nodig en die krijgt ze nu ook. Vorig jaar was onze prioriteit haar op school krijgen en niet hoe ze haar toetsen maakt. Dat is ook 1 van de redenen waarom wij haar graag op het atheneum willen, al haar vriendinnen gaan daar naar toe, het niveau past bij haar, de inhoud past bij haar, de kinderen passen bij haar. Alles van het vwo past bij dochter. Wij zijn bang dat ze weer wegzakt op een havo. Het is dus niet alleen ik wil dat mijn dochter op een zo hoog mogelijke school zit maar ook gewoon om haar gelukkig te houden.

Karmijn kan vaak heel goed omschrijven wat ik bedoel.

tips

Wow, ik kan hier al een hoop tips vinden!
Wij zijn met onze dochter nu bezig met onderzoek of zij ADD heeft (8 jaar).

Wij hebben hier zelf om gevraagd. Ze heeft namelijk wat problemen met plas ophouden. Ze gaat niet op tijd naar de wc en heeft daarom regelmatig een natte broek. Het kan dus zijn dat ze teveel prikkels in haar hoofd heeft en niet luistert naar de prikkel die aangeeft dat ze moet plassen.

School heeft ook een vragenlijst ontvangen en die was bijna het tegenovergesteld van onze ingevulde lijst. Wat wij raar vinden want tijdens ieder rapport gesprek horen wij 'ze let te veel op haar buren' 'ze praat voor haar beurt' 'als ze zich beter zou concentreren kan ze veel meer' etc.
Ik vind het dus raar dat school dan een vragenlijst invult waaruit dit niet blijkt. Of zeur ik dan?

signaal

Het is maar net wie ze zo'n lijst laten invullen. En wat diens perspectief op klachten van kinderen is.
Het kan ook zijn dat de school aan ziet komen dat er begeleiding gevraagd gaat worden en dat de neiging ontstaat om dat toch maar tot een minimum te beperken door het downsizen van de klachten. Ach elke puber is wel eens afgeleid of spreekt voor haar beurt.

Wat je kunt doen

Bij mijn dochter heb ik gevraagd om de vragenlijst in te laten vullen door de mentor van het jaar daarvoor. Die had namelijk wel een heel goed zicht op mijn dochter en wist haar zelfs spontaan goed te begeleiden.
Dus je kunt vragen of degene met wie je het contact over je dochter hebt gehad over haar gedrag in de klas, of die het formulier (ook) kan invullen.