Kijk, een hoog IQ hoeft niet altijd voor problemen te zorgen

Voor wie geen zin heeft het hele artikel te lezen

Citeer ik nog even een stukje:

Uit de interviews die ik heb afgenomen bij leerlingen die twee of drie keer versneld waren (in ongeveer de helft van de gevallen tegen het advies van de school in) en hun ouders, blijkt ook dat de contacten met klasgenoten na de versnellingen in de meeste gevallen hetzelfde bleven of beter werden. Ruim de helft van de leerlingen geeft aan dat de contacten en het aantal vriendschappen in de klas in het voortgezet onderwijs groter is dan op de basisschool. Een twee keer versnelde jongen in 3 gymnasium zegt: ‘Ik merk vaak dat ik sociaal toch verder ben dan andere 12-jarigen en ben blij met mijn huidige school en klasgenoten’. Een jongen die net zijn VWO heeft afgerond zegt over de effecten van twee keer versnellen: ‘Het heeft mijn sociale leven omhooggeschoten. Mijn leven is beter dan ooit’. Een twee keer versneld meisje in 2 gymnasium: ‘Als ik niet versneld was, had ik mijn hartsvriendin nooit ontmoet.’
Ook de ouders geven aan dat het op jonge leeftijd naar het voortgezet onderwijs gaan niet alleen op cognitief gebied een goede stap is geweest, maar dat hun kinderen ook meer en beter aansluiting vinden bij klasgenoten.

Jippox

Het zal niet voor elk kind opgaan natuurlijk. Ik kan alleen spreken voor mijn zoon. Hij trekt heel weinig naar oudere kinderen. Op de basisschool had hij ook vriendjes die later VMBO zijn gaan doen bijvoorbeeld. Zijn interesses op die leeftijd waren ook zeker niet allemaal heel ingewikkeld. Hij speelde ook gewoon graag met lego of buiten skaten of computerspelletjes. Allemaal dingen die prima konden met leeftijdsgenoten.
Alleen op de kleuterschool vond hij het lastig aansluiting te vinden. Daar heeft hij niet heel lang gezeten. Hij heeft 1 jaar en 3 maanden gedaan over groep 1 en 2. Hij is dus een klein beetje sneller gegaan. Vanaf groep 3 echter ging het altijd gewoon goed.
Ik vind het prima dat de mogelijkheid om te versnellen er is maar het moet niet de enige optie zijn.

Leerlijn

Dat is ook waar mijn tweede tegenaan liep. Zijn leerlijn werd gevuld met verbreding en verrijking en daar zat geen lijn in, hij werkte niet het hele jaar door naar iets toe waar dan ook daadwerkelijk eisen aan werden gesteld. Leuk hoor, daar niet van, maar je ziet geen einddoel zoals een normaal kind wel ziet. Dit jaar leer ik breuken, volgend jaar procenten. Mijn tweede heeft dat ook nodig en is mede daarom naar een Leonardoschool gegaan.
Hij zal 1 jaar te vroeg naar de middelbare school gaan, maar het scheelt voor hem dat hij nu weer eens ergens naar toe kan werken.

Overigens is hij 10 en moet hij zelf de 8 km naar school fietsen. Hij is een van de weinigen die dat op die leeftijd al moet, vaak worden de kinderen met de auto gebracht en fietsen ze pas in hun laatste jaar zelfstandig.

Nur

Je hebt het er maar over dat jouw kind tussen leeftijdsgenoten zit maar dat is dus niet zo. Hij is al 1 jaar versneld. Kinderen die in de herfst geboren worden gaan al met 11 naar de middelbare. Als je 1x versneld is dat met 10. Denk je echt dat dat wat uitmaakt tussen al die andere kinderen? Over het algemeen zijn de kinderen in 1 VWO al gemiddeld jonger dan in 1 VMBO en zo gedragen ze zich daar ook. Heel ander slag volk. Probleem is dat MIJN VMBO'er die een jaar langer heeft gekleuterd er juist moeite mee had op het VMBO omdat hij altijd jong gedrag heeft laten zien, ook na de vertraging.

Verder nogmaals: als jouw kind geen problemen heeft is er toch ook niets aan de hand? Wie beweert er nu dat jouw kind sneller door moet? If it ain't broke, don't fix it. Ik ken ook een hb meisje wat na 1,5 jaar basisschool naar groep 3 ging en daarna nooit meer versneld is maar precies zoals iedereen zegt: HBmensen zijn ook gewoon mensen, de één heeft nergens problemen mee, de ander wel maar ongeacht of er problemen zijn: ik wil ook dat JOUW kind altijd les heeft op zijn niveau en dan daarnaast heerlijk kan legoën ipv dat het zich in de klas verveelt en daar maar moet gaan lezen of zich vermaken met Spaans zonder uitleg.

Triva

Mijn zoon is inderdaad 1 jaar semi versneld. Normaal gaan kinderen tot 1 januari door naar groep 2 en hij is van maart. Hij heeft dus 3 maanden groep 1 gedaan en daarna gewoon elke klas. Hij was inderdaad de jongste van de klas maar het scheelde niet zo heel veel. Het kind na hem was van december.
Hij was in de brugklas ook een van de jongsten maar er zaten daar nog wat kinderen van die leeftijd. Alsnog hoor vond ik hem al best aan de jonge kant. Maar hij was op de basisschool gemiddeld zo'n 6-8 maanden jonger dan klasgenoten dus dat valt allemaal wel mee.
Ik heb er ook geen bezwaar tegen dat kinderen eerder naar de middelbare school gaan maar liever niet als standaard oplossing.
Mijn bezwaar is vooral dat ik wil vermijden dat als ik bij de school kom met een HB kind dat ze standaard de kinderen alle stof van de basisschool laten doorwerken en vervolgens als ik kom om pluswerk/eigen leerlijn/verbreding/verdieping dat ze verwijzen naar de middelbare school.
Dat je daarnaast ook kinderen eerder door kan sturen naar de middelbare school is prima maar niet als standaard oplossing.

Plezier

@Lisbeth, je zoon krijgt pluswerk en engels. Zaken die een kind uitdagen zodat het geprikkeld wordt. Waarom heeft hij dan geen plezier om naar school te gaan?

----
Ligt het plezier om naar school te gaan nu eigenlijk wel in het aanbod plustaken of meer aan het gevoel een gelijkwaardig kind te zijn?

-----
Eens zei een klasgenoot tegen mijn kind dat hij vond dat mijn kind anders was. Mijn kind reageerde dat hij dat ook van hem vond. Een kind dat bewust is dat hij over zaken anders denkt, ( verder doordenkt) en niet binnen het stramien past, mag zelf uitzoeken hoe het wel met plezier naar school gaat. Het kind heeft zich aan te passen want er is geen tijd/begrip voor de gevoelens welke een kind onrustig maakt. ( belangrijke taak leerkracht)
Een kind dat zich afvraagt wat het in de klas eigenlijk doet, kan die emoties niet loslaten hoeveel plustaken dan ook.

Het alternatief om de basistof versneld aan te bieden, gaat dan ook voorbij aan de onrust in een kind dat merkt dat het zich niet thuis voelt omdat het kind anders tegen vraagstukken aankijkt dan klasgenoten.
Kinderen kunnen vastlopen wat kan leiden tot psychische problemen. Niet vanwege de plustaken, maar vanwege de eenzaamheid.
Sociale activiteiten zijn erg belangrijk mits ze goed gecoördineerd worden. Wie versnelt, heeft een grotere kans dat het de aansluiting mist op sociaal vlak. Met de kans op isolatie.

---
Een klasgrootte is belangrijk voor het plezier. Leerkrachten geven ook aan liever een klas van 24 dan een klas van 30 ll. les te geven. Zo hebben ze meer tijd voor elk leerling. Zo kan zowel een matige leerling als een slimme leerling met plustaken uitleg krijgen. Ze hoeven niet uit elkaar en kunnen samen verven of voetballen.
Een matige leerling kan heel knap tekenen, waar een slimme leerling weer van kan opsteken of door geprikkeld wordt. Een slimme leerling die stil en verlegen is, kan weer leren van een spontane klasgenoot die moeite heeft met rekenen. Te veel versnellen, ontneemt een leerling de kans om van leeftijdsgenoten te leren. Activiteiten buiten de leervakken om, staan los van intelligentie. Aan een hobby/sport zit geen intelligentie grens. Het gaat om de interesse en de prettige omgang met elkaar. Vlak de waarde van die sociale contacten niet uit.

De niveau's op een bs hoeven niet uit elkaar als de leerlingen zich maar welkom voelen en zich niet vervelen. Het succes in Finland komt eerder door de kleinere klassen en de tijd voor elkaar.

Als we dat nou wisten

Ik denk dat het probleem vooral in het persoonlijke vlak ligt. Zoon is een hele slimme adhd'er. Echt ontzettend slim, mijn oudste kan er soms nog een puntje aan zuigen. Alleen ook gewoon een jongen van 9. Hij is 1 keer versneld omdat een eigen leerlijn in zijn oude klas niet werkte. lang getwijfeld want hij was toch wel jong maar die situatie werkte ook niet. Hij ging dus van begin groep 3 naar 4. Nogal wiebelig, praatgraag bemoeide zich graag met andere. Die klas accepteerde dat gedrag niet zo makkelijk. Ondertussen ontwikkelde hij zich op zijn eigen tempo verder dus nu weer ver boven niveau klas. Hij past niet bij de klas ergens maar het waarom kunnen we niet de vinger op leggen.

ik zie dat ook niet zo

....als je geen aansluiting hebt bij leeftijdsgenoten werkt het gewoon niet, leren van je leeftijdsgenoten.

Ik heb wel eens gehoord dat een hele groep kinderen van dezelfde leeftijd bij elkaar een onnatuurlijke en een per definitie sociaal onveilige situatie is. Kinderen concurreren voortdurend met elkaar wat pesten, uitsluiting e.d. in de hand werkt. 'In het wild' bestaat een gemeenschap ook uit een groep van kinderen van alle leeftijden bij elkaar, was het verhaal. Zit wel wat in, vind ik. Als je als hb-kind in een groep van oudere kinderen komt ben je weliswaar het jonkie van de klas, maar op die manier wel geaccepteerd. Je bent niet te vergelijken met hen en dat geeft een zekere rust.
Als op grote schaal het idee zou worden losgelaten dat kinderen van gelijke leeftijd bij elkaar in de klas moeten zitten, komen er vanzelf meer jongere of oudere kinderen in de klas en dan is een jonger hb-kind niet meer zo'n uitzondering. Het systeem van montessori met groep 3-4-5 en 6-7-8 bij elkaar, daar is best wat voor te zeggen in die zin. (wij hebben daar niet voor gekozen omdat wij vonden dat er teveel zelfstandigheid van het kind verwacht wordt, maar dat is weer een ander verhaal).

lisbeth

"Hij past niet bij de klas ergens maar het waarom kunnen we niet de vinger op leggen."

Dat kan ook best liggen aan zijn adhd natuurlijk. In de klassen van mijn kinderen zitten ook adhd'ertjes die buiten de groep vallen vanwege hun gedrag, maar die passen verder qua leeftijd wel in de groep.

niet tevreden te stellen

Lastg hoor. Hier ook een hb'er Ook eentje die net als de zoon van Lisbeth veel praat en zich graag overal tegenaan bemoeit. Daar had ze ook alle tijd voor. Om allerlei redenen hebben we er voor gekozen haar op de basisschool niet te laten te versnellen. Dat had er oa mee te maken dat er in haar leerjaar meer hb'ers zaten en in het jaar er boven niet en de sfeer in het leerjaar boven haar was op zijn zachtst gezegd niet veilig en fijn. Ze is beziggehouden, ik zou ook niet geweten hebben hoe je haar wel had moeten uitdagen, ze was een buitencategorie. Op het laatst was dat clubje hb'ers erg op elkaar uit gekeken. Aan het einde van de basisschool had ze cito 550.
Toen de middelbare school. Ja, nu gaat het beginnen, dacht ze. Naar het gymnasium. Eerste jaar was nog steeds gemakkelijk. Tweede jaar ook maar ze vond de kinderen in de klas niet leuk. Allemaal wijsneusjes en studiebollen die naast school geen leven hadden (haar woorden). Dus na de 3e overgestapt naar atheneum. Nog steeds niet echt aansluiting met leeftijdsgenoten. Ze zocht haar vrienden of bij hogere jaren of bij lagere niveaus. Ze heeft er toen voor gekozen om een leven buiten school te zoeken. Dat heet (foute, te oude) vriendjes vaak met een vmbo bb achtergrond, af en toe blowen, drinken, popconcerten etc. Gevolg: 4e blijven zitten, van school veranderd en nog steeds te weinig doen. Aan het einde van de 5e kwamen de pta-cijfers. Viel tegen. Toen weer eens het zoveelste gesprek gehad met haar en uiteindelijk besefte ze dat ze het zo niet ging redden. Maar ze wilde de wereld in dus er moest iets veranderen. De 6e heeft ze zich (matig) ingezet en de juiste cijfers gehaald. Het had hoger gekund maar ook lager en ja hoor, het diploma is er. Lange, niet gemakkelijke weg.
Had het anders gekund? Ik weet het niet. Ze heeft een lastig, pittig karakter. Heeft ontzettend en lang gepuberd. Leren leren? Ik weet niet of haar dat geholpen had. Ze is meer van het meteen willen begrijpen en dan is het ok. Zich ergens op storten? Dan moet ze het wel heel erg interessant vinden. Met "lotgenoten"? Nee, die vindt ze ook saai, vooral als ze steeds boven de boeken hangen. Ze wil met ze praten over wat er in de Oor staat maar daar staat ook niet iedereen voor open.
Dus ja, ik denk niet dat scholen het heel anders hadden kunnen aanpakken. De laatste school heeft haar in ieder geval een gevoel gegeven dat ze het kon en dat ze blij waren dat ze gekozen had voor hen en dat gaf dochter een goed gevoel. Ze kreeg ook vrienden en heeft het laatste jaar school toch met een fijn gevoel afgesloten. Ik hoop dat ze die lijn door kan zetten in haar vervolgstudie. Veel praten.

Jippox

Je pakte een regel maar ging voorbij aan het item welkom voelen en zodoende plezier hebben.

De bekende hoogbegaafde Floor gaf in een interview ook aan pas plezier in onderwijs te beleven sinds haar entree op de universiteit terwijl ze minstens 5 jaar jonger was; eindelijk mensen waarmee ze over onderwerpen kon praten. Ik begrijp wel dat je het kul vindt.
Het gaat mij met name om een grotere groep onderpresteerder voor wie het belangrijk is dat ze weer zin krijgen om naar school te gaan. Die zich in de klas vervelen maar wel graag met leeftijdsgenoten spelen, ook al denken ze over sommige onderwerpen verder na.

Lieverdje,

'De gemeenschap steekt ook zo in elkaar.'. Ha, een naar mijn mening, gemakkelijk excuus voor een leerkracht om het op zijn beloop te laten. Kind zat ook in zo'n klas. Na verandering van school, bemerkte kind dat er ook leerkrachten bestaan die geen ruimte open laten voor een klassenhiërarchie. Die wel het haantjes en hennetjes gedrag bespreekt en pesten niet laat excaleren.

Hoe groter de klas, hoe minder zicht op de groepsdynamiek.

huh?

maar nu pik je iets uit mijn bericht wat maar zijdelings met het onderwerp te maken heeft. Ik probeerde uit te leggen dat een jonger kind in een klas met verschillende leeftijden geen probleem hoeft te zijn en dat het zo schijnt te zijn dat een grote groep met kinderen van dezelfde leeftijd concurrerend gedrag in de hand werkt. Dat wil niet zeggen dat ik pestgedrag maar goedkeur, daar ging het ook helemaal niet over verder.

Lieverdje

Klopt wat je zegt, een groep mensen bij elkaar zetten van precies dezelfde leeftijd is hoogst onnatuurlijk. Dat komt nergens in de natuur voor en waar dat wel zo is gaat dat ook niet goed. Je kunt het lezen in het boek 'Alles over pesten' van Mieke van Stigt.

Met buitenspelen zonder schoolverband spelen kinderen ook van verschillende leeftijden samen, het is mij een raadsel waarom dat nu zo belangrijk is op school. Je moet kunnen spelen met iemand waarmee je samen kúnt spelen en het is dan volstrekt onbelangrijk wat voor leeftijd die heeft.

Oprecht vraagje

Wat is er mis met verdiepen en verbreden? Ik ben er erg voor om uit kinderen te halen wat erin zit en ik vind ook dat aan het niveau van plusklassen en dergelijke vaak nog het een en ander schort, maar waarom zou je een kind niet uitdagen door vakken te doen die je niet op de middelbare school krijgt. Een taal die niet standaard in het pakket zit bijvoorbeeld?

op zich niks mis mee

....als het wat zou voorstellen qua niveau. Dat is vaak niet het geval. Mijn kind wordt in de plusklas leuk beziggehouden met binair rekenen, programmeren, gedichten schrijven, discussietechnieken. Het zijn stuk voor stuk aardige onderwerpen, maar er wordt maar heel kort aan gestipt. In het geval van het leren van een vreemde taal moet er op school maar net iemand beschikbaar zijn die een native speaker is. Op je eigen houtje Chinees of Spaans leren met een cd'tje of een appje op de I-pad (wat veelal gebeurt) is wel grappig, maar echt die taal leren spreken gaat niet op zo'n manier natuurlijk.

dat is

geen verdiepen en verbreden in mijn ogen maar dan nog: op de basisschool is daar geen tijd en aandacht voor. Kinderen moeten zelf Spaans leren via een bepaalde methode en niet elk kind kan dat goed zelf. Mijn zoon heeft daar ook wat aan geroken, het schoot geen drol op want het moet alleen en er is niemand die let op jouw vorderingen en dat test. Daar leer je dus niet veel van en is alleen maar bezigheidstherapie. Op de middelbare is het veel makkelijker om te verdiepen en verbreden omdat daar van elk vak een leerkracht rond loopt die je extra werk kan geven. Op de basisschool is dat gewoon niet ingericht.

Verdiepen en verbreden op de vaste vakken (rekenen en taal) gaat mijns inziens niet stevig genoeg, te veel met leuke speldingetjes en geen toetsen en stevig leerwerk. Te veel werkstukken etc en allemaal dus buiten de groep. Ik vind dat je moet kunnen leren via een instructie, dus van een leerkracht die een paar groepen hoger les geeft. Instructie krijg je ook op het gymnasium, daar hoef je ook niet alles zelf uit te zoeken.

Lieverdje

Ik weet dat je pestgedrag afkeurt.
Ik geef aan dat kinderen bij hun leeftijdsgenoten kunnen blijven en geen 2 jaar hoever te versnellen als er maatwerk wordt geleverd. Voorwaarde voor maatwerk is kleinere klassen zodat leerkracht tijd heeft voor iedereen en daarnaast sneller een negatieve groepsdynamiek kan voorkomen.; ruimte voor iedereen.

Er is m.i. ook verschil in het versnellen. Leerlingen die versnellen maar wel in dezelfde klas blijven, hebben de ruimte om zowel met kinderen van gelijke leeftijd als die uit een hogere groep te spelen. Zoals een Montessori dat biedt. Leerlingen die de versnelling maken naar een klas met alleen oudere leerlingen, moeten een plekje creëren.
Je weet niet of een kind daar klaar voor is.
Ik snap wel dat een heel intelligent kind zoals de zoon van Jippox, die wel twee jaar heeft versneld, zijn ei niet kwijt kon in de oude jaargang met leeftijdgenoten. Maar één jaar versnellen plus maatwerk, had de stap minder groot gemaakt. Het heeft bij hem gelukkig goed uitgepakt.

Mijn vriendin, werkzaam in onderwijs, liet haar zoon versnellen. De eerste jaar vond hij dat geweldig, die aandacht. Het jaar daarop namen de hoge cijfers af en werd hij een gewone slimme leerling. Daar kreeg hij het emotioneel moeilijk mee. Haar andere kinderen heeft ze niet laten versnellen.
Daarentegen was de hb-zoon van een andere vriendin niet naar school te branden; hij kende de stof al. De enige reden om alsnog te gaan was het gezellig voetballen in de pauze en de groepsactiviteiten.
Versnellen prima, maar kan het ook anders...

Hier wel vakdocenten voor schaken, muziek, Chinees en Spaans.

Lisbeth

Je schrijft in #55 als antwoord op Triva: "Ik ben het met ke eens dat zoiets als A day A week niet helpt, omdat het in de klas waar het kind toch vooral zit niks veranderd."

Even teruglezen naar mijn post daarvoor, over de day a week school (dus zonder 'A' ervoor). De crux is dat het niet alleen één dag in de week is, maar ook het normale programma in de eigen klas verandert en het kind zijn eigen leerlijn volgt.

http://www.dayaweekschool.nl

Ik schrijf ook expliciet dat ook dit geen 'silver bullet' is, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden.

niet naar school te branden

Hier ook een kind dat niet naar school te branden is. Alleen de kleuterjuf had door dat hij meer kon dan gemiddeld. Handicap van die juf was dat ze vers van de Pabo kwam en zich liet overtroeven door haar collega's met 25 jaar ervaring die het toch echt wel "beter wisten".
Kind is systematisch geremd in zijn ontwikkeling. Op vragen over zelf gedane "ontdekkingen" kreeg hij geen antwoord maar de aansporing om zich bezig te gaan houden met de gewone weektaak. Op zijn ontdekking van het ritme van de tafel van 9 (een erbij bij de tientallen 1 eraf bij de eenheden) moest hij eerst nog maar eens gaan oefenen met de tafel van 3 dat was stof van dit jaar de tafel van 9 was pas voor volgend jaar.
Als klap op de vuurpij, heeft de leerkracht van vorig jaar ook nog alle creativiteit van mijn kind voledig om zeep geholpen. Alle knutsels/tekeningen die niet een exacte kopie van het voorbeeld waren werden met matig of onvoldoende beoordeeld.Mijn kind heeft een apart gevoel voor kleur, van kleuter af aan was hij net wat anders dan de rest. Zijn koekiemonsterschilderij had een blauw koekiemonster maar met een vleugje groen was zijn koekiemonster net wat anders dan de rest.
Heb net het gevecht weer achter de rug om hem op tijd weg te krijgen naar school.
Nog een paar weken dan is het vakantie en mag hij naar de middelbare. Een speciale klas voor jonge instromers. Hij komt daar tussen allemaal leerlingen van 10 en 11 jaar.

stickertje

Waarom heb je je kind niet van die school verlost?

Dubbele diagnose

Behalve hb heeft hij nog een etiket dat al vanaf groep 3 bekend is. Voor dat etiket zat hij in onze omgeving op de beste school. Zorgleerlingen krijgen daar uitstekende begeleiding, met hulp van deskundigen uit het speciaal onderwijs kunnen leerlingen toch in de eigen klas blijven. Maar ja dat was zorg voor de uitvallers aan de onderkant.
Een leerling die ondanks zijn handicap toch nog op mavo-havo niveau zit was voor hun geen reden tot zorgen. Thuis eigende hij zich heel veel kennis toe en op school lukte het niet. Werd geweten aan zijn handicap niet aan het feit dat hij de lesstof te simpel vindt en er teveel over nadenkt. Bij aardrijkskunde antwoorden geeft die hij heeft opgedaan buiten school maar niet in zijn lesboek staan.
Eind groep 7 gaat hij uitstromen, in groep 8 wordt weinig nieuws geleerd, hij is echt helemaal klaar met de basisschool. Nu we dat etiket hb hebben gaan er ook ineens dejren voor ons open. Eerder was die mogelijkheid er niet.
Laten we eerlijk zijn we kunnen niet wachten tot hij van deze school afkan.

Tevreden

Ik mag erg tevreden zijn met onze school. Enige in het dorp dus iedereen gaat er naartoe en het niveauverschil in de klassen kan niet groter. Mijn zoon heeft ondanks dat elk jaar een eigen programma gekregen waardoor versnellen niet nodig is gebleken (dat was iets wat hij absoluut niet wilde). Veel begeleiding is er natuurlijk niet, want er zijn veel kinderen in de klas die allemaal aandacht nodig hebben. Dus er gaat wel eens wat mis, maar op welke school niet. En hij had vast veel meer kunnen leren op een hb-school (van Chinees tot schaken), maar ach, hij heeft zijn leven nog voor zich en de basis is goed. Hij voelt zich fijn op school, tussen zijn klasgenoten, waarmee hij na school het dorp onveilig maakt. Wat wil je nog meer? Ook voor groep 8 staat weer een programma voor hem klaar, zodat hij goed voorbereid naar het VO gaat.

Terug bij af

Toen mijn zoon 24 jaar geleden tegen een bijzonder incompetente kleuterjuf aanliep (een met 30 jaar ervaring, ze had mijn juf geweest kunnen zijn) viel ik van mijn stoel van verbazing.
Ik had verwacht dat er tussen mijn schooltijd en die van hem wel enige ontwikkeling zou zijn geweest. Het duurde even voordat ik door kreeg dat onderwijs nog steeds een variatie is op militaire of straf exercitie.

Het zag er hooguit een klein beetje anders uit. Geen lesjes meer dreunen in rotten van twee. Maar ondertussen wel het hele boekje doorwerken. Eerst alles af voordat je aan het volgende mag beginnen. De rode kast niet aanraken als je niet eerst langs de gele bent geweest.

Mijn zoon kreeg van deze eerste juf alle diagnoses die je maar kunt verzinnen.
Hij werd stapelgek en doodongelukkig van haar.

Tussen toen en nu is er veel nagedacht en langs geweest. Er is een ware hoogbegaafden hausse geweest. Er is tot op hoog niveau over gesproken.
Maar dat heeft allemaal niet geholpen.

In tegendeel. Het gezeur over ruimte aan excellente leerlingen heeft de focus afgeleid van waar het werkelijk om gaat naar controleerbare en verifieerbare prestatiedruk. Zie ook de selectiecriteria voor Leonardoscholen. Je vindt er precies niet het talent mee dat verloren gaat in het keurslijf van discipline en volgorde der dingen.

We zijn terug bij af zie het al eerder aangehaalde http://www.nu.nl/werk-en-prive/4279702/hoogbegaafde-kinderen-krijgen-steeds-vaker-psychiatrische-diagnose.html

Een citaat uit deze discussie "ik ben het wel met Triva eens dat HB leerlingen niet moeten worden beziggehouden met een vrijblijvend pretpakket,"

Dat moeten ze wel.
Ze moeten regelloos losgelaten worden met toegang en inspiratie tot kennis.
Zie wat Robbert Dijkgraaf erover zegt

De uitkomst van het aanbod hoeft niet een toetsbaar geheel van opgedane kennis te zijn en al helemaal niet een optelling van mogelijke kennishiaten.

Systematisch onderwijs geven en resultaten toetsen is belangrijk omdat het voor de meeste leerkrachten de enige manier is waarop ze les kunnen geven. Het is voor de meeste leerlingen niet schadelijk. Een deel van de kinderen moet zelfs meer intensief aan de hand genomen worden. De discipline dwang ligt hier trouwens vooral bij de onderwijzers (ook ouders) die zich in sommige gevallen dag in dag uit systematisch bezig moeten houden met taal om het verschil te kunnen maken tussen (ooit) wel kunnen lezen of daar helemaal nooit toegang toe krijgen.

Maar voor die leerlingen voor wie kennis vergaren een uitdagend spel is voor wie kennis komt ook als ze heel ergens anders mee bezig zijn, voor die kinderen is het rigide vasthouden aan boekjes, bladzijnummers, veter-, tafel- en taaldiploma's, volkomen flauwekul.

Die kinderen zijn niet zo makkelijk te herkennen. Ze lijken soms op kinderen die ver achter zijn. Zoals mijn zoon. Zijn juf vond hem zwak begaafd. (want er was iets met veters, met tellen en kleuren)
Ze zijn niet te sorteren zoals Leonardo dat doet. Een iq cijfer betekent nog niet zo veel op jonge leeftijd als het ooit al wel wat betekent.

M Lavell

Zo onzettend met je eens.

Inderdaad

"Een iq cijfer betekent nog niet zo veel op jonge leeftijd als het ooit al wel wat betekent."

Nou nee dus

Voor kinderen voor wie kennis vergaren een uitdagend spel is, is loslaten inderdaad prima. Maar voor kinderen die faalangstig zijn, of zoals in het geval van een van mijn kinderen erg faalangstig (en dat was er helaas al voor school begon), is dat dus geen optie.
Dat was nou juist een van de problemen op de vorige school waar een hoop van de niet-standaard hp-kinderen tegenaanliepen.
Dat ze zodra ze klaar waren met hun verplichte werk losgelaten werden. Eigen ding doen, zelf informatie opzoeken, zelf het aanpakken. Werkte voor sommigen echt geweldig. Oudste had een klasgenootje dat als een speer door het verplichte werk schoot om dan haar hart op te halen met haar eigen dingen.
Helaas werkte dat voor onze kinderen niet. Eentje ging steeds langzamer werken van verveling, want het was allemaal zo verschrikkelijk saai en kwam dus aan die stap nauwelijks nog toe. En omdat ze allebei faalangst hadden zaten ze niet te wachten op werk waarbij ze na moesten denken, de leerhonger woog niet op tegen de leerangst. En daar kon school niet mee omgaan.
De huidige hb-school kan het wel. Daar worden eisen gesteld en daar moeten ze dingen doen, ook als ze eng zijn. Ze krijgen alle hulp, er is ruimte voor de angst, en de boosheid als het niet lukt. Maar he twerk gaat niet weg. En dat helpt, daar zien we groei.
En nog belangrijker: zij merken dat de wereld niet vergaat als je een fout maakt. Dat oefenen helpt en dat leerstrategieën ergens voor dienen.