Corona irritatie
Mijn dochter twijfelde erg of ze nu wel of niet naar een “muziekgebeuren” moest gaan.... en in tegenstelling tot haar vrienden besloot ze niet te gaan.
Ik was toch wel een beetje trots op haar beslissing en eigenlijk ook wel verbaasd dat het door zou gaan, want daar komt zeeeeker meer dan 1000 man.
Nu las ik vandaag het volgende en werd daar behoorlijk chagrijnig door.
:”Gisteren konden we jullie nog melden dat we door mochten, helaas moeten we nu toch melden dat we aanstaande zaterdag moeten cancelen.
De situatie is als volgt; alle evenementen met een evenementenvergunning van meer dan 1000 bezoekers werd op last van de gemeente gecanceld. Echter heeft het Klokgebouw een doorlopende horeca-vergunning. Dit betekende dat wij niet onder de regeling vielen en de gemeente ons dus op juridische grond niet kon annuleren. We worden net gebeld door de gemeente dat ze alsnog de vergunning van het Klokgebouw intrekken en daarmee dus het Dagcollege Winterfestival annuleren.”
AlisonH
Ik had het stuk ook gelezen. Mooi, verassend en relativerend.
Eens kijken
Hoe jullie hier over twee weken op terugkijken. Zullen we afspreken dat we dit draadje er dan nog eens bijpakken?
Sydney
In het bericht staat dat alleen een lockdown geen oplossing is. Dat je ook moet testen en nog meer testen. Dat doen we voorlopig ook nog niet.
Wat me wel opvalt bij de verwijzingen naar China is, dat niemand het heeft over de app, waarmee mensen in China zich weer in het openbare leven kunnen begeven. De app kleurt groen als je niet besmet bent (of immuun? weet ik niet). Maar als je in de buurt gekomen bent van iemand die wel besmet is wordt die app roze. En als je wel besmet bent wordt de app rood en mag je niks meer. De app kent alle gegevens over jou van de afgelopen twee weken: waar je geweest bent, met wie, welke winkel etc. Een horrorscenario voor mensen die gesteld zijn op hun privacy. Maar wellicht straks de beste remedie?
Tsjor
Brabander
met een correctie: er wordt niet gestuurd op mensen die dood gaan, maar op ic-capaciteit, omdat je daarmee mensen kunt redden. Zo begreep ik althans wat Rutte zegt.
Tsjor
Tsjor
Alleen levende mensen zijn gesteld op hun privacy.
Wilgenkatje
Ik heb geen betaald werk, maar ik zit niet de hele week thuis. Mijn sociale en sportieve (beetje 😅) leven staan ook stil, vrijwilligerswerk ook en dat vind ik niet prettig. Ik word daar soms rusteloos van en ga nu het droog is de tuin in om met stevig bezig zijn toch even de zinnen te verzetten.
Ik loop niet zo veel met de hond als man. Hij loopt ongeveer 2 - 3 uur in totaal. Maar niet in recreatiegebieden en altijd aan de lijn (daarom ook die 2-3 uur) Het viel hem vandaag wel op dat mensen meer afstand leken te houden op zijn route.
Een voorbeeld van hoe ik hiermee omga, is dat ik me opeens bedenk dat ik lopend naar een winkelcentrum moet omdat ik de bus nu ontwijk. Dat remt een opwelling dan wel af. Laat maar... 14 staat helemaal niet aan elke keer 3 ze Ik heb schroeven nodig. Ik voel nu bijna gêne om dat te gaan kopen. Toch zal het moeten voor een klusje wat anders niet afgemaakt kan worden. Plantjes kopen? Ik neig naar online bestellen. Ik wil door wat ik zie en lees nu iedere schijn van een "uitstapje" vermijden en de opdracht "blijf thuis!" volg ik zoveel mogelijk op.
Artikel #142
Ad, lees dat artikel dat Alison aanhaalt eens? Of heb je dat al gedaan?
Gr Angela
Stukje
"Het is dat aspect van samen leven dat in deze tijden ernstig onder druk staat. “Het lastige van deze crisis is dat er een soort vijanddenken in zit. Iedereen strijdt tegen het virus maar vergeet niet dat dit virus van alle mensen om je heen potentiële vijanden maakt. Het zijn medemensen die jouw gezondheid bedreigen. We hebben er geen idee van wat het op de lange termijn betekent als er zo’n wantrouwen in de samenleving sluipt.”
Uit artikel van posting #142 van AlisonH
Angela
Ik maak me geen illusies. Ik heb niet voor niets mijn sloten vervangen e.d.
Ja Kaaskopje
Mensen zien alleen jouw ene uitstapje en niet de 9 die je die dag hebt geschrapt, en richten daar dan hun pijlen op.
Zelf zien ze dan niet dat ze bijvoorbeeld oma op hebben laten passen (want zo lang kun je oma de kleinkinderen niet ontzeggen hoor), of dat ze drie winkels in zijn geweest voordat ze het juiste merk hadden gevonden (je kunt echt je haren niet wassen met huismerk), of dat ze met 3 vriendinnen zijn gaan wandelen (want anders word je zo eenzaam), of dat ze 3 pakken wc-rollen hebben ingeslagen (dat is gewoon verstandig). Of alles tegelijk.
Maar jouw schroefjes, ja, dat is pas erg.
Het is vreselijk dat je nu overal bij moet nadenken wat iemand er misschien van gaat vinden.
Vreemd... 14 ....
.... elke keer...? geen idee waar dat vandaan komt 😅
Schroefjes
Nee dat ik geen schroefjes heb, is uiteindelijk geen ramp. Ik kan het uitstellen. Ik kan het voorbereiden voor als alles weer normaal is. Het gaat mij meer om dat ik nu een soort plaatsvervangende schaamte voel en er niet aan mee wil doen.
En ja het is een vervelend idee dat "we" nu iets van elkaar vinden. Ik doe daar, sorry, ook aan mee. Maar ik vind dat een flink aantal mensen daar aanleiding toe gegeven heeft en nog steeds geeft. De noodzaak om thuis te blijven als weggaan niet moet, lijkt niet gevoeld te worden.
Ja mooi Alison
"De inzet om alle risico’s uit de samenleving te verbannen is vruchteloos. “Als mensen moeten kiezen tussen bewegingsvrijheid, contact, een sociaal leven; of inperking van die vrijheden en bescherming dan weet ik het zo net nog niet. Je kunt geen samenleving hebben waarin nooit meer iemand ziek is en alle risico’s zijn geëlimineerd. Dat is nog slechts een ‘leving’"
"De gedachte dat een lockdown ervoor zorgt dat er dan zeker geen verschrikkelijke beelden op de televisie komen, is een illusie. “Die gedachte gaat uit van ultieme controle van een microscopisch klein partikel, dat waarschijnlijk al breed verspreid is in Nederland. Het is niet reëel. We zullen moeten accepteren dat risico’s bij het leven horen, en – hoe verdrietig ook – ook het risico van de dood"
Het zoeken van die balans, alle risico's uitbannen wegen met de risico's van leven dat is uiteindelijk het doel. Niet alleen van een individu maar ook van de politiek. En die balans wordt door verschillende mensen, partijen, maar ook tijden en omstandigheden, anders gemaakt.
Tjor
klopt er wordt gestuurd op IC capaciteit,
Maar het elke dag noemen van de hoeveelheid mensen die overleden zijn doet wel iets met ons. Dat is een item. Dat wakkert aan om nog strengere maatregelen te nemen, niet omdat dit perse verstandiger is, maar vanwege de maatschappelijke druk. Ik vind het persoonlijk een prettig idee dat de ratio de boventoon voert in de maatregelen en niet de emotie.
ratio
Ik bedacht me ineens dat het volgens mij reuze rationeel is om verregaande beperkingen aan de risicogroepen op te leggen. Uitgaansverbod voor mensen van (bijvoorbeeld) 70+ en mensen met ernstige onderliggende aandoeningen. Voor deze mensen ook geen bezoek. Boodschappen alleen via bezorging (de overheid zou ervoor moeten zorgen dat deze categorie gegarandeerd spullen geleverd krijgt). Alleen een ommetje in de eigen achtertuin. Alleen nog contacten met mensen die ofwel beschermende kleding dragen, ofwel op flinke afstand blijven, ofwel de besmetting al hebben doorgemaakt. Voor de precieze definiëring van de risicogroep moeten er maar een paar epidemiologen en statistici aan het werk.
Het gaat er niet om besmettingen per se te voorkomen, het gaat erom dat minder mensen tegelijk ziek worden, zodat de zorg niet onder de druk bezwijkt. Door nu de grootste risicogroepen uit het gewone leven te bannen, raakt eerst de rest besmet. Daar zitten dan ongetwijfeld een aantal IC-patiënten tussen, maar dat kan de zorg dan nog wel aan. Als die golf is gaan liggen, laat je de risicogroepen gefaseerd naar buiten. Die raken dan vermoedelijk deels ook besmet, maar dan zijn de ic's inmiddels weer leeg genoeg.
Bijkomend voordeel is dat het gros van de werkzame bevolking gewoon aan het werk kan blijven en de kinderen naar school kan sturen, zodat de economie een minder grote knauw krijgt.
De mensen die nog niet gepensioneerd zijn maar wel de klos omdat ze onder de risicogroep vallen, moeten natuurlijk wel worden gecompenseerd voor hun inkomensverlies door het gedwongen thuis zitten.
Ik kan niet anders dan bedenken dat dit scenario, waar niemand het over heeft en dat ook vermoedelijk door niemand acceptabel wordt gevonden, minder schadelijk is dan de totale lockdown waar nu door sommigen voor wordt gepleit. Of zie ik iets helemaal verkeerd?
Ik zeg overigens niet dat ik hier per se voor pleit, maar als we toch aan het noodwetgeven slaan dan is het misschien niet zo heel gek om de bescherming van de risicogroepen ook primair te focussen op de risicogroepen.
Groeten,
Temet
Maatschappelijk, Tsjor
Dat wakkert aan om nog strengere maatregelen te nemen, niet omdat dit perse verstandiger is, maar vanwege de maatschappelijke druk===
Nou... Ik heb nu het gevoel dat er geen maatschappelijke druk is voor aanscherping van het beleid. Dat was wel zo met het sluiten van scholen. Ik luister bijna de hele avond naar gesprekken over corona, ook in Tegenlicht veel informatie. En ik kan niet anders dan concluderen dat strenger optreden wél verstandig is. Niet alleen ten opzichte van letterlijk dit virus, maar ook ten opzichte vsn de veeteelt en handel in levende dieren op markten. Dit zou hoge prioriteit moeten krijgen.
Temet
Ik heb de afgelopen dagen ook vaker gedacht wat jij schrijft.
En eigenlijk snap ik niet zo goed dat dat niet gebeurt
Ik zag in winkels echt heel VEEL echt oude mensen. En een winkel is echt zo veel gevaarlijk dan een strand of bos.
En misschien hoef je ze niet eens strikt te beperken maar zou wat meer hulp al heel veel kunnen schelen. Dus gewoon idd zorgen dat ze (laagdrempelig!) boodschappen bezorgd kunnen krijgen bijv.
Niet iedere oudere of kwetsbare heeft een tuin dus een ommetje maken zou ik ze echt niet afpakken. Verpieteren in een klein flatje maakt vast velen ook weer vatbaarder voor vanalles, wie weet ook voor dit virus.
Kaaskopje
Geen maatschappelijke druk voor aanscherping van het beleid?
Hoor jezelf, en je bent bepaald niet de enige.
Wel Sam?
Zolang de parken, stranden en winkels volstromen als het niet verboden wordt, voel ik nog geen maatschappelijke druk voor verdere afsluiting van het openbare leven. De regering vind het ook nog steeds niet zo aardig en te ingrijpend om alles dicht te gooien. Ik ben benieuwd of dat na morgen nog zo is.
Ik snap je niet
Er wordt schande over gesproken, over dat volstromen van strand, park en winkel.
Dat kan jou toch ook niet ontgaan?
Jij doet het toch ook?
Dat niet _iedereen_ het met je eens is is een feit dat nooit zal veranderen.
We denken hier nu eenmaal verschillend over, met z'n allen. Het irritante is dat we nu opeens met ongelofelijk veel 'experts' zitten. Iedereen heeft een uitgesproken mening.
Niet vreemd natuurlijk, het gaat ons allemaal aan en er is veel angst.
Maar we zullen er toch ook 'met z'n allen' uit moeten komen. Politiek moet proberen ons allen samen te brengen/houden. Een moeilijke opgave.
Isoleren van risico groepen
Dat houdt in dat ze definitief opgesloten moeten worden. Totdat er een vaccin ontwikkeld wordt wat deze mensen beschermt. Een vaccinatie tegen elke griepvariant wel te verstaan.
Ik hoorde bij Op1 dat ik toch ook echt tot de risicogroep behoor. Ik las daar tegenstrijdige berichten over, maar wel dus. Ik voel me nog te jong voor blijvende opsluiting. Ik ben nog even niet 70+.
Waarom
Waarom kunnen we dit niet ondergaan zonder ons aan zoveel dingen te ergeren? Uiteraard heb ik ook mijn irritatie dingetjes, maar probeer er wat van te maken deze periode. Naar buiten, waar dan ook, niet kunnen zolang het niet druk is, zie je dat er veel mensen in het bos zijn, ga daar dan weg en zoek een andere plek op of blijf thuis. Ik heb vooral veel medelijden met de mensen in verpleeg-en bejaardenhuizen waar geen visite mag komen, mensen die nu alleen zijn, maar vaak lang niet zoveel informatie hebben over wat er aan de hand is. Ouders van kinderen in instellingen waar ze niet meer mogen komen, die kinderen snappen er niks van een ouders maken zich bezorgd. Of partners van Alzheimer patiënten, bijvoorbeeld mijn moeder, normaal gaat mijn vader vijf dagen in de week naar de dagopvang, maar dat kan niet meer. Nu staat mijn moeder er alleen voor elk uur van de week, ze wil ons niet op bezoek, want dat is een risico. Zo zijn er nog veel meer mensen op te noemen die niet te benijden zijn. Laten we daar aan denken voor we weer gaan mopperen op degene met zes pakken pasta of vier pakken toiletpapier in z'n kar. We moeten wat van deze tijd maken met z'n allen, maar dan apart van elkaar, doe dat en hou op met zeuren.
Volgens
mij had het VK als voorgestelde maatregel dat 70-plussers tot vier maanden thuis bleven, al zie ik nu dat - na kritiek - is toegelicht dat ze wel bezoek zouden mogen krijgen.
Kaaskopje
'Ik voel me nog te jong voor blijvende opsluiting. '
Dus omdat jij, als kwetsbare burger, niet wilt binnenblijven, moet de hele samenleving op slot? Je wordt bedankt 
Wat me opvalt, is dat hier op het forum veel meer moraalridders zijn dan in mijn directe omgeving. Natuurlijk zijn mijn collega's niet echt maatgevend, wij moeten gewoon doorwerken. Maar ook buren, vriendinnen, kennissen, ouders van klasgenoten van de kinderen, klanten van mijn man, iedereen houdt wat afstand maar gaat wel zoveel mogelijk door met leven. Geen bioscoopbezoeken natuurlijk, maar honden worden uitgebreid uitgelaten (heerlijk met z'n allen naar het strand), vriendjes komen langs, er wordt buiten gespeeld. Misschien scheelt het dat er in mijn kennissenkring veel zorgpersoneel zit, voor hun loopt het werk ook gewoon door. Maar niemand die verhaal komt halen als je even met de buren een praatje maakt. Integendeel, ze komen er gezellig bij staan.
Kaaskopje
Maar nu zeg je eigenlijk: we moeten de hele samenleving op zijn kop gooien en IEDEREEN isoleren want het is zo heftig voor de kwetsbare groepen als ze binnen moeten blijven. Is dat minder erg als iedereen het moet?
Tussen de regels van wat gisteren Oosterhuis zei lees ik dit: het enige mogelijke beleid is nu de piek managen en dan straks gaan testen, testen, testen en isoleren. Dat is de enige manier om niet de samenleving 18 maanden lam te hoeven leggen. En dat laatste is geen optie. Dan zijn we failliet en kunnen we de zorg straks helemaal niet betalen.
Marli Huijer: lijdzaamheid
“.... de besluitvorming wordt beheerst door angst voor hoge sterfcijfers terwijl die cijfers te weinig in het perspectief worden geplaatst van het gegeven dat er altijd mensen doodgaan.”
Ik vind dit idee, dat het alleen gaat om het al dan niet accepteren van het sterven, stuitend naïef. Het gaat niet alleen of zelfs over dat er gestorven wordt en over aantallen doden. Het gaat vooral over hoe er gestorven gaat worden. Het gaat over de kwaliteit van sterven, zou je kunnen zeggen. Nu kan dat nog op de door Huijer geroemde Nederlandse manier. Maar hoe lang nog? En het gaat zelfs niet alleen over de stervenden en hun naasten maar ook over de ‘helden’ in de zorg, die in een situatie van massasterfte wanhopig, uitgeput en machteloos moeten toezien hoe mensen eenzaam en massaal liggen dood te gaan. Hoe moet dat dan gaan, in verpleeghuizen, instellingen, ziekenhuizen, als die overspoeld worden met stervende mensen? De palliatieve zorg is daar toch evenmin tegen opgewassen als de curatieve zorg? Als ik onder deze omstandigheden ‘held’ in de zorg zou worden genoemd, zou mij dat zeer wantrouwend maken: er wordt dus aangekoerst op een situatie waarin van mij een heldenrol wordt verwacht? Ik heb geen behoefte aan een heldenstatus en dat andere mensen ook wat meer verantwoordelijkheid nemen.
“Hoe kan het dat een groepering, die voor hun werk nauwelijks buiten het ziekenhuis komt, zo’n grote stem kan krijgen in deze afweging?”
Dat komt dus omdat ook zij als ‘helden’ straks ook slachtoffers zijn, als er een massasterfte zou plaatsvinden onder hun ogen en handen. Iedereen kan weglopen en abstracties ten berde brengen over hoe mooi en belangrijk het is om het sterven te accepteren, waar ik het nog mee eens ben ook! Maar deze mensen leven straks in die werkelijkheid. Zij kunnen niet weglopen terwijl wij mediteren en de onvermijdelijkheid van de dood contempleren. Ik zou ook luid en duidelijk van me laten horen als ik zoiets afschuwelijks en traumatiserends op me af zag komen.
Die assertiviteit van mensen om een leven te willen, geen lockdown te accepteren, die assertiviteit hebben mensen ook ten aanzien van de manier waarop ze (niet) willen sterven en de manier waarop ze (niet) hun werk in de gezondheidszorg willen doen. Als wij de lijdzaamheid bezaten om massasterfte te accepteren en doorstaan, zouden we ook de lijdzaamheid hebben om ons te onderwerpen aan een lockdown met alle gevolgen van dien.
Groet
Jo Hanna
Johanna
"Ik vind dit idee, dat het alleen gaat om het al dan niet accepteren van het sterven, stuitend naïef. "
DIe Marli Huijer is diep gestoord. Het feit dat ze een paar jaar geleden 'denker des vaderlands' was geeft al aan hoe verknipt onze cultuur is.
Dat virus vreet ons op met huid en haar.
Europa: Nederland staat er slechtst voor na Italië en Spanje
Welingelichte kringen bevat veel relevant Corona nieuws.
Ook dit stukje uit de society wereld:
Gelukkig
Ad Hombre: 'Alleen levende mensen zijn gesteld op hun privacy.' Gelukkig, hoeven de mobieltjes niet mee de kist in. Maar stel dat dit achter de rug is en je hebt het, als een van de weinigen, overleefd. Zou je dan als gevolg hiervan willen dat er een systeem komt, waarbij de overheid alles van je kan volgen? Het systeem bestaat al en China exporteert wel.
Ik vind het een serieuze vraag, omdat het aan de ene kant een goed systeem is als we straks weer het openbare leven hervatten, en aan de andere kant heeft het een hoge prijs, vind ik. Dilemma.
Tsjor
tsjor
Ken je de piramide van Maslov?
Ik denk dat we zullen moeten accepteren dat we in ieder geval voorlopig een aantal treden naar beneden zullen vallen van 'zelfactualisatie' (met privacy) naar 'zekerheid' (gewoon overleven).
Daarnaast geven we Google al toegang tot onze locatie, dus volgens mij hechten mensen minder aan hun privacy dan je denkt. Ze ruilen hun privacy gretig in voor een paar handige diensten. Ik ook trouwens.
Ik zie ook eerder een rol voor dit soort mega-corporaties om systemen te bedenken om hier aan het hoofd te bieden die wellicht de hele wereld dan noodgedwongen adopteert. Dus wie weet gaan we zo wel een wereld tegemoet waarin corporaties in feite de dienst uit maken, onder het motto informatie is macht. Zie je onze overheid zo'n systeem uit de grond stampen?
Interessante tijden. Ik blijf trouwens optimistisch op het gebied van medicijnen en vaccins. Dat gaat ons gewoon lukken. Deze partiele lockdowns zijn maar tijdelijk.
