Schoolkeuzestress
Wij staan voor een schoolkeuze die deze week gemaakt moet worden!
De keuze is tussen gymnasium of een kleine particuliere school waar veel aan creativiteit wordt gedaan, en aan ontwikkeling van de persoon. Ook klassikaal onderwijs, maar kleinschalig, heel weinig computergebruik, aandacht voor natuur, eigenlijk alles wat ons aanspreekt.
Maar geen Latijn en Grieks. Nu denk je misschien: dat zijn maar talen, maar het gymnasium leidt ook op tot kritische academisch denkende mensen. Je leert eerder dan op de andere school de tools die je nodig hebt voor een studie, en dat wil ik niet uitsluiten.
Bijkomstigheid is dat de kleine school niet per definitie opleidt voor een diploma. Kan wel, maar je moet ernaar vragen.
Oók kost de kleine school 350 per maand, gymnasium niet.
En kind zei een jaar geleden al uit eigen beweging: ik wil graag Latijn en Grieks, zonder dat we voor een schoolkeuze stonden. Als je kindvolgend bent, is dat dus een goede optie.
Maar... gymnasium is erg cognitief, de mensen zijn oppervlakkiger en onpersoonlijker dan op de andere school waar een bepaald mensbeeld aan ten grondslag ligt. De school is groter, gevoelig kind zal er wat verharden. Er staat een snoep- en frisdrankautomaat in de kantine, terwijl op de andere kleine, creatieve school met aandacht voor ambachten en natuur aandacht is voor gezonde voeding.
Daarbij komt dat de omgeving van gymnasium ons meer aanspreekt. Omgeving fijne kleine school die goed aansluit bij hoe wij in het leven staan is ook ok, maar wat minder.
Ik kom er niet uit. Inmiddels volgt kind mijn onzekerheid en weet het ook niet meer.
Wat is wijsheid?
Gingergirl schreef op 21-09-2022 om 15:10:
[..]
In aanvulling op jouw stukje MammaE;
Zoals eerder aangegeven vanuit mijn ervaring in het VO, als leerlingen 12, 13 jaar zijn en nog wat kinderlijk zijn, vinden ze dat soort alternatieve scholen inderdaad nog wel leuk ( overzien de gevolgen ook niet), als ze ouder worden en flink gaan puberen zijn ze er vaak helemaal niet zo blij mee. Maar los van dat, stel een leerling, misschien wel de zoon van mammanatuurlijk, vindt het fantastisch, dan zit hij nog zonder diploma. En hoe vindt hij dat als hij straks 18 jaar is en verder wil studeren of gaan werken? Zo'n keuze voor een school kan flinke gevolgen hebben.
Je kunt inderdaad staatsexamen doen maar zo makkelijk en soepel als het gedacht wordt door haar is het niet. Omdat ze op dat soort scholen heel anders leren missen ze vaak toch een stuk kennis in die zin dat het past bij de stof en vraagstelling tijdens zo'n staatsexamen.
Hier zitten 2 van die alternatieve particuliere scholen en elk jaar weer krijg ik aanmeldingen van leerlingen die daar gezeten hebben, het staatsexamen niet gehaald hebben of zoveel achterstand hebben of zo ongemotiveerd zijn dat ze geen examen kunnen doen. En of ze dan toch maar kunnen overstappen naar regulier. Ik vind dat wel iets waar ouders echt rekening mee moeten houden voordat je, je kind bij zo'n school aanmeld.
Ook in het verdere leven is een leerling van een alternatieve school vaak de uitzondering omdat de meeste leeftijdsgenootjes in familie/ buurt en op clubjes vaak op een reguliere school zitten en hele andere dingen meemaken.
Zeker goed de ontwikkeling en doel in de gaten houden. Ik ben dan ook op zoek naar een school die misschien wel niet bestaat: voldoende uitdaging en aandacht voor de cognitieve ontwikkeling leidend tot een diploma,
maar ook gezonde school, met beweging, gezonde voeding, ruimte voor creatieve en sociale ontwikkeling.
Het hangt overigens van je sociale netwerk af wat andere kinderen meemaken. Wil je dat ze alles meemaken?
De angst dat je kind buiten de maatschappij komt te staan, deel ik niet. Kind komt ook op andere plekken buiten school.
anomarie schreef op 22-09-2022 om 08:53:
[..]
Het is voor mij onduidelijk of TO het heeft over particulier onderwijs of vrije school onderwijs. Deze laatste is namelijk geen particulier onderwijs.
Er is een particuliere vrije school.
Temet schreef op 20-09-2022 om 14:54:
" We hebben een iets andere relatie, schaamte voor de ouder is er niet, er is ook voldoende afstand en ruimte voor hem om zich te ontwikkelen."
Ik hoor het je zeggen.
Je zou eigenlijk de film "About a boy" eens moeten bekijken. Hoe die jongen zich in bochten wringt om zijn moeder een plezier te doen omdat hij zoveel van haar houdt, terwijl hij ondertussen genadeloos gepest wordt, mede vanwege de dingen die hij doet (of draagt) vanwege zijn moeder. En moeder die totaal niet ziet in welke positie haar zoon zit.
Terwijl ik dit draadje lees komt die film steeds bij me op. Bekijk m maar eens, hij is sowieso het aanzien waard (en met een opbeurend eind).
En nee, je schrijft niet dat je zoon gepest wordt. Maar daar gaat het me niet om.
Dat kan jouw associatie zijn, maar zo is het bij ons niet. Ik zie mijn zoon heel goed.
ik lees nog steeds alleen maar wat jij vindt, wat jouw mening is, wat jij wilt. Wat je zoon wil doet er blijkbaar niet toe. Jij wil naar binnen in de school. Jij wil dat kind desnoods 10 jaar over de middelbare school doet. Jij wil vakken als koken. Jij wil alleen maar gezonde voeding.
Je zoon koos echter voor het gymnasium. Hij heeft het daar naar zijn zin. Doet zijn mening er eigenlijk nog wel toe of praat je net zo lang op hem in tot hij "spontaan" kiest voor de school van zijn moeder?
Waarom kan jezelf creatief ontwikkelem niet buiten school? Koken kan toch thuis? Tien jaar over doen? Hell no. Vier en vijf jaar waren al te lang voor mijn kinderen. En nee je zoon zal eerlijk zijn en zich niet voor jou schamen maar zijn klasgenoten accepteren jouw gedrag niet. Ouders horen niet in school. Daarmee zet je je kind buitenspel.
mamanatuurlijk schreef op 29-09-2022 om 20:31:
[..]
ja hoor, 1,75 uur heen, 1,75 uur terug...
Ik vraag me toch af in welke uithoek je woont. Op de meest plekken heb je in een straal van 1 uur en drie kwartier meerdere scholen. Daar moet toch wel iets bijzitten van past bij jullie en waar je kind ook een diploma kan halen?
mamanatuurlijk schreef op 29-09-2022 om 20:47:
Ik wil toch nog even iets kwijt.
De meesten hier gaan net als school van een aantal veronderstellingen uit:
- Ik kan kind niet loslaten.
- Kind schaamt zich voor ouder op school.
Dat is beide niet het geval. En nee, ik heb geen tunnelvisie en denk niet alleen aan eigenbelang. Ik ken mijzelf èn mijn kind beter dan de mensen hier en school ons kennen.
Wat me verder opvalt is dat wordt gezegd: zo zijn nu eenmaal de regels. Zo is de wereld nu eenmaal. Wat mij betreft maken wij de maatschappij en is de opvoeding van je kind er niet alleen op gericht om mee te draaien in de wereld zoals die is. Maar ook bedoeld om die houding en handvatten mee te geven om de wereld een stukje mooier maken dan deze is.
Ik vind het reguliere onderwijs te eenzijdig gericht op cognitieve ontwikkeling. Kennis is erg waardevol, maar waarom moet die kennis per se in 6 jaar erin gestampt worden. Waarom mogen kinderen daar niet bijv. 10 jaar over doen zodat er ruimte is voor creatieve ontwikkeling? Leren in en over natuur? Meer beweging? Meer hobby's? Vaardigheden aanleren zoals koken (= gezond leven)?
Waarom bepaalt de school wanneer kind afstand neemt van de ouder? Is de ontwikkeling incl. losmaken niet per kind verschillend?
Waarom worden ouders (los van de veiligheid) actief geweerd? Tijdens een ouderavond werd gezegd dat je kind waarschijnlijk niet wil dat je als ouder op school komt.
Waarom wordt dit kader proactief door de school neergezet?
Veel vragen die afwijken misschien van de gangbare norm. Maar wel legitieme vragen wat mij betreft.
Ik heb het idee dat jij voornamelijk op microniveau denkt, maar de inrichting van het schoolsysteem is op macroniveau. School is per definitie voor de cognitieve ontwikkeling, creativiteit en sportiviteit kan je buiten school leren.
en wat denk je van financiering? hoe gaat een land het financieren om alle kinderen tien jaar naar de middelbare school te laten gaan? En willen kinderen dat? Waar haal je de docenten vandaan?
waarom scholen ouders weren is je al honderd keer uitgelegd. Omdat ouders over alles een mening hebben en alleen het belang van hun eigen kind zien. Mijn buurman is bijna met pensioen en basisschoolleerkracht. Hij wordt helemaal gek van de ontwikkeling dat ouders zich overal mee bemoeien. Met het binnenhalen van de ouders voor allerlei klussen hebben ze een monster binnengehaald dat zich met meer dan de uitjes ging bemoeien. Die ontwikkeling proberen ze tegen te houden op de middelbare scholen. Ik hoorde dat er nu zelfs ouders meegaan naar de open dagen op de universiteit . De enige keer dat mijn ouders daar waren was toen ik in 1985 mijn eindscriptie verdedigde. Dat laatste is niet het goede woord, maar het was een zeer lichte vorm van een thesisverdediging.
Waarom in kiezen jullie in hemelsnaam een school die bijna twee uur fietsen is?
Zijn er dan echt geen scholen in de buurt waar hij gymnasium kan doen?
Of zijn daar teveel bezwaren van jouw kant?
Er staat nergens geschreven dat leerlingen niet langer over hun schooltijd mogen doen. Ze kunnen altijd een keer blijven zitten of eventueel gespreid examen doen (moet je wel een reden voor hebben als topsport, ziekte, psychische problemen etc. volgens mij).
Maar tien jaar over de middelbare school doen is wel heel erg lang. Als iemand tien jaar nodig heeft om de stof voor het vwo te beheersen dan is het vwo waarschijnlijk gewoon te hoog gegrepen. De stof is zo samengesteld dat je die per niveau in de daarvoor gestelde tijd zou moeten kunnen beheersen. En een jaartje langer is echt geen ramp. Maar de meeste mensen willen met 22 echt niet meer op de middelbare school zitten. Die fase zijn ze dan ontgroeid. Dat jij dat nu al wil voor je kind, zegt meer over jou dan over ons systeem. Je kunt wel gaan plannen op tien jaar, maar dan is het aanbod per jaar weer te weinig voor gymnasiasten en gaan ze zich vervelen. Natuurlijk kun je die tijd dan opvullen met kookles en buiten spelen, maar heel eerlijk gezegd denk ik niet dat er veel animo is voor wat jij wil.
En dan zit je ook nog met geld. Heel economisch gedacht: Elk jaar dat een kind langer op school zit, werkt het minder en betaalt het dus geen belasting. Dat is voor een enkeling geen probleem, maar als hele volksstammen pas op hun 22e aan een vervolgopleiding gaan beginnen en dan misschien nog een keer switchen van studie, een bestuursjaar doen, een semester naar het buitenland of om een andere reden vertraging oplopen, hebben we best wel een economisch probleem met zijn allen.
En dat school zegt dat kinderen hun ouders niet in school willen is heel terecht.
99,9% van de pubers wil dat ook niet. En die 0,1% die dat wel oké vindt om door mama in de werkruimte opgehaald te worden of naar binnen gebracht te worden, die beschermt de school op deze manier tegen de genadeloze mening van de rest van de school en tegen hun overbeschermende ouders.
Ik snap ook niet dat dat voor jou valt onder 'loslaten op het tempo van ouders en kind'. Een kind van 12 zou dit al heel lang moeten kunnen. Nogmaals; hier op de basisschool mogen ouders hun kinderen alleen op de eerste dag naar de klas brengen, daarna niet meer. Alle kinderen van vier, zonder uitzondering, kunnen dat al zelf. Als jij denkt dat jouw 12-jarige dat nog nodig heeft, dan wordt het tijd om de navelstreng eens definitief door te knippen.
Daglichtlamp schreef op 29-09-2022 om 21:56:
[..]
Ik vraag me toch af in welke uithoek je woont. Op de meest plekken heb je in een straal van 1 uur en drie kwartier meerdere scholen. Daar moet toch wel iets bijzitten van past bij jullie en waar je kind ook een diploma kan halen?
Strikt genomen, als je persé naar een categoriaal gymnasium wil, moet je daar best wel een eind voor reizen als je niet in de randstad woont. Voor voortgezet vrij onderwijs heb je nog minder scholen, daar komt echt voor dat kinderen ruim een uur in de trein zitten om op school te komen Vroeger heb ik op een gymnasium gezeten waar verschillende kinderen in mijn klas ruim 40 km. verderop woonden, die deden er soms ook wel bijna een uur over met de trein en/of bus.
troelahoep schreef op 29-09-2022 om 22:48:
[..]
Strikt genomen, als je persé naar een categoriaal gymnasium wil, moet je daar best wel een eind voor reizen als je niet in de randstad woont. Voor voortgezet vrij onderwijs heb je nog minder scholen, daar komt echt voor dat kinderen ruim een uur in de trein zitten om op school te komen Vroeger heb ik op een gymnasium gezeten waar verschillende kinderen in mijn klas ruim 40 km. verderop woonden, die deden er soms ook wel bijna een uur over met de trein en/of bus.
Maar waarom moet het per se een categoraal gymnasium zijn?
De zoon van TS wil graag Latijn leren. Dat kan ook op een gymnasium op een scholengemeenschap. Ik snap dat een categoraal gymnasium misschien extra voordelen heeft maar hier in de buurt is dat er niet. Dichtstbijzijnde is zo'n drie kwartier met de auto of 1.5 uur met de bus. Mijn kind kan t.z.t. (als ze dat al aan gaat kunnen) veel willen maar dan heeft ze toch echt pech. Ze kiest maar een school op fietsafstand. Dan heeft ze niet heel gek veel keuze hier, maar het zijn wel scholen waar gewoon goed onderwijs wordt gegeven en waar ze een diploma kan halen.
En zelfs als je daar wel voor kiest hoef je je kind niet naar binnen te brengen of binnen op te halen. Of tijdens een feest aanwezig te zijn of de school als kantoorruimte te zien. Of je te bemoeien met het aanbod aan tussendoortjes van de catering/automaat. Of met een gebrek aan aanbod van persoonlijke hobby's en interesses van elke individuele leerling en ouders.
Ik begrijp Mamanatuurlijk wel dat ze niet blij is met het huidige onderwijssysteem. Ik zou ook liever zien dat er meer creativiteit was in het leven van mijn kinderen, ze minder bezig waren met hun telefoon en dat ze inspirerende activiteiten zouden ondernemen met hun vrienden (die nu óók allemaal op hun telefoon zitten).
Op een reguliere middelbare school zijn de lestijden behoorlijk lang (maar op een vrije school ook) en mijn kinderen hebben veel huiswerk. Dus ik begrijp ook dat je zou wensen dat je eigen kind meer vrije tijd heeft - en dus automatisch langer erover doet - al is het maar om het leven te leren wat er buiten school bestaat. Mijn kinderen zijn beide op de meeste dagen pas rond 4 uur thuis uit school, en moeten dan nog ongeveer 2 uur huiswerk maken per dag, soms nog meer. Mijn jongste zit in de 2e en heeft elke week wel 3 of 4 toetsen, mijn oudste in de 5e en dat is sowieso hard werken (ook veel leeswerk voor de lijst). Dus heel veel tijd is er niet meer voor spelen, muziek maken of andere hobby's, laat staan leren koken, tuinieren of klussen in huis. Andere kinderen van hun leeftijd hebben daar ook niet veel tijd voor.
Ik denk dat een school die zij zoekt inderdaad nauwelijks bestaat in Nederland. En ja, moet je je daarbij neerleggen, dan maar je kind in een systeem stoppen waar je niet achter staat.... als je die luxe werkelijk hebt (dat je kunt verhuizen, je het jezelf kunt permitteren qua financiën, je kind niet geisoleerd opgroeit, werk hebt in de buurt van de school, het ook voor je evt. andere kinderen een goede optie is), dan zou ik zeggen: doen. Gooi er een smak geld tegenaan, verhuis naar de andere kant van het land voor die meest idealistische particuliere school waar je kinderen ook nog genoeg vrienden hebben die in dezelfde gezegende omstandigheden zijn. Koop evt. als je kind de 18 nadert nog even een jaartje Luzac in om dat papiertje te halen.
Maar dan had je dáár ook voor moeten gaan en je kind helemaal opvoeden richting dat pad, die idealistische bevoorrechte bubbel. Nu halfslachtig je kind een beetje keus geven en alsnog proberen je kind richting jouw voorkeur te laten bewegen is volgens mij een heel slecht plan. Daar kweek je een kind mee dat onzeker wordt, niet zijn eigen keuze durft te maken en zijn leven lang aan alles zal twijfelen en moeilijk zijn plek zal vinden. Ik spreek uit eigen ervaring: niet durven kiezen voor wat ik echt interessant vond en van de ene in de andere verkeerde studiekeuze belanden, mislukte banen etc. Datzelfde patroon zie ik bij een aantal vriendinnen en bekenden die hetzelfde hebben ervaren in hun jeugd: ouders die al te zeer bepaalden wat goed was voor ze. Ook zij beginnen nu als veertigers, vijftigers, weer eens aan een nieuwe studie, hebben nooit werk gehad wat ze echt leuk vonden, sommigen zelfs helemaal nooit gewerkt.
MamaE schreef op 29-09-2022 om 22:57:
[..]
Maar waarom moet het per se een categoraal gymnasium zijn?
De zoon van TS wil graag Latijn leren. Dat kan ook op een gymnasium op een scholengemeenschap. Ik snap dat een categoraal gymnasium misschien extra voordelen heeft maar hier in de buurt is dat er niet. Dichtstbijzijnde is zo'n drie kwartier met de auto of 1.5 uur met de bus. Mijn kind kan t.z.t. (als ze dat al aan gaat kunnen) veel willen maar dan heeft ze toch echt pech. Ze kiest maar een school op fietsafstand. Dan heeft ze niet heel gek veel keuze hier, maar het zijn wel scholen waar gewoon goed onderwijs wordt gegeven en waar ze een diploma kan halen.
En zelfs als je daar wel voor kiest hoef je je kind niet naar binnen te brengen of binnen op te halen. Of tijdens een feest aanwezig te zijn of de school als kantoorruimte te zien. Of je te bemoeien met het aanbod aan tussendoortjes van de catering/automaat. Of met een gebrek aan aanbod van persoonlijke hobby's en interesses van elke individuele leerling en ouders.
Tja, omdat je dat belangrijk vindt? Mijn middelbare school was vroeger voor de helft gevuld met tamelijk ver reizende kinderen .... dus er zijn best veel ouders en kinderen die ervoor kiezen denk ik. Ik woonde vroeger wel vlakbij trouwens. Zelf vind ik zulke reistijden (en kosten niet te vergeten) niet acceptabel en we hebben de kinderen die keuzes niet voorgelegd en alleen de 5 scholen in de buurt als optie gegeven, zoals de meeste mensen in onze omgeving.
Een vriendin van mij heeft haar kind wel de keus gelaten de die wilde anno nu naar het categoriaal gymnasium in de grote stad, maar die moet er wel zo'n 30 km. voor reizen. Ik ken ook mensen die vanuit mijn woonplaats zijn verhuisd naar een stad een eind verderop zodat de kinderen naar de vrije school konden gaan. Is dat een goede keuze, qua school misschien wel. De kinderen lijken het goed naar hun zin te hebben en de schoolomgeving is wel prettig kleinschalig, veel beschermder en liever dan een reguliere scholengemeenschap (maar het is ook weer niet zaligmakend in álle opzichten).
En ja, ik vind het ook nogal beklemmend overkomen als je als ouder nog met je middelbare scholier mee naar binnen wilt, en zeker in het geval van een schoolfeest! Dat kun je niet maken als ouder.
Dat scholen ouders actief niet betrekken bij de middelbare school, daar moest ik daarentegen wel aan wennen (kind in het eerste jaar wel één keer in de school gebracht vanwege zichtbare blessure, werd ik toch vrij onsubtiel de deur gewezen, dat kon wel anders vond ik). Docenten krijg je ook niet te spreken tenzij er wat aan de hand is, het is niet de bedoeling dat je gewoon informeert hoe je kind het doet op school.
Hier in de buurt zit wel een middelbare school met een vrijeschoolafdeling (niet particulier dus wel met diploma en alle eisen die daarbij horen) op een klein uur fietsen. Dat zou ik prima vinden. Voor havo en vwo moet je hier sowieso minstens 10 kilometer fietsen.
OV is heel slecht ontsloten. Er rijdt hier eens per uur een bus door het dorp. Dus als mijn kind niet meer met de fiets kan moeten we haar gaan brengen en halen en dat vind ik qua tijd, kosten en agendatechnisch gezien een te hoge prijs. Plus dat ik het niet goed vind voor haar zelfstandigheid. Dus die keuze krijgt ze t.z.t. ook niet.
Dat je moeite hebt met het schoolsysteem daar kan ik inkomen, maar je moet als ouder ook niet de illusie hebben dat je dat in je eentje kunt veranderen.
Scholen passen niet op iedere ouder het beleid aan. Daar is geen beginnen aan.
Je kiest een school inclusief de eventuele bezwaren of dingen waarmee je het niet eens bent en dan doe je het daarmee.
En geef je kind gewoon het vertrouwen mee dat hij voor zichzelf de juiste keuze heeft gemaakt.
Mamma natuurlijk volgens mij heeft het geen zin meer om te blijven reageren. Je blijft in de verdediging schieten.
Het is overduidelijk dat de school waar je zoon nu op zit niet jouw keuze is. Of in ieder geval dat die keuze toch is tegengevallen.
Je zoon heeft het wel naar zijn zin lijkt het.
Jij wil liever een andere school waar hij het misschien ook wel naar zijn zin heeft maar waar hij geen diploma kan krijgen.
Dat laatste kan zijn hele verdere leven beïnvloeden.
Probeer nu eens voor je zelf te beantwoorden:
- Wat gebeurt er als je je kind op deze school laat? waar ben je bang voor? Lukt het je om je teleurstelling te verwerken en kun je je opvoedingsidealen op een andere manier vorm geven, met gelijkgestemde vrienden, vakantiekampen, wonen in een woongroep of weet ik het wat. Je zoon maakt deze school af en kan daarna zelf verder kiezen.
- Wat gebeurt er als je je kind naar de school van voorkeur doet? Wat ga je doen als dit toch ook tegenvalt? als bijvoorbeeld blijkt dat je ook niet zo vaak kan komen? wat ga je doen als je kind het toch niet leuk heeft? Gaat dat ook geen druk op je leggen? En dan misschien nog wel het belangrijkste. Zijn jouw idealen je zoveel waard dat je je kind peperduur onderwijs laat volgen wat hem niet de kans geeft om vervolgonderwijs te doen, waar je de kans loopt dat hij jaren gaat achterlopen en bijvoorbeeld niet en zeker niet gelijk kan gaan studeren?
Weet je hoeveel scholieren deze school überhaupt afmaken? weet je wat deze mensen vervolgens voor onderwijs gaan volgen?
Persoonlijk zou ik die laatste twee vragen heel, héél goed uitzoeken. En ik zou ook uitzoeken of je het financieel op kan brengen om al die jaren die 300 euro per maand op te hoesten.
Dan nog de vraag wat je kind wilt. Durf je het aan om je kind zelf die keuze te laten maken?
Hoe zie jij de toekomst van je kind voor je? Welke school heb je zelf gevolgd, Heb jij een 'gewone' middelbare school gevolgd en ben je zelf gaan studeren? zo ja waarom moet je zoon straks dan allerlei andere routes gaan volgen. Gaat het nu zo slecht met je dan?
Waarom maak je er zo'n wereldprobleem van??
Heeft je zoon nog een vader die betrokken is, wat vindt hij er van?
En als er geen vader bij betrokken is, heb je dan andere familieleden die willen meedenken? Jij draait je compleet vast in je eigen denken... ik denk dat je even wat reality checks moet gaan doen.
troelahoep schreef op 29-09-2022 om 23:51:
[..]
Dat scholen ouders actief niet betrekken bij de middelbare school, daar moest ik daarentegen wel aan wennen (kind in het eerste jaar wel één keer in de school gebracht vanwege zichtbare blessure, werd ik toch vrij onsubtiel de deur gewezen, dat kon wel anders vond ik). Docenten krijg je ook niet te spreken tenzij er wat aan de hand is, het is niet de bedoeling dat je gewoon informeert hoe je kind het doet op school.
Hier op school had je het kind best even binnen af mogen leveren, en dan met kind en al afspraken maken bij de afdelingsleiding over gym, vervoer, eerder de les verlaten om niet door de drukte te hoeven etc.
Verder bieden wij: vijf ouderavonden, de ouderraad, de klankbordgroep.
En dat niet kunnen spreken van de docenten: een fulltime werkende docent heeft tussen de 250 en 350 leerlingen. Daar kan een school echt niet aan beginnen. Om die reden geef ik ook mijn (privé) mobiele nummer niet aan ouders. Ik wens niet te pas en te onpas te worden gebeld of geappt door ouders die willen weten waarom er een onvoldoende is gevallen, of melden dat ze te veel huiswerk krijgen. Als er ergens echt grote spoed bij is weet de school me wel te vinden.
