Corona irritatie
Mijn dochter twijfelde erg of ze nu wel of niet naar een “muziekgebeuren” moest gaan.... en in tegenstelling tot haar vrienden besloot ze niet te gaan.
Ik was toch wel een beetje trots op haar beslissing en eigenlijk ook wel verbaasd dat het door zou gaan, want daar komt zeeeeker meer dan 1000 man.
Nu las ik vandaag het volgende en werd daar behoorlijk chagrijnig door.
:”Gisteren konden we jullie nog melden dat we door mochten, helaas moeten we nu toch melden dat we aanstaande zaterdag moeten cancelen.
De situatie is als volgt; alle evenementen met een evenementenvergunning van meer dan 1000 bezoekers werd op last van de gemeente gecanceld. Echter heeft het Klokgebouw een doorlopende horeca-vergunning. Dit betekende dat wij niet onder de regeling vielen en de gemeente ons dus op juridische grond niet kon annuleren. We worden net gebeld door de gemeente dat ze alsnog de vergunning van het Klokgebouw intrekken en daarmee dus het Dagcollege Winterfestival annuleren.”
Waarom zijn richtlijnen zo moeilijk voor ons
Merlin Mulder
AMSTERDAMTegen adviezen en regels van de overheid in, gingen we hamsteren en massaal naar het strand. Waarom kunnen we ons moeilijk aan de richtlijnen houden? Gedragspsycholoog Frenk van Harreveld, hoogleraar sociale cognitie en gedragsbeïnvloeding, van de Universiteit van Amsterdam: ,,Het solidariteitsgevoel wordt steeds meer een probleem.’’
Hoe keek u als gedragspsycholoog naar het nieuws dat het afgelopen weekend druk was op de stranden?
,,Met een dubbel gevoel. Persoonlijk vind ik het enorm frustrerend, dat zeg ik eerlijk. Al die mensen die in de rij bij de viskar stonden, daar word je toch niet goed van? Wat doe je? Die richtlijnen zijn er niets voor niets. Maar als gedragspsycholoog kan ik het begrijpen. Wij mensen kijken altijd naar wat de meerderheid doet. Dus als jij allemaal mensen buiten ziet lopen, dan denk je snel: ’Het valt wel mee, ik kan ook even gaan’. Hetzelfde geldt voor hamsteren. Je ziet allemaal mensen met rollen wc-papier, dan krijg je snel het gevoel: laat ik ook een extra pak kopen. Dat noem je wisdom of the crowd. ’De meeste mensen zullen het wel weten’. Overigens zie je qua hamstergedrag daar nu een kleine kentering in. We vinden hamsteren bijna allemaal not done en asociaal. Het is inmiddels een beetje gênant om met vijf pakken wc-papier in je winkelwagentje te lopen.’’
Waarom hamsteren we überhaupt?
,,Veel mensen krijgen een zeker gevoel van een goed gevulde voorraadkast. Een soort schijnzekerheid in onzekere tijden. Je hebt geen controle op wat er allemaal kan gebeuren, maar jij hebt in ieder geval genoeg wc-papier voor je familie. Dat gevoel.’’
Hoe kan het dat mensen kennelijk denken: ’Het valt wel mee met het coronavirus?’
,,Dat heeft met de grote psychologische afstand te maken. Zeg maar het ’ver van je bed’-gevoel. Er zijn nu nog weinig mensen die iemand kennen die door het coronavirus op de intensive care ligt of is overleden. Ook denken veel jongeren: ’Voor mij is het niet zo bedreigend, ik ga er niet dood aan’. Het voelt ver weg voor velen. Net zoals klimaatverandering of bijvoorbeeld dierenleed. We vinden het wel erg, maar we willen liever ook ons eigen gedrag niet te veel aanpassen.’’
Hoezo niet?
,,Dat noemen we het sociale dilemma. Een conflict tussen je eigen belang en het belang van de groep. Vergelijk het met belasting betalen. We willen allemaal goede wegen en vinden het belangrijk dat we daar samen aan bijdragen. Maar het liefst betaal je zelf zo min mogelijk belasting. Veel mensen denken: ik moet toch boodschappen doen. Of: mijn kinderen moeten echt even naar buiten. De overheid doet nu een groot beroep op ons solidariteitsgevoel. De sociale dilemma’s kunnen een groot probleem worden de komende tijd.’’
Hoe kan ervoor gezorgd worden dat we ons wel aan de richtlijnen houden?
,,Duidelijke, heldere communicatie. Je zag dat er ruimte voor interpretatie was voor sommige richtlijnen. Zo werd eerst gezegd: ’je mag naar buiten, maar niet in groepjes’. Nu is die communicatie duidelijker: alle groepen boven de drie personen zijn buiten niet toegestaan. Dan weten mensen waar ze aan toe zijn. Maar het is lastig, we willen graag duidelijkheid van de overheid. Zo krijgen we vertrouwen. Maar de overheid weet simpelweg nog niet alles van het virus. Soms moet de overheid ergens op terugkomen, regels bijstellen. Bijvoorbeeld dat kinderen eerst naar school mochten en nu niet meer. Dat zorgt weer voor onzekerheid. De overheid laat zien: wij weten ook niet alles. Daarnaast denk ik dat beïnvloeding helpt om gedrag aan te passen. Niet alleen van de overheid. BN’ers of influencers die laten zien dat ze thuiszitten en daar het beste van proberen te maken, daar spreek je ook weer mensen mee aan. Sommig gedrag is heel zichtbaar voor iedereen en kan daardoor snel beïnvloed worden, zoals hamsteren, naar buiten gaan of in de rij staan bij de bouwmarkt. Het onzichtbare gedrag veranderen, zoals lang genoeg handen wassen, is veel lastiger.’’
Kunnen we wel solidair zijn?
,,Ja, maar ik maak me zorgen hoelang iedereen dat volhoudt. Het lastige is dat er straks ook steeds meer mensen zijn die het virus hebben gehad en genezen zijn. Misschien gaan zij weer naar buiten. Waardoor anderen kunnen denken: zie je, het valt wel mee. Vooral van jonge mensen wordt er nogal veel gevraagd nu, terwijl het virus voor hen ver weg voelt. Geen feestjes, niet sporten, je vrienden niet zien. En als we dan eenmaal weer veel mensen buiten zien , zijn we zelf ook geneigd dat te doen. Ik hoop dat we het volhouden. Daarnaast maak ik me zorgen om onze mentale gezondheid. Wat doet zo’n lange periode van thuiszitten en negativiteit met ons?’’
Klinkt aan de andere kant wel als een interessante tijd voor gedragspsychologen.
,,Zeker, we gebruiken deze periode om veel onderzoek te doen.’’
Hoe komt u zelf deze periode door?
,,Persoonlijk denk ik dat het constant thuiszitten heftig is voor veel mensen. Voor mij ook. Ik heb drie kinderen, dat is best chaotisch. Ik denk dat structuur en orde daarom belangrijk zijn. Uit onderzoek is gebleken dat zelfs in de moeilijkste tijd men hier behoefte aan heeft. Deel je dag in. Laat bijvoorbeeld je partner een dagdeel met de kinderen bezig zijn en jij een dagdeel. Ik ga, uiteraard als er niemand op straat is, elke dag een uur wandelen. Daarnaast merk ik dat ik zelf hoop put uit de kleinste positieve berichten die over het virus gaan. Ik denk dat dat voor meer mensen geldt. Maar het blijft een lastige periode, voor iedereen.’’
Kerkklokken
Aha, was dát het? De buitenwereld kan nu soms een beetje unheimisch aanvoelen vind ik. Kinderen die zich anders gedragen, zou een opluchting moeten zijn, is het niet. Schrik als mensen elkaar te dicht benaderen, stilte op straat in de avonduren, onze hond heeft nu niets anders dan nijlganzen om tegen te blaffen 🙄. De kerkklokken klonken voor mij een beetje als "och heden wie is er dood?", maar nu kan ik dat skippen.
Herkenbaar
al klonken de klokken voor mij als 'Wie zijn er allemaal dood'.
Bah
Politie en de veiligheidsregio's roepen mensen op niet het alarmnummer 112 te bellen als zij groepen van drie of meer personen zien die zich niet aan de regels houden. De meldkamer ontving de afgelopen dagen behoorlijk wat telefoontjes van burgers die een overtreding van deze coronamaatregel signaleerden.
https://www.ad.nl/binnenland/politie-bel-geen-112-voor-overtreden-coronaregels~a4fe88ff/
Sommige mensen sporen niet.
Sydney
Bah, wat misselijk om daar 112 voor te bellen. Ga een boek schrijven of punniken als je je verveelt maar ga niet de hele dag op anderen letten!
AlisonH
Precies. Ga boodschappen doen voor een oude buurvrouw of zo.
het thuisblijven
vind ik niet zo lastig, ik ben in de ochtend nog aan het werk en ga daarna meestal gelijk naar huis. Heb ik echt iets nodig, dan ga ik de winkel binnen. Ook mijn man is nog steeds aan het werk, in het weekend zijn we altijd al graag thuis, meestal is het boodschappen doen, eens langs bij mijn moeder en rest van het weekend thuis dus daarin dus weinig verandering behalve dat mijn man nu in zijn eentje naar de supermarkt gaat ipv samen. Wij hebben een tuin dus als we naar buiten willen, dan kunnen we in de achtertuin klussen of zitten. Dus ook daar geen behoefte om ergens heen te gaan.
Ik ben er helemaal klaar mee
Met dat gehoest. Met het moe voelen. Met het gehoest van mijn huisgenoten. Met het moe voelen van mijn huisgenoten.
Met drie keer per dag de hond uit moeten laten en steeds meer plekken afgesloten vinden, waaronder de dagopvang.
Met boodschappen doen in een supermarkt die de sfeer heeft van een kaping.
Met de zorgen over de buurman, die op de IC voor zijn leven ligt te vechten. Met niet naar de buurvrouw toe kunnen om haar te steunen en haar verhaal even aan te horen.
Met helemaal nergens naar toe kunnen om even wat menselijk contact te hebben.
Met mijn dochter niet zien omdat die niet thuis wil komen (en terecht) zolang er hier gehoest wordt.
Met de onderbuurman die haar en haar vriend het leven zuur maakt terwijl ze nergens anders huisvesting kunnen vinden (kent iemand nog een goede huurmoordenaar? Of in ieder geval iemand die hem duidelijk uit kan leggen dat er koptelefoons bestaan en waar die voor zijn?).
Met de slechte film waar we met zijn allen in beland lijken te zijn.
Oja, en het gehoest. Daar ben ik helemaal klaar mee. Of zei ik dat al?
Wendelmoed
Misschien moet dochter zeggen dat als buurman geen koptelefoon gebruikt ze jou langs stuurt om even in zijn gezicht te hoesten 
Maar zonder dollen, bel de politie, 0800 8844 heel vaak en steeds wanhopiger. Als ze de goede dingen zegt (Ik doe hem straks wat aan, jullie moeten nu langs komen, ik sta niet voor mezelf.in) dan komen ze meestal snel
ok ok dan liever wc papier
https://nos.nl/artikel/2328663-amerikanen-nemen-zekere-voor-onzekere-en-hamsteren-wapens.html
In de VS worden massaal wapens aangeschaft vanwege de coronacrisis. Ik heb me hier eerder uitgelaten over het hamsteren van WC papier. Maar dat toch veel liever dan het hamsteren van wapens. Dat lijkt me toch echt beangstigend!
Dan liever een suf volk.
Brabander
In de VS zijn al meer wapens dan er inwoners zijn. Nog meer wapens maakt het daar niet nog onveiliger op dat gebied dan het al is.
skik
skik
O dat zal best.
Maar het idee dat je wapens gaat hamsteren relativeerde het wc papier voor mij. Hot item in de eerdere discussie....
Liever WC papier dan wapens denk ik dan maar
Klein leed
Het schoonmaken van een huis waarin 5 volwassenen en een hond 24/7 verblijven vind ik een ‘uitdaging’. Om te beginnen is huishouden niet mijn hobby, en nu ik het allemaal zelf moet doen/we het allemaal zelf moeten doen omdat ik de hulp met kwetsbare ouders niet over de vloer wil is er dus geen ontkomen aan. Het wordt bovendien veel sneller vuil door intensief gebruik. En vooral: het is overal vol, met mensen, met spullen en met stof en haren. Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, omdat het een andere manier van werken vraagt. Voor de hulp kwam zorgden we met zijn allen dat het hele huis opgeruimd was en dan kon zij lekker aan de slag als wij aan het werk en op school waren. Maar nu is het meer een kwestie van 1 ruimte leeg en opgeruimd en dan schoonmaken, zeer inefficiënt dus. En de kinderen presteren het natuurlijk iedere keer om hele dagen op hun bed te hangen, maar als er in huis iets moet gebeuren moeten ze dringend aan hun schoolwerk...
Ach, net als bij Sini is het op zich wel schoon, als ik klaar ben. Ik heb en neem meer tijd om grondig te poetsen, terwijl mijn hulp in twee uur door het hele huis raust, dus dat is wel winst. Maar vrolijk word ik er nog steeds niet echt van... Wel van mijn blinkende badkamer en ruiten. Morgen de keuken!
Hele dag door
Normaal gesproken is inderdaad iedereen op school of werk overdag. Nu wordt er de hele dag door gedoucht, gekookt, iedereen doet maar wat wanneer het hem uitkomt. Nou leent thuiswerken zich er wel voor om tussendoor het een en ander te doen, ik hoef niet per se van half negen tot vijf achter mijn computer te zitten, werk vaak tussen zes en acht al wat dus dat schept ruimte, maar met een hele dag door videovergaderende man hoef ik echt niet te gaan stofzuigen natuurlijk. Maar goed, inderdaad klein leed.
skik
Niet de hele dag door
Die bui zag ik ook al hangen met drie jongvolwassen zonen weer thuis. Om dat voor te zijn heb ik vanaf dag 1 al de gezamenlijke lunch ingesteld, ergens tussen 12 en 1. Ik app de heren een kwartier van te voren, dek de tafel gezellig, zet thee, bak eventueel een eitje en dan lunchen we uitgebreid. En dat gezamenlijk moment grijp ik dan aan om de rest van de taken te verdelen: wie hangt de was op, wie stofzuigt de broodkruimels op (en neemt meteen de hele woonkamer mee), wie wil er er koken vandaag en zijn er nog suggesties voor de boodschappenlijst. Voordeel van die lunch is dat ze zo daarna zo goed geluimd zijn dat ik weinig weerstand ondervind. Ik ben niet de meest gestructureerde persoon, maar dit werkt heel goed.
Die stem de hele dag
Ik erger me aan de stem van mijn man, hoe diep kun je zinken haha. Het punt is dat wij een riante werkkamer hebben maar dat ik die tot voor kort geheel voor mijzelf had, en dat nu mijn man naast mij zit te werken. En hij belt, skypt en videobelt bijna de hele dag! Ik kan me niet concentreren, ben het niet meer gewend, en daarnaast vind ik het een vervelend gevoel om me zo te ergeren aan die stem de hele dag. Ik zou die toch graag moeten horen en niet telkens blij moeten zijn dat hij even stil valt.
Werkkamer
Wij hebben ook een aparte werkkamer, in de ochtend is dat mijn domein, in de middag van mijn man. We videobellen dan vooral tussen die tijden, anders op de slaapkamer. No way dat ik kan werken met die keiharde stem continu naast mij. Ik begin om 7 uur, dan heb ik de belangrike dingen er in de ochtend grotendeels opzitten.
Kenfan en Lou
Dat met die lunch doe ik ook. Beetje structuur houden en de taken evenredig verdelen.
Lou, is er geen mogelijkheid om ergens anders te zitten, voor jou of je man? Natuurlijk is het hinderlijk als er iemand de hele dag in je oor zit te tetteren. Mijn man werkt normaal ook vaak thuis en als ik ook thuis ben werkt hij op zolder want ik wil niet de hele dag zijn werkgesprekken horen. Dat snapt hij heel goed. Als ik wil bellen ga ik ook ergens zitten waar ik niemand stoor.
Verder
We hebben hier genoeg ruimte om allemaal apart te zitten. Ik ben veel vroeger op dan de rest dus ontbijt en lunch is met degenen die er zitten. Ik de middag gaan we samen naar buiten, wat doen in de tuin of zo. Of de kinderen voetballen samen. Zelf loop ik elke dag met de hond. Avondeten doen we samen en dan vaak nog even een spelletje of een film kijken met wie er zin heeft. We laten elkaar vooral vrij. De afgelopen weken was de hulp er niet, maar dan hebben we een vaste taakverdeling. Man stofzuigt het hele huis, ik doe even het sanitair en de kinderen ruimen hun kamers op (een beetje). Het moet weer niet al te schoon want dan voelt de schoonmaakster zich overbodig als ze weer komt 
En we hebben met op verzoek van de pubers een legpuzzel besteld. Dat ik die vraag ooit zou krijgen
Ook wel eens de vlam in de pan hier, maar dat hoort er ook wel een beetje bij denk ik.
Naar beneden
Ja, ik verhuis dan met m'n laptopje naar beneden. Waar ook iemand zit vaak, en het zit ook trouwens niet zo lekker hier in de keuken of in de woonkamer. Maar het is te doen.
Het is een irritatie, meer niet. Een relatief kleine irritatie zelfs. We zijn gezond en we worden niet gek van elkaar.
