In het kader van lekker belangrijk: wat maakt een merk een merk?
Rare vraag wellicht, maar wat maakt een merk een merk? Ik ben pas met dochter naar rosada geweest, een outlet voor merkkleding. Soms zie ik dan namen die ik eigenlijk helemaal niet ken. Kijk Nike en Reebok enzo, dat ken ik wel, maar Tom Tailor? Dat zegt mij dan weer niet zoveel? En wat bepaalt dan dat dat een merkkledingstuk is? wie bepaalt dat? En aan welke criteria moet het dan voldoen, behalve heel duur zijn?
Ik heb er wel wat dingen gekocht, maar lang niet alles vind ik ook betaalbaar, voor mij is het criterium al gauw, wat betaal ik voor een niet-merk-kledingstuk en komt het daar ongeveer bij in de buurt? Dan wil ik het wel kopen als het echt heel leuk is...
En welke merken vindt jij echt helemaal geweldig? En waarom?
En is het done om van diverse merken wat te hebben, of kan het eigenlijk niet zo zijn dat je een Mexx shirt hebt maar ook een Nike?
Vraag komt ook door de stunt die Zeeman onlangs heeft uitgehaald presentatie van nieuwe collectie merkkleding....
Vic
Ik vind de kleuren dit seizoen zowiezo vreselijk. Al dat seventies geel en groen,bbbr...
Collectie zeeman
Het waren maar 7 verschillende stukken. Die jurken zitten er niet bij. Ik vond allen de lingerie (in legergroen) de moeite waard.
Dus die productie
speelt nauwelijks een rol, merk ik hier?
Bromvlieg
Nou nee, ik hou het zeker in mijn achterhoofd, en als het even kan koop ik er ook naar.
Deels wel
deels niet. Kijk, de arbeidsvoorwaarden van de Lidl en Aldi zijn ook een stuk slechter dan van de Albert Heijn. Kopen mensen daarom ook minder bij de Lidl en Aldi?
Arbeidsvoorwaarden in nederland
dat kun je toch niet vergelijken met arbeidsvoorwaarden in India of de Filippijnen?? Je moet dat propgramma echt eens zien! Aldi en AH vergelijken met hoe kleding wordt gefabriceerd - da's heel wat anders!
Nou
daar denken veel werknemers van de Aldi toch heel anders over...maar goed, ik zal eens zoeken naar het programma. Denk alleen niet dat ik daardoor alsnog om de Zeeman of Wibra heen ga lopen. Heb ook nog met mijn eigen portomonnee te maken.
Bromvlieg, laat ik nu
bij het zappen toevallig in dat programma vallen. Ja, het is triest, ja ze leven daar onder erbarmelijke omstandigheden. Helemaal correct. Toch vraag ik me af of helemaal geen goedkope kleding meer kopen de oplossing is, zeker niet toen in de sloppenwijken de gids zei dat er spijkerbroeken werden gemaakt voor een bekend merk! (en dan vermoed ik dus een duur bekend merk). Verder is India toch een wat ander een vreemder land dan wij, aangezien men daar nog steeds een samenleving heeft van verschillende "kasten" (dat is hoe rijk je bent). Tuurlijk kan het anders, maar nog niet zo heel veel jaar geleden verdiende mijn vader ook maar 8 gulden in de week! De katoenplukkers kwamen op ongeveer 8 euro per week uit. Echter, in Nederland is men als bevolking ook zelf in opstand gekomen, en dat zie ik daar niet zo snel gebeuren. Kijk maar wat er gebeurde in die fabriek. Als westerling zeg je gewoon, joh, bekijk jij het ff lekker! Maar dat durven de arbeiders daar (nog) niet.
Ik vind het een lastig dilemma en ik denk dan ook, als ik het niet meer koop, als niemand het meer koopt, zijn de arbeiders dan wel beter af?
En wat ik dan nog vergeet
dat mijn vader ook een gewone arbeider was, ook hard moest werken en in die tijd was er ook nog niet veel machinerie zoals er tegenwoordig is. Zou je als huidige kostwinner in die tijd geplaatst worden om te werken voor die 8 gulden, dan krab je je waarschijnlijk ook op je hoofd....
Nasha, in welk jaar was dat?
8 gulden per week? Wanneer was dat?
In 1968 is het minimumloon ingevoerd, en dat was toen 100 gulden per week.
Pluk, heel lang geleden 
in elk geval voor 1968. En ik weet dat het zo is omdat mijn ouders in die tijd de kans hadden een huisje te kopen, althans, een oom wilde dat voor mijn moeder doen. Die mocht ze dan afbetalen met een huurtje van 8 gulden per week, maar dat was dus het hele weekloon en dat ging niet. Het zal midden/eind jaren 50 zijn geweest denk ik. Maar vergeet niet dat in die landen ze nu nog in zo'n zelfde periode verkeren als wij in die tijd. Durven niet op te staan tegen de hoge bazen enzo. Ik weet wel dat mijn ouders echt tot aan het einde van zijn werkzame leven hebben opgekeken tegen "de werkgever"....
Goh nasha
Dan waren mijn ouders wel eens effe rijk. Mijn pa verdiende 12 gulden per week. En pluk: voor 1968. Net als ik 
Tirza
Wauw tirza
wat deed jouw vader dan?
Later ging mijn vader wel meer verdienen, maar ja, toen kon dat met dat huisje niet meer...
Dat
zeg ik natuurlijk niet. Het was een gemeentelijke overheid, laat ik het zo voorzichtig stellen. Jaaaaaaaa wij waren echt spekkopers
Tirza
Zeker!
Nee, mijn vader stond gewoon met beide poten in de klei, heipalen in de grond te stampen (niet zelf hoor) en pijpleidingen leggen. Dat verdiende kennelijk niet zo veel....
Merken
Waren ooit bedoeld om consumenten te beschermen. Een merkteken op bepaalde produkten was en is soms "verplicht". In de oudheid merktekens op b.v. edelmetalen (doen we nog steeds) en in de Middeleeuwen gildetekens (keurmerk) en stadsmerken (waar komt iets vandaan?). De bedoeling is dus vaak om informatie te geven over het product "weet wat je koopt". Na de middeleeuwen ontstonden merken van bedrijven. De Vergulde Hand is wel heel oud, 1554. Maar bij Dommelsch bier kunnen ze er ook wat van: 1744. Vanaf de negentiende eeuw krijgen steeds meer produkten een nationale c.q. internationale afzetmarkt. Dan wordt het extra handig om over de hoofden van de detailhandel heen, een band op te bouwen met de consument. Het stichten van een merk is daarvoor een fantastisch vehikel.
