Zo boos /verkoudheid
Ben momenteel zo kwaad niet normaal.
Lang verhaal kort. Mijn vader ligt na ongeluk nu in revalidatiecentrum en is copd en hartpatiënt.
Mijn stiefdochters waren verkouden, netjes door ex vrouw aan mijn man doorgeven en hij heeft mijn situatie aan haar doorgeven. Hoewel ze zelf het hele corona gebeuren onzin vindt is er toch afgesproken dat zo lang de kinderen verkouden zijn ze niet bij ons komen.
Na aandringen, ex vrouw zag dat eerst niet zitten, zelfs de GGD gebeld voor een test voor de kinderen. Ggd wilde niet testen aangezien ze geen koorts hadden en niet hoesten!! Mijn man ook geprobeerd en weer nee.
Ik overleg gehad met revalidatiecentrum en afgesproken dat ik 48 uur thuis zou blijven, ook niet werken sporten etc en als klachten bij mij uitleven dat ik dan weer welkom was voor de nodige mantelzorg.
Nu, ondanks afspraak met ex vrouw, stond gisterenochtend de oudste stiefdochter (19)spontaan op de stoep. Nog steeds snotverkouden! Zegt ze ja het was even weg maar is terug gekomen. Dus ik voorzichtig via mijn man aankaarten dat ik niet blij ben en hij haar daar op moest aanspreken. Dat heeft ze gehoord en haar reactie was, schouderophalen en boeie het is maar verkoudheid en niet mijn vader waarna ze naar mij kijkend haar vader een langer dan normaal knuffel geeft. Uiteraard heeft mijn man haar aangesproken maar ze had papa al 2 weken niet gezien en ik moest niet zeuren zei ze. Toen heeft mijn man gevraagd of ze wilde vertrekken en dat ze terug mag komen als ze excuus aanbied.
Nu is mijn man vanochtend ook snotverkouden wakker geworden. Ik heb de komende 2 dagen dus alles moeten canceled en morgen een afspraak maken voor test.
Maar ik ben zo kwaad, ook omdat mijn man zijn ex vrouw heeft benaderd ook ivm jongste dochter en die vond dat hij te veel partij voor mij trok en dat corona te veel opgeblazen werd en dat hun dochters voor gingen op een vader van de vrouw van hun papa.
Wil geen oplossingen maar moest het even kwijt. Iedereen weet nu toch wel dat corona besmettelijk is en voor sommige doelgroepen dodelijk?!
phryne
Assumption is the mother of all fuck-ups.
Precies Maro
En TS doet niet anders als het om de intenties van haar stiefdochter gaat.
Maro
Hoe bedoel je? Jij was toch degene die uit de buurt van je zoon blijft, ramen open en steeds alles schoonmaken?
Mijn kinderen bewegen vrijelijk tussen vaders en moeders huis. Soms heeft er een gezinslid een snotneus, die vanzelf weer over gaat. Alle kinderen weer naar school, dus dat voorkom je niet.
Mijn ouders, beide zware risicogevallen, gaan er verschillend mee om. Mijn moeder heeft de dood zo vaak in de ogen gekeken dat ze gelooft echt aan wat anders dood te gaan, en mijn vader ontvangt hooguit een bezoeker per keer, die vooraf wordt ontsmet 
oh?
Jullie verleggen nu je strijdlust naar mijn keuzes? Dacht het niet
Vader, moeder en stiefmoeder vinden dat stiefdochter buiten haar boekje is gegaan. Maar jullie weten beter. Veel succes met je helderziende aannames. Ik ben weg.
ElenaH /PHryne
Nee. Moeder vindt het hele coronagedoe onzin en vader kreeg een 'langer dan normaal knuffel' die hij blijkbaar niet (!) afgeweerd of afgebroken heeft.
volgens mij en dan is dit het laatste wat ik er over zeg heb ik aangegeven, ook in 51 het volgende: Mijn man heeft haar wel van zich proberen afduwen maar dat kan natuurlijk ook niet met geweld want de jongedame kampte zich erg vast. Daarnaast is er ondanks dat de moeder van deze meisjes het coronagebeuren voor haarzelf onzin vind wel met haar een afspraak gemaakt. En zij vind wel degelijk dat hun dochter onfatsoenlijk geweest is m.b.t de afspraak en hetgeen wat er nog meer gezegd is. Zij staat ook 100% achter haar ex man v.w.b. dat dochter pas weer welkom is bij ons mits er excuses voor haar gedrag aangeboden is. Dit zal vast niet voor niets zijn denk je wel?!
aan de rest
Bedankt. Inderdaad zal ik wat gevoeliger en “hysterischer gereageerd hebben dan normaliter, maar het is voor mij inderdaad erg belangrijk het voor mijn vader goed te doen en dan ook nog mijn moeder te ondersteunen, zorg te verlenen en/of regelen. Voor haar is er nu in ieder geval per morgen een thuiszorgmedewerkster en tafeltje dek je komt eten brengen en krijgt ze therapie ivm haar beroerte en herstel. Deze aanvragen hadden we 2 weken geleden al opgestart, maar alle papierwerk etc dat kost nog wel even tijd en dan moet het nog definitief in gang gezet worden. Mijn moeder zelf is erg boos dat er nu een “vreemde” in huis komt, ze is bang dat die haar gaat opsluiten. We hopen maar daar er de komende weken nog verbetering zal optreden in haar mentale toestand Mijn vader is t/m donderdag vrijgehouden en er zijn arts afspraken verplaatst.
@Jutta ,je opmerking het is genoeg kwam nogal binnen, want daar wringt ook wel een deel bij mij ik dacht (en denk ) dat het niet genoeg is. Zeker ook gezien de boosheid van mijn moeder dat er een “vreemde” in huis is, het voelt inderdaad ook als een ik laat iemand in de steek die altijd voor mij gezorgd heeft.
Daarnaast hopen wij uiterlijk vrijdag de test uitslag te hebben en dan ga ik weer in overleg met deze en gene om te kijken wat er wel/niet mag.
na brander
Ik ben erg verbaasd over het verzoek aan familie om het intern transport te doen bij je vader.
Dat is iets wat het revalidatiecentrum echt zelf moet regelen. Het is handig dat familie dat kan doen, maar als jij daardoor zo ongeveer op je tandvlees loopt moet je dat gewoon niet doen.
Ik snap dat dat moeilijk is maar je kunt alleen voor iemand zorgen als je goed voor jezelf zorgt. Een duidelijk 'nee' op zijn tijd is minstens zo belangrijk.
Mantelzorg en belasting
Annemarie, over je stiefdochter en haar fratsen is genoeg gezegd. Los van wat je vindt van de situatie, er waren afspraken gemaakt en die heeft ze willens en wetens geschonden. Daar mag je boos over zijn. Ik zou er alleen niet te veel in blijven hangen en niet te veel energie in stoppen (een excuus eisen en anders is ze niet meer welkom - weet je zeker dat je die strijd nu wil voeren?)
Verder: denk je een beetje aan jezelf? Je kunt anderen pas helpen als je zelf voldoende kracht hebt, en je klinkt alsof je een beetje op je tandvlees loopt. Mantelzorg mag je weigeren, en dan moet het revalidatiecentrum een andere oplossing zoeken. Dat je moeder boos is vanwege een vreemde in huis is pijnlijk en verdrietig, maar als jij instort komt de zorg al helemaal op vreemden neer. Verder: natuurlijk wil je niet dat je vader ziek wordt, maar je bent er ook realistisch in: het loopt op zijn eind. Heb je al eens met hem overlegd wat hij wil? Wil hij nog zijn dierbaren meer zien, wil hij nul risico lopen op corona?
Dat mensen "gewoon stikken", zoals hier boven stond, is niet helemaal waar. Artsen hebben echt wel mogelijkheden om mensen te helpen een zo pijnloos mogelijke dood te sterven. Ook deze angst kun je met een behandelend arts bespreken.
Het is een zware periode voor je, dus probeer je energie alleen te steken in de dingen die echt belangrijk zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook wel.
Heel raar
Nou, het zal wel aan mij liggen, maar ik vind het heel heel raar dat je kind pas weer welkom is na het aanbieden van excuses. En dan voor zoiets, het is niet zo dat ze nu iets heel verschrikkelijks gedaan heeft.
Doet me denken aan die krantenkop ‘Nederland geschokt, minister knuffelt schoonmoeder’.
Maar goed, ieder zijn eigen manier.
Raar?
Alles is subjectief natuurlijk. Ik vind bijvoorbeeld dat de dochter inderdaad iets verschrikkelijks heeft gedaan, door TS moedwillig in deze situatie te brengen waardoor zij tijdelijk niet voor haar ouders kan zorgen. Ik vind dat echt een ontzettende rotstreek.
Ik snap dan weer niet dat jij dat niet snapt 
denkfout
De stiefdochter lijkt ergens een denkfout te maken. Ze is volwassen en moet " kunnen doen wat zij wil". Misschien helpt het als vader haar nog eens uitlegt dat bij het volwassen worden vrijheid en verantwoordelijkheid hand in hand gaan. Verantwoordelijkheid voor jezelf en de ander. Enig begrip voor de moeilijke fase waar zij en ook veel andere jongeren doorheen gaan kan ook helpen. Voor corona lag de nadruk bij de meeste jonge mensen op vrijheid maar nu wordt plots verantwoordelijkheid gevraagd. Dat is best even wennen. In plaats van excuses zou vader haar, na de verkoudheid, kunnen uitnodigen voor een goed gesprek. Misschien niet bij jullie thuis maar in een lunchroom o.i.d.
Veel succes Annemarie en pas goed op jezelf.
ik blijf het niet snappen
Je bent boos op je stiefdochter, maar waarop niet op jezelf of op je man? Ze heeft haar vader geknuffeld, niet jou.
Blijkbaar lukte het jullie zelfs geen 24 uur om afstand te houden van elkaar, waarom wordt je dan boos op je stiefdochter als het haar niet lukt? Terwijl voor jullie de motivatie toch veel groter had moeten zijn? (want voor jullie veel meer belangen).
Dat haar moeder vind dat ze excuses moet aanbieden zegt niets over hoe haar moeder precies denkt over jullie houding. Alleen maar dat haar moeder het belangrijk vind dat de band tussen vader en dochter hersteld wordt.
Zonnehoed
"Ik vind bijvoorbeeld dat de dochter inderdaad iets verschrikkelijks heeft gedaan"
Als Annemarie en haar man dat ook vinden, dan is de vraag of excuses iets uithalen. Schijnbaar heeft stiefdochter zo'n hekel aan Annemarie dat ze dit met opzet doet zodat Annemarie niet voor haar terminale vader kan zorgen.
Ik vraag me af, is deze afkeer plotseling ontstaan? Was de relatie altijd al moeizaam? Hoe ziet vader dit voor zich dat zijn dochter die zoiets verschrikkelijks heeft gedaan weer in zijn huis kan komen.
Of het is misschien allemaal niet zo verschrikkelijk. Dat kan natuurlijk ook nog.
Excuses
Persoonlijk ben ik niet zo van de verplichte excuses, maar als het mijn dochter was zou ik zeker een gesprek met haar aangaan over haar gedrag en de gevolgen daarvan.
Niet doen, die verplichte excuses
Verplichte excuses kunnen gepast zijn voor een negenjarige, maar niet voor een jongvolwassene die zich niet conform haar leeftijd gedraagt. In feite bevestig je met zo'n kinderachtige straf die puberale stuiptrekking. Die demonstratieve knuffel lijkt me ook pure provocatie. Ik zie mijn studerende kinderen nog wel eens langer niet dan twee weken. En ondanks dat ik echt een hele leuke moeder ben, heb ik nou niet het idee dat ze daar zwaar onder gebukt gaan. Als zij haar hakken in het zand zet, en echt wegblijft ben je verder van huis. Dat gaat tussen jou en je man in staan, heb je over een paar jaar die EOman van familiediner voor je deur staan. Het is heel verleidelijk om je in moelijke tijden vast te bijten in boosheid. Je bent terecht verontwaardigd, maar ze is door haar eigen moeder al aangesproken. Dat moet genoeg zijn. Laat het los, je hebt in zo'n verdrietige tijd wel wat anders aan je hoofd. Sterkte
reactie
Heeft ze een bloedhekel aan mij? nee dat is niet zo, dat weet ik wel zeker. Volgende keer is het haar tante, oom of vriendin die de "sjaak" is. Ik ben ook niet boos op haar als persoon, ze is best aardig. Ik ben wel boos en verdrietig over haar actie. Uiteraard is dat nu wel weer wat afgezakt, ik ben niet een mens wat dagen in boosheid blijft hangen. Wat niet weg neemt dat ik het nog steeds onfatsoenlijk vind om zo met afspraken om te gaan.
Kenfan, de oudste dochter is hier ook soms weken onzichtbaar voor haar vader. Voor deze spontane actie was het dan 2 weken geleden, maar daar voor heeft haar vader haar voor het laatst gezien in juli. Er stond nog een diner gepland met hun 2 maar die heeft ze gecancelled. En ze lijkt daar inderdaad niet gebukt onder te gaan dat ze papa zo lang niet ziet als het haar zelf even niet uitkomt..
Voor iedereen die vind dat ik geen excuus kan afdwingen. Ik ben niet degene die een excuus wil afdwingen. Beide ouders zijn van mening dat ze mij een excuus verschuldigd is. En daar boven op vind mijn man , haar vader (dus niet ik)dat ze niet meer welkom is totdat zij dit gedaan heeft. Hij is haar "diva gedrag" zat.
Verder "bemoei" ik me momenteel even niet met haar en haar ouder(s) ik ben inderdaad druk met zaken regelen en in de gaten houden. Mijn moeder belde me gisteren tig keren met vragen als, wat doen die mensen in mijn huis, waarom brengen ze met eten, wanneer kom jij weer, wanneer kan ik naar je vader etc. Daar ben ik naast mijn werk wat ook nog moet gebeuren (gelukkig wel thuis kan) al druk genoeg mee en verder wachten we de testuitslag maar af.
Annemarie
Sterkte met de zorg voor je ouders. Het is niet niks allemaal, weet ik uit ervaring.
2 dingen
Er spelen eigenlijk 2 dingen door elkaar volgens mij.
Allereerst is dat het verbod van stiefmoeder (en vader) aan stiefkinderen voorlopig langs te komen. Ik vermoed dat dit bij stiefkinderen nogal verkeerd gevallen is. Zij zijn gewend om wanneer ze daar behoefte aan hebben langs te komen wanneer ze willen (en ja dat kan dan soms enkele weken duren, maar dat is bij mijn studerende kinderen net zo). Het gaat niet om de frequentie van bezoek maar om de deur die altijd open stond en nu plots dicht is.
Als je heel graag voor je vader wil zorgen in corona tijd, is het denk ik logischer als jezelf in quarantaine gaat, zonder dat je je partner en zijn familie daarin betrekt. Het is per slot van rekening jou keuze om op deze wijze voor je vader te zorgen. Zou het niet veel logischer zijn als je de komende weken bij je moeder gaat wonen. Ik begreep uit je verhaal dat zij eigenlijk ook mantelzorg nodig heeft? Daarmee verklein je gelijkertijd het risico voor jezelf en voor je vader. Je partner komt dan langs als hijzelf klachtenvrij is. Zo hou je de bubbel kleiner en dus veel veiliger.
Dan het puberella gedrag; ja dat was kinderachtig en benoem dat ook. Maar gebruik het dan ook voor een goed gesprek waarom ze het deed. Ik denk namelijk dat haar boodschap was dat ze het er niet mee eens dat ze een verbod heeft gekregen om haar vader niet meer te mogen zien. Dus ja, haar gedrag was fout, maar haar boodschap niet.
bijtanken
Ik vind dat nogal wat hoor, om te stellen dat TS maar in isolatie moet bij haar doodzieke ouders. Ze heeft haar man en thuis nodig om even bij te tanken in deze moeilijke en verdrietige tijd, lijkt mij.
Overigens is mijn broer in isolatie gegaan bij mijn zieke ouders, waarvan er een uiteindelijk in het ziekenhuis belandde met corona, mijn broer bleef uiteindelijk 2 weken daar. Maar dat was een andere situatie. Als het echt niet anders kan is het beter in quarantaine te gaan als verzorger bij je ouders. Maar ik begreep dat TS ook nog buitenshuis werkt. Dan kan dat dus al niet.
reactie
Het was een afspraak gemaakt met Vader moeder en kinderen n.a.v. de situatie bij mijn ouders. Dus niet een van de 1 op andere dag verbod van stiefmoeder en vader. Het is ook nog eens door mijn man geinitieerd en niet door mij Ze had ook geen “verbod”om haar vader niet te mogen zien, er lag een verzoek niet verkouden bij ONS THUIS te komen. Ze had prima eerst even kunnen bellen en overleggen dat doet ze nl anders ook dan vraagt ze voor ik uberhaupt de moeite neem om langs te komen , zijn jullie thuis? En verder ga ik daar niet meer op door borduren, het kost zoals iemand al indirect aangaf te veel energie, Ik krijg nl per definitie vaak het idee dat stiefouders meestal niet “meetellen” in ook van belang zijn en ook een familie hebben, waar rekening mee gehouden kan / mag worden, daar kunnen we een hele draad voor opzetten en dat zal zeker tot mini oorlogen leiden afhankelijk van ieders bagage en het wel of niet kunnen los laten van nare en vervelende ervaringen.
Uiteraard wil ik voor mijn vader zorgen, echter je kan niet stellen dat het mijn keuze is geweest dit zo te moeten doen. De omstandigheden en het ook nog eens wegvallen van mijn moeder maken dat het moet. Idealiter hadden ze beide nog in 1 huis gezeten en was mijn moeder nog mentaal in staat geweest haar eigen boontjes te doppen. Ik moet tussen mijn beide ouders pendelen om zaken te regelen. Zowel vwb aanvragen van zorg etc , overleg met verenigingen omdat het toch echt beter is dat mijn moeder naar een serviceflat of aanleunwoning gaat en daar zal mijn vader toch echt als echtgenoot van voor moeten tekenen en dan moet hij daar ook nog mentaal mee dealen want het houdt eigenlijk in dat ze ook nog even moeten “verhuizen” en of hij daar dan wel bij is.
Mijn partner en zijn familie? Wij zijn getrouwd het is onze familie en ja daar hoort iedereen bij . En wij proberen met iedereen rekening te houden. Vorig jaar was het de moeder van de meisjes die geopereerd moest en hulp nodig had ivm boodschappen en de kinderen, ook zij hoort indirect bij onze familie en wij hebben geprobeerd rekening met haar te houden en te helpen. Het was dan ook heel fijn dat na overleg met ex vrouw en kinderen het leek alsof ze nu ook rekening met mij hielden ( ook al vind ex vrouw corona gedoe) Dat is wat wij als boodschap willen uitdragen. Wij helpen elkaar indien mogelijk. Het kan nu dan niet zo zijn dat mijn partner nu hier niet bij betrokken is en dat ik het maar even moet “uitzoeken” zonder hulp van mijn man. Mijn man is en lieverd en maakt mede mogelijk dat dit allemaal zo kan, door voor ons te koken, wassen, huishouden te regelen en voor mij naar het gemeentehuis te gaan om documenten in te leveren, even een tweede belletje te plegen omdat we beide ook nog moeten werken. En wat Mijntje zegt bijtanken en sparren met hem is nodig, want met mijn moeder is geen goed gesprek meer te voeren, gelukkig is daar overdag nu thuiszorg, maar dan heb ik nog de 6 telefoontjes per dag. Wanneer kom je weer, wie zijn die vreemde mensen, waar is je vader…. Zou het 2 weken zijn dan zou het te overzien zijn, maar het kan ook 6 weken worden of 8.
Mijntje erg knap van je broer hoor! Ik hoop de je ouders weer opgeknapt zijn.
Maro bedankt, het valt me allemaal niet mee, ik hoop dat jouw mantelzorg niet meer nodig is ivm herstel.
boodschap
Annemarie, ik begrijp heus wel dat het heel zwaar is. En dat je je steun van je man nodig hebt. En hoe jullie proberen het risico zo laag mogelijk te houden is aan jullie.
Ik wil alleen maar aangeven dat het gedrag van stiefdochter zeer misplaatst was, maar mogelijk met een reden. Het kan best dat de afspraak met zijn allen is gemaakt en dat vader zijn dochters gewoon kon blijven zien etc... Maar ergens denk ik toch dat haar kinderachtige gedrag een uiting van onvrede is. En i.p.v. door te blijven gaan over alle details van de afspraken en hoe terecht en begrijpelijk deze gemaakt zijn, die dochter heeft daar een ander gevoel bij. En dáár zou vader met haar in gesprek mee moeten gaan.
Intrekken bij vader
en zo voor hem kunnen zorgen is een dilemma waar ik ook mee zit. In mijn geval moeder en in Spanje. Ik denk er af en toe over na en vind het best een afschrikwekkende gedachte. Als je er eenmaal aan bent begonnen kun je eigenlijk niet meer terug. Tot er een vaccin is. Dat kan nog maanden duren. Jaren? Dat is natuurlijk veel te veel van het goede.
