Dominante hond
Ik weet niet of ik het hier moet plaatsen, maar ik wil heel graag jullie mening over het volgende. Mijn ouders hebben een hond (reu) die ik zelf samen met mijn vader heb uitgekozen bij de fokker. De fokker waarschuwde mijn vader al dat het een dominant hondje is die streng en consequent opgevoed moet worden. Als pup zijn ze door een gedragsdeskundige gezien en dat kwam eruit.
Mijn vader is alles behalve consequent en laat te veel toe, vindt te veel goed. Hij ziet de hond echt als een volwaardig lid van het gezin en vertaalt op zijn manier ook wat de hond denkt of voelt.
Ikzelf heb een hondje (teefje) gekocht van dezelfde fokker maar dan uit een nest van twee jaar later. Ik voed mijn hond streng en consequent op. Nee is nee en ik ben de baas. Mijn hond luistert ook direct als ik een commando geeft. Mijn vader vind dat afschuwelijk en vindt eigenwijs recalcitrant gedrag wel leuk.
De hond van mijn ouders daarentegen kijkt je aan en blijft gewoon zitten als je zegt dat hijnweg moet. Ook als ze eten zit de hond haast met zijn snuit in het bord van mijn vader. Ik vind dit onacceptabel (als wij eten is mijn hond op haar plaats). Mijn vader zegt dan dat "hij alleen maar kijkt". Nou in mijn ogen bedelt hij gewoon....vaak met succes ook.
De hond is erg lief, maar zoals de fokker al zei...hij is een zeer dominante reu. Als een andere reu bijvoorbeeld gromt naar hem, dan klapt hij er meteen op zonder waarschuwing vooraf. Mijn vader zegt dan:" Ja, hij houdt er niet van als anderen naar hem grommen". Ik vind dat geen goed signaal en het gedrag keur ik af.
Ook wanneer hij eet, gromt en grauwt hij als je in de buurt komt. "Ja, maar hij doet niets hoor", zegt mijn vader dan. Ik vind dat hij helemaal niet hoort te grommen als mijn moeder, vader of ik langs loopt om bijv. een jas te pakken. Ik vind dat geen goed gedrag naar een hogere in rang want dat zijn wij in feite. Hij hoort dat in mijn ogen helemaal niet te doen.
Wanneer mijn vader hem gaat uitlaten en mijn vader doet de riem om, dan pakt hij soms de riem in zijn bek en soms pakt hij de hand van mijn vader beet. Dat is voor mij al helemaal een No Go, maar mijn vader vergoelijkt zijn gedrag door te zeggen dat hij dat doet uit enthousiasme. Nou, ik kan jullie vertellen dat mijn hond ook enthousiast wordt als ze uit mag, maar ze bijt nooit in de riem (dat zie ik als een verlengstuk van mijn arm) en pakt al helemaal nooit mijn hand. Dat accepteer ik gewoon niet.
Dat van de handen vastpakken, wat mijn vader als speels gedrag ziet, zie ik helemaal niet als speels gedrag. Het lijkt misschien wel zo, maar ik zie dit ook als een vorm van dominantie. De hond hoort zijn meerdere niet vast te pakken, ook al is het maar zachtjes.
Maar nu komt het: Laatst was mijn schoonzusje bij mijn ouders met mijn nichtje van 3 maanden. Hond wil er continu bij en het kindje in het gezicht likken. Volgens mijn vader moeten we hem erbij laten anders wordt hij vals? De laatste keer pakte de hond het hoofdje vast. Het was dan wel heen zachtjes, maar toch. Ik waarschuwde direct mijn vader wat zijn hond deed. Mijn vader zei doodleuk dat de hond helemaal niet hapte naar de baby, terwijl ik heel duidelijk zag hoe hij het achterste deel van haar hoofdje vastpakte. Niet hard, maar dit kan en mag gewoon niet. Vooral de reactie van mijn vader baart ne zorgen.
De hond is verder een doodgoeie hond, maar die dominantie die niet opgepikt wordt door mijjn vader kan hem wel eens de kop kosten als het echt verkeerd gaat. De hond mag alles van mijn vader dus de hond doet dat ook en claimt af en toe ruimte die hij niet mag claimen. Dan laat mijn vader zijn dominantie blijken door de hond letterlijk tegen de grond te duwen, want dan mag het ineens niet meer. Ook vind mijn vader dat andere mensen zijn hond oook tot de orde mogen roepen.
Ik ben het daar absoluut niet mee eens. Hij is de baas en corrigeert, niemand anders. In ieder geval krijgt de hond geen duidelijkheid.
Mijn vader vind trouwens dat ik niet van mijn hond hou, omdat ik mijjn hond nooit bij de tafel laat als wij eten, dat de hond niet opdringerig de aandacht mag opeisen en hij vond mij al helemaal een dierenbeul dat ik haar (toen ze nog heel klein was) af en toe in een bench hield omdat ze mijn spullen vernielde bij mijn afwezigheid. Wel vreemd dat mijjn hond super goed luistert en erg lief is.
Ik zie een hond als een hond die onderaan de ladder van hiërarchie staat in mijn gezin. Ik ben dol op mijn hond, maar het is een hond, geen mens. Mijn vader ziet de hond als een mens.
Hij had vroeger andere honden en ook die werden als kleine mensjes gezien. Vooral de allerkleinste rassen mochten zelfs op zijn schoot uit zijn bord eten terwijl wij aten. Ik heb dat altijd erg smerig gevonden. Een hond hoort op de grond, uit de keuken uit zijn eigen bak te eten.
Zie ik het nou verkeerd? Mijn vader vind dat ik mijn hond als een angstige hond opvoed en niet van mijn hond hou. Ik zie dadelijk een zwaargewond nichtje op de SEH door toedoen van de hond van mijn vader die zooooo lief is en alleen maar enthousiast reageert volgens mijn vader.
De fokker heeft al eens gezegd dat ik een veel betere eigenaar voor de reu zou zijn en dat ze nooit meer een hond aan mijn vader zou verkopen. Ik kan daar wel inkomen.
Zoals ik al zei is het een prachthond die erg lief is, maar een dominant karakter heeft. Een hond waar je mee moet werken en die een liefdevolle maar zeer consequente opvoeding nodig heeft.
Je zult
vast gelijk hebben. Of niet misschien, ik weet te weinig van hondenopvoeding af. Maar mijn vraag: waarom zet je dit hier allemaal neer? Wil je bevestiging dat jij het goed doet en je vader niet. Jij kunt de opvoedpraktijken van je vader niet veranderen. Mensen van hier al helemaal niet.....
Aagje
Aagje helderder
Het gaat mij er vooral om dat het ver gaat in wat mijn vader goed vindt. Ik schrok behoorlijk toen de hond het achterhoofdje van de baby vadtpakte. En nog verdedigde mijn vader zijn hond. Dit gaat een keer goed mis. Ik maak me gewoon zorgen. Mijn vader zegt dat ik spoken zie, maar ik zag wat ik zag en dat was niet fraai om te zien.
ik zou dit
aan je schoonzus en broer vertellen en uitleggen dat hun beter kind niet meer bij je ouders kan komen. Met nodige voorbeelden.
Je ouders zou ik foto's laten zien van kinderne die door honden zijn gebeten en hen laten weten dat je het onacceptabel vindt en je zus al ingelicht hebt. Tevens zou ik hen foto's laten zien van postbodes die gepakt zijn en andere onaangenaamheden. Zoek voorbeelden op van aansprakelijkheid waarmee ze geconfronteeerd kunnen worden (bel eens met hun verzekering om in het algemeen te informeren hoe men omgaat hiermee).
Vertelt dit allemaal rustig en zakelijk en laat documentatie bij hen achter.
En dan het er niet meer over hebben. Gewoon stoppen met praten over dit onderwerp met hen.
Het hele verhaal over hoe het zou moeten met honden is allemaal "inhoud". Daar moet je het dus niet meer over hebben volgens mij. Daar hoeft hij het niet met jou over eens te zijn, laat dat los. Je hebt zijn goedkeuring toch niet nodig dat jij het zo goed weet?
Sorry dit klinkt wat onaardig maar er zijn zat mensen die anders met honden omgaan dan jij. Kijk ik weet weinig tot niets van honden en jouw verhaal klinkt mij plausibel. Maar verder is het natuurlijk jouw manier van doen met jouw hond. Staat even los van het risico dat je nichtje loopt.
gr Angela
Ja
je vader gaat ook ver. Maar hij is blijkbaar net zo overtuigd van zijn eigen aanpak als jij dat bent.
Ik denk dat ik de Angela-aanpak zou doen. Geef je bevindingen weer aan broer en schoonzus, zij moeten aangeven wat er wel en niet met hun kind mag gebeuren. Die foto's kun je aan je ouders laten zien, maar alle kans dat ze die afdoen met 'dat zijn andere honden, die van ons doet dat niet'.
Verder kun je niet zo veel, denk ik.
Aagje
Ga eens naar het hondenforum
Genoeg expertise over gedrag en opvoeding van honden daar. Overigens zullen maar weinigen het met je eens zijn over je opvattingen over dominantie; die zijn nogal achterhaald. Volgens mij doet je vader het niet zo slecht.
Maar honden en kleine kinderen is een linke combinatie, daar zou je vader zich ook bewust van moeten zijn. Ik zou alle andere meningsverschillen laten varen en me daar op concentreren. Zeker omdat de hond van je vader voernijd laat zien en kleine kinderen vaak wat te eten in hun handjes hebben. Wat voor soort hond is het?
Bennikki
Mijn vader is doodgoed voor zijn honden, maar deze hond heeft een zeer consequente hand nodig die hij niet krijgt waardoor hij dit gedrag laat zien.
Het is een herdershond en een flinke ook. Eten pakt hij gewoon af uit handjes.
Enn
Ik hou mijn hart vast als de kleine straks gaat kruipen. Mijn vader blijft maar roepen dat zijn hond niets doet en dat het grommen en blaffen alleen maar theater is wanneer hij eet maar het is volgens mijn vader maar bluf.
Wij hadden de hond een keer te logeren. De hond eet zijn bak niet in een keer leeg, maar neemt af en toe een hap en verdedigt zijn eten fel. Toen de hond in de gang aan het eten was en mijn man er langs moest omdat hij naar zijn werk moest, vertoonde hij zulk dreigend gedrag dat we een kopje koud water teren hem aangegooid hebben. Hij was even van zijn stuk gebracht en toen kon mijn man snel de deur uit.
De hond is dezelfde dag nog teruggegaan want ik heb jonge schoolgaande kinderen en zulk gedrag tolereer ik niet in mijn huis.
Verschil van stijl
Het enige wat ik als zorgelijk kan bestempelen is het beetpakken van het hoofdje, maar om eerlijk te zijn zou ik dat graag zelf zien om te kunnen beoordelen hoe gevaarlijk dat dan was.
De rest komt op mij over als verschil in jullie stijl van een hond houden. Je lijkt wat achter te lopen bij de nieuwste inzichten. Zoek maar eens op "dominantietheorie".
Bij ons thuis mogen de honden geen etensresten van ons. Borden aflikken is dus uit den boze. Wij eten als de honden hebben gegeten, een half uur later. Na hun eten hebben ze altijd even speelkwartier. Dat mag van ons. Wordt het meer klieren, dan moeten ze onder tafel bij ons liggen. Als onze dochters thuiszijn vindt vooral een dat irritant. Een hond hoort tijdens het eten niet onder tafel. Maar het is ons huis, dus onze gewoontes.
Wij zien onze honden als gezinslid en maatjes. Dat is iets anders dan "kind", maar ik zou me voor kunnen stellen dat jij van ons ook zou vinden dat we ze teveel als kind behandelen. Ik praat veel tegen ze, er slaapt een hond naast mijn bedkant, ze mogen op de bank, ze kunnen op meerdere plaatsen op een eigen kleed of in een mand liggen. Maar ze snappen prima wie de leiding heeft, ondanks dat ze meer naast ons staan, dan onder ons.
Broer en schoonzus.
Wat vinden zij van de hond van je ouders? Vertrouwen zij de hond wel?
Ik zou er niet meer komen met mijn baby, opa en oma komen maar naar mij.
De opvoeding van de hond zou ik loslaten. Hun huis, hun regels.
En ook een goed opgevoedde, goed luisterende hond kan bijten, dus altijd alert zijn met kinderen.
overbezorgde
stap uit de inhoud.
je reageert in je postings alleen op de inhoud.
niet doen. zorg dat je vertelt bij ouders en broer wat je aan risico's ziet en laat het daarbij.
het lijkt alsof je het belangrijker vindt om gelijk te krijgen op de inhoud dan dat je het probleem voor je nichtje onder de aandacht wilt brengen.
gr Angela
Een hond die een kind corrigeert
Ik heb honden pups zien corrigeren door ze heel voorzichtig bij hun kopje te pakken en even heen en weer te schudden, ook zachtjes. Dat is voor hen hun kinderen opvoeden.
Deze hond ziet de baby dus als een pup (begrijpelijk) maar als een pup die hij mag corrigeren en waarbij hij dus hoger in rang staat. Baby's zijn een stuk fragieler dan pups, ik zou dit als moeder willen weten.
Ik zou hier geen kind meer bij laten tenzij de baas flink zou ingrijpen, en de verhalen van jouw vader horend lijkt me dat onwaarschijnlijk.
Een hond heeft een baas nodig en een duidelijke hierarchie. Krijgt een hond geen duidelijkheid gaat hij zijn plaats veroveren, en honden beslissen rangorde met vechten.
Als de rangorde moet veranderen, bijvoorbeeld omdat de baby geen ondergeschikte pup is maar een mens waar hij naar moet luisteren, zal deze hond dat niet zonder slag of stoot accepteren.
Niet bij kinderen
Ik zou deze hond niet dichtbij kinderen laten en al helemaal niet bij een baby. Als het mijn baby was en mijn ouders zou ik ze in deze situatie niet laten oppassen. Je vader denkt er m.i. te makkelijk over. Ik heb een heel lief klein schattig hondje dat geen vlieg kwaad doet. Zit ernaast te kijken als de kat uit de hondenbak eet. Maar ik zou mijn hond nooit met de bek bij een baby laten.
Fransien.
Een hond ziet een baby niet als pup, hij ruikt direct dat het een mens is.
Deze hond is geen baby's gewend en merkt alleen dat er veel aandacht naar toe gaat en dat hij zelf aandacht inlevert.
Als de baby gaat kruipen begrijpt de hond er helemaal niets meer van. Een hond die geen kleine kinderen gewend is leer je dat niet aan met een sporadisch bezoekje.
Niks rangorde, dit kindje is geen lid van de roedel.
De hond pakt het hoofdje van een 3 mnd. oud babietje vast om te corrigeren? Hoe gaat de hond dan corrigeren als de baby gaat kruipen?
Zelden fransien
Honden in een roedel vechten zelden. Een grauw of snauw maar vechten geeft onrust terwijl een roedel moet samenwerken.
Woef en anderen
Ik heb de indruk dat onze honden vinden dat ze bij dezelfde roedel horen, ze zijn wel blij met elkaar, maar ik kan ze nog steeds niet naast elkaar laten eten. Dan gaan ze wel degelijk vechten. Dus eet de een in het halletje en de ander in de kamer. Eenmaal klaar met eten moet de hond die in de kamer gegeten heeft altijd even controleren of de bak (die ik of man vasthoud) van de andere echt leeg is en dat mag dan weer wel.
Een mensengezin met honden is geen biologische roedel. Het zal dus nooit exact hetzelfde worden als een 'echte' roedel. Allerlei theorieën over hondengedrag is lange tijd gebaseerd geweest op een wolvenroedel die door mensen was samengebracht, dus geen natuurlijke situatie. Dat levert ander gedrag op dan in een biologisch met elkaar verbonden roedel. Sinds ze dat ontdekt hebben, zijn de oude inzichten achterhaald. Het is allemaal een stuk minder dominant en de hiërarchie is geen puntige piramide, maar veel meer naast elkaar.
Kaaskopje.
Conclusie: Jij laat geen enkel kind in de buurt bij een hond van jou die aan het eten is.
Ook niet om het zelf even te beoordelen hoe gevaarlijk dat is.
Bezorgde eigenaresse
Nog een aantal dingen: Je zegt dat de hond zomaar eten uit de handjes van de baby pakt. Ik zie daar geen vreemd dominant of wat ook gedrag in. De gelegenheid maakt de dief, meer is het niet.
Ik lees dat de hond bij jullie in huis nogal dreigend over komt als hij tijdens zijn eten gestoord wordt. Waarom eet hij in vredesnaam op een plek waar hij gestoord wórdt? Kan hij niet met jullie eigen hond samen eten? Dat kan natuurlijk, zie onze eigen honden. Maar dan nog is het niet handig om de hond eten te geven als iemand haastje repje daar van alles moet doen. Maar ook bij je ouders thuis, eet hij dus in de buurt van de kapstok: Ik vind dat hij helemaal niet hoort te grommen als mijn moeder, vader of ik langs loopt om bijv. een jas te pakken. Ik vind dat geen goed gedrag naar een hogere in rang want dat zijn wij in feite. Hij hoort dat in mijn ogen helemaal niet te doen.
Waarom gunt niemand de hond zijn rust tijdens zijn maaltijd? Ik denk ook dat de hond moet leren, dat hij niet de hele dag mag eten. Hij zou 's morgens eten moeten krijgen, als hij stopt met eten bak weghalen en 's avonds hetzelfde ritueel. Wij geven de honden trouwens drie keer eten, dat kan ook, als het maar duidelijk is dat er eetmomenten zijn en niet eetmomenten. Dat lijkt mij zeker bij de hond van je vader noodzakelijk om bij toe te passen. Dus als de hond nog eens bij jullie in huis is en ook eten moet krijgen, haal het dan weg als hij klaar is. Wel zo veilig en duidelijk.
Om eerlijk te zijn heb ik het gevoel dat zowel jij als je vader bijgepraat moeten worden over hoe je met honden om moet gaan. Dit bedoel ik niet onaardig, eerder bezorgd, omdat ik de indruk heb dat jullie allebei handelen vanuit onvoldoende kennis over wat nu bekend is over hondengedrag en hoe daarmee omgegaan moet worden. Dat je vader de hond tegen de vloer drukt bijvoorbeeld, dát vind ik echt erg. Daar leert de hond niets van, behalve dat hij ergens voor op zijn falie krijgt waarvan hij niet eens weet waarom. Dat soort correcties zijn volledig achterhaald. Vroeger werd gezegd dat je een hond op zijn rug of zij moest werken, om hem zo te onderwerpen, maar dat zal geen een hondentrainer of -therapeut nog zeggen. En jij zit ook teveel vast in 'dominante hond' en 'hiërarchie'. Ook een hond van het type watje, kan grommen en bijten en de dienst uit gaan maken, als de regels niet duidelijk zijn.
kind en hond
Ik begrijp helemaal dat je bezorgd bent om je nichtje.
Ik zou ook tegen je vader, broer en schoonzus zeggen dat je gezien hebt dat de hond het achterhoofd van de baby in zijn bek nam. De ouders zullen dan zeker hun maatregelen nemen, want dat is onacceptabel.
Als de ouders nog meer willen weten, op de website De Blauwe Hond (thebluedog.org/nl) staat veel informatie over kinderen en honden. Misschien kunnen ze daar eens kijken
Je lijkt een beetje op een 'ramkoers' te liggen met je vader, wie heeft GELIJK. Het lijkt mij goed om daarvan af te stappen, de kans op ellende in de relatie lijkt mij groot.
Jouw doel is de veiligheid van je nichtje, stel dat voorop
groetjes
Dihanne
Kaaskopje
Het is allemaal een stuk minder dominant en de hiërarchie is geen puntige piramide, maar veel meer naast elkaar.--
Jouw honden hebben een achtergrond en daarmee problemen. Dat is toch een andere situatie denk ik, zonder flauw te willen doen.
Misschien wordt de leider gemist, maar een beetje roedel werkt samen en vecht niet. Een hond met baknijd wel, maar in de natuur eet ook de hoogste in rang het eerst en verscheuren ze dan wel samen de prooi.
Ergens is er bij dat eten dus iets ontstaan, wat mijns inziens af te leren moet zijn door iemand met kennis en ervaring.
Mijn reu had ik 16 mnd toen er een volwassen teef bijkwam. Vanaf dag 1 was het een team. Zij hitste de boel op en als hij op dreef was haakte zij af, net een komisch duo. Ook buiten een samenwerking en eten kon gewoon samen, ze aten niet uit elkaars bak, hebben nooit baknijd gehad, kon met mijn handen in de bak komen enz. En zo hoort het. Als dat niet zo is, dan is er ergens iets verkeerd gegaan. Maar bij huishonden moet dit zonder vechten kunnen.
Als mijn hond buiten een hond tegenkwam tegen wie hij eens (zeldzaamheid) gromde, dan kon ik zelf aan die andere hond zien wat er mis was, want dan was er echt iets mis.
Die hond viel dan ineens uit. Dat hoort niet. Honden maken eerder omtrekkende bewegingen als ze dichtbij een territorium komen.
Woef
Mijn honden hebben (mogelijk) een verstoorde socialisatie, waardoor ze (mogelijk) niet correct omgaan met het gunnen van voedsel. Dit is voor ons ook nieuw. De jongste hond was wel gewend om met haar (ik zeg altijd hij/zijn maar het is eigenlijk zij/haar) broertjes te eten. Ik heb een videofilmpje waarop je kunt zien dat dat zonder problemen verliep. We kunnen er niet de vinger op leggen bij welke hond nu echt het probleem is ontstaan. We denken wel de jongste, maar absoluut zeker is dat niet. De mensen met ervaring vinden het totaal geen probleem dat we de scheiding in stand houden. Ze voelen zich hier prettig bij, dus waarom forceren? Ze kunnen verder uitstekend met elkaar overweg.
We hebben eerder twee honden gehad en die konden zonder problemen bij elkaar eten. Een bekende heeft 6 honden (gehad, nu zijn het er minder), vooral uit eigen nesten, die soms ook knorrig gedrag vertoonden. Dus eentje at achter een hekje en de rest er voor. In "hoe ga ik met een hond om'-nieuwe stijl, kun je je ook de vraag stellen, waarom een hond het goed moet vinden dat je zijn eten afpakt, maar omdat het wel zo prettig is als dat mogelijk is, moet daar toch maar op getraind worden. Dat lijkt bij de vader van B.S. niet goed te zijn gegaan. Een van onze honden eet ook bij de kapstok, maar we streven ernaar dat dat ongestoord kan gebeuren. Visite zou ook echt even moeten wachten. Omdat ze vers vlees krijgen is het ook zo op, dus met een minuutje kunnen de bakken weer van de grond. Maar wij mogen hun bakken gewoon afpakken als dat moet.
ik schrik
er van dat de theorieën over dominantie zijn veranderd en dat de werkwijze van deze vader van TS niet per definitie fout is. Ik kreeg ook de gedachte dat het opvoeden van kinderen ook aan een maatschappelijke verandering onderhevig is en dat deze nu overslaat op die van honden?
En ik vind dat eng omdat je nu bijv. zoals in een van de draadjes leest, dat leraren de schuld krijgen als een kind het niet goed doet op school. Als ik dat doortrek naar honden dan ben ik echt bang dat er steeds meer onbetrouwbare honden ontstaan met baasjes die vinden dat het de schuld is van andere omstandigheden of andere mensen...
Ik bedoel als je een hond al niet eens meer autoritair 'mag' opvoeden, waar blijven we dan? Hoezo is het niet per definitie goed als een hond strikt luistert? Ik denk zoals TS denkt: dat het goed is dat de hond luistert: geen plek in het gezin heeft, maar onder het gezin en dat je het gedrag zoals naar de baby heel duidelijk moet afbakenen. Ik vind dat heel gevaarlijk.
Het doet mij er overigens aan denken dat ik onlangs commentaar op Facebook had gegeven dat ik het gevaarlijk vond zoals een hond met een baby samen lag te slapen. Dat werd gepresenteerd als zijnde schattig, ik zie dat als gevaarlijk, omdat de hond bijv. heel dominant zijn kop over het hoofdje van de baby legt. Maar in het licht van deze discussie begin ik te begrijpen dat er een wezenlijke verandering plaats vindt en dat er dus veel mensen zijn die anders denken over hondenopvoeding zoals ik dacht dat het standaard was.
Enge ontwikkeling...
tja
Er is wel heel veel veranderd in het inzicht van hoe je een hond moet opvoeden maar zover als wat jij schetst gaat het echt niet Sidonia. Er is echt geen enkele goede moderne trainer die het toe zou staan dat een hond het hoofd van een baby van 3 mnd in de bek neemt. Wel likken want dat is een soort begroeting die een pup ook naar de moeder doet en de reden dat honden veelal onze handen en gezicht willen likken.
Baknijd kan geen enkel probleem zijn als de hond verder niet dominant is. In een normale roedel gebeurt het namelijk niet dat een hond zijn verkregen eten weer moet afstaan dus als een andere hond bij die bak voer komt is dat niet normaal. De meeste honden zullen het toelaten maar zoals ik al zei: als de hond alleen maar baknijd heeft ten opzichte van andere honden en naar de baas maar verder totaal niet dominant is kun je het zo laten. Juist dan de hond proberen op te voeden door de bak af te willen pakken wat Woef zegt kan er toe leiden dat de hond juist op andere gebieden ook dominant wordt en dan ben je veel verder van huis. Dan is het beter om een rustige plaats aan te wijzen voor die minuut dat een hond eet.
Dat heb ik niet gezegd
Ik heb nog nooit eten of een bak weggehaald, dat staat er niet. Wat ik wel eens deed was eten toevoegen tijdens het eten. Hand bij bak = feest..positief.
klopt
Zo bedoelde ik het niet te schrijven, soms verander je wat aan je zin en plak je er wat bij. Je zei: 'Ergens is er bij dat eten dus iets ontstaan, wat mijns inziens af te leren moet zijn door iemand met kennis en ervaring.'
Dit hoef je dus niet af te leren als er verder geen dominantieprobleem is. Dit kan juist erger worden. Welke methode je ook toepast en dat is vaak hand bij bak, andere bak geven met voertjes er in en omruilen en uiteindelijk bak willen kunnen afpakken.
Hier
Ik heb als standaardzinnen thuis gehad: een hond die eet laat je met rust. Een hond die ligt laat je met rust.
Ik zag de zin van bak weghalen ook nauwelijks.
Maar ik had toen wel twee jonge kinderen in huis en dan is dat stukje veiligheid net even belangrijker dan wanneer iedereen volwassen is.
Kaaskopje noemde zelf dat haar honden niet naast elkaar kunnen eten en gaan vechten. Dus de honden onderling, ze richten zich niet op haar. Al wat ik zei dat daar wel verandering in zou moeten kunnen komen. Als dat niet gewenst is, het jagen, blaffen, niet alleen kunnen zijn geen probleem is....dan toch niet?
Alleen...als je wilt dan kan het in bijna alle gevallen wel.
Woef
We hebben dat eten dus met een therapeut en trainer besproken en we zijn het er over eens dat het wel zo ontspannen is voor de honden om het zo te houden. Je kunt ook merken dat er totaal geen spanning meer is omdat ze weten wat er gaat gebeuren. Ik kan het eten voor de een neerzetten terwijl de ander toekijkt en de ander gaat in het halletje eten als de deur dicht is. Als ik de deur open doe komt die hond weer binnen, de andere hond inspecteert die hondenbak en likt het nog even extra schoon. We zijn heel erg tevreden met dit resultaat. Wie weet kunnen we ooit nog eens proberen of ze met open deur kunnen eten, maar dat kan wachten.
Tante Sidonia
De theorieën over dominantie zijn veranderd omdat de oude op onjuiste feiten waren gebaseerd. Men had wildvreemde wolven bij elkaar gezet die opeens een roedel moesten vormen. In die onnatuurlijke situatie moesten de wolven hun plek vinden en dat geeft een ander beeld dan bij een roedel met biologische ouders, kinderen, broers en zussen.
Communicatie gaat vooral via lichaamstaal en ligt daarin redelijk duidelijk vast. Honden die zich aan die lichaamstaal (kunnen) houden voorkomen daarmee veel problemen. Daar zou het gedrag van de vader van TS totaal niet kloppen. Steeds van alles goed vinden en dan opeens buitenproportie straffen. Daar krijg je verknipte wolven eh nee... honden van. Het loont daarom de moeite om je te verdiepen in de lichaamstaal van een hond en de nieuwe inzichten over hondengedrag.
Tante Sidonia
Je hoeft niet te schrikken denk ik, het is gewoon een wat ander inzicht in hoe je een hond zo goed mogelijk op kunt voeden. Net als met kinderen, is dat niet nodig om het met harde hand te doen. Sterker nog, vriendelijk en consequent handelen werkt ook bij honden goed. En als je eenmaal de regels hebt bepaald (niet trekken aan de riem, hier komen als ik roep, van de bank gaan als ik dat vraag, dat soort dingen) dan hoef je helemaal niet meer spastisch te doen over veronderstelde dominantie.
en wat
doe je dan als een hond zich dominant toont: naar je gromt of weigert iets te doen of zelfs bijt?
dan
heb je het niet volgens de regels aangepakt of is de hond al niet of verkeerd opgevoed voor die bij jou kwam. Blijkbaar kun je dan niet zelf die hond opvoeden en heb je hulp nodig.
