Over angst heen helpen

jouw eigen verleden

"Toen ik op de middelbare school zet, werd er een 'anti-mij-clubje' opgericht, waar vrijwel de hele klas en drie leerkrachten lid van waren. Ook niet standaard. Mij hebben ze een keer geprobeerd te verdrinken toen ik op de basisschool zat, ook niet standaard. Ik ben van mijn fiets afgetrapt toen ik op de basisschool zat en de hele klas zich tegen mij keerde, ook niet standaard. Toch allemaal wel gebeurd."
Ik weet niet of je voor jezelf wel eens hulp hebt gezocht (of dat ook gaat doen bij de huisarts die je hebt gebeld), maar dit is wel heel heftig. Alhoewel, ik ben ook wel eens van de fiets geduwd door een paar rotjochies. Maar goed, jij hebt het als traumatisch ervaren en ik niet. Het kan bijna niet anders dat je je eigen angsten en ervaringen overbrengt op je zoon.

En hoe gaat het met je andere kinderen dan? Je zoon is de middelste, er zal nog wel een jonger broertje/zusje op de basisschool zitten? Heeft die geen last van het gedoe dan?

En toch heb ik het gevoel dat je jezelf her en der tegenspreekt en dat er meer speelt dan je wilt vertellen. Zijn vroeggeboorte was al vanaf een half jaar geen issue meer, maar hij heeft een hele batterij aan artsen en psychologen gezien in dat verband. Je werkt fulltime, maar hebt je zoon de hele week geprobeerd naar school te krijgen. Prima, het is mijn zaak niet natuurlijk. Zoals jij het brengt (toch een vrij extreem verhaal) zie ik ook niet hoe 'gewone' ouders hier op het forum nog tips kunnen aandragen.

Anoniem

Je hebt gelijk hoor. Helaas is "je moet hem maar dwingen" nu eenmaal het verhaal dat iedereen te horen krijgt in opvoedland. Je boft echt met die leerplichtambtenaar, dat scheelt een hoop ellende.

Natuurlijk is het goed om angsten te overwinnen. Maar als iemand een spinnenfobie heeft, sluit geen enkele psycholoog diegene direct op in terrarium vol tarantula's. Het moet met beleid aangepakt worden. Op deze school is zo'n aanpak niet mogelijk en dan zou het wat mij betreft gewoon ophouden. Een andere school dus, en in dit geval: even ziek thuis zitten. Net als een werknemer met een ernstig arbeidsconflict. Dan roept toch ook niemand dat het goed voor je is om toch te gaan, omdat je er anders niks van leert!

Als

je het over mij hebt, ik beschuldig je zoon nergens van. Jij was erbij, je hebt gezien dat hij het niet gedaan kon hebben. Dat geloof ik.
Maar wat ik denk is je zoon al eerder niet geliefd werd. Dat wil niet zeggen dat hij wat verkeerd deed, dat zegt niets over hem. Maar dat is vervelend genoeg, dat maakt dat hij zich niet meer durft te vertonen.
Nee hoor, ik zou voor die 4 weken als de juf/directeur dit niet klassikaal aanpakt mijn zoon ook thuis houden. Jammer dan dat men mij er als ouder op aankijkt.

Tja Christel

Het waren dan ook geen vrienden maar vijanden. En in een groep durven kinderen meer dan alleen.

Belangrijker: waarom is de tendens nu opeens dat het verhaal van TS in twijfel wordt getrokken? Misschien gewoon projectie: als ik de schuld maar bij het slachtoffer leg, kan mij zoiets niet gebeuren?

Nou, het kan iedereen gebeuren, hoor. Van de ene dag op de andere.

klikken

Op zich is het nooit verkeerd te kijken naar je eigen gedrag. Er zijn bij mij ook wel eens kinderen geweest die naar mij toekwamen en zeiden dat mijn zoon scheldwoorden had gebruikt. Klikken zeg maar. Ik vroeg wat voor woorden dan. Ze zeiden wat buitenlandse woorden en vertelden wat het betekende toen ik dat vroeg. Maar omdat ik rustig/serieus bleef en het wel grappig vond die scheldwoorden en zei dat ik geen idee had dat mijn zoon die woorden kende (zonder oordeel) dropen ze af.
Dat is idd wel pestgedrag, dat klikken.

met

Met gedrag bedoel ik hoe jij er op reageert. Als ze zien dat jij kookt hebben ze je in de tang. Ik snap dat het nu wel lastig is om nog rustig hierover te praten in de klas.

Ik snap het verhaal niet: als veel kinderen jou erop aanspreken dat jouw zoon zou stelen, dan ontkracht je dat toch? En als jij er bij bent en de goep keert zich tegen jouw zoon, dan grijp je toch in? En dan ga je toch naar de jongen van wie die bal is, liefst met zijn ouder(s) erbij, waarom hij denkt dat je zoon zijn bal gestolen heeft? En als hij geen zinnig antwoord heeft, dat hij dat maar eens even heel gauw gaat vertellen in de kring, aan zijn vrienden etc.
En voelen jij en je zoon misschien snel aangevallen en projecteer je zelf dingen van vroeger nu op je zoon waardoor het nog verder escaleert?
Zoals het nu is, is het al te ver gevorderd, ik zou proberen zoveel mogelijk de naam van je zoon proberen te zuiveren want ja, ook op de nieuwe school zitten kinderen die die "onruststokers" kennen en dan kan het wel eens sneller naar voor je zoon worden, dan jij kunt denken. En ik denk dat het wel weer belangrijk is om je zoon op school te krijgen, omdat hij op die manier indirect schuld bekent, zo zal gedacht worden."Zie je wel, hij heeft het gedaan, hij komt niet naar school" Zo kan gedacht worden.
En nog een tip: vat alles wat hier gezegd wordt niet persoonlijk op, andere mensen hebben andere inzichten, de een spreekt je aan, de ander niet. Misschien kun je een andere kijk op de zaak krijgen.

Het jongetje met de bal

Is de sleutel. Hoe komt hij bij de gedachte dat jouw kind die bal gestolen heeft.
Bovendien, hoe komt die bal uberhaupt bij jou in de tuin? Dat jongetje woont toch in en andere wijk?

Ik zou eisen dat er een klassegesprek zou plaatsvinden. Die moet uitgesproken worden. Hoe langer jouw zoon wegblijft hoe groter het wordt. Voor hem en voor de andere kinderen. Je moet wcht uitkijken dat dit hem niet nog een lange tijd blijft achtervolgen.

Wat apart trouwens dat de leerkracht jou niet gelooft. Hebben julllie al eens eerder woorden gehad?

Verder vind ik het jammer dat je zo aangebrandt reageert. Mensen proberen je hier alleen maar te helpen. In hun vrije tijd en deels uit eigen ervaring. Dat doen mensen ook niet zomaar.

Die =

Dit.
En wcht= echt.

Sorry, te snel getypt op de iPad.

Jij zit ook vol vooroordelen toch? Jij gaf zelf aan dat populaire kinderen meestal pestkoppen zijn. met inmiddels vier kinderen op twee verschillende basisscholen, zie ik dat helemaal niet.

Maar in dit geval is het ook een raar verhaal. Zoon speelt met kinderen. Het gaat altijd goed. Er rolt een bal in zijn tuin. Hjj geeft die bal terug aan zijn vriend. Die vriend zegt geen dank je wel maar gaat vertellen dat zoon de bal gestolen heeft en verwacht een excuus. Zoon doet dat niet want hij heeft die bal niet gestolen. De hele klas gelooft die andere jongen. Zoon blijft thuis want durft niet meer naar school. Zoiets is het volgens mij.

Een klein iets dat helemaal uit de hand gelopen want waarom denkt die jongen dat zoon de bal gestolen heeft? Het is zijn vriend, er is blijkbaar geen reden om zoiets opeens te bedenken. Anoniem geeft ook zelf aan dat het helemaal geen vervelende jongen is. Waarom moet zoon zijn excuses maken. Waarvoor en aan wie? Waarom is zoon gelijk thuis gebleven in plaats dat ze samen dit oppakt hebben voordat alles uit de hand liep.

Er zijn echt zaken waarbij er niet zo eenvoudig valt te zeggen wie er fout zat en wie schuldig is. Niet alle populaire kinderen zijn gemene pestkoppen.

Zoon van anoniem zit er nu maar mooi mee en durft nu niet meer naar school omdat hij ergens bang voor is. Jammer trouwens dat de leerkracht van zoon niet naar zijn huis kwam om dit te bespreken.

Roddels op de nieuwe school

Ik ben niet zo bang voor roddels op de nieuwe school. Iedereen is nieuw daar, iedereen wil een goede indruk maken. Oude allianties vallen razendsnel uiteen en de basischool is ver weg. Er gaat niemand van deze kinderen naar die school en ze zijn op dat moment zelf ook bezig een plekje te veroveren op hun eigen nieuwe school. Ze hebben dus wel wat anders aan hun hoofd. Mocht je zoon er toch last van krijgen, dan moet hij gewoon rustig vertellen hoe de vork in de steel zat. Dat dat joch een probleem had en niet hij.

Mijn dochter ging naar een nieuwe klas samen met een pester. Die begon ook rond te roddelen dat mijn dochter een slet was en meer van dat fraais. Maar hij was zijn machtsbasis kwijt en dochter had inmiddels een goede indruk gemaakt op veel mensen. Een rustige ontkenning was dus voldoende.

Ik denk dat TS het al lastig genoeg heeft zonder dat er angsten opgestookt worden over het vervolg. Cross that bridge when you come to it.

waar is je zoon bang voor?

Ik begrijp dat je zoon niet alleen naar school durft. Maar waarom durfde hij vanmorgen niet met jou mee? Was hij bang dat hij straf zou krijgen omdat hij al een paar dagen niet op school is? Begrijpt hij dat de klas niet massaal op hem zou duiken als jij er bij was? Of was hij bang dat jij weg zou gaan en hem alleen zou achterlaten?
Ik denk dat de meeste mensen zich niet kunnen voorstellen dat er zo'n angst bij je zoon zit alleen om dit akkefietje, wat het in eerste instantie was. Daarom wordt er doorgevraagd. Als mijn kind zo bang zou zijn dat het zelfs niet met mij ergens naar toe zou durven gaan, dan zou ik ook gaan onderzoeken of er andere dingen zouden zijn. Is er iets tussen hem en de juf voorgevallen?
Dat is niet omdat jouw verhaal in twijfel wordt gebracht, maar omdat het een extreme reactie is op een voorval.

Tja

Ik ga natuurlijk af op mijn eigen ervaringen en die van mensen om me heen, maar ook op een artikel dat ik hier ooit over las. Geen vooroordeel, wel een oordeel ja. Het komt voor zover ik weet zelden voor dat een leiderstype in groep 8 van nature aardig is en ervoor zorgt dat iedereen het leuk heeft. Normaal gesproken leidt de juf het wel in goede banen, dat wel. Misschien zijn je eigen kinderen haantje de voorste, dat je daar zo gebeten op reageert?

En het "een raar verhaal" noemen, daar help je TS niet mee. Ik ken nog wel raardere verhalen, die toch echt gebeurd zijn. Dit lijkt me eerlijk gezegd redelijk standaard voor een pestsituatie.

wel gedaan

" En het "een raar verhaal" noemen, daar help je TS niet mee. "

In dit geval denk ik juist van wel. Zoon blijft thuis om een akkefietje. Zijn vriendengroep laat hem zo maar opeens uit het niets vallen. Zoon is zo bang dat hij niet eens meer met zijn moeder mee naar school durft. Dan is het niet vreemd dat er wat meer doorgevraagd wordt. Juist uit bezorgdheid. Ik geloof inderdaad niet dat dit het enige is.

Zoon durft niet naar school. Waarom niet? Wat is er nou hiervoor voorgevallen en waarom denken ze dat hij iets gestolen heeft en waarom geloven ze niet als hij gewoon zegt dat de bal in de tuin gevallen was. Er moet een reden zijn. Jongens zijn geen meisjes. Ik heb zelf drie zoons en nog een stel neven dus inmiddels behoorlijk wat ervaring met ruzies, vechtpartijen, gejok en getreiter maar jongens zijn redelijk open in dit soort dingen. Het zijn geen meisjes met hun gekonkel en BFF-gedoe.

Oef

Over vooroordelen gesproken!

Ontken ik ook niet. Maar hoe is anoniem nou geholpen met het bericht dat kinderen altijd zo gemeen zijn en altijd zo pesten. Dat hoeft echt niet zo te zijn.

Ik hoop echt dat ze iets kunnen bedenken zodat deze jongen zijn schooltijd nog leuk kan afsluiten en dit niet zijn laatste herinnering is aan 8 jaar basisschool.

Inderdaad

Jongens zijn niet allemaal van die stoere of gevoelloze types. Mijn oudste is ook erg gevoelig en bij een buitenschoolse activiteit voelde hij zich ook niet prettig in die groep. Dat waren die kinderen die bij mij kwamen klikken (zie eerder) en hem ook een keer een trap gaven op de gang. Ik ben meteen gaan praten, met zoon erbij en zoon was zo bang dat hij door mij voortaan gebracht en gehaald moest worden van de bovenverdieping daar.
Maar ik kon hem er uiteindelijk makkelijk weghalen, dat kan TS niet eenvoudig.
Nu, twee jaar later komt mijn zoon bv op sportdag deze kinderen weer tegen. Gelukkig krijgt hij 'bescherming' van wat klasgenoten. Pas geleden bij het buiten spelen bij een vriendje werd hij ook weer belaagd, hij ging toen naar een moeder toe die daar was.
Dus ik kan me heel goed voorstellen dat het kind van TS zich erg bedreigd voelt door een hele groep, door de hele school eigenlijk. Er is er niet een die het voor hem opneemt. En ws is hij al veel langer niet geliefd maar was het nooit zo erg. Dit is een groepsding en het is kwalijk dat de juf het niet wat sneller had opgepikt.
Toch zou ik hem wel proberen te motiveren samen met school te gaan praten, als dat lukt (zou mijn zoon ook geen zin in hebben).

Overigens

ben ik wel met je eens dat zoiets niet zomaar ontstaat. Maar ik denk eerder dat zoon zich juist uit -terechte- angst bij de leider heeft aangesloten. Die strategie werkte, tot de leider opeens een slachtoffer nodig had, om redenen die hij waarschijnlijk alleen zelf weet. Misschien wel om de aandacht af te leiden van een streek die hij zelf had uitgehaald.

Maar hoe dan ook, het verhaal er achter is in wezen niet interessant. Het gaat er nu om wat TS nu moet doen voor haar zoon. En dat doet ze volgens mij prima. Minutieus uitpluizen wat er nu precies gebeurd is gaat niet helpen als de juf niet bereid is er energie in te steken en iedereen binnenkort toch weggaat.

Intuitie

Zoon noemde hier zijn grootste pester ook zijn beste vriend. En kocht hem om met kippepootjes. Gelukkig is hij hem later in het muziekcircuit ook tegengekomen en heeft hij excuses van deze jongen gehad. Die hem uitlegde dat hij ging pesten omdat hij bang was zelf gepest te worden.
Dat heeft zoon goed gedaan.
Zoon ging overigens wel naar school en juist in groep 8 heb ik hem zelf regelmatig een dag thuis gehouden omdat de angst en de stress hem teveel werd, maar toch wilde hij naar school. Het was voor hem gewoon heel dubbel, en leuk en naar.
Ik heb mijn dochter naar school gedwongen. Op advies. Dat was geen goed idee.
Ik denk dat je je moeilijk kunt voorstellen hoe een kind in paniek is en bang en wat dat dan doet met een kind.
Veel omstanders reageren dan ook met onbegrip. Alsof je er expres op aangestuurd hebt dat je kind niet meer naar school wil door wat jij hebt toegevoegd of nagelaten.
Ik ben zelf nooit gepest. Aan mijn zelfvertrouwen ontbreekt niets. En toch had ik een dochter die thuis kwam te zitten van de angst. Die gepest werd en buitengesloten, ook al deed de school er alles aan wat in haar vermogen lag. En heb ik haar thuis ook altijd moed ingepraat en zoveel mogelijk haar zelfvertrouwen gestimuleerd door haar talenten te helpen ontwikkelen en haar zelfstandigheid.
Het is het slechte gedrag van zo'n groepsproces waar sommige kinderen door beschadigd raken. Dwingen zonder bijdragende oplossingen op school maakt dat ernstiger.

Ik zou toch maar gewoon mijn intuitie volgen.

Precies.

Ik ben zelf nooit gepest en heb ook nooit een kind gehad dat door pesten thuis kwam te zitten. En toch kan ik me ontzettend goed voorstellen dat zoiets gebeurt. TS had daar echt niks aan kunnen doen en het ligt ook niet aan haar overbezorgdheid. Dat is het omdraaien van oorzaak en gevolg, iets waar scholen en ouders beiden heel goed in kunnen zijn (zolang het over een ander gaat tenminste).

Annej

Jouw kind heeft autisme, dat kun je niet vergelijken met zomaar een ander kind.

Triva

En dus? Had TS dan haar zoon fysiek naar school moeten slepen omdat hij geen autisme heeft? Iemand zonder autisme kan niet echt ernstig gepest worden, of zo??

Autisme

Autisme is heel menselijk maar vaak wat uitvergroot. Wat goed is voor kinderen met autisme is vaak ook juist goed voor alle kinderen. In dat opzicht zijn kinderen met autisme een soort vogeltjes in de mijn. Ze signaleren en ondervinden eerder wat er mis gaat voor iedereen.

Ik vermoed dat mijn kinderen bij mij horen en feilloos aanvoelen wat ze wel en niet bij mij kunnen maken. Het zijn niet de kinderen van AnneJ en ik ben AnneJ niet en geloof me, wij hebben ook wel het één en ander meegemaakt.

Je kunt mijn kinderen niet vergelijken met die van TS maar ook de kinderen van AnneJ niet, geen enkel kind en dan hebben we hier ook nog te maken met een school met een hele vreemde manier van doen. Ik vind al die kinderen helemaal niet vreemd reageren, de school wel.

Bovenal wil ik niet dat dit doorsuddert in de hoop dat het eind augustus allemaal goed is en dat het prima gaat op de nieuwe school. Daar geloof ik dus absoluut niet in. Van iets kleins is dit nu al heel erg groot geworden en als de schoolleiding normaal wil meewerken (dat kan ik niet inschatten) is dit prima op te lossen met een gesprekje met de klas. Nu niets meer doen omdat Annej slechte ervaringen heeft zal zeker leiden tot een nog veel groter probleem, ook omdat er geen psycholoog bij mag komen.

Een kind na een zomervakantie naar een andere school sturen omdat het problemen had op de oude school is een slecht advies, kind maakt zich wekenlang druk. Dat moet juist voor de zomer. Dit kind zit straks ruim 3 mnd thuis en natuurlijk is alles helemaal voorbij, zal er geen enkel kind iets weten van de situatie nu en zal kind er helemaal geen enkel probleem mee hebben als er iemand ook maar 1 voet dwars zet op de middelbare. Ik geloof er niet in.

Toch Triva

Ook bij pesten op de werkvloer wordt het zelden opgelost en is het stemmen met de voeten het beste alternatief om je zelf heel te houden. Je neemt het niet persoonlijk op. En het beste wat je kunt doen is zorgen dat je zelfvertrouwen overeind blijft en mogelijk wat meer repertoire leren in tekst en houding, zodra je uit de kwetsbare positie bent en niet eerder, zodat je in volgende situaties iets meer verweer hebt.

Triva

Het is juist nooit klein geweest, dat is het hele punt. Dat hele gedoe met die bal was duidelijk een opzetje. Dat kan gewoon niet anders. En dan nog een juf from hell.

Ik denk dat het juist (zelf)vertrouwen geeft als je merkt dat je ouders je helpen om uit een rottige situatie te komen, dat je zoiets niet hoeft te verdragen. Zoals ik al zei: net als de "zieke" werknemer. Die kan elders meestal weer prima aan de slag.

Mijn dochter is nooit thuis gebleven, maar dat kwam waarschijnlijk doordat ik haar binnen een week op een andere school had. Had ik dat ook niet moeten doen dan? Die pestjuf was niet te helpen, maar mijn dochter wel. Die had binnen 2 minuten nieuwe vriendinnetjes. Echt, zo snel ging het. Ik kwam haar de eerste dag al voor niks ophalen: ze ging spelen. Sinds die tijd heeft ze nooit meer een soiaal probleem gehad, integendeel.

Een giftige situatie is nooit goed voor een kind, haal hem eruit! Wel moet de situatie in de buurt aangepakt worden, maar dat kan rustig opgebouwd worden. Eerst samen met een stoere neef of zo.

De schade van pesten

http://www.welingelichtekringen.nl/samenleving/213110/pesten-zorgt-voor-blijvende-schade.html
"Kinderen die worden gepest hebben meer kans op zware psychische en fysieke gezondheidsproblemen in hun latere leven.
Als volwassene hebben ze minder kans om een goede baan vol te houden. Ook vinden ze het lastiger om goede relaties met familie en vrienden te ontwikkelen. Bovendien hebben ze meer kans op obesitas en andere ernstige gezondheidsproblemen. Voor volwassenen die vroeger gepest werden en zelf pestten, zijn de gevolgen het grootst. Zes keer zo vaak kregen ze diabetes, rookten ze en ontwikkelden ze een psychiatrische stoornis. Ook kwamen ze veel vaker in aanraking met de politie."
Zo snel mogelijk uit de situatie als deze niet opgelost kan worden en nieuwe succeservaringen opdoen is volgens mij de beste remedie. Anders groeit alleen maar de wanhoop en tast het zelfbeeld aan want als kind kun je er niets mee als zo'n groep zich tegen je keert.

nounou Li....

een juf 'from hell', een giftige situatie....? We horen maar een kant van het verhaal, en misschien niet het hele verhaal.

Ik kan me er zo weinig bij voorstellen dat een juffrouw gaat schelden aan de telefoon en dat dat geen gevolgen heeft bij de directie van de school. En kinderen die op straat en in de winkel uit zichzelf gaan vertellen dat ze tegen de zoon van TS zijn. Dan moet er toch echt wat meer gebeurd zijn dan het incidentje met de bal, of TS en haar zoon kijken met een sterk gekleurde bril naar het geheel.