Valkuilen bij middelbare school(keuze) kinderen met adhd/add

3de tip!

Hoe gaan leraren om met Magister. Staat echt al het huiswerk erin vermeld of zeggen ze: "het is de verantwoordelijkheid van de kinderen om het op te schrijven".

Huiswerkbegeleiding nodig? Ik ben bang dat er veel strijd gaat ontstaan als ik achter zoon aan moet met zijn huiswerk.

Boekentip: Slim maar.....pubereditie (gaat over executieve functies verbeteren bij pubers) Ik ben erin begonnen en enthousiast!

dank

ik ben nu pas begonnen met het doornemen van oude cito's.
Gisteren twee begrijpend lezen teksten met haar gedaan en precies datgene wat jij zegt gebeurt. Ze leest vlot de tekst door, is binnen 5 minuten klaar met de vragen en heeft er 5 fouten in. Als ik dan terug kijk met haar is het oh ja. Dat heb ik niet gezien, oh ja niet goed gelezen. Het is volgens mij geen bewuste gemakzucht maar gewoon niet erbij stilstaan en denken dat ze het toch allemaal wel kan. Doe daar nog wat aangeboren slordigheid bij en je krijgt tig fouten.
Hoe deden jullie cito’s oefenen?
Vooral omdat haar huidige school zo met ons meedenkt en met haar rekening houdt hou ik mijn hart vast voor de vo school. Ik kan me echt niet voorstellen dat er een vo school is die zoveel voor haar zal doen. We zijn al gewaarschuwd dat we moeten rekening houden dat ze door haar ADHD minimaal 1 niveau lager zal instromen in het vo dan dat ze met haar intelligentie aankan. Maar toch hoop ik op in ieder geval atheneum en een vwo advies.
1 school in onze omgeving heeft al aangegeven dat vooral het advies van de basisschool belangrijk zal zijn. Mocht de eindtoets tegenvallen dan kunnen we komen praten. Mits de basisschool vwo advies geeft tenminste. Maar ja, gewoon allemaal A scores bij de E7 cito zou het natuurlijk wat makkelijker maken.

lisbeth

Zorg vooral dat je dochter direct op het VWO terecht komt. Trap niet in de val van "we doen maar een niveautje lager want anders is het zo zielig voor haar." Er is niets zielig aan het krijgen van een kans. Zelfs als je faalt, heb je het tenminste geprobeerd. Bovendien zijn scholen conservatieve instellingen. Als je op een bepaald niveau zit, hebben ze de neiging je daar te houden. Dat kan dus, afhankelijk van het niveau, voor of tegen je werken. En tenslotte: een lager niveau betekent vaak meer maakwerk en minder leerwerk. Daar is mijn slimme dochter op de HAVO behoorlijk over gestruikeld, want men kijkt voor opstromen toch vooral naar braafheid en werkjes af hebben. Anders "kun je het tempo niet aan".
Mijn dochter voldoet qua cijfers ruim aan de normen om op te stromen, maar mag toch niet vanwege gebrekkige braafheid en vlijt. Dat moet je voor zijn!

en

wapper anders met een WISC of NIO toets, daar zijn VO scholen nog wel eens gevoelig voor.

Evanlyn

We hebben al op de basisschool aangegeven dat wij haar echt als een vwo kind zien. Dat wij vinden dat ze de uitdaging ook nodig heeft en het qua intelligentie ook met gemak zou moeten aankunnen. Daarbij ga ik ervan uit dat ik haar de komende jaren zal moeten begeleiden, en dat dat niet verandert door het niveau. De begeleiding bij haar ligt in plannen, structureren etc en niet in het uitleggen van vakken. Mijn dochter zal niet gelukkiger worden op een havo, ze zal zich aanpassen, onderduiken en zich gaan vervelen. We hebben een WISC liggen die is echter van toen ze 6 was, volgens onze dirk was het niet nodig om een nieuwe te doen, haar uitslag was toen al hoog, ze verwachten hem nu met medicijnen alleen nog maar hoger.

Ga praten met school

Elke school heeft een zorgcoördinator. Vraag daar een gesprek mee aan, al dan niet met een burgklascoördinator of hoe zo iemand maar genoemd mag worden.
Schets je kind, en vraag inderdaad hoe ze omgaan met kinderen die op bepaalde gebieden vastlopen. Magister is inderdaad een belangrijke, mijn zoon met ADD in 2 VWO mist steevast de dingen 'van de lange termijn', die staan niet in Magister (wordt maar een week vooruit gevuld ivm steeds wisselende roosters) maar moeten in de agenda geschreven worden. Die van hem is op 3/4 van het jaar nog steeds maagdelijk .
Benoem eerlijk wat je aan moeilijkheden verwacht, spreek uit wat je van school verwacht en geef helder aan wat er in jouw mogelijkheden ligt. Ik ben duidelijk voorstander van eerlijkheid .
Vraag hoe de communicatie met de docenten verloopt. Wij communiceren graag (en veel) via de mail rechtstreeks met de docenten. Of we laten zoon de mail sturen, maar helpen hem met het opstellen ervan. Want uit zichzelf gaat ie dat niet doen.
Huiswerkbegeleiding lijkt me een heel goede. Heeft onze zoon ook sinds november. Scheelt ons een hoop werk en energie. Maar er blijft nog genoeg over dat hij wel thuis (met ons) doet. Als we niet controleren doet hij nog niks... Vraag is dan nog of je dat op school moet doen of particulier. Bij ons op school bestond de begeleiding uit in een klaslokaal onder toezicht zelf werken (NOT, zoon is een ster in eruitzien of hij hard werkt maar ondertussen is hij heel ergens anders met zijn hoofd). Dus hebben wij voor een particulier instituut gekozen. Hij leert en maakt zelf uiteraard, maar ze helpen met het maken van een planning en overhoren.
Maar hoe dan ook, je merkt pas in de praktijk of je kind goed zit. En wij waren vorig jaar ook een stuk enthousiaster over de begeleiding vanuit school, blijkbaar is het nieuwtje eraf of zo. Hij had toen ook een veel actievere mentor (zelf een moeilijk lerend kind, dus had zeker affiniteit met ons als ouders en met zoon). Dat scheelt natuurlijk ook. Ik heb me er inmiddels wel op ingesteld dat wij minstens tot en met het eindexamen zoon moet helpen, ondersteunen.
Succes!
Engeltje

Ja, eerlijk zijn

Ik zou wel eerlijk zijn ja. Als een school wegrent bij je verhaal, dan zijn ze je kind niet waard.

Mijn tips:
Bij het uitzoeken van de school:

Zorg dat je weet wat je kind nodig kan hebben. Het is handig om de benaderingswijze van je kind, op een a4-tje te hebben. Niet om aan jan en alleman te geven, maar om met die behoeftes van je kind in je achterhoofd door zo'n school te lopen. De leraren te zien. (Onze zoon reageert slecht op betutteling, starre regels, aandacht, controle, precieze en 'lieftallige' mensen. Wij zijn dus niet voor de school gegaan met structuur, cijfers voor het maken van het huiswerk en strenge omgangsnormen. Een ander kind kan daar juist wel behoefte aan hebben.) Het is mooi als je dat weet, voor je een school gaat kiezen. Dus denk daar over na. Schrijf dat op. En houdt dat in je achterhoofd.

Zet niet te laag in op het schooltype. Angst is een slechte raadgever. Het wordt moeilijk, je zult je kind moeten helpen. Ook als het schooltype onder zijn niveau is. Als het schooltype te laag is, kan het kind daar onzeker van worden. Het kan zich slechter thuis gaan voelen bij de medeleerlingen. Het kan zich onnoemelijk gaan vervelen. En dan dus nog slechter presteren dan je verwachtte. En dan denk je misschien: 'Gelukkig hebben we niet te hoog ingezet.' Maar je hebt te maken met een self-fulfilling prophesy. Het kan ook dat je kind op dat hoge niveau niet gedijt. Dan kan het zakken van niveau. Dat is niet erg, dat gebeurt heel vaak met kinderen op de middelbare school. Ook met niets aan de hand kinderen. Omdat de basisschool vaardigheden zo anders zijn.

Zorg voor een goede communicatie met de school. Dat begint met een eerlijk gesprek (met dat a4-tje in je hoofd) waarin je duidelijk bent over de behoeftes van je kind. Het kan zinvol zijn om dingen uit het verleden kort te benoemen, maar het gaat vooral over de toekomst. Wij vroegen heel direct, of zij het zagen zitten met hem. Want als de school het al niet ziet zitten, dan wordt het sowieso niets natuurlijk.
Daarnaast is het heel belangrijk dat je de lijnen met leraren en mentor openhoudt. Als dat niet lukt, kan een jaarcoordinator of zorgcoordinator daarbij helpen. Wij zoeken aan het begin van het schooljaar in ieder geval contact met de mentor en leggen wij de situatie uit. (weer met dat a4-tje in het achterhoofd). Wij vragen de mentor of die de collega's in wil lichten over de behoeftes van onze zoon. Dat werkt goed. Ik merk dat de mentoren tot nu toe heel blij zijn met het contact en dat het goed is, als wij de situatie van zoon, persoonlijk toelichten. Dat is toch heel anders dan vanuit een dossier.
Het is heel belangrijk om dingen NIET los te laten. NIET op zijn beloop te laten. Als er een conflict is met een leraar. Of als er problemen zijn met de cijfers, dan gaan wij gelijk mailen. Niet te uitgebreid, maar we zorgen dat de leraar weet dat hij bij ons terecht kan met zijn vragen. En we zorgen dat hij zich realiseert dat zoon toch wel een heel aparte jongen is. Dat is namelijk hier de grote valkuil. Hij lijkt helemaal niet apart, als je hem oppervlakkig ziet. Maar als hij te veel en te lang moet compenseren. Dan komt er een keer een emotionele uitbarsting en wij willen graag voorkomen dat dit op school gebeurd.
En verder helpen met organiseren. Eindeloos. Huiswerk controleren. Samen naast elkaar aan het werk. De tijd waarop het huiswerk gemaakt wordt in onderling overleg afspreken. Als er onbegrip is bij een vak, samen op zoek gaan naar de antwoorden. Boeken voor hem uit de bieb halen. Helpen met het opzoeken van woordjes lijsten. Helpen met die grammatica.

Na verloop van tijd wordt duidelijk waar de problemen zitten. En daar kun je dan gericht op helpen.Sommige dingen zijn voor kinderen met 'iets' zo moeilijk, struikelblokken. Het is zo zonde als ze daarop niet verder kunnen komen met hun opleiding. Dat zijn eenvoudige taken zoals tas in pakken. Huiswerk in de agenda schrijven. Ook de andere kant van het blaadje van de toets zien. Dat zijn kleine praktische dingen waar je vaak wel een oplossing voor kunt vinden. Het is alleen lastig met pubers, dat ze dit zelf niet inzien.

Het is een balans, evenwicht. Aan de ene kant je kind goed in de gaten houden. Goed observeren en controleren. Maar aan de andere kant niet betuttelen, autonomie van je kind bewaren, niet zeuren, niet overbezorgd zijn.

Een uitdaging, vind ik persoonlijk.

Stap 1 is, dat wij met mijn zoon afspreken, dat wij hem mogen helpen en hoe we dat gaan doen. Dus eerst afspraken maken over je werkrelatie. En dan pas de problemen op gaan lossen.

niet te eerlijk

ten eerste zou ik zeker weten wel een nieuwe test doen.
ten tweede zou ik niet al te eerlijk zijn. . .

Als haar cijfers goed zijn en de testresultaten zijn goed, praat dan goed met basisschool wat zij 'moeten' invullen voor de aanmelding (en wat je dus niet kunt verzwijgen) en bepaal aan de hand daarvan je strategie. want dat is het, je moet een strategie uitstippelen.

En ik zou ervanuit gaan dat je zelf met je dochter de regie hebt over huiswerkbegeleiding en dat je daar een derde partij bij zoekt die haar ook helpt is heel fijn. Want alleen het thuisfront als huiswerkbegeleiding maakt dat je ook geen andere 'insteek' erbij hebt, en dan verwordt de gezinsrelatie misschien tot een 'huiswerkrelatie'.
Een goede derde partij (ik zou zeggen: buiten school) die samen met jullie (jij, je man, je kind en zijzelf) een goede leerhouding bij je dochter probeert te kweken, dat zou het doel moeten zijn.

Als het lukt om dat op te zetten zou ze zich in principe daarmee op elke school staande moeten kunnen houden, maar er zijn inderdaad natuurlijk scholen die rommeliger zijn dan andere, dus als je daar achter kunt komen is mooi. Maar feitelijk gaat het om hoe je kind zich staande zal kunnen houden en zelf haar weg kan leren vinden.

gr Angela

Angela

Ik denk dat de mate van 'eerlijkheid' te maken heeft met de problematiek van je kind.

Ik weet dat de dochter van Lisbeth, net als onze zoon depressief is geweest. Ik denk dat het heel belangrijk is, dat een school daarvan op de hoogte is. De grote angst van onze zoon is en blijft, dat deze depressie weer terug komt. En wij weten dat de depressie voor een groot deel veroorzaakt is door school. Dus is het heel belangrijk dat school dit snapt.

Zoals een leraar laatst zei: 'Bij veel jongens helpt het enorm goed, om op ze te mopperen. Ze aan te spreken op hun eigen verantwoordelijkheid en ze daarbij een confronterend te benaderen. Ik merkte dat jullie zoon op die toon van mij, raar reageerde. Het leek net alsof hij een luik dichtdeed. Ik verloor het contact met hem. Ik ben toen in zijn dossier gaan lezen en zie nu in, dat deze benadering voor hem schadelijk is.' En daar heeft die leraar gelijk in. Ik ben dus heel blij dat dit nog steeds in zijn dossier staat. Ook al is het allemaal alweer jaren geleden en gaat het nu erg goed met zoon. Het blijft een zeer zwakke plek en daar moeten we weg bij blijven.

Onze zoon struikelt dus niet over het leren an sich (hoewel dat soms ook een behoorlijke uitdaging is, dat huiswerk), maar de crux zit hem juist in de manier waarop er met hem omgegaan wordt. Als dat niet passend is, dan wordt hij ziek. Het is belangrijk om zoiets te communiceren.

Misschien projecteer ik wel teveel, maar ik weet dat Lisbeth haar dochter, op bepaalde punten grote gelijkenis met onze zoon heeft. Dus vandaar.

da's waar

ik realiseer me dat ook al gaat het beter, het onderliggende probleem/kind natuurlijk hetzelfde bijft. ik ben effe iets te zakelijk ingegaan op het huiswerk/eerlijkheidsprobleem. ik denk wel dat het handig is om hulp en info te zoeken op het 'persoonlijkheids'gebied maar wellicht om leer-aandachtspunten even wat minder door te laten schemeren. Die spelen namelijk op elk niveau.
gr Angela

eerlijk, en tip

Depressie is wat anders, daar zou ik wel eerlijk over zijn inderdaad. Maar over andere zaken als adhd en ass niet. Scholen kunnen dan inderdaad "wegrennen" in de zin van hem weigeren of zogenaamd uitloten omdat ze aan hun quotum van zorgleerlingen zitten.
Scholen zijn zelf ook niet heel eerlijk, is mijn ervaring. Ik had de school speciaal uitgekozen op het prettig verlopen gesprek met de zorgcoordinator vol van beloftes, en de schoolgids eveneens vol van zorg en begeleiding van speciale leerlingen. In praktijk waren dit loze praatjes en deden ze het veel slechter dan de andere scholen in de omgeving. Dus mijn tip: vraag andere ouders die er al kinderen (vooral met speciale behoeften) op hebben zitten hoe het er in het echt toegaat. Je kunt ook de groep 8 onderwijzer of IB-er op je lagere school vragen of ze wel eens iets terughoren van ouders, naderhand, of dat ze ouders weten (die jij misschien niet direct kent) aan wie je ervaringen zou kunnen vragen. Ikzelf heb bijv. later de IB-er van zoon's basisschool gewaarschuwd voor deze middelbare: niet geschikt om zorgkinderen naar te verwijzen.

Lisbeth

Lisbeth, misschien heb je iets aan onze ervaring. Je schrijft "Ze leest vlot de tekst door, is binnen 5 minuten klaar met de vragen en heeft er 5 fouten in." Heel herkenbaar! Wij hebben vanaf groep 7 een RT'er ingeschakeld (zelf geregeld, niet via school). Deze RT'er heeft onze zoon (ook ADHD) een 'vertragingsmethode' aangeleerd. Bij het lezen gebruikt hij een afdekblad, zodat hij zich niet laat afleiden door afbeeldingen of de rest van de tekst. Alleen de alinea die hij aan het lezen is, maakt hij vrij. Na die ene alinea leest hij niet verder, maar maakt er eerst een tekening van op een apart blad (met een aantal vakken). Pas dan leest hij de volgende alinea, maakt daar weer een tekening van en zo verder. En dat blijkt te werken.
Maar je raadt het al: zoonlief gunt zich hier in de klas natuurlijk helemaal geen tijd voor. "Deze tekst was het écht heel makkelijk hoor!", roept hij dan na een toets. Zucht... Ook bij de reguliere cito van groep 8 had hij weer een III score (C) voor begrijpend lezen, terwijl hij bij RT de toetsen vrijwel foutloos maakt. Bij de eindcito hebben we hem (iedere dag weer) op het hart gedrukt het op deze manier te doen. En dat heeft hij gelukkig gedaan, met een score van 547 tot gevolg.
Misschien werkt deze methode ook voor jouw dochter?

ijsvogeltje

Wat bedoel je met een tekening

lastig lastig

Dezelfde school die je kind zorgeloos door het voortgezet onderwijs loodst is een paar jaar later de school die hopeloos faalt door reorganisatie, bezuiniging, fusie, uit de krachten gegroeid. Soms is een zwakke school nog het handigste. Die krijgen tenminste wat toezicht en extra gelden om de zaak weer vlot te trekken. In dat optimisme kan je kind mogelijk een tijdje goed meekomen.

Lisbeth

"Wat bedoel je met een tekening"
Nou, gewoon dus echt een tekening maken. Tekenen wat je zojuist hebt gelezen. Gaat dat over een schip, dan teken je dus een schip. En in de tekening probeer je zoveel mogelijk te verwerken van de tekst. Dat dwingt tot goed lezen wat er staat. Zijn er 1, 2 of 5 mensen aan boord, was de bood groen of rood, schijnt de zon of regent het, dat soort dingen dus.
Klinkt heel intensief, is waarschijnlijk ook niet voor iedereen geschikt, maar juist voor slimme maar veel te snelle kinderen wel. Mijn zoon is meestal ook na 5 minuten met zo'n tekst + opgaven klaar, terwijl er dan 30 of 40 minuten voor staat. Tijd genoeg dus om te tekenen.

Als een school vooraf wegrent

Hoef je er vermoedelijk ook niet al te veel van te verwachten als je niet 'eerlijk' bent en hulp nodig hebt als de stoornis om de hoek komt kijken. Ik pleit daarom voor gepaste eerlijkheid. Ik heb het al eens verteld geloof ik, maar ik ken een kind dat voor de herfstvakantie al geschorst was omdat school vond dat ze niet voldoende toegerust was om hem te helpen. Zoiets zou ik toch liever vooraf willen weten.

Daarom heb ik er voor gekozen om kort de hulpvraag op tafel te leggen en aan school te vragen wat zij kunnen bieden. Het heeft ons geen windeieren gelegd. Ze is en aangenomen op het gewenste niveau en er is ons een mooi plan de campagne toegezegd.

bedankt ijsvogeltje en anderen

goede tip wbt begrijpend lezen. Ga ik eens met haar doen. misschien werkt niet tekenen maar per alinea steekwoorden opschrijven ook al.
Eeven kijken hoe we dat met de cito's kunnen verwerken, ze maakt deze namelijk op de pc. Maar dat moet wel lukken denken.

Ik denk dat we richting vo school zo eerlijk mogelijk moeten en zullen zijn. Haar diagnose staat in haar dossier dus de school komt er toch wel achter.
Ze heeft een rugzak en haar rugzakbegeleidster werkt ook op diverse vo scholen in onze regio. zij wil eventueel ook wel samen met ons gaan praten. Haar eigen juf heeft dat ook al toegezegd.

een beetje een probleem voor ons is dat er vanaf volgend jaar in onze stad nog maar 1 vwo school zal zijn. alle scholen gaan fuseren waardoor van ieder niveau nog maar 1 locatie bestaat. ook combi brugklassen komen dan te vervallen. de optie havo/vwo is er dan niet meer. mocht het toch havo/vwo worden dan moet ze naar een andere stad.

als een rechtgeaarde ADHD'er heeft ze weinig overzicht over lange termijn doelen. Ze is ook nog jong natuurlijk maar als ik haar probeer uit te leggen waarom wij het belangrijk vinden dat ze naar het vwo gaat knikt ze braaf ja maar volgens mij gaat het het ene oor in het andere oor weer uit. Ik probeer dus nu korte termijn doelen te bedenken met haar.

Onze belangrijkste reden dat wij haar op het vwo willen is dat wij denken dat ze niet zal passen op de havo. Echter als ik dan weer het draadje van Elisa lees ben ik bang dat wij haar overschatten.

'ambitie'

hoi Lisbeth,
wat me bij mijn oudste (ietwat add, ietwat asperger) enorm heeft verbaasd dit jaar is dat hij nu wel doelen ziet en verder vooruit kan kijken dan hij op basisschool deed. Daar begon het een heel klein beetje aan het begin van groep 8 maar pas in de brugklas was voor hem veel duidelijker wat nu eigenljik 'leren' en 'cijfers' en 'school' betekeken. Basisschool is tenslotte ook vaag .
wat ik maar wil zeggen: probeer als ouders voor haar te beslissen wat jullie op dit moment denken dat goed voor haar is. En je kunt haar bij een paar deelbeslissingen actief betrekken. Maar pas als ze zelf ouder is en wat verder is, is langetermijn inzicht en echt zelf keuzes laten maken over (verre) toekomst aan de orde).
Stel je kunt haar laten beginnen in een vwo klas en in de loop van de 1e of 2 blijkt dat het beter anders kan, dan is het toch niet zo dat het nu een foute beslissing is? je kiest nu (hoe moeilijk dat ook is) voor een bepaalde insteek, op basis van wat jullie nu met elkaar en met de hulp die er is, kunt bepalen. Maar zij zal zelf gaan veranderen en dan zijn er weer andere argumenten om te overwegen.
Natuurlijk gun je haar vanaf het begin een plek waar ze kan blijven maar haar ontwikkeling zal wellicht schokgewijs gaan of anders dan je nu kunt voorspellen.
Fijn dat jullie zulke begeleiding hebben!
gr Angela

superschool

we hebben een superschool. Ze passen echt heel veel aan voor haar. Toetsen worden gekopieerd zodat iedere opgave op een ander blad staat en het niet verwarrend werkt. ik heb zelfs al meegemaakt dat ze in het weekend erachter kwam dat ze een stomme fout in een toets had gemaakt. Die mocht ze op maandag corrigeren.

Twijfel nu ook of VWO wel verstandig is.......

Lisbeth: Wij hebben geoefend met toetstrainer cdroms rekenen en taal cito groep 8, van de bieb en dan nakijken en wat hij nog niet begreep uitgelegd. Dit werkte goed omdat hij toch sommige dingen echt niet gehad heeft omdat hij groep 6 overgeslagen heeft of door zijn eigen dromerigheid..... Hierdoor zag ik ook hoe belachelijk snel hij door de toets heen gaat..... Rustig aan en eerst checken dan pas volgende vraag. Om zo minder "oeps foutjes" te maken. Zoon heeft echt zijn best gedaan om langzamer te werken. Ik heb ook aan hem gezegd. Zie je nou wel als je je best doet is het resultaat veel beter
Hier dezelfde twijfel door het verhaal van Elisa. Eerst versnellen en dan op het vo problemen. Ik weet niet of wij nu toch lager moeten instromen door het hebben van adhd kenmerken. Ik twijfel. Zit er zelfs aan te denken om een jaar te wachten met hem naar het vo te laten gaan. Er is hier in de buurt een school die zo'n klas aanbiedt voor kinderen die klaar zijn met de basisschoolstof maar nog niet rijp genoeg voor het vo. Het lijkt me dat sowieso door zijn leeftijd zijn executieve functies al minder zijn dan van kinderen van een jaar ouder. Ik twijfel. Hoop eigenlijk op een positef verhaal over versnelde kinderen die adhd kenmerken hebben. Dan zou ik er meer vertrouwen in hebben. Pffff lastige combi hb en adhd . Kent iemand een kind met adhd die het wel gered heeft op het VWO?

drukkekidsmam

ik heb me lang voorgehouden dat dochter met haar IQ het gym met gemak aan zou moeten kunnen. Atheneum is dan eigenlijk al een niveau lager. Om dan ook nog eens havo te pakken.......

betrekken bij beslissingen/veranderen

wat ik me wel had voorgenomen, o.a. door jaren te lezen hier op OO, is dat we onze oudste niet teveel lastig moesten vallen met de implicaties van keuzes, met teveel vooruit kijken. Geeft teveel onzekerheid over iets wat je toch niet kunt weten (hoe graag ik hem ook wilde geruststellen . . . ).
Ik had me ook voorgenomen dat als hij eenmaal (na een vervelende cito/loting/VO-stress situatie) op een school zou beginnen, dat het vanaf dat moment zijn school zou zijn en dat ik niet zou denken 'ja maar als hij toch naar die andere school zou gaan vanaf de tweede zou hij dan misschien wel . . . '. Nee, beginnen is beginnen met frisse moed en blijmoedigheid. Dit is de keuze die nu gemaakt is en daar gaan we voor. En als het echt niet goed was gegaan dit jaar dan had ik dat wel 'gevoeld' en hadden we als ouders eerst samen kunnen bedenken of een andere school misschien beter zou zijn. Maar niet 'zagen' aan de poten met hem erbij.
gr Angela

angela

Dat zijn hele wijze woorden.

schoolkeuze

ik zou geen gymnasium kiezen, dat is echt alleen voor kinderen die zich anders zouden vervelen. Met het atheneum kom je net zo ver. Je moet praktisch zijn met een zorgenkind, dat heeft namelijk al genoeg uitdagingen.

Onze basisshool sprak zijn twijfel uit of zoon het wel zou redden op het atheneum, ondanks zijn IQ. En als hij het niet redt, wat dan? Mijn antwoord was simpel: dan stroomt hij af. Net als een heleboel andere kinderen. Maar dan heeft hij tenminste een kans gehad. Want opstromen is echt heel moeilijk en dat geldt zeker voor een zorgenkind.En het is net zo zielig als afstromen, want je klas raak je ook dan kwijt.

Ik ken een kind met ernstig ADHD dat 2x gedoubleerd heeft op het gymnasium, tenslotte er af moest, staatsexamen deed om naar de universiteit te kunnen en nu meer dan 3 ton per jaar verdient in een hoge functie. Hoog inzetten dus, de rest merk je vanzelf wel.

met evanlyn eens

Gymnasium is hetzelfde niveau als atheneum. Het is alleen wat moeilijker gemaakt om kinderen die zich vervelen een uitdaging te bieden. Je kunt er precies hetzelfde mee.
Dus ik zou voor atheneum kiezen.

Niet lager inzetten vanwege de handicap. De middelbare school is zo anders, je kunt er toch weinig van zeggen. Juist bij een kind met adhd.

"Onze" zorgcoordinator zei dat ze kinderen met vuistdikke dossiers op school krijgen, die zonder problemen op school functioneren. En kinderen zonder enige voorgeschiedenis, die helemaal onderuit gaan. Het kan alle kanten op.

Maar dan moet je over afstromen ook niet te ingewikkeld doen. De wereld vergaat dan niet. Ik ben ervoor om het een kans te geven en dan te kijken.

Zoon is zo al in vwo3 beland. Ieder jaar weer een afweging.

Maar we zien ieder jaar ook weer een ander kind. Want hij ontwikkelt zich razendsnel nu.

De succesvolle ADHD'er

Die ADHD'er waar ik het over had heeft trouwens wel een uitstekende secretaresse, dat heeft hij wel nodig. Jouw kind heeft zo'n secretaresse ook nodig, maar dan onbetaald: jij. En af en toe moet je voor advocaat spelen in plaats van voor secretaresse.

dank voor alles

Gym hoeft van mij absoluut niet. wat ik wel een beetje hoopte is het atheneum met TTO. Maar ook daar heb je een hoog vwo advies voor nodig dus ik weet niet of dat gaat lukken. Haar engels is echter ontzettend goed. Ik moet helaas bekennen dat haar engels ondertussen bijna beter is dan mijn engels. Dat krijg je met een talenknobbel aan mans kant van de familie. Er zijn twee begaafdheidsprofielscholen bij ons in de buurt, beide bieden ook verdieping aan op atheneum niveau. Daar hoef je niet voor naar het gym (1 heeft zelfs geen gym).
Fijn wel dat ook jullie vinden dat we beter kunnen insteken op vwo, afstromen is inderdaad makkelijker dan opstromen. Daar gaan we dus voor, hopelijk dat we dit komende maanden kunnen duidelijk maken aan de basisschool en hopen dat dochter haar E7 cito’s nog een tikje beter maakt dan de M7, dan staan er alleen maar A scores en dat werkt toch iets beter.
Ze krijgt nu sindskort een hogere dosering concerta en we merken toch dat we de laatste weken alles veel beter in de hand hebben.
Wat ik vooral doe is dochter de hemel inprijzen, wat heeft dat kind hard gewerkt afgelopen jaar. Aan zichzelf en op school. Denk dat menig volwassene daar nog een puntje aan kan zuigen.

haha Evanlyn

Het erge is dat dochter het van geen vreemde heeft. ik ben dus ook wel een chaoot (en secretaresse trouwens ). Maar ja ik ben op dit moment dochter haar secretaresse.
Hoewel ik wel gisteren een lief mailtje vanuit school; gestuurd kreeg:

Hoi mama
Morgen is de fietsen keuring dus moet ik met de fiets. Niks mis mee hoor. Maar met opa en oma hoe gaan we dat regelen .
Misschien kunnen we mijn fiets dan achter in de auto van opa en oma zetten op de terug weg . Ps kun je kijken voor een cado voor juf ……?. Ze is …….. jarig .
Ze heeft geen cado gevraagd maar het lijkt me lief

ze leert dus ooit wel plannen