juline
jammer, maar ook gelukkig, het kind van mijn vriendin heeft een zeer zeldzame afwijking, dus fijn dat het niet in die richting gaat. Maar evengoed veel sterkte, en hopelijk slaat het medicijn aan en doet het wel wat.
Liefs S.
meedenkers 
Fijn, mensen die meelezen en hun ervaring laten horen (Sneeuwwitje!). Ik hoop Juline dat je er iets aan hebt! Hoe is het intussen?
Urslau, de laatste keer dat ik C zag is ook al een tijd geleden hoor, ergens half november ofzo. En toen viel het inmiddels wel wat op zeg maar . Normaalgesproken vraag ik dan niks (heb zelf veeeeeeel teveel ervaring met onterechte zwangerschapsvragen) maar ze maakte een of andere opmerking waardoor ik dacht: zie je wel . En toen vroeg ik het wel, ze vertelde heel blij dat het een tweeling werd. Maar wanneer die 2 ukjes verwacht werden ben ik dan weer vergeten!
Gefeliciteerd met het B-diploma! Je zoon zal wel blij zijn. En nu maar oefenen inderdaad!
Beterschap voor alle blaffers! Die mooiweerzones van Genista vind ik wel een strak plan, doe er hier ook maar eentje. Oudste zoon heeft de verkoudheid aller verkoudheden, is gisteren ziek uit school gekomen en ligt nu ook nog in zijn bed.
Genista, een dikke knuffel voor jou! Wat een narigheid als je je ouders zo achteruit ziet kachelen 
. Ik hoop dat er toch binnenkort enige verbetering te bespeuren valt hoor! Erg fijn dat ze zoveel hulp hebben. Is verbouwen van die badkamer intussen niet een optie? Die douchebak wordt niet lager en zij worden niet jonger. Het zou toch fijn zijn als douchen wel weer kon. Gelijk steuntjes erin en zo...
En fijn dat dat vervoer geregeld is, lijkt me een stuk comfortabeler voor ze zo. Mag de andere helft ook mee in de ambu? Of moet die alsnog zelf er achteraan rijden?
Geerke, ik hoop voor je vriend dat het zo blijft, de reactie op de chemo. Inmiddels wel ervaring via een paar bekenden dat het toch wel zwaarder/vermoeiender wordt op de duur, kijk daar niet raar van op als het zo is... Maar goed, het is voor iedereen anders en laten we vooral hopen dat hij er zo doorheen blijft fietsen! Nog heftig genoeg alles bij elkaar zeg, 8 maanden, pffff. Sterkte voor hem.
Hier alles zijn gangetje. Maandag weer naar de poli geweest, kreeg de dag erna een telefoontje dat de leuko's weer wat op hun retour zijn, maar nog niet goed genoeg. (Leuko's, witte bloedcellen, hebben met afweer te maken. Te weinig van die dingen = lage afweer. Nou moet die bij mij wel laag zijn, ik slik zelfs medicijnen om die laag te houden, maar té laag willen ze ook weer niet natuurlijk. Teveel leuko's is ook niet goed, dat kan wijzen op ontsteking bijvoorbeeld. Of met veel teveel van een bepaalde soort - er zijn diverse soorten witte bloedcellen - heb je bv leukemie. Wil je ook al niet. Dit is even een erg kort-door-de-bocht uitleg hoor, maar zo zit het dus ongeveer.)
Dus weer wat gepuzzel met medicijnen (Advagraf van 10 naar 9 mg dus ik moest weer nieuwe tabletjes van 3 mg halen, is makkelijker ), de prednison mag ik in de komende maand afbouwen naar nul (YES!!) en weer iets nieuws erbij: metformine, dat is een medicijn dat diabetes 2-patiënten gebruiken. Het maakt je gevoeliger voor insuline en het onderdrukt de suikers. Dat bouwen we langzaam op en hopelijk kan het dan op de duur het insuline spuiten vervangen. Want, zei ze, ook Advagraf zorgt voor diabetes, en aangezien je dat medicijn houdt (want afweeronderdrukker) zal de diabetes ook wel blijven. Oh?? Dat was nieuw, ik was al die tijd in de veronderstelling dat het met het afbouwen van de prednison ook de diabetes hoogstwaarschijnlijk zou verdwijnen.... grrrr. Naja, we zullen zien... hopelijk zit ik nu niet weer heel mijn leven aan weer een andere pil vast. Ik vond het geen leuke verrassing in elk geval. Maar goed, het prikken eraf op de duur, dát zou natuurlijk wel mooi zijn.
Verder drukdrukdruk, rapportentijd (prima cijfers van de 2 jongsten en een alleszins acceptabel rapport van oudste zoon) dus ook de tienminutengesprekken komen er weer aan.
Verder paastijd, leuk maar ook extra dingen. Zo hadden de jongste 2 vandaag op de basisschool paasontbijt en dat bestond er dit jaar uit dat alle kinderen een lijst mochten invullen met wat ze graag als ontbijtje wilden, ieder kind kreeg dan het lijstje van een ander kind mee en moet voor dat kind een ontbijtje samenstellen uit 3 dingen van de lijst. Graag leuk ingepakt ook nog. Is gelukt hoor maar wat een geregel weer, ik dacht snel ff de boodschappen daarvoor te doen maar ik heb 3 supermarkten gehad voor ik alles had. Nouja behalve een verse croissant, jammer dan, je hebt ze gelukkig ook in afbakversie. Alleen zit je helaas met alles weer aan verpakkingen van minstens 4 stuks vast, dus het is een duur grapje ook nog. Wil er eentje witte bolletjes, krentenbol, filet americain, dat soort dingen, dat hebben wij alleen met bijzondere gelegenheden in huis . Maar goed, het zag er leuk uit uiteindelijk, hopelijk wordt er flink gesmuld.
Verder zijn we helaas nog steeds niet van dat *&^%$# zespotige vee af, van de week liepen er weer beesten op het hoofd van jongste rond. Verdorie nog es an toe. Heb de school maar weer gemaild en kreeg prompt een luizenbrief terug . Het kan natuurlijk ook heel goed een herbesmetting zijn.
Pffff wat ben ik die krengetjes beu zeg. Kunnen ze die niet afschaffen? Heel klein atoombommetje erop?
De klas van jongste zoon (groep 8) had zich gisteren de hele dag uitgeleefd op 1 april, ze waren o.a. allemaal in pyjama naar de gymles gegaan (hilarisch was het volgens zoon) en hadden de juf buiten de klas gesloten toen ze even koffie halen was. Jaja, pubertjes in de dop, daar kun je dat aan overlaten
En ik weet niet of jullie Google gezien hebben, de pagina stond gisteren in spiegelbeeld . Die vond ik ook erg grappig.
Nou, het ziet er wat zonniger uit vandaag. Werd ook wel weer eens tijd na al dat gestorm! Fijne dag allemaal
de zwaartekracht is aan het winnen!
We zakken naar beneden jongens
Alles goed met iedereen? Allemaal de paasdagen goed doorgekomen?
Genista nog nieuws?
Urslau hoe is het met manlief?
Juline weet je al iets meer?
Tonny houdt je schoonzus het nog vol?
En even een zwaai naar alle lieve meelezers!
Hier geen nieuws eigenlijk, misschien maandag weer want dan mag ik weer mijn neus laten zien in Rotterdam.
En daarna nog 2 weken en dan mag ik de prednison vaarwel zwaaien!
Ik baal wel een beetje van die buik van mij, die blijft dik genoeg om nog steeds vragen te krijgen naar die nietbestaande zwangerschap. Tja met 48 gaat dat 'm echt niet meer worden hoor... Ik doe toch al maanden buikspieroefeningen maar ik begin er inmiddels aan te twijfelen of het ooit nog wel normaal wordt . En dat zou ik niet leuk vinden.
Ik weet wel dat het heel oppervlakkig en ondankbaar klinkt hoor, dat die organen het goed doen is natuurlijk veel belangrijker. Maar na meer dan 10 jaar wil ik ook wel weer eens een normaal lijf. Ik hoef echt geen Doutzen Kroes te zijn maar gewoon in proportie, dat is toch niet teveel gevraagd? Gewoon die voetbal onder mijn trui weg.
Verder heb ik enorm genoten van het mooie weer, en een beetje in de tuin gewerkt. Tenminste, het was de bedoeling om de boel eens wat aan te vegen. Maar toen lagen er ook veel blaadjes in de schuur en voor ik het wist was de schuur opgeruimd en de tuin nog steeds niet aangeveegd. Dat heb ik drie dagen later maar gedaan toen ik weer een beetje was bijgekomen van het schuur-avontuur.
Kortom maat houden heb ik nog steeds niet geleerd
Fijn weekend!
Even kort
Schoonzus wacht voort... Ze is erg blij met de voorjaarszon, dan kan ze met trapondersteuning fietstochtjes maken, daar geniet ze erg van.
Volgende week ga ik een nachtje logeren daar, dan praten we meer. Meer communicatiekwaliteit dan wat appjes.
Tonny
Hazeltje: Tja ik ben inderdaad ook al veel te lang weg geweest. Zoals ik het zelf zie is geen nieuws goed nieuws. De paasdagen waren volgens de kinderen veel te snel voorbij. Ik was de vrijdag ervoor ook vrij en had de donderdag (ben ik altijd vrij) het idee dat het donderdag was, vrijdag was zaterdag en maandag wist ik niet meer welke dag het nu was. Gek, maar wel fijn. Ik zie het maar als positief. We hebben ook van de mooie eerste paasdag genoten. Jammer genoeg hield het mooie weer niet iedere dag aan. Donderdag wel van het weer genoten. De tuinstoelen maar eens van onder hun hoes gehaald en schoon gemaakt. Vandaag een tuintafel erbij. Er staat wat beplanting die deels al mooie bloemen geeft. Is dus genieten. Vandaag ook maar de stoute schoenen aan getrokken en we gaan weer een poging doen zaden tot boontjes of vergeet mij nietjes uit te laten komen. Altijd spannend.
De hoest is bij mij zo goed als weg, bij de kinderen slingert het heen en weer en bij man houdt het nog deels aan (wel minder heftig).
Vandaag mocht hij ook weer naar de poli. Een hele batterij kwam gezellig weer voorbij: in de rij met de stoma-vpk, dan L en wondconsulent. Bloed prikken en als afsluiter de chirurg. Resultaat: wondconsulent en chirurg hoeven niet meer (wondje bijna dicht; nu hopen dat het dicht gaat blijven en dus fingers crossed) en volgens L komen knie klachten van prednison (schijnt na een tijd ook nog problemen, zoals botontkalking, te kunnen laten zien). Nu dus veel gaan wandelen en met de fiets voor zover het gaat; anders blijvend probleem. Zijn de klodders groen dan is een verkoudheid viraal, bij wit kan aan longontsteking worden gedacht. Ze hebben de infectieparameters extra meegenomen, omdat man er (bij longontsteking) bijna nooit koorts bij krijgt.
Dus afwachten hoe of wat verder. Geen bericht is dan goed bericht.
Het buikje waar je het over hebt, komt best veel voor. Buikspieroefeningen niet te heftig doen (anders kans wondbreuk), kunnen de kans op blijvend buikje wel verminderen. Bij mijn man heb ik wel de eerste twee jaar een buikje gezien. Hoe dat nu met stoma en wat ouder geworden gaat, weet ik niet. Ik denk ook dat de buikwand moet wennen aan het niet meer uitgerekt zijn.
Tonny: wachten duurt altijd lang. Wauw dat ze nog met trapondersteuning kan fietsen. Moet ze zolang ze dat kan echt blijven doen. Dat geeft zoveel positieve energie! Ik zie je al bijna trappelen van ongeduld om te gaan logeren. Ik hoop voor jullie beiden dat jullie fijne lange gesprekken mogen voeren met een heerlijk zonnetje.
Genista, Juline en andere meelezers en schrijvers nog nieuws te melden?
Veel liefs allemaal en vooral genieten van de komende zonnige dagen!
En hier
Hey Urslau, heb jij tussen de regels door nog een hoopvolle opsteker voor Hazeltje... Twee jaar is natuurlijk best wel lang, maar blijkbaar kan het toch ook nog overgaan. Niet helemaal vergelijkbaar, maar na een aantal jaren CAPD had een van mijn ouders ook een duidelijk buikje gekregen, herinner ik me en dat heeft ook best een tijd geduurd voordat het weggetrokken was.
Mijn vorige wens van mooi weer is toch best wel uitgekomen, dat is leuk. Iedereen vaart er toch wel bij op deze manier 
Fijn Urslau, dat bij jou de hoest over is en dat er toch ook positieve ontwikkelingen bij je man zijn. Als dat wondje nou 'ns gewoon dicht bleef... Het scheelt gewoon twee artsen.
Tonny, Juline? Andere meelezers? Hoe gaat het met jullie?
Ik kan helaas niet veel goeds toevoegen. Bij mijn ouders is wel wat meer lucht gekomen door extra thuiszorg en het ziekenvervoer naar de controles in het ziekenhuis (ipv eigen auto), maar lichamelijk gaat het met beiden zo mogelijk nog slechter dan de vorige keer dat ik schreef. Wat een ellende, als je allebei al zo lang geen eetlust hebt, als je toch allebei je best blijft doen om toch zo goed mogelijk te blijven eten, als één van de twee dan misselijk wordt aan tafel, niet snel genoeg weg is en geen van beiden meer verder wil eten. Wat een ellende als je van het minste of geringste al zo moe bent, als alles je pijn doet en de enige remedie om daar iets tegen te doen, is, dat je moet proberen in beweging te blijven. Als je nu al moet gaan oppassen voor decubitus. Woonde ik toch maar wat dichterbij...
Daar ben ik ook weer
Genista, wat triest om te lezen, van je ouders en hun eetlust. En dat ze dan toch zo hun best blijven doen. Schrijnend om te lezen dat het toch weer slechter gaat dan de vorige keer. Dichterbij wonen zou zo veel helpen, dan kon je gewoon af en toe even binnenlopen.
Hazeltje, fijn dat je de prednison af mag bouwen, hopelijk levert het iets minder buik op! En blijvende diabetes is dan wel weer balen. Toch is je toon erg positief in de stukjes die je schrijft, daar heb ik wel bewondering voor.
Joh, Urslau, de wond bijna dicht, ik draai mijn duimen lam, laat het nu gewoon goed gaan met die wondgenezing!
Gelukkig is het veel mooi weer om lekker buiten te wandelen en te fietsen. Al die mooie bloesems overal en vrolijke vogeltjes. Echt lente!
Dochter is met nieuwe medicijnen gestart. Zelf geeft ze aan dat ze af en toe voelt dat er iets omhoog komt, qua eten, maar dat het dan niet doorzet, of dat het alleen wat lucht is. Klinkt mij wel positief in de oren. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat ik al een tijd geen kotslucht (sorry voor het woord) geroken heb, bij haar. Het zijn trouwens joekels van pillen die ze moet slikken, maar ze doet het gewoon, de bikkel.
Ze is nu samen met oudste dochter op de fiets naar de winkels, want ze moeten snoepjes kopen voor de cito van oudste. Dat is volgende week. Ook al heeft het geen effect meer op de schoolkeuze, ik ben toch wel benieuwd wat ze ervan bakt.
Geniet van het mooie weer allemaal!
Juline
Juline
Wat fijn te lezen dat er bij je dochter vooruitgang in lijkt te zitten met de nieuwe medicijnen! Hopelijk blijft dit in stijgende lijn gaan. En wat een bikkel inderdaad. Super.
inderdaad, geen nieuws...
... is goed nieuws.
Urslau wat een fijn nieuws dat die wond eindelijk echt dicht lijkt te gaan. Als dat eindelijk zo is gaat bij jullie de vlag uit volgens mij!
Prednison zorgt idd voor botontkalking, het wordt niet voor niets zsm afgebouwd tegenwoordig. Man van een vroegere collega slikte dat langdurig in hoge dosis en zijn rug is finaal aan het inzakken. Geen fijn spul, maar ja, als het nodig is vanwege een kwaal die je hebt... Iets met twee kwaden en dan de beste kiezen. Maar het is wel kaa uu tee als je dat er ook nog bij krijgt. Hopelijk valt het mee en kan hij met goed in beweging blijven toch erger voorkomen.
Geen longontsteking gekregen hopelijk? Geen nieuws dus dat zal wel . Ik heb trouwens altijd begrepen dat de kleur van de klodders (bwaaah wat een vies praatje hahaha) weinig zegt over soort infectie...
Pasen was fijn he!
Sterkte hoe dan ook en beterschap waar nodig!
Grappig trouwens, de 13e waren ook wij weer in het Erasmus. Weinig nieuws, die leuko's beginnen langzaam te stijgen dus dat gaat goed, prednison loopt nu echt op zijn eindje (nog 2x om de dag een halfje en dan basta, hoera!) en de insuline is ook weer een eind omlaag gebracht. Glucosewaardes nog steeds zo stabiel als een huis. Wel met die metformine erbij (2x daags nu) maar ik hoop toch echt om daar ook nog eens vanaf te raken hoor... Het idee van diabetes hebben blijft gewoon balen.
In elk geval hoef ik als ik inderdaad met insuline mag stoppen (dat komt de volgende keer weer aan bod) niet meer dagelijks suikers te controleren, want het voordeel van metformine is dat je er geen hypo's van krijgt. Aldus de nefroloog. Ik wil de diabetesvpk nog eens bellen binnenkort, kijken wat zij zegt. Hoe dan ook, elke prik die niet hoeft is er eentje minder, zeg ik! Ik zie er nog steeds tegenop dus ook hier gaat de vlag uit tegen die tijd hoor.
Ohja ook bij mij was naar virussen gekeken in het bloed, tegen CMV heb ik blijkbaar inmiddels antistoffen opgebouwd. Tegen Pfeiffer nog niet. Maar goed, weer een bedreiging minder dus!
En buikje, tja. Na 3 maanden mochten, nee móesten , er buikspieroefeningen gedaan worden, kans op wondbreuk is dan blijkbaar toch ineens minder. Ik vond het wel raar dat ik ineens van absoluut niks tillen naar zware boodschappentassen mocht 
. Dus daar heb ik maar een beetje voorzichtig mee gedaan. Ik denk zelf dat het toch ook aan de kystenieren ligt, die er gewoon nog in zitten en die flink groot zijn. En daar doe je weinig aan... Stel dat daar ooit iets mee is (ontstoken of wat dan ook) kunnen ze verwijderd worden, maar daar beginnen ze niet zomaar aan. Is ook weer een zware en risicovolle ingreep. Maar ja, ik hoop toch dat er binnenkort een dag komt dat ik er niet meer zwanger uitzie hoor... tis wel mooi geweest na zoveel jaren. En ik ben nog steeds 'een smalleke' zoals ze dat hier zeggen, dus het valt gewoon erg op.
11 mei pas terug dus de controlefrequentie wordt ook weer afgebouwd. Kan ik ook al niet erg vinden
Gisteren was de transplantatie trouwens precies een half jaar geleden, dat zat de hele dag wel behoorlijk in mijn hoofd moet ik zeggen.
Met jongste ook nog even over gehad en die wist toch ook nog wel een heleboel te vertellen over die tijd, en dat het allemaal erg spannend was geweest. Ja en dat mama op haar verjaardag nog nét niet thuis was, dat vond ze ook wel echt erg.
Genista, wat klinkt het uitzichtloos allemaal, pffffff. Ik zou zó graag iets anders zien voor je ouders. Laat staan jij. Ze doen zo hun best. Ik hoop echt zó dat er ook voor hen betere tijden aan gaan komen nu, misschien halen ze wat geestelijke energie uit de bloemen en de vogeltjes.
Is af en toe logeren een mogelijkheid of loopt dan thuis alles in de soep? Gewoon even in de buurt kunnen zijn zou voor jou ook fijn zijn denk ik.
(En een teiltje verstoppen onder de eettafel scheelt misschien een hoop rommel en ellende... stomme tip misschien maar alle beetjes helpen)
Sterkte en een knuffel!
Juline, fijn om te horen dat het beter lijkt te gaan met je dochter! Ik vind het stoer dat ze die knollen van pillen zomaar slikt, zeg haar dat maar van tante Hazel!
Succes voor je andere dochter met de eindtoets! Mijn jongste zoon is ook begonnen. Hij maakte zich niet druk maar vanmorgen stond hij toch wel even te stuiteren! Gisteren is ie samen met zijn overbuurvriend kauwgompjes gaan kopen, ze hadden een duur doosje maar deelden de kosten en de kauwgom samen, de goochemerds
Oh en doet ze ook een musical met de klas? Zoon had van de week tot zijn vreugde de gewenste rol te pakken, hij speelt een zwerver. En oja mam, hebben we nog ergens een paar schoenen met grote gaten erin? Hahaha. Nee, deze mama ruimt dusdanig kapotte schoenen altijd op, gek he... Maar sokken met grote gaten erin heeft ie gelukkig altijd wel
Tonny, hopelijk heb je fijne dagen met je schoonzus! Wat Urslau zegt, laat haar inderdaad maar zo lang mogelijk blijven fietsen en bewegen, hoe beter je conditie is als je de OK in gaat, hoe sneller je ook weer herstelt.
Sterkte weer!
Geniet allemaal van het mooie weer en vergeet niet te smeren . Hier vliegt de zonnebrand er alweer doorheen, ik moet er vanwege de verlaagde afweer echt nu al aan denken 's morgens (verhoogde kans op o.a. huidkanker door de anti-afstotingsmedicijnen). En als mijn dagcreme op is ga ik er eentje kopen met ingebouwde zonnefactor, wel zo praktisch.
gelogeerd
was gezellig. Lekker gefietst, zij op standje veel wind in de rug, dat ging mooi.
Het valt haar erg zwaar dat ze geen enkel idee heeft hoe lang het wachten nog zal duren. Producten die je koopt hebben een in te schatten levertijd, maar organen, dat is een compleet ander verhaal.
Ze heeft verscheidene mensen ontmoet die een heel nieuw bestaan kregen na transplantatie, maar beseft dat het ook heel anders kan lopen.
En ze droomt over wat ze allemaal wil doen als ze weer gezond zou kunnen functioneren - ze kan zich dat gewoon niet voorstellen!
Spannend, dat wachten.
Tonny
Ja Tonny, wat je schoonzus nu meemaakt is precies waar wij ook vaak tegenaan liepen. Ik weet nog dat ik vaak gezegd heb: stel je weet dat het op 20 oktober zo ver is, dan is dat nog wel lang wachten maar dan leef je er naartoe, dan overbrug je die tijd wel. Maar dat weten we niet, we wachten om het zo te zeggen in het wilde weg. Heel erg lastig... Ook voor de kinderen, die vonden dat nog moeilijker te begrijpen.
(En pas een paar weken geleden realiseerde ik me ineens: ik gebruikte voor die uitleg meestal díe ene datum, 20 oktober. Volgens mij heb ik het zelfs hier in de draad nog wel eens zo opgeschreven. En raad eens op welke datum ik getransplanteerd ben....)
Je kunt je inderdaad pas voorstellen hoe het zal zijn als het echt zo ver is. En je kunt je ook pas voorstellen hoe zwaar de ingreep daadwerkelijk is (ondanks de vele gesprekken en waarschuwingen) als je daar ligt. Maar 'this too will pass' zeg ik altijd tegen mezelf. Je kunt niet anders dan er dwars doorheen gaan en het maar over je heen laten komen. De beloning komt achteraf en die is geweldig mooi
En natuurlijk kan het ook heel anders lopen, dat komt helaas ook voor. Gelukkig zijn de kansen dat het wél goed gaat altijd nog het grootst!
Sterkte met wachten weer. Jij en je schoonzus, jullie zitten regelmatig in mijn gedachten. Helpt niks voor de wachtlijst helaas . Maar misschien, hopelijk, wel als een beetje morele steun. Hou je taai allebei.
dankjewel Hazeltje!
Ik zal je bemoedigende woorden doorgeven! Eens vragen of zij ook zo'n denkbeeldige datum in gedachten heeft. Tjonge, heel bijzonder hoe die datum bij jou realiteit werd.
Tonny
Ik denk ook geregeld aan jou en je schoonzus. Dat gaat vanzelf denk ik, omdat je in zo'n draad "beeld" krijgt van iemand. En je gaat het iemand dan ook zo oprecht gunnen, terwijl toch al de "naamlozen" die ik niet ken, dezelfde soorten problemen hebben in hun dagelijkse leven. Maar die ken ik niet, terwijl ik het gevoel heb Hazeltje, Urslau, jou, Juline en anderen hier met de gezinnen wel een beetje te kennen.
Wij zijn afgelopen weekend lekker eruit geweest. Wat was ik daar aan toe, na alle drukte van de afgelopen weken! Een vriend is hier met zijn kinderen in huis gekomen en hij heeft hier in zijn eentje een huishouding met 6 kinderen draaiend gehouden. Een held is hij! Zo konden wij in alle rust even ons hoofd laten doorwaaien. Heerlijk!
genista
Wat fijn zeg, zo'n weekend weg, heerlijk. En wind om uit te waaien was er voldoende
Ja... dat meeleven met 'naamlozen' is toch anders. Dat kan ook niet anders, als je met alle onbekende zo intens zo meeleven als met degene die je wel bekend/ vertrouwd zijn, dan was het leven onmogelijk. Maar alle beetjes helpen, zullen we maar zeggen, en de beetjes hier op OO helpen al vele jaren!
Hallo allemaal
Genista, wat klinkt dat goed zeg, fijn zo'n held in de buurt!
Hazeltje, een half jaar geleden alweer, en steeds weer wat meer de goede kant op. Super! En wat een verhaal, dat de datum die je elke keer noemde ook echt de datum van transpantatie werd.
Tonny, hoop dat je schoonzus niet heel lang hoeft te wachten... Duimen maar.
Urslau, hoe is het daar?
Oudste dochter is inderdaad druk met de musical, ze heeft een klein rolletje, maar daar is ze helemaal tevreden mee. Nu lekker 2 weken vrij en daarna gaan ze met de klas op kamp. Echt groep 8, de laatste dingen van dit schooljaar.
Jongste dochter gaat met de medicijnen erg goed, maar nu klaagt ze weer over een ander soort buikpijn. Arm kind, maar soms word ik er zelf ook wel een beetje simpel van. Bedenk me nu dat ik maar eens de bijsluiter ga lezen, wie weet valt het te verklaren. Pijn bij het inademen, met rennen, kinkt mij een beetje als pijn in de zij, bij het lopen. Even afwachten, maar.
Ik ben er nog
ik zag tot mijn schrik dat ik al een paar weken (oeps) niet gereageerd heb.
Genista: fijn dat er nu extra hulp voor jouw ouders is. Dat geeft ook iets meer rust. Zeker als je verder weg woont ga je niet "even" langs.
Wat een supermensen bestaan er af en toe ook. Heerlijk om dan even weg te kunnen en de gedachten even te verzetten. Wij zijn vorige week ook even heerlijk naar het strand geweest. man en ik lekker binnen kletsen en wat eten en de kinderen tussen het wachten door heerlijk op het strand spelen. je ziet iedereen dan genieten.
Juline: het gaat bij jullie ook lekker
Bijwerkingen kunnen zomaar in ene opkomen. Hou maar goed in de gaten. Het allerbelangrijkste is dat ze ondanks alles goed in haar vel blijft zitten.
Bij ons is oudste zoon aan het oefenen voor de musical. Hij kijkt niet uit naar de nieuwe school (zal vast met zijn hechtingsproblemen te maken hebben). Heeft jullie dochter wel zin in andere school?
Tonny: o heerlijk even bijkletsen, elkaar lekker live zien. Ik krijg stilaan de indruk dat jullie dat vast vaker gaan doen. Het wachten op een lijst is vervelend. Van mijn collega (die mensen heeft gekend die op een longlijst staan of hebben gestaan) begreep ik dat het een iets ander systeem is. Gewoon afwachten en niet zo dynamisch als de leverlijst. Op die lijst stond man zo 8e en dan weer 5e. Echt afhankelijk van hoe hij op dat moment was. Ik hoop dat er op tijd voor schoonzus iets gaat komen. Nu gaat het allemaal nog, maar naarmate de tijd verstrijkt komen er klachten bij. De beperkingen nemen toe en het lijkt uitzichtloos. Juist dan moet ze iets hebben om voor te gaan. Zo lang ze een doel heeft, is het te doen, is mijn ervaring. Hoe langer het duurt, des te uitzichtlozer het lijkt. Toen mijn man vorig jaar fulltime het ziekenhuis in mocht merkte ik dat het steeds moeilijker werd zich positief op te stellen. Hij moest kleine doelen hebben om naar toe te werken. Soms het zonnetje, soms iets aan bed. Blijf samen zoeken naar wat haar blij maakt of af kan leiden. Hoe is het nu met jullie? Blijf van je af praten. Mocht je wat meer specifieke vragen wat betreft longen hebben kan ik ze evt ook aan mijn collega vragen.
Hazeltje: wat apart dat je die datum in jouw hoofd hebt gehad. Dat het dan ook nog uitkomt is helemaal apart. Wij hebben iets met de 25e. Ik jarig, eerste oproep, langdurig in het zh, transplantatie, uit zh. Wat dat betreft ook apart.
Fijn dat bij jullie verder alles redelijk goed gaat. Al die extra dingen erbij zijn niet leuk, maar hey, je bent er nog. Dat is mijn man zijn motto. (Zegt hij die in zijn tweede reservetijd zit ).
Hier gaat het wel aardig. Allemaal weer of nog aan de hoest en proest. Waar we het vandaan halen geen idee. Ooit komt er toch een eind aan?
Op het werk gaat het redelijk. Nog weinig concentratie. Komt ook vast wel weer goed, maar gaat zo traag....
Man blijft wel last van zijn knieën houden. Soms zakt hij er gewoon doorheen of trap lopen is in ene lastig. Weer iets om mee te leren leven 
Aan de andere kant zijn we al blij dat we nu allemaal bij elkaar zijn en we niet met grote regelmaat naar het zh moeten. Dat is echt heerlijk. Er komt zelfs een soort sleur. Heerlijk om niets te moeten.
Groeten allemaal!
half mei
En zo zijn we weer meer dan een week verderop!
Genista, wat geweldig van die held van jou! Zulke mensen moet je om je heen hebben in woelige tijden. Heerlijk, even de wind door je hoofd!
Hoe gaat het inmiddels met je ouders?
Juline hoe gaat het met je dochter? Nieuwe buikpijn, hmmm.... lag het aan de medicijnen denk je? Of kwam het toch van hardlopen?
Leuk dat musicalgebeuren, hier heeft jongste zoon ook een rolletje en het is allemaal top secret, maar ik hoor intussen wel allemaal flarden van liedjes! Eentje kan ik inmiddels bijna letterlijk meezingen, haha.
En er is ook al overleg geweest over de decorbouw.
Ik verheug me nu al.
Ha die Urslau, goed teken misschien dat minder reageren? Hoe gaat het bij jullie? Dat van die 25e weet ik nog ja! Grappig hoe dat soort dingen soms loopt.
Ha, sleur, dat is ook een goed teken! Paar maanden terug wensten we ons allemaal een saai jaar, weet je nog?
Gaat het goed met de wond van je man nu? Is het helemaal dicht?
En hoe is het met alle snotteraars? (Hier alleen ik nog.)
Wij waren vorige week ook weer eens in Rotjeknor. Alles goed. Glucosewaarden zo stabiel dat ik met de insuline mocht stoppen. Ik spoot nog maar 4 eenheden per dag dus dat is sowieso al peanuts eigenlijk. Ik hoef ook nog maar 2x per week glucosewaarde te prikken (en dan 2x op die dagen), met alleen metformine heb je geen hypo's namelijk. Ze wil alleen wel even weten hoe die suikers zich nu houden, vandaar die 2 dagen per week toch nog controleren. Maar goed, dat is dus 4x prikken in een week ipv 21x, een hele verbetering!! *bij mee* En als het de volgende keer ook stabiel genoeg blijft hoeft zelfs dat niet meer
Volgende dag telefoon. Ze had het cholesterol ook maar eens mee laten bepalen door het lab, want ik slik een cholesterolverlager. Dat is standaard na niertransplantatie, maar daarover is nu steeds meer discussie onder nefrologen, het is niet zeker of het nodig is. Hoe dan ook, ik heb veel last van rugpijn en spierpijn, dat kán door die statines komen. Ze streven naar een waarde van 2,5 geloof ik (bij getransplanteerden dus he!), en ik zat op 1,59. Zeer laag, en dus mag ik die pillen ook laten staan voorlopig. Kan niet zeggen dat die rug- en spierpijn nu, een week later, minder is, maar goed . Elke pil minder is er eentje!
Verder dachten we dat die leuko's van mij zich nu netjes gedroegen, want vorige keer waren ze weer aan het stijgen (2,6). Zat ik maandag ineens weer op 1,9. Dat is wel erg laag dus de Cellcept (afweerremmer) ook weer omlaag. Kennelijk reageer ik nogal sterk op dat goedje, de geprikte dalspiegel was nogal hoog.
Tja en bij zulke gekke uitslagen is het dus niet over 2 maanden terug, maar over 2 weken... de 26e mogen we weer. Onze auto rijdt er al bijna vanzelf naartoe.
Hier is de schoolkampbrief ook binnen. Over 3 weken gaan ze weg. In de week daarvoor zitten nog even een avondvierdaagse en een zwemkamp, die elkaar nog deels overlappen ook. Na dat schoolkamp kunnen we zoonlief waarschijnlijk opvegen .
Hij en jongste waren dus al ingeschreven voor dat zwemkamp en willen toch ook weer heel erg graag avondvierdaagse lopen. Ik heb gemaild of dat mag, want eigenlijk krijg je je medaille pas na minstens 3 van de 4 dagen meelopen. We hebben notabene al die jaren nog geen dag gemist. Maar het was geen probleem, ze mogen toch meedoen!
Grote broer gaat ook mee op zwemkamp trouwens, die loopt alleen geen vierdaagse meer.
Daarnaast heeft de jongste half juni nog een uitvoering van haar dansgroep. Moet ik nog het een en ander aan kleding voor bij elkaar zoeken. Zwarte en witte legging o.a. en een zwarte 'dansbroek'(??). Naja, wat dat is hoor ik nog wel van de dansjuf
Kortom, drukke weken voor de boeg.
Oudste zoon moet nog even een eindsprintje maken op school om een paar punten op te halen, hij staat nu exact een 6 gemiddeld en heeft 2 verliespunten. Niet heel diep onvoldoende, moet dus te doen zijn.
Truste voor nu!
musicalsterren
Het begint ineens tot me door te dringen dat heel veel meeschrijvers hier een kind in groep 8 hebben, dat in een musical speelt. Ook mijn jongste zoon dus. Het verhaal van de liedflarden en dansjes komt me heel bekend voor
Voor het overige ben ik nu even een beetje in afwachting. Vandaag weer een controle voor mijn ouders. Ik hoop op goed nieuws, maar ik zal tot vanmiddag laat moeten wachten. Het kost steeds een hele dag, weet ik uit ervaring...
Genista
En en en???? Ben zo benieuwd hoe het nu is...
Ik ben eerst
Genista: blijkbaar inderdaad veel groep 8 kinderen. Vruchtbaar jaar lijkt het wel. Wij mogen van zoon alles weten. Hij heeft zelfs de hele musical op youtube oid bekeken met zijn nichtje. Die zit ook in groep 8 en heeft een andere musical. Hij begint het nu wel spannender vinden. Alle kleding moest in ene mee naar school. Dat vergeet hij dan weer te zeggen. Wel handig als we zoiets weten aangezien meneer clown speelt en we zoiets niet op voorraad hebben. Na zoeken en kopen, hebben we dit gisteren ontvangen. Ik mocht wat aanpassen en nu is hij daarmee klaar. Vervolgschool heeft in ene nog extra vragen voor hem alleen en middag met nieuwe klas (net voor de musical; handig een lwoo school).
Laat je nog weten hoe de uitslag van de controles zijn van jouw ouders? Het lijkt mij voor jou ook iedere keer spannend, mede omdat je niet dicht bij hen in de buurt woont. Lastig allemaal.
Juline: zijn ze er nog achter gekomen waar jouw dochter last van heeft met de nieuwe buikpijn? Hier heeft jongste de laatste tijd steeds meer last van buikpijn. Bij hem denken we dat hij dan last heeft van zijn darmen, maar lastig blijft het wel. Zeker als ze op gewicht moeten blijven of liefst aan mogen komen is het een extra aandachtspunt. Ik ga morgen met jongste naar de kinderarts. Die komt, heel lief, speciaal voor hem op haar roostervrije dag. Afspraak maken is momenteel een ramp.
Jouw dochter heeft nu toch ook musical oefenen enzo? Heeft zij nog stress oid? Hier begint het wel snel dichtbij te komen. Hij wordt steeds nerveuzer en heeft helemaal geen zin dat dit zijn laatste jaar basisschool is.
Hazeltje:
haha. Misschien inderdaad een goed teken. Ik ben druk bezig met niets willen doen en lekker hangen, beetje lezen. Zeg maar sleur. Laatste paar dagen verplicht mogen hangen. Mijn enkel vond het leuk mij eens op de bank of in bed te houden. Ik kreeg in ene een verstuikte enkel. Verrekt zeer deed dat. Blegh..
Man zijn wond is eindelijk dicht. We zijn nog wel beetje voorzichtig; het is net aan dicht. Dat was het al eens eerder.
Verder blijven we allemaal in min of meerdere mate verkouden. Het hoesten en proesten gaat hier nog vrolijk door, alle mooie dagen ten spijt.
Ik weet inderdaad nog dat ik een jaar sleur wenste. Lijkt momenteel redelijk te lukken.
Bij ons wel tenminste. Mijn zwager blijft wel modderen met zijn fistel of hoe het ondertussen heet. Ze gaan zelfs naar een experimentele behandeling toe, omdat het dicht bij de anus zit en twee spierlagen betreft. Heel wazig allemaal. Maar als het werkt is het het vast waard. Op bed liggen is niets.
Wat fijn dat je een aantal pillen en spuiten mag laten staan. Wel jammer dat ze dan extra controles willen; maar zoals je zelf al aangeeft, rijdt de auto al bijna vanzelf die kant op. Man hoeft nu ergens in eind juni te komen. Dan meteen zijn jaarcontrole is de bedoeling. Hadden ze alleen geen rekening met zijn isolatie gehouden. Stelletje slimmerds. Wordt wrs vervolgd. Meteen ook gevraagd of voor de vakantie een engels brief met medische geschiedenis en ab kuur nodig zijn. Dan is dat meteen maar in gang gezet. Hebben ze wat om over na te denken (alsof ze niets te doen hebben).
Jullie hebben het zo te lezen ook druk met kamp, vierdaagse, musical, overgaan ed. Dan ben je vast weer blij als alles over is en het vakantie is.
Vorig jaar om deze tijd lag man in zh en was jij nog volop aan het wachten. Hebben jullie nu ook meer het besef hoe goed we er eigenlijk doorheen zijn gekomen? Man heeft wel extra cadeau in de vorm van last van zijn knieën. Maar als dat alles is, knijp ik in mijn handen. Zolang hij zich thuis weet te vermaken en zelf te redden, ben ik al blij en hij ook (zegt hij tenminste).
Tonny: hoe is het nu bij jullie? Zijn er ook nog nieuwtjes van het front van jouw schoonzus? Hoop dat alles rustig is en ze rustig af kan en mag wachten.
En voor alle meelezers en mensen die ik vergeten ben: reageer gerust.
Hier ook musical!
Heb deze week al twee keer decors geverfd. En de uitslag van de cito binnen. Dochter heeft het precies gedaan zoals verwacht, dus daar zijn we allemaal tevreden mee.
Het zijn nu echt de laatste loodjes van groep 8. Nog een week of 7 naar school, denk ik.
Jongste dochter heeft geen buikpijn meer, gelukkig. We hebben contact gehad met de arts van het wkz, maar die kon de pijn niet linken aan de medicijnen die ze nu gebruikt. Dankzij de medicijnen heeft ze nu geen misselijk gevoel meer en het spugen blijft beperkt tot alleen vlak na het eten, in plaats van de hele dag door. Met Hemelvaart was ze ze een ochtend vergeten in te nemen en het effect was meteen merkbaar. Was die dag niet leuk (we waren in de Dierentuin, dus konden ook niet even terug), maar wel konden we dus goed merken dat de medicijnen hun werk doen.
Over een week of 8 hebben we weer contact met de arts.
Urslau, fijn dat de wond dicht is, ik kan me voorstellen dat je nog een slag om de arm houdt, hopelijk zet het door!
Hazeltje, wordt je er af en toe niet simpel van, dat het aan de ene kant goed lijkt te gaan en dat het ergens anders dan toch weer zorg nodig heeft? Ik heb bewondering voor jullie allebei, jullie zijn sterke vrouwen.
Genista, hoe is het met je ouders, en Tonny met de schoonzus?
Nog een dagje werken en dan een lekker lang Pinksterweekend, met mooi weer als ik het goed heb! Fijn. Wie weet kunnen we even onze nieuwe (tweedehands) tent opzetten op het veld. Even uitproberen hoe het werkt, voor we op de camping staan te klungelen!
Hi Juline
wat fijn dat de buikpijn meer onder controle is en de medicijnen hun werk toch lijken te doen. Dat scheelt vast vele zorgen. Vraag blijft alleen waardoor het een en ander getriggerd wordt.
Leuk dat ze bij jouw dochter ook al zo druk bezig zijn. Oudste zoon heeft nu zijn pak gepast en een en ander is iets ingekort (hij heeft mijn gevulde billen en dan past een maatje 164 niet ). Cito heeft oudste niet meer op het eind gehad. Ze zijn al helemaal suf getoetst. Ook voor zijn nieuwe school nog meerdere toetsen ed moeten maken. Dat schijnt bij lwoo te horen en hebben we maar braaf gedaan.
Vandaag is man ook opgebeld dat jaarcontrole toch zo niet mag als ze bedacht hadden. Dus alleen poli bezoek en misschien na zijn isolatie periode alsnog. We wachten het maar af.
Veel plezier met het uitproberen van de tent. Vinden wij te veel gedoe. Liever een huisje of appartement. Dit jaar doen we het zelfs luxe door voor een keer halfpension te doen. Wel iets minder vrijheid, maar het schijnt er goed te vertoeven zijn.
ja!
Dat gevoel van er ontzettend goed doorheen gemazzeld zijn heb ik ook steeds Urslau . Ja er is steeds nog wat gepruts en gedoe, maar hee! Kijk eens een jaar geleden, toen waren we hier echt behoorlijk aan het tobben hoor. En bij jullie een beetje eerder ook. En we zijn er nog!
En er komen nog steeds reacties uit de meest onverwachte hoeken. Vraagt er ineens een wildvreemd iemand hoe het met mij is. Die heeft dan weer gehoord van de schoonzus van de vriendin van de slager op de hoek etc wat er gebeurd is. Nou ken ik wel veel mensen (of liever eigenlijk, zij kennen mij, vanuit mijn vroegere werk), maar soms kan het me toch echt verbazen. Het kan zelfs nóg een generatie teruggaan, want mijn moeder kende er ook heel veel en ik lijk nogal op haar. Krijg je dat weer
De meesten vinden het heel bijzonder allemaal en komen er niet over uitgepraat. Kan ook wel weer eens vermoeiend zijn soms. Maar is altijd lief bedoeld.
Hebben jullie dat nou ook?
Fijn zeg dat die wond eindelijk dicht is. Nu nog iets meer 'eelt' erop en dan zijn jullie ook weer wat geruster.
Nu je zwager nog.
Gedoe met die controles zeg, nouja laat ze maar eens peinzen...
Sja die virussen, hier krijgen we ze ook nog niet echt de deur uit. Snotverkouden kinderen helpen daar niet echt aan mee . Maar ooit wordt het zomer.
Wat zei de kinderarts over je zoon?
En sterkte met je enkel natuurlijk, vervelend weer!
Juline wat fijn dat het zoveel beter gaat met je dochter! Het is al een heel verschil zo te horen. Jammer van die dag dierentuin zeg, maar je weet nu inderdaad wel dat het werkt.
Staat de tent al of zijn jullie nu aan het kibbelen en klungelen . Ik zie dat helemaal voor me!
Sja en dat van het heen en weer schieten met uitslagen en medicijnen, weet je... alles went. Ik ga er eigenlijk steeds meer van uit dat dat altijd wel min of meer zo zal blijven. Dat is het ergste niet, het is een keer een extra rit en weer een naald in je arm. Niet leuk, maar overkomelijk. Het is zo ontzettend lang veel slechter geweest dat ik dat een beetje als peanuts zie eigenlijk. De prijs die je betaalt. Ik vond dat insuline spuiten erger in elk geval.
En, het is gewoon goed dat ze het streng in de gaten houden. Het gaat nu heel goed, je wilt niet te maken hebben met een onverwachte afstoting en dat dan niemand dat door heeft tot het te laat is... In die zin blijf je gewoon als getransplanteerde altijd kwetsbaarder dan de gemiddelde mens en zijn ze wat alerter op een aantal dingen. So be it.
Genista is stil, hopelijk is alles goed?
Ha die meelezers, alles okee aan jullie kant?
Hier nog niks gehoord over musicalkleding. Des te meer over kleding voor de dansuitvoering van de jongste. Die junimaand wordt hectisch! Avondvierdaagse, zwemkamp, schoolkamp, dansen, het loopt allemaal naast en door elkaar heen. Zo'n einde schooljaar is maar bar druk altijd.
Behalve een keukenschort, een zwarte legging en een felgekleurd shirt zonder opdruk hoef ik voor het dansen deze keer gelukkig niks te regelen.
Mijn musicalacteur is een zwerver, er werd gevraagd naar kapotte schoenen, hahaha! Liefst zo eentje waarvan de neus helemaal open staat . Heb ik niet helaas.
Ik zal inderdaad blij zijn als het de 15e is!
Verder had jongste zoon ook zijn Cito-uitslag binnen. Proefcito's had hij naar zijn eigen mening minder goed gemaakt dan hij zou kunnen, dus hij stond compleet te stuiteren van opwinding toen de uitslag kwam. Hij heeft het gigantisch goed gedaan. En het leukste van alles is nog dat hij een geweldige klas heeft, er ging een hoeraatje op toen de score bekend werd. En niet alleen voor zoon, iedereen was blij voor elkaar. Gaaf toch, dat hebben we met andere zoon wel anders meegemaakt helaas.
Score sluit ook prima aan bij het advies dus dat is helemaal mooi.
Oudste zoon moet er nog even een paar weken tegenaan. Gaat wel lukken, zo lang hij nu niets meer lager laat zakken. Twee verliespunten, maar als hij die vakken een paar tienden omhoog haalt staat ook daar een 6 op zijn rapport.
Kinkje in de kabel is dat hij flink loopt te tobben over een vriendinnetje van hem dat problemen heeft, daar heeft ie het echt moeilijk mee. Gelukkig is er hulp nu en hij loopt er niet meer in zijn eentje mee rond, dat scheelt ook al een heleboel. Man man... heb ze maar groot. Wat was de wereld nog overzichtelijk toen ze nog huilden over een kapotte knie
Verder heeft ie op ju jitsu van de week zijn grote teen nogal akelig bezeerd, tijdens een wild renspel aan het eind van de les moest hij tegelijk remmen én knalde ergens tegenaan met die voet, en nu is de nagelriem van zijn grote teen stuk. Bloody mess, want hij had het zelf eerst niet eens in de gaten dus ze hebben flink kunnen dweilen naderhand, bloedspoor door de zaal . Het is geen pieperd maar hier heeft hij toch aardig last van. Kon vrijdag geen schoen velen en is met 1 sandaal van manlief aan die voet naar school geweest. Ik verbind het nu maar elke keer opnieuw met gaasjes en een verbandje, het blijft een beetje bloederig. Ik hoop niet dat die nagel eraan gaat. Hoe krijgt ie het voor elkaar he.
Wij zijn ook geen kampeerders, altijd een huisje. In de meivakantie konden we helaas niet gaan omdat oudste dan geen vrij heeft, en verder hebben we eigenlijk nog geen plannen. Sowieso NL, maar we zien nog wel. Misschien dat er ergens nog iets niet al te prijzigs te regelen valt.
En anders maar niet, ik moet zeggen dat ik gewoon thuis ook heel happy ben hoor
Pingeling, daar is de ijscoman. Manlief rent al! Niet voor mij overigens, maar dat is niet erg want ik ben niet gek op softijs. Maar de kinders zijn blij!
Donoractie met programma Deel je leven
http://www.npo.nl/artikelen/nieuw-programma-deel-je-leven
Programma van Joris Linszen. Ik heb het niet gezien maar het werd besproken in Pauw. Joris leek het wel weer eens tijd. De laatste grote donoractie was 8 jaar geleden bij BNN.
Hopelijk reageren er weer veel mensen. Er wordt geworven met informatie waar je je kunt aanmelden tijdens het programma.
Is er volgende week ook weer AnneJ
ik heb het wel gezien en ik moet zeggen dat beiden het niet altijd een goed beeld vormt. Ik hoop dat ze ook andere kanten belichten.
De dame van de niertransplantatie geeft een wel erg rooskleurig beeld; zo gaat het in de praktijk lang niet altijd.
Het kind laten ze vooral zien op haar beste momenten. Dat is ook wel eens jammer. Mensen krijgen dan al eerder het idee dat het allemaal wel meevalt.
De realiteit is vaak veel schrijnender.
Dat weten wij uit eigen ervaring en ook in het ziekenhuis vele gevallen gezien.
Deel je leven
Ook gezien. En ik vond het wel goed. De insteek is ook niet zozeer de medische kant dus daar hebben ze het steeds maar kort over. En uit het verhaal van bijvoorbeeld die ouders kwam toch echt wel naar voren hoe zwaar dat kind het had.
Trouwens de andere personen die in beeld kwamen ook. Die man die op longen wacht in aflevering 2 is echt aan het eind van zijn latijn zo te zien.
En het was inderdaad hoog tijd dat er weer een actie kwam!
lieve schatten
Ik heb al weken niet geschreven, was druk o.a. met werk (hm, wat is dat nu voor een reden) - maar ik heb weer wat bijgelezen en wil jullie laten weten dat jullie nog steeds in mijn gedachten zijn hoor!
Tonny ook voor jouw schoonzus een spannende tijd van wachten. Blijf ons maar op de hoogte houden.
Sterkte voor allemaal (ik ga weer naar het werk) - liefs
Wat een rust hier
Waar dit draadje altijd direct boven in de rubriek stond miste ik m ineens en moest me ergens halverwege de pagina zoeken. Ik hoop dat dat in dit geval betekent dat geen bericht goed bericht is en dat het bij jullie allemaal lekker zijn gangetje gaat zonder al te veel vervelende hindernissen. In dat geval hoop ik dat ik volgende week dit draadje pas op pagina 2 terug vindt.
berichten
Rust inderdaad... Ik ben er mede debet aan, want ik heb veel sociale contacten (online en irl) tamelijk laten versloffen de laatste weken. Extra werken, al de drukte die Hazeltje ook al noemt, mijn heer-gemaal veel in het buitenland - dan krijg je dat wel eens. En ik wilde dat ik gewoon goede berichten had, maar die heb ik niet zomaar. Het ging een paar weken verrassend bergop. We dachten nu echt het ergste gehad te hebben. Maar helaas was het afgelopen week weer mis, ziekenhuisopname, extra medicatie... Gelukkig zijn ze allebei thuis, maar het houdt niet over. We hebben een paar weken geleden maar een goede rollator gekocht en ook de badkamer is aangepast, zodat ze weer wat meer bewegingsvrijheid hebben.
Liefs voor allemaal!
tja, rust
Schoonzus is nu een omslagdoek voor onze bruid in spe aan het haken, hahaha. Met haar tempo kan de trouwerij vier maanden worden vervroegd
Nee zonder gekheid, wachten is slopend, elke dag is er een.
