mensen in je irritatiezone
Laatst trof ik weer iemand (dit keer op een verjaardag), waar ik spontaan de kriebels van krijg. Ik vertelde over dat ik nu op een punt ben gekomen dat ik voor mijn ouders moet gaan zorgen zo langzamerhand, niet zozeer huishouden, maar wel helpen met dingen uitzoeken en dergelijke. Een van mijn gesprekspartners ging er gelijk overheen dat zij al vanaf haar 12e alles moest regelen in huis, met een ondertoon van 'dus je mag niet klagen want ik ben veel flinker'. Vlak daarvoor zat ik in de organisatie van een feestje, waar ik verstek had laten gegaan voor de avond zelf omdat ik niet in de stemming was vanwege een sterfgeval eerder die dag in mijn omgeving. Een ander persoon die het mede organiseerde - waarschijnlijk niet blij dat ik afzegde, maar dat zei ze niet - deed fijntjes uit de doeken dat zij anders óók niet in de stemming was voor feestelijkheden want de dochter van een vriendin van haar had kanker ofzo. Daarnaast heb ik een buurvrouw die altijd een beetje moet laten merken hoe kranig ze zich door het leven slaat ondanks alle ellende.
Ik heb er zo'n hekel aan die mensen - vrouwen op leeftijd vaak - die een schepje bovenop jouw (klein) leed doen en vervolgens alle aandacht opeisen. Wat is dat toch, zou ik eruit zien als iemand bij wie je ongevraagd al je sores kan droppen? Herkenbaar, en wat zou erachter zitten dat het mij zo irriteert? En wat voor soort mensen zitten er in jullie irritatiezone?
ik moet stoppen met dit draadje want ik kan het zo een paar pagina’s vullen
Ik irriteer me trouwens het meest nog aan mezelf.
Rhonda schreef op 08-11-2022 om 16:37:
Ik erger me aan muizige vrouwen. Van die vrouwen met zachte stemmen en afhangende schouders die bang de wereld in kijken en uitstralen dat ze zichzelf minder waard vinden dan anderen.
Ik vind het echt heel erg van mezelf, want er is niks mis met hen, het ligt helemaal aan mij en mijn reactie op hun.
En ik erger me aan mensen die nooit terugbellen of reageren op een appje, maar als ik het dan heel kinderachtig bij hen terugdoe, een uur later weer appen of bellen, met de vraag of ik hun appje niet heb gezien of de telefoon niet heb gehoord.
Hmmm, dat heb ik dan weer niet, van die muizige vrouwen. Alhoewel, wel als het van die zichzelf opofferende types (maar dat grenst weer aan het soort waar ik me aan erger).
Mensen die nooit op appjes reageren, daar word ik zelf eigenlijk onzeker van 
En andersom, dat ze appen of bellen of je hun berichtje niet hebt gezien, dat overkomt mee nooit!
En toch... andersom kan ook irritant zijn. Mensen die over kleine dingen klagen terwijl er iemand bij is die door een dal gaat. Ooit kwam ik thuis met twee vriendinnen, ik had die dag mijn man ten grave gedragen, ik had hem twee jaar verpleegd terwijl ik zelf ziek was. Mijn vader was overleden op de dag dat mijn man terminaal verklaard was. Begint de ene vriendin tegen de andere uitgebreid te klagen dat ze voor de tweede keer die winter verkouden is en dat het oneerlijk is en dat ze het niet pikt. Mijn mond viel open eerlijk gezegd, ik vond het zo ongepast. Ik heb niks gezegd trouwens.
Maar het valt me vaak op dat mensen totaal geen rekening houden tegen wie ze het hebben. Ik doe dat zelf wel. Als een vriendin van mij een chemokuur heeft, ga ik niet zeuren over mijn chronische pijn maar probeer ik haar te steunen.
Pinokkio schreef op 08-11-2022 om 21:12:
Waar ik me vooral aan stoor is ‘erg dichtbij ‘ komen van mensen, ongevraagd. Of dat mensen dat niet goed kunnen aanvoelen/afstemmen.
Maar ook dit gedrag komt heel nauw
En dan vooral op psychologisch gebied, mensen die graag onuitgenodigd bij je de diepte op willen zoeken etc of je zo nodig een spiegel willen voorhouden of zo. Bleeh!!
Of je uit gaan vragen en je onuitgesproken ‘nee’ dan niet horen of willen horen.
Maar dat is ook irritant! Dat is alleen fijn bij goede vriendinnen of mensen met wie je een hele goeie klik hebt.
Andersom heb ik ook een vriendin die ik al heel lang ken, die helemaal nooit de diepte in wil of dat heel erg lijkt af te houden. Dat vind ik dan weer erg jammer en het irriteert mij ook.
Ik kan me dan weer irriteren aan volwassen vrouwen die cute gaan lopen doen alsof een klein meisje zijn, vooral tegenover mannen. Meid groei op denk ik dan. Of vrouwen die hard lachen bij een niet-leuke grap (je weet wel met hun hoofd in hun nek) alleen maar om die man te pleasen. bleh
Lexus schreef op 08-11-2022 om 21:22:
Ik kan me dan weer irriteren aan volwassen vrouwen die cute gaan lopen doen alsof een klein meisje zijn, vooral tegenover mannen. Meid groei op denk ik dan. Of vrouwen die hard lachen bij een niet-leuke grap (je weet wel met hun hoofd in hun nek) alleen maar om die man te pleasen. bleh
Ooooh, ik ken iemand die dat heel erg doet - koket doen in het bijzijn van leuke mannen die niet de hare zijn! Die dame vind ik wel heel leuk verder trouwens, maar het is best een beetje opvallend.
Flirten is dat toch?
wil40 schreef op 08-11-2022 om 21:46:
Flirten is dat toch?
is een klein giechelig meisje nadoen door een volwassen vrouw flirten? Ja ik denk dat het nog kan werken ook. Maar mij irriteert het als de vrouw in kwestie boven de twintig is. Je kan ook flirten als een volwassene
o het gaat los in mijn hoofd met voorbeelden.
die keer dat een brus met familie zat te vertellen over haar vriendin die nauwelijks nog te leven had, van alles meegemaakt en een van onze ouders zei, dan hebben we ook nieuws over geboorte kindje van een nicht van ons. Brus vond dat ongepast maargoed die nicht heeft dan weer eitjes van een ander moeten lenen omdat het niet vanzelf ging. Dus ja ieder zijn eigen leed. Wat is belangrijker, de vriendin of het positieve nieuws van de nicht die toch een kind kreeg? Het verhaal was echt heftig en de mineurstemming door breken met er worden ook nieuwe mensen geboren was positief bedoeld. Ik denk dat het best deels aan je stemming ligt hoe reacties vallen.
Zo is die bekende van mij zo n type die iets handig vind en dan ermee aankomt en gewoon zegt hier en het zelfs daar ophangt dat je denkt? Jij vind het handig, maar dit is mijn huis, ik moet het willen. Of allerlei speelgoed voor de huisdieren, ja dat vinden ze leuk. Ha waarom denk je dat ik ze niet heb? Ze spelen er niet mee.
‘oh, ik heb zo n losse kookplaat, ik haal hem wel even op kun je dat eens proberen’ en dan is ze al weg voor je denkt was dit een vraag?
Ik heb er ook wel eens minder moeite mee. Toch irriteert het idee dat er iets wordt aangedragen en ook gelijk is uitgevoerd. Ze nemen je gewoon over. En laat je dan over je heen komen. Op een ander moment denk je, nu sta ik hier te koken op wat zij vind dat ik moet uittesten. Ik noem dat ah, laat-maar-momenten. Weet niet of het weinig assertief is maar ik voel gewoon niet de drang om dan die ander te willen tegen houden. Ik verwonder dan hoe je langs de ander praat en niet vraagt is dat goed?
Veel dingen liggen binnen wat ik verwacht. Als iemand dan anders doet, is dat onverwacht. Dat hoeft niet negatief te zijn. Teleurstelling is meest de emotie. Achteraf kijkend naar situaties waar je geïrriteerd raakt, kun je jezelf afvragen wat je dan had verwacht? Ik doe dat wel en dat ik moet concluderen of ik misschien iets verwacht van de verkeerde. Dat maakt het te parkeren.
Mensen die belerend zijn, of zeggen: "je mist het punt".🙈
Leene schreef op 08-11-2022 om 17:16:
[..]
Je bent in ieder geval eerlijk!.. maar ik erger me juist aan types die zich aan muizige types ergeren. Waarom is dat, wat maakt dat jij je ergert? Was je moeder zo.. ergerde je je aan haar geklaag? is het onbewuste angst??
Weet je wat het erge is, dit zijn vrouwen die vaak heel heel goed doorhebben dat anderen hen niets vinden... en dat versterkt zich dan weer. Ik ken een aantal van dit soort vrouwen en ik kan hen niet allemaal helpen. Maar ooit hadden wij een stagiaire en in het begin dachten we. "o jongens dit wordt wat, of beter dit wordt niets" maar mijn collega en ikzelf hadden allebei zoiets "het is onze eer te na om dit te laten lopen, of het gaat lukken met haar weten we niet maar wij gaan er alles aan doen"
We hebben haar houding besproken en gezegd wat we zagen. Er kwam een tranenvloed.. veel gepest op school, wel aardige maar niet erg meelevende ouders etc etc. Maar ze heeft aan zichzelf gewerkt en het is met verlenging van de stage uiteindelijk ook nog een voldoende beoordeling geworden. Het was absoluut voor iedereen zo'n opsteker.
En nee natuurlijk lukt dat niet bij iedereen en je moet ook niet al te veel een wereld verbeteraar worden maar het is zo fantastisch om te merken dat iemand groeit. Echt er kan nog wel eens heel veel uit die muizige types komen. Als een fenix die uit zijn as herrijst. Daarom toch een reactie op jou.. ik hoop dat je er anders naar gaat kijken
Leene, ik doe er ook niks mee, ik weet alleen van mezelf dat ik dit type mens niet zo leuk vindt. Maar omdat ik het weet, zeg ik tegen mezelf dat het aan mij ligt en dat ik normaal moet doen. Zo vaak kom ik ze hier in Amsterdam niet tegen hoor.
Een ander type dat je hier wel tegenkomt zijn van die, meestal, mannen die keihard tegen hun vrouw overal commentaar op geven, 9 van de 10 keer in een vervelend Amsterdams accent. Sjesus wat sijn die aardbeie duur. En dan zo dat iedereen het hoort.
het lijkt nu net alsof ik me aan iedereen erger, maar dat komt alleen omdat er naar gevraagd werd 😀
Max88 schreef op 08-11-2022 om 22:30:
Mensen die belerend zijn, of zeggen: "je mist het punt".🙈
Haha, had ik laatst toevallig. Helemaal grappig was dat degene die dat zei, zelf totaal het punt dat ik had aangegeven totaal had gemist.
Leene schreef op 08-11-2022 om 17:16:
[..]
Je bent in ieder geval eerlijk!.. maar ik erger me juist aan types die zich aan muizige types ergeren. Waarom is dat, wat maakt dat jij je ergert? Was je moeder zo.. ergerde je je aan haar geklaag? is het onbewuste angst??
Weet je wat het erge is, dit zijn vrouwen die vaak heel heel goed doorhebben dat anderen hen niets vinden... en dat versterkt zich dan weer. Ik ken een aantal van dit soort vrouwen en ik kan hen niet allemaal helpen. Maar ooit hadden wij een stagiaire en in het begin dachten we. "o jongens dit wordt wat, of beter dit wordt niets" maar mijn collega en ikzelf hadden allebei zoiets "het is onze eer te na om dit te laten lopen, of het gaat lukken met haar weten we niet maar wij gaan er alles aan doen"
We hebben haar houding besproken en gezegd wat we zagen. Er kwam een tranenvloed.. veel gepest op school, wel aardige maar niet erg meelevende ouders etc etc. Maar ze heeft aan zichzelf gewerkt en het is met verlenging van de stage uiteindelijk ook nog een voldoende beoordeling geworden. Het was absoluut voor iedereen zo'n opsteker.
En nee natuurlijk lukt dat niet bij iedereen en je moet ook niet al te veel een wereld verbeteraar worden maar het is zo fantastisch om te merken dat iemand groeit. Echt er kan nog wel eens heel veel uit die muizige types komen. Als een fenix die uit zijn as herrijst. Daarom toch een reactie op jou.. ik hoop dat je er anders naar gaat kijken
Leene, dit gun je toch alle grijze mu(t)(s) sen!!
Daar wil ik ook nog beter mee leren omgaan want ik erger me zeker soms, zeker bij een zeer afhankelijk/passieve/ vragende houding van de ander. Kan ik zo weinig mee!
Maar zelf ben ik met momenten ook best een grijze mu(t)s. En daar erger ik me natuurlijk ook weer aan. (niet altijd) En meer nog aan de mensen die zich storen aan mijn grijze-mu(t)sen- gedrag, ook al doen ze nog zo hun best dat te verbloemen. Een grijze mu(t)s pikt dat toch wel op natuurlijk.
Grappig om te lezen al die ergernissen. En kunnen jullie je nou niet voorstellen dat je zelf ooit in een bepaalde situatie net zulk (of ander) ergerlijk gedrag vertoond hebt?