Kijk, een hoog IQ hoeft niet altijd voor problemen te zorgen

Leuk artikel

en wat fijn voor deze jongens dat ze samen kunnen optrekken. Dat zal veel verschil gemaakt hebben voor de jongens zelf en hun omgeving.

Toevallig ook heel recente artikelen gelezen over de sombere kant van hoogbegaafdheid.

Zie bijvoorbeeld:

http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/06/18/hoogbegaafd-maar-gecrasht-op-school-2708725

http://www.nu.nl/werk-en-prive/4279702/hoogbegaafde-kinderen-krijgen-steeds-vaker-psychiatrische-diagnose.html

tja

autisme en adhd kun je niet voorkomen toch? Vreemd artikel in deze discussie.

Je kunt wel andere problemen voor zijn door op de basisschool een kind het juiste onderwijs te geven en dat is dus niet alleen maar verdiepen en verbreden en de rit uitzitten. Nee dat is een kind altijd op de toppen van zijn kunnen uitdagen, zoals de rest van de kinderen in de klas. Zo maken we tenminste op de juiste manier gebruik van ons potentieel.

Dank buurvrouw

Dank voor het artikel, dat houd ik even achter de hand als ze op school weer beginnen te zeuren.

Mijn tweeling heeft zich op de basisschool stierlijk verveeld. De ene, die rustig en bescheiden is, kreeg helemaal niks extra's aangeboden, ging zich nog meer vervelen en steeds langzamer werken. Dat was voor school het teken dat hij niet aan uitdaging toe was, 'eerst maar eens je gewone werk af'. De ander was iets meer van het 'kijk eens wat ik al kan', dus werd iets meer aangesproken op zijn capaciteiten en mocht vanaf groep 5 naar de Leonardoklas. Daar heeft hij twee prima jaren gehad met een redelijk wat verdieping, verrijking en verbreding. Twee jaar later volgde de stille broer. Helaas was toen het budget op en moesten de Leo's het doen met een juf uit de vervangingspool die een combi-Leoklas van groep 6/7/8 in haar mik kreeg, zonder ondersteuning van het team. Niet gek dat het arme mens er weinig van terecht bracht. In groep 8 hetzelfde verhaal. Resultaat: twee jaar lang nauwelijks iets gedaan. Geen huiswerk, nauwelijks leertoetsen, één werkstuk en vooral veel Minecraften.

Mijn stille en ook ietwat dromerige zoon verheugde zich erg op de middelbare school maar kwam al gauw van een koude kermis thuis. Nooit leren leren, dikke onvoldoendes en een hoop frustratie en faalangst. En hij werd flink gepest. Inmiddels zijn we wel weer op het juiste spoor qua aanpak en dat vertaalt zich in resultaten, zowel qua cijfers als zelfvertrouwen en inzicht in het leerproces. Maar ondertussen zat school te hinten op een diagnose. 'Herkent u dit gedrag thuis ook?' Nee. 'Toch maar eens een deskundige naar laten kijken, wij herkennen toch wel wat autistische trekken'. Zal best. Je kan autistiform gedrag laten zien als je je totaal niet veilig voelt. Van de week liet de directeur in een gesprek 'eens kijken of we wat met Passend Onderwijs' kunnen vallen. Daarop trok ik het pestprotocol uit mijn tas en vroeg of we daar eens bij stap 1 konden beginnen omdat ze direct naar stap 27 'Leerplichtambtenaar' gegaan waren toen ik één keer meldde dat ik zoon met geen tien paarden naar school kreeg en graag een afspraak wilde maken om daar over te praten. Gelukkig zag de directeur in dat er bij incidenten nooit met mijn zoon gesproken was, alleen over hem, en dat ze alleen de kant van de ander hadden gehoord. Het Passend Onderwijs is van tafel en ze gaan nu eens onbevooroordeeld naar hem luisteren. Volgend jaar doet hij een niveau lager, eens kijken of hem dat iets meer ruimte geeft om het leren leren verder te ontwikkelen. De mentor gaf bij het rapportgesprek nog aan dat weer terug opstromen eigenlijk uitgesloten was, de directeur kwam zelf al met het voorstel om te streven naar terug opstromen. Maar dit artikel zal ik direct doormailen als ze er weer over beginnen.

skik

buurvrouw

Niet iedereen is geabonneerd op het NRC (maw ik kan het artikel niet lezen).

Creatieve superslimme geesten kun je, als je er maar vroeg genoeg bij bent, prima leren dat ze zo geen antwoord moeten geven, dat ze niet te ver door moeten denken etc en daarmee haal je het prima op de middelbare school.

Ik denk dat we het in Nederland op de basisschool vanaf groep 1 al verpesten en dat het gewoon anders kan. Geen Leonardo's, door met de stof als je de stof begrepen hebt, daarnaast gewoon lekker spelen met leeftijdsgenoten maar met 9 of 10 naar de middelbare in aparte klassen die rekening houden met de leeftijd en ze dan zo lang mogelijk op de middelbare houden. Volgens mij hebben die creatieve geesten dan ook niet de tijd om moeilijk te gaan denken bij de antwoorden omdat ze vanaf dag 1 op de basisschool leren dat hun antwoord goed is, daar krijgen ze vertrouwen van ipv dat ze maar moeten verdiepen en verbreden waarbij je leert dat je moeilijk moet denken bij eenvoudige stof. Gaat iets goed, dan geef je het volgende, een stapje hoger, niet een stapje ernaast.

Ik ben ook geen abonnee en kon het wel lezen

maar hierbij de tekst:

‘Vaker diagnose die niet klopt bij hoogbegaafden’
Hoogbegaafdheid Hoogbegaafde kinderen krijgen steeds vaker ook een psychiatrische diagnose. Vaak onterecht, zeggen experts.
Julie Wevers
18 juni 2016
Hoogbegaafde leerlingen krijgen steeds vaker ten onrechte het stempel ‘adhd’ of ‘autisme’. Dat zegt hoogbegaafdheidsexpert Lianne Hoogeveen van het Centrum voor BegaafdheidsOnderzoek (CBO) van de Radboud Universiteit Nijmegen, een van de belangrijkste Nederlandse kenniscentra op het gebied van hoogbegaafdheid.

„Wij zien sinds enkele jaren steeds vaker hoogbegaafde kinderen en jongeren met een psychiatrische diagnose”, zegt Hoogeveen, een gz-psychologe die veel hoogbegaafde leerlingen begeleidt. „In veel van die gevallen twijfelen wij of die diagnose terecht gesteld is.”

Scholen weten zich vaak geen raad met problematisch gedrag van hoogbegaafde leerlingen, dat zowel extreem druk als extreem teruggetrokken kan zijn. Een onbekend aantal hoogbegaafde leerlingen zit thuis of wordt overgeplaatst naar het voortgezet speciaal onderwijs waar het hoogste niveau soms havo is, maar meestal vmbo-t. „Cognitief gezien zijn deze leerlingen niet plaatsbaar in het speciale onderwijs, maar het wordt soms toch geadviseerd”, zegt Aïscha Trokasti, directeur van de landelijke organisatie Bureau Onderwijsconsulenten, die leerlingen bijstaat die thuis zitten of dreigen uit te vallen op school. Tot 2011 waren leerlingen met een ‘dubbele diagnose’ – zoals hoogbegaafd en autistisch – bij dit bureau vrijwel onbekend. Vorig schooljaar werden er achttien door het bureau begeleid.

Een stil hoogbegaafd kind is niet per se autistisch

Veel ouders denken dat de gedragsproblemen vooral worden veroorzaakt door een gebrek aan intellectuele uitdaging op school, aldus een rapport van het Bureau Onderwijsconsulenten uit 2015. Scholen zouden vooral de psychiatrische diagnose van de leerling benadrukken en zeggen dat zij hierdoor ‘handelingsverlegen’ zijn.

Volgens Hoogeveen hebben de ouders vaak gelijk. „Een kind dat onvoldoende wordt uitgedaagd kan gedrag vertonen dat lijkt op een stoornis”, zegt Hoogeveen. „Ik heb de indruk dat er te snel wordt gezegd ‘Dit kind heeft adhd’ in plaats van ‘Dit kind is erg druk’. Hetzelfde geldt voor teruggetrokken gedrag dat kan ontstaan als een kind wordt gepest of heel erg teleurgesteld is in het aanbod op school. Het is daarmee nog niet autistisch. Wat je vaak ziet is dat het gedrag verandert zodra het lesprogramma wordt aangepast aan het niveau van de leerling.”

Hoogeveen geeft regelmatig bijscholing aan gz-psychologen op het gebied van hoogbegaafdheid. „Mijn boodschap is dan altijd dat wij wat bescheidener mogen zijn. Een psychiatrische diagnose is een beschrijving van gedrag en dat maakt het héél ingewikkeld. Wij moeten voorzichtig zijn en ons oordeel ter discussie durven stellen.”

Triva

"Creatieve superslimme geesten kun je, als je er maar vroeg genoeg bij bent, prima leren dat ze zo geen antwoord moeten geven, dat ze niet te ver door moeten denken etc en daarmee haal je het prima op de middelbare school."

Natuurlijk kun je ze dat leren. Je kunt ze dwingen alles precies te doen zoals het hoort en niet hun eigen denkwijze te volgen. Maar het hoofd zit juist vol met andere gedachten, meerdere stromen tegelijk.

En als de juiste manier voor school te veel aanpassing vraagt, is dat precies de reden waarom ze uitvallen. Daar kun je namelijk flink gek van worden. Dan krijg je afstromen, drop-outs, afwijkend gedrag, eenzaamheid, passiviteit, verkeerde diagnoses, depressies of zelfmoord (niet bedoeld als oplopend maar meer als keuzemodel waar meerdere antwoorden mogelijk zijn)

combi hb en concentratieproblemen

Toch komt de combi hb en concentratieproblemen wel degelijk voor. Mijn oudste, op de basisschool extreem dromerig maar overal A scores, op de middelbare school iets minder dromerig maar totaal geen overzcht, nooit huiswerk maken en toch goede cijfers halen en nu tijdens studie scheikunde nog steeds moeite met uit een boek leren maar toch alle tentamens halen. Ik kan toch moeilijk blijven volhouden dat hij niet uitgedaagd wordt. Hij kan nu zoveel vakken kiezen als hij wil. Hij kiest bewust niet voor de "honours" omdat hij zich sociaal wil ontwikkelen. Dit is altijd wat onderbelicht geweest. Op sociaal gebied had hij ook echt een lichte achterstand op leeftijdgenoten. Omdat hij ook nog de jongste in de klas was en thuis geen oudere broers of zussen had voelde hij die achterstand en werd soms buitengesloten of niet begrepen. Ik heb altijd aandacht gevraagd voor de sociale probleempjes en het inzicht op sociaal gebied wat soms ontbrak. Ook hebben we naast school die sociale ontwikkeling als speerpunt genomen. Had mijn kind autisme? Ik denk het niet want nu doet hij het prima op sociaal gebied. De concentratieproblemen zijn echter nooit helemaal verdwenen. En dat komt niet door het onderwijs. Dat zit in hem.

Moeilijk

Ik ben zo'n (geteste) superslimme en creatieve geest, en Triva, waar ik al mijn hele leven keihard aan werk is om uit te dokteren wat mensen bedoelen met een vraag, in een toets of gewoon in een gesprek. Het is niet gemakkelijk aan te leren, helemaal niet. Ik zie vaak heel veel oplossingsrichtingen, en moet door te vragen erachter komen op welk niveau het antwoord gewenst is. Dat is echt rete moeilijk, en ook vermoeiend.

reacties

Buurvrouw, bij mij staat er dan dat ik een gratis artikel héb gelezen door jouw link en of ik nu even lid wil worden. Ik kon het artikel niet meer in.

Ik geloof er niet zo in dat als je een kind vanaf groep 1 de ruimte geeft om het te ontwikkelen op het eigen niveau dat het dan echt moeilijk is om, zoals superslimmelangenaam zegt: te bedenken op welk niveau het antwoord gewenst is. Dat is dan (qua niveau) altijd het niveau waar het kind zit. Juist door het kind maar tegen te houden en dingen aan te bieden die veel lager zijn dan het niveau wat het kind echt heeft krijg je problemen. Als je een leerling in havo5 stof geeft van havo1 maar dat er niet bij zegt kan een kind in verwarring raken, naar addertjes gaan zoeken en als dat maar lang genoeg duurt gaat het ook bij dit kind fout. Mijns inziens is dat niet anders dan een kind groep 3 stof geven terwijl het qua intelligent al voorbij 5 is en dat dus het hele leven lang. Ik geloof werkelijk niet dat superslimmelangenaam dit probleem zijn of haar hele leven had gehad dan.

Als je een kind op niveau aanspreekt, zoals alle kinderen op gemiddeld of lager niveau heeft het daarbuiten genoeg de tijd om de creatieve geest op een andere manier te laten werken. Daar komt het nu niet aan toe omdat het de hele dag aan het aanpassen is met alle psychische gevolgen. Test het nu eens zou ik zeggen...

Leonardolangenaam: ik ben van mening dat je op de basisschool met gemak die stof kan aanbieden die een kind nodig heeft en daarbij ook nog even meepikt dat niet iedereen zo slim is als jij. Dan kun je vanaf 9 of 10 jaar bij elkaar gaan zitten op de middelbare, dat is mijns inziens vroeg genoeg (vanaf 8 mag ook overigens). Daarvoor iedereen op niveau les zodat je niet achterin de klas met een boekje je tijd hoeft te verdoen maar gewoon door de stof schiet met naast een 6jarige een 12 jarige zo nodig. Ik heb ook het idee dat Leonardo teveel bezig is met dingen er om heen en dat de kinderen daar ook vaak al verpest zijn door de basisschool. Als het daar meteen goed gaat is Leonardo niet nodig en gaan ze dus toch de eerste jaren samen naar school en kunnen ze samen spelen. Een kind met hoog IQ kan dan bijv zien dat X van 12 niet zo goed kan leren maar wel heel goed in techniek is of in honkbal bij gym. Waardevol! Ik ben ook niet voor het leren leren met allerhande spelletjes voor slimme kinderen. Gewoon dezelfde saaie rekenboeken maar dan wel op het hoogste niveau. Ik ben erg tegen dit soort dingen (bedenk iets waardoor een ei van 2 meter hoogte niet kapot valt) voor alleen de slimmeriken. Zet juist de slimmerik van 7 naast die technische jongen van 12 en ze leren wat van elkaar maar blijkbaar moet die laatste zich door de saaie boekjes heen werken en mag die eerste op een andere manier leren. Ik wil ze dit samen zien uitzoeken op een gewone basisschool.

nrc

NRC wil inderdaad graag betaald worden voor hun artikelen. Op zich natuurlijk logisch. Wel heel gemakkelijke te omzeilen door de link te openen in een privé-venster.

Verder lijkt het mij een heel slecht plan om HB 'ers te verplichten om in alles examen te doen. Als ze dat zelf leuk vinden heb ik daar geen problemen mee, maar ook HB 'ers zijn net mensen met heel verschillende interesses.

"Even meepikken"

"Dat niet iedereen zo slim is als jij".

Maar ook daarin gaat het vaak fout. De slimmerd praat raar, denkt raar, geeft vreemde antwoorden, maakt rare opmerkingen. Althans, dat vinden klasgenoten vaak. De slimmerd voelt zich niet begrepen, raakt sociaal onhandig.

Iemand met een iq van 85 vragen zich aan te passen aan iemand met een iq van 140 wordt als onmogelijk gezien, andersom is dat ook erg lastig. Dat leer je wel naarmate je ouder wordt, aanpassen, rekening houden met, maar dat kan een lang proces zijn.
Vandaar dat de problemen zich hoofdzakelijk op school voordoen. Karakter speelt natuurlijk ook mee.

te vroeg

Nickfoutje, daar zit ik nu mee. Bedoeld was enkel Leonardo en als titel (die ik altijd overbodig vind) waarom.

Ik vind 8, 9 of 10 jaar te vroeg voor de middelbare school. Daarom vind ik versnelling ook niet wenselijk. Laat ze maar verbreden met vakken die niet per se op de middelbare school terugkomen zoals muziek, schaken, Spaans, Chinees. Ik vind dat ook niet per se voorkomen moet worden dat hoogbegaafde kinderen iets leuks doen, omdat andere kinderen dat niet doen. Ik weet ook niet of dat kan, omdat hoogbegaafde kinderen leren vaak leuk vinden.
Tot op zekere hoogte kunnen kinderen samen leren op de basisschool, maar net zoals er voor kinderen met een iq lager dan 70 speciaal onderwijs is, kan voor kinderen met een iq van boven de 130 speciaal onderwijs nodig zijn. De eerste jaren gaan de kinderen trouwens sowieso samen naar school, want Leonardo-onderwijs is er pas vanaf groep 3 of 4.

Trivia

Het probleem is om te herkennen wat een kind nodig heeft. Dat juiste niveau kan ver buiten het voorstellingsvermogen van leerkrachten liggen, en het ís ook heel moeilijk. Op de vorige school van mijn kinderen dachten ze echt dat ze hen op het juiste niveau aanspraken. Ze hadden volgens school echt nog wat te leren, want maakten nog foutjes....
Bij doortoetsen bleek dat ze allebei een enorme voorsprong hadden en dat die foutjes dus kwamen vanwege concentratiegebrek door verveling.
Maar hoe zie je het verschil tussen dat en een kind dat de stof nog niet voldoende beheerst? Ik geef het je te doen, zeker met die volle klassen in het huidige basisonderwijs.

Zelfde stof aanbieden, saaie rekenboeken? Het punt is dat ze diezelfde stof in veel minder tijd door hebben. Mijn oudste loopt zo'n twee jaar voor met automatiseren. Die heeft gewoon echt vele malen minder oefening nodig dan de meesten. Op een normale school wordt er elke ochtend wel een uur gerekend. Wat ga je dan met zo'n kind doen in die tijd? Versnellen in de stof? Basisschoolleerkrachten zijn niet toegerust op het aanbieden van VO stof, dus wordt er naar andere dingen gegrepen.

Versnellen, ook al zo'n heikel punt. Er zijn kinderen die zijn cognitief ver vooruit, maar verder gewoon hun eigen leeftijd. Er zijn kinderen die zijn op beide gebieden ver vooruit. Er zijn kinderen die zijn cognitief ver vooruit, maar op andere gebieden juist langzamer. En dan heb je nog de kinderen die cognitief ver vooruit zijn, niets snappen van leeftijdsgenoten en gruwelijk de plank misslaan in pogingen om zich aan te passen. Die zijn niet jonger op sociaal- en emotioneel gebied, maar ze lijken het wel. En zie daar het verschil maar eens tussen te ontdekken.

Ik begrijp nooit waarom dat toch allemaal samen op diezelfde basisschool moet gebeuren. Alsof het leven ophoudt buiten de basisschool en er dan geen andere kinderen meer zijn.
Het klinkt natuurlijk heel positief, dat je leert dat anderen niet zo slim zijn, maar dat je toch fijn samen kunt spelen. Alleen werkt het in de praktijk dus vaak niet zo. Mijn slimme kinderen leerden dat ze alleen maar met anderen konden spelen als ze zich zo ver aanpasten, dat ze van zichzelf vervreemden. En dan nog lukte het vaak niet. Andere leeftijdsgenoten waren te anders.
Mijn kinderen leerden helemaal niet dat je met anderen die minder kunnen wel leuk kunt spelen, ze leerden dat zij raar waren.
En dan zit je met je twee superslimme kinderen die allebei een flinke deuk in hun zelfbeeld hebben, dankzij dat allemaal samen met andere kinderen in de klas zitten.

Nu op hb-onderwijs zitten ze tussen ontwikkelingsgelijken, en zien we ze bijtrekken. Zij snappen de anderen en de anderen snappen hun. Dat niet snappen begon trouwens al op het kdv, zodra daar de kinderen van een jaar ouder weg waren was het gedaan met de aansluiting en begon het grote aanpassen om contact te kunnen hebben. En leg een kleuter maar eens uit dat als een klasgenootje zomaar wegloopt in een spel dat niet is omdat ze niet meer willen spelen, maar omdat ze de concentratie en de rolvastheid nog niet hebben. Het voelt als een afwijzing, en die krijgen ze keer, op keer, op keer, op keer. En als de anderen inmiddels in dat rolvaste stadium zijn, is het heel slimme kind alweer aan een complexer spel toe, en is het spelen weer onbevredigend. En als het zelf een idee heeft ,vind de rest het niet leuk, want te complex voor die leeftijd. Spelen met oudere kinderen werkt meestal wel. Maar dan moeten die oudere kinderen dat wel willen. En dan zie je vaak dat dat prima lukt buiten school, maar niet op school.
De realiteit voor heel veel hb-kinderen is, dat ze merken dat ze de uitzondering zijn in de klas. Dat de rest hun raar vindt, en aangezien zij ook zien wat de norm is, waaraan ze niet voldoen, gaan ze zichzelf raar vinden.
Er zijn ook hb-kinderen die daar helemaal geen last van hebben, die het prima redden in zo'n zelfde klas. Of voor wie een jaar versnellen de oplossing is.

Ik snap de redenatie, echt waar. Maar wat me zo machteloos kwaad maakt is het gebrek aan kennis dat erachter zit, en het niet aan willen nemen dat het gebrek aan kennis en ervaring is. Er is geen one size fits all, er is geen oplossing die het voor iedereen goed doet.

Dat geldt trouwens niet alleen voor hb-kinderen. Dat geldt voor alle kinderen die niet passen. Er is iets structureel mis met het huidige onderwijs, daarom zijn er zoveel thuiszitters.
En dat is niet iets dat simpel in deze structuur op te lossen is.

Onze oplossing is voltijds hb-onderwijs. En misschien was dat niet nodig geweest als de basisschool dingen eerder goed gedaan had. Maar dat weet ik niet. Wat ik wel zie, is dat ze hier bloeien, omdat ze - net als andere kinderen - anderen nodig hebben met wie het klikt om zich soicaal te ontwikkelen. Hier zitten die volop. Sociaal spelen op hun niveau, sociale conflicten op hun niveau. Alles wat veel andere kinderen vinden op de basisschool. En dus kunnen ze leren.
De rest komt wel.

Denkfout

"Laat ze maar verbreden met vakken die niet per se op de middelbare school terugkomen zoals muziek, schaken, Spaans, Chinees."
Waarmee de suggestie gewekt wordt dat deze leerlingen met dit werk niet inlopen op de stof van het vo.
Maar dat klopt natuurlijk niet.

Laten we wel wezen: Wie zichzelf kan leren lezen laat zich ondanks kunstmatige omwegen niet weerhouden van enige ontwikkeling in moderne vreemde talen, wiskunde en ga zo maar door.
Hoogbegaafd ben je nu eenmaal niet alleen tijdens schooluren.

Lood om oud ijzer, dat verbreden.

Tja..

"Ik begrijp nooit waarom dat toch allemaal samen op diezelfde basisschool moet gebeuren. "
Waarom niet eigenlijk?

School om de hoek in de buurt, die waar je buurjongetjes ook op zitten.

"De realiteit voor heel veel hb-kinderen is, dat ze merken dat ze de uitzondering zijn in de klas."
Dat komt omdat de klassen op leeftijd zijn gesorteerd.
Zodra je dat los laat is het probleem opgelost.

Oh en er moet nog iets losgelaten worden en dat vooral tussen de oren van leerkrachten. De gedachte dat kinderen die als een achtste groeper kunnen rekenen, ook op hetzelfde niveau sociaal weerbaar zijn, voor zichzelf op kunnen komen, met anderen rekening kunnen houden, etc.

Moeilijk is dat niet hoor.

Triva

Moeilijk om dit uit te leggen. Dit is mijn derde poging, de vorige twee heb ik verwijderd voor ik ze verstuurd heb.

Hoogbegaafd is niet hetzelfde als sneller zijn in de stof. Er is geen definitie die zegt: hb = de helft sneller. Net zoals er geen definitie is dat laagbegaafd de helft langzamer is. Als dat zo was, dan zou een snelle oplossing mogelijk zijn, ongeveer de oplossing die jij aangeeft.

Het is helaas ook niet zo dat des te hoogbegaafder je bent, des te sneller je door de stof gaat. Eerder andersom. Des te aparter je denkt, des te minder je in het systeem past. En aparter betekent dan niet een nog hoger iq, maar wel aparter in de manier van denken. En dit geldt niet alleen voor hb maar bijvoorbeeld ook voor ADHD (denk ik, geen ervaring mee).

Ik ken een hb-student (universiteit) die telkens één jaar studeert en daarna een jaar wat anders gaat doen. Dat anders is voor hem vooral bedoeld om tot zichzelf te komen. Daarna is er weer genoeg energie om zich een jaar aan te passen.

Voor veel hb-ers is het niveau op school niet is het probleem de manier van hun denken die niet in het systeem past, ook al sla je klassen over en heb je de 'juiste' manier van antwoorden in je hoofd gestampt.

Miriam

Het lijkt mij ook niet moeilijk, maar dat blijkt het dus wel te zijn. Onze vorige school maakte er reclame mee, dat juist ook vor de top er waren. Schermden met talentbegeleiders, speciaal ervoor opgeleid. Maar in de praktiijk bleek dat de enige hbp-ers die ze konden bedienen de 'ideale'hb-ers waren. Kinderren die opvielen door hun goede werkhouding, hoge cijfers en op een positieve manier ouder overkomen. Van de rest snapten ze niets. Dat onze oudste slim was, was de duo van haar laatste jaar daar niet eens opgevallen, bleek uit het verslag dat ze voor de ortho in moest vullen. Nee hoor, heel gemiddeld kind, met sociale problemen, en een slechte werkhouding waar ze echt wat aan moest doen.
En de IB-er was zo blij dat we een ortho ingeschakeld hadden, want onze jongste had duidelijj Sociale Problemen. School had ook een kindercoach, maar daar was hij toch echt een te zwaar geval voor. Het aws wel duidelijk waar zij op aanstuurde.
Niet dus, alleen hb en zwaar, zwaar onderuitgedaagd en gefrustreerd allebei.

Dus ja, het blijkt in de praktijd dus echt heel moeilijk te zijn om te zien wie er meer nodig heeft en hoeveel meer dan. Leerkrachten verwachten dat kindeeren cogntief, sociaal en emotioneel zich gelijk ontwikkelen. Met het ene vooruit, dan ook met de andere twee, net zoals de rest (en net zoals zijzelf). Of het nou gebrek aan opleiding is of het menselijke dat te anders niet in de belevingswereld past, ik weet het niet. Was het maar zo makkelijk als jij beschrijft.

Overigens, hoe er meet thuiszitters omgegaan wordt maakt wel duidelijk dat naar het systeem zelf kijjken helemaal niet makkelijk is voor de meesten. Ik vermoed emotioneel een te grote stap.

correctie laatste zin

Voor veel hb-ers is het niveau op school niet het probleem maar de manier van hun denken die niet in het systeem past, ook al sla je klassen over en heb je de 'juiste' manier van antwoorden in je hoofd gestampt.

Verschil

Kinderen die hb zijn verschillen net zoveel van elkaar als alle andere kinderen. Dus hebben ze ook andere behoeften. Ik heb een sterke voorkeur om mijn kinderen op de eigen dorpsschool te houden. Inderdaad, met alle vriendjes gewoon lekker om de hoek. Tot nu toe lukt dat, zelfs zonder versnellen, want dat zien we ook veel liever niet dan wel. Cognitief valt er echt wel een hoop te winnen, maar volgens ons is dat niet het belangrijkste in een kinderleven. Het is voldoende voor ze en dat is goed genoeg. Als ze echter sociaal buiten de boot waren gevallen en zich zo anders voelden dat ze geen aansluiting hadden bij de rest, dan waren we veel sneller gaan uitkijken naar een andere school, waar meer hb-kinderen op zitten. Mijn kinderen voelen zich wel anders, maar genieten er juist van dat iedereen verschillend is. En ze hebben enorm veel vriendjes van allerlei niveaus. Dat vind ik prachtig om te zien en dat hebben we dan toch maar mooi bereikt! Dat wil niet zeggen dat er bij mij nooit iets knaagt, dat ze op school niet bijzonder veel leren...

Te strikte eisen

Mijn dochter is niet hoogbegaafd, maar aan de slimme kant van gemiddeld, en die liep toch al regelmatig tegen de verwachtingen van de docent aan. Bijvoorbeeld bij een spreekbeurt in groep 8, over de hersenen, die vond de juf maar niks, want die was veel te moeilijk. Als je geïnteresseerd bent in een onderwerp en er helemaal induikt, is het best wel moeilijk dat dan ook nog van je verwacht wordt dat je spreekbeurt op een niveau gegeven wordt dat iedereen in de klas (inclusief juf) het begrijpt.
Een ander voorbeeld is bij Engels in de brugklas, dan werden zinnen fout gerekend omdat ze niet exact zo vertaald waren als in het boek stond. Mijn dochter keurde het boek geen blik waardig omdat haar Engels ver vooruit was, dus dan is zo'n simpel boek doodvervelend. De vertalingen die mijn dochter gaf waren overigens veel correcter. Om te zorgen dat ze toch voldoendes haalde, moest ze haar kennis opzijzetten en het boek uit haar hoofd leren.
Ik kan me goed voorstellen dat als je hoogbegaafd bent, je daar telkens tegenaan loopt en heel wat frustratie opbouwt.

Ander spoor

Voor mij geldt dat als ik mijn eigen denken volg, ik vrijwel altijd op een volledig ander spoor zit dan de mensen om mij heen. Niet alleen verder, maar ook een andere kant uit. Het kost mij energie om af te stemmen op de ander, en te zoeken naar de juiste golflengte, zodat we elkaar begrijpen, waarbij ik het gevoel heb dat ik me moet aanpassen. Daar geniet ik niet echt van, eerlijk gezegd.

Ik heb wel vaker bij echt creatieve mensen dat we samen in een flow komen, en dan hebben we aan een half woord genoeg en daar krijg ik energie van en de ander ook, en voegen we beide wat toe aan het denken/ creëren.

Mijn kind heeft na twee dagen school (gr 8) alweer zoveel stress dat hij doodgedachten heeft, schreeuwt en huilt van onmacht terwijl hij naar huis fietst en alleen nog maar wil slapen en gamen. Ik hou hem heel vaak een dag thuis. School is van goede wil, maar handelingsverlegen. Ik hoop dat het volgend jaar op het VO beter gaat.

En kind heeft zat vriendjes, wordt altijd uitgenodigd op feestjes en om te spelen, en wordt niet gepest. Is sociaal en geliefd. En ongelukkig.

Rot

Ik vind het zo rot voor kinderen als superslimmerik en haar zoon dat scholen hier niet voldoende voor kunnen aanbieden. Verschrikkelijk, wat een lijdensweg...

Wat zou nou de oplossing daarvoor kunnen zijn, denk je zelf superslimmerik?

Kijk

nu allemaal voorbeelden geven van kinderen die het moeilijk hebben en hadden of nu volwassen zijn en het moeilijk hebben zegt in mijn ogen weinig omdat de methode die ik voorstel nog nooit gebruikt is.

Als je vanaf het kdv/psz een kind uitdaagt heeft het amper de tijd om te zien dat het niet passend is voor die leeftijd dus durft het zich te gedragen zoals het is. Het valt niet op want X uit de andere groep doet dit ook en zo steeds maar door. Hoe kunnen jullie nu weten hoe het was gegaan als jouw kind of jijzelf wel vanaf het begin zo bezig mocht zijn. Natuurlijk moet er goed bekeken worden welk niveau een kind heet en natuurlijk zullen er onderpresteerders blijven bestaan maar niet alleen omdat ze gewoon niet uitgedaagd worden. Bied gewoon aan wat een kind wil en zorg dat het geld voor Leonardo-onderwijs, verdiepen en verbreden gaat naar goed onderzoek naar wie een kind is en waar het kind staat.

Verder: V@@S, het is geen slecht plan als je kinderen met 8, 9 of 10 naar de middelbare stuurt. Het gemiddelde kind moet ook tot het 14/15/16 (afh van niveau) alle vakken volgen dus waarom niet die snelle doorstromers? Beetje doorbijten lijkt me helemaal niet verkeerd en als je ziet dat een vak een kind echt niet ligt dan hoeft het natuurlijk niet. Waarom moet er altijd een idee op de details worden afgemaakt? Ik vraag wel vaker: wat denk je dan dat landelijk gezien de beste oplossing is voor slimme kinderen?

Hoe sneller een kind door de basisschool gaat hoe minder je het probleem hebt van aanpassen aan anderen. Mijn kind (nu vmbo-basis) heeft drie basisschooljaren best veel gespeeld met een klasgenoot die op Leonardo heeft gezeten. Ze vonden elkaar in bouwen en andere zaken en dan heb ik het hier nog over groep 6-8. Niet dat het altijd fantastisch ging maar het is wel het kind geweest waar mijn kind het meeste mee gespeeld heeft. Meteen weer roepen dat ze elkaar toch niet begrijpen en raar vinden vind ik vreemd, als je vanaf de psz/kdv bekend bent met slimmeriken in de klas die er ook mogen zijn en uitgedaagd worden is dat helemaal niet meer zo gek. Nu zitten ze achterin de klas een moeilijk boek te lezen of je laat ze apart eindeloos verdiepen en verbreden en ja dat leidt er toe dat ze je raar gaan vinden. Dat is minder als je de jaarklassen los laat (net wat Miriam zegt) voor bepaalde vakken en natuurlijk zeg ik niet (weer die details) dat ze het hele rekenboek moeten doorwerken en elk sommetje moeten doen. Ze leren sneller, prima, laat maar zien door steeds de laatste sommetjes te doen. Als je dat maar doet vanaf dat ze een jaar of twee zijn zal een kind niet snel gaan onderpresteren, fouten maken etc omdat kind denkt dat dat normaal is. Ik weet zeker dat er minder problemen komen en ik weet ook zeker dat er nog steeds problemen zullen zijn maar het huidige systeem is al helemaal niet goed.

afgeknapt

Ik ben echt helemaal afgeknapt op het Leonardo onderwijs, al is dat inmiddels al ten dode opgeschreven. Maar vooral op de ouders daar. Echt vreselijke types. Er lopen veel kinderen rond met gedragsproblemen maar ouders die dat niet willen erkennen. HB: ja graag. maar o wee ADHD nee niet mijn kind. Ik ben nog nooit zoveel kinderen met gedragsproblemen tegen gekomen als daar.

Kind is terug gegaan naar regulier alwaar het veel rustiger was in de klas. Bovendien veel vriendjes in de buurt, al blijft kind een geval apart. Plus, dit is de maatschappij en daar moet kind mee om leren gaan. Helaas, maar de over ambitieuze ouders op Leo scholen verpesten alles.

Oplossing

Direct de oplossing voor het onderwijs weet ik ook niet.
Zoals het nu is, van a naar b naar c leren, werkt niet goed. En dan sneller naargelang het kind dat wil en aankan. Dat is denk ik ook wat Triva bedoelt?

Idealiter het leren vormgeven als een totaalpakket, ipv eerst een uur leesonderwijs dan een uur rekenen. Iets dat lijkt op multidisciplinaire projecten, waarbij de verschillende disciplines aan bod komen.
Zoiets doen ze toch op Leonardo onderwijs?

Leonardo?

MK hoe was het Leonardo onderwijs vormgegeven, was dat wel stimulerend voor je kind?
Jammer van de ouders.

doel van het onderwijs

In Denemarken is het allerbelangrijkste doel op de basisschool niet de cognitieve ontwikkeling maar de sociale ontwikkeling. Past heel erg bij mijn visie mbt zeer slimme ( overigens nooit geteste, geen reden voor) oudste zoon. Ja, hij verveelde zich bij alle vakken maar tijdens het buiten spelen leerde hij een heleboel. Daar praatten we dan thuis weer over.