Moeder zoveel pijn, nood.
ik heb al eerder over mijn moeder geschreven met zoveel.pijn, maar op het moment is het crisis. Ze heeft 2 operatie's gehad aan de darmen (aneurysma en verklevingen/kronkel). Waarschijnlijk lijkt het nu zo te zijn dat alles teveel is geweest, ze pijn daarna heeft gekregen en door stress nog meer pijn. Op het moment is het niet meer uit te houden en kan ze niks meer verdragen. Haar hele lichaam is verkrampt, pijn bij het slikken, alleen maar koud, alles doet enorme pijn, ziet er vreselijk uit. Ze kleed zich nog zelf aan (wassen lukt niet)en kan 1 rondje door de kamer lopen met heel veel pijn. Verder is het de hele dag kreunen van de pijn, niet om aan te zien. Huisarts al zo vaak gebeld zeggen niks meer te kunnen doen, alleen opname is psychisch centrum. Wij zien dit allemaal niet zitten omdat ze dus helemaal niks kan, weg uit haar nog veilige omgeving en daar hebben ze ook geen medicatie,want ze heeft alles al geprobeerd. Praten lukt niet enz...2 maanden geleden is het 3 weken goed gegaan en ik denk door de morfine die ze heeft gekregen (huisarts zegt van niet), maar die morfine doet niks meer en meer krijgt ze niet. De huisarts zegt gewoon niks meer te kunnen, ik heb gisteren nog gebeld dat het onmenselijk is en zo niet het weekend in kunnen gaan. Ik heb ook het gevoel dat ze mijn moeder op de praktijk allemaal wel kennen en 'moe' zijn van ons. Ik kan mijn vader zo niet laten zitten, het is onmenselijk om mijn moeder naar instelling te doen en daar te laten creeperen. Zelf functioneer ik ook amper, ben constant aan het zoeken op internet. Iemand nog enig idee.....
het is niet zozeer dat we het niet willen. Maar je gaat iemand ergens naartoe sturen die alleen maar voor haar uit kan staren, hoe moet dat zijn alleen op een kamer en dat er soms iemand komt. Nu zit mijn vader of wij er nog bij. Het is een eind rijden, daar komen ook problemen te liggen. Het doet me zoveel pijn om te weten dat ze daar alleen op een kamer zit. Kijk als je nog tv kunt kijken of radio kunt luisteren is het ook anders.
Beste Kikki, jouw reactie bevestigt wat ik schreef. "Het is niet zozeer dat we niet willen, MAAR.... " en dan komt er weer een hele opsomming van redenen waarom professionele (!) hulp en adviezen niet deugen. Precies zoals je eerder ook al deed.
Wat verwacht je op dit forum te halen? De meesten van ons zijn leken, welwillende leken. We lezen mee, leven mee, geven je overwegingen mee waar je zelf misschien nog niet aan gedacht hebt, maar dat is het. Waardevol? Zeker, maar je verwacht toch niet serieus dat wij als leken met een of misschien zelfs dé medische oplossing komen?
Overigens zijn de redenen die je in je laatste post noemt alleen maar aannames, en niet meer dan dat. Ga je eerst eens serieus verdiepen in het zorgaanbod dat is gedaan, in het belang van je ouders en jezelf.
Kikki39 schreef op 01-05-2022 om 14:30:
het is niet zozeer dat we het niet willen. Maar je gaat iemand ergens naartoe sturen die alleen maar voor haar uit kan staren, hoe moet dat zijn alleen op een kamer en dat er soms iemand komt. Nu zit mijn vader of wij er nog bij. Het is een eind rijden, daar komen ook problemen te liggen. Het doet me zoveel pijn om te weten dat ze daar alleen op een kamer zit. Kijk als je nog tv kunt kijken of radio kunt luisteren is het ook anders.
Kom ik weer met een opmerking op je bericht. Die misschien ook heel hard over kan komen.
De manier waarop je vader en jij nu voor je moeder zorgen, is alsof je het kind met het badwater weggegooid.
Door jullie gedrag nemen jullie onbewust alle verantwoording voor haar eigen leven en welzijn bij haar weg.
Daar hoeft ze zelf ook niet meer voor te zorgen, want ik neem aan dat elke wens haar van de lippen af wordt gelezen. Zelf initiatief nemen is niet meer nodig, of wordt onmogelijk gemaakt. Want er is altijd iemand die dat voor haar doet.
Hierdoor verdwijnt de noodzaak om voor zichzelf te zorgen. Het zou dus heel goed kunnen dat als zij opgenomen is en alleen op een kamer ligt, zij zelf wel initiatief moet nemen. En was het maar om zichzelf bezig te houden, om andere mensen te zien, om andere mensen te horen.
En misschien is dat precies dat gene wat ze nodig heeft om weer verantwoording voor zichzelf en haar ziekte proces te nemen. Te kùnnen nemen. Want nu nemen jullie die verantwoording voor haar over.
En ja, Dit is moeilijk. Verrekte moeilijk. En ook heel hard. Maar ze zal daar niet alleen zijn, en er zal ook echt gekeken worden naar wat zij nodig heeft en hoe zij daar zelf zorg voor kan dragen.
Hoe cru het misschien ook klinkt, het is haar leven en daar zelfs zelf verantwoording voor moeten nemen. Het is niet aan jullie om die verantwoording dragen.
Je kunt als partner en als kind alleen maar bijdragen tot haar geluk. Je bent er niet verantwoordelijk voor.
Kikki39 schreef op 01-05-2022 om 14:30:
het is niet zozeer dat we het niet willen. Maar je gaat iemand ergens naartoe sturen die alleen maar voor haar uit kan staren, hoe moet dat zijn alleen op een kamer en dat er soms iemand komt. Nu zit mijn vader of wij er nog bij. Het is een eind rijden, daar komen ook problemen te liggen. Het doet me zoveel pijn om te weten dat ze daar alleen op een kamer zit. Kijk als je nog tv kunt kijken of radio kunt luisteren is het ook anders.
Ik weet niet precies wat voor beeld jij hebt, maar in het algemeen als je ergens opgenomen bent stoppen ze je niet in een kamer zonder enig vermaak. Dus natuurlijk kan ze door ook TV-kijken/radio luisteren/ is er waarschijnlijk Wi-Fi.
kiki je hebt inderdaad een paar maanden geleden ook een topic geopend. Toen was je al wanhopig en nu nog meer. Het moet afschuwelijk voor jullie zijn om zo machteloos te zijn en iemand waarvan je houdt zo te zien lijden.
Ik heb je toen ook links opgestuurd met info over transmurale zorgteams.
Kijk daar nog eens naar.
Wat mij wel opvalt toen en nu is dat jullie ( vader moeder zelf en jij als kind) alles afschieten.
Echt op alles wat geopperd werd komt een grote JA MAAR....
Wat wil je dan wel???
De huisarts blijven bellen, die zelf gezegd heeft dat hij/zij het niet meer weet heeft 0.0 procent zin.
Een second opinion aanvragen kan, kun je ook aan de huisarts vragen of aan een pijn team.
Wij weten het ook niet. Euthanasie gebeurd wel bij ondragelijk lijden ook psychisch lijden. Het is hier al eerder genoemd. Expertise centrum euthanasie. Maar heeft je moeder een duidelijke doodswens?
Je moet ook bij het expertise centrum alles geprobeerd hebben.
Ik weet het ook niet want ik ken je moeder niet.
Als jullie er niet aan willen dat het ook voor een deel psychisch lijden is dan zou je haar in een ander ziekenhuis nogmaals helemaal kunnen laten doorlichten. Als ze daar ook niets vinden dan toch de opname op een psychiatrische afdeling.
Ze MOET uit die patstelling waar jullie met zijn allen inzitten gehaald worden en jullie ook.
Stoppen met die ja maars waar je ook niets mee opschiet.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Nog iets over zorg hotels wat eerder werd geopperd. Dat is meestal voor revalidatie of ter ontlasting van de mantelzorger zodat die eens op vakantie kan. Dat is niets voor je moeder. Ik ken een situatie van een man met een lichamelijke handicap die daar terecht kwam toen zijn vrouw tijdelijk moest worden opgenomen in het ziekenhuis en hij kon niet alleen thuis zijn. De zorg voor hem was ondermaats. Er waren fysiotherapeuten die gericht waren op revalidatie na heup en knie operaties. De zorgmedewerkers hadden te weinig ervaring om iemand die compleet verzorgd moest worden en veel vergroeiingen had te verzorgen. En dat was nog een rustige man die veel zelf kon aangeven. Je moeder kreunt hele dagen.
Wat moet je moeder daar doen? Ja ter ontlasting van jullie maar dan komt ze na 6 weken weer naar huis zonder dat er iets aan haar pijn klachten is gedaan. Het is al eerder gezegd, ik vermoed dat ze daar niet eens kan komen. De aanvragen worden daar eerst beoordeeld, ze komt daar waarschijnlijk helemaal niet doorheen. Niet in de stad waar ik werk in ieder geval.
Ik zou daar geen energie in steken.
nee, zorghotel is niks voor haar
daglichtlamp, ik bedoel dat ze dat niet kan. Ze kan geen tv kijken of radio luisteren, ze kan alleen voor haar uitstaren
leene, ik heb daar toen naar gekeken, maar dat ging nog over mensen die wel.iets kunnen. Een fysio kan ze niet aan, je kan haar huid niet eens aanraken van de pijn. En dat bedoel ik eigenlijk met wat ze in een kliniek nog kunnen doen. Gesprekken kan niet, fysio kan niet enz..
maar we weten er nu iets moet gebeuren, daar zijn we het wel al over eens.... Maar snappen jullie ik grote zorgen heb omdat ze gewoon helemaal niks kan vd pijn. Ze zit hele dag te staren in stoel.
Kikki39 schreef op 01-05-2022 om 17:05:
maar we weten er nu iets moet gebeuren, daar zijn we het wel al over eens.... Maar snappen jullie ik grote zorgen heb omdat ze gewoon helemaal niks kan vd pijn. Ze zit hele dag te staren in stoel.
Maar even heel cru (sorry): maakt het voor haar veel uit of ze thuis op een stoel zit te staren of daar? Het ontlast jullie en ze kan geobserveerd worden door professionals. Misschien komen ze tot verrassende inzichten of weten ze nog iets wat haar kan helpen. En als zij na een paar weken het ook niet weten, kan ze altijd weer naar huis. Hebben jullie in ieder geval even bij kunnen tanken.
Sterkte ook, het lijkt me heel naar je moeder zo te zien lijden.
Kikki39 schreef op 30-04-2022 om 17:48:
ik zal eens zoeken naar zorghotel. MelaS ik weet niet of het dat precies is , maar wel zoiets, ergens gaat het in het zenuwstelsel mis
Je zegt hiermee zelf dat die opname dus wel nuttig kan zijn, want juist hierbij kunnen ze dan helpen.
Ik hoop dat jullie snel genoeg moed en wijsheid vinden om haar wel te laten opnemen. Nu lijdt ze wellicht onnodig hevig en lang. Ze verdient die hulp, dus geef die haar. Ook als ze tegensputtert. Want dit houdt niemand van jullie nog lang vol. Je vader en jij verdienen het ook.
dank jullie wel
Kikki39 schreef op 01-05-2022 om 14:30:
het is niet zozeer dat we het niet willen. Maar je gaat iemand ergens naartoe sturen die alleen maar voor haar uit kan staren, hoe moet dat zijn alleen op een kamer en dat er soms iemand komt. Nu zit mijn vader of wij er nog bij. Het is een eind rijden, daar komen ook problemen te liggen. Het doet me zoveel pijn om te weten dat ze daar alleen op een kamer zit. Kijk als je nog tv kunt kijken of radio kunt luisteren is het ook anders.
Kikki, mijn moeder zit momenteel te revalideren. Dat overkwam haar, kon ze niks aan doen. Per keer er naar toe ben ik zo'n 3 uur kwijt. En ja, dat is ook pittig, maar het komt goed (gaan we van uit).
Ik heb ooit al eens van iemand die uitspraak gehoord: ja, maar is eigenlijk nee, want. Je zegt ja, maar je bedoelt nee.
hoe vaak ga je erheen dan? Ik ga nu iedere dag, dat kan dan bijna niet meer.
Kikki39 schreef op 01-05-2022 om 17:55:
hoe vaak ga je erheen dan? Ik ga nu iedere dag, dat kan dan bijna niet meer.
Misschien is dat ook een beetje absurd veel. Zou je ook niet doen als ze gezond was. Als ze geen radio kan luisteren kan ze het ook niet verdragen dat je tegen haar praat. Wat hebben jullie er aan? Laat haar eerst eens opnemen, ontkom aan de vicieuze cirkel waar jullie gedrieën inzitten. Jullie houden het zelf in stand.
