Kind allergisch voor mijn katten

Nee zeg, dan had ik ze nooit genomen

Er komen ook nooit meer nieuwe katten (dat is nu zeker wel evident)
Ik heb de afgelopen jaren ook heel wat rekeningen betaald met die verzuchting, maar ik heb ze nu eenmaal wel.

Bromvlieg en Rafelkap, de allergoloog ZELF zegt dat we moeten wachten met drastische maatregelen. Het is niet voor me uit schuiven, ik heb het advies gekregen nu nog niets te doen.

Vakantie is geen probleem, dan blijft de kat lekker thuis en geeft mijn vriendin hem eten of de hulp.

Ik zit sowieso tegen een verhuizing aan te hikken, door mijn eigen stress-niveau bij zoiets. Als ik teveel denk aan wat ik allemaal moet regelen voor een verhuizing, krijg ik acuut ademnood. En de zekerheid dat mijn kat een verhuizing niet overleefd houdt me inderdaad wel terug. Je plant dan een verhuizing, terwijl je weet dat je kat dan doodgaat. Ik vind dat een naar idee, maar ik ben eigenlijk best een softie.

Mijn man vindt me ook belachelijk hoor, dus ik snap dat jij er ook niet bij kan.

Allergisch voor veel

Ik ben zelf - naast een heleboel andere zaken - vooral allergisch voor stof (huismijt) en katten. Toch heb ik twee katten. Eigenlijk heb ik altijd katten gehad. Misschien omdat mijn allergie voor katten zich vooral uit in niesbuien en kriebelogen? Het is in ieder geval niet zo erg, dat ik een bestaan zonder katten overweeg. Wat mij wel is opgevallen: van kortharige katten heb ik last, van langharige katten niet. Momenteel heb ik een noorse boskat en een maine coon in huis en van beide beestjes kriebelen de haren niet in mijn ogen. Dat was anders toen mijn pers nog leefde; haar haren kriebelde vreselijk in mijn ogen en als ze krabde, had ik lang en erg veel last van jeuk.
Verder stofzuig ik iedere dag (echt waar) het hele huis en heb ik overal 'harde' materialen op de vloer en voor het raam. Ook lucht ik zo veel en zo lang mogelijk.
Kortom, met de kattenallergie is het prima uit te houden. 'k Wilde dat mijn koude-allergie of boompollenallergie net zo gemakkelijk te verhelpen waren....

Manus (o.t.)

Ik weet niet in hoeverre jij last hebt van je andere allergiën maar ken je Oralgen. Dat is een orale desensibilisatiekuur van 3-5 jaar. Ik ben nu aan mijn 4e seizoen bezig voor mijn hooikoorts en van de zomer heb ik bijna geen medicijnen hoeven te gebruiken. Waanzinnig duur, maar mijn verzekering vergoedt het.

Doja

Mijn zus heeft ooit ook zo'n kuur gedaan met injecties en bij haar hielp het al helemaal niet. Dus ik weet dat niets gegarandeerd is, maar vooralsnog heb ik er afgelopen zomer in ieder geval heel veel profijt van gehad.
Kan het bij jouw dochter overigens ook niet zijn dat andere allergiën zich nu ontwikkelen. Ik begon toen ik 12 was met hooikoorts en in de loop der jaren is er een regiment aan andere allergiën bijgekomen, maar hooikoorts scoort het allerhoogst nog steeds bij een allergietest dus vandaar dat ik die aangepakt heb. Die kan je ook moeilijker ontwijken dan bijv. een kattenallergie tenzij je van april tot septmber alleen maar binnen blijft zitten.

Kiki

"Bromvlieg en Rafelkap, de allergoloog ZELF zegt dat we moeten wachten met drastische maatregelen. Het is niet voor me uit schuiven, ik heb het advies gekregen nu nog niets te doen."
Zei ik dat? Niet bij mijn weten. Ik bedoelde gewoon dat ik me voor kan stellen dat je alvast verder denkt. En gezien de klachten van je zoontje is de kans wel groot dat er wordt geadviseerd dat de katten weg moeten..
Dat je verhuisplannen uitstelt om de kat vind ik niet gek, ik weet hoe dierbaar zo'n beestje is (zelf ook dol op katten)Wij hebben indertijd ook onze kat "weg moeten doen", wat echt niet leuk was!
Nogmaals sterkte.

Snap het niet

Ik snap het echt niet dat je überhaupt nog twijfelt over je katten wegdoen. Kom op zeg het gaat om je kind! En misschien is die allergie voor katten maar een klein onderdeel van de totale allergische klachten van je kind maar in ieder geval een onderdeel waar jij iets aan kunt doen. Aan luchtvervuiling en pollen e.d. kun jij niks doen maar hier aan wel. Het kan net dat beetje verlichting geven dat het draaglijk maakt voor je kind ... Ik zou het zekere voor het zekere nemen en mijn katten de deur uitdoen!

Ik snap het wel

Het is helemaal nog niet gezegd hoe sterk de invloed van de katten is. Ik ben voor een heleboel dingen allergisch en ook voor katten.

Maar zoals hierboven al gezegd, ik zou willen dat met mijn allergie voor pollen en huisstof even goed te leven was als met mijn allergie voor katten.

Oja en ik heb 2 katten. En een aangepast huis. En zolang ik het contact niet te innig maak gaat het best. Kan ik van de pollen in de zomer niet zeggen, helaas

Kiki, ik zou dus even afwachten op wat de allergoloog zegt. Zou best kunnen dat het weg doen van je katten zijn klachten niet of nauwelijks gaat verminderen.

Hoe is het trouwens als jullie op vakantie gaan naar een kattenvrije omgeving? Is dat wellicht iets om eens uit te proberen?

Op vakantie merk ik geen verschil

De afgelopen tijd hebben we op vakanties net zo veel zitten tobben als thuis, maar ja daar zijn dan ook weer vloerbedekking, huisstofmijt, donzen dekbedden.

Loes, moet ik nog een keer zeggen dat de allergoloog zelf zei dat we nu nog niets moesten doen? Ik dacht dat ik toch wel duidelijk was, maar bij deze nog een keer.

Ik heb dus twee katten, de ene is (enigszins) normaal en de andere heeft zware gezondsheidsklachten.
Ik moet dus hier kiezen tussen de allergie van mijn jongste en de dood van mijn kat. Sorry dat ik emotioneel moeite heb met die keuze. Ik kan het niet helpen, natuurlijk zeg ik verstandelijk "die katten moeten weg" maar om mijn jongste gezond te houden, gaat mijn kat dus straks dood. En dat vind ik best moeilijk en dat mag je best weten.

O degene die zegt dat het heus wel meevalt, nee dat is dus niet zo. Ik overdrijf niet als ik zeg dat mijn kat het niet overleeft

Kiki

Als groot liefhebber met vier katten ben ik de laatste die zal zeggen dat dat meevalt. Maar dat kattenrusthuis waar hierboven iemand het over had, is dat wat?

Bespreken

Ik zou zeker niet onbezonnen mijn katten weg doen. Eerst maar eens zeker weten of ze een grote invloed hebben op zijn gezondheid. Wat je nu al doet, de boel goed schoonhouden en de katten uit de buurt zal toch wel iets schelen. En wanneer je bij de arts bent voor zijn allergie dan zou ik het nog eens uitgebreid bespreken.

Aanvulling

Ik was nog niet klaar.
Is er niet een mogelijkheid dat je in je huis een ruimte (bijvoorbeeld de bijkeuken) inricht voor de katten, zodat ze in de rest van het huis niet meer kunnen komen?

Kiki

ik zei al, wacht nog even rustig af, het is vervelend dat je kindje zo ziek is, maar je weet nog niet 100% dat het van je katten komt. Stel nou dat jij hemel en aarde beweegt een goed onderkomen voor je katten te vinden, je hebt het gedaan, je huisje is weer katvrij.....en dan blijkt dat je kindje nog net zo ziek is als daarvoor....En zijn er dus andere triggers....Dat is wat de allergoloog ook bedoelt. Wel kun je vast wat voorzorgsmaatregelen nemen. Hier zorgen we dat de katten niet op de slaapkamers van de kinderen komen, vaker stoffen en stofzuigen enz. En dat gaat goed.

Vandaag had ik een telefonisch consult

met de kinderarts, die stond al gepland. Daar heb ik het ook aan gevraagd en gelijk even nagevraagd wat die waardes precies zijn. Want ik had alleen de uitslag gekregen, maar niet de waardes die daarbij horen.
Al die waardes variëren, maar zijn niet enorm hoog, behalve dan als uitschieter huisstofmijt die was heel hoog. Ook zij adviseerde me om te wachten met dingen doen tot ik de allergoloog gesproken had, maar zij verwachtte dan weer niet dat al die klachten te wijten waren aan allergie maar meer een combinatie van factoren. Ik loop wel wat artsen af of deze manier, ben nog nooit zo vaak bij een arts geweest als het laatste jaar.

Ik heb ook de dierenarts even opgebeld om te vragen of hij nog ideeen had, mocht ik inderdaad de katten moeten verhuizen. Hij zei dat we hem dan ook valium (dat gebruiken we al) konden ophogen voor de stressperiode, maar hij zei er ook eerlijk bij dat het beestje in zijn reservetijd zit en dat ik daar gewoon realistisch over moest zijn.

Voor de duidelijkheid

Ik snap heel goed dat het niet makkelijk is. Natuurlijk ben je aan dat beestje gehecht en het wordt er nog hechter van doordat je al zo lang zo intensief voor hem zorgt. Het is geen lichtvaardige beslissing en begrijp me goed, als ik ervoor stond en het zag ernaar uit dat onze kat om die reden weg moest, zou ik ook een aantal tranen plengen (om niet te spreken van onze oudste zoon, die is bijna met hem getrouwd!).
Het advies van de allergoloog afwachten lijkt me een heel goede, maar ik zou er toch echt realistisch rekening mee houden dat het beter voor je zoon is als je kat uit je huishouden weggaat.
Sterkte!

Hmm

ik denk dat die poezen nog wel kunnen blijven zo te lezen. Ik zou ze ook niet meteen als eerste weg doen, kom zeg, het zijn wel je huisdieren ! Dus eerst grootschalig andere dingen proberen, de hele reutemeteut aan antiallergie beddengoed, elke dag schoon maken, heet wassen en heet drogen, andere vloerbedekking, andere meubels, alles wat je verder kan kopen en doen natuurlijk allemaal 1 voor 1 uit proberen. Je kan toch ook niet op alles testen, misschien is hij ook wel allergisch voor dingen waar nu niet naar gekeken is.

Ik zou overigens een kat met ernstige gezondheidsklachten laten inslapen, we hebben vroeger een kater gehad die constant bij de dierenarts zat, altijd aan de medicatie, vreselijk gesleep en gedoe, en mijn moeder die kon maar geen afscheid nemen en maar jaren door ging met dat beest. Dat heeft ze ook bij de kat er voor gedaan, vreselijk, dat beest had een brandwond en pijn maar zij wou maar blijven proberen, veel te lang door gegaan. Nee ik ben gek op dieren, echt ik ben gek op mijn dieren, maar een kat met zware medicatie die laat ik inslapen, duur en veel medisch gedoe dat vind ik niet bij een dier passen.

Grutjes ot

dat 'hebben gehad', daar moet ik echt van af.

Geen overhaaste beslissingen

Kiki, volgens mij is het heel verstandig geen overhaaste beslissingen te nemen. Wij hebben destijds, nu 8 jaar geleden, ook voor de keuze gestaan. Zeer astmatische en allergische peuter, onduidelijk waardoor hij het meest door getriggerd werd. Op die leeftijd is het gewoon heel moeilijk te meten waar de allergie precies vandaan komt.
De kinderarts (geen dierenliefhebber!) was duidelijk: voor de zekerheid de katten de deur uit. Ook in mijn omgeving vond men de keuze niet erg moeilijk. Je kiest toch zeker niet voor je kat boven je kind?? Onze katten waren al op leeftijd (14 en 13) en we hebben besloten ze te houden. Ook al omdat het op die leeftijd moeilijk (onmogelijk) is ze nog ergens fatsoenlijk te huisvesten.
Inmiddels zijn ze overleden en mijn kind is nog steeds even allergisch en astmatisch als altijd. Ik ben dus blij dat we de katten nooit hebben weggedaan en ze een mooie oude dag hebben bezorgd.
Als het duidelijk is dat je kind een kattenallergie heeft is het wat anders natuurlijk. Maar zolang dat niet het geval is, zou ik voorzichtig zijn met drastische beslissingen. Je kat is weliswaar niet je kind, maar ook geen stofzuiger...
n@nny

Ben zelf allergisch voor katten

Ben zelf allergisch voor allerlei zaken en dieren, waaronder katten. Van kattenstof heb ik veel meer last dan van hondenstof. Kattenstof heeft een bepaalde samenstelling (door het likken van de vacht) waardoor het zich hecht aan van alles: meubels, gordijnen, tapijt. Echt alles in huis. Bovendien liggen veel katten ook op 'mensenplaatsen', zoals bank, bed etc.
Het maakt dus voor mij niks uit als ik bij iemand op bezoek ben die de kat 'naar een andere kamer doet'.
We hebben zelfs wel eens een vakantiehuisje gehuurd waarin ik 's nachts happend naar adem wakker werd. Ik begreep er niks van (heb onder de bedden gespeurd naar verborgen schimmel e.d.). Totdat me begon te dagen dat op het erf waarop die vakantiehuisjes stonden, een aantal katten van de eigenaresse rondliepen. En natuurlijk werden die door voorgaande bewoners 'gezellig' binnengelaten.... (Zou ik nl. zelf ook doen als ik niet allergisch was).
Verwacht dus niet een snelle verbetering als je je katten eventueel zou wegdoen. Het duurt echt tijden voordat een huis echt van alle kattenstof is ontdaan.

Een allergische reactie op je luchtwegen is echt vreselijk naar. Bij mij voelt het alsof er een veel te strak elastiek om mijn borstkas zit. Het voelt alsof in- en uitademen niet meer automatisch werken. Het is een ontzettend vermoeiend gevoel.
Overigens zijn een aantal van mijn (dieren)allergieen in de loop der tijd alleen maar erger geworden. Dus door het herhaalde contact werd mijn allergische reactie alleen maar groter. Als jong meisje was ik gek op paarden. Het eerste jaar kon ik nog een paard op stal poetsen, het tweede jaar niet meer poetsen, wel nog binnen rijden, het derde jaar kon ik alleen nog buitenritten maken. En nu... (al jaren) ik kan niet eens meer een ritje in een Jan Plezier maken. Heb dat wel eens gedaan op een personeelsuitstapje (wat stelt zo'n ritje in de buitenlucht nou voor....) maar ik kreeg het zo benauwd dat ik nog amper kon lopen en de terugrit met de taxi moest nemen.

Het is natuurlijk heel moeilijk als je in een situatie zit waarin je al huisdieren hebt.... Gezien de leeftijd van je katten zullen ze nog jaren meegaan. Dus je zal toch iets moeten. Maar ga er maar vanuit dat bij kattenallergie allerlei 'halve maatregelen' als borstelen, luchten of ruimtes waar ze niet mogen komen, weinig effect zullen hebben.

Stofzuigen niet goed

Hoi Kiki,
Verdiep je even in de literatuur van het astmafonds (over saneren en schoonmaken). Stofzuigen helpt nauwelijk! Ondanks allergiefilter spuit je nog steeds allergenen de lucht in. Dus ook noooooit stofzuigen waar je kind bij is, en altijd goed luchten tijdens het stofzuigen. Het beste kun je (als je al je meubilair een paar keer met stofzuiger en evt anti-allergene spray hebt bewerkt) swifferen en dweilen. Dat heb ik van mijn longarts geleerd. Ik heb astma, allerlei allergieën (oa voor katten en alle soorten mijt), etc, vandaar deze kennis. En ik kan je ook vertellen dat het geen pretje is altijd medicijnen te moeten slikken! Ik ben er nu even vanaf omdat ik probeer zwanger te worden, maar dat betekent wel dat ik om de dag m'n huis moet poetsen... Want hoe langer ik mezelf blootstel aan allergenen, hoe zieker ik word.

Ik begrijp dat je erg gehecht bent aan je katten. Het valt ook niet mee zo'n beslissing te nemen. Maar ik weet uit ervaring wat het met je doet - je voelt je ziek, moe, belabberd, elke dag van je leven. Je kind is nog te jong om voor zichzelf te spreken, dus ik spreek voor hem: DOE DIE KATTEN WEG! Verschrikkelijk hard, ik weet 't, maar verdient je kind geen gewoon leven? Zelfs al valt 't wel mee met die kattenallergie, de aanwezigheid van de katten zorgt voor honderden keren meer huisstofmijt, hoe goed je ook saneert en schoonmaakt. En denken dat het wel meevalt als je de katten in 1 ruimte houdt is echt onzin, sorry. De allergenen vliegen door de lucht en zijn nog maanden aanwezig in je huis. De woonkamer is dan ook echt geen optie, vooral niet als je kind daar ook weleens is (en dat lijkt me wel).

En dan: waar moeten de katten naartoe? Als je echt denkt dat die ene kat de verhuizing niet overleeft, is het dan niet humaner 'm in zijn vertrouwde omgeving te laten inslapen? Ik weet dat dit heel verschrikkelijk klinkt, maar is dat niet het beste voor het arme beestje? Ik heb het idee dat je meer redeneert vanuit je eigen gevoel ("ik houd van mijn beesten, ik wil ze niet wegdoen") dan vanuit wat het beste is voor zowel de dieren als je kind. Nogmaals, ik ben het met anderen eens die zeggen: je kind gaat voor. Maar ik probeer je ook duidelijk te maken dat je kind het niet verdient ziek te zijn terwijl jij bij machte bent hem minder ziek te maken.

Wat zei de allergoloog??

Dank je wel

ik ben inmiddels geweest, met de allergoloog overlegd dat we eerst de andere dingen gaan aanpakken en als laatste de katten.

Weer andere medicijnen gehad, ik kan zo langzamerhand een apotheek gaan beginnen.

Ik vertel later weer wat uitgebreider, ik heb eindelijk een afspraak weten te maken met de kinderarts voor zijn vaccinaties en hij is zowaar niet ziek!

Wat een lekkere middag

zoonlief sliep gewoon 3,5 uur en ik kon lekker thuiswerken. Altijd goed.

In ieder geval, de allergoloog dus. Die was echt super lief en vriendelijk en heel kundig (althans dat idee kreeg ik) Ze had echt al kennis over het hele dossier en ik hoefde eigenlijk niets toe te lichten en niet voor de zoveelste keer het verhaal te doen. Ze had al gesproken met kinderarts en longarts en we/ze stellen een handelingsplan op. Ik kreeg wel een bak aan informatie over me heen, ladingen foldertjes die ik nog moet doorlezen en volgens mij heb ik niet alles (goed) onthoude.

Uitgangspunt is dus (zware) astma in combinatie met zware en minder zware allergieën. En we gaan dus eerst de zware allergieën tackelen voor we een besluit gaan nemen over de katten. Ook zei hij dat de lente ook wel verlichting zal geven op het gebied van virussen en dat je dan ook beter kon merken waar hij nou precies op reageert. (of zoiets)

Medicijnen zijn dus weer veranderd. Begin deze week was hij ook weer ziek, maar knapte eigenlijk vrij rap weer op. Dus dat is positief.
Vandaar de noodafspraak om te vaccineren, ik loop door al dit gedoe echt waanzinnig achter met de vaccinaties.

Ik merk zelf eigenlijk nog geen verschil, maar dat moet je tijd geven. Ik ben eigenlijk wel een beetje gerustgesteld, maar helaas niet minder neurotisch. Arts zei ook dat we hem niet weg moesten houden bij andere kinderen, want uiteindelijk moest hij toch ook naar school en daar krijgt hij ook al die virussen.

mmmm