Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.
Ongelofelijk
De draad oppakken met drie kinderen. Lijkt me lastig voor ieders verdriet en wensen ruimte te maken. En wat "klink" je helder als je schrijft. Wil je alle goeds wensen. Witje
Even laten weten
dat ik veel aan jullie denk.
Dendy
Ook hier
wordt veel aan jullie gedacht....
Dag kaatje
Ik hoop dat het een beetje een goede morgen is voor je. Las ik het goed dat er weer een doosje komt vandaag of morgen? Ik hoop dat er naast de noodzakelijke ook wat verwennende zaken inzitten. Het kan soms zo'n kadootje zijn, als je jezelf en de kinderen kunt verrassen met iets dat geen eerste levensbehoefte is.... Jammer dat ijsjes onderweg smelten, ik had jullie gisteren met dat mooie weer graag getracteerd op een decadent ijsje.
Liefs, Wieke
Dat zou fijn zijn
een doosje...ondanks dat het zonnetje ook zijn best doet, hebben we toch wel veel pleisters nodig op de wonden...het doet zo'n pijn dat we soms toch ook wel hopen op een neerstortende meteoriet ofzo, dat zou wel makkelijk zijn.
Meteoriet
neu dat zou zonde zijn 
Sterkte !
Goed idee
kaatje wat een goed idee van je vriend om je mee de 8baan in te nemen zeg. Fijn dat je ondanks alle verdriet even van je af hebt kunnen gillen.
De geldzaken komen wel doe het op jouw tempo. Tís ook niet te bevatten allemaal!
Angel
Kaatje
Hoi kaatje,
wat een verdriet..ik weet nooit zo goed wat te schrijven,maar je raakt me elke keer weer.
Hier in het gezin wordt regelmatig over jullie gesproken en juist daardoor ben ik ons leven meer gaan waarderen.
Ik heb boeb gemaild wat voor soort doosjes momenteel welkom zijn...
sterkte!
groetjes,annemieke
Niet te bevatten
Jeetje, zit ik hier al poos voor mijn schermpje, zonder dat ik weet wat te zeggen. Alles wat ik zou kunnen zeggen is zo futiel vergeleken bij wat jullie is overkomen. Je wereld is zo snel veranderd, op zo'n rotmanier...
Sterkte meid, jullie zijn veel in mijn gedachten (alsof je daar wat aan hebt, maar ja...)
dikke knuffel, Mirjam
Doosje?
Ha die Kaat!
Als het goed is, wordt er vandaag een doosje afgeleverd waar jullie op hebben gewacht. Nee, er zitten geen ijsjes in, maar dat weet je wel. Ben benieuwd of het goed gegaan is nu...
Liefs, Wieke
Kaatje
als ik me een voorstelling probeer te maken, hoe het is, hoe het zal zijn de dagen ná het definitieve afscheid, dan merk ik dat ik het niet kan..of misschien maar een fractie van..
Zoveel emoties, zoveel verdriet, zo´n leegte, alles lijkt onbelangrijk..en de grote wens dat deze story niet over jezelf gaat, dat je straks wakker wordt en het een afschuwelijke nachtmerrie blijkt.. Helaas is het jouw en jullie werkelijkheid, waar jullie doorheen moeten of je wilt of niet 
Sterkte (het woord komt je misschien wel helemaal de str*t uit, maar het is en blijft welgemeend)
Mien
Och
Ben een paar maanden niet op het forum geweest. Net dit hele draad(je) gelezen.
Kaatje, wat erg, ik heb er geen woorden voor.
Sophie
Lieve kaat en kids
Voor jullie brand ik een mooie kaars, met een stevige vlam. Om jullie aan te warmen, bij uit te huilen, herinneringen levend te houden, tegen aan te leunen of gewoon gedachtenloos in te staren....
Heel veel liefde n kracht wens ik jullie!
Hoe het gaat...
Het is moeilijk de goede woorden te vinden die het best aansluiten bij wat ik ervaar. Het voelt alsof mijn lichaams-rechterhelft afgescheurd is, kijk ik naar links lijkt er niets aan de hand en kan ik genieten van de kinderen, de wereld om me heen, het leven. Kijk ik naar rechts zie ik de grote gapende wonden, voel ik de allesomvattende pijn. En dat is te heftig.
En zo is het iedere dag opnieuw herinneren dat het leven doorgaat, dat ik moet opstaan, meehobbelen met de kinderen tot het avond is, de avond doorworstelen en beginnen aan een lange nacht.
Zoiets.
Gvd
het is kloten Kaat. Fijn dat je naar links kijken wel iets fijns oplevert en dat je dat zo goed af gaat.
Ja meis
Rouwen is twee stappen vooruit,en er dan weer één terug...maar je komt er wel,echt!
liefs,Bastet
Moeilijk.....
Het is mooi zoals jij je gevoel kan opschrijven. En na een dag heerlijk op de koninginnedagmarkt gelopen te hebben is jouw stukje een moment van stilte.....En nadenken over een vrouw en kinderen die hun man en vader kwijt zijn. Eigenlijk een wildvreemde waarmee je begaan bent. Je bent de laatste tijd druk geweest met zorgen voor en regelen en jezelf wegcijferen. Nu komt voor jezelf de tijd dat je stoffer en blik gaat zoeken en je leventje weer bij elkaar vegen. Dat is moeilijk en het heeft een lange tijd nodig. Inderdaad rouwen, om een groot verlies. Ik kan niet meer doen als je hierbij veel sterkte toewensen......En hopen dat het stapje voor stapje steeds beter met jouw en de kinderen gaat.
Het....
gaat ooit beter maar dat geloof je vast niet nu. Je hebt in ieder geval de nog niet de kijk verloren op de vreugde van je kinderen. En daar ben ik erg blij om. Hoe gaat het met hun? Het is deze dagen slepen met jezelf, en dat is vermoeiend en toch niet vermoeiend genoeg om s'nacht goed te kunnen slapen.
Doe rustig aan, lucht je hart hier er is altijd wel iemand die wil luisteren naar je want we vinden je een kanjer.
Liefs Rian
Slik
Jeetje, je pijn en het gemis van je lieve man en vader van je kinderen straalt uit je bericht.
Ik lees je bericht, ik kijk naar mijn partner, hij vraagt wat er is, ik lees je bericht voor, en wij beiden slikken onze tranen weg... En daar is het besef weer, dat wij helaas niet onsterfelijk zijn.
Kaatje, ik ken je niet maar je woorden raken mij diep in het hart.
Heeeeeel veel sterkte, kracht, liefde en vertrouwen wens ik jou en je kinderen.
Nathalie
Vandaag
liepen we over de grote markt, door de menigte, muziek aan alle kanten en ik dacht terug aan een paar jaar geleden..Toen liepen we daar ook, nog murw van al het verdriet, maar o, zo de behoefte aan ´wat anders dan het bezig zijn met..´
het werd dus de grote markt op koninginnedag. Vervreemdend, al die ´blije´ mensen, aan de andere kant wilde het lijf wel mee in het ritme..Dus stonden we te swingen..
Dat vervreemde gevoel kan ik nog deels oproepen, ik weet nog hoe raar het voelde: dat lijf vol verdriet, het gevoel op een eilandje te zitten, en toch ook swingend op de muziek..
Sinds die periode heb ik veel vaker ervaren dat veel dingen heel dubbel kunnen zijn, dat gevoel en verstand soms eindeloos van elkaar verwijderd lijken..
Moeilijk!
Sterkte, ooit wordt het intense verdrietgevoel minder, al blijft het gemis..
Mien
Lint
Al lijkt de kring soms wat uit te dunnen - we hebben beloofd dat we er zijn. Ik pak de handen van degenen naast mij vast.
Ik stap ook weer in de kring...
en reik mijn hand naar....
.....
Kom er ook even stilletjes bij staan. Denk elke dag aan jullie, maar heb geen woorden voor dit onmenselijk grote verdriet...
liefs,
Petr@
Pakt de hand van
Petr@.
Elke dag kijk ik wel even of er bericht is. Je bent begonnen met een nieuw leven. Een half lijf wat door moet. Moet door voor je kinderen. Je bent gehandicapt, verlamt, maar gelukkig niet alleen. Je lijf gaat wel alleen wil je gevoel nog niet. Verwacht (nog) geen wonderen. Het is nog zo vers, gun jezelf je verdriet, zodat alles zijn plaats kan krijgen. Niet alleen het gemis van Bas maar ook het oppakken van een nieuw leven.
Sterkte meid.
Kring
En 9ik pak de hand van Pisa. M'n andere hand steek ik uit naar degene naast mij.
Tuurlijk
Ik ben nooit uit die kring geweest...
)
Bastet
Ik ook niet, ik sta naast bastet
Nooit weggeweest uit de kring. De kring is stevig verankerd, om je heen. Dat je het weet! Sterkte, Kaatje. Maatje.
Stil
Ik sta er ook nog, pak de hand van Maatje...
Ook
De hand van Wicht pak ik vast en ik geef mijn hand aan...
Lieve Kaatje en jullie drie kinderen, Ook ik denk heel vaak aan jullie. Het lijkt me zo moeilijk om iedere dag weer in te gaan. Het enige wat kan helpen lijkt me de dag bijna per uur te nemen. Het lijkt me zo lastig zoveel emoties door te maken terwijl je ook nog drie kinderen hebt die je wil steunen, begeleiden, troosten en met wie je ook blij wil kunnen zijn als zij dat even zijn... Probeer je te laten meevoeren op de stroom waarin je nu eenmaal verzeild bent geraakt.
Steeds ben ik ontevreden met wat ik schrijf en wis ik weer de helft... Lieve Kaatje en kids: ik wens jullie alle goeds.
Witje
