Kijktip: Zembla over thuiszitters

Ja dank je

Programma met Sander Dekker, Erik Gerritsen en Katinka Slump. En een paar brandende gevallen. Autisme en HB, gebrek aan speciaal onderwijs. Weigering toe te laten. Niet passende oplossingen. Thuisonderwijs en ontheffingen artikel 5.
Ik werd gelukkig tijdig gebeld door een collega.

Ik schrok wel...

Vooral van die enige jongen die al van 4 scholen was gegaan en nu 3 jaar leerachterstand achterliep. Hij deed de hele dag niks aan school en loopt nu 3 jaar achter. Vreselijk voor zo'n jongen. En ik vraag me dan ook af wat de rol van de ouders is. Zijn zij niet in staat hem thuisonderwijs te geven? (ik schakelde net iets te laat in, dus misschien heb ik dat gemist).

Wat niet weg neemt

Dat ik in voorkomende gevallen ouders wel adviseer om waar mogelijk hun kinderen thuis door te laten werken in de boeken van school die ze nog wel hebben. Met name omdat je niet weet hoe lang het duurt voor er weer een passende voorziening is, daar gaan zo maanden zo niet jaren overheen, en dan is wat je thuis toch nog gedaan hebt wel meegenomen.
Het duurt even voor je als ouders doorhebt dat school die verantwoordelijkheid niet waarmaakt, maar het is wel jou kind en diens toekomst, die je zoveel mogelijk kansen wil bieden.
Ik ben het dan ook niet eens met het RENN4 advies om geen huiswerk op te vragen als een kind niet naar school gaat. Elk moment dat het niet lukt heb ik juist wel huiswerk opgehaald voor mijn dochter die jaren onderweg is geweest in en uit school, schoolwissel, tot ze uiteindelijk driekwart jaar thuis zat. Had ze niet doorgewerkt dan had ze nu niet zo ver gekomen.

maar toch

Als een moeder op TV roept dat haar zoon zo leergierig is, en het kind blijkt de hele dag alleen maar computerspelletjes te doen en muziek te luisteren, vind ik dat raar.

Taak

Inderdaad, dat vond ik ook. Natuurlijk is het geen verplichting van de ouders om thuis onderwijs te geven. Maar er is toch wel een verschil tussen zelf echt les geven en je kind de hele dag laten lummelen. Je kunt toch ook samen boeken lezen, verantwoorde documentaires kijken, naar een museum gaan of andere dingen doen waar een kind van leert. Of in ieder geval een beetje structuur in de dag brengen. Want op deze manier weet je volgens mij zeker dat zo'n kind een volgende keer nog meer moeite heeft om zich aan te passen aan een vast ritme op school.

Want al is het niet de taak van de ouders om onderwijs te geven, het is toch wel hun taak om hun kind zo goed als mogelijk voor te bereiden op een plek in de maatschappij?

Ik zit het nu te kijken

maar inderdaad, je laat je kind niet de hele dag aanlummelen. Hup: vandaag maak je hoofdstuk 7 van wiskunde, lees je 10 bladzijden in je boek, leer je Engelse woordjes en maak je biologie! Ik doe niet anders thuis en dat moet in een paar uurtjes, deze kinderen hebben de hele dag.

Niets doen

De kinderen die thuiszitten en niets doen, deden in de klas waarschijnlijk ook niets. De aanwezigheid op school is geen garantie dat ze in de klas aan het werk waren. De motivatie om thuis gehoor te geven aan een programma vraagt creativiteit. De opdracht: lees pag. 12 t/m 25 werkt niet bij hen. Als het wel had gewerkt, zaten ze niet thuis, lijkt mij.

Eén lichtpuntje

Thuiszitters zijn net zo geliefd als asielzoekers

Ik vind de voorbeelden van hoogbegaafde autisten eigenlijk niet goed gekozen.
Ik ben meer gecharmeerd van Sterre.

Sterre is gehandicapt. Haar ouders hebben voor haar alles geprobeerd om haar op een school toegelaten te krijgen. Het is (in Nederland!) niet gelukt. Ze hebben wel een boek met hun ervaringen nagelaten, zie fploeger.home.xs4all.nl/sterre/Jij-mag-niet-meedoen.pdf (een compleet boek!)

Er is eigenlijk geen reden om Sterre niet toe te laten tot, pak 'm beet, het Barleus.
Nee, ze zal geen diploma halen, maar daar gaat het dan ook niet om. Het gaat om invulling van het recht op onderwijs. Om die onderwijskansen te mogen benutten die zij met al haar beperkingen wél heeft met het naar school gaan. Pas als dat voor kinderen als Sterre geregeld is, dan is er ook geen enkel excuus meer om moeilijk te doen over andere leerlingen.

De uitweg die gekozen wordt in deze uitzending, dan maar voor een deel thuisonderwijs, gaat ook niet helpen. Die uitweg bestaat namelijk al twintig jaar of langer.
Ik heb er tien jaar geleden vragen over laten stellen aan de minister. Zie http://parlis.nl/pdf/kamervragen/KVR21838.pdf

Ik was op dat moment in discussie met Eijsink (pvda) die juist de laatste hand legde aan haar notitie Geen kind tussen wal en schip http://www.terechtbezorgdeouders.nl/artikelen/2005/2005-01-kind_wal_en_schip.pdf
In die notie wordt de term 'passend onderwijs' geïntroduceerd.

Ik was tegen haar insteek. Het was mij toen al duidelijk dat die insteek vooral tot minder zeggenschap bij ouders zou leiden (slikken of stikken).
Van der Hoeven (minister onderwijs) heeft uiteindelijk toch die richting over genomen.

Wat kost dat eigenlijk, zo'n wetswijziging?

Scholen zijn ondertussen niet gehouden aan de zorgplicht die al lang bestond, getuige ook de antwoorden op de kamervragen.

Ferdi Ploeger schrijft over Passend Onderwijs "Passend Onderwijs is een beleidstraject dat voortkomt uit de veronderstelling dat de niet waargemaakte beloften van de lgf niet hun oorzaak vinden in onwil van scholen om gehandicapte leerlingen toe te laten maar dat het falen van de lgf komt door te complexe en elkaar tegensprekende wet- en regelgeving. Passend Onderwijs gaat ervan uit dat scholen juist graag leerlingen met een handicap willen opnemen en dat ook zeker en vrijwillig zullen doen als ze er maar de wettelijke ruimte en vrijheid voor krijgen."

Dat uitgangspunt is een sprookje. Het belangrijkste eigenlijk: ook al zou er een meerderheidsstandpunt zijn in de politiek die dat droombeeld aanhangt, dan nog heeft dat idee geen invloed op de uitvoering op schoolniveau. Scholen mogen het zelf weten. Wie geen zin heeft doet het niet.

Aan die situatie is niets veranderd. De schuchtere toezegging van Sander Dekker dat er misschien toch dan bij godsgratie een beetje, hij durft het bijna niet te zeggen, thuisonderwijs gegeven kan worden, zal niet helpen.

Van der Hoeven zei dat ook 11 jaar geleden.

Er is maar één lichtpuntje en dat is dat particulier onderwijs niet langer verboden is. Toch nog gewoon onderwijs voor een kind dat natuurlijk wel leerbaar is, mits vader en moeder er geld voor hebben.
Schandalig, maar het is er toch weer eentje minder thuis.
Aan de ouders zal het niet liggen.

Herkenbaar

Ik vrees het ergste voor mijn dochter. Ze zit nu in 3 tweetalig vwo. Door een opspelende chronische ziekte zal ze doubleren. Ze moet (volgens het gegeven 'advies') naar 3 havo. Ze is zonder problemen 2 tweetalig vwo doorgekomen en nu al bijna het hele jaar ziek.
De consulent van Ziezon loopt er net zo tegenaan als ik. Het zorgmens van school vindt dat ze het goed geregeld hebben qua zorg op school (niet specifiek mijn dochter). Ik merk er alleen niets van.
Als ze zo blijft wordt het volgend schooljaar ook niets, en wat dan?
Als ouder heb ik niets in te brengen als het gaat om passend onderwijs.
School vindt dat ze goed bezig zijn met mijn dochter. Helaas werkt de leerling niet mee.
School heeft trouwens niets gedaan. Alle toetsen moe(s)ten ingehaald worden en er is een vrijstelling voor Frans. Dat laatste is puur door haar dyslexieverklaring en niet door de opspelende ziekte.

En n.a.v. het programma

Als het met mijn dochter niet beter gaat, zie ik haar volgend jaar ook een thuiszitter worden.

Flanagan/Barvaux

Flanagan, wat een vooroordeel! Er zijn genoeg thuiszitters die de perfecte, voorbeeldige leerling waren op school, maar die om andere redenen zijn vastgelopen.

En Barvaux, niet bij ieder kind werkt dat zo gemakkelijk. Een depressief kind met ASS is lastiger om aan het werk te krijgen, bijv.

Thuisleren

En soms zijn er hindernissen waarom het niet tot leren komt en dat zou je eerst moeten uitzoeken. Inderdaad bijvoorbeeld depressie. Maar misschien is er wel een bril nodig of er is dyslexie of andere hindernissen.
En ik merk ook wel dat sommige dingen je kind niet met jou wil doen als je dat niet al gewend bent. Ben je niet gewend thuis te leren samen dan kan dat een hindernis zijn.
En wat ook niet helpt is als een kind dan een onderzoek naar kindermishandeling moet ondergaan met zware gesprekken over de 'onwil' van het kind danwel het 'onvermogen'. Met vreemde figuren en een rechtzaak en de dreiging dat je uit huis geplaatst wordt.
Dan komt er van leren soms ook niet veel meer terecht.
Maar dan nog ga je zo goed mogelijk door en laat geen gaten vallen als het niet nodig is. Dat helpt niet.

Precies

AnneJ, wat je halverwege schrijft is ook heel herkenbaar. Dat het soms lastig is om je eigen kind onderwijs te geven.

Hoeft niet

Thuisleren is niet synoniem aan les krijgen van je moeder.
Kan wel, maar hoeft niet.

Klassiek huisonderwijs wordt verzorgd door een leerkracht aan huis.
Met de moderne middelen kan het ook online via KlasseContact of afstandsonderwijs (edufact, wereldschool).

Het is verder niet zo zinnig om dat kind maar als een hete aardappel heen en weer te schuiven. Iemand moet het doen. Iemand moet wat doen.
Kan niet is dood.
Kijk naar 'kan wel'

tja

Kind moest naar de mavo en werd daar gepest en vond het te makkelijk.

Je maakt mij niet wijs dat zo'n kind niet even zijn computer of huisdier een uurtje alleen kan laten om wat wiskunde te gaan doen en als het probleem is dat beide ouders werken dan IS dat geen probleem want zo'n kind wat niet naar school kan laat je toch ook niet 45 uur per week (reistijd inclusief) i zijn eentje thuis?

Makkelijk wijs

Barvaux, hou je wel in de gaten dat jij jezelf wijs hebt gemaakt dat dat kind helemaal niks doet?

Nee

Dat deed Lynna al in #3... als dat kind drie jaar achterloopt doet hij in ieder geval te weinig thuis met zijn IQ.

Anonima,

Mijn post was een reactie op #8.
Er zijn thuiszitters die thuis prima kunnen werken en op school niet. Jij hebt met jouw kind een andere ervaring ( zie halverwege AnneJ) Mijn kind konden we voorkomen dat het een thuiszitter werd door van school te switchen, maar ondertussen had het op school al lange tijd weinig gedaan.

Kind wat niks doet

Het werd zelfs gezegd door zijn ouders en door het kind zelf dat zich bezighoudt met computerspelletjes, met vissen en met het verzorgen van zijn huisdieren.....

rol van de ouders?

Ik geloof best dat veel scholen en samenwerkingsverbanden kiezen voor de makkelijkste 'oplossing', maar tegelijkertijd denk ik dat de ouders ook een belangrijke rol spelen in het conflict. Een SBO school voor een hoogbegaafde drop out klinkt misschien onlogisch, maar het gebeurt vaker en HB'ers krijgen er uiteraard een aangepast programma met meer maatwerk dan zij in een klas van 28 kregen.

Nee dat helpt niet

Dames, het helpt niet om de schuld bij ouders te zoeken.

Ik geef onmiddellijk toe dat ik sommigen ook wat zonderling vind. Nou ja, dat ik er zelfs een beetje de kriebels of rillingen van krijg. Maar laat dat alsjeblieft los. Daar ligt het probleem niet.

Het probleem ligt bij de scholen en het groeit explosief.

Het eerste onderzoek dat thuiszitters in beeld bracht, stamt van 2003.
Schande werd er gesproken.
Er zaten wel 300 kinderen thuis.

Nu wordt er zonder blikken of blozen over 8000 gesproken.

Nee, daarbij kun je niet volhouden dat de ouders ook wat moeten.

Meisje Klein - als het niet past dan lukt het niet

Zo'n jongen die al vier scholen gehad heeft en dan een niveau te laag door mag, dat gaat het niet worden. Bovendien houdt school geen rekening met het welzijn van deze jongen waar de ouders daar dagelijks mee geconfronteerd worden hoe dat continue falen een effect heeft.
Het probleem is dat de geboden oplossing onder de maat is. En dan krijgen de ouders de schuld dat ze dat niet zien zitten maar ouders hebben dan al de ervaring dat dat niet werkt anders zat hun kind niet thuis. Dat is geen flauwigheidje maar een harde werkelijkheid.
Je kunt niet van ouders en kinderen verwachten dat ze zo'n niet passende onder de maatse oplossing maar weer gaan proberen waarna een kind weer faalt, terwijl school van mening is dat zij hun best gedaan hebben en dit is het dan, beetje aanpassen. Daar komt een eind aan.
Helaas past een kind, met name met autisme, zich niet aan aan omstandigheden die voor hen niet passen, een kind kan niet overweg met een compromis.

Helaas moet je blijkbaar eerst die lange weg naar beneden naar steeds verder falen omdat de geboden oplossingen lang op zich laten wachten en te minimaal zijn om een kind echt iets te bieden. En nogmaals, in een compromis kan zo'n kind vaak niet leven.

SBO

Daar wilden ze de mijne ook heen sturen. Dan had hij nu op VMBO basis gezeten ipv VWO, want daar is hun uitstroom op gericht. En waarschijnlijk zat hij dan nu thuis, omdat het niveau te slecht bij hem paste.

Dat zogenaamde maatwerk voor HB'ers van het SBO bestaat niet echt. Toen ik vroeg waar het voordeel in zat, zei de school dat hij daar "meer aandacht zou krijgen omdat de klas kleiner was". Klinkt niet echt als een plan. Het is bovendien onzin, want de klassen zijn wel kleiner, maar als alle leerlingen extra aandacht nodig hebben, zet dat niet zoveel zoden aan de dijk. En zeker niet als jouw problematiek heel anders is dan die van de anderen. Bovendien: zo groot was het verschil tussen 24 en 16 kinderen nu ook weer niet.

Dat hele SBO was alleen maar bedoeld om hem kwijt te raken. Weg, hindert niet waarheen, als wij hem maar kwijt zijn. Gelukkig wist ik al genoeg toen ik het schoolhoofd van het SBO had gezien. Niet echt het type om fijnzinnig met kwetsbare kindjes om te gaan, zeg maar. Ik ben dus dwars gaan liggen en vanaf dat moment haatte de schoolleiding me. Bah, lastige ouder, wil niet meewerken aan een "oplossing".

geen schuld m lavell

Ik zoek de schuld niet bij de ouders. Maar ook als het niet jouw schuld is, kun je wel iets doen om een situatie te verbeteren. Als mijn kind griep heeft, is dat niet mijn schuld. Maar ik ga niet zitten wachten tot het stoute griepvirus paracetamol gaat halen.

Ik denk dat dat me zo stoort aan die ouders. Dat ze vinden dat alle oplossingen van buiten moeten komen. Ook zonder schuld heb je wel een verantwoordelijkheid tegenover je eigen kinderen.

Precies Yeti (en evanlyn)

De achterstand van het kind wordt alleen maar groter als je het met huisdieren en computers laat spelen en dat maakt het steeds lastiger om een passende school te vinden.

Evanlyn: tegen een vroegere buurvrouw wiens dochter naar SBO moest werd letterlijk gezegd dat ze de slimste was in de klas en dat moeder er dus op moest rekenen dat ze haar geen goed les konden geven op precies haar niveau en dan hebben we het niet eens op een uitstroom richting vmbot maar nog lager.

Van buiten Yeti?

Natuurlijk zijn er ook ouders die er geen beeld bij hebben of afwachten. Bovendien is het ook gewoon de taak van de school.
Maar je ziet juist hele actieve ouders die zelf van alles bedenken -zeilen met de zeiljongens- of die actief voorstellen doen aan de overheid waar een voorziening ontbreekt. Zie de ouders in Utrecht en Zwolle waar geen school is voor HAVO/VWO.
http://www.metronieuws.nl/binnenland/2014/01/ouders-van-slim-kind-met-autisme-willen-eigen-school
http://www.informationeel.nl/autisme/eigen-school-voor-autisten-in-zwolle/
Of een 12 jarige die zelf een brief stuurt aan de staatssecretaris
https://xyofeinstein.wordpress.com/2011/05/23/12-jarige-wil-eigen-school-starten-schrijft-open-brief-aan-minister/
Of ouders regelen een kleinschalige onderwijsvoorziening voor eigen en een paar andere kinderen. Vaak juist kinderen met een vrijstelling.
http://www.limburger.nl/article/20101003/REGIONIEUWS05/101009885

Ouders zijn juist vaak heel actief met mogelijke oplossingen. Maar die moeten beslist op maat zijn, voor minder kan het niet omdat een kind dan weer uitvalt. Je zult in de werkelijkheid moeten tegemoetkomen aan de onderwijsbehoefte niet 'alsof' in een soort gebaar.

Helaas wordt de school van mijn dochter nu een vergaarbak voor het samenwerkingsverband zodat ze het niet meer hele dagen volhoudt op school en dit jaar blijft zitten. Ook zijn de oorspronkelijk klein gebouwde klassen nu gevuld met teveel kinderen door de bezuinigingen. Je moet het er maar mee doen maar wat als dat niet lukt?

Erik Gerritsen zegt terecht in de aflevering van Zembla dat een investering in deze kinderen nu meer kansen biedt op een gezonde, maatschappelijk betrokken toekomst en werk. Dat scheelt later kosten aan ggz, werkloosheidsuitkering en criminaliteit.

Er zijn gewoon minimumvoorwaarden voor het leren van deze kinderen. Voor minder kan het niet. En zelfs daar wordt niet aan voldaan. Of scholen worden weer gestopt, zoals je in deze aflevering ziet. Zie bijvoorbeeld ook de zeilbroertjes waar de school de begeleiding stopt zodat ze weer terug bij af zijn.
Het is te marginaal, er wordt teveel weggegooid aan geneuzel, en te weinig doelgericht ingezet.

particulier onderwijs

Particulier onderwijs kan maar voor een deel van deze kinderen de oplossing zijn. De kleinere klassen en de individuele aandacht kan helpen. Echter als er nog steeds geen rekening gehouden wordt met een concentratieprobleem waardoor de spullen kwijtraken of overprikkeling waar geen time out op mogelijk is, of andere beperkingen die een kind heeft, of de extra begeleiding op maat is het ene jaar prima maar vind ook de particuliere school toch te duur zodat ze weer stopt, dan houdt het ook daar weer snel op.

gestraft voor het nemen van verantwoordelijkheid

Yeti "Als mijn kind griep heeft, is dat niet mijn schuld. Maar ik ga niet zitten wachten tot het stoute griepvirus paracetamol gaat halen."

Dat doe je wel als je kind pijn heeft en in het ziekenhuis ligt. Dan wacht je keurig op de zuster of de dokter. In het ziekenhuis mag je niks zelf doen, zelfs geen paracetamol geven.
Het onderwijs is om ouders en kinderen heen georganiseerd alsof heel Nederland een ziekenhuis is. Ouders en leerlingen moeten keurig wachten op wat ze krijgen.
Zelf onderwijs geven mag niet.

"Ook zonder schuld heb je wel een verantwoordelijkheid tegenover je eigen kinderen."
Dat zou je willen. Maar dat is niet zo. De verantwoordelijkheid voor onderwijs ligt bij de scholen.
De enige verantwoordelijkheid die ouders gegund wordt is dat ze hun kind bij een onderwijsloket aanmelden en vervolgens zorgen dat dat kind op de aangewezen school verschijnt.

Dat is de hele kwestie hier.

Dat andere stukje verantwoordelijkheid dat jij waarschijnlijk ook voelt, een passende school kiezen, is deze ouders niet gegund. Het was slikken of stikken. Zwakbegaafden onderwijs voor normaal tot hoog begaafde kinderen. Als straf voor het nemen van die verantwoordelijkheid, zitten de kinderen nu thuis.

Barvaux "De achterstand van het kind wordt alleen maar groter als je het met huisdieren en computers laat spelen "
Ik weet het niet zeker (mijn zoon leerde rekenen van aan bloemetjes ruiken), maar je voert een dubbel schijngevecht. Yeti heeft het niet over maar één ouder, die ergert zich aan allemaal. Volgens mij ben je het niet met haar eens.
Jij gaat af op wat je ziet op tv. Je weet niet wat je niet ziet.

Ik kreeg van die situatie de indruk dat die expres werd overdreven om een punt te maken. Zo ook de opmerking dat deze jongen al 3 jaar achter loopt. Die slaat nergens op. Wie heeft dat gemeten dan, als hij niet op school zit?