Kijk, een hoog IQ hoeft niet altijd voor problemen te zorgen
Gewoon in zes jaar door de basisschool en nu naar de universiteit. Het is wel makkelijker dat je met z'n tweeën bent maar ik zie nog steeds niet waarom middelbare scholen niet vaker een klas maken met alleen maar 9/10jarigen die niet van het VWO af mogen voor ze examen hebben gedaan in zo 'ongeveer' alle vakken die er zijn.
hb kinderen
En geen hp kinderen. Hoewel mij opgevallen is, dat de combi slim en erg gevoelig (hsp) geen makkelijke is, gezien hoeveel gevoelige kinderen er op de hb-afdeling rondlopen.
Dat dus
"Dat ze zodra ze klaar waren met hun verplichte werk losgelaten werden. Eigen ding doen, zelf informatie opzoeken, zelf het aanpakken. Werkte voor sommigen echt geweldig. "
Dat werkt alleen voor leerlingen die het als uitdaging zien om zo wenselijk mogelijk gedrag te vertonen.
Stel je voor dat je de speeltijd van kinderen verdeelt in een verplicht gedeelte waarna ze hun eigen gang mogen gaan: eerst drie kwartier LEGO (wel alles opruimen) dan pas waar je zelf zin in hebt.
Als je ooit al zin had om te spelen dan vergaat die zin je wel.
Als leren spelen is, dan werkt het hetzelfde.
Los daarvan: ook hoogbegaafde kinderen hebben het recht om lui te zijn en hun denkcapaciteit niet ten volle te benutten in de wenselijk gebaande diplomapaden.
Niks doen en toch uiteindelijk een vmbo of havo diploma halen is ook goed.
Ik heb sterk de indruk dat een grote groep mensen denkt dat hoogbegaafd zijn naadloos synoniem moet zijn met een voorspoedige schoolloopbaan, hoge cijfers en een zo hoog mogelijk diploma.
Hoog iq en toch slechte cijfers of niet gemotiveerd? Dan is er een ziekte en/of een slechte school.
Ik geloof daar niet in.
Wat hebben wij geboft met onze BS
Ik heb het al wel vaker gezegd, wij hebben echt geboft met onze BS. Eén van de 2 in het dorp (nu gefuseerd), dus weinig keus. Eén klas per jaargang (de andere school nog minder), dus weinig vriendjes van gelijke leeftijd. Hele slimme zoons, nooit getest (en ook niet echt HB denk ik), oudste een oude leerling en jongste een jonge leerling. Maar een BS die zowel in de onderbouw als in de bovenbouw een 'extra handen in de klas' leerkracht had, die dan weer in groep 3 dan weer in een andere klas soms een groepje zorgleerlingen apart lesgaf, maar soms ook een groepje plusleerlingen apart begeleidde. Zodat de eigen leerkracht in de klas op dat moment een kleinere klas had waar ze les aan kon geven op het niveau wat nodig was. Wat mij betreft was dit (voor mijn zoons) een ideale methode. In de bovenbouw kwamen er plus-opdrachten bij met meer zelfstandig werk, en ook in groep 8 een plusklas op het VO op de woensdagochtenden (eens per 2 weken). Daar werd heel expres les gegeven in vakken die later NIET aan bod zouden komen, want dan zouden deze ll alweer een voorsprong hebben. Dus kregen ze een beetje Turks, sterrenkunde, filosofie, techniek. Vooral interessant en leuk, niet met een echt doel. Op het VO zijn onze jongens daarna echt in een leukere groep terechtgekomen waar ze nieuwe vrienden kregen op hun eigen niveau, en niet meer gepest werden (oudste nog wel in het begin). Helaas zijn ze wel van het type dat graag met een minimale inspanning een acceptabel resultaat probeert te halen. Dit is bij oudste overigens goed gelukt, met heel veel afrondingen naar boven had hij een keurige 7 gemiddeld op zijn eindexamen (één 5 en 2 achten).
Miriam
"Los daarvan: ook hoogbegaafde kinderen hebben het recht om lui te zijn en hun denkcapaciteit niet ten volle te benutten in de wenselijk gebaande diplomapaden.
Niks doen en toch uiteindelijk een vmbo of havo diploma halen is ook goed"
Dat ligt eraan. Op het mometn dat je gelukkig kinderen hebt die goed in hun vel zitten kan ik me daar best wat bij voorstellen. Ik haalde twee draken op, die tot in hun tenen gefrustreerd waren van verveling, maar niet te motiveren waren om zelf wat te gaan doen. Op een gegeven moment ben ik ze gaan dwingen. Een half uur iets doen waarbij ze uit hun comfortzone kwamen. En dat werkte. Dat merkten ze zelf ook. Maar ja, dan kwam die schooldag weer, en school kon ze sneller afbreken dan ik ze op kon bouwen. Een heel belangrijke reden om over te stappen naar full time hb onderwijs. En wat een verademing om kinderen uit school te halen die daadwerkelijk levende wezens zijn in plaats van doodongelukkige zombies die alleen maar willen hangen achter een beeldscherm.
De vrijheid om je gang te gaan? Ja, het kan werken, maar ik ken inmiddels genoeg hb-kinderen voor wie dat dus het niet is.
Jij doet hetzelfde als Triva, het is de one size fits all aanpak. Nee, zo simpel is het niet. Kinderen zijn verschillend, waar de een bij gedijt is voor de ander funest. Ook als ze hb zijn.
leren is spelen
hoe vaak ik in de kleutertijd niet hoorde, dat kind moet ook kunnen spelen, gun haar die kleutertijd nou. ze is nog maar zo klein. Dat het een kind was dat alle info in zich opnam wat het maar tegen kwam en dat alles wilde weten en leren dat zagen ze niet, leren was spelen voor haar. Ze was gemotiveerd in het begin.
mijn jongste is meer een makkelijke, die vind het allemaal wel oke en spelen in de kleuterklas was voor hem ook prima.
ik dacht na mijn oudste voldoende ervaring te hebben met slimme kinderen en toen kwam nummer twee en kwam ik tot de ontdekking dat die volledig anders is en dat ik weer opnieuw kan beginnen.
het moeilijke was dat onze scholen ook wel extra zaken aanboden, alleen waren die extra zaken ook voor de 'gewone' pluskinderen. spaans bijvoorbeeld. leuk idee maar op deze manier ging het nog te langzaam voor oudste, dus weer extra frustrerend.
Idem voor spreekbeurten in de plusklas, oudste gaf aan dat ze zelfs daar rekening moest houden dat niet alle kinderen daar konden snappen wat zij snapte. ze kon zich nergens 'laten gaan'.
de vrijheid om je gang te gaan
Ik geloof ook wel dat dat voor veel kinderen niet werkt.
Vraag is waarom het niet werkt.
Ik denk dat school al heel snel een grote invloed kan hebben op movtivatie.
Bij heel slimme kinderen kan alles heel snel gaan. Ook het verwerken van ervaringen. In principe kan school op dag 1 al een flinke deuk slaan in de motivatie. Niet omomkeerbaar, maar dan moet je wel al aan de slag.
gister weer gehoord
van dochter, die dus itt zoon een enorme modelleerling is:
school is net een nachtmerrie.
En nee, ik geloof er niet zo in dat eea te makkelijk is voor haar op dit moment, op bs was dat wel zo.
Maar het is (voor haar) te inperkend, véél te veel moeten.
Dochter is nooit getest en ik denk niet hb. (zoon wel) Maar ze is iig wel heel gevoelig. En sterke punten van haar, zoals haar organisatietalent, komen totaal niet aan bod op school.
Ze zit pas in brugklas, heeft dus nog wel even te gaan...
Ik vind het schrijnend, net bezig en nu al zo'n weerstand. Alleen de eerste paar weken had ze er echt zin in.
En ja, ik wéét dat we met z'n allen daar een consensus in henben; school is nu eenmaal stom, saai en verplicht. Vooral voor pubers, die willen niks en zijn harstikke ongemotiveerd. Alsof het een natuurverschijnsel is, een gegeven, niets aan te doen.
Ik geloof er niet in. Ik snap niet dat we gewoon maar accepteren dat school een verplicht nummer is dat uitgezeten moet worden, het moet anders kunnen.
Marianne
'Jij doet hetzelfde als Triva, het is de one size fits all aanpak. Nee, zo simpel is het niet. Kinderen zijn verschillend, waar de een bij gedijt is voor de ander funest. Ook als ze hb zijn.'
Dat is niet waar. Ik heb al gezegd dat dit een mogelijkheid moet zijn en als jouw kind dat niet aan kan of omdat je het niet wil doe je het gewoon niet. Nu is die mogelijkheid er niet.
maar
Als ik dit zo allemaal lees, hoe zou dan volgens jullie het onderwijs voor hb'ers eruit moeten zien? Zoveel hb-kinderen, zoveel verschillen. Ik weet het namelijk niet. Individueel onderwijs dan maar? Dat zouden mijn andere 2 kinderen ook wel fijn vinden.
Ik wist zelf al niet hoe ik mijn kind moest bezighouden. Sommige van haar problemen kwamen door het hb-zijn maar een aantal ook niet. Ik denk dat de bs haar best heeft gedaan maar blij was dochter er niet. En dat is ze nog steeds niet. Ja, af en toe (vooral als ze met vrienden weg is geweest, vooral als ze naar een popconcert/-festival is geweest, vooral als ze iets gepakt heeft) maar niet door iets in de schoolsfeer. Ze houdt namelijk ook niet van boven de boeken zitten en stampen, wel van kennis tot zich nemen zonder veel inspanning. Wat dat betreft is ze nog altijd een spons. Ze hoort en ziet wat, registreert, interpreteert en slaat op.
Sociale leerkracht, kleinere klassen volgens cpb
Een paar items uit de conclusie van cpb in onderzoek naar kansrijk onderwijsbeleid.
'Het blijkt dat leerlingen in een klas met een docent die beschikt over goede sociale vaardigheden het meeste leren. Het verbeteren van de sociale vaardigheden van leerkrachten is dus een effectieve maatregel. Docenten kunnen via coaching en feedback leren hoe ze beter met hun leerlingen kunnen omgaan.
Andere conclusies uit het onderzoek zijn dat kinderen met een leerachterstand het meeste baat hebben bij algemene maatregelen zoals kleinere klassen, lezen in de vakantie, een maand extra kleuteren voor alle kinderen of een extra week school. Ook speciaal op hen gerichte maatregelen zoals extra lessen zijn nuttig. '
Het mooie is dat ook hb- ll kunnen profiteren van kleinere klassen omdat een leerkracht met goede sociale vaardigheden ook meer tijd kan maken om te begrijpen waarom een hb-er een probleem anders bekijkt of ervaart.
Daarnaast is er ook meer tijd voor de begeleiding en beantwoorden van vragen in de plustaken.
Het draadje gaat over hb-er maar de conclusie in het onderzoek van het cpb is voor ieder kind van toepassing.
