Gebitsellende dochter...het houdt niet op
Niet dat jullie hier iets mee kunnen, maar ik moet het gewoon even kwijt.
In de nacht van zondag op maandag kwam dochter bij ons dat ze pijn had in haar mond aan 'kiezen die er niet meer waren'. Pijnstiller gegeven en bij ons gelegd, maar maandagochtend zat er een flink abces, dus met spoed naar de tandarts. Foto's gemaakt en er bleek een fikse ontsteking te zitten onder haar nieuwe kiezen die nog in haar kaakbeen zitten en aan de andere kant ook een beginnende ontsteking. Uiteindelijk met spoed doorgestuurd naar de kaakchirurg want dit hadden ze nog niet eerder gezien. Gistermiddag is dochter geopereerd en naast de ontstekingen zijn ook alle vier haar kleine volwassen kiezen in de bovenkaak verwijderd. Deze waren dusdanig slecht van kwaliteit dat ze niet meer te redden waren volgens de kaakchirurg. We wisten al van eerdere foto's dat deze kiezen ook geen goed glazuur hadden, maar hadden wel nog goede hoop dat ze te redden zouden zijn. Niet dus...Was een flinke klap voor ons, zelfs mijn man heeft flink gevloekt en gehuild.
Dochter had uiteraard veel pijn en was ontzettend boos dat ze alweer zoveel pech heeft. En bang voor de operatie, dikke paniek vooraf en ze viel terug op zichzelf pijn doen.
Na de operatie was het niet veel beter. Heel veel boosheid, paniek, zichzelf slaan en knijpen. Ze heeft veel pijn aan haar mondje, huilt veel, wil niks, weigert te eten en drinkt wel heel minimaal omdat ze anders een infuus moet.
Vanochtend kwam de kaakchirurg bij haar om uit te leggen dat haar volwassen kiezen helaas verwijderd zijn en haar reactie was heel heftig. Ze begon te huilen en te schreeuwen en zichzelf pijn te doen en riep dat hij beter gewoon alle tanden uit haar mond had gehaald zodat ze een kunstgebit kreeg en nooit meer naar de tandarts hoefde en nooit meer beugels hoefde te dragen. Sindsdien is er geen land meer met haar te bezeilen. En dat snap ik, ze is pas acht en heeft al zo veel ellende doorstaan. Maar wij weten het ook gewoon niet meer. Niet wat te zeggen, niet wat te doen. Ze zit ontzettend met zichzelf en alle ellende in de knoop, maar ondertussen wil ze helemaal niks. Bij alles wat wel écht even moet, is het weerstand en intens huilen. Ze krijgt wel pijnstilling maar ze geeft niet goed aan wat het doet. Als je er naar vraagt wordt ze boos.
Ze voelt zich ook heel schuldig dat onze vakantie nu niet doorgaat. Ze heeft ook al gezegd dat we maar gewoon moeten gaan en haar maar gewoon achter moeten laten, omdat ze toch alleen maar boos is. Ik vind het heel verdrietig dat ze zo naar over zichzelf denkt. Echt iedereen zou hier het heen en weer en erger van krijgen, de moed verliezen en het even compleet niet meer weten.
Ik weet eigenlijk niet hoe hiermee om te gaan. Ik ben zelf moe en verdrietig, maar voor haar moet ik sterk zijn. Ik ben zo bang dat we terugvallen op onze oude, giftige dynamieken, dat we elkaar kwijtraken in onze emoties. Ik weet ook wel dat dochter nu geenszins toerekeningsvatbaar moet zijn, dat ik begrip moet hebben voor haar en voor alles wat ze voelt en uit, maar ik ben bang dat het me niet lukt. En waar mijn man normaal altijd het vertrouwen houdt dat we er samen wel doorheen komen als gezin, zie ik nu dat hij het ook niet meer weet en dat vertrouwen even kwijt is.
MamaE schreef op 06-10-2023 om 15:42:
Op school komt dochter vrij makkelijk mee, dus een week school missen is niet meteen een ramp. Dat is zeker de overweging waard. Toch merk ik bij mezelf nog wel een beetje frictie met mijn principes. Maar die vakantie gun ik ons meisje gewoon ontzettend na alle pech en ellende. En die therapie is ook echt hard werken voor haar. Na zo'n sessie eet ze met moeite een half bordje eten en dan slaapt ze de hele avond en nacht aan één stuk door.
Momenteel is ze ook in een wat emotionele bui en vindt ze zichzelf maar lastig.
Frictie ivm het missen van een week school? Je kunt het ook zo zien; daar leert ze ook weer veel, wat wenselijk is om beter met zaken om te gaan. Net zoals dat er soms leerlingen een paar dagen afwezig zijn omdat ze een medische behandeling nodig hebben, kan dit ook nodig zijn.
het is ook niet dat je haar lekker van school thuis houdt voor een leuk dagje naar de efteling...
Gingergirl schreef op 06-10-2023 om 16:07:
[..]
Frictie ivm het missen van een week school? Je kunt het ook zo zien; daar leert ze ook weer veel, wat wenselijk is om beter met zaken om te gaan. Net zoals dat er soms leerlingen een paar dagen afwezig zijn omdat ze een medische behandeling nodig hebben, kan dit ook nodig zijn.
Nee, vanwege het het missen van een week school omdat we zo nodig ook nog op vakantie willen. Op vakantie gaan is geen recht of zo, ook al is het heel fijn. Vroeger ging nooit iemand op vakantie. Maar goed, daar heeft dochter niks aan en we hebben haar wel beloofd de vakantie in te halen.
Die therapie willen we eigenlijk ook geen nee tegen zeggen. Dat is nodig én nuttig. En ook absoluut geen vakantie, want dat is keihard werken.
We gaan daar maandag wel meteen even achteraan qua wat er mogelijk is.
Dochter mist natuurlijk sowieso al wekelijks een middag school vanwege therapie en dan hebben we de bezoekjes aan de oogarts en de tandarts, de ortho en de kaakchirurg nog niet eens meegeteld.
Zucht...ik vind het soms best ingewikkeld, zo'n kind met zoveel zorgen en dingetjes en ik merk dat het me moeite kost om mijn schuldgevoel en verdriet aan de kant te zetten.
Dit zou ik zelf (afdelingsleider VO) zeker goedkeuren. Ze heeft ook rust en ontspanning nodig. En jullie ook.
MamaE schreef op 06-10-2023 om 15:42:
Op school komt dochter vrij makkelijk mee, dus een week school missen is niet meteen een ramp. Dat is zeker de overweging waard. Toch merk ik bij mezelf nog wel een beetje frictie met mijn principes. Maar die vakantie gun ik ons meisje gewoon ontzettend na alle pech en ellende. En die therapie is ook echt hard werken voor haar. Na zo'n sessie eet ze met moeite een half bordje eten en dan slaapt ze de hele avond en nacht aan één stuk door.
Momenteel is ze ook in een wat emotionele bui en vindt ze zichzelf maar lastig.
Ik zou die principes maar even overboord zetten MamaE. Principes zijn als een kompas, leuk om te weten waar het noorden is maar als je wil weten of je op deze kruising links of rechts moet heb je er meestal maar weinig aan. En - doen wat nu goed voelt voor je kind, is ook best een goed principe. De rest komt later wel. Je dochter doet het goed, ze groeit niet op voor galg en rad, en wat vertrouwen in haar en minder in principes is misschien wel beter.
MamaE schreef op 06-10-2023 om 16:27:
[..]
Nee, vanwege het het missen van een week school omdat we zo nodig ook nog op vakantie willen. Op vakantie gaan is geen recht of zo, ook al is het heel fijn. Vroeger ging nooit iemand op vakantie. Maar goed, daar heeft dochter niks aan en we hebben haar wel beloofd de vakantie in te halen.
Die therapie willen we eigenlijk ook geen nee tegen zeggen. Dat is nodig én nuttig. En ook absoluut geen vakantie, want dat is keihard werken.
We gaan daar maandag wel meteen even achteraan qua wat er mogelijk is.Dochter mist natuurlijk sowieso al wekelijks een middag school vanwege therapie en dan hebben we de bezoekjes aan de oogarts en de tandarts, de ortho en de kaakchirurg nog niet eens meegeteld.
Zucht...ik vind het soms best ingewikkeld, zo'n kind met zoveel zorgen en dingetjes en ik merk dat het me moeite kost om mijn schuldgevoel en verdriet aan de kant te zetten.
Toen mijn oudste dochter (toen 14) het moeilijk had met zichzelf en het leven, ben ik naar de afdelingsleider gegaan en heb gevraagd of ik haar een week mee mocht nemen naar een plek waarvan ik zeker wist dat ze zich daar fijn zou voelen. Dat vond school geen enkel probleem en het heeft haar zeker geholpen.
Als een kind ziek is, houd je het thuis, als het behandeld moet worden, blijft het thuis en als het therapie moet krijgen, is dat dan toch niet ineens anders? Die school haalt ze wel weer in. Of ze blijft uiteindelijk zitten, nou, en wat dan nog. Dan doet ze een jaartje langer over school. Ook geen ramp hoor. Ons schoolsysteem is geen natuurwet. Je dochter is belangrijk, niet het halen van vinkjes op het maatschappelijke formulier. School draait ook wel door zonder haar. Die vallen heus niet om.
En weet je, er is nooit een sollicitatiegesprek waarbij gevraagd wordt of je niet toevallig bent blijven zitten op school. Het interesseert echt helemaal niemand. Mijn oudste zoon heeft 0 diploma’s . Nul. En hij heeft net een baan aangeboden gekregen want ze waren blij met hem op zijn stage. Nu wil hij alleen zelf wel graag zijn school afmaken, want hij wil toch een keer een schooldiploma (hij is 22). Maar de werkgever maakt het amper uit. Ervaring telt, persoonlijkheid, inzet.
Vroeger ging niemand op vakantie. Ging ook niemand naar de kaakchirurg of naar therapie. Werden de mensen geen 80. Dus dit vind ik een slecht argument. 
We hebben als samenleving besloten dat vakanties een waardevolle toevoeging aan het leven zijn
Er wordt heel veel gevraagd van je dochter, dan mag ze afentoe best even bijtanken. En als dat in de vakanties niet lukt omdat er dan nog meer van haar gevraagd wordt dan moet het maar op een ander moment. Klasgenootjes door overal doorheen rollen hebben die bijtanktijd ook gehad
Jullie hebben gelijk wat betreft mijn principes. Dat zijn algemeenheden en niet bedacht voor uitzonderlijke situaties.
We gaan proberen dit te regelen.
Uiteraard is de gezondheid en het welzijn van dochter belangrijker dan wat dan ook, hoewel blijven zitten door alle ellende me voor haar ook niet fijn lijkt. Dat zal toch voelen als een soort straf ook al is het dat niet.
Na even knuffelen en een huilbui heeft dochter zichzelf inmiddels bij elkaar geraapt en is ze buiten aan het spelen.
MamaE schreef op 06-10-2023 om 15:42:
Op school komt dochter vrij makkelijk mee, dus een week school missen is niet meteen een ramp. Dat is zeker de overweging waard. Toch merk ik bij mezelf nog wel een beetje frictie met mijn principes. Maar die vakantie gun ik ons meisje gewoon ontzettend na alle pech en ellende. En die therapie is ook echt hard werken voor haar. Na zo'n sessie eet ze met moeite een half bordje eten en dan slaapt ze de hele avond en nacht aan één stuk door.
Momenteel is ze ook in een wat emotionele bui en vindt ze zichzelf maar lastig.
Hier nog een om je dochter een week vakantie te gunnen. Waarom zou dat met je principes wringen? Je bent niet van plan een of ander smoesje te verzinnen. Ik heb een keer een week vrij gevraagd buiten de vakanties om toen we naar een andere regio gingen verhuizen. Toen we er eenmaal woonden en dochter maar moeizaam kon wennen (understatement) mocht ze van die nieuwe school ook een dagje er tussen uit naar de oude woonplaats.
MamaE schreef op 06-10-2023 om 16:27:
[..]
Nee, vanwege het het missen van een week school omdat we zo nodig ook nog op vakantie willen. Op vakantie gaan is geen recht of zo, ook al is het heel fijn. Vroeger ging nooit iemand op vakantie. Maar goed, daar heeft dochter niks aan en we hebben haar wel beloofd de vakantie in te halen.
Die therapie willen we eigenlijk ook geen nee tegen zeggen. Dat is nodig én nuttig. En ook absoluut geen vakantie, want dat is keihard werken.
We gaan daar maandag wel meteen even achteraan qua wat er mogelijk is.Dochter mist natuurlijk sowieso al wekelijks een middag school vanwege therapie en dan hebben we de bezoekjes aan de oogarts en de tandarts, de ortho en de kaakchirurg nog niet eens meegeteld.
Zucht...ik vind het soms best ingewikkeld, zo'n kind met zoveel zorgen en dingetjes en ik merk dat het me moeite kost om mijn schuldgevoel en verdriet aan de kant te zetten.
Kinderen voor kinderen had er heel lang geleden al een liedje over: vroeger was vroeger en nu is nu.
En zo is het: elke tijd heeft andere gewoontes, waarden en normen. Lekker gaan genieten op vakantie; hebben jullie al iets leuks geboekt? Waar dochter vooral blij van wordt?
Voor de oudjes onder ons, een stukje nostalgie; 
Ja de vergelijking met vroeger was niet zo fair. Als dochter vijftig jaar geleden ter wereld was gekomen, had ze dat niet eens overleefd.
We hebben nog niks geboekt, maar we gaan natuurlijk wel inzetten op met name leuke dingen voor haar. Gelukkig vindt ze veel dingen leuk. Wat dat betreft is het dan weer een heel makkelijk kind.
Eerst even met school en therapie de planning afstemmen.
Vakanties zijn om bij te tanken. Als een therapie in die week valt, is er weinig sprake van bijtanken. Dus wat is belangrijker; therapie of eerst bijtanken en therapie bv in de kerstvakantie? Het is voor een ander moeilijk te beoordelen hoe noodzakelijk die therapie nu is als je ook aangeeft dat ze op school vrij gemakkelijk meekomt terwijl ze ook een middag per week mist. Zo te lezen, heeft ze nu te veel dingen erbij dat ik mij afvraag of het niet zinvoller is de therapie uit te stellen. De therapie vraagt nl ook energie en concentratie voor een goed resultaat.
Of de week vóór de kerstvakantie en daarna lekker 2 weken bijkomen. Mist ze alleen wel het kerstfeest op school, en dat wil ze denk ik niet.
Ik zou school helemaal niet vertellen dat het ook in de herfstvakantie kan, maar gewoon mededelen dat dochter een week lang intensieve therapie moet hebben. Als ze een lichamelijk iets zou hebben zou je toch helemaal niet aarzelen om dat tijdens schooltijd te laten doen?
en mocht school vragen of het niet in de vakantie kan. Dat kan niet want ze heeft ook echt vakantie nodig om daarna op school weer gewoon mee te kunnen doen.
