Ik heb kanker
dag allemaal
2 weken is mijn baarmoeder verwijderd, de gynaecoloog ging ervan uit dat het een vleesboom was. Het gaat helaas om een vrij zeldzame vorm van kanker, een leiomyosarcoom (kanker van de spier). Ik word volgende week doorgestuurd naar het A. Van Leeuwenhoek voor verdere onderzoek en behandeling. De grond is onder mijn voeten weggeslagen.
sini
Max88 schreef op 04-01-2024 om 18:09:
lieve Sini, samen een soortgelijke diagnose, samen krachtig en sterk en nu voor jou een radicaal ander toekomstbeeld.
Dankzij jouw delen kon ik ingrijpen. In mijn ogen dank ik mijn leven aan jou.
De tijd die ik je dankbaar kon zijn had ik zo graag voor jaren getoond.
Een dikke knuffel
Je hebt geen idee hoe blij ik ben dat het voor jou de goede kant op is gegaan 😏
Lieve groeten
Sini
Och Sini toch, wat een nieuws. Er is verschil tussen weten en weten. Zo weinig tijd nog maar over, zo'n groot en onbekend terrein te gaan. Ik wens je veel warmte en licht toe, veel moed ook voor deze eenzame tocht.
Ik zal je, met velen hier, enorm missen.
Ik moet steeds aan je denken Sini.
Het leven is niet eerlijk... Eindelijk ongecompliceerd geluk gevonden en dan dit 
. Ik hoop dat je van de tijd die je nog rest kunt genieten met je man en kinderen.
Weet dat je gemist zult worden hier, zoals anderen ook al schreven. Je hoort toch ook tot de dinosaurussen hier, net als ik. Word er wat weemoedig van, als ik denk aan die vroege jaren, toen we nog onder onze eigen namen hier schreven. De verhalen over je kinderen en je moeder, je huis in Frankrijk, Estland/Tallinn kan ik me nog wel voor de geest halen. En alle verhalen van anderen die we hier meebeleefd hebben. Wat is er veel gebeurd in die tijd, wat hebben we intens met elkaar meegeleefd. Dat is nu wat minder hier op het forum, maar in dit draadje voel ik het weer. De verbondenheid met elkaar. Toch mooi dat dat via een forum kan.
Hele dikke knuffel.
Ik moet ook steeds aan je denken. Je kent me onder een andere forumnaam (MariaRosa). We hebben elkaar ook in het echt ontmoet. (hond) Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Ik wil iets steunends zeggen, maar alle woorden zijn te veel. Weet dat er aan je gedacht wordt.
MRI schreef op 09-01-2024 om 16:02:
Ik moet ook steeds aan je denken. Je kent me onder een andere forumnaam (MariaRosa). We hebben elkaar ook in het echt ontmoet. (hond) Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Ik wil iets steunends zeggen, maar alle woorden zijn te veel. Weet dat er aan je gedacht wordt.
Ja! Fijn dat ik nu een koppeling kan maken tussen je nieuwe nick en wie je bent. Daar ben ik wanhopig slecht in.
knuffel!
Sini
Jonagold schreef op 09-01-2024 om 14:26:
Ik moet steeds aan je denken Sini.
Het leven is niet eerlijk... Eindelijk ongecompliceerd geluk gevonden en dan dit
Weet dat je gemist zult worden hier, zoals anderen ook al schreven. Je hoort toch ook tot de dinosaurussen hier, net als ik. Word er wat weemoedig van, als ik denk aan die vroege jaren, toen we nog onder onze eigen namen hier schreven. De verhalen over je kinderen en je moeder, je huis in Frankrijk, Estland/Tallinn kan ik me nog wel voor de geest halen. En alle verhalen van anderen die we hier meebeleefd hebben. Wat is er veel gebeurd in die tijd, wat hebben we intens met elkaar meegeleefd. Dat is nu wat minder hier op het forum, maar in dit draadje voel ik het weer. De verbondenheid met elkaar. Toch mooi dat dat via een forum kan.
Hele dikke knuffel.
Ik heb tenminste het geluk dat ik het geluk gevonden heb en dat mijn kinderen goed gaan. Het geeft me rust. Geen bitterheid, wel veel verdriet.
Knuffel, Sini
ik had me altijd afgevraagd hoe doodgaan aanvoelt. Een beetje als een kaars dat uitgaat, tot nu toe: steeds minder energie, steeds meer pijn dus steeds meer morfine, dus steeds minder energie. Maar: ik eet nog met redelijk veel plezier, ik luister naar muziek (mijn geliefde Schubert) en er komen mensen langs, zoals nu mijn half-broertje die ik al 3 jaar niet meer gezien had. Hij bracht oude foto’s mee. Lief om te zien. Ook nieuwe foto’s: zijn zoon is 16 (16!!!!).
ik geniet van al die kleine momenten.
sini
Lieve Sini, ik wens je veel fijne en mooie momenten met de mensen die je lief zijn.
Voor jou Sinilind, omdat je zoveel geeft. Tsjor
Stil......
Ik hoop op nog vele mooie momenten.....
In gedachten bij je Sini!
Lieve Sini,
Fijn dat je nog kunt genieten van die kleine momenten. Ik hoop dat dat tot het laatste moment zo blijft. En dat je omringd bent door de mensen die je liefhebt. Dank je voor alle forumcontact en -plezier dat je ons gegeven hebt.
♥️
Lieve Sini, wat fijn dat er zulke mooie momenten zijn als met je broer. Ik hoop dat je kinderen ook vaak bij je kunnen zijn in deze laatste weken. En geniet nog naar hartelust van lekker eten. Ik weet dat je altijd worstelde met je gewicht, maar je hoeft je nu niets meer te ontzeggen!
Ik vind het ongelooflijk dat het zo snel gaat. Niet te bevatten... Ik steek weer een kaarsje voor je op, voor nog heel veel mooie momenten en een zacht einde. Dikke knuffel.
Sini, ik heb al heel lang niet meer op dit forum gekeken en nu kom ik jouw heftige bericht tegen. Zelf ben ik genezen van leukemie, wat erg dat genezing er voor jou niet meer in zit.
Toen ik nog veel op OO was, heb ik genoten en meegeleefd met al je ups en downs. Je was een vaste waarde op dit forum en je zult gemist worden. Ik hoop dat je nog mooie weken/maanden zult hebben, zonder veel pijn en andere ellende, samen met je dierbaren.
