Bibliotheekboeken ten onrechte op kaart

Bellen met bieb

Heb ik ook eens gehad. Even bellen naar de bieb en dan kunnen ze dat in het systeem gelijk aanpassen.

Dus ik zou niets aanvinken.....

Groet, Moppeke

Zoveel bibliotheken...

... zoveel regels. Het hangt echt van de bibliotheek af hoe flexibel hiermee wordt omgegaan. En dat hangt dan weer samen met eventuele gaten in het syteem. Die variëren ook per bieb namelijk. Zo hebben wij een periode vol kinderschoenen-foutjes achter de rug met een selfservice systeem. Die bleek ook 'boeken in de buurt' te scannen. Holladiejee...
Ik kan me in ieder geval niet voorstellen dat iets aanvinken zonder meer als schuldbekentenis beschouwd zal worden. Niet wanneer je kunt aantonen dat je de boeken echt niet in bezit hebt.

Hier ook

Een boek waarvan ik heel zeker wist dat ik het had ingeleverd,zou ik nog hebben,volgens de bieb.Ik heb gekeken in hun catalogus,ze bezaten er één exemplaar van.Gekeken in de kast in de bieb en jawel,daar stond hij gewoon.Geen tijd en zin in discussie,dus boek alsnog ingeleverd..
Bastet

Vreemd hoor

Zo'n voorval als Bastet beschrijft komt in 'mijn' bieb ook wel eens voor, en dan kijken we áltijd even in de kast. Staat het boek daar inderdaad, dan nemen we het in en schelden de boete kwijt, klaar! Soms heeft het inname-apparaat het niet goed 'gepakt' en soms zijn mensen zelf erg slordig, maar hoe dan ook: boek in kast = boete kwijtschelden!

Ook bij ons is er zelfservice-apparatuur. En dat gaat soms fout. 9 van de 10 keer ligt het aan de lener zelf: na het scannen van de boeken moet je zélf je pasje weer 'afsluiten' dmv. het printen van een bon. Doe je dat niet, dan staat je pasje nog 'open'. Komt er dan een volgende lener die een pasje scant, dan geeft het apparaat in beeld én geluid aan dat er iets niet klopt. Helaas kijken mensen vaak totaal niet wat ze doen, scannen vervolgens een boek en ja, dát snapt het apparaat weer wel, en dat boek staat dan bij de vorige lener op de pas... (wat inderdaad pas een probleem wordt als het te laat, of niet, terugkomt).
Als zoiets gebeurt, hebben er dus zeker twéé mensen niet staan opletten
Belt vervolgens de eerste lener op dat hij boeken op de pas heeft die hij niet geleend heeft, dan maken we daar een aantekening van. Op dat moment kun je weinig anders helaas, want wie zegt dat ze inderdaad niet bij die lener liggen. Meestal komen de boeken uiteindelijk gewoon terug en dan hangt het helemaal van de situatie af, doorgaans wordt er wel iets geregeld voor die waarschijnlijk ten onrechte opgelopen boete (ik zeg 'waarschijnlijk' omdat je zoiets nooit 100% zeker weet helaas).
Dus als er zoiets is, ga altijd even langs bij de mensen van de balie en leg het probleem voor! Of bel even. Veel is via het systeem na te gaan (bv. waarvoor precies je wanneer betaald hebt) en dan is het vaak snel duidelijk.
En Vic, dat verlengen is in dit geval alleen maar slim, want zo loopt je boete tenminste niet op! Wij doen dat ook in dit soort gevallen, nu heb jij het gewoon zelf vast gedaan .

Albana

"als je kunt aantonen dat je die boeken 'niet in bezit' hebt....dat vindt ik toch zo'n kolderieke bewering. Hoe kun je in hemelsnaam aantonen dat je iets niét bezit? Een speurtocht voor biebpersoneel organiseren door je huis ofzo? Volgens mij is het net andersom....moet de bieb aantonen dat jij ze wél bezit!"
Je kunt aantonen dat je iets niet bezit, door te doen wat Bastet deed: het gewoon uit de kast halen. Als het niet in de bibliotheek te vinden is en na weken nog steeds niet ingeleverd, dan leert de ervaring dat 'ooooh jaaa, weet u, mijn dochter/zoon/een vriendje ladidadidadida, achter het bed gevallen, ooooh, dát boek....".
De bieb heeft maar één manier om te bewijzen dat een klant een boek wél in bezit heeft: de computer. Meestal heeft die namelijk onverbiddelijk en zeer rechtlijnig gelijk. Meestal echter, niet altijd.
Verder sluit ik me bij Mickey aan.

Klopt biebmiep

Laatst hadden wij zelfs een lener die ACHT boeken op haar pasje had en bij hoog en bij laag beweerde ze nooit gehad te hebben. Mijn collega heeft er bijna een uur aan besteed om links en rechts te zoeken (het waren materialen uit allerlei kasten) en vond er geen één. Een dag later staat diezelfde lener met het schaamrood op de kaken in de bieb... juist, ze had toch de boeken gevonden.

Wij hebben trouwens liever dat een lener eerst even naar ons komt met het verzoek om nog eens in de kast te kijken. Ik ga echt met alle liefde even zoeken (en mijn collega's dito). Als iemand het zelf uit de kast heeft gehaald en het inlevert, of er plots mee aankomt, is de eerste gedachte toch dat het inderdaad nog bij die lener thuis lag. Als wij het zelf vinden heb je als lener gewoon ijzersterk bewijs: jij was het niet!

Overigens kijken we voordat we de boetebrieven versturen ook altijd nog even in de kast, en af en toe vinden we dan inderdaad een exemplaar terug. Wederom: boek wordt ingenomen, boete wordt kwijtgescholden en de brief gaat de deur niet uit. Maar tegenwoordig krijgen ook veel mensen de boetebrieven per mail, en dat doet de computer automatisch. Dus dan kan het inderdaad voorkomen dat je een onterechte mail krijgt. Ook dat is meestal snel opgelost.

Wij biebmiepen zijn echt zo kwaad nog niet

Durf het bijna niet te zeggen

Het is natuurlijk wel zo netjes om even de afloop van het verhaal te laten weten. Ik heb de bieb gebeld en ze hebben voor mij gekeken of de boeken in de kast stonden. Ook adviseerde de bibliotheekmevrouw om nog even heel goed in de kinderkamers te kijken. Hmmm, en daar lagen ze dus (goed verstopt). Blijkbaar hadden de kinderen voor de vakantie meer boeken geleend dan normaal en heb ik die helemaal gemist met het terug brengen de vorige keer. Gelukkig reageerde de biebmevrouw begripvol en kreeg ik niet de wind van voren. Maar uit het gesprek met de mevrouw bleek een ijzeren vertrouwen in hun systeem, dus als ik de boeken écht niet had gehad weet ik nog niet wat er gebeurd zou zijn.

Ook gehad

Jaren geleden heb ik het ook voorgehad. Ik had een flinke voorraad boeken ingeslagen om mee te nemen op vakantie. Toen ik na de vakantie mijn boeken wilde terugbrengen, merkte ik dat ik één boek niet meer vond. Ik had het meegenomen op reis maar niet gelezen. Vreemd, want wij hadden gekampeerd, dus de kans dat het op het vakantieadres was blijven liggen was erg klein. Immers, als alle tentspullen opgeborgen zijn en je plek is leeg, heb je alles toch mee naar huis?
Het boek werd verlengd en nog een keer.... en ik had het nog steeds niet teruggevonden. Toen betaalde ik het boek en kreeg een bonnetje waarop stond hoeveel ik betaald had en wanneer. De bibmevrouw verzekerde me dat ik niet de enige was - ik voelde me nogal beschaamd - en dat ik het boek altijd mocht terugbrengen, al was het na enkele jaren. Ik zou dan ook het geld terugkrijgen.
En inderdaad: enkele jaren later verhuisden we een paar kasten in de woonkamer en tadaa: het boek was op de een of andere manier achter de kast verzeild geraakt. Ik heb het alsnog gelezen en teruggebracht. Gelukkig was ik het bonnetje nog niet verloren. Ik kreeg mijn geld terug en alles was in orde.
Mooi vind ik dat!
Hilde

Hier netjes

Ik heb wel eens een hele stapel tijdschriften ingeleverd en na afloop gemerkt dat ze niet allemaal ingenomen waren. Iemand van de bieb heeft toen alle (!) lege tijdschriftmapjes nagelopen en ze daar inderdaad tussen gevonden. Vond ik netjes van ze.
Die keer dat ik bij m'n zoontje op de kamer kwam, na z'n middagslaapje en een biebboek in 100 stukjes op de grond vond was er niet meer aan het vergoeden te ontkomen. Maar na een avondje plakken heeft hij nu wel een extra boek in de kast staan.

Hihiiii

Ik wilde het steeds niet opschrijven in dit draadje, maar ik heb dus ooit precies hetzelfde gehad. Aanmaning voor een boek dat ik Echt Nooit Geleend Had. Heftig ruzie met de bibliotheek gehad, boze brieven over en weer, ik helemaal overtuigd van eigen gelijk. Uiteindelijk was de bieb het zat en liet de zaak maar zitten. Wat ik dan weer laf vond, want ik kon mijn onschuld niet bewijzen (nou ja, ze hadden een huiszoeking kunnen doen) en ik vond eigenlijk dat excuses op zijn plaats waren geweest. Je raadt het al, jaren later ging ik verhuizen en vond ik Dat Boek. Ik heb het teruggebracht, rood tot op mijn tenen van schaamte, grote zak verse stroopwafels erbij. Helaas (of gelukkig) zaten er inmiddels andere dames en viel het hele verhaal een beetje in het water: "Dank u, hoor, legt u het hier maar neer, kan ik verder nog iets voor u doen?".
Groetjes
Massi (gelooft nu alle aanmaningen)

Anders gehad

Ook hier een herinnering voor een boek. De bieb wist niet de titel van het boek enkel het registratienummer, dus dat werd erg lastig zoeken. Uiteindelijk werd het een aanmaning. Naar de bibliotheek gegaan en wat bleek? Boek is niet goed langs de scanner gegaan (doen zij, niet wij), boek kwam van een andere vestiging en is in de grabbelbak verkocht.

Waaruit maar weer blijkt

Bibliothecarissen zijn schatjes

Grinnik

En dat ijzeren vertrouwen in het systeem is dus nog niet zo ongegrond...
Een oud-collega van me dreunde altijd een heel lijstje op met onwaarschijnlijke plaatsen waar mensen ooit boeken terug hadden gevonden. Dat varieerde van 'onder het bed' tot 'in de fruitschaal', wij staan werkelijk nergens meer van te kijken .
De wind van voren zul je ook niet krijgen hoor. Soms gebeurt er gewoon iets met een boek (jonge hond in huis, boek in bad gevallen, op vakantie verloren), tja allemaal vervelend maar dat doe je niet expres. Als het boek vergoed wordt is het daarmee af.
Overigens heb je na vergoeding bij ons maar een maand de tijd om het terug te vinden, daarna is ook de titel uit het systeem en is er ook vaak al een nieuw exemplaar aangeschaft. Dus dan krijg je geen geld meer terug, helaas.

Hier toch foutjes bieb

Heb ook eens gehad dat een boek toch in de kast bij de bieb bleek te staan. En jaren later, ik kon me niet herinneren of ik het wel of niet ingeleverd had, eerst boete te laat betaald en daarna 4x verlengd en steeds gezocht. Toen ik ten einde raad zei het te willen betalen omdat ik het niet kon vinden stond het ineens als ingeleverd. heel mysterieus.

Jaymza

Is niet zo mysterieus

Een boek dat per ongeluk in de kast staat, zal als het goed is op een gegeven moment altijd weer tevoorschijn komen, omdat een ander het wil lenen. Het uitleenapparaat geeft dan aan dat dat niet kan, wij kijken waarom. Hee, het stond nog uitgeleend op naam van een ander. Okee, dan nemen we het boek in, halen indien nodig de boete van jouw pas af en het boek kan weer mee.
Op dat moment is jouw probleem dus opgelost, en dat ontdek je pas bij je volgende bezoek.

Dat het boek pas zo laat gevonden is kan komen omdat het bv. door iemand op een heel verkeerde plek in de kast is gezet (meestal door leners), dan heeft de bieb dus wel voor je gezocht maar het op dat moment niet kunnen vinden.

Verkeerde plek in de kast

Ik erger me aan het nummersysteem van de bibliotheekboeken. Mijn kinderen kunnen vaak een informatief boek niet vinden omdat anderen kinderen het verkeerd terugzetten. Gebruik de nummers in combinatie met een kleurcodering en je ziet meteen dat een boek verkeerd staat als je op een afstandje staat te kijken.

Lijkt me een simpele methode en je kunt het testen op de kinderboeken want die zullen het meest door elkaar staan.

Jij bedoelt...

... het PIM-systeem (Presentatiesysteem Informatieve Media), dat hebben wij inderdaad op de jeugdafdeling . Dat is een combinatie van gekleurde pictogrammen en trefwoorden.
Een beschrijving met een plaatje vond ik op http://www.bibliotheek-utrecht.nl/nl/home/Collecties
Ik heb gezocht naar meer voorbeelden maar kan er helaas geen vinden.Dat verkeerd terugzetten hou je overigens tóch. Dat is vaak ook gewoon laksheid (en niet alleen bij kinderen). En helaas valt dat niet altijd direct op, er zijn namelijk maar 8 kleuren en ik meen 27 categorieën, dus altijd meer categorieën met dezelfde kleur pictogram.
Fatima, Ik weet niet hoe groot jullie bieb is, maar voor grotere collecties is dit systeem weer minder geschikt. Wij hebben het om die reden alleen bij de jeugdboeken ingevoerd.

En...

... er zijn nu eenmaal best veel mensen kleurenblind...
(sprak zij met donkerrode stem...)

Ook dat nog, ja. Maar dan zou je nog naar het plaatje kunnen kijken, het zijn echt verschillende pictogrammen. Alleen dat valt dus niet zo op als er eentje niet goed staat.

Nee, dat bedoel ik niet

Ik bedoel dat standaard de sticker met het nummer (voor de kleurenblinden) geprint wordt met bijvoorbeeld 3 kleurtjes erboven. Die corresponderen met het nummer, alleen de drie getallen voor de punt. Dus bijvoorbeeld 618 boeken krijgen voor de 6 allemaal een wit vakje, voor de 1 een groene en voor de 8 een rode.

Een boek met nummer 861 krijgt dus eerst een rood en dan een wit en dan een groen vakje op het boek. Alle cijfers hebben dus een eigen kleur.

Je ziet dan in 1 oogopslag of een boek verkeerd staat en dan hoef je alleen nog maar te letten op de cijfers achter de punt als je een boek niet kunt vinden.

Dit systeem heb ik eens gezien in een huisartsenpraktijk met statussen. Jaren geleden toen er nog geen computers waren. Je kon aan de buitenkant van alle rijen statussen precies zien welke er fout zat want die stickerrijen liepen dus door.

Fatima

Toch vrees ik dat het ijdele hoop is. Als je al ziet hoe vaak mensen boeken verkeerd terugzetten in volkomen logische systemen, zoals het normale alfabetische (help even Mickey... dat ene systeem, met die mooie naam ), dan denk ik niet dat een nog mooier systeem qua nummering en codering echt zoden aan de dijk zet. Dat is namelijk vaak onverschilligheid.
Dat het in zo'n huisartsenpraktijk wel werkt, komt naar mijn idee doordat het eigenbelang is van degenen die er werken.

Grin

dit draadje lezend krijg ik opeens een flash-back naar de tijd dat ik nog voor mezelf boeken zocht op de kinderafdeling van de bibliotheek. Daar lagen altijd L-vormige 'boekstekers' klaar van hard plastic in verschillende kleuren. Als je en boek uit de kast pakte om te bekijken, stak je dat ding op de lege plek zodat je het later(als je het niet wilde lenen) netjes op de juiste plek kon terugzetten. Hoe simpel was het leven vroeger

Haha, hoe simpel

Ik kijk altijd met argusogen naar wat mijn dochter uitvreet in de bieb, in al haar onschuld zet ze namelijk boeken steeds verkeerd terug. Hoe dat vroeger ging Sancy... da's nou nog eens een goede tip voor ons. Ik ga me bedenken wat ik ervoor zou kunnen gaan gebruiken maar dit is wat ik mijn dochter ga aanleren als ze weer boeken uitkiest!
Groet Terpi

Ooooooooh

Nooit geweten,nou weet ik eindelijk waarom die dingen daar lagen.)))
Bastet

Zie je?

Het is niet altijd onwil...

Euh, genista

Alfabetisch systeem met mooie naam? Eh, het alfabet?
Je bedoelt misschien het SISO-systeem, maar dat is niet op alfabet maar op nummer.
Ik leer kinderen altijd om het boek voor driekwart uit de kast te trekken en dan te kijken of het wat is. Zo nee, gewoon terugschuiven. Óf even je vinger ertussen houden in de kast, of het volgende boek iets naar voren schuiven. Wij hebben zulke 'stekers' namelijk al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren niet meer

Voor genista

Je begrijpt me niet helemaal. Ik zeg niet dat zo'n systeem garanties geeft op het terugplaatsen van alle boeken op de goede plaats. Ik bedoel te zeggen dat iedereen, dus vooral de bibliotheekmedewerkers vanaf een metertje afstand kunnen zien of boeken op de verkeerde plaats staan.

Als een boek weg is ga je dus kijken of je het zo kan vinden. Gaat een stuk sneller dan alle boeken per stuk controleren.

Beste fatima

"Lijkt me een simpele methode en je kunt het testen op de kinderboeken want die zullen het meest door elkaar staan."
Ja, dat zou je denken. (schreef zij en zweeg sereen
"Ik bedoel dat standaard de sticker met het nummer (voor de kleurenblinden) geprint wordt met bijvoorbeeld 3 kleurtjes erboven. Die corresponderen met het nummer, alleen de drie getallen voor de punt. Dus bijvoorbeeld 618 boeken krijgen voor de 6 allemaal een wit vakje, voor de 1 een groene en voor de 8 een rode."
Om te beginnen zijn er bibliothecarissen die het liefst de ganse ruggen van de boeken onder stickers zouden willen bedekken, maar die soort is inmiddels gelukkig aan het uitsterven. Ervaring leert namelijk dat een woud aan kleuren en icoontjes en andere ongein de duidelijkheid nóóit ten goede komt.
Zo ook in deze: ik voorspel je dat boeken met dit systeem nog steeds door elkaar teruggezet zullen worden en dat het terug op volgorde zetten net zo'n rotklusje zal blijven voor bibliothecarissen als zonder die olijke kleurtjes.
Overigens heeft ook onze bieb geen numeriek systeem meer, maar het PIM-systeem waarover Mickey het al had. Boeken staan dan in rubrieken gesorteerd (waarbij groepen rubrieken een corresponderende kleur hebben) en daarbinnen staat het alfametisch op onderwerp.

Ik zwijg sereen mee

Heb toevallig vandaag weer eens even lopen opruimen op de afdeling volwassenen... wat kunnen mensen er een bende van maken. Ik heb liever dat ik 10x uit mijn werk word gehaald om een boek op de goede plek terug te zetten, dan dit. Dat heeft volgens mij ook niks te maken met het systeem niet snappen, maar met verregaande slordigheid en onverschilligheid. Daar gaan leuke kleurtjes echt niks aan oplossen.

Vandaag trouwens ook nog een klant heel blij kunnen maken. Die belde omdat hij een (automatische) mail had gekregen over een boek dat hij nog thuis zou hebben en waar inmiddels ruim 5 euro boete op stond. Ik ging kijken, vond het boek in de kast, legde uit hoe het kwam, maakte excuus namens de bieb en schold uiteraard de boete kwijt. Klant helemaal happy. Dat wordt weer een dikke 8 bij het eerstvolgende gebruikersonderzoek