Dochter wordt gepest sinds terugkeer naar school

Pesten is een plaag en scholen zijn nogal machteloos in het oplossen daarvan. In feite zou je je dochter thuis moeten kunnen houden zodat ze dat niet meer dagelijks hoeft te ondergaan. Echter jij krijgt daar vaak zelf de repercussie van in de vorm van leerplicht.

In deze coronatijd zou je wel op dit moment kunnen eisen dat je dochter online les krijgt. Dat kan voor een tijdje lucht geven. En dan hoop je dat de school zich meer richt op deze jongen en wat daar mogelijk kan helpen om het pestgedrag te stoppen.

Daar zou ik op inzetten. En anders op zoek naar een andere school in de hoop dat met een andere situatie de zaak niet meer voorkomt. Geen garantie, het is op veel scholen een plaag.

Het is mij nooit gelukt met de basisscholen van mijn kinderen om het pesten te laten stoppen. Ondanks dat zoon al in een vroeg stadium bij de RIAGG liep die maar met 1 diagnose kwam: school moet het pesten stoppen. De middelbare school van de kinderen was daar wel toe in staat.

Ik weet van een ouder die een pestend kind buiten de school heeft geïntimideerd waarna het pesten stopte. Geen idee wat die gezegd of gedaan heeft. Dat lijkt me ook nogal intimiderend maar langdurig gepest worden is niet zonder gevolgen.

Blijf in elk geval een beroep doen op school en het probleem aankaarten. Echter als school er niet uitkomt kunnen ze zich tegen jou keren. Dus houd in elk geval in de gaten dat je een dossier opbouwt met de feitelijke gegevens.

Keesje87, dagelijks contact met school vind ik wel heel erg intensief. Dan zal elk akkefietje besproken worden.

Mijn zoon werd gepest in zijn klas. De school legde de oplossing bij mijn zoon: hij zou weerbaarder moeten worden. Ik heb inderdaad allerlei therapieën etc. geprobeerd, waarbij voor mij wel het belangrijkste was dat zoon er iets aan zou hebben. Het pesten loste daarmee niet op. Ik ben een keer woedend de klas binnengestormd en in het bijzin van de leerkracht aangegeven dat het moest stoppen. Later heb ik mijn zoon van school gehaald, maar dat had vooral iets te maken wat hem persoonlijk raakte. Op de andere school ging het beter.

Pas achteraf gaf de leerkracht toe dat die klas wel erg moeilijk was, dat er één jongetje was dat altijd als de schuldige werd aangewezen en het leek alsof ze dat niet terecht vonden. Maar dat jongetje was wel jarenlang, ook nadat ze al lang niet meer bij elkaar in de klas zaten, de kwelgeest van mijn zoon. Nog weer veel later kwamen mijn zoon en dat 'jongetje' elkaar tegen, maakten contact, en het 'jongetje', inmiddels een volwassen jongeman, gaf toe dat hij indertijd een vervelend jongetje was. Dat moment is voor mijn zoon heel belangrijk geweest.

Blijkbaar is er iets, waardoor leerkrachten niet in staat zijn om zo'n 'vervelend jongetje' serieus aan te pakken. Dat is ook voor het jongetje zelf schadelijk, hij blijft te lang hangen in negatief gedrag. Ik denk dat het een probleem in de analyse is: hij is altijd de boosdoener en dat is niet eerlijk; of verwijzen naar de thuissituatie; of zoiets.

Als ouder van een ander kind ga je er niet over hoe de leerkracht zo'n kind moet aanpakken. Daar ligt je grens. Je kunt wel kijken wat je zelf kunt doen voor je eigen kind. Kind weerbaarder maken, dagelijkse akkefietjes niet steeds uitvergroten tot een drama, toch gesprek met school aangaan (niet dagelijks), eventueel met een leerkracht en een interne begeleider samen om tafel gaan zitten. Let wel: alles wat je zegt over het andere kind is eigenlijk niet aan de orde. Je gaat alleen over je eigen kind. Voor je eigen kind een veilige omgeving vragen lijkt logisch, maar het is ondoenlijk om de wereld zodanig te modelleren dat het past bij jouw kind. Dat zijn ongeveer de grenzen van wat je kunt doen.

Tsjor

Je kijkt naar je kind Tsjor. Niet naar school brengen geeft jou een probleem met de leerplicht en boetes en gedoe. Online les geeft de juf of meester gedoe. En?

Het gaat er om dat je kind niet dagelijks gepest wordt. Het is te erg voor woorden.

En natuurlijk doe je er zelf ook van alles aan om de weerbaarheid van je kinderen te vergroten in stevige sporten, taal, muziek, afleiding.

Maar dat heeft hier niet geholpen. Inderdaad heeft zoon ook zo'n ontmoeting gehad met een pestkop die hij later tegenkwam. En inderdaad relativeerde dat.

Dochter realiseerde zich onlangs pas goed dat het voor de pestende meisjes ook soms gewoon slordigheid of onmacht was en niet altijd persoonlijk bedoeld als ze zich niet aan afspraken hielden.

Beiden zijn vanwege alle trammelant in hun jeugd in therapie. Zo had ik me het vooraf toch niet voorgesteld, maar het kan dus nogal een drama worden. Thuis een drama met hun vader en daarna de kinderbescherming, en op school een drama, een drama in jezelf. Gelukkig hebben ze ook genoeg veerkracht maar ik benijd ze niet. Mijn eigen jeugd was zoveel harmonieuzer. Gelukkig hebben we nu rustig vaarwater en iedereen komt tot zichzelf.

https://miekevanstigt.nl/alles-over-pesten/

Mieke van Stigt heeft behartenswaardig geschreven over pesten, misschien heb je er wat aan.

'Online les geeft de juf of meester gedoe. En?' En? Maakt jou dat niets uit? Een leerkracht is geen personeel van jou. Er zijn grenzen aan wat mogelijk is.

Het zou beter zijn als er een online school komt, voor alle kinderen die dat nodig hebben. Voor online lessen maakt het toch niet uit waar je zit.

Tsjor

Ik kan me de moeite van mijzelf of de juf echt wel schelen, maar als het om mijn kind gaat, dan heb ik in het verleden teveel goedgepraat en gedwongen. Daar heb ik echt veel spijt van, maar ja dat wordt je geadviseerd. Terwijl het gaat om het welbevinden van een kind dat zich niet aan die narigheid kan onttrekken, het pesten, en het gebrek aan veiligheid daarbij door de volwassenen, Natuurlijk ben ik in het geweer gekomen en heb mijn kinderen er aan onttrokken. Gelukkig konden ze terecht op een goede middelbare school en op speciaal onderwijs. Gelukkig

Natuurlijk moeten volwassen zich ook content voelen maar niet op kosten van een kind.

'Natuurlijk moeten volwassen zich ook content voelen maar niet op kosten van een kind.' Dat is een drogreden. De combinatie fysiek en online lesgeven tegelijkertijd gaat er niet over of je je 'content' voelt, maar of het te doen is. Je hebt een verantwoordelijkheid voor alle leerlingen. Een oplossing voor het ene kind mag niet ten koste gaan van alle andere kinderen.

Daarom zou een online school beter zijn.

Tsjor

MamaE: 'Tuurlijk is weerbaarheid belangrijk, maar het probleem ligt bij de pester.' Dat heb ik ook steeds geroepen bij mijn tweede. En het was prettig geweest als men toendertijd had gezegd wat men achteraf zei.

Ik vind dat het ook het uitgangspunt moet zijn. Niet alleen voor het kind dat gepest wordt, maar ook voor de pester, want die zit in een modus vivendi waar hij/zij niet gelukkig van wordt.

Maar ik heb ook gezien dat het helpt als een kind er zelf anders mee om kan gaan. Mijn oudste werd ook gepest (jongetje op ballet, leergierige havo-leerling), maar hij stond daar boven. Toen hij op de HAVO in de klas vervelend werd aangepakt omdat hij iets vroeg draaide hij zich om en zei: 'Ik wil het weten'. Mijn dochter kreeg het aan de stok met een naar meisje, dat helaas een soort beschermeling was van de IB-er. Daar heb ik op school een stevig conflict over gemaakt, wat een klein beetje heeft geholpen. Maar vooral dochter geleerd dat ze haar eigen plan moest trekken. Die weerbaarheid heeft ze opgebouwd en volgehouden. Nu pas, nu ze werkt, heeft ze veel vriendinnen en wordt ze echt gewaardeerd.

Dus zelf mentaal sterker worden helpt ook wel.

Tsjor

Als een kind niet weerbaar of heel onzeker is en niet sterk in zijn/haar schoenen staat, kan een weerbaarheidstraining zeker nut hebben. Maar het is gewoon niet oké om als school te zeggen tegen een kind 'het ligt aan jou, je bent niet weerbaar genoeg' en daarmee de verantwoordelijkheid voor het verkeerde gedrag van een ander kind bij het slachtoffer neer te leggen. 

Ik heb ongeveer dagelijks contact met de school, maar dit stoppen blijkt tot nu toe heel moeilijk. Vrijwel dagelijks maakt de juf afspraken met de klas, maar ook bijna dagelijks gaat het weer mis. Ikzelf snap eigenlijk niet waarom het zo lastig moet zijn om een specifieke jongen te laten stoppen.

Dit begrijp ik dus niet. De juf maakt afspraken met de klas, de klas moet nablijven als het betreffende kind iets heeft gedaan etc. Hiermee wordt de basis dus niet aangepakt, de jongen zelf. Die voelt zich niet 'gestraft' als hij weer iets tegen jouw dochter heeft gezegd, want de hele klas wordt dan gestraft. 
Ik zou in gesprek gaan met de juf en directie/intern begeleider en vragen of er goed gekeken kan worden naar de interactie tussen jouw dochter en de betreffende jongen. Zijn ouders van de jongen op de hoogte dat dit speelt? Mogelijk kunnen die er nog een rol in spelen. En verder zou ik inderdaad zolang er geen passende aanpak komt je kind thuis houden. Je kan evt. zelf met de leerplicht bellen wat de reden hiervan is. Dit kan in ieder geval een signaal zijn naar school toe. Mogelijk gaan ze dan nadenken over een betere aanpak. Online onderwijs moet op dit moment gewoon mogelijk zijn. Kinderen met klachten zitten toch ook thuis? En als dat niet lukt dan stel je zelf iets samen voor je kind. Het is een slimme meid, dus zo snel zal ze niet achter raken lijkt mij.

Het heeft vast ook te maken met je perspectief Tsjor. Als je zelf met veel gedoe veel moet lesgeven over zoom zonder goede begeleiding en er wordt altijd teveel gevraagd dan is het anders.

Ik geef niet teveel les over zoom. Ik doe vrijwilligerswerk over zoom en als een van de weinigen heb ik er totaal geen moeite mee en hoef gelukkig niet dubbelop te werken, en zoom en IRL.

En bovendien heb ik mijn dochter altijd bijgestaan thuis met haar huiswerk, juist zo'n leergierig kind is het veel gevraagd maar geeft ook veel voldoening.

En inderdaad, nu moeten scholen die mogelijkheid toch al bieden aan kinderen van kwetsbare ouders, of kinderen die zelf kwetsbaar zijn of als er besmettingen zijn, dus dit is het moment om daar dan gebruik van te maken.

Maar ik ben het helemaal met je eens, je moet de leerkrachten die dat niet kunnen mannen niet dubbel belasten en een aparte permanente voorziening voor online onderwijs zou heel goed zijn voor een aantal kinderen.

Als het gaat zoals TS zegt, is die leerkracht stom bezig. Ten eerste omdat ze kennelijk de klas straft voor wangedrag van een leerling. Ten tweede omdat ze zijn gedrag probeert te verbeteren met een stickerkaart terwijl die jongen niet geïnteresseerd is in die stickers. Dat werkt dus niet.

Wat ik me trouwens afvraag - misschien heb ik er overheen gelezen - wat doen de klasgenoten eigenlijk?

Groeten,

Temet