Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.
Kaat
petje af meid !
terecht dat je trots bent dat je s'avonds weer een dag gehaald hebt, jeetje mens, wat ben je toch sterk. Je maakt er echt wat van en het lukt, wat fijn !
Ik sta met vlaggetjes in de hand je aan te moedigen maandag, kijk daar gaat Kaatje !
Kaatje
vandaag begin je echt op 'jouw' groep. Ik wens je hierbij heel veel kracht. Ik hoop zo dat het goed is! Ik zal aan je denken, want ik realiseer me gelijk dat beginnen ook weer thuiskomen betekent....Maar Bas kan trots op je zijn!
Dikke knuffel voor jou!
Kaatje
Je bent in mijn gedachten geweest vandaag. Kus.
Kaatje
Hoe was het vandaag? Ik ben echt erg benieuwd, hoop dat het allemaal goed voelt.
Ik denk aan je
Kaatje,
In de draaikolk van ons dagelijks leven staan we te weinig stil bij belangrijke dingen. Zo ook bij jouw verlies. De afgelopen weken heb ik meedere keren aan je gedacht. Eigenlijk om een verkeerde reden.
De zoon van een vriend worstelde al heel lang met leukemie. De laatste 2 weken ging het slecht en gisteren is ie op 27-jarige leeftijd overleden. Zelfde onmetelijke verdriet, zelfde oneerlijke verlies van man en papa, vergelijkbare slopende ziekte.
En ik sta weer met mijn voetjes op de grond en weet hoe rijk ik ben. Maar het is toch een k**-dag.
Boromir
Koekje en thee
vertel vertel, hoe was het ? Wat heb je gezegd, wat heb je gedaan ?
Kaatje!
Hoe was het op je eerste werkdag? Hoe heb je het beleefd?
tonny
Kaatje
Ben benieuwd hoe het was vandaag.
Weet dat er aan jullie gedacht wordt!
liefs Geerke
Dobberen
Bij de kindertjes voel ik me thuis, lekker keuvelen, lief zijn, laten genieten door heel goed aan te voelen wat een kindje nodig heeft. En als dan een lach doorbreekt, is dat toch echt om heel blij van te worden. Ja, het is helemaal wat ik me ervan had voorgesteld.
Sommige mensen zeggen ook ´wat zwaar´, maar ik ervaar het werk juist niet als zwaar, het is alleen maar fijn om het te mogen doen.
Het is dus kinderen in jassen en rolstoelen hijsen en in de taxi, naar het zwembad, uitkleden, in het water lekker dobberen, aankleden, in de taxi terug, kindertjes te rusten leggen en met de leidsters wat drinken. Daarna hetzelfde ritueel met een andere groep.
Het enige waarin ik me wat minder thuisvoel is de vrouwen-omgeving. Heel gezellig, maar ik heb nu eenmaal graag ook wat mannen om me heen. 
Het is goed om deze nieuwe wereld, buitenshuis, in te stappen. Tegelijkertijd is het ook heel eng om zoveel verder weg te komen te staan van het leven wat ik samen met Bas had.
Vandaag begin ik ook met een exposure-oefening om het ziekenhuis weer binnen te kunnen gaan zonder paniekaanvallen en onderuit gaan. Het wordt hoog tijd, ik kan immers afspraken van de kinderen niet blijven afzeggen. Ook iets om serieus nerveus van te zijn.
Dus ik leef maar gewoon naar de maandag uit, dat helpt me wel. Over een poosje komt waarschijnlijk ook de donderdagochtend erbij, als dit goed bevalt (voor mij en voor hen).
liefs, Kaatje
Dapperen
Lieve Kaat,
Je mag dan dobberen, voor mij hoor je bij de hele dapperen. Kinderen kunnen je inderdaad laten thuis voelen bij jezelf, ze vragen alleen om de basiszaken (liefde, aandacht, geborgenheid) en stellen (meestal) geen zware vragen of moeilijke dingen van je. Het is zo'n pure vorm van leven... daarom lijkt het me ook niet vreemd dat je voelt alsof je leven verder van jouw leven met Bas komt te staan.
Ik denk aan je, ook vandaag weer, als je bezig bent met je exposure oefeningen. Zo wrang, dat een hoop stenen en metaal zoveel emoties kunnen oproepen om wat er gebeurd is.
Dikke knuffel, Wieke
Kaatje
Nu heb ik even helemaal geen woorden meer. Alleen een knuffel voor je. En alle sterkte en succes bij je exposure-oefeningen.
Lieve kaat
Sterkte ook weer vandaag! Ik weet niet wat ik zeggen moet, ik vind je zo dapper. En ik denk dat de kinderen waar je mee werkt heel blij met je zijn!
Liefs, Mick
Dappere kaatje
Moeilijk he, elke stap die je zet is er een bij Bas vandaan. Maar ik denk dat Bas je alleen maar staat toe te juichen, Go, Kaatje, Go!.
Je kunt het ook nog anders zien; elke stap die je zet is er eentje dichter naar hem toe, uiteindelijk...
Dag lieverd, ik ben blij voor je. Dikke knuffel,
Mirjam
Kaatje
'K schreef al eerder hoe moedig ik je vind, nu ook weer! Ja, het lijkt me moeilijk een ander leven te gaan leven dan je met Bas deed, maar je blijft dezelfde Kaatje als je bij Bas was en als hij dit zou weten, wie weet, zal hij supertrots op je zijn!
Nou
ongelovelijk, ben helemaal verwonderd, ongelovelijk wat je doet, die kinderen hebben een geweldig goede getroffen, jeetje zeg wat fijn en goed is dit !
ik ben zo blij, dat het je gelukt is zeg ! En dat je het zo goed kan doen is geweldig, echt geweldig !
Kaatje
Wat fijn! En met heel mijn hart hoop ik dat je vandaag redelijk goed bent doorgekomen!
Knuffel voor jullie!
Zorgen
Zorgen voor, bekommeren om..
bezig zijn, intensief
voldoening..
zacht, zorgen
betekenis
waardevol!
Goed zo Kaatje,
je doet wat je kunt
je kunt wat je doet
en je gééft
en ontvangt
warmte voor je zere hart
wat een fijn gevoel,
naast dat koude verdriet
hou vol!
Kaatje
Kaarsje en een knuffel voor vandaag. En nog eens een steuntje in je rug voor de exposure-oefeningen. Gó!
Lastig weekje
Jullie bemoedigende woorden deden me nu wel extra goed, het loopt deze week gewoon ff allemaal niet.
Mirte veel overstuur van verdriet, naar school lukte niet. Even werd alles haar teveel, haar voet die nog zo´n pijn doet, het verdriet en gemis, de nare herinneringen en ondertussen wel volop aan de bak op school waar de normale eisen worden gesteld van huiswerk tot sociaal gezellig meedoen.
Merlijn heeft een bultje op z´n tong (ja, ieks!!!), en dat werd in de loop van de week een rode aardbei. Eigen huisarts met vakantie en vervangende huisarts zag dat het 'niets' was, misschien bij kaakchirurg laten behandelen (zucht!!!) Maar ja, hij kent de geschiedenis niet en ik had geen moed dat te vertellen. Gelukkig is het inmiddels geslonken tot een krent, maar het blijft eng.
Ianthe zou een beugel moeten waarbij een schroef in haar kaak moet komen, brrrr, en jawel, dat moet de kaakchirutg doen. Bahbahbah! Daar denken we nog maar even over na.
Ondertussen ben ik drie keer onderuit gegaan en weer opgekrabbeld in het ziekenhuis, het valt helemaal niet mee. Daar zit ik direct in de beelden van toen, moeilijk om in het hier en nu te blijven.
Dus een zware week, blij dat het weekend is, dekentje erover en rust.
Kaatje
Trek het dekentje maar lekker over je heen hoor. Ik reageer erg weinig maar je bent wel vaak in mijn gedachten.
Sterkte.
Vera
Weekend!
Ik hoop voor jou op een rustig weekeinde. Verder wil ik je gewoon een dikke knuffel geven, ook voor je kinderen.
Wat vreemd toch ook weer, dat nu ineens alles met de kaakchirurg samenhangt. Gelukkig is de aardbei weer weg, maar een krent op je tong lijkt me ook niet zo fijn... en ook eng. Wat is het eigenlijk?
Dag meid, ik wilde maar dat ik wat meer voor je kon doen.
Mirjam
Lief
en dapper, dat ben je, tegen de klippen op. Ik meld me hier veel te weinig, want zou je zo graag iets bemoedigends willen zeggen en ik kom er maar niet op. Gelukkig zijn er veel veel trouwere OOers! Maar we denken hier vaak aan jullie. Wens je een knus weekend toe. w
Dekentje
Ik wens jullie een rustig weekendje met een hele warme deken.Deze week was soms een stapje terug,maar er komen ook weer stapjes vooruit,meis!
liefs,Bastet
Pff
en ik dacht ik een week had als stroop, valt dus ook wel mee zo te lezen, zwaar zeg Kaatje !
Maar inderdaad, het is bijna weekend, het is je weer gelukt 7 dagen op te staan, te eten, te slapen, te werken, ziekenhuis trauma aan te pakken, kinderen te troosten, andere kinderen te helpen in het zwembad, boodschappen te doen, met kind naar vervangend huisarts en ook nog eens op oo te melden dat het een zware week was en vast nog veel en veel meer !
Kaatje
Ik wil je nog eens heel veel sterkte toewensen met alles. Ik hou je draadje nog steeds in de gaten, maar weet eigenlijk nooit meer wat te schrijven. Alles is al eens gezegt. Maar ik denk dus nog steeds aan je.
Dendy
Kaatje
Een warme behaaglijke fleece deken voor jou!
Liefs, Mick
Kaatje
Je bent ontzettend dapper! Als dagelijkse meelezer wil ik dat even zeggen. Je doet het goed, je doet het meer dan goed. Telkens weet je toch weer de motivatie en de moed te vinden om door te gaan. En om de moeilijke momenten, het verdriet zo goed te beschrijven.
Je bent een kanjer!
Een lieve groet,
Piedjee.
Kaatje
steeds log ik me in om jullie een hart onder de riem te steken, maar steeds weet ik niet wat ik moet schrijven. Jullie zijn zo vaak in mijn gedachte.
Sterkte dit weekend,
Liefs Vannie
Kaatje
Zelfs ik moet al aan jullie denken als ik gewoon naar de tandarts ga, dus ik kan me levendig voorstellen dat jullie het helemaal koud krijgen bij al die akelige confrontaties.
Veel warms voor jullie.
Margje
