Proef ik echt in dit rubriek veel wantrouwen jegens docenten?

Juffie

Maar vind je het niet zonde van de tijd en energie van de leerling dan?

Agendabeheer is echt een ding hier in huis, met al die adhd-ers. En ik ben tot de conclusie gekomen dat het gewoon kansloos is. Het geeft zo veel frustratie en er gaan zo veel dingen mis, als je ervan uit gaat dat ze dat moeten leren. Het kost meer dan het oplevert.

Het is vaak raadzaam om te accepteren dat sommige dingen nu eenmaal niet lukken. En dan om manieren te vinden waarbij je er toch mee verder kunt functioneren.

Mijn man is 49 en kan nog steeds niet zijn agenda beheren.
Mijn dochter zit in het tweede jaar wo, heeft op school altijd met papieren agenda moeten werken en kan het ook niet.

Onze oplossing is vergelijkbaar met magister. Een elektronische agenda, die je deelt met iemand die wel goed in agendabeheer is. Superhandig, een echte uitkomst. Waarom moeilijk doen als er een prima oplossing is? Het leven is al moeilijk en frustrerend genoeg van zichzelf.

Agenda

Op de school van mijn kinderen (niet in Nederland) wordt nog gewoon gewerkt met papieren agenda's. Het grootste voordeel daarvan is dat inderdaad de kinderen zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen agenda. Mijn zoon laat zijn agenda vaak nog even controleren door de leerkracht gezien zijn slordigheid. Hij heeft geleerd om op die manier de verantwoordelijkheid te nemen. Hij weet dat dit een zwak punt is en brengt het onder de aandacht van de leraar. Ik vind het wel belangrijk dat hij deze vaardigheid leert. Het maakt niet uit of het een papieren agenda is of een electronische agenda maar het zelf verantwoordelijkheid nemen voor het noteren van het werk.
Als hij namelijk straks gaat studeren moet hij het ook helemaal zelf doen. Beter om dat nu in een veilige omgeving te leren. Die verantwoordelijkheid kan ook zijn dat je dus je agenda laat controleren door de leraar of dat je regelmatig je klasgenoten even vraagt. Mijn zoon doet dat nu ook vaker. Hij is daar ook vaak mee de mist in gegaan. Dan stond er geen huiswerk in de agenda en dan dacht hij dus dat er geen huiswerk was. En dan de volgende dag had hij dus een probleem (en strafwerk). Dat was frustrerend. Tegenwoordig is hij zo slim om zijn kameraden te appen om te checken of er echt geen huiswerk is.
Verder moedig ik hem aan om open te zijn over zijn problemen tegenover de leraren. Mijn ervaring is dat leraren veel sympathieker zijn tegenover een leerling die zijn tekorten erkend en de leraar vraagt om samen met hem over een oplossing na te denken.

Leraren

Maar het probleem van hulp vragen bij een leerkracht, is vooral voor mijn zoon van 17, ook nog weer een groot probleem wat veel vraagt van zijn executieve functies. (beseffen dat je informatie gemist hebt, het juiste moment kiezen om de leraar aan te spreken, de juiste woorden bedenken om de leraar aan te spreken, horen wat de leraar tegen je zegt [dat gaat vaak mis, als hij zich niet op zijn gemak voelt, dan hoort hij niet meer wat de ander zegt, omdat zijn gedachten te veel bezig zijn met de situatie], en dan weer, agenda pakken, etui pakken, werkende pen zoeken, juiste bladzijde opzoeken, juiste dag opzoeken, juiste uur opzoeken, informatie samenvatten in begrijpelijke afkortingen, informatie leesbaar opschrijven) Iets wat hij nog veel moeilijker vindt, dan zijn huiswerk niet maken.

Er gaan zo veel denkstappen aan vooraf, dat hij het bij voorbaat al niet doet.

Daarnaast is de kans dat hij een leraar treft die chagrijnig op hem reageert of die zegt: 'ja, dan moet je maar luisteren als ik het tegen de klas zeg. Ik blijf niet aan de gang' erg groot. Een leraar met zo'n reactie een zoon gaat het nooit meer vragen.

Maar

Hoe moet dat straks dan? Wat er aan zelfstandigheid gevraagd wordt op de universiteit is nog veel groter dan op de middelbare school. Ik vind het echt belangrijk voor mijn zoon dat hij nu leert om daar mee bezig te zijn. Anders wordt die overstap helemaal zo groot. Daar ben ik bij hem toch al bang voor. Hij heeft nog een paar jaar om te groeien maar als hij zo is als hij nu is als gaat hij studeren dan gaat hij het niet redden. Intelligent genoeg en welwillend genoeg maar te weinig doorzettingsvermogen gecombineerd met gebrek aan zelfstandigheid. Ik hoop dus dat hij de komende jaren nog wat bijleert op het gebied van zelfstandigheid, plannen en concentratie vermogen. In elk geval dat hij leert compenseren voor die zwaktes.

Jaina, later

Tja, hoe dat later dan moet, dat zien we dan later wel. Ik weet echt nog niet of mijn zoon het gaat redden. Ik heb nu al genoeg om mij druk om te maken, zorgen maken over later, dat doe ik later wel.

Ik zie trouwens dat mijn man dus 49 is en nog steeds geen agenda bij kan houden, maar zich toch prima redt. En mijn dochter die het niet kan, haalt ook prima resultaten op de universiteit. Daar werken ze trouwens met iets vergelijkbaars als magister.

Die executieve functies, die achter blijven, dat is balen, maar het is geen ramp. Er zijn vaak heel goed oplossingen voor te bedenken. Mijn executieve functies zijn dan wel oke, maar ik kan nog geen bal vangen.

We waren bij een cabaretshow van Sara Kroos. Ze zei heel mooi dat iedereen tegenwoordig wel een paar systeemfoutjes heeft. Heel herkenbaar.

Karmijn

Ik snap dat als de zorgen nu heel groot zijn je inderdaad je niet druk gaat maken om later. Bij mijn zoon zijn de problemen niet zo gigantisch dat ik niet denk dat hij ze kan leren compenseren. Mits hij zelf wil. Het zal nooit een van zijn goede vaardigheden worden om te plannen en ik weet zeker dat hij altijd dingen zal blijven vergeten. Dat geeft ook niet. Wel is het belangrijk dat hij dit beseft (hij is soms nogal overmoedig) en dat hij nadenkt over strategieen om dit compenseren.
Op de universiteit hier overigens geen magister of zo. Ook niet echt nodig want op zich krijg je natuurlijk geen 'huiswerk' op. Je hebt gewoon een tentamen aan het eind van periode x en daarvoor moet je de stof beheersen en hoe je dat doet mag je helemaal zelf organiseren en plannen. Daarmee gaat het straks echt mis. Dat zie ik nu al aankomen. Hij gaat gewoon niks doen en dan een dag voor het tentamen leren. Dat gaat hij niet redden. Maar goed we hebben nog een paar jaar te gaan. In elk geval ben ik in zijn geval echt blij dat hij met dat plannen en dergelijke nu al aan de slag moet en dat hij leert nadenken over dit soort zaken. Ik heb echt het idee dat hij hier wel profijt van heeft al gaat het nog regelmatig mis.

Jaina

Ze kunnen natuurlijk nog wat groeien, maar een onverbeterlijk slordig kind of een kind met executieve beperkingen die niet verbeteren zal inderdaad een probleem kunnen hebben met doorstuderen. Ik heb een kind dat op latere leeftijd op het nippertje het licht zag, maar ik heb er ook eentje rondlopen die zelfs het simpelste MBO niet aan blijkt te kunnen, en dat is niet vanwege gebrek aan talent en interesse. Het zit er gewoon niet in. En ja, dan heb je een probleem. Er zijn wel alternatieven van opleidingen die opleiden naar werk ipv een diploma, maar als jouw droom is dat je kind een mooie studie gaat volgen, is dat best even slikken.

Ga uit van het beste, maar hou in je achterhoofd rekening met andere ontwikkelingen.

En verder heb je gelijk als je zegt dat kinderen die extra aandacht nodig hebben in het onderwijs echt een probleem kunnen zijn in de klas. En dat alternatieven steeds verder buiten het bereik komen liggen. Maar het speciaal onderwijs hangt helaas ook met spuug, elastiek en plakband aan elkaar. Denk dan aan lesmaterialen (incl. computersoftware) die pas tegen de herfstvakantie aanwezig zijn of een leerkracht die langdurig uit valt en niet vervangen kan worden zodat één van mijn kinderen maandenlang in een andere klas werd gezet en amper onderwijs kreeg gedurende die maanden (de leerkrachten gaven meerdere vakken).

Even voor de duidelijkheid: dit kun je de onderwijzers natuurlijk niet verwijten! Het is het systeem dat niet deugt, de leerkrachten lopen ook op hun tenen en met hun neus tegen alle muren op!

Universiteit

Ik weet natuurlijk niet of dat bij alle studies zo is, maar mijn dochter heeft bij haar studie- en universiteitskeuze heel bewust mee laten wegen, dat ze een studie heeft met veel aanwezigheidsuren, werkcolleges en practica. Die staan allemaal op de digitale agenda van de studie. Ook heeft ze bewust voor een universiteit gekozen, waar de aantallen studenten voor haar studie niet overweldigend waren en waar er een behoorlijk vast programma lag, dus niet honderd keuze momenten in de eerste drie jaar.

Ik vond het verschil tussen universiteiten en studies op deze punten erg groot, dat had ik van te voren niet verwacht.

Maar zo vindt dochter haar structuur dus. Ik ken iemand die psychologie studeert en die heeft soms maar twee college's per week. Dat zou voor mijn dochter niet werken. Ze zou verdrinken in de vrije tijd en tot niets meer komen.

Die werkcolleges en practica zijn niet alleen verplichte nummers die maken dat dochter op de uni aanwezig is, maar ze zorgen er ook voor, dat ze bezig is met het voorbereiden en dus met het verwerken van de stof.

Het is natuurlijk niet zo, dat ze opgegeven krijgt: leer voor morgen paragraaf 2, zoals dat op de middelbare school gebeurt.

Maar met een slimme studie- en universiteitskeuze, kun je ook weer oplossingen vinden voor gebrekkige vaardigheden.

Ik denk dat het bij mensen met adhd, heel belangrijk is, om ankers en kapstokken te vinden. En die mogen best buiten jezelf liggen. En dat kan ook gewoon een lief persoon zijn, die bereid is om je geduldig te helpen.

als Karmijn en hoe dat later verder moet

Net als Karmijn: heb zoon destijd overtuigd dat een (exact) HBO opleiding voor hem beter was dan de Universiteit. Veel schooluren, praktika, en enigszins schools systeem met veel contacturen. Hij zou verdrinken in de vrijheid en vereiste zelfdiscipline bij zo´n studie met 4 uur college per week (zoals ik zelf had).
Agenda beheer en planning was altijd een moeilijk punt, door zijn PDD-nos. Werd hem echter tijdens de middelbare schooltijd met veel geduld bijgebracht en begeleid door zijn huiswerkbegeleider. En hoe dat dan later verder gaat? Dat kan ik nu al zien, hij is inmiddels derdejaars. In het laatste jaar op de middelbare school, dus voor zijn eindexamen, kon hij die standaardplanning van de huiswerkbegeleider al voor het grootste gedeelte ook zelf maken. Veel geduldige oefening baart kunst. Aan het begin van het eerste jaar overzag hij het weer niet, te veel nieuw en anders. Dus heb ik m een poosje op weg geholpen weer, zelfde schema genomen als huiswerkbegeleider altijd gebruikte, en het eerst zelf ingevuld, later met hem samen, en na het eerste half jaar kon hij het weer prima zelf met wat toezicht. Nu kijk ik er eigenlijk helemaal niet meer naar, maar hij maakt zijn schema´s nog steeds, dat weet ik zeker (PDD he, dus hij blijft in het zelfde stramien doorgaan als dat kan). Boodschap: het is een misvatting dat een kind later in problemen komt als het op school veel geholpen en begeleid is bij planning en agendabeheer. Ook chaotisch en ongeconcentreerde / ongestructureerde kinderen zijn wel leerbaar. Het vraagt gedult en langdurige oefening met hulp, maar juist door zulke hulp leren ze het wel. Voor later.

owah

geduld.

reacties

Juffie (wat een denigrerende nick overigens): ja je geeft huiswerk 'gewoon' op tijdens de les. Ik heb liever dat je die minuten gebruikt voor een snelle 1 op 1 begeleiding voor wie dat nodig heeft. Verder kun je willen dat het een vaardigheid is die geleerd moet worden maar dat kan ook nog in het examenjaar of het jaar ervoor. Dat hoeft echt niet in de brugklas. Toen mijn kind naar de brugklas ging kon het nog steeds geen klokkijken. Hij heeft het gered maar die paar keer dat bijv het huiswerk niet in Magister stond ging het ook fout. Ik ben dus heel dankbaar dat het zo vaak goed gaat met Magister. Magister mag op deze school niet leidend zijn omdat het fout gaat als er een uur uitvalt. Het huiswerk schuift dan niet automatisch door naar het volgende lesuur en leerkracht wil niet dat er dan twee lesuren uitvallen door 'geen huiswerk gemaakt/geleerd'. Dat kan ik begrijpen maar wat ik niet begrijp is dat de ene school en leerkracht zo star is in het denken dat je zelf je agenda moet leren beheren als je 12 bent terwijl de andere volledig over is op Magister. Arme Magisterkindjes, die gaan het niet redden in het leven.

Je zei dat een papieren agenda geen vereiste meer is maar je hebt blijkbaar gemist wat de TS hierover zei: "Ik "eis" (is ook een schoolregel) dat kinderen een papieren agenda gebruiken."

Jaina

Je zegt zelf dat er maar een paar minuten per dag exclusieve tijd is per leerling maar oh wat is het belangrijk dat er kostbare minuten gebruikt worden voor het opgeven van huiswerk. Dat is een hele rommelige fase van de les, heel lastig om goed te horen wat er wordt opgegeven maar toch: het is zo ontzettend goed voor een kind? Nee, dat is het niet. Gebruik die kostbare minuten voor die één op één aandacht en gebruik Magister voor het huiswerk. Daar komen we allemaal verder mee.

Verder had je het over de universiteit. Waarom moet nu weer alles aan die universiteit verbonden worden? Dat is nog zes jaar ver weg voor de allerslimste leerlingen. Moet daarom elk kind 4-6 jaar lang al die minuten per les missen? Moeten daarom al die kinderen na die rommelige minuten nog weer naar de leerkracht voor zoiets banaals als 'wat het huiswerk was' of 'kunt u even mijn agenda checken'? ZONDE van de tijd!

Tenslotte vergeet je dat jouw kind niet kan organiseren en plannen op de universiteit, dat zeg je zelf. Dat heeft dus helemaal niets te maken met agenda beheren.

kostbare minuten

Tja, ik ben van 'voor Magister' dus jullie mogen mijn verhaal gewoon overslaan.

Ik snap TS best, dat ze een papieren agenda verwacht bij haar leerlingen (zulke agenda's worden nog volop verkocht hoor, internet of niet; leuk om te gebruiken en te bewaren voor later).

Het is leerzaam als leerlingen zélf actief betrokken zijn bij wat er gedaan moet worden door dat zelf te noteren. Dat doen ze op de basisschool ook al, zover ik weet, vanaf groep 6. Hoezo moet een docent vervolgens nakijken of een en ander correct is genoteerd? Mocht je het hebben gemist, dan vraag je het aan een klasgenoot.

Die kostbare minuten - er gaan heel wat kostbare minuten op aan onbenulligheden; als je puur effectief (!!) onderwijs wilt kun je beter iets anders verzinnen dan school Ik snap wat Anke bedoelt, een op een tijdens de les klinkt geweldig, en werkt alleen bij zeer geode discipline waarbij de hele groep stil doorwerkt terwijl de docent leerlingen helpt. Natuurlijk, dat bestaat, gelukkig wel.

Ouders zien op Magister ook alle resultaten toch, begrijp ik van neefjes/nichtjes. Irritant. Ouders weten al voordat hun kind thuis is wat voor cijfer hij/zij heeft gehaald. Ook al zoiets wat buiten de regie van kind is komen te staan. Voorheen kon je een minder fraai cijfer even voor je houden totdat je iets had opgehaald, nu is het haast eerder een zaak van de ouders geworden.

Vind het ook raar dat basisonderwijs en VO worden vergeleken. Ouders die kleuters voor het eerst naar school brengen verwachten een andere leeromgeving dan ouders van 12-plussers - dat is toch geen vergelijking. Basisschoolleerkrachten, zeker in de onderbouw, hebben een heel andere daginvulling dan vakleerkrachten op het VO. Open deur, lijkt me zo.

Iemand constateert dat basisschoolleerkrachten minder met hun verdere vakontwikkeling bezig zijn dan docenten op het VO - generaliserend gesproken dan. Inderdaad bestaan er BO-leerkrachten die bv een leven lang onderbouwleerkracht blijven. Misschien moeten ze eens mixen, stapje in de andere wereld. Actiepuntje voor de schoolleiding.

Ben het met Jaina eens dat het jammer is dat het BO vrijwel geen fulltimers kent. Het is een vrouwenwereld geworden, al heel wat jaren. Handig combineerbaar met het gezin/de schoolvakanties. Iemand een idee hoe dat te veranderen?

kabouter

Ik bedoel niet dat de leerkracht echt één op één les moet geven maar hij of zij kan die kostbare tijd veel beter gebruiken.

Verder: de kinderen van nu weten niet anders dan dat Magister bestaat en juist door hun ouders die het zo fijn vonden om eens een cijfer geheim te houden wordt hun hoofd op hol gebracht. Nergens voor nodig, je moet ze niet wijzer maken dan ze zijn. Ook absent zijn is niet meer zo eenvoudig met Magister, moeten we daar echt rekening mee houden? Als je het zo belangrijk vindt als ouder dat je kind eens lekker een dagje kan spijbelen: dan meld je het toch ziek?

magister

Zijn wij nou zulke wereldvreemde wezens omdat onze kinderen (de jongste deed vorig jaar eindexamen) nooit een magister hebben gehad op school, of is dat normaal in het speciaal onderwijs? Wat ik heel jammer vind, want misschien had ik dan wél mijn vermoeden over de achterstanden van één van de kinderen tijdig bevestigd kunnen zien.

Aan de andere kant: wat is er mis met ook een papieren agenda erbij? Wat dat betreft ben ik, sinds ik door botte pech ooit eens al mijn data kwijt was uit een (inmiddels ook ouderwetse) organiser, toch wel van de oude stempel. Niks zo prettig als een papieren agenda voor mijn afspraken en aantekeningen

houding juffie

Is precies waar al dat wantrouwen vandaan komt. We hebben wel magister, we weten wel hoe het werkt maar we doen het lekker niet.

(en ja leer kinderen plannen, daar ben ik echt voor. Verder gebruik behalve de agenda ook de mogelijkheid om planners e.d. in magister te zetten. Deel geen losse blaadjes uit in de les, maar plaats alles overzichtelijk in magister bij het juiste vak etc.).

nou

Huiswerk opgeven is niet alleen leer p6 NL-Du, maak opdr 5,7, 8 op p 123-124
Vaak wordt ook nog wat uit uitleg gegeven of tips. Daarom vind ik dat, indien dat nodig is, het wel degelijk even kort besproken kan worden en niet alleen kijk even in Magister. En als je het een keer hoort en opschrijft, dan blijft het bij sommige kinderen beter hangen. Misschien dat sommigen genoeg hebben aan even kijken op magister, ik heb een kind dat het fijn vindt dat het even toegelicht wordt en die in een agenda beter weekoverzicht heeft. Zoveel kinderen, zoveel smaken. Ankes kind vindt het huiswerk opgeven misschien onzin, Mia's kind hoort en ziet het op 3 verschillende maniere waardoor het uiteindelijk doorheeft dat het iets moet doen en Mia kan het in magister checken, als ze dat nodig vindt.

Haha mia

Van die verwarrende extra informatie die leraren bij het huiswerk opgeven erbij dien, daar raken mijn kinderen juist van in de war..ze horen alleen het laatste stukje vaak. 'Paragraaf 3 is niet zo belangrijk'.
De rest gaat echt langs hen heen. Het eerste wat ik mezelf feleerd heb als moeder van adhd-ers, is om duidelijke boodschappen te geven, met maar 1 agenda punt per keer.
Pak je jas, die je schoenen aan en ga boven even je huiswerk ophalen... dat soort boodschappen worden niet verwerkt. Alsof je schreeuwt tegen de rug van een dove.

In magister kunnen leraren juist erg goed toelichtingen geven bij het huiswerk. Dat doen ze hier ook bijna altijd. Zo van: In de les doen we par 4, maak vast som 3 tot 11. Jantje en pietje, spreekbeurt. Leer voor de toets van volgende week.

anke

Tussen de brugklas en wat daarna komt zit zo'n 6 jaar. Ik verwacht niet dat in de brugklas ze alles al beheersen maar ik ben er wel een voorstander van dat ze in de loop der jaren zelf de verantwoordelijkheid leren nemen over hun leerproces. Daar behoort ook het noteren van huiswerk bij. Het is niet perse noodzakelijk hoor. Het kan ook op een andere manier. Hier gaat alles nog zonder magister maar als dat er wel zou zijn vind ik het ook best. Het is niet iets wat ik nou zou belangrijk vindt. Dat gaat echter beide kanten op. Ik vind het wel belangrijk dat kinderen leren zelf verantwoordelijk te zijn voor hun eigen leerproces inclusief plannen, voorbereiden en uitvoeren. Daar hebben ze zes jaar de tijd voor.
Ik heb het over de universiteit omdat dit voor mijn zoon niet zo ver weg is meer. Zoals ik het nu zie lijkt me dat hij het niet gaat redden. Maar dat is hoe hij nu is. Hij heeft nog een aantal jaren om te leren en te groeien. Dan gaat hij het misschien wel redden. Maar het is wel zaak dat hij nu al bezig gaat met aanleren van die vaardigheden. Op de universiteit zal hij dat ook helemaal zelf moeten doen en dan gaat het plannen nog wel verder.

Leren plannen

Ik denk niet dat een kind op die manier leert plannen; gewoon meehobbelen met de grote bubs.
Een kind kan het, of kan het niet. Een kind dat het niet kan heeft daar z'n redenen voor, en die heeft een aanpak op maat nodig. In een reguliere klas vo nauwelijks te doen. Niet doen dus, leidt mi juist tot vertraging want een hoop faalervaringen etc.
Mijn kind plant prima. Niet door aanpak vo, ze kon het gewoon al.
Voor haar, en kinderen zoals zij, dient het nergens toe. Ze heeft een planning nodig dus zorgt daar goed voor. De kinderen die het niet doen/ kunnen hebben andere aanpak nodig.

Dus niet zo moeilijk doen, gewoon gebruiken wat je hebt, magister dus.

Opleiding

Ja het soort studie zal wel uitmaken. Helaas is mijn zoon niet zo'n beta figuur want die studies zijn inderdaad vaak wat strakker georganiseerd. Hij is echter meer geinteresseerd in allerlei alfa studies. Daarnaast denk ik dat hij niet uit huis wil dus hij heeft weinig keuze als hij naar de universiteit wil want er is hier maar een universiteit in de buurt. Een die niet uitblinkt in organisatievermogen. Er zijn eventueel wel wat andere opleidingen met wat meer structuur maar dat is op een lager niveau. Dat zou wel eventueel kunnen als hij zou willen. Dat hangt natuurlijk van hem zelf af. Wel een geluk is dat hier in Frankrijk je geen prestatiebeurzen en zo hebt. Hij kan dus gerust beginnen aan de universiteit,falen en dan alsnog een andere opleiding gaan doen zonder grote financiele gevolgen.

haha, Karmijn

Een van mijn kinderen haakt dan juist af want teveel overbodige informatie (in zijn ogen) en vooral teveel leeswerk. Daarom zeg ik, zoveel kinderen, zoveel smaken. Wat voor de een werkt, werkt voor de ander niet/minder. Moeilijk om daar een balans tussen te vinden.

Plannen

Een leerling leert toch niet plannen door het noteren van het huiswerk in een papieren agenda???
Plannen leer je net zo goed door goed gebruik te maken van de mogelijkheden van Magister

Teamleiders

Vorig schooljaar had ik te maken met de teamleider van mijn dochter, dat was toch een dood paard.
Nu, met zoon in zijn examenjaar, heb ik te maken met een andere teamleider (letterlijk). Het is zo'n wereld van verschil. Deze teamleider heft al zaken in gang gezet voordat ik het maar kan bedenken. Zo prettig dat er iemand is die meedenkt.
Zo is zoon voor de eerste toetsweek al bij de dyslecten gezet zodat hij extra tijd heft, zijn er diverse opties besproken om wel/niet/half dit jaar examen te doen.
Geweldig!

Meedenken

Precies wat ik bedoel, Lusithania, dat meedenken zodat het proces op school, of het nu bs is of vo, beter verloopt.
Het gaat mij niet zo om het magister, het is wel een hulp. (Trouwens, de meeste volwassenen plannen hun afspraken ook in hun smartfoon. Ik was de enige die de vrijwilligersagenda met dank aannam.) Maar een mgister vind ik geen heilig middel. Ik bemerk hier dat de cijfers pas in de week voor een rapport nogeven ingevoerd worden. Soms best vervelend...

Het gaat mij meer om het meedenken zoals in geval van de zoon van Lusithania; bij voorbaat plaatsen zonder dat hij dat eerst met de zorgcoördinator moet bespreken, is ook in het belang van de school. Het verlaagt het aantal ll die vastlopen.
Een tijd geleden hadden de hooglerarenvan het Radboudt Universiteit een onderzoek gedaan naar alternatieven om het percentage zittenblijvers te verlagen, daar die zo duur zijn voor de overheid.
Naast zomerschool, noemde men de bij tijds contact opnemen of intensievere begeleiding voor hen die het nodig hebben als alternatieven. Het kwam aan op meer communicatie.
Je mag van een leerkracht/docent, degene die in tegenstelling tot de ouder weet wat op programma staat, best een meedenkende houding verwachten.

Nu kunnen niet alle ouders hun kinderen helpen met de uitleg van bv. wiskunde sommen. Maar ruimte is er wel omdat de boeken thuis liggen. Ik val meer over het gebrek aan samenwerking op een bs. Er zijn bs, die pertinent geen schoolboeken meegeven wanneer een taak niet af is. Zo mist het kind de gelegenheid zijn ouders de onduidelijkheid nogmaals uit te leggen zodat een kind de taak kan afmaken en bij blijft. Dergelijke houding leidt tot irritatie en uiteindelijk, uit onbegrip voor een situatie. Het ontbreken van samenwerking ten nadele van een kind.
Die starheid doet een kind geen goed.
De docenten die ik goed vond, handelden ook meer in het belang van een kind en stonden open voor samenwerking.

Vaas en Anke

Dit draadje maakt duidelijk dat er, onder ouders en docenten, verschillende opvattingen over het nut van agendabeheer bestaan. Onze school werkt vooralsnog dus niet met huiswerk op magister. Daar zijn argumenten voor en tegen. Op onze school functioneert het gekozen systeem prima; geen magister betekent, zoals ik aangaf, niet dat er geen aandacht is voor uitdagingen van leerlingen. Mijn ervaring is bovendien dat juist ook veel ouders van zorgleerlingen het aanleren van agendabeheer wel belangrijk vinden. Om nou een beargumenteerd verschil in opvatting zo negatief uit te leggen, vind ik onnodig en ook onaardig.

Juffie

Je gaat ook niet in op onze argumenten, dat discussieert zo lastig.

Juffie

Als dat werkt is het natuurlijk prachtig! Bij ons werkt het niet en ik zou dolblij zijn als onze school Magister zou omarmen. Nu wordt alles op het bordje van de kinderen gelegd, ook de kinderen bij wie dat echt niet zomaar kan. Als die kinderen echt door iedereen ondersteund werden, zodat al het huiswerk echt in hun agenda staat, zou ik het helemaal prima vinden. Maar nu gebeurt het soms wel en dan weer niet. En dan staan er opeens weer een paar dikke, onnodige onvoldoendes, die opgehaald moeten worden ten koste van iets anders. Slopend is het.