Schoolkeuzestress
Wij staan voor een schoolkeuze die deze week gemaakt moet worden!
De keuze is tussen gymnasium of een kleine particuliere school waar veel aan creativiteit wordt gedaan, en aan ontwikkeling van de persoon. Ook klassikaal onderwijs, maar kleinschalig, heel weinig computergebruik, aandacht voor natuur, eigenlijk alles wat ons aanspreekt.
Maar geen Latijn en Grieks. Nu denk je misschien: dat zijn maar talen, maar het gymnasium leidt ook op tot kritische academisch denkende mensen. Je leert eerder dan op de andere school de tools die je nodig hebt voor een studie, en dat wil ik niet uitsluiten.
Bijkomstigheid is dat de kleine school niet per definitie opleidt voor een diploma. Kan wel, maar je moet ernaar vragen.
Oók kost de kleine school 350 per maand, gymnasium niet.
En kind zei een jaar geleden al uit eigen beweging: ik wil graag Latijn en Grieks, zonder dat we voor een schoolkeuze stonden. Als je kindvolgend bent, is dat dus een goede optie.
Maar... gymnasium is erg cognitief, de mensen zijn oppervlakkiger en onpersoonlijker dan op de andere school waar een bepaald mensbeeld aan ten grondslag ligt. De school is groter, gevoelig kind zal er wat verharden. Er staat een snoep- en frisdrankautomaat in de kantine, terwijl op de andere kleine, creatieve school met aandacht voor ambachten en natuur aandacht is voor gezonde voeding.
Daarbij komt dat de omgeving van gymnasium ons meer aanspreekt. Omgeving fijne kleine school die goed aansluit bij hoe wij in het leven staan is ook ok, maar wat minder.
Ik kom er niet uit. Inmiddels volgt kind mijn onzekerheid en weet het ook niet meer.
Wat is wijsheid?
Plantenbak schreef op 20-09-2022 om 12:13:
[..]
Ik ken een paar kinderen die op de ruimte zitten in Soest. Ze gingen er overigens naar toe toen ze volledig uitvielen op het reguliere basisonderwijs om uiteenlopende redenen. De school gaf die jongens veel rust en was jaren goed voor ze. Ze konden er ook blijven tot hun 18e.
Bij twee jongens ontstonden er problemen toen ze ouder werden. Een werd er heel onzeker want welk niveau had hij nou en hij kon niks. En de ander wou wel graag gaan studeren maar deze school leidt niet op voor een opleiding. Instromen in regulier onderwijs ging toen niet meer want er ontbrak een groot deel aan kennis (jongens waren toen ern jaar of 16). Een van de twee jongens heeft uiteindelijk wel een aantal deelcertificaten gehaald op vwo niveau maar met een hoop gedoe en niet genoeg voor een vwo diploma. De moeder van die jongen gaf achteraf aan dat ze beter eerder hadden switchen naar regulier onderwijs.
Dat vooral. Je zoon zit nu op een gymnasium. Als hij straks een diploma heeft, kan hij alles gaan studeren en doen wat hij wil.
Als je even rekent, dan zit je kind zo'n 30 uur per week op school. Dat betekent dat er 138 uren in de week overblijven waarin hij gewoon bij jou thuis is. En dan heb ik de schoolvakanties nog niet eens meegerekend. Waar ben je nu zo bang voor? Je kind verandert, tuurlijk. Dat is maar goed ook, hij ontwikkelt zich. Dat hou je niet tegen, dat gebeurt op elke school.
Het lijkt mij wel duidelijk voor nu...
1) je doet je kind op een andere school die beter bij jullie past maar die niet opleidt voor een diploma. Waarmee je in dezelfde problemen kunt belanden als de jongens waar plantenbak over schrijft. Ook weet je niet zeker of je daar 'zomaar' naar binnen kunt lopen en of je daar ook niet tegen zaken aanloopt die je niet aanstaan. Verder is je zoon niet ongelukkig op deze school, hoe het daar gaat weet je niet. Je weet wat je hebt maar niet wat je krijgt zogezegd. Maar oké het kan zijn dat het onderwijs wél heel goed past bij je zoon en hij daar gelukkiger is. ( want daar gaat het toch om dat hij goed in zijn vel zit, niet omdat jij nu denkt dat het beter voor jouzelf is)
2) Je kind blijft op school waar hij nu zit, kan een diploma krijgen en studeren wat hij wil daarna. Zolang je zoon gelukkig is op deze school zou ik persoonlijk voor deze optie gaan, maar goed ik ben jou niet. Ga eens kijken zou ik zeggen op die andere school, maar laat vooral kind kiezen. Je bent nogal van het kindgestuurd, vraaggestuurd onderwijs dan is het ook heel redelijk dat je met keuze van een school óók uitgaat van een kind en vraag gestuurde keuze. Dit houdt voor jou in dat je misschien heel hard bij je zelf op de rem moet staan en soms erg zal moeten slikken. Als je kind op deze school ongelukkig is en zelf daar weg wil is het een heel ander iets. Dan kiest hij wellicht een school die niet opleidt voor een diploma maar misschien kun je dan tijdig onderzoeken hoe het zit met die deelcertificaten. En ja dan zal je ook mega zuinig moeten zijn want 350 euro per maand is véél met name 6 jaar lang 350 euro per maand. Dat zou ik ook even goed nagaan.. want ergens beginnen en het dan niet af kunnen maken vanwege financieën lijkt mij ook een hard gelag.
Je zegt dat je kind 'nu al' verandert en dat dit niet door de puberteit komt.
Ik zeg: wees blij! Dit is een volkomen normale en wenselijke ontwikkeling voor een kind dat de overgang van PO naar VO maakt. Het zou echt niet best zijn als hij nu helemaal niet zou veranderen.
Stop eens met zo bang zijn
" We hebben een iets andere relatie, schaamte voor de ouder is er niet, er is ook voldoende afstand en ruimte voor hem om zich te ontwikkelen."
Ik hoor het je zeggen.
Je zou eigenlijk de film "About a boy" eens moeten bekijken. Hoe die jongen zich in bochten wringt om zijn moeder een plezier te doen omdat hij zoveel van haar houdt, terwijl hij ondertussen genadeloos gepest wordt, mede vanwege de dingen die hij doet (of draagt) vanwege zijn moeder. En moeder die totaal niet ziet in welke positie haar zoon zit.
Terwijl ik dit draadje lees komt die film steeds bij me op. Bekijk m maar eens, hij is sowieso het aanzien waard (en met een opbeurend eind).
En nee, je schrijft niet dat je zoon gepest wordt. Maar daar gaat het me niet om.
mamanatuurlijk schreef op 20-09-2022 om 11:46:
[..]
We hebben een iets andere relatie, schaamte voor de ouder is er niet, er is ook voldoende afstand en ruimte voor hem om zich te ontwikkelen.
Soms gaat het niet om jou, jouw kind of de relatie met jouw zoon maar om de omgeving. Ter bescherming van jouw kind is het goed je te beseffen dat andere het raar kunnen vinden als jij in de school rondloopt of als moeder opeens opduikt in dezelfde supermarkt als zoonlief met zijn vrienden.
Toevallig maakte ik deze zomer een dergelijke 'fout'. Ik bracht puberdochter met 2 vriendinnen naar een jongerencamping. Liep met ze mee naar de receptie en wilde ze even helpen instaleren in hun tent. De medewerker achter de receptie gaf toen aan dat het prima was als ik meeliep omdat we vroeg waren en er verder nog bijna niemand was maar dat ze normaal gesproken ouders direct weer van de camping afstuurde. Er was 1 keer een groep meisjes geweest die in het hoogseizoen door hun ouders naar de tent gebracht werden en daardoor/ daarmee de rest van de week 'gepest' zijn door andere jongeren. Ik had daar geen seconde bij stil gestaan en ben geen moeder die mijn kinderen het maar zelf uit laat zoeken en mijn kinderen schamen zich ook niet voor mij maar ik neem het verhaal van de receptioniste wel voor waar aan en zal me hier een volgende keer meer bewust van zijn. Het is ook mijn taak als ouder om mijn kinderen te beschermen tegen de boze buitenwereld. Ik denk dat het goed is dat jij dat ook doet en niet alleen maar jezelf en zoon als uitgangspunt neemt voor wat normaal is.
mamanatuurlijk schreef op 18-09-2022 om 23:23:
[..]
Het was een shock voor me dat de deur letterlijk werd dichtgehouden terwijl mijn kind op een feest werd verwacht waarover ouders geen enkele info hadden ontvangen, waar energydrinks werden geschonken, waar bewaker voor de deur staat. Mijn kind heeft nog nooit een dergelijk feest bezocht. Ik liet hem, want als hele klas gaat, is het voor hem fijn er ook te zijn. Maar dat in de 1e week, feest tot middernacht, ik vind het best een heftige overgang. En dat dan wordt gezegd als ik vraag ´Mag ik misschien naar binnen?' ´Geen sprake van´ voelt dat raar. Kind naar binnen in sfeer die hij niet kent, ik voor de deur wachten (want te ver heen en weer).
Dat was mijn kennismaking met de school in week 1.
Vervolgens hoor ik dingen die ik niet wist en die me niet bevallen. Dus ja, ik twijfel nu. En daar veroordeel ik mezelf niet om. Ik ben bewust van de omgeving waarin mijn kind verblijft.
Naar binnen op een feest van de middelbare?? Denk eens na zeg.
mamanatuurlijk schreef op 20-09-2022 om 11:40:
[..]
Ik denk dat het praktisch, omdat er blijkbaar kwaadwillende mensen zijn die scholen induiken om slechte dingen te doen, niet anders kan dan iedereen weren.
Je hebt echt een bord voor je kop hoor.
Gingergirl schreef op 20-09-2022 om 11:58:
[..]
Ja dat zul je moeten afwegen. Kijk het gras bij de buren is altijd groener maar ook de scholen die jou meer aanspreken hebben veel nadelen. En uiteindelijk is het je kind die het moet doen.
Als ze 12 zijn vinden ze dat soort alternatieve scholen vaak nog wel leuk en interessant doir hun jonge leeftijd, als ze ouder worden en gaan puberen vaak niet. Ik krijg op mijn school vaak leerlingen die een paar jaar op dat soort scholen hebben gezeten maar daar ook niet goed gingen, flinke achterstanden hebben etc.
Dat vind ik een goed argument. School is ook om te leren, dat doet hij graag. Tegelijkertijd zeggen ze dat op dergelijke scholen de intrinsieke motivatie overeind blijft, waar dat op ene reguliere school nog weleens minder wordt. ik las ene onderzoek waaruit bleek dat de intrinsieke motivatie op een vrije school groter bleef dat op een reguliere school. Een vrije school is nog steeds aanbod gestuurd leren, maar wel creatiever (handen) en meer buiten, minder scherm en met het hart.
Leene schreef op 20-09-2022 om 13:08:
Het lijkt mij wel duidelijk voor nu...
1) je doet je kind op een andere school die beter bij jullie past maar die niet opleidt voor een diploma. Waarmee je in dezelfde problemen kunt belanden als de jongens waar plantenbak over schrijft. Ook weet je niet zeker of je daar 'zomaar' naar binnen kunt lopen en of je daar ook niet tegen zaken aanloopt die je niet aanstaan. Verder is je zoon niet ongelukkig op deze school, hoe het daar gaat weet je niet. Je weet wat je hebt maar niet wat je krijgt zogezegd. Maar oké het kan zijn dat het onderwijs wél heel goed past bij je zoon en hij daar gelukkiger is. ( want daar gaat het toch om dat hij goed in zijn vel zit, niet omdat jij nu denkt dat het beter voor jouzelf is)
2) Je kind blijft op school waar hij nu zit, kan een diploma krijgen en studeren wat hij wil daarna. Zolang je zoon gelukkig is op deze school zou ik persoonlijk voor deze optie gaan, maar goed ik ben jou niet. Ga eens kijken zou ik zeggen op die andere school, maar laat vooral kind kiezen. Je bent nogal van het kindgestuurd, vraaggestuurd onderwijs dan is het ook heel redelijk dat je met keuze van een school óók uitgaat van een kind en vraag gestuurde keuze. Dit houdt voor jou in dat je misschien heel hard bij je zelf op de rem moet staan en soms erg zal moeten slikken. Als je kind op deze school ongelukkig is en zelf daar weg wil is het een heel ander iets. Dan kiest hij wellicht een school die niet opleidt voor een diploma maar misschien kun je dan tijdig onderzoeken hoe het zit met die deelcertificaten. En ja dan zal je ook mega zuinig moeten zijn want 350 euro per maand is véél met name 6 jaar lang 350 euro per maand. Dat zou ik ook even goed nagaan.. want ergens beginnen en het dan niet af kunnen maken vanwege financieën lijkt mij ook een hard gelag.
Dankjewel voor het oprechte meedenken i.p.v. veroordelen.
troelahoep schreef op 20-09-2022 om 12:09:
[..]
Je begrijpt het nog steeds niet. Het is ongeveer een doodzonde om als ouders naar binnen te gaan om je kind op te halen. Het is al vaak genoeg gezegd, pas op dat je je kind niet opzadelt met het imago van moederskindje.
Ik begrijp wel dat je dat jammer vindt, ik ben ook razend nieuwsgierig altijd hoe mijn kinderen zijn op school, met wie ze daar rondlopen, wat ze doen in de pauze etc. Maar ik begrijp wel dat ik me daar niet meer mee moet bemoeien. Uit ervaring kan ik dat niet genoeg benadrukken. Als je graag wil zien wie zijn schoolvrienden zijn, laat hem een feestje thuis geven en trek jezelf terug nadat iedereen gearriveerd is. Ga boven aan het werk of een film kijken en kom zo nu en dan een kopje thee halen in de keuken ofzo.
Iemand (ik meen MamaE) vertelde van haar moeder die vroeger langs de school fietste en dat iedereen dan ging je mooooeeeeedeeeeeer!!!! ging roepen. Zulke ouders had ik ook. Als ik terugkijk op vroeger hebben mijn ouders mij weggehouden bij potentiële vrienden (met goede bedoelingen uiteraard, maar ze waren heel bang voor slechte invloeden, zeg maar de chips en energiedrank die jij noemt). Ik kreeg de kans niet om vrienden te maken maar ik dacht dat ik een goede band had met mijn ouders en de mensen op school stom waren. Zo kan het ook zijn dat jouw zoon het wel prima vindt omdat hij niet beter weet.
Nu is de band met mijn ouders juist niet goed en begrijp ik dat mijn ouders vroeger te beschermend zijn geweest. Maar erger nog: ik ben iets misgelopen in mijn jeugd, namelijk vriendschappen in de puberteit. Toen ik op kamers ging (dat dan wel op mijn 18e, maar ik ging wel elk weekend naar huis), moest ik nog helemaal leren om vriendschappen te sluiten en heb ik gewoon ontzettend veel dingen gemist. Daar heb ik nog alle dagen last van (en ik ben inmiddels de 40 gepasseerd), in de vorm van snel het gevoel hebben er niet bij te horen, niet kunnen meepraten over toffe dingen die mensen doen in hun jeugd met vrienden, überhaupt geen vriendengroep van vroeger te hebben. Doe dat alsjeblieft je zoon niet aan en neem wat afstand.
Het spijt me voor je. ik hoop dat je dat steeds beter af gaat. Nee, zo moet het inderdaad niet gaan. Mijn zoon heeft buiten school een paar vrienden die hij zelf heeft gekozen. Ik veroordeel mensen niet snel en kijk niet naar status, maar naar het hart.
Plantenbak schreef op 20-09-2022 om 12:13:
[..]
Ik ken een paar kinderen die op de ruimte zitten in Soest. Ze gingen er overigens naar toe toen ze volledig uitvielen op het reguliere basisonderwijs om uiteenlopende redenen. De school gaf die jongens veel rust en was jaren goed voor ze. Ze konden er ook blijven tot hun 18e.
Bij twee jongens ontstonden er problemen toen ze ouder werden. Een werd er heel onzeker want welk niveau had hij nou en hij kon niks. En de ander wou wel graag gaan studeren maar deze school leidt niet op voor een opleiding. Instromen in regulier onderwijs ging toen niet meer want er ontbrak een groot deel aan kennis (jongens waren toen ern jaar of 16). Een van de twee jongens heeft uiteindelijk wel een aantal deelcertificaten gehaald op vwo niveau maar met een hoop gedoe en niet genoeg voor een vwo diploma. De moeder van die jongen gaf achteraf aan dat ze beter eerder hadden switchen naar regulier onderwijs.
Dat is een goede waarschuwing. Daar zou ik niet voor kiezen, te vrijblijvend. Wel heel sneu voor die jongens trouwens, ik hoop dat ze nog komen waar ze zijn willen.
mamanatuurlijk schreef op 20-09-2022 om 23:14:
[..]
Het spijt me voor je. ik hoop dat je dat steeds beter af gaat. Nee, zo moet het inderdaad niet gaan. Mijn zoon heeft buiten school een paar vrienden die hij zelf heeft gekozen. Ik veroordeel mensen niet snel en kijk niet naar status, maar naar het hart.
Dank je. Ja hoor, ik heb veel bij geleerd in de jaren.
Maar begrijp je niet waar ik heen wil? Je wens om je zoon te laten opgroeien in een meer beschermde omgeving, waar je bovendien ook nog aanwezig wilt zijn in zijn leven op school, brengt het gevaar met zich mee dat jouw jongen zich niet vrij kan ontwikkelen op sociaal gebied. Die zelfgekozen vrienden gaat hij verliezen als zij straks wel energiedrank drinken/lang op feestjes blijven/urenlang op hun telefoon zitten, terwijl jij er (letterlijk) op toeziet dat jouw zoon dat niet doet.
Je zegt bijvoorbeeld ergens in dit draadje dat je zoon geen telefoonnummers van klasgenoten heeft en er geen groepsapp is van de klas. Elke klas, waar je ook komt, heeft minstens 1 appgroep. Ik zou me als ik jou was eens nagaan of je zoon de klassenapp misschien voor jou verzwijgt, omdat hij wel weet dat jij tegen het gebruik van smartphones bent. Of dat hij er maar niet aan deelneemt (en dus zichzelf flink buiten de groep plaatst, dingen niet meekrijgt in de klas) omdat het thuisfront erg negatief is over het gebruik van sociale media. Wie weet hoort hij er nu al niet bij op school, omdat jullie opvattingen zo anders zijn.
Maar een vrije school is iets heel anders dan de school waar je het eerder over had. Bij een vrije school doe je gewoon eindexamen. Je leert, zeker de eerste jaren, op een andere manier, inderdaad meer met het hart en handen. Het moet wel bij je passen. Ik weet ook dat ze bijvoorbeeld oogstfeest vieren, samen met de leerlingen en hun ouders
Ga eens kijken op een vrije school, maar verwacht niet dat je daar wel voortdurend naar binnen mag of betrokken wordt. Pubers blijven pubers
Jippox schreef op 16-09-2022 om 19:50:
Je kan het onzin vinden zoveel als je wilt, maar ouders horen niet thuis op de middelbare school. Hooguit bij een ouderavond en op de diploma uitreiking.
Ik zal het maar vast verklappen, maar op de uni is dat nog veel sterker het geval!
Ben je zelf eigenlijk wel ooit jong geweest?
Ben zelf nog nooit binnen geweest bij de universiteit waar onze zoon studeert, in de tijd op hbo ook erg weinig (open dag, introductie avond, in ontvangst nemen propedeuse en nog een avond over studeren in het buitenland), diploma uitreiking was te volgen via live-stream ivm corona.
Dus de aanwezigheid van ouders wordt alleen maar minder na de basisschool. Maar dat is iets waar je als ouder in mee groeit, al gaat dat bij de een makkelijker dan bij de ander.
Never forget dat mijn moeder me toen ik ging studeren vroeg wanneer de ouderavond was. Heb haar nog nooit zo hard uitgelachen geloof ik.
Mijn moeder had ook toen ik net naar de middelbare ging dat ze elke middag thuis uit het raam stond te kijken wanneer ik kwam. En als ik vijf minuten later was dan gebruikelijk, kreeg ik al vragen waarom dat was. 'Omdat ik een boek uit de mediatheek moest halen voor Engels'. En waarom heb je dat dan niet vanmorgen al gezegd? 'Omdat de lerares vandaag pas vertelde dat we een boek moesten gaan lezen, dus heb ik dat na school meteen maar even gehaald'. Zucht...krijg er nog beklemmende vibes van als ik er aan terug denk. Gelukkig duurde deze fase niet heel lang, maar blijkbaar was ze vergeten dat ze zelf ook ooit jong was. En dat haar ouders echt niet zo waren geweest (want ze had nog drie oudere zussen). Dat scheen dan 'moedergevoel' te heten of zo en ik zou dat pas snappen als ik zelf kinderen had. Ik denk overigens nog steeds 'bewaar me voor dat ik ooit zo ga worden'.
