Over angst heen helpen
Ook maar even hier een verzoek om advies.
Zoon (groep 8) heeft een dag of 10 geleden een conflict gekregen met een aantal jongens uit zijn klas en durft daarom sinds afgelopen maandag niet meer naar school, terwijl hij wel graag wil.
Ik weet dat ik mijn zoon met zijn onzekerheid moet helpen. Daar ben ik ook druk nee bezig, alleen dat verander je niet van de ene op de andere dag. Ik zou hem echter op kortere mijn over zijn angst voor school willen helpen, zodat hij die periode prettig af kan sluiten. Nu begint de drempel echter steeds groter te worden.
Anderen zeggen dat ik hem gewoon moet sturen en dat hij niet zo bang moet zijn. Hij durft echter echt niet en laat zich daarom ook niet sturen.
Conflict is een conflict met een jongen met een leidersrol in die klas. Dat versterkt de angst van zoon, overige jongens steunen namelijk die leider. Heb meteen in het begin geprobeerd zoon mee te krijgen naar die jongen, maar durfde hij niet. Heb contact gehad met de moeder, met de juf en met de directrice. Morgen staat een gesprek met de directrice gepland, zoon durft absoluut niet mee. Bovendien is hij alleen maar banger geworden, nu het zo groot is geworden. Liefst zou hij stilletjes aanschuiven in de klas, ander plekje (nu zit hij in hetzelfde tafelgroepje) en de garantie dat hij naar huis mag als het pesten te erg wordt. Hoop dat ik dat net school kan bespreken, maar dan nog blijft het een grote drempel. Hoe help je zo'n jongen over zo'n drempel?
Hoe je hem helpt?
Dat zal school moeten doen, school moet hem het vertrouwen geven, dat kun jij niet want je bent er niet bij.
Kan de directrice niet op huis bezoek?
Wellicht dat dat helpt.
Of mag ie niet beginnen in groep 7 of een dagje meelopen in groep 3 ofzo?
Of gaat dat ook allemaal niet helpen om die drempel weg te nemen?
Morgen
Morgen heb ik dat gesprek en dan wordt van mij verwacht dat ik vertel wat zoon nodig heeft om weer naar school te durven. Eigenlijk wil school dat zoon mee komt naar dat gesprek, maar hij durft de laatste dagen niet eens meer buiten te gaan spelen, uit angst voor die jongens.
Natuurlijk zit die onzekerheid bij hem en ik begrijp ook echt wel dat ik daar wat mee moet, maar om eerlijk te zijn, vind ik dat school ook wel wat steken heeft laten vallen. Zo twijfelde juf openlijk aan wat ik vertelde en zei ze letterlijk dat ik er begrip voor moest hebben dat zij geen grip had op een groep 8 vol beginnende pubers die last hadden van hormonen.
Natuurlijk heeft juf geen grip op alles wat die kinderen doen, maar naar mijn idee is het wel de taak van de juf om binnen de klas te zorgen voor een klimaat waarbinnen de verschillende kinderen zich veilig voelen. En vertrouwen hebben in de verschillende kinderen is ook zoiets.
Naar mijn idee had dit snel opgelost kunnen worden, als een van de jongens maandag na schooltijd even langs was gekomen om te vragen of zoon buiten kwam spelen. Dan had zoon wat steun gevoeld en had hij dinsdag zonder problemen naar school gedurfd. Dit heb ik maandag ook aangegeven, maar dat is blijkbaar niet haalbaar geweest. Dinsdag kwamen er vervolgens 2 jongens aan de deur, die kwamen vertellen dat ze vonden dat zoon zijn excuses aan moest bieden (voor iets waarvan ik 100% zeker weet dat hij het niet gedaan heeft, omdat ik erbij was). Dat heeft de angst bij zoon nog groter gemaakt, aangezien dit andere jongens waren. Ook werd ik door 2 meisjes uit de klas aangesproken op het feit dat zoon niet op school was.
Natuurlijk heeft een juf er geen effect op wat die kinderen na schooltijd doen, maar het had gewoon geholpen als ze het er in die klas over had gehad dat dat conflict er geweest was, zonder daar een oordeel over te hebben. Vervolgens benoemen dat zoon door dat conflict erg onzeker is geworden en vragen of iemand na school even zou willen informeren hoe het ging.
Nu is zoon inmiddels door zoveel verschillende kinderen beschuldigt, dat hij echt niet meer durft. Hij is echt heel bang voor school nu. Ik kan zijn punten voorleggen, maar ik vrees dat die drempel inmiddels echt te hoog aan het worden is. Die andere groep zal ik eens aan zoon voorleggen, ook daar kent hij genoeg kinderen, maar aan de andere kant zie ik hem er ook vooraan dat hij onzekerder wordt als hij naar een lagere groep gaat, al is het maar voor 1 dag. Ik weet het gewoon echt even niet.
tja
hij zou van mij wel mee moeten naar dat gesprek, jij bent er bij en als hij daar al geen vertrouwen meer in heeft gaat hij dus ook niet opeens wel naar school zonder jou. Hij zal mee moeten om duidelijk te maken wat school moet doen om hen alleen te laten durven gaan.
Moeten
Ok, je schrijft dat hij wel met jou mee zou moeten naar dat gesprek. Hoe had jij dat dan bereikt? Dan zal ik best een waardeloze moeder zijn dat ik dat niet weet, maar hij is zo bang, dat hij al helemaal in de stress schoot toen ik hem dit vertelde. Hij durft niet eens naar buiten om hier in de straat met kleinere kinderen te spelen die hem ophalen. Ik had hem graag mee willen nemen naar dat gesprek, maar hoe krijg je een kind mee dat dat absoluut niet durft. Ik heb hem de afgelopen dagen mee geprobeerd te krijgen baar buiten, dan kan ik boos doen, zeggen dat het gewoon moet, voorzichtig proberen, hij is echt te bang.
Wat zou jij dan doen? Hem kennende, zou ik hem letterlijk mee moeten slepen en dan wordt die weg naar school echt erg. Ik denk dat ik het dan alleen maar groter maak en het probleem nog lastiger op te lossen. Vandaar dat ik tips aan jullie vraag, zit echt met mijn handen in het haar.
Overigens vind ik het prettiger dat hij bij dit gesprek niet aanwezig is, zou graag even vrij met school kunnen spreken, maar dat staat er los van. Had hem het liefst morgen naar school gestuurd, of nog eerder, maar hoe stuur je iemand van 12 die niet durft?
tja
Dit gaat van kwaad tot erger, hij durft niet op straat nu en straks mag je niet eens naar school omdat hij niet alleen durft thuis te blijven. Ik denk dat je dit al niet meer zelf kunt oplossen maar dat je snel naar een psycholoog moet. Ik denk echt niet dat hij in een andere klas gaat zitten als hij niet eens met jou naar school durft voor een afspraak.
Ik denk wel dat ik zou willen dat hij met school praat dus dan moet er maar iemand thuis komen weer om afspraken te maken, wellicht moet jij er dan niet bij zijn?
Zoek hulp.
Ik zou er sowieso hulp bij zoeken van een persoon die hier iets mee kan bv een psycholoog.
Hij zit nu in groep 8 volgend jaar brugklas en daar kunnen ook conflicten ontstaan hij kan dan ook niet een week thuis blijven dan mist hij veel te veel.
Ik snap dat je je zoon niet mee wilt trekken maar school zal ook niet naar hem toe komen neem ik aan en wei weet valt het gesprek reuze mee daar kan hij pas over oordelen als hij er is geweest.
Sterkte hoop dat het snel opgelost is.
Geen psycholoog
Persoonlijk ben ik er geen voorstander van om een psycholoog in te schakelen en wel om een aantal redenen. Even in willekeurige volgorde een aantal redenen. Zoon is afgelopen jaren al bij zoveel artsen en dergelijke, waaronder trouwens ook een psycholoog geweest, dat die bezoeken momenteel alleen nog averecht werken. Verder denk ik dat je het dan ook veel groter maakt dan het is. Probleem is een conflict met 1 kind van school en dat kind heeft de rest van de klas inmiddels zover opgestookt dat zoon al lastig gevallen wordt, waardoor hij niet naar school durft (en ook niet voor de deur, vanwege diezelfde kinderen). Dat probleem moet opgelost worden, maar hoe groter het dreigt te worden, hoe banger zoon wordt.
Het gaat om nog 4 weken op die school. Als ik een psycholoog in moet schakelen, ga ik niet binnen 1 of 2 weken resultaat hebben. Ik wil juist op kortere termijn resultaat, zodat zoon zijn school op een prettige manier afkan sluiten. Wat ik al zeg, natuurlijk moeten we ook werken aan zijn zelfvertrouwen, dat hebben we de afgelopen periode ook al gedaan en daar zat een enorme verbetering in. Die lijn gaan we gewoon doorzetten, maar eerst deze hobbel.
Ik weet zeker dat zoon weer zou durven als een van zijn vrienden of iemand anders uit zijn klas hem had opgehaald. Maar dat kan school niet regelen volgens juf. Dat vind ik jammer, maar dat soort ideeën zoek ik dus, liefst iets wat school kan doen. Stel dat ze 1 of 2 klasgenootjes langs brengen om een kaartje van de klas te brengen, dat ze hem missen, zoiets zou hem al over de drempel helpen.
En wat ik zeg, aan dat vertrouwen werken we echt wel verder, maar eerst even iets voor deze drempel nodig.
anoniem
Als je denkt dat het helpt als hij wordt opgehaald door een klasgenoot, kun je dat natuurlijk eenvoudig zelf regelen. Bel een ouder van een kind waar je zoon het goed mee kan vinden en regel dat dat kind morgen om 8 uur bij jullie op de stoep staat, zoiets.
Je kunt wel willen dat de school dit regelt, maar als ze dat niet doen is het de makkelijkste weg om het zelf te doen natuurlijk.
zoveel artsen al gezien?
Maar wat is er mis dan? Kun je dat dan op school zeggen en dat ze het dan op een andere manier beschouwen? En misschien wil je wel te veel en te snel en is het zoals het is?
gr Angela
Geloof je echt
dat als hij niet met jou samen naar school durft als de school al begonnen is (dus een afspraak om bijv half 10) hij wel doodleuk met iemand anders meeloopt?
Daarbij
Daarbij komt nog dat ik het nogal krom vind om voor iets dergelijks naar een psycholoog te gaan. Dat doe ik bij structurele problemen wel, maar nu gaat het om kinderen uit een vriendengroep waar hij 2 weken geleden nog bij hoorde. Zoon heeft met 1 kind een conflict, rest van de groep valt hem daarover op verschillende aan, waardoor zoon bang voor ze wordt.
Dat hij bang wordt, is zijn probleem, maar meteen een psycholoog?
Voor de middelbare school verwacht ik in dit opzicht ook totaal geen problemen. Zoon gaat naar een school die goed bij hem past en waar ik alle vertrouwen in heb. Normaal met een gewone ruzie gaat hij altijd gewoon naar school, nu gaat het echter om een volledige klas die tegen hem is gekeerd, zelfs de juf gelooft zowel zoon als mij niet. Een gewone ruzie op het vo, zal geen probleem zijn. Een volledige klas die zich tegen hem keert, weet ik niet, maar dan nu meteen een psycholoog?
Nou
jij vindt het normaal dat een jongen van 12 in groep 8 niet eens mét zijn moeder mee durft voor een afspraak op school? Ik niet. Sorry en ik geloof er ook niet in dat hij volgend jaar vrolijk naar school blijft gaan als er een paar kinderen het hem moeilijk gaan maken.
Ik zeg niet dat het aan hem ligt maar hij durft niet naar buiten en dat vind ik gedrag waarvoor je een psycholoog nodig hebt maar jij kent je zoon. Als jij werkelijk zeker weet dat hij gewoon meeloopt als er twee klasgenoten hem ophalen daar waar hij niet met jou mee durft naar school: regel dat gewoon.
Ja geloof ik
Ik ben er echt van overtuigd dat zoon zo met zijn vriendjes mee zou lopen als die hem haalden. Zijn idee is dat de hele klas dat ene jongetje gelooft en dat is zijn angst. Als hij ook maar de steun van 1 kind zou hebben, zou dat voldoende zijn. Nu waren het juist de kinderen die hem normaal steunen, die hem nu verbaal aanvielen. Dat heeft hem mede het idee gegeven dat de hele klas zich tegen hem is gekeerd. Steun van 1 kind zou voldoende zijn.
Daarbij speelt bovendien juist dat gebrek aan zelfvertrouwen dat ik er van overtuigd ben dat hij met een klasgenootje wel mee zou gaan. Zoon is namelijk als de dood dat hij voor schut staat. Tegen mij durft hij zijn angst te uiten, tegen zijn klasgenoten wil hij zich niet laten kennen. De combinatie van de steun van 1 kind en het niet voor schut willen staan, zouden hem zeker of de drempel helpen.
Waarom ik geen moeder bel? De vriendjes waarmee hij omgaat, wonen allemaal in hetzelfde wijkje, wij wonen net 1 wijkje verder. Juist die vriendjes zijn hem nu allemaal afgevallen en ik ken die moeders minder goed dan zij elkaar kennen. En de kinderen waar ik het normaal aan zou vragen, zijn zich nu tegen hem gekeerd. Vandaar dat ik even niet meer weet wie ik het zou kunnen vragen.
En waarom zoveel artsen? Prematuur geboren, allerlei vage klachten, kinderarts die hem naar van alles en nog wat doorstuurt, neuroloog, logopedisten, psycholoog , fysiotherapeuten, revalidatiecentrum, oogprobleem. Die rits allemaal de afgelopen 2 jaar. En eigenlijk zonder dat zoon er voor zijn gevoel baat bij heeft gehad. Om eerlijk te zijn zit daar een deel van zijn onzekerheid, hij is bang dat hij anders is...
Opstandig
Sorry, komt waarschijnlijk omdat het mij allemaal teveel wordt, maar ik begin inmiddels zelf een beetje opstandig te worden, daar baal ik van. Ik vraag hier om advies, krijg dat ook, ben ik blij mee, dus sorry dat ik zo opstandig doe.
Ik vind het echter een beetje de ongeleerde wereld om meteen naar een psycholoog te gaan. Er verschillende kinderen uit zijn klas die hem sinds dat conflict gepest hebben. Hij is bang vanwege die kinderen en zou meteen naar een psycholoog moeten? Ik vind van niet.
Als ik op school zat en de hele klas zou zich tegen mij keren, dan zou ik ook niet naar school willen. Misschien is dat onbewust wel mijn probleem, waarom het mij niet lukt. Heb zelf als kind ooit een klas gehad die zich tegen mij keerde, heb daar lang last van gehad. Misschien ben ik daarom nu niet sterk genoeg om hem te sturen. Maar ik stuur om 1 week pesten een kind ook niet meteen naar een psycholoog. Het zou echt genoeg zijn als iemand hem haalde.
Nogmaals sorry dat ik zo opstandig doe, maar zoon zou echt meteen mee zijn gegaan als hij van 1 iemand steun had.
Schop onder de kont
Ik ken je zoon niet en hoe erg zijn angsten zijn maar ik denk dat je hem niet helpt zo. Je bevestigt zijn angst zo alleen maar.
an alle kanten wordt het bevestigd dat zijn angst terecht is. Ook jij bevestigt hem hierin door mee te bewegen. Begrijp me niet verkeerd. Ik snap het best. Maar je kind heeft er niks aan.
Wat zou volgens hem zelf een oplossing kunnen zijn?
Ik mag toch hopen dat als jij met juf hebt gesproken en kind komt op school dat dan niet de hele klas op stelten staat tegen hem? Ik neem aan de juf dat dan meteen de kop in drukt dat mag je wel verwachten. Hier een dame van 10 die bang is voor alle eerste keren. Als ik daarin mee was gegaan had ze geen zwemdiploma's, geen certificaat van haar favoriete sport, een achterstand op rekenen (durfde niet naar bijles) en ga zo maar door. Dan had ze ook geen succes ervaringen gehad die haar helpen te ervaren dat de werkelijkheid veel minder eng is dan haar fantasie. Ze weet het in haar hoofd onwaarschijnlijk groot te maken. Ik vertel haar dat we sowieso gaan en dat ze zelf mag weten hoe en wat verder. Ik zou dus tegen zoon zeggen. Morgen gaan we naar school. Ik breng je. Gaat hij niet mee? Dan ook geen leuke dingen. Wat doet hij verder? Sport, spelen, gamen? Wat doet hij dan als hij niet naar school gaat? Sja sorry ik klink misschien heel hard en zo bedoel ik het niet. Maar soms moet je om je kind te helpen hem over de drempel heen duwen. Afwachten tot iemand het gaat oplossen gaat gewoon niet gebeuren. Projecteer je eigen verleden niet op hem. Sterkte
Wel
Wel de hele klas lijkt tegen hem op stelten te staan. Alle kinderen die ik gesproken heb of die zoon heeft gesproken, hebben zich tegen hem gekeerd. Ik heb dat woensdag tegen de juffrouw gezegd, vervolgens zegt de juffrouw dat ik lieg. Bovendien heeft de juf letterlijk tegen mij gezegd dat de kinderen erg teleurgesteld zijn in zoon en dat ik moet begrijpen dat zij daar geen grip op heeft.
Geloof alsjeblieft, dat ik hem gestuurd zou hebben als dat kon en naar mijn gevoel verantwoord was. Natuurlijk kan ik hier alleen maar kort het verhaal schrijven. Zijn angst kan ik hier niet zichtbaar maken, maar geloof ajb dat sturen geen optie is. Of als je de waarheid in het midden wilt laten, probeer dan alsjeblieft even wat mee te denken alsof sturen geen optie is. Hoe zou je zo'n kind dan over de drempel helpen. Geloof me ajb dat ik zijn angst niet bevestig. Ik heb met hem ook besproken dat angst vaak erger is dan het probleem zelf, maar vergeet niet dat feitelijk al bijna alle jongens zich tegen zoon hebben gekeerd, dat is niet overdreven en ik zou hem daar graag mee helpen
te lang gewacht
ik denk ook dat je te lang gewacht hebt met hem naar school sturen, je had hem natuurlijk helemaal niet thuis moeten houden. Maar daar heb je nu niet zoveel meer aan. Wel heel vervelend dat de hele klas tegen hem is, of hij denkt dat de hele klas tegen hem is. Heeft hij ook echt iets heel stoms gedaan? En kun je niet toch gewoon een ouder bellen en uitleggen hoe het zit? Misschien valt het toch wel mee hoe de klas over hem denkt.
Hij moet gewoon weer naar school, er zit niks anders op! Net als dat als je kiespijn hebt je op een gegeven moment naar de tandarts moet om de kies te laten trekken. Kun je hem niet desnoods niet een beetje drogeren met valeriaancapsules of iets dergelijks? Of google eens op tips bij angst voor de tandarts (om daar bij te blijven), misschien zit daar iets bruikbaars tussen?
Jammer
Vind het een beetje jammer dat ik hier niet verder in detail kan treden. Ben er gewoon niet zo'n voorstander van het zwart maken van mensen op internet. Kan jullie adviezen echter maar al te goed gebruiken, maar probeer er in de reacties echter vanuit te gaan dat gewoon sturen geen optie is en dat de angst puur aan dit gepest gerelateerd is. Alvast bedankt!
Leerzaam
Als ik er al iemand bij zou halen dan zou het iemand zijn die verstand heeft van pesten en een onveilig schoolklimaat.
Dat gaat mogelijk zo snel niet meer lukken. Aan de juf heb je niets. Heb je al contact gehad met de IB-er of de directeur?
Mogelijk dat je zoon nog wel een plekje kan vinden op school maar niet meer in de klas. Die sfeer gaat met deze juf niet veiliger worden dan nodig is om je zoon naar school te krijgen.
Het zou fijn zijn als hij voor deze korte tijd, alleen als hij dat aandurft, een andere taak zou kunnen krijgen. Bijvoorbeeld kinderen uit lagere klassen helpen met rekenwerk of lezen. Of klusjes doen met de concierge, of helpen op het secretariaat. In een een-op-een situatie met een volwassene die hij vertrouwt.
Ik zou hem niet meer de klas in sturen op deze manier.
Maar mogelijk kun je dat bespreken.
En vergeet niet. Het welzijn van je kind gaat voor. En zolang de juf, die controle zou moeten hebben over de situatie, toestaat dat de hele klas zich tegen hem keert, kan je kind gewoon niet terug.
inmiddels reactie tussen gekomen
dan heeft mijn bericht van zonet niet zoveel zin.
Tja, dan weet ik het ook niet. Hoe moeten wij nu helpen dan, als je alle tips afwijst? Wat heeft hij uitgespookt dan? Je zegt alles al gedaan te hebben en hem zeker niet naar school te kunnen sturen en je weet ook zeker dat de hele klas tegen hem is, terwijl de juf zegt van niet. Ze zegt dat de kinderen erg teleurgesteld zijn, maar dat is toch niet het eind van de wereld? Zou het ook nog kunnen dat ze teleurgesteld zijn dat hij al een hele week niet op school is geweest?
Niet te lang gewacht
Ben van mening dat ik niet te lang gewacht heb. Situatie was maandag niet verantwoord. Heb toen ook meteen contact gehad met school. Neem alsjeblieft van mij aan dat die situatie niet verantwoord was. Als een juf mij aan de telefoon uitscheldt, heb ik overigens sowieso mijn twijfels of het verantwoord is, maar daar wil ik het morgen over hebben. Ik vraag niet wat ik de afgelopen week anders had kunnen doen, daar sta ik namelijk vol achter. Ik zou echter graag tips willen om hem nu over de drempel te helpen.
de vertrouwenspersoon op school
is je zoon daar dan al geweest? Desnoods gaat hij maandag na schooltijd daarmee praten. Daar kan hij ook kwijt dat de juf tegen hem is.
tips -die zijn er niet
als die juf al niet helemaal in orde is (wie scheldt nou een ouder uit aan de telefoon?) dan zou ik ook niet gaan als ik hem was.
Leg het maar gewoon neer bij school en vraag wat zij kunnen doen om hem te helpen. desnoods ga je zelf voor de klas staan of lees je een brief vna je zoon voor aan hen.
gr Angela
Pff
Hij heeft niets uitgespookt. Hij heeft een gevonden bal teruggebracht en nu zegt de hele klas dat hij die bal gejat heeft, terwijl ik die bal gevonden heb en zoon daar niets mee te maken had.
Juf heeft bevestigd dat de kinderen teleurgesteld zijn in hem. Juf zegt helemaal niet dat dat niet het geval is, sterker nog, juf zegt dat ik lieg, dat ik er niet bij was en laat blijken dat zij zowel mij als zoon niet gelooft, maar het populaire jongetje.
Ik wijs niet alle tips af, alleen ik weet zeker dat ik de afgelopen week juist gehandeld heb. Ik wil een en ander morgen met school uitpraten, maar heb tips nodig om zoon over die drempel te helpen.
nounou
Als een juf mij zou uitschelden voor de telefoon dan was ik direct op hoge poten naar de directie gegaan. Doe dat alsnog, als je niet bent geweest! Je laat toch niet over je heen lopen?
Tegelijk
Mijn vorige reactie schreef ik zonder dat ik de 2 voorgaande reacties had kunnen lezen. Dat zijn het soort tips waar ik wat mee kan, bedankt!
juf
Dit probleem moet toch oplosbaar zijn. Het lijkt of jij als ouder ook niemand durft te vertrouwen en dat remt je. Ofwel je belt een vriendje (of de moeder) en vraagt of die zoon wil ophalen om naar school te gaan. Ofwel je vraagt de juf om te helpen als hij weer op school komt. Ofwel je vraagt de directeur van school om je zoon even kort te begeleiden bij binnenkomst. Gaan de kinderen toch raar doen dan kun je daar de school op aanspreken. Laat je zoon zelf ook meedenken bij de oplossing van zijn probleem. Gebruik steeds het woord oplossing en ga niet meer teveel mee in zijn angsten. Misschien zijn de laatste weken op de basisschool niet perse leuk, maar niet naar school gaan en zo de basisschool verlaten is erger.Dan wordt hij alleen maar onzekerder voor volgend jaar.
Woensdag
Woensdag was dat voorval aan de telefoon, na schooltijd. Was daardoor zelf vrij emotioneel en heb er daarom voor gekozen om per mail richting directieve reageren, op die manier kon ik even nadenken voor ik wat zei. Bovendien zei juf al meteen dat ze verschillende dingen niet gezegd had, ook daarom leek reactie per mail me verstandiger, maar dat is dus gebeurd.
berichten
Oei, wat veel reacties nu. Als juf echt niet spoort, bespreek dit dan zsm met de directie. Maar heb je hier dan niet eerder signalen van gekregen?
