mensen in je irritatiezone
Laatst trof ik weer iemand (dit keer op een verjaardag), waar ik spontaan de kriebels van krijg. Ik vertelde over dat ik nu op een punt ben gekomen dat ik voor mijn ouders moet gaan zorgen zo langzamerhand, niet zozeer huishouden, maar wel helpen met dingen uitzoeken en dergelijke. Een van mijn gesprekspartners ging er gelijk overheen dat zij al vanaf haar 12e alles moest regelen in huis, met een ondertoon van 'dus je mag niet klagen want ik ben veel flinker'. Vlak daarvoor zat ik in de organisatie van een feestje, waar ik verstek had laten gegaan voor de avond zelf omdat ik niet in de stemming was vanwege een sterfgeval eerder die dag in mijn omgeving. Een ander persoon die het mede organiseerde - waarschijnlijk niet blij dat ik afzegde, maar dat zei ze niet - deed fijntjes uit de doeken dat zij anders óók niet in de stemming was voor feestelijkheden want de dochter van een vriendin van haar had kanker ofzo. Daarnaast heb ik een buurvrouw die altijd een beetje moet laten merken hoe kranig ze zich door het leven slaat ondanks alle ellende.
Ik heb er zo'n hekel aan die mensen - vrouwen op leeftijd vaak - die een schepje bovenop jouw (klein) leed doen en vervolgens alle aandacht opeisen. Wat is dat toch, zou ik eruit zien als iemand bij wie je ongevraagd al je sores kan droppen? Herkenbaar, en wat zou erachter zitten dat het mij zo irriteert? En wat voor soort mensen zitten er in jullie irritatiezone?
wil40 schreef op 08-11-2022 om 15:59:
Ik erger me het meest aan mensen die constant problemen hebben maar wat geen problemen zijn. Kortom, hun glas is altijd half leeg, alles zit tegen en ze hebben het zwaar. De rest van de wereld begrijpt hun niet, alles rust op hun schouders.
Negativiteit zuigt me leeg, kost me veel energie en deze mensen voegen niets toe in mijn leven. Helaas kan je deze types niet altijd vermijden, moet ik er mee dealen en bezorgen ze me soms een slechte nachtrust.
Laat los, is een goede raad in deze, maar dat lukt me dus niet altijd.
Herkenbaar, helaas kun je niet al dit soort mensen vermijden.
Iemand die voor je is bij bv de bakker en dan maar blijft kleppen met de verkoopster en zich dan nog bedenkt wat er verder nog bij moet. Gewoon zo een die met 5 minuten weg had kunnen zijn maar er na een kwartier nog is....
Fourtyfour schreef op 08-11-2022 om 18:55:
Iemand die voor je is bij bv de bakker en dan maar blijft kleppen met de verkoopster en zich dan nog bedenkt wat er verder nog bij moet. Gewoon zo een die met 5 minuten weg had kunnen zijn maar er na een kwartier nog is....
Dat is zeker irritant, terwijl ik nog op mijn beurt sta te wachten ben ik al druk met kijken wat ik nodig heb zodat ik niet al teveel tijd nodig heb op het moment dat ik mijn bestelling kan doorgeven.
Van die mensen die het altijd nét een beetje zwaarder hebben dan anderen vind ik ook irritant. Mijn opa had zo'n zus. De beste man lag op sterven, zus kwam langs en begon meteen een hele klaagzang over haar eigen ellende. Wat op internet een Karen heet, heet bij ons in de familie een Tante Ans.
En van die mensen die verwachten dat alles altijd wordt afgestemd op hun individuele behoeften en vooral die van hun kinderen en zich in het algemeen nogal zichzelf centraal stellend gedragen.
Mijn nekharen gaan vooral recht overeind staan bij mensen die alles en iedereen naar hun eigen hand proberen zetten.
Mensen met een mening/klacht/ergernis die ik niet deel en die dan blijven bedelen met 'dat vind jij toch ook' e.d. zodat je eigenlijk geen mogelijkheid hebt om iets anders te vinden (niet dat ik dat dan zonodig moet zeggen hoor) En dat ze me dan vreemd aankijken als ik zeg 'eigenlijk niet' 'geen idee' o.i.d. zodat ik me dan lullig ga voelen dat ik niet meeklaag.
Wat mij heel erg irriteert zijn mensen die andere groeen mensen over een kam scheren: zoals bijv. 'Vrouwen op leeftijd'.
madee schreef op 08-11-2022 om 19:51:
Mensen met een mening/klacht/ergernis die ik niet deel en die dan blijven bedelen met 'dat vind jij toch ook' e.d. zodat je eigenlijk geen mogelijkheid hebt om iets anders te vinden (niet dat ik dat dan zonodig moet zeggen hoor) En dat ze me dan vreemd aankijken als ik zeg 'eigenlijk niet' 'geen idee' o.i.d. zodat ik me dan lullig ga voelen dat ik niet meeklaag.
Herkenbaar! Hetzelfde wat mij betreft met: vind je niet erg toch he, dat begrijp je wel he?
Of dat men je uitnodigt om je stem en grenzen te laten horen ( maar vergeten dan toe te voegen: behalve tegen mij)en als je dat dan doet, ze daar ineens helemaal niet blij mee zijn😂
Ik trek te aanwezige, luidruchtige mensen slecht, hetzelfde voor machomannen, dominante vrouwen, mensen met wat teveel zelfvertrouwen, opscheppers of uitslovers, of mensen die zeggen wat ik hoor te voelen en vooral hoe ik dat mag uiten en hoe lang dat mag duren.
AlisonH schreef op 08-11-2022 om 15:25:
Die “ik heb het altijd zwaarder”-mensen vind ik ook vreselijk. Als ik een goede bui hebt denk ik “Klets maar” en negeer het. Als ik een slechte bui heb zeg ik “Oh pardon ik wist niet dat het een wedstrijd was.”
Ik kan ook niet tegen mensen die zichzelf vreselijk serieus nemen.
Cool, dat kan ik ook nog altijd zeggen. Mensen die zichzelf zo serieus nemen zijn ook irritant inderdaad.
Troelahoep: ‘Ik heb er zo'n hekel aan die mensen - vrouwen op leeftijd vaak - die een schepje bovenop jouw (klein) leed doen en vervolgens alle aandacht opeisen.’
Ai Troelahoep, dat gebeurt me wel vaker…(de andere kant op)
Misschien omdat ik op leeftijd begin te geraken 😊
Ik denk dat het te maken heeft met ‘delen’ ofzo. (En daar heb ik meer behoefte aan met ouder worden?) Herkenning vinden en dat ook uitdragen. En soms werkt dat (van welke kant het ook uitkomt) juist fijn en herkennend, soms zelfs verbindend.
Maar ik ervaar idd ook de situaties waarin het juist verkeerd uitpakt en ik me bedenk ‘jee, waarom ga ik gelijk erover heen met een eigen ervaring, luister toch eerst eens gewoon’. Maar dan is het kwaad al geschied.
Het is ook niet altijd heel makkelijk te voorspellen hoe eea zal uitpakken. (Zowel bij de ander als bij mezelf) Maar dat is misschien een beperking bij mij.
Hoe dan ook wilde ik even aangeven dat ik soms misschien overkom als aandachttrekker maar dat dat praktisch nooit mijn bedoeling is en een wedstrijd maken al helemaal niet. (Tenzij dat leuke spot is over en weer, dan moet de klik wel erg groot zijn) Soms komt het nauw en ik reageer niet altijd op m’n handigst.
EmmaT schreef op 08-11-2022 om 17:52:
Als iemand overduidelijk 'in je allergie' zit dan zegt dat iets over jou, niet over de ander. Kijk maar bij kernwadranten: even doorscrollen naar de voorbeelden
https://patrickschriel.nl/2012/06/20/kernkwaliteiten-en-kernkwadranten-voorbeelden-lijst/
Nou, daar dacht ik dus ook aan, maar wat ik bedoel kon ik niet terugvinden in de kernkwadranten. Maar misschien komen we verder met een helder voorbeeld:
Ik ken ook iemand, die is gelijk het extreemst, die begint uit zichzelf al verhalen op te hangen waaruit blijkt dat ze heel hard werkt. Bijvoorbeeld dat ze dan wel een hernia heeft maar toch mooi even de moestuin van 300 m2 helemaal heeft omgespit gisteren. Dus dat ze nu een beetje last van haar rug heeft - maar klagen doet ze niet hoor, dat is voor mietjes.
Ik weet ook wel dat zo iemand gewoon gezien wil worden, een beetje aandacht enzo, maar op zo'n moment kan ik gewoon niet meer oprecht aardig en begripvol zijn. In bovenstaand geval kan ik alleen maar cynisch denken: Gefeliciteerd, nu heb je je rug helemaal vernield'. Heel flink van jou.
Ik vind het zo'n rare manier van aandacht vragen dat het heel afstotelijk op mij werkt. Maar waarom? Andere mensen hebben er minder problemen mee lijkt het.
En zelf irriteer ik me aan best veel zaken
Mijn smaak (ook in deze) is nogal afhankelijk van mijn stemming ed. In bepaalde situaties kan ik me bijv erg irriteren aan al te vrolijk/ vriendelijk gedrag.
Ik erger me weer praktisch nooit aan zwartkijken/ negativisme etc.
Pinokkio schreef op 08-11-2022 om 20:48:
Troelahoep: ‘Ik heb er zo'n hekel aan die mensen - vrouwen op leeftijd vaak - die een schepje bovenop jouw (klein) leed doen en vervolgens alle aandacht opeisen.’
Ai Troelahoep, dat gebeurt me wel vaker…(de andere kant op)
Misschien omdat ik op leeftijd begin te geraken 😊
Ik denk dat het te maken heeft met ‘delen’ ofzo. (En daar heb ik meer behoefte aan met ouder worden?) Herkenning vinden en dat ook uitdragen. En soms werkt dat (van welke kant het ook uitkomt) juist fijn en herkennend, soms zelfs verbindend.
Maar ik ervaar idd ook de situaties waarin het juist verkeerd uitpakt en ik me bedenk ‘jee, waarom ga ik gelijk erover heen met een eigen ervaring, luister toch eerst eens gewoon’. Maar dan is het kwaad al geschied.
Het is ook niet altijd heel makkelijk te voorspellen hoe eea zal uitpakken. (Zowel bij de ander als bij mezelf) Maar dat is misschien een beperking bij mij.
Hoe dan ook wilde ik even aangeven dat ik soms misschien overkom als aandachttrekker maar dat dat praktisch nooit mijn bedoeling is en een wedstrijd maken al helemaal niet. (Tenzij dat leuke spot is over en weer, dan moet de klik wel erg groot zijn) Soms komt het nauw en ik reageer niet altijd op m’n handigst.
Hmm.... maar heb jij dan ook het idee dat jouw schepje erbovenop ongevraagd en/of teveel is? Ik hou ook best van een potje klagen onder elkaar, maar bij de mensen waar ik het over heb, krijg ik het gevoel dat die willen aangeven dat anderen niet zo moeten zeuren want dat doen zij ook niet ondanks hun ondraaglijk leed. Maar dat doen ze stiekem toch natuurlijk.
Het zijn niet allemaal vrouwen trouwens, mijn vader kan er ook wat van. Hmmm, misschien komt het daar vandaan - mijn irritatie 🤔
troelahoep schreef op 08-11-2022 om 20:55:
[..]
Hmm.... maar heb jij dan ook het idee dat jouw schepje erbovenop ongevraagd en/of teveel is? Ik hou ook best van een potje klagen onder elkaar, maar bij de mensen waar ik het over heb, krijg ik het gevoel dat die willen aangeven dat anderen niet zo moeten zeuren want dat doen zij ook niet ondanks hun ondraaglijk leed. Maar dat doen ze stiekem toch natuurlijk.
Het zijn niet allemaal vrouwen trouwens, mijn vader kan er ook wat van. Hmmm, misschien komt het daar vandaan - mijn irritatie 🤔
Nuja, soms heb ik dat gevoel dan wel Troelahoep, dan heb ik zo’n beetje het gesprek ermee doodgeslagen.
Maar dat merk ik pas achteraf of terwijl ik het impulsief eruit aan het gooien ben.
Dan denk ik dus echt: jee, lijkt alsof ik het alleen over mezelf wil hebben en dat is niet zo!
Waar ik me vooral aan stoor is ‘erg dichtbij ‘ komen van mensen, ongevraagd. Of dat mensen dat niet goed kunnen aanvoelen/afstemmen.
Maar ook dit gedrag komt heel nauw want soms vind ik erg nabij-komend gedrag juist wel leuk en blij-makend.
En dan vooral op psychologisch gebied, mensen die graag onuitgenodigd bij je de diepte op willen zoeken etc of je zo nodig een spiegel willen voorhouden of zo. Bleeh!!
Of je uit gaan vragen en je onuitgesproken ‘nee’ dan niet horen of willen horen.