Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.
Morgen
Sterkte!
Liefs, Wieke
Morgen
Hier denken we aan jullie!
Liefs, Mick
Wespen en nog zo wat
Hier betalen wij 45 euri voor het opruimen van een wespennest. Met die mededeling moet je nu niks doen. Je hebt veel te veel aan je hoofd. Maar van de winter, als alles ooit eens een keer wat rustiger is daar bij jou, dan kan het de moeite lonen om nog eens te kijken of er niet een ander adresje is. Want wespennesten komen vaker voor en dan is het fijn als je weet wie je kunt bellen. En bij ons komen ze na kantooruren.
En voor morgen voor iedereen daar een aai over de bol.
groet,
Gadver
ik hou niet van wespen (ben allergisch/gevoelig), vind het eng wat je daar hebt meegemaakt. Aan de andere kant lijkt het mij ook wel weer heel grappig, de ellende is nog niet compleet blijkbaar, oh vreselijk cynisch.
liefs uit Haarlem
Denk aan jullie
Net terug van 3 weken vakantie, lees ik de absurde situatie waar je in terecht bent gekomen met Merlijn. Dezelfde chirurg, zelfde ziekenhuis, zelfde plek als bij Bas. Wat zal dat afschuwelijk confronterend zijn allemaal.
Ik heb vaak aan jullie gedacht de afgelopen tijd. Het is dat ik niet religieus ben, anders zou ik er toch maar eens een gebed aan wagen om te vragen om een periode van absolute rust in huize Heksenvet.
Heel veel goeds, liefs en kracht toegewenst!
Mayte
Vandaag
Vandaag gaat Merlijn onder het mes. Jullie hadden een fantastische, letterlijk fantastische oplossing gevonden met dat computerspel. Neem het maar mee, houd het vast en bedenk dat wij in die rare virtuele wereld ook zijn.
Veel sterkte.
Jeetje kaatje
Ik heb hier net nog een verhaal gepost van een paar weken geleden, waarbij mijn jongste zoon onder de wespensteken zat.
En nu, of all people, ben JIJ precies degene die iets soortgelijks dan ook weer moet overkomen. Hoe bestaat het!
Ik ga maar blind door met jullie alle sterkte en goeds toe te wensen. Vandaag voor Merlijn, en verder voor jullie allemaal.
Margje
Kaatje
zomaar even een groet
Kaatje
Ik hoop met heel mijn hart dat Merlijn niet al te veel pijn hebt, jij je staande weet te houden gedurende deze marathon....
Dikke weekendknuffel voor jullie!
Een
rustig en goed weekend toegewenst, Kaatje en kinderen!
liefs, Wieke
Kaatje
In gedachten ben ik het hele weekend bij jullie geweest!
Hoe is het met jullie, met Merlijn zijn mond, met jullie bijen, met jou en de meiden?
Dikke knuffel
Valt tegen
De impact van de ingreep is veel groter dan we hadden bedacht van te voren. Merlijn is gewoon te bang om zijn mond ooit nog te gebruiken. Dat maakt het vreselijk moeilijk, want ieder slokje is een heel gedoe. Over eten heb ik het maar niet.
Het valt zwaar tegen, emotioneel ook te zwaar. Alles hebben we al meegemaakt, al is nu alles in mini-uitvoering, we ontkomen niet aan onprettige associaties.
Maar goed, het ergste hebben we wel gehad nu, het jochie kan alleen maar beter worden, nu eerst maar weer een slokje erin proppen.
Kaatje
Wat moet ik zeggen... Wat erg vind ik dit, dat jullie nu uitgerekend dit weer moet overkomen.
Ik wens je heel veel geduld toe. En sterkte. En alsjeblieft, geef een brul als het OO-legioen ook maar iets voor je betekenen kan.
Verdorie
Waarom nou net jullie weer deze pech?! Moet hartstikke zwaar zijn! Sterkte voor jou en voor Merlijn!
Kaatje
een stille traan bigget over mijn wangen, hoe moet jij je wel niet voelen. En toch elke keer sta je er weer voor je kinderen, wat een super-mama! En ik sluit me aan bij Genista, is er iets wat we als OOL-legioen kunnen doen?
Een knuffel met heel veel extra kracht voor jullie!
He gatverdamme
wat is dat toch met het leven dat dit soort dingen zich, op een of andere manier moeten herhalen? Ook meegemaakt, het is teveel op een gegeven ogenblik, je zegt tegen de kosmos: hé dit hoofdstuk had ik al gelezen hoor. Ik ben al bij die en die specialist geweest met een geliefde.
Laat je niet kisten (mmm, lelijke beeldspraak in deze). Het is echt anders dan vorige keer! Maar leuk is het niet.
sterkte, heel veel, MariaRosa
Een opsteker
hé Kaatje en kinders, even een opsteker voor jullie hoor! In de vorm van een mooie warme kaars die sterk en krachtig straalt! Van hieruit stuur ik er ook héél veel positieve gedachten achteraan.
Liefs, Wieke
Klerenzooi
weer een slechte herinnering, weer iets om over heen te komen. Nou hopelijk een snel herstel zodat dit hoofdstuk weer snel dichtgeslagen kan worden.
(*^*%...zo blijft er niets van je over.
Overigens
was ik even heel stil van de rouwkaart die ik vandaag in de bus kreeg, dank daarvoor. Het is al weer bijna een half jaar geleden dat jouw Bastiaan stierf.
Kan ik nog wat voor je doen Kaat ?
Ook
Ik was ook onder de indruk, net als Manda, en dat je nu net met zo'n stapel kleine kwelherinneringen opgescheept moet zitten vind ik onverdraaglijk.
De foto's van Bas op de kaart zijn zo breekbaar, zo zacht, terwijl je meteen ziet dat daar ook juist zijn kracht zit.
En dan die foto op dat station, klok erbij, cello staat klaar, klaar om te vertrekken. Maar ook alsof hij op een dag met dezelfde trein weer terug zou kunnen komen.
Het is onverdraaglijk, Kaatje, en ook dat die kille waarheid nu na een half jaar nog minstens zo waar is.
Gelukkig is er nu veel warmte tussen jullie vieren, maar daarbuiten blijft het koud. Hopelijk voel je dat wij de virtuele OO-deken met alle liefde proberen warm te houden.
Sterkte en zo veel liefs,
Margje
Inderdaad
ik schoot helemaal vol. Mijn lief kwam naar me toe, zag de kaart en zei: wat een mooie man, zo karaktervol...
Update en
het gaat zeer moeizaam met mijn jochie, hij durft echt niet te eten. Zeer slopend voor ons allemaal. Ik heb het opgegeven en dus uit handen gegeven. Zijn pgb-begeleider heeft het van mij overgenomen en dat geeft mij ietsjepietsje ruimte.
Ik ben ontroerd door jullie mooie reacties op de dankbetuiging. Ik heb de kaart maar naar een heel klein groepje OOL kunnen sturen, deels door jullie anonimiteit, deels door de enorme grootte van het genereuze en steunende Legioen. Ik ben nog bezig met het bedenken van een oplossing, misschien kan ik digitaal versturen of de dankbetuiging op de website zetten.
met liefs, Kaatje
Kaatje
Ach,ik had zo gehoopt dat hij het eten weer zou aandurven inmiddels.
liefs,Bastet
Kaatje
Wat had je graag gewild dat het anders was, wat had je graag gewild dat Merlijn de angst zou overwinnen.
Ik hoop dat het op korte termijn beter gaat met je kleine man. Het mag een keer genoeg zijn!
Opgegeven
Lieve Kaat,
Je hebt niet opgegeven, je hebt losgelaten. En het aan een ander overgedragen. Je mag even loslaten Kaatje, dat mag. Even loslaten om later zelf 'de draad' weer te kunnen oppakken en verder te gaan met overleven..
Weet je
Een ander mag het als opgeven zien, maar ik vind het een klinkende overwinning - op jezelf! Dat je het eten van Merlijn uit handen hebt kunnen geven, is niet niets.
Kom aan meisje, we staan dichtbij!
Kring
Ik kom weer even in de kring staan, je kunt wat steun best gebruiken geloof ik. Loslaten valt niet mee!
Liefs, Mick
Hand in hand
blijven we om jullie heen staan... ik ben stil, stil van bewondering voor jou Kaatje. Met al jou verdriet, zorgen en liefde, en je doet het elke dag weer! Bas had gelijk, je kan het!
Lieve kaat
Ook ik wil je nog even bedanken voor jouw prachtige en ontroerende kaart en ik wil je heel veel sterkte en beterschap wensen zodat jouw kleine man er weer gauw bovenop komt. Hoe cru kan het leven zijn dat jullie uitgerekend hier weer door heen moeten gaan. Er wordt aan je gedacht!
liefs Marith
Kaatje
En daar zat ik vanmiddag bij de kinderarts/immunoloog en stond daar zijn cello in de hoek van de spreekkamer. De arts vertelde dat hij zoveel plezier beleefde aan het spelen van dit bijzondere instrument.... Mijn gedachten vlogen gelijk naar jullie. En jij, jij hebt er niets aan, je verdriet wordt er niets minder om....
Ik geef je een virtuele knuffel en ben in gedachten bij jullie. Met heel mijn hart hoop ik dat het met Merlijn al wat beter gaat!
