Autisme en 4 daagse schoolreis

Tjonge zeg

Wat een starre, vervelende houding van school! En dat terwijl jij zo je best doet het iedereen naar de zin te maken. In vind juist dat je heel veel over hebt voor zowel je zoon als school. Hij doet mee met het kamp en slaapt bij jou. Heb je al bij andere ouders gepeild hoe die ertegenover staan? Ik kan me namelijk niet echt voorstellen dat andere ouders hetzelfde gaan doen, behalve als ze daar ook hun redenen voor hebben.
In hoeverre is zijn autisme bekend op school? Begrijpen ze wel hoe je zoon in elkaar zit? Misschien is er een hulpverlener van je zoon die eens mee kan naar school om over deze situatie te praten.
En waarom gaan ze eigenlijk al met 10 jaar op zo'n lang kamp?

Wat zijn je verwachtingen?

Eerste vraag: Over welke groep heb je het?
Verder denk ik dat het om een verwachtingenprobleem gaat. De school stelt het gewoon te willen proberen en dan maar te zien waar het schip strand. Is ook een manier. Maar wat gaan ze dan doen als het schip strandt?
Heb je het daarover gehad? Hoe verwacht de school dat op te kunnen lossen? Hoeveel tijd kost dat dan?
Wat verwacht jij dat er fout kan gaan? Gaat je zoon helemaal uit zijn dak? Wordt hij angstig? Wat verwacht de school dat men kan doen als het niet goed gaat?
Hem wel of niet meesturen, is jouw beslissing. Hem wel of niet meenemen is dan weer de beslissing van de school. Maar daar mag wel wat uitleg bij.
Als je hem niet meestuurt, dan moet hij inderdaad naar school. Wat heeft de school jouw zoon te bieden die dagen? Het kan niet zo zijn dat jouw zoon werkelijk benadeeld wordt. Eenvoudig gezegd: Niet meegaan op schoolreis mag geen strafwerk opleveren.
Als de school de schoolreis gebruikt in de verantwoording van onderwijstijd, dan moet aan die schoolreis ook een leerdoel gebonden zijn. Welk leerdoel is dat? Hoe gaat de school dat leerdoel voor jouw zoon invullen? Daar kan best rekenen bij zitten. Maak je daar niet te sappel om.
"Wij krijgen de indruk dat school bang is dat andere ouders ook gaan zeggen.. nou dan gaan wij ook op Ameland zitten,"
Die indruk krijg ik niet. Het is onmogelijk om ouders te verbieden naar Ameland te gaan. Ik krijg de indruk dat de school bang is dat die hele schoolreis op losse schroeven komt te staan (dan ga ik niet mee, half mee, wil ik niet betalen, half betalen).
Zolang ouders denken dat zo'n reis verplicht is, betaald moet worden en niet ter discussie kan staan, is het organiseren ervan makkelijk.
Wat je denk ik het beste kunt doen, is even contact opnemen met http://www.onderwijsconsulenten.nl/
Het standpunt dat je daarvoor moet innemen is dat die schoolreis onderwijs is (dus geen vakantie). Dat je zoon naar jouw idee niet aan dat onderwijs deel kan nemen, maar dat de school geen goede alternatieven biedt. Niet op reis én niet op school (geen aangepast programma).
Misschien kan de onderwijsconsulent helpen om dat wel vorm te geven.
Of dat dan op Ameland of op school vorm krijgt, maakt dan niet uit.
Groet,
Miriam Lavell

Ik ben onschuldig

Niet boos op mij worden hoor. Ik heb het niet verzonnen
Als de werkweek geen onderwijs is, dan hoeft je kind ook niet naar school als ie niet meegaat. Dan hebben alle kinderen vrij en gaan gezamenlijk op vakantie. Wie niet meegaat, heeft gewoon thuis vrij.
Maar ik waag dat te betwijfelen. Zie ook de opmerking van de Inspectie: als je kind niet meegaat, dan moet ie wel naar school.
Het is wel onderwijs. Dat het de bedoeling is om het er gezellig te hebben, doet daar niks aan af. Het is ook de bedoeling dat het in de klas gezellig is.
Volgende denkstap: als het wel onderwijs is, dan heeft jouw kind recht op deelname. Dat betekent dat de school min of meer verplicht is om aanpassingen te doen. Voorzover dat kan althans.
De onderwijsconsulent (zie eerdere link) kan je daarmee helpen.
Die aanpassingen moeten dan wel noodzakelijk zijn en daar lijkt de schoen te wringen.
Jullie vinden aanpassing noodzakelijk, de school niet. Jullie halen daarbij diabets en autisme aan, de school doet alsof die zaken er niet toe doen. Dat kan komen omdat de school geen flauw benul heeft van diabetes en autisme en ook niet bereid is om te luisteren naar informatie daarover.
Nogmaals: de onderwijsconsulent kan je helpen dat goed over te brengen.
Ik zou contact opnemen met de onderwijsconsulent en de problemen voorleggen.
"Tevens zijn de ouders toch de aangewezen personen om te weten hoe hun zoon in elkaar zit. "
Dat vind ik ook, maar de school is niet verplicht het onderwijs, en zeker de excursies niet, naar die opvatting in te richten.
Strikt genomen: als jij meent dat jouw kind het kamp zoals het is niet aankan, dan stuur je het niet mee. Op kamp gaan is niet verplicht. Naar school gaan wel.
Aan de andere kant: als een school inderdaad helemaal geen gesprek wil en niet bereid is tot enige aanpassing, dan is dat op zijn minst onbehoorlijk en misschien ook wel discriminerend. Een school moet aanpassingen doen voorzover dat kan (binnen het redelijke).
Groet,
Miriam Lavell

Tja

Ik vond bij mijn dochter astma alleen al reden om niet mee te kunnen. Zij ging dus gewoon naar school tijdens kamp. Was ook leuk, lekker bij de kleuters helpen.
Bij mijn zoon met autisme ging ik zelf mee als begeleidster. Maar dat bleek toch niet te werken. Het concept kamp was mijn zoon gewoon teveel. Zoveel uren met de klas moeten doorbrengen, lukte niet. Dat werd een erg nare ervaring.
Oftewel: niet moeilijk doen, gewoon naar school is waarschijnlijk al lastig genoeg. En dat oergezellige leuke kamp, kun je maar beter missen als je er aan alle kanten heel ziek van wordt.

Schoolreis

Jammer dat je alleen op Miriams reactie reageert. Ik gaf eerder al een heel andere reactie.
Als het inderdaad gaat om meer een soort plezierreisje dan een leerzaam kamp, dan zou ik hem niet mee laten gaan. Of vindt je zoon dat erg vervelend? In dat laatste geval zou ik aan school de keuze laten of thuishouden of jullie optie. Iets anders is niet mogelijk.
Gewoon proberen zou ik niet aan beginnen, zeker omdat je zoon zelf al aangeeft dit niet aan te kunnen. En even ophalen in Ameland gaat natuurlijk niet, dat zal school moeten begrijpen.
Ik zou er rustig met school over in gesprek gaan (ik begrijp best dat je heel kwaad ben, zou ik ook zijn hoor, maar daar bereik je weinig mee) evt. dus samen met een hulpverlener van je zoon, als die in beeld is.

Als tango

Ik denk er hetzelfde over als Tango.
Zonder jullie naar Ameland gaan, vind ik onverantwoord, die optie zou afvallen.
Ik weet nog wel een vierde mogelijkheid. Hem thuishouden die week. Hij gaat niet mee omdat hij ziek is. Dat zouden wij gedaan hebben. Want onze zoon zou je echt met geen mogelijkheid zo gek gekregen hebben om braaf naar school te gaan, als de rest van zijn klas op kamp is.

Hier

Zoon met Asperger is in groep 8 mee geweest op schoolreis. Dat was vreselijk voor hem en ook vreselijk leuk. Hij wilde zelf heel graag mee en dus heb ik er alles aan gedaan om hem zelf te instrueren hoe zijn rust te vinden en de leerkrachten te instrueren hoe met hem om te gaan met name met overprikkeling.
Dat sloeg echt alles. De leerkrachten meldden mij na afloop hoe goed zij wel niet met hem om waren gegaan. Mijn zoon meldde mij wat er zich allemaal had voorgedaan en het was werkelijk te onbenullig voor woorden. Maar omdat zoon zelf heel graag mee wilde heb ik hem laten gaan.
Ik heb er, ook later met de schoolreis van dochter wel heel veel van geleerd en zijzelf ook. Met name waar je dan tegenaan loopt en hoe je dat zou kunnen oplossen of opgelost hebt. Mijn kinderen zijn ook gewend om te logeren en daardoor gewend om met 'andersdenkenden' om te gaan.
Zoon zit inmiddels op het voortgezet onderwijs, inmiddels met een rugzakje regulier. Dit jaar ging maar een derde van de klas met schoolreis met leeronderwerp. De rest werkte op school aan hetzelfde ondewerp. Het was nogal duur namelijk. Dat verbaasde mij ook.
Dat is volgens mij ook echt iets van deze tijd. Vroeguhh zou er alles aan gedaan zijn om samen uit en samen thuis te gaan. Nu is het gewoon dat je mee kunt als je betaald, anders niet. Maar mogelijk dat dit ook weer per school kan verschillen.

Nou lieneke

Schoolactiviteiten in de avonduren of nacht zijn nooit verplicht, dus een werkweek kan ook niet verplicht worden. http://www.leerplicht.net/antwoord-op-uw-vragen/moet-mijn-kind-mee-op-schoolreis-of-schoolkamp.html

Karmijn

Ik noemde dat ook al, niet meegaan. School de keuze laten: of meegaan op bovengenoemde voorwaarden, of niet meegaan. En dan inderdaad ook niet naar school, gewoon lekker thuis.

Heimwee, bibi63

Uitwisselingen zijn toch ook niet verplicht, lijkt mij. Dan inderdaad naar school en een vervangende opdracht doen als de heimwee te erg is.
Een vriendinnetjes van mijn dochter heeft om deze reden geen tweetalig VWO gekozen, ze zag zo tegen die uitwisselingen op, heeft ook heimwee en angsten. Ze gaat nu gymnasium doen.

Bibi

Natuurlijk gaan er veel leerlingen niet mee op schoolreis (werkweek, uitwisseling, etc.). Er kan van alles aan de hand zijn waarom het niet mogelijk of wenselijk is. Wat dat betreft: geen zorgen.

Reactie

Hallo Tango,

Ik had wel gereageerd op je eerste bericht, maar blijkbaar is dit niet geplaatst en zie dit nu pas.

Mvgr

Reactie op tjonge zeg

Ik heb al gepeild bij andere ouders. Ook zij begrijpen de houding van de school niet. Temeer daar wij investeren.
Onze zoon is na een halve dag school al bekaf. Heeft eerst 15-20 minuten voor zichzelf nodig. Je moet hem dan niet aanspreken of iets vragen. Hoe kun je hem dan 4 hele dagen + nachten op schoolreis laten gaan.
Onze zoon is rustig in de klas en introvert. Hij heeft sturing nodig in vrije situaties. Dit weten ze, maar toch worden we geconfronteerd met opmerkingen dat hij raar kan reageren. En dan zeggen dat ze weten hoe onze zoon in elkaar zit.
In eerste instantie had onze hulpverlener iets van: dat moeten wij zelf regelen met school. Nu wordt aangegeven als ik iets kan betekenen, hoor ik het wel. Ik vraag mij af of er wel naar de ouders wordt geluisterd... blijkbaar gaan ze in het geheel voorbij aan de wensen van het kind zelf, die zelf duidelijk aangeeft: ik wil wel mee, maar daar absoluut niet slapen. Moet je hier dan aan voorbij gaan? En dan krijg je de vaste geijkte opmerking: een kind moet wennen. Alsof hij zelf niet weet wat hij. Hij wordt in juni 11 en is niet dom.

De school gaat al heel lang in groep 7 naar Ameland. Dit is, naar ik weet, al een traditie van meet af aan. En hier tornen ze niet aan. Mijn man heeft weer een mail gestuurd, maar een reactie... nee... Vraag mij af of reageren langer moet duren dan drie dagen.

J

schoolreis

Wij hebben de optie, zoals je aangeeft: onze keuze of thuis houden ook aangegeven.
Maar ja, doen wij onze zoon daar geen tekort mee. Hij wil zo graag. Net als school willen wij dat hij mee gaat, maar wel op onze voorwaarden. En... zijn die dan zo bizar???

J

Nee, die zijn niet bizar

zo gaan er bij onze school ook wel kinderen mee. Niet veel, maar dat kan toch zonder problemen. Kamp is wat dichter bij, dus er zijn ouders die halen kinderen op voor de nacht. Kunnen ze overdag lekker bij het kamp zijn, en is er toch de rust van het thuis slapen.

Ik ben onschuldig

Ik ben absoluut niet boos.

De school wil wel aanpassingen doen, zoals zij dat zien. En dat is in hun ogen dat hij willens en wetens toch daar moet slapen. Wij zeggen nee... Na een lange intensieve dag is hij kapot en moet hij tot rust kunnen komen. Dit is iets wat ze niet begrijpen. Ja, leg hem op een kamer met begeleiders, die laat op de avond die kamer weer één voor één binnenkomen, waar hij weer last van heeft. Waar is dan de rust.
De kamer van de begeleiders ligt naast de slaapzaal waar 30 kinderen liggen. En dat wordt keten en lawaai maken. Waar is dan de rust?
Zoveel vragen wij toch niet... Het gehele dagprogramma gewoon mee doen en 's avonds rustig slapen op een andere plaats, zodat hij de volgende dag weer uitgerust mee kan doen (vanaf het ontbijt zelfs).
Als dat te veel gevraagd is, weet ik het ook niet meer.
En de school geeft zelf toe... als wij dit doen, komen andere ouders die ook naar Ameland gaan. Dit kun je als school toch niet tegenhouden? Als ik naar Ameland wil in die dagen, doe ik dat. En dat hoeft de school dan niet te weten (denkend als een ouder met een 'gezond' kind).

De onderwijsinspectie zegt dat hij naar school moet met een aangepast lesprogramma, maar wij kunnen ook vragen om vrijstelling van school. Het is toch van de zotte dat het zover moet komen.
Ik vraag mij af of er wel begrepen wordt, hoe vervelend dit voor ons is, om op deze wijze voor je kind te moeten knokken om iets gedaan te kunnen krijgen. Wij hebben niet gevraagd om een kind met beperking, diabetes en astma (hoeveel wij ook van hem houden). Enig begrip van de kant van school is ook welkom.

J

Tja

Janny, ik vind niet dat je teveel vraagt. Ik vind dat de school zeurt en bovendien een vals argument gebruikt op meerdere fronten.
Ik vind dit gedrag van de school een klacht waard (ga naar de klachtencommissie). Maar dat wil allemaal niet zeggen dat de school verplicht is om op jullie verlangens in te gaan.
Er staat geen straf op ploerterig gedrag.
Je zult zelf moeten kiezen: of onder de condities die school stelt mee naar het kamp (waarbij school je inderdaad niet kan verbieden om naar Ameland te gaan), of je zoon thuishouden.
En ja, dat zou sneu zijn voor je zoon. Maar ach, er zijn wel meer dingen waaraan hij niet mee zal kunnen doen.
Groet,
Miriam Lavell

Nooit verplicht

Lieneke, als je moet betalen voor een dienst op school, dan kan die dienst niet verplicht zijn.
"Vanuit school werd trouwens aangegeven dat deelname verplicht was én dat de (mid)week 105 euro per kind kostte."
Dat is misleiding, bedrog en meer van dat.
Fijne school.
Groet,
Miriam Lavell

Ervaring hier

weliswaar op voortgezet, maar doet niets af aan de onkunde...Zoon heeft ADHD en is meegeweest op kamp in de brugklas. Dit is zo gigantisch fout gegaan dat hij bijna van school is gestuurd!!! En hoe kwam het? Omdat hij alleen met klasgenoten is gelaten in de sta-caravan, zijn medicatie was uitgewerkt, en hij, als goed ADHD-er, zijn impulsen niet kon bedwingen. Tuurlijk was het fout wat hij deed (een lucifer proberen), maar de leerkracht had de lucifers niet goed opgeborgen en niet goed ingeschat hoe zoon is als hij 's avonds, overprikkeld en zonder medicatie, niet nadenkt voor hij doet.... Dankzij de onderwijsconsulenten is het goed gekomen, dus het advies van Miriam zou ik zeker overnemen, zij zijn goed op de hoogte van wat er wel en niet moet en kan, en kunnen zelfs bemiddelen!! Doen hoor!

Begrip

'Ik vraag mij af of er wel begrepen wordt, hoe vervelend dit voor ons is, om op deze wijze voor je kind te moeten knokken om iets gedaan te kunnen krijgen. Wij hebben niet gevraagd om een kind met beperking, diabetes en astma (hoeveel wij ook van hem houden). Enig begrip van de kant van school is ook welkom.'
Ik kan die vraag wel beantwoorden: Ze begrijpen er niets van!
Werkelijk, wat voor ouders van een kind met een stoornis dagelijkse routine is, wat je doet, zonder er zelfs maar bij na te denken. Wat je als ouder van een kind met een stoornis allemaal moet laten. De zorgen, de angsten. Het gevoel dat het leven van je kind compleet en alleen afhankelijk is, van jouw bemiddeling, van jouw zorgen. Het wakker liggen in de nacht, het wakker worden in de morgen met de moed in je schoenen: 'weer een dag...'
Daar heeft men geen idee van.
Toen ik zelf nog geen kind met een stoornis had, had ik ook geen idee. Dus verwacht maar geen begrip, als je het krijgt, is het mooi meegenomen.
In de openingsfilm van het laatst symposium van Balans zei een moeder over de communicatie met scholen: 'Je moet je eigen ego volledig parkeren in dit soort dingen. Het is een illusie om te denken dat je gezien wordt.' Dat is ook mijn ervaring.

Je hebt gelijk

Ook ik vind dat je gelijk hebt hoor. Ongelooflijk dat de school geen enkele moeite doet om het programma voor je zoon aan te passen. Hier heel positieve ervaringen met kampen en diabetes en astma (weliswaar verdeeld over twee kinderen, maar toch...), waarbij we echt afspraken konden maken. En waarbij de begeleiders zich realiseerden dat een kind in de avond en nacht anders kan reageren dan overdag.
Ik vraag me eigenlijk af hoe dit op school gaat? Wat zijn daar de afspraken voor als het met één van de 'stoornissen' van je zoon niet goed gaat? Neemt de school hier verantwoordelijkheid? Zijn er procedures wat school moet doen als je zoon bijvoorbeeld een astma-aanval of een hypo krijgt?
n@nny

Ik kan het me bijna niet voorstellen

Denken ze echt dat er opeens massaal allemaal ouders naar Ameland gaan?! Ik vind het juist super van jullie dat jullie deze mogelijkheid bedacht hebben om hem mee te kunnen laten gaan!
Gelukkig geen herkenning hier. Bij schoolkamp in groep 8 is 1 jongen (zonder dat zijn klasgenoten het wisten) de eerste avond opgehaald door zijn ouders omdat hij vreselijke heimwee had en de volgende ochtend vroeg weer terug gebracht. Een andere jongen (met Asperger) is gewoon om 22.00 naar bed gegaan. Toen de klasgenoten naar bed kwamen vond hij het te onrustig en is verkast naar de ruimte waar de leerkrachten sliepen. Omdat het programma voor hem te onoverzichtelijk was is hij tenslotte in de loop van de 2e dag opgehaald door zijn ouders. In goed overleg met alle betrokkenen!

Bedankt!

Wat ben ik blij met al deze reacties. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat ik een overbezorgde moeder ben. Wij proberen hem zo zelfstandig mogelijk alles te laten doen, maar proberen hem bij sommige dingen gewoon te helpen. Wij weten uit ervaring hoe het voor hem is wanneer 'zijn tijd' van half acht nadert om te douchen en zijn vaste routines af te draaien. Hier doet hij het het beste of. Moeten wij dit dan overboord zetten voor vier dagen schoolreis, terwijl wij een goede tussenoplossing doen. En dan wordt gezegd: ja maar zijn leerkracht is ervaringsdeskundige (blijkt een dochter te hebben met Asperger, maar zijn dochter is onze zoon niet. Ieder kind is anders en dat besef krijg ik er niet in). Van onze oudste zoon weet ik hoe de schoolreis verloopt. Van enige regelmaat is er absoluut geen sprake (begrijpelijk vanuit het gezichtspunt van de andere kinderen. Maar als onze oudste zoon ons al waarschuwt, moeten we dit dan negeren.

Het is goed om te lezen, dat ons gedane voorstel aan school helemaal niet raar of slecht is. Bedankt!

Janny

Wat heb je daaraan?

Ik ben blij dat je blij bent, maar wat heb je aan die blijheid?
Er gaapt nogal een kloof tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. Het gaat je er toch om om iets te bereiken?
Over het algemeen is het niet handig om in overleg met school met oplossingen op de proppen te komen. Dat vinden ze niet fijn. Dan begeef je je op hun terrein (beleidsvrijheid).
Het is over het algemeen zinniger om het eerst eens te worden over het feit dat er een probleem is en waar dat dan ligt.
Je bent nu al een tijdje in een vruchteloze discussie die eigenlijk nergens over gaat (mogen ouders naar Ameland?). Feitelijk had je het moeten hebben over de voorzorgen en voorzieningen die er dan zoal getroffen worden.
Wat is het noodplan?
Of zoals nanny het zegt "Wat zijn daar de afspraken voor als het met één van de 'stoornissen' van je zoon niet goed gaat? Neemt de school hier verantwoordelijkheid? Zijn er procedures wat school moet doen als je zoon bijvoorbeeld een astma-aanval of een hypo krijgt?"
Als school daar niks anders over kwijt wil dan 'we proberen het gewoon' en 'maakt u zich maar niet ongerust mevrouwtje', dan zit de school echt fout.
Geeft de school die informatie wel, dan valt er te praten over oplossingen. Je kunt natuurlijk de pas af willen snijden, want op voorhand kun je weten dat je bij ongemak van welke aard ook 's avonds om half tien de ouders niet binnen een uurtje op dat eiland hebt.
- als dat onderdeel is van het plan/protocol -
In dat geval volgt jouw voorstel gewoon uit het eigen plan van de school.
Maar zolang de school niks zegt, blijven oplossingen in het luchtledige zweven. Dan staat je maar een ding te doen en dat is besluiten dat kind niet meegaat (en een klacht indienen omdat de school weigert na te denken).
Zorg er daarom voor dat de school concreet op papier zet wat ze gaan doen als.....
Daar kun je mee helpen door aan te geven welke problemen jij verwacht. Ja, ieder kind is anders, juist daarom moet jij daar helderheid in geven.
Dus ben ik terug bij mijn eerste reactie: Welke problemen verwacht jij en welke oplossingen heeft school in gedachte?
Schrijf het op. Probeer daar overeenstemming in te krijgen. Dan kun je altijd nog kiezen of je de geboden oplossingen voldoende vindt.
Groet,
Miriam Lavell

Ervaring

Ik heb niet alles gelezen, dus misschien ga ik dingen dubbel zeggen. Maar ik heb wel ervaring met twee kinderen met ass op een reguliere school... en kamp!
En op kamp gaan is gewoon ontzettend spannend. Hier is een 5e klas kamp (groep 7) in nederland, uurtje rijden, en dochter is vorig jaar meegeweest. Dat is wel goed voorbereid, en met het "vangnet" achter de deur dat ze ons altijd konden bellen als het niet ging en dan zouden we haar ophalen. Ook mijn dochter heeft thuis een redelijk strak dagritme, en kan slecht omgaan met veranderingen. Maar om je even gerust te stellen: als ALLES anders is kan het er voor iemand met autisme ineens heel anders uitzien... de situatie is anders, is niet thuis of school, en dus ging mijn dochter ineens dingen eten die ze anders nooit zou doen, en heeft ze drempels overwonnen waar we nu ontzettend trots op zijn, ook al was het toen wel even heel spannend.
Ook het slapen was wel een zorg hier, en vooral onrust op die slaapzaal en zo, maar dat is opgevangen door dochter tussen een vriendinnetje en de juf in te leggen op een rustig plekje. Er was dus steeds een volwassene bij haar, en ze heeft veel vertrouwen in de juf dat scheelt wel.
Dit jaar is het 6e klas kamp, dat gaat 5 dagen naar het buitenland, je hebt een kind hier dus niet eventjes opgehaald als het mis gaat. We hebben nu met school afgesproken dat haar papa meegaat als extra begeleider. Niet om het hele kamp haar handje vast te houden, maar hij is in de buurt, en helpt gewoon met
andere "kampdingen" want het is natuurlijk wel het doel van zo'n kamp om dochter een beetje zelfstandigheid te kweken, dus zal papa op "gepaste afstand" aanwezig zijn. Dat is toch wel een veilig idee.
Is dat misschien een idee voor jullie? ik weet niet hoeveel hulp er is op het kamp, maar er is altijd wel her en der toezicht nodig, of misschien hulp in de keukenploeg, hulp bij activiteiten, en misschien kan er op die basis een vertrouwd iemand voor hem mee.
Nogmaals, mijn dochter heeft het vorig jaar ook zelf gered op kamp, daar ben ik heel trots op. Maar ieder kind met autisme is anders, en het hangt ook erg van de groep en de leerkracht af hoe zo'n kamp verloopt. Zit hij lekker in de klas? heeft hij vriendjes? vertrouwt hij de juf of meester? het is absoluut niet raar dat je kritische vragen stelt, en ik zou ook zeker eisen dat school jou een antwoord geeft op die vragen. Maar soms moet je je kind even loslaten, gooi hem in de zee en zwemmen maar! en ja, er dan het beste van hopen... En vooral bij deze kinderen is dat heel moeilijk, dat weet ik, en ik heb hier ook met knikkende knietjes mijn dochter naar dat kamp laten gaan, maar de overwinning is groot als het lukt! en de tegenvaller als het niet lukt? die valt ook wel mee, want dan hebben jullie het geprobeerd, en school heeft gezien dat het inderdaad niet zo simpel ligt. Zorg dat er goede afspraken zijn voordat hij gaat, dat er een vangnet is als het niet lukt (toch naar huis) en heb dan vertrouwen in je kind, ze kunnen je soms zo verrassen.
groetjes, Tess

Daarom dus

Janny, ik hoop niet dat je boos wordt op Tess (heb je er weer zo een die zegt dat het met vertrouwen weer goed komt). Tess spreekt vanuit haar eigen ervaring en die gaat over haar kind.
Als ik aan mijn kind terug denk (astma) dan kan ik de risico's heel helder opnoemen: Onregelmatig slapen, te weinig rust momenten (ook op de dag), nog even extra doorhalen (het is zo gezellig), leidt tot opwinding en daarmee tot een astma-aanval. Die aanval is het ergste niet eens (ga zitten, neem een pufje). Het probleem is dat die direct (binnen twee uur) gevolgd wordt door een heftige longontsteking (naar het ziekenhuis en minstens 3 weken uit de running).
Nou is dat een complex van risico waarmee naar kamp gaan op een eiland helemaal niet kan. Ik weet niet hoe het met jouw kind zit. Ik weet ook niks van diabetes en ik weet niet wat autisme met hem doet.
Dat weet eigenlijk niemand beter dan jij.
Benoem het en zoek samen met school daar een oplossing bij.
Groet,
Miriam Lavell

Ameland

Janny, je kunt toch gewoon een huisje huren en tegen de school zeggen dat je bereikbaar bent op je 06-nummer, mocht er iets aan de hand zijn? Je bent dan in elk geval snel ter plaatse. Nu doe je alsof er maar twee mogelijkheden zijn: jij op Ameland én je zoon 's avonds bij jou; of jij op het vaste land. Dat is niet zo, er is ook nog de mogelijkheid dat jij op Ameland 'stand by' bent (de school kand at niet verbieden). Mocht het nodig zijn, dan ben je in de buurt. Als het niet nodig is heb je lekker een paar dagen vakantie (je was toch al bereid om nar Ameland te gaan die dagen).

Het probleem zit er inderdaad in, dat er een verschil is van inschatting van het probleem. Jouw inschatting komt waarschijnlijk dichter in de buurt van de werkelijkheid dan de inschatting van de school. Daarover kun je nu gaan strijden, maar aangezien het inschattingen zijn over de toekomst is dat moeilijk te winnen met argumenten. Welicht helpt het nog als je een lijst meegeeft met 'wat te doen als....', waarop je alle mogelijke problemen en alle mogelijke oplossingen aangeeft. Misschien schrikt de school daarvan, maar dan mag hij misschien niet meer mee.

Verder maak jij je boos over dat de school geen aangepast programma heeft, maar gewoon school als je zoon thuis blijft. ook dat is vooruitlopen op de toekomst. Weet jij precies wat het programma wordt? Wil je dat precies weten? Heb je zelf suggesties voor een zinvolle invulling?

Aangezien beide mogelijkheden (zoon gaat mee, zoon blijft thuis) risico's met zich meebrengen (zoon wordt ziek, zoon heeft een vervelende lesweek) denk ik dat je nu moet kiezen welk risico je wil nemen en wat je wil doen om de narigheden zo klein mogelijk te houden.
Als zoon meegaat kun je zelf o Ameland zijn om bij ziekte, ontregeld gedrag etc. in te grijpen. Als zoon op school blijft kun je zelf nadenken over en zinvolle invulling van die week.

Mijn pleegdochter heeft ooit een kamp op Ameland zodanig op stelten gezet, dat een meisje in het ziekenhuis belandde, Vooraf had ik dit risico niet ingeschat, alhoewel het wel bij haar gedrag/probleem hoorde. Risico's die je vooraf in kunt schatten zijn gemakkelijker te voorkomen.

Tsjor

Je plan trekken

Je verwacht dat de school in overleg met jou tot een redelijke oplossing komt, een oplossing die tegemoet komt aan alle betrokkenen. Dat kan te hoog gegrepen zijn. Dan trek je je eigen plan.
Ik weet niet of ik hier onderwijsconsulenten bij zou betrekken. Inmenging van buiten kan ook weer door de school ervaren worden als een drukmiddel en ongewenste inmenging. Ze willen jou gewoon niet erbij en zijn niet bereid om naar jou te luisteren.
Er zijn mensen die zulke situaties in hun voordeel weten om te keren. Ik behoor daar niet toe.
Ik zou, zie advies Karmijn, mijn plan trekken.
Hier was ook de grootste angst, nog erger dan meegaan met kamp, dat je bij een totaal vreemde klas er bij gezet zou worden, met totaal vreemde werkjes, op onverwachte tijden, totaal geen gebruikelijke routine. Dat zou beslist als een soort straf ervaren zijn.
Dus ik zou mijn poot strak houden. Zoon gaat mee maar ik haal hem op aan het eind van de dag. Geen voorstel maar een mededeling. Niet vatbaar voor overleg.