Ik moet alles vragen (even mopperen)
Dit is echt geen relaties-onderwerp, het is primair een huis-tuin-en-keuken-onderwerp, vandaar even in deze rubriek. Eigenlijk moet ik gewoon even zeuren. Wij hebben thuis de huishoudelijke taken redelijk evenredig verdeeld en hoeven normaal gesproken niet zo vaak te overleggen over dingen die blijven liggen. Nu ben ik echter ruim zeven maanden zwanger en ligt mijn rug behoorlijk dwars, waardoor het niet lukt om alles te doen. Waar ik nu tegenop loop: ik moet alles steeds vragen. Ik doe altijd de weekendboodschappen op de fiets, dat werkt goed in ons zaterdagschema en ik vind de beweging altijd wel prettig. Het is inmiddels overduidelijk dat ik op dit moment niet met zware tassen op de fiets heen en weer kan (even afgezien van het weer vandaag). Dan ZOU je toch denken dat iemand er zelf op komt om te overleggen over het hoe en wat rond de zaterdagboodschappen, maar nee. En dit is slechts 1 voorbeeld uit een lijst van wel honderd van die stomme dingen. Ik erger me echt dood. En dan heb ik ook nog eens een broertje dood aan dingen aan andere mensen vragen, ook als het mijn eigen man is, dus ik heb last van stereo-chagrijn.
Ben ik nu gewoon idioot gevoelig door dat gedoe met mijn rug en de hormonen? Verwacht ik iets onmogelijks? En zo nee, hoe pak je zoiets aan? Hij zal nog zeker twee maanden voortdurend moeten bijspringen, en ik wil niet elke keer met op elkaar geklemde kaken en stoom uit mijn oren rondlopen.
Groetjes
Massi
Herkenbaar
Toen ik zwanger was durfde ik het beddengoed niet meer in het trapgat te hangen, bang dat ik voorover zou kukelen. Met man besproken. Hij was blij dat ie iets kon doen om het me makkelijker te maken. Ik draaide een was, en meldde dat het wasgoed opgehangen kon worden. Twaalf uur later zelf maar opgehangen. Volgende keer de wasmand zo neergezet dat ie er over zou struikelen. Werkte ook niet. Pas toen ik een scene schopte (huilen, schreeuwen en zo) merkte hij op dat ik dus blijkbaar niet allen morele steun maar ook praktische steun wilde tijdens de zwangerschap. Hormonaal instabiel zijnde, heb ik hem toen gemeld dat als het zo bleef ik vertrok. Toen pas drong het tot hem door. Je zult het niet geloven, maar ik ben voor de tweede keer zwanger geraakt van deze man. En toen heb ik het anders aangepakt. Mijn verwachtingen op papier gezet. En hem taken opgedragen. En vervolgens zorgde ik er voor dat hij de taken ook werkelijk uitvoerde. Waarom ik niet vertrek? Ik hou van hem. Hij is een lot uit de loterij. Een winnend lot.
Overigens doe ik minstens 10 dingen tegelijk. Dat maakt dat ik me niet kan concentreren op het uitzoeken van een nieuwe ziektekostenverzekering of de belastingen. Mijn man kan hooguit 1 ding tegelijk. Hij duikt dus in de taaie klussen. Prettige taakverdeling
Allemachtig
Wat een openbaring dit draadje! Mijn man is dus een vrouw en ik ben een man!
Hij ruimt zelfs spontaan de tafel af als ik dat eigenlijk moet doen. Gisteren alle wassen opgevouwen, gekookt, kinderen gehaald en gebracht, zelfs een mannenkarwei als een kapotte lamp vervangen en een stukje schilderwerk.
Jammer dat we wel vaak andere inzichten hebben op huishoudelijk gebied. Laatst vond ik mijn legging (jaja, luipaardprint natuurlijk) in de ondergoedlade van peuterzoon. En hij zet met een gerust hart een halfgare quiche op tafel (ja, er stond in het recept dat ie 20 minuten in de oven moest).
Guinevere
Waar heb je jouw man gevonden: zat ie in een trosje? Kan ik 'm anders niet voor een middagje lenen 
Judith
Eh, nee, in de kroeg, wij zijn kennelijk "bartypes". 
Hij is te huur voor een schappelijk bedrag.
Guinevere en judith
Ik denk dat jouw man en die van mij broers zijn. Ik voel me wel eens schuldig. Komt hij thuis van zijn werk, sta ik te koken, staat er ergens een mand met was die gevouwen moeten worden en dat gaat hij dat doen. Als ik er niet aan toegekomen ben, ja, fijn dat je helpt, maar er zijn ook genoeg dagen dat ik er gewoon geen zin heb kunnen maken. Maar inderdaad ook verschillen van inzicht, doek over de afzuigkap bijvoorbeeld vindt ie geloof ik onzin dus dat doe ik dan maar.
En die van mij is niet te huur, Judith, maar voor een schappelijk bedrag kan je altijd die van Guinevere lenen las ik al.
Planbord
Ooooh wat ontzettend herkenbaar allemaal!
dc, weet je zeker dat we niet met dezelfde man getrouwd zijn? Mijn man werkt wel meer dan ik, toegegeven, maar ik doe thuis het meeste in het huishouden (hij stofzuigt misschien eens in de twee weken, en dan nog niet eens het hele huis...), ik doe alle instanties (want dan is ineens "Nederlands niet zijn eerste taal" jaja...) en verder moet ik altijd alles vragen. Als ik nog 1 keer "wil je alsjeblieft..." moet zeggen ga ik GILLEN!!
"Het feit dat mijn man wel fysiek aanwezig is, maar niet meedenkt of -helpt zonder gedoe, is eigenlijk de reden van mijn frustratie." Dat is heel treffend! Als hij aan het optreden/anderszins aan het werk is, gaat 't prima thuis. Behalve dan als hij de dag ervoor met UeberZoon thuis is geweest en een grote chaos heeft achtergelaten... Dan ben ik de hele dag om en om met zoon aan het spelen en aan het puinruimen ("we gaan nu een kwartiertje met het ridderkasteel spelen, en daarna moet mamma weer een kwartiertje opruimen"). Ik probeer zoon wel elke avond vijf minuutjes zijn speelgoed te laten opruimen, dat werkt super.
Dat planbord is een goed idee. Ik heb ook een planbord gekocht (nou ja, whiteboard), die UeberMan zou ophangen... Je raadt 't al.... Hij hangt nog steeds niet. Moet ik nou ook nog het (weinige, want vrij nieuw huis) klussen ter hand gaan nemen? Zo af en toe trek ik 't niet meer, en dan ga ik gillen (als UeberZoon er niet bij is...). Ik denk dat we toch maar weer 'ns om de tafel moeten.
Verder is hij echt een schat hoor, maar op praktische hulp moet ik echt niet gaan zitten wachten. Toen ik zwanger was, en ook nog jaren daarna, had ik ernstige bekkeninstabiliteit. Ik kon niks, maar deed steeds veel te veel. Gevolg: de hele dag pijn, pijn, pijn. UeberMan deed wel veel meer dan nu - kennelijk is het niks doen er weer ingeslopen. We willen nu toch weer een zwangerschap aangaan, ondanks de klachten, maar dit keer ga ik echt op zoek naar hulp (werkster via de gemeente, of desnoods zelf betaald). Anders red ik 't echt niet.
Toch zou ik 'm voor geen goud willen inruilen. Nou ja, misschien voor die van Guinevere... 
Quin
"Hij is te huur voor een schappelijk bedrag. "
Schildert ie ook, behangen en klussen of meer klein huishoudelijk . Ik moet toegeven dat die van mij deze week de handen uit de mouwen heeft gestoken. Ik was helemaal op. Wat heerlijk als dat zonder vragen of zeuren hoeft!
Planbord?
Een planbord??? En dan een rooster van klusjes voor je man? En of hij dat planbord ook nog zelf wil ophangen? NIET DOEN! Ik denk dat hij dan echt wil scheiden!
Misschien ook wel beter. Of betere communicatie en niet zo zeuren
Die van mij is helemaal perfect, helaas ook niet te huur...
