Alarmerende klachten, willen jullie eens meedenken?
Hallo, van de ene dag op de andere kreeg ik begin januari last van kortademigheid, benauwdheid, bonzend te snel hart, vocht vasthouden in handen in knieen, verschuivende pijnklachten in handen, droge pijnlijke hoest zonder sputum. Ook te hoge bloeddruk. Naar de arts, medicijnen voor de bloeddruk, hartfilmpje laten maken. Medicijnen hielpen voor de bloeddruk. hartfilmpje was goed. Maar andere klachten bleven en werden zelfs erger, met name druk rond hart. Afgelopen dinsdag was ik bij de ha. Ze schrok van hoe ik er aan toe was, na drie meter lopen veel te hoge hartslag en ze zag het vocht in vingers etc. Met spoede naar acuut hartonderzoek, nee ik mocht zelfs niet meer met de fiets (dat was sws al verschrikkelijk qua benauwdheid) moest met een taxi. Nou helemaal door de mangel gehaald, urenlang, ja ze zagen sterk verhoogde waar d-dimeren wees op longembolie. Door de ct scan, nee was het niet. Hart was goed, klein plekje kransslagader verkalkt, maar verder goed. Ja ze zagen dat ik niet goed was, het was niet pluis er was duidelijk wat aan de hand maar ze kwamen er niet uit, het was een puzzel. Ik zou opgeroepen worden voor nader onderzoek. (en ik moest me ook door laten verwijzen naar reumatoloog want daar leken klachten ook op maar was hun specialisatie niet).
Krijg ik vanochtend de oproep voor nader onderzoek: eind april! En gewoon weer een eenvoudige ct scan waarvan al twee keer bleek dat het goed was. Ik had gedacht dat ze over een paar weken verder gingen zoeken maar dit is zo'n in 30 seconden gemaakt filmpje wat al een paar keer okay was, dus gewoon herhalen van een onderzoek waar niets uitkwam.
In de tussentijd heb ik al mijn activiteiten buitenshuis moeten schrappen, zit weken alleen, zie bijna niemand en voel me niet goed. Is ook zo raar gevoel: dinsdag ziet huisarts dat het niet goed is, mag ik niks meer en nu laten ze me weer los in het wild terwijl ik na een kleine trap lopen al een kwartier lang benauwd ben, sta te puffen met onwijs snel bonzend hart en pijnlijke hoest. Twee maanden geleden liep ik nog 200 kilometer per maand. Nu ben ik echt een wrak. Wat kan ik nog meer doen? Huisarts gebeld, kreeg assistente die gaat wel overleggen maar ik vrees dat zij gaan zeggen dat ze het ook verder niet weten.
Ik ben echt een beetje wanhopig. Voor wie nog bij is na mijn lange verhaal, kunnen jullie iets bedenken wat ik nog kan doen? Want dit gaat niet goed zo, ik word er ook depri van.
Snap ik ook, je kan niet alles tegelijk.
Waar ik het over heb is coronaire microvasculaire dysfunctie (CMD) en daar wordt nog hard onderzoek naar gedaan hoe je dit kan vaststellen. Niet met een hartecho in ieder geval, gebeurt vaak met een hartkatheder. Misschien hebben ze al uitgesloten dat het dit kan zijn. Je zou hier nog eens op door kunnen vragen.
Nou woensdagavond per ambulance met een hartslag van 220 naar het ziekenhuis ('nee mevrouw volkomen terecht dat u gebeld heeft en per ambulance komt, wij zouden ons ook beroerd voelen bij deze hartslag/ symptomen). Volgende ochtend weggestuurd met medicatie voor AF (atrium fibrillatie) met de woorden 'nee nu gaat het beter worden/ goed komen". Zaterdagochtend weer dezelfde malaise en hoge hartslag, zweten bijna flauwvallen etc. Weer naar het ziekenhuis. Krijg een pil die ik mag nemen als het weer gebeurd en de medicatie (neem ik in de ochtend) nog ver weg is een zg pil in pocket Gisteravond weer zelfde echt heel nare aanval. Pil in pocket genomen, hielp niet. Niet geslapen. Vanochtend duurde het vier uur voordat de reguliere medicatie werkte. Hartbewaking gebeld: dit houd ik niet vol zo. Moet toch, totdat u weer een afspraak heeft eind maart. Wat nu, ik vind het in schril contrast met de uitspraken toen ik met de ambulance binnenkwam, want ik voel me hetzelfde als toen maar nu moet ik het maar volhouden. En dat houd ik dus niet
Wat ontzettend naar dat je met deze klachten naar huis wordt gestuurd. Daarnaast hebben ze ook nog niet ontdekt wat de oorzaak is. Zou je niet de huisarts bellen en zeggen dat je dit echt niet uithoudt (en om een verwijzing vragen naar een ander ziekenhuis)?
Dit houd ik niet vol en dan het antwoord krijgen, 'moet toch'. Waar slaat dat op?
Labyrinth schreef op 10-03-2025 om 14:31:
Wat ontzettend naar dat je met deze klachten naar huis wordt gestuurd. Daarnaast hebben ze ook nog niet ontdekt wat de oorzaak is. Zou je niet de huisarts bellen en zeggen dat je dit echt niet uithoudt (en om een verwijzing vragen naar een ander ziekenhuis)?
Dit houd ik niet vol en dan het antwoord krijgen, 'moet toch'. Waar slaat dat op?
Ja ze zeggen dat de oorzaak Atrium Fibrilatie is. Ik vroeg de cardioloog: maar is dat dan een zelfstandige diagnose? Die zei ja. Maar volgens mij is dat niet zo, er zit een oorzaak onder. Maar zo behandelen ze het niet. Ja ik heb morgen een belafspraak met de huisarts.
Jeetje MRI, wat ontzettend schrikken steeds. Ik heb helaas geen adviezen maar ik wilde je even laten weten dat ik aan je denk. Deze aanvallen moeten erg beangstigend zijn, en dat je ondertussen dan ook nog zo ontzettend voor jezelf moet opkomen. 
Ja ik bedenk me net wel dat toen ik met de ambulance binnenkwam, ik midden in de aanval zat en een hoopje vlees geworden malaise was. Zaterdag en vandaag werkte de reguliere medicatie intussen en was ik weer mijn eigen vrij assertieve zelf. Misschien maakt dat het verschil: mensen die mij zien in zo'n aanval, zien hoe slecht ik er aan toe ben, nu denken ze, nou nou mevrouwtje heeft anders heel wat praatjes voor een beroerd iemand. Zo zou het niet moeten werken natuurlijk, maar dat doet het misschien wel.
MRI schreef op 10-03-2025 om 17:06:
Ja ik bedenk me net wel dat toen ik met de ambulance binnenkwam, ik midden in de aanval zat en een hoopje vlees geworden malaise was. Zaterdag en vandaag werkte de reguliere medicatie intussen en was ik weer mijn eigen vrij assertieve zelf. Misschien maakt dat het verschil: mensen die mij zien in zo'n aanval, zien hoe slecht ik er aan toe ben, nu denken ze, nou nou mevrouwtje heeft anders heel wat praatjes voor een beroerd iemand. Zo zou het niet moeten werken natuurlijk, maar dat doet het misschien wel.
Helaas werkt dat wel zo, en kun je beter een zielig hoopje zijn met natuurlijk wel genoeg lawaai dat ze je niet over het hoofd zien. Wel iets om te onthouden voor het volgende contact. Je staat als vrouw toch al enorm op achterstand want dan denken ze al snel dat je a) je aanstelt b) wel weer wat op Facebook gelezen zal hebben c) je aanstelt d) hyperventileert en e) je aanstelt. oh, en f) dat je te weinig omhanden hebt.
Is het een idee om toch een verwijzing naar een kliniek te vragen die meer gespecialiseerd is in het vrouwenhart?
Wanneer ontstaat de hoge hartslag trouwens, gebeurt het als je opstaat bijvoorbeeld of begint het gewoon zomaar zonder dat je iets doet of van status verandert?
AnnaPollewop schreef op 10-03-2025 om 17:23:
[..]
Helaas werkt dat wel zo, en kun je beter een zielig hoopje zijn met natuurlijk wel genoeg lawaai dat ze je niet over het hoofd zien. Wel iets om te onthouden voor het volgende contact. Je staat als vrouw toch al enorm op achterstand want dan denken ze al snel dat je a) je aanstelt b) wel weer wat op Facebook gelezen zal hebben c) je aanstelt d) hyperventileert en e) je aanstelt. oh, en f) dat je te weinig omhanden hebt.
Is het een idee om toch een verwijzing naar een kliniek te vragen die meer gespecialiseerd is in het vrouwenhart?
Wanneer ontstaat de hoge hartslag trouwens, gebeurt het als je opstaat bijvoorbeeld of begint het gewoon zomaar zonder dat je iets doet of van status verandert?
Die vrouwenhart kliniek staat nog op mijn lijstje maar parallel aan bovenstaand heb ik allemaal onderzoeken naar reuma, ik kan het niet aan nu naar een andere stad te moeten
hoge hartslag ontstaat onder allerlei verschillende omstandigheden
Geloof ook dat het beter is om alcohol en koffie te laten staan, die beïnvloeden je hartslag. Of cafeinevrije koffie te nemen.
Geef je huisarts nog het advies om magnesium te slikken? Werkt ook beschermend tegen hartritmestoornissen, een simpel bloedonderzoek kan uitsluiten of je hier een tekort op hebt.
Verder toch proberen om rustig te blijven (makkelijker gezegd vanaf de zijlijn) en te ontspannen. Elke dag op een vast moment even bellen met je zoon. Sterkte MRI
Labyrinth schreef op 10-03-2025 om 21:24:
Geloof ook dat het beter is om alcohol en koffie te laten staan, die beïnvloeden je hartslag. Of cafeinevrije koffie te nemen.
Geef je huisarts nog het advies om magnesium te slikken? Werkt ook beschermend tegen hartritmestoornissen, een simpel bloedonderzoek kan uitsluiten of je hier een tekort op hebt.
Verder toch proberen om rustig te blijven (makkelijker gezegd vanaf de zijlijn) en te ontspannen. Elke dag op een vast moment even bellen met je zoon. Sterkte MRI
ja ik drink al jaren geen alcohol meer en koffie smaakt me niet. Magnesium slik ik ook al. Zoon is super ondersteunend, zeker voor zoń gast van 23.
Dank voor de steun! Doet me goed!
Jeetje MRI, ik volg dit draadje vanaf het begin en weet gewoon niet wat ik kan zeggen. Eerlijk gezegd ben ik echt bezorgd dat er op een dag geen bericht meer komt in dit draadje (zeker na die laatste berichten over hartslag van 220 en zo). Ik vind het zo erg voor je. Was er maar een oorzaak te vinden, waar dan ook nog een duidelijke oplossing voor was.
Kan je (nick)naam geen eer aan gedaan worden: in de MRI?
Heeeeel veel sterkte MRI!
Hoe was de belafspraak met de huisarts, MRI?
Heeft die nog wat concreet opgeleverd? En hoe is het de afgelopen dagen met je gegaan?
kaatjecato schreef op 13-03-2025 om 08:20:
Hoe was de belafspraak met de huisarts, MRI?
Heeft die nog wat concreet opgeleverd? En hoe is het de afgelopen dagen met je gegaan?
Hi KC, nou de huisarts gaat niks voor me doen richting cardiologie. Die volgt hun en zegt "gewoon afwachten en uitzingen" Nu heb ik de afgelopen twee dagen nog geen aanval gehad dus dan gaat het wel. Maar ik was nog steeds wel bang. Intussen bij de reumatoloog geweest, ja ook reuma dus aan de prednison. Terwijl de reumatische klachten sinds een week best minder zijn. Intussen heb ik flinke buikpijn ws als bijwerking van een van de hartmedicijnen. Hartklachten lijken stuk minder maar toch kortademig als in een kleine trap op moet lopen. Ik blijf een kneusje. Nu over twee weken weer terug naar cardiologie en reumatoloog om te kijken naar het effect van de medicijnen
Een heel voorzichtig positief bericht, zo klinkt het. Hopelijk zijn de hart medicijnen nu goed aan het aanslaan, en blijft dat zo. Wel pittig hoor, dat je zo moet afwachten terwijl je die beangstigende aanvallen hebt gehad. Kan mij voorstellen dat je nog met die angst in je lijf zit.
Heb je een netwerk van mensen om je heen die voor je zorgen, eten maken, huishouden uit handen kunnen nemen? Buren of vrienden die jou een beetje in de gaten houden?
Hoe is het nu? Blijven de hartklachten verminderen?
