Over angst heen helpen

Snap het hoor Lieverdje

Ik was ook regelmatig totaal verbijsterd van de ontkennende en aanvallende reacties van met name de directie van de basisschool van mijn zoon. Gelukkig namen de leerkrachten het in zijn geval wel zeer serieus.
Pesten is een groot probleem ook voor leerkrachten en directie. En als ze zich zelf daar machteloos in voelen kunnen ze ook slecht gedrag gaan vertonen of de schuld bij anderen leggen.
Maar een kind is niet zomaar bang uit zichzelf, dan is er al een onveilige sfeer in de klas en bij de leerkracht. Daar worden ook die programma's voor ontworpen om de sfeer in de klas veiliger te maken. Maar dat tover je niet in 1 keer goed. Zeker niet als er zo afwijzend en ontkennend en aanvallend, scheldend, mee omgegaan wordt. Dat is een slecht teken.

Sterkamp

http://www.stichtingdester.nl/de-vakanties/sterkamp

Je kunt ook nog overwegen je kind op te geven voor Sterkamp. Dat is sowieso een goed gebaar bij de overgang naar het voortgezet onderwijs.
Wel snel beslissen want de plaatsen zijn snel vol. Hopelijk zou hij nog meekunnen.

Thuishouden

Het is toch niet zo dat je je kind actief thuis houdt? Het kind is gewoon te angstig om naar school te gaan.
Ik bracht mijn angstige kind naar school en werd een uur later door de IB-er gebeld omdat mijn kind ziek was. Van angst.
Dan is het dus al te ver gegaan als je kind in de paniek schiet, ondanks luisteren, uithoren, relativeren, aanmoedigen van jou kant uit.
Fijn als het een kind wel lukt. Mijn zoon ging ook altijd. Dat waren alleen geen succeservaringen maar hij ging maaginhoud teruggeven van de stress. Een paar halve theekopjes per dag. Mijn dochter lukte het niet meer. Die heeft mede dankzij mijn aanvankelijk foute strategie, dwingen zonder dat school zaken oplost, een gegeneraliseerde angststoornis opgelopen. Op dit moment krijgt ze EMDR ook om het pesten achter zich te kunnen laten.
'Gewoon gaan' of 'Thuishouden' is dan gewoon niet meer aan de orde.

Skik

Natuurlijk kunnen er later ook problemen komen (al was dat bij ons niet zo). Maar je moet goed in de gaten houden wat helpt en wat niet. Dwingen of geen begrip tonen helpt in elk geval niet.

Wat wel helpt: achter het hele verhaal komen, want waarschijnlijk weet TS nog maar het topje van de ijsberg. En heel veel vertrouwen en succeservaringen geven, zoals AnneJ zegt. Sterkamp of zoiets, dat wou ik ook net zeggen.

Dat de juf zo raar reageert verbaast me helemaal niet. Net wat AnneJ zegt: het is een lastige situatie die om daadkrachtig ingrijpen vraagt. Dat kan of wil niet iedereen en dan zijn TS en haar zoon de zondebok. Het verbaast me vooral dat mensen zo verbaasd zijn. Zelf hebben ze misschien geluk gehad met de schoolleiding. Maar dat is helaas niet de norm als je pech hebt.

Inderdaad: dwingen zonder dat school zaken oplost - en dan echt oplost, dus niet "zo moet het maar kunnen" - werkt heel erg averechts. Het schaadt het vertrouwen van het kind in de enige persoon die hij nog wel kan vertrouwen. Hoe kan dat nou een goed resultaat geven?

Lieverdje

Iemand zit in de problemen en vraagt hier om hulp. Een van de problemen is dat haar zoon niet geloofd wordt. En zij trouwens ook niet. Ik begrijp niet zo goed waarom daar nog even een schepje bovenop gedaan moet worden. Dit hele forum bestaat uit gekleurde verhalen, vanuit slechts 1 standpunt.
Ik heb geen gepeste kinderen. Wel een kind dat van pesten beschuldigd is. Ik heb me daardoor gerealiseerd dat er zoals bij alles altijd twee kanten aan een verhaal zitten. Dus in die zin geef ik je gelijk. Maar heb toch altijd wel bedrukt naar zoon dat het betreffende kind zich diep ongelukkig voelde, ook al was dat in zoons ogen volledig onterecht. Ik denk dat dat nog steeds het belangrijkste is, ook hier. Een diepongelukkig kind. Ik zou hem nooit zo terug sturen die situatie in. Ik begrijp ook echt niet dat mensen dat hier voorstellen.

"Natuurlijk kunnen er later ook problemen komen (al was dat bij ons niet zo). Maar je moet goed in de gaten houden wat helpt en wat niet. Dwingen of geen begrip tonen helpt in elk geval niet."

Nee, dwingen én geen begrip tonen helpt niet. Maar je kind zo uit de wind houden dat het hulpeloos wordt en het probleem steeds groter wordt ook niet. Er is nog wel een tussenweg.

skik

Mussie

natuurlijk, maar om tot de oplossing van het probleem te komen, zul je toch moeten weten wat er achter die angst (ineens) van de zoon van TS zit.
Als de zoon van TS min of meer 'zomaar' buitensporig angstig is -dus dat er alleen een ruzietje om een bal is geweest en dat is alles- dan zou ik denken aan een psychologisch probleem.
Als de zoon van TS een 'gegronde reden' heeft om angstig te zijn -hij is al eens heel erg gepest door andere kinderen, of hij heeft zelf iets heel ergs gedaan- dan wil je dat ook weten.

Tussenweg

wel naar school, maar in een andere groep.

In mijn ogen had hij in ieder geval mee gemoeten naar het gesprek met de directie in bijzijn van TS.

Helaas weten we niet het hele verhaal. Wat de waarheid van zoon is, hoeft niet de waarheid te zijn van de andere jongen.

Daarnaast ben ik helemaal eens met vorige schrijvers: volledig uit de wind houden is zeker niet goed. Zoon moet leren om met dit soort situaties om te gaan. Als hij daarin niet goed begeleid wordt, dan durft hij op een gegeven moment helemaal niets meer.

Paddington

En hoe had je dat gedaan dan? Een paar kleerkasten inhuren om hem de auto in te slepen? Straf? Overigens was dat juist de vraag van TS: hoe krijg ik hem mee.

Ik vind dat dat niet de juiste vraag is. De vraag is: wat is er aan de hand en wat doen we er aan, en dat moet je dan breed zien, niet alleen in de context van "hoe krijgen we hem naar school". We weten het niet, maar misschien is de oplossing juist: niet meer naar school. Leren dat je uit een situatie kunt als die onhoudbaar is, dat je geen willoos slachtoffer hoeft te zijn.

Hoe zouden jullie kijken naar een medewerker die zich ziek meldt omdat er sprake is van een ernstig arbeidsconflict met pesten op het werk, waarbij de leidinggevende de kant van de pesters kiest? Moet die ook maar terug?

Thuisblijven van school, de deur überhaupt niet meer uitkomen en zelfs niet samen met je moeder naar school gaan om te praten met de directie onder schooltijd zodat klasgenoten in de les zitten lost helemaal niks op. Ik had zoon de volgende dag onder begeleiden naar school laten gaan. Dus van te voren contact met de juf over het voorval, zorgen dat het conflict besproken wordt met alle partijen en dan 's ochtends samen naar school. Je pakt een twaalfjarige niet zo bij kop en kont om hem naar school te sleuren, maar als je een goed verhaal hebt waarmee je hem kan overtuigen. Als je geen goed verhaal hebt omdat je vindt dat je zoon groot onrecht is aangedaan en je zijn angst faciliteert gaat dat niet lukken natuurlijk.

skik

Die laatste maand

Ten eerste ben ik het met je eens dat je geen psycholoog in schakel wanneer je zoon dat onwenselijk vindt. Die actie kan hij vertalen als een bewijs dat ook jij van mening bent dat hij anders is. Juist nu moet hij jou kunnen vertrouwen.
Ten tweede kan een psycholoog nu ook niet veel uitvoeren. Ze kan niet de kinderen in de klas uitleggen hoe een kind gekwets kan zijn als gevolg van uitsluiten. Ze kan hem wel vertellen dat hij ze moet negeren maar het probleem ligt bij het gedrag van de klasgenoten naar hem toe.
Ten derde ben ik verbaasd over de brutaliteit waarmee kinderen een volwassenen durven te vertellen dat het aan haar zoon ligt en dat hij zijn excuus moet aanbieden. Het zegt wel iets over het groepsdynamiek. Maar dat die verstoort is, is allang door de juf bevestigd. Het ziet er naar uit dat deze dame geen zin heeft om in de laatste weken van het schooljaar nog even een rel p te lossen.

Alleen zit je met een probleem. Ook al begrijpt een lpa de situatie, als de directeur het nodig vindt je kind te noteren als ongeoorloofd absent, zal de lpa een procesverbaal moeten opmaken hoe groot het begrip ook is.
Dat gaat in principe gepaard met een boete.

Dus, omdat een verandering van school in de wijk geen zin heeft en een andere bs op korte termijn ook niet staat te springen , gaan jullie naar school. Waarom? Omdat jij anders een boete moet betalen als je. Zoon weigert.
Daarnaast wilt de eigenaar van de bal een excuus. Geef die om van het gezeik af te zijn, wetende dat jij en je zoon er niets van menen. Een iets wat diplomatieke gedachtegoed met als doel; geen negatieve reacties meer.
Als je zoon de laatste weken nog naar school gaat, doet hij dat niet voor de juf of de kinderen maar om financiele redenen. Misschien is die financiele reden genoeg prikkel om zijn boosheid en angst de baas te zijn.
Ik denk dat naast angst ook boosheid om het onrechtvaardige en de laffe houding van de juf een grote rol speelt.

Beloon je kind/ stel iets in het vooruitzicht zodat hij tijdens de schooldag iets heeft om naar uit te kijken.
Omdat je het dapper van hem vindt en hij het doet om jou niet in de problemen te brengen door even door te bijten. Altijd een leerzame ervaring, dat doorbijten.
Een manipulerend geval van beroep doen op zijn gevoelens. Maar dat is nog altijd beter dan vruchteloze gesprekken bij een psych en verlenging van de zorgen waarin jullie beiden nu verkeren.

Mijn kind werd vroeger ook gepest. De maatschappelijk werkster legde uit dat kind als een paling door het water moest zwemmen. Kind begreep de boodschap en zei dat het net als vissen was; een vis ziet een lekker stukje brood in het water maar moet toch erom heen zwemmen want aan dat stukje kan ook een haakje zitten. Zo vond kind een manier om met de groepsdynamiek om te gaan.

Een kind voelt zich vaak zo eenzaam. Maar er worden jammergenoeg zoveel kinderen op basisscholen gepest dat dat niet te verklaren is aan het anders zijn maar aan het gebrek van wilskracht van de juf om in actie te komen.

Ergens lijkt het mij ook wel beter als hij de laatste weken in een andere klas (groep7) een tafeltje heeft. Eis dat van de directrice omdat de juf het laat afweten.

Boete

http://www.stoppestennu.nl/staatssecretaris-sander-dekker-een-kind-dat-zich-niet-veilig-voelt-komt-niet-aan-leren-toe

Ik zou toch wat onverschilliger staan tegenover een boete. Ook als je een boete krijgt is je kind nog steeds angstig en alleen met grof geweld naar school te krijgen. Dan liever een boete hoor.
Bovendien wordt de soep niet altijd zo heet gegeten. Je kind wordt gepest. School lost dit niet op, het is een groot maatschappelijk probleem, zelfs Sander Dekker bemoeit zich er mee en dwingt scholen bewezen effectieve pestprotocollen te hanteren, wat nog niet erg lukt, en dan zou jij je kind maar moeten dwingen terug te gaan in een toxische situatie. Ik denk het niet. Dat valt ook voor een rechter uit te leggen.
En als de school ongeoorloofd gaat melden kun je ook een klacht indienen. Je kunt naar de inspectie want school houdt zich niet aan de wet.
Je kind of een boete?
laat je toch niet intimideren.

oplossen

Die jongen die zegt dat je zoon zijn bal gejat heeft, was een vriendje toch? Ben je al met zijn ouders gaan praten? Hoe staan die hier dan in? Misschien kun je het zo eerst met de 2 jongens samen uitpraten, en als volgende stap samen naar school en het daar in de klas verder uitpraten.

Hoe is het nu?

Drempel

Als het helpt om een kind over een drempel te trekken.
Als ik het goed begreep, had hij hiervoor geen angst om naar school te gaan.
Daarmee lijkt de angst nog niet 'chronisch' te zijn. Hij wilt wel maar kijkt tegen een muur op.
Door tijdgebrek, school jaar bijna om, is er geen ruimte voor een afdoende behandeling van een klacht bij het bestuur zodanig dat kind en moeder zich hierin kunnen vinden.
Als dit zich een half jaar eerder had afgespeeld, lagen de kaarten er anders voor. Nu met nog een paar weken te gaan, ligt de eerste zet bij het kind. Hoe vervelend ook. Met dank aan de leerplicht.

Op school oplossen

http://www.rtlnieuws.nl/economie/home/half-miljoen-werknemers-gepest-op-werkvloer

Ik hoor ook weleens dat ouders het zelf oplossen. Een kind dat pest aanspreken of zelfs bedreigen. Het kan de oplossing zijn. Toch is de afspraak om dit door de leerkracht te laten doen. Die staat tussen de ouders en de kinderen in. Het beste is om met alle betrokkenen te spreken en alle verhalen uit te luisteren en te bespreken. Een omslachtige methode waar niet iedereen zin in heeft. Maar als dat routine is in school is het steeds eenvoudiger om pesten bij de kop te nemen.
Ik heb gezien hoe het werkte bij de school waar mijn zoon in de autismeklas zat. Dat was de enige school die succesvol met pesten omging.

Verder is het ook een grote economische schadepost. Het is heel belangrijk om je kind te leren hoe met pesten om te gaan. Observeren hoe het zit met de veiligheid en welke mensen je daarvoor nodig hebt. Het opengooien, als je zelf gepest wordt maar ook als anderen gepest worden. sleutelfiguren inschakelen om uit te zoeken wat er aan de hand is en zonodig hogerop gaan.
uiteraard ook proberen om zaken niet op te kloppen en klein te houden, een 'eerbare' uitweg te bieden. Maar als volwassene heb je meer mogelijkheden.
Ook al kost het je je baan, kan vreselijk tegenvallen, maar je laat je niet pesten, daar kun je ziek van worden. En je steunt anderen die daarmee te maken krijgen.
En je accepteert dat het gebeurt en dat het geen overdreven verhaaltje is van overgevoelige kinderen of volwassenen.
Je kind leren hoe daar goed mee om te gaan kan economische en psychische schade in de toekomst helpen voorkomen.

'En hoe had je dat gedaan dan? Een paar kleerkasten inhuren om hem de auto in te slepen? Straf? Overigens was dat juist de vraag van TS: hoe krijg ik hem mee. '

Als een kind niet MET zijn moeder mee durft naar een gesprek op school op een tijdstip dat de rest gewoon in de klas zit zit er in mijn ogen iets fout tussen kind en moeder. Dat klinkt heel hard maar er klopt gewoon iets niet. Kind heeft niet het vertrouwen dat moeder hem beschermt en als je dat je kind niet kan geven is het echt tijd voor een psycholoog. Klinkt nog harder maar zo zie ik het gewoon. Het is niet normaal dat je een kind niet naar een gesprek op school met een directeur kunt krijgen en dat mag geen dag langer duren.

Dat er wat mis zit in de leiding van school zie ik ook maar ik kan me niet voorstellen dat je daar pas na 8 jaar voor het eerst achter komt maar dat zijn dingen die los staan van de band tussen jou en je kind. Je stuurt het kind niet de klas in, niet een onveilige situatie in maar je neemt het kind mee naar een gesprek op school. Dan hoort elk kind het vertrouwen te hebben en mee te gaan.

Zo Triva

Je kunt zo in het sociale wijkteam. Het ligt aan de ouder als het kind zich niet veilig genoeg voelt bij moeder om samen de school in te gaan. Het probleem is dat kind moeder niet vertrouwt?
Daar ligt een probleem en dat moet je eerst maar oplossen. Je analyse klinkt gelikt maar deugt niet. De situatie op school is blijkbaar te erg want anders zou kind zich met moeder wel durven te vermannen.

OK Triva...

dus jij denkt dat een psycholoog de plaats van de kleerkasten in kan nemen? En kind weer binnen 4 weken naar school kan krijgen, zonder het fysiek te dwingen?

Het is logisch dat kind er niet op vertrouwt dat zijn moeder hem kan beschermen. Moeder is er namelijk niet bij als hij op school zit. En als hij meegaat naar dat gesprek, ziet hij de bui al hangen: ze willen hem terugbrengen. Bovendien heeft hij nu slechte associaties met die plek. En dat is allemaal te wijten aan de relatie tussen moeder en kind? Psychologie van de koude grond.

En hoe zie jij het dan in het geval van de werknemer? Ook in werkomgevingen gebeuren ongehoorde dingen dankzij een foute groepsdynamiek (en meestal een foute leidinggevende). Ook maar gewoon op je tanden bijten en teruggaan?

jaja

'Moeder is er namelijk niet bij als hij op school zit. En als hij meegaat naar dat gesprek, ziet hij de bui al hangen: ze willen hem terugbrengen.'

Kijk daar zit je al fout. Mijn kind zou dus van mij te horen krijgen dat het mee moet met het gesprek en dat het daar moet aangeven wat er moet gebeuren voor hij weer naar school gaat. Ik beloof mijn kind dat het niet naar school hoeft tot dat geregeld is.

Annej: jij stuurde gewoon je kind een klas in waar het gepest werd, het gaat hier om een gesprek met de directeur of leerkracht maar blijkbaar vind jij dat hetzelfde. Ik niet en mijn kind ook niet.

Balanceren

De enige die dit kan balanceren, kan het wel kan het niet, ben jij als ouder. Dat kan een ander niet voor jou bepalen.
Ik kon mijn dochter ook niet meenemen voor een gesprek. Om naar de psycholoog te gaan heb ik haar, tegen mijn principe, zelfs halverwege bij de speelgoedwinkel omgekocht.

Trauma

Mijn dochter krijgt op dit moment EMDR. Ze heeft daar een aantal situaties voor die behandeld worden, te beginnen met de dwang die ze door mij ondervonden heeft.

annej

Hier zeg je: 'Ik kon mijn dochter ook niet meenemen voor een gesprek. Om naar de psycholoog te gaan heb ik haar, tegen mijn principe, zelfs halverwege bij de speelgoedwinkel omgekocht.'

maar maandag zei je: 'Ik heb mijn dochter naar school gedwongen'

Ja Triva

Dat zijn twee verschillende dingen maar hebben allebei met dwang te maken. De psycholoog was om aan te geven dat vooraf duidelijk was dat ze niet alleen zou gaan en dat ik er bij zou blijven. Maar dan was het weer lastig dat de hele situatie nieuw was en ze de betrokken psycholoog nog niet kende.
En bovendien zijn er nog meer gradaties. Omdat dochter van alles ontging vroeg ik bij het ophalen bij de deur al wat er was. En dan gingen we direct weer de school in om het na te vragen of uit te zoeken.
Dat was aanvankelijk ook dwang. Later was het gewoonte en wist kind ook duidelijk dat ik er dan bijbleef.
Ze ging zichzelf ook dwingen maar dat kostte haar heel veel stress.
Kan je er nog veel meer van vertellen maar fijn was het allemaal niet.

Psycholoog

De psycholoog was vanwege het schoolweigeren. Ik ging liever direct naar de psychiater, dit was voordat we de zorgmelding kregen, maar de huisarts stelde voor om eerst een aantal gesprekken te houden met de psycholoog van de praktijk. Je doet wat in je wanhoop want ja, niet naar school slaat iedereen op tilt.
Die kwam na een aantal gesprekken met de opmerking dat ik dochter maar moest temperaturen. En dan zeggen: kind, je hebt geen koorts, jij gaat naar school.
Totaal verlies van tijd en energie.

psycholoog

Op zich kan een psycholoog OK zijn, om er achter te komen wat er gebeurd is en dat wat er gebeurd is te verwerken. Maar ter vervanging van de kleerkasten kan een psycholoog niet dienen. Al was het alleen maar vanwege het feit dat deze nuttige beroepsgroep meestal minstens een maand wachtlijst heeft en soms langer. Dan is het kind dus al van school af.

Maar het is ook principieel niet juist. Waar gaat het nou om, het welzijn van het kind of het ego van de schoolleiding? Ik mag hopen dat de psycholoog het welzijn van het kind op nummer 1 zet. En of dat welzijn gebaat is bij naar school gaan, staat helemaal niet vast. Het feit dat de schoolleiding zich onbeschoft gedraagt, zegt mij al genoeg eigenlijk. Niet terug dus, net als de zieke werknemer in de verziekte arbeidssituatie. Of zijn we softer voor onszelf dan voor onze kinderen?

hoe is het nu?

Anoniem, hoe is het nu?