Zijn er ook mannen die emotioneel kapot zijn van een scheiding?
Goeie avond,
Ik weet niet meer wat ik moet. Ik ben zo verdrietig ik hoop dat het helpt als ik het van mij afschrijf. Hoe ik het hier schrijf is natuurlijk wel mijn kant van onze scheiding. Goede adviezen lijken me heel geweldig maar negatieve reacties over mijn (ex)vrouw trek ik heel slecht.
Hier mijn verhaal.
Ik ben een man van 42 jaar. We zijn 17 jaar samen en bijna 9 getrouwd.
Een goeie 6 weken geleden (eind april) kwam mijn vrouw terug uit het buitenland hier was zij geweest voor haar werk. Voor deze periode was onze relatie een poosje al iets minder. Ik dacht dat dit kwam omdat ze stress had over het naar school brengen van de kinderen in combinatie met haar drukke baan en mijn baan waarvoor ik regelmatig langere tijd in het buitenland ben (4 tot 6 weken) hierom hebben wij ook besloten om een au pair te nemen die ondertussen er ook al is. Op een zaterdag avond nadat we onze kinderen op bed hadden gelegd zaten we beneden aan de tafel en vroeg ik of ze zin had om en film te kijken of een spelletje te spelen aangezien we elkaar heel weinig hadden gezien de afgelopen tijd. Hier had zij geen zin in en stelde mij toen de vraag hoe vind jij onze relatie gaan. Ik gaf hier toen aan dat ik die op het moment wel moeilijk vond gaan. Hierop gaf zij aan dat ze niet meer wist of ze nog wel bij me wou blijven. Dit raakte mij emotioneel heel erg hard aangezien ik dit echt niet had zien aan komen. Ik heb haar toen gevraagd of ze nog in relatie therapie geloofde. Hier geloofde zij gelukkig wel in dus dat gaf mij weer hoop dat er toch nog misschien een toekomst samen mogelijk was. Helaas moest ik na het weekend voor mijn werk naar het buitenland hier ben ik ook heen gegaan maar heb wel met mijn werk afgesproken dat het een kortere tijd was in verband met alles wat thuis nu speelde. 2 dagen later zat het me toch niet lekker en had ik mijn vrouw aan de telefoon en na door vragen gaf zij toe dat ze vreemd was gegaan met een collega (hier voor kende ze hem niet.) Toen brak mijn wereld helemaal en hebben mijn collega’s geregeld dat ik donderdag al weer naar huis kon vliegen. Mijn wereld was helemaal ingestort maar ik kan het begrijpen dat het is gebeurd. Zij zat niet lekker in haar vel en was even weg van de kinderen van mij en van alles stress thuis en je zit op een mooi eiland. We hebben toen op vrijdag en zaterdag goeie gesprekken met elkaar gehad en zijn op maandag begonnen met relatie therapie. Hier gaf zij aan dat ze op dit moment niet meer in een toekomst geloofde samen. De therapie was super emotioneel en we kregen ook een opdracht mee die we thuis moesten uit proberen. Hier heeft zij ook herhaaldelijk op gezegd dat we het wel serieus moeten doen wat die therapie kost ook echt serieus geld. Tussen de 1e
en 2e sessie zat helaas ongeveer 1,5 week met ups maar vooral ook downs veel verdriet en frustratie van mijn kant. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik toen de fout heb gemaakt om haar berichten in whats app te lezen dit was echt niet goed van mij en hier schaam ik me ook echt voor. De 2e sessie verliep echt heel anders op een gegeven moment gaf ze aan dat ze helemaal niet meer wou en naar door vragen gaf ze toe dat ze weer contact had met die man waar ze vreemd mee gegaan is. Mijn wereld stortte terplekken compleet in want ik wou en wil nog steeds vechten voor onze relatie ik hou nog zo veel van haar maar in mijn ogen heeft ze alle deuren die ik probeer open te zetten door uit huis te gaan een poos of samen om en om uit huis te gaan kei hard dicht gegooid in mijn ogen wil ze alleen maar scheiden. Ik kan hier dus heel moeilijk acceptatie voor krijgen dat we gaan scheiden om dat ze in mijn ogen alles alleen heeft beslist en de periode dat zij twijfelde alles alleen heeft gedaan ik heb totaal geen inbreng in de hele situatie ook niet gehad het voelt als of ik in een trein zit ergens achteraan en dat zij bepaald waar we heen gaan hoe snel en waar we wel en niet even stoppen. Ik voel me machteloos. We zijn nu een paar weken verder de scheiding is in gang gezet. Ze heeft echter afgelopen weekend toegegeven dat ze hem al weer stiekem een keer gezien heeft terwijl we nog niet eens gescheiden zijn en ze heeft gezegd dat ze hem mist en naar hem toe wil. Ze kent hem net 5 weken en ik wordt gewoon ingeruild voor een ander een jonger exemplaar. Ik ben op het moment echt bezig met overleven, ik vind het zo zwaar vooral om dat ik emotioneel totaal niet achter de scheiding sta ik voel me buitenspel gezet. Ik weet dat ze ook echt het emotioneel wel zwaar heeft dat heeft ze ook gezegd zij wordt ook verscheurd door gevoelens en ze heeft ook toegegeven dat het fout is wat ze doet maar ze gaat er wel bewust mee door. Op het moment zit ik echt in een overlevings modus mijn emoties nemen de overhad en die gaan alle kanten op, diep gewortelde verdriet, boosheid, onmacht, jaloezie en nog zo veel meer. Ik slaap de afgelopen 5 a 6 weken gemiddeld denk ik 2 a 3 uur per nacht ik heb geen eetlust meer. Thuis ben ik niet te genieten terwijl mijn vrouw echt probeert rekening met mij te houden. Mijn slaap gebrek maakt mij op het moment ook een slechte vader dit doet mij ook verdriet. Waar ik ook heel erg bang voor ben is dat ik allen over blijf, mijn dochters liggen nu op bed en ik zit hier dan alleen aan de keuken tafel is dit nu mijn toekomst alleen ik weet namelijk echt wel dat ik niet de knapste ben. Mijn vrouw is vorige week 3 nachtjes weg geweest voor haar werk en deze week weer 1 nachtje. Als ik niet iets stuur naar haar hoor ik helemaal niks van haar terwijl ik echt heel duidelijk heb verteld bij de maatschappelijk werkster (daar ga ik 1 keer per week heen om over mijn emoties te praten aangezien ik het niet alleen red ik ga kapot.) dat ik zo hunker naar een beetje aandacht van haar kant ook al is het maar te vertellen over hoe haar werk ging maar ze is alleen maar met hem bezig ze sport veel en dan als ze even weg is belt ze elke avond met hem hele tijden dit heeft ze ook toegeven. Dit doet mij ook zo veel verdriet en geeft mij ook nog meer het gevoel dat ik ingeruild ben aan de kant gezet. Ik ben ook zo boos op hem hij wist dat we nog moesten beginnen met de scheiding dat ze mij het nog niet eens verteld had dat ze wou scheiden en hij ging bewust haar versieren en gaat er nu bewust mee door ik haat hem echt. In mijn gedachten is hij namelijk de reden dat ze zo abrupt is gestopt met de therapie. Als we door waren gegaan en we kwamen er naar een aantal keer achter dat het er echt niet meer is terwijl er geen ander in het spel is dan had ik er acceptatie voor dan hadden we het samen geprobeerd maar nu is dat kleine beetje hoop of wat er ook nog was door hem verpletterd vertrapt en verbrand. We zijn nu op het punt dat we moeten gaan beslissen wat er met het huis gebeurd, met mijn dochters met al onze spullen. We hadden het over uitkopen of nog samen het huis aan houden voor onze dochters en in het gesprek kwam het er ook op dat wat als het serieus wordt met hem dat hij mij dan misschien uit zou kopen. Hier ben ik ook weer zo verdrietig om dan is het plaatje helemaal compleet mijn vrouw met mijn kinderen in mijn huis met hem.
Ik kan dit niet meer ik weet niet waar ik heen moet met mijn emoties kennissen heb ik genoeg familie heb ik geen band mee. Alles wat ik had was mijn vrouw en haar familie maar alles is nu weg dromen, toekomst plannen alles ik val in z’n diep gat en ik zie geen toekomst meer.
Ik weet het ik vertel een hele hoop en het gaat alle kanten op, ik zit gewoon maar te schrijven wat in me opkomt, ik denk dat ik opzoek ben naar een beetje steun en begrip, misschien handvatten wat te doen of wat vooral niet te doen, ik ben alleen zo bang voor de toekomst die zie ik zo zwart en eenzaam in, ben gewoon mezelf, mijn zelfvertrouwen totaal kwijt. Ik voel me zo verschrikkelijk totaal waardeloos door alles wat in mijn hoofd om gaat. Ik moet om alles huilen op alle tijden van de dag. Ik kan op het moment niet naar mijn werk emotioneel kan ik het niet maar ook door mijn slaap gebrek is het onveilig alles waar ik plezier in had geeft me nu geen plezier meer. Ik voel me als een vuilniszak in het bos gestort, weg gegooid en ingeruild... En ik hou nog van haar hoe raar het ook klinkt.
Gegroet
OP, als je ex de huidige hypotheek met lage rente mee kan nemen (als dat lukt) hangt daar een waarde aan, want het is een voordeel. Jij hebt gewoon recht op de helft van die waarde. Het is niet een gunst van haar als zij jou hiervoor wil compenseren, het is je recht.
Met schenking moet je wel degelijk rekening houden, maar een goede mediator (hopelijk hebben jullie er één die ook advocaat is) weet dat wel. Je rekent de waarde van al jullie bezittingen uit en je hebt (uitgaand van getrouwd zijn in GvG) recht op de helft van de waarde. Met die waardes kan je wel een beetje spelen, maar niet veel.
Vervolgens kijk je wie wat krijgt. Eentje krijgt mogelijk meer, dat heet overbedeling. En daar zit een risico op schenking. Dan kan er misschien een verhaaltje worden geschreven in het echtscheidingsconvenant hoe de ander het als morele verplichting ziet dat de één meer krijgt (want de kinderen bla bla) en dan is het mogelijk geen schenking. Een goede advocaat-mediator is echt een must.
Izza schreef op 31-07-2024 om 20:44:
[..]
Waarom is de juiste weg alleen als je een langdurige relatie hebt met 1 persoon? Mensen kunnen voor zichzelf bepalen wat hun weg is. Of ze nu geen partner willen of 5 verschillende of meerdere tegelijkertijd. Niet iedereen wil überhaupt een relatie. En voor sommigen is een relatie na een bepaalde periode gewoon klaar. Al die verschillende vormen zijn prima. Dat is aan Mensen zelf. Niet zo oordelen over wat goed is voor anderen.
Geen oordeel hoor, maar wel triest als je dan jaren later het resultaat ziet voor haar. Zij is in elk geval niet gelukkiger geworden.
Tsjor
SJSL schreef op 31-07-2024 om 20:48:
OP, als je ex de huidige hypotheek met lage rente mee kan nemen (als dat lukt) hangt daar een waarde aan, want het is een voordeel. Jij hebt gewoon recht op de helft van die waarde. Het is niet een gunst van haar als zij jou hiervoor wil compenseren, het is je recht.
Met schenking moet je wel degelijk rekening houden, maar een goede mediator (hopelijk hebben jullie er één die ook advocaat is) weet dat wel. Je rekent de waarde van al jullie bezittingen uit en je hebt (uitgaand van getrouwd zijn in GvG) recht op de helft van de waarde. Met die waardes kan je wel een beetje spelen, maar niet veel.
Vervolgens kijk je wie wat krijgt. Eentje krijgt mogelijk meer, dat heet overbedeling. En daar zit een risico op schenking. Dan kan er misschien een verhaaltje worden geschreven in het echtscheidingsconvenant hoe de ander het als morele verplichting ziet dat de één meer krijgt (want de kinderen bla bla) en dan is het mogelijk geen schenking. Een goede advocaat-mediator is echt een must.
De mediator die wij hebben is een samenwerking tussen een mediator en een advocaat. 2 verschillende personen met zo ver ik weet dus ook kennis van zaken. Maar het is goed dat je dat zegt over het verdelen. Tot nu toe staat alleen dus van de auto in de papieren en dat we de rest eerlijk verdelen. Bedankt voor je input.
'De mediator die wij hebben is een samenwerking tussen een mediator en een advocaat.' Zoiets vreesde ik al. De advocaat kijkt alleen of het juridisch allemaal klopt, maar een goede advocaat/mediator heeft verstand van beiden: het emotionele proces en de juridische omgeving. Uit jouw berichten maakte ik al op dat deze mediator maar wat aan het doen is. Nogmaals, een gesprek over 'schenking' tijdens een scheiding is echt een vreemde constructie; en dan ook nog de belastingdienst erbij halen.... broddelwerk.
Daarom nogmaals het advies om het boek dat ik je aanraadde aan te schaffen (moet wel tweedehands) en te lezen, zodat je zelf in elk geval in wat voor proces je bent beland.
De term 'eerlijk verdelen' bijvoorbeeld is vruchtbare grond voor heftige discussies. Het moet verdeeld worden. Punt. Dan is de vraag hoe voorkom je dat het een eindeloze discussie wordt tussen twee mensen die op dat moment niet echt met elkaar overweg kunnen. De oplossing die ik kreeg aangereikt ging daarover: hoe voorkom je die discussies. En nogmaals, wat is eerlijk, als dat alleen gaat over de spullen die verplaatsbaar zijn, terwijl iemand in een woning blijft die al volledig bewoonbaar gemaakt is met behang, vloerbedekking etc. Aan het einde kun je nog vragen: vind je dat er iets verrekend moet worden (vraag voor beiden). Als dat zo is kun je het daarover hebben, dat beperkt de discussie aanzienlijk. Als er niets meer verrekend hoeft te worden is het klaar. Of het dan eerlijk is, och, waar gaat dat dan over?
Tsjor
SJSL schreef op 31-07-2024 om 20:48:
OP, als je ex de huidige hypotheek met lage rente mee kan nemen (als dat lukt) hangt daar een waarde aan, want het is een voordeel. Jij hebt gewoon recht op de helft van die waarde. Het is niet een gunst van haar als zij jou hiervoor wil compenseren, het is je recht.
Met schenking moet je wel degelijk rekening houden, maar een goede mediator (hopelijk hebben jullie er één die ook advocaat is) weet dat wel. Je rekent de waarde van al jullie bezittingen uit en je hebt (uitgaand van getrouwd zijn in GvG) recht op de helft van de waarde. Met die waardes kan je wel een beetje spelen, maar niet veel.
Vervolgens kijk je wie wat krijgt. Eentje krijgt mogelijk meer, dat heet overbedeling. En daar zit een risico op schenking. Dan kan er misschien een verhaaltje worden geschreven in het echtscheidingsconvenant hoe de ander het als morele verplichting ziet dat de één meer krijgt (want de kinderen bla bla) en dan is het mogelijk geen schenking. Een goede advocaat-mediator is echt een must.
Als je een hogere hypotheekrente moet betalen heb je ook een hogere aftrekpost bij de belastingdienst. Hoeveel dat dan oplevert hangt weer af van je inkomen. Hogere kosten om te wonen worden meegenomen bij het bepalen van iemands draagkracht, dus op die manier komt het wel weer terug: je hebt dan minder vermogen om bij te dragen aan alimentatie. Mijn advies is dus: begin er niet aan om dit soort ingewikkeldheden in je scheidingspapieren in te bouwen! Vraag is dan wel: wat doe je zolang je nog geen eigen onderkomen hebt. Het kan dus zijn dat sommige dingen pas bepaald kunnen worden als je onderdak hebt.
Idem voor wat betreft die schenking. Als het om grote dingen gaat, een Van Gogh bijvoorbeeld, dan kan het een probleem zijn dat je die niet door midden kunt snijden en dat de waarde ervan ook niet te compenseren is. Maar dat speelt niet in een normaal huishouden met een normaal budget en een normale auto, tv, bank etc.
Gelukkig hoeft de waarde ook niet vooraf berekend te worden door een mediator of jurist, het zou wat zijn. Met de simpele vraag: moet er nog wat verrekend worden (en dat dan doen) heb je het gevaar van overbedeling en schenking vermeden en kom je veel sneller en eenvoudiger tot een oplossing, zonder dat je de waarde van de beschuitdoos hoeft te bepalen. (Mijn notaris had het voorbeeld van mensen die bij haar waren, waarbij de een de deksel en de ander de beschuitdoos had en er geen overeenstemming was over wie dat zou krijgen.). Ik vind het nog steeds een mooie oplossing: degene die het huis verlaat mag als eerste beslissen wat hij/zij wil meenemen. En de pijnlijke uitvoering: in een weekend met een busje komen en die spullen ook daadwerkelijk weghalen.
Dat gecompenseerd wordt door het besef dat degene die in de woning blijft toch al heel veel voordelen heeft, ook financieel.
Tsjor
tsjor schreef op 01-08-2024 om 10:02:
'De mediator die wij hebben is een samenwerking tussen een mediator en een advocaat.' Zoiets vreesde ik al. De advocaat kijkt alleen of het juridisch allemaal klopt, maar een goede advocaat/mediator heeft verstand van beiden: het emotionele proces en de juridische omgeving. Uit jouw berichten maakte ik al op dat deze mediator maar wat aan het doen is. Nogmaals, een gesprek over 'schenking' tijdens een scheiding is echt een vreemde constructie; en dan ook nog de belastingdienst erbij halen.... broddelwerk.
Daarom nogmaals het advies om het boek dat ik je aanraadde aan te schaffen (moet wel tweedehands) en te lezen, zodat je zelf in elk geval in wat voor proces je bent beland.
De term 'eerlijk verdelen' bijvoorbeeld is vruchtbare grond voor heftige discussies. Het moet verdeeld worden. Punt. Dan is de vraag hoe voorkom je dat het een eindeloze discussie wordt tussen twee mensen die op dat moment niet echt met elkaar overweg kunnen. De oplossing die ik kreeg aangereikt ging daarover: hoe voorkom je die discussies. En nogmaals, wat is eerlijk, als dat alleen gaat over de spullen die verplaatsbaar zijn, terwijl iemand in een woning blijft die al volledig bewoonbaar gemaakt is met behang, vloerbedekking etc. Aan het einde kun je nog vragen: vind je dat er iets verrekend moet worden (vraag voor beiden). Als dat zo is kun je het daarover hebben, dat beperkt de discussie aanzienlijk. Als er niets meer verrekend hoeft te worden is het klaar. Of het dan eerlijk is, och, waar gaat dat dan over?
Tsjor
Ik denk dat ik zelf een beetje onduidelijk was. Het is onze vraag aan hun. Als ik de auto krijg zonder haar er voor te compenseren of dat dan gezien wordt als schenking. Wij hebben er namelijk 0,0 verstand van en vandaar dat we dit vragen.
Nog even over die hogere rente, op zich is het waar dat de rentestand nu hoger staat dan enkele jaren geleden. Het verschil kan ongeveer 2% zijn. Ik vind de rentestand nog steeds niet heel erg hoog, maar ik begon ooit met 11% rente, dus dat is een beetje gekleurd.
Het voordeel is wel dat je nu voor je woning een veel lagere hypotheek hoeft af te nemen, omdat je een deel kunt betalen met de overwaarde van je huis. Je hoeft dus niet de volle 100% aan hypotheek te nemen.
Degene die achterblijft daarentegen moet voor de tweede hypotheek waarschijnlijk ook een hoger rentepercentage betalen, alleen voor het eerste deel zal de rente meegenomen kunnen worden, voor zolang de looptijd strekt. Maar dat eerste deel gaat dan ook over 100% van de eerste hypotheek.
Stel|: je kocht het huis voor 100.000 euro, met die lage rente. Je gaat scheiden. De waarde van het huis is 200.000 euro. Zij moet van de bank toestemming krijgen om die eerste hypotheek op haar naam te zetten, dat kan meestal tegen de toen afgesproken rente. Maar daarnaast zal zij een nieuwe hypotheek moeten afsluiten voor 50.000 euro, tegen hogere rente. Jij kunt de nieuwe woning van 200.000 kopen, waarbij je 50.000 zo kunt betalen. Die hogere rente extra geldt dus voor jou alleen voor die eerste 100.000 euro. Maar daar staat dus tegenover dat je die mag aftrekken van de belastingdienst en dat de hogere hypotheeklasten meetellen bij het bepalen van je draagkracht voor de alimentatie.
Ik denk dat het per saldo helemaal niet zoveel zal schelen als je alles bij elkaar op- en aftrekt. Voor mij zou het een kwestie zijn van hap-slik-weg. Geen gezeur, geen berekeningen, later geen verwijten.
Tsjor
Hans_1982 schreef op 01-08-2024 om 10:27:
[..]
Ik denk dat ik zelf een beetje onduidelijk was. Het is onze vraag aan hun. Als ik de auto krijg zonder haar er voor te compenseren of dat dan gezien wordt als schenking. Wij hebben er namelijk 0,0 verstand van en vandaar dat we dit vragen.
Goede vraag, maar je compenseert met andere dingen. Tenzij je alle waarde van jullie bezittingen in die prachtige lexus hebt gestopt en verder op een houtje bijt.
Tsjor
'Alleen mijn loon bestaat uit een buitenland toelage. Die heb ik alleen als ik in het buitenland ben. Stel ik koop haar uit en ik ga in ons mooie grote huis wonen voor onze dochters. Maar om dit te betalen moet ik minimaal 4 tot 6 maanden per jaar in het buitenland zijn hebben hun niks aan dat mooie huis met al dat speelgoed in de tuin.'
Hoe afhankelijk waren jullie in het verleden en ben jij in de toekomst van die buitenlandtoelage? Het levert nogal zware beslissingen op.
Kan het zijn dat je vaak in het buitenland was en dat zij dan alleen, als onbestorven weduwe thuis zat met de kinderen en dat ze daarom nu zo naarstig op zoek is naar een partner?
Kan het zijn dat je in de toekomst moet gaan kiezen tussen naar het buitenland gaan om alles te kunnen betalen of tijd hebben voor je kinderen?
Hoe ga je dan nu je inkomen bepalen, wat nodig is om berekeningen te maken voor je eigen woning en voor alimentatie?
Tsjor
Hoi,
Wij zijn onderzoekers van de Universiteit Utrecht. Op dit moment doen wij zijn we bezig met een project, waar we kijken hoe gezinnen (met kinderen tussen de 8 en 18) bij een scheiding afspraken en hoe dee kinderen hierbij betrokken worden. Op dit moment zijn de meeste ouders die deelnemen moeders, maar we zijn juist ook heel benieuwd naar de ervaring van vaders!
Wanneer kies je als ouder om iets wel of niet te bespreken met je kind? Als je het bespreekt, hoe doe je dit dan? Wat is fijn voor kinderen zélf, en kan de manier waarop zij betrokken worden zorgen voor afspraken die beter worden nageleefd?
Wij zijn op zoek naar ervaringsdeskundige ouders (en jongeren!) die door het invullen van een vragenlijst hun kennis en ervaring met ons willen delen! Bevindingen worden gebruikt voor passende informatie voor jongeren, ouders en ook mediators, advocaten en familierechters. Deelname is volstrekt vertrouwelijk en kan bijdragen aan meer inzicht in het eigen handelen en ook aanknopingspunten bieden om met uw kind in gesprek te gaan.
Meer info vinden jullie op de website of op onze instagram: luister_uu
Alvast bedankt!
tsjor schreef op 31-07-2024 om 20:52:
[..]
Geen oordeel hoor, maar wel triest als je dan jaren later het resultaat ziet voor haar. Zij is in elk geval niet gelukkiger geworden.
Tsjor
Waarom is dat triest? Je wordt of bent alleen gelukkig(er) als je er een vaste relatie op nahoudt, zoiets? Zoals Izza al schreef, misschien streeft ze geen vaste duurzame relatie met 1 persoon na.
tsjor schreef op 01-08-2024 om 10:39:
'Alleen mijn loon bestaat uit een buitenland toelage. Die heb ik alleen als ik in het buitenland ben. Stel ik koop haar uit en ik ga in ons mooie grote huis wonen voor onze dochters. Maar om dit te betalen moet ik minimaal 4 tot 6 maanden per jaar in het buitenland zijn hebben hun niks aan dat mooie huis met al dat speelgoed in de tuin.'
Hoe afhankelijk waren jullie in het verleden en ben jij in de toekomst van die buitenlandtoelage? Het levert nogal zware beslissingen op.
Kan het zijn dat je vaak in het buitenland was en dat zij dan alleen, als onbestorven weduwe thuis zat met de kinderen en dat ze daarom nu zo naarstig op zoek is naar een partner?
Kan het zijn dat je in de toekomst moet gaan kiezen tussen naar het buitenland gaan om alles te kunnen betalen of tijd hebben voor je kinderen?
Hoe ga je dan nu je inkomen bepalen, wat nodig is om berekeningen te maken voor je eigen woning en voor alimentatie?
Tsjor
Mijn buitenland toelage is altijd gezien als een leuk extra om extra leuke dingen te doen we zijn er totaal niet afhankelijk van. Voor mij ben ik er alleen afhankelijk van als ik ons huidige huis zou overnemen. Voor een nieuwe hypotheek heb ik genoeg aan mijn kale loon. Alimentatie is geen spraken van omdat we co-ouderschap gaan doen. En als er wel sprake van was zou dat richting mij zijn omdat zij aanzienlijk meer verdient dan mijn basis loon. En zij zat inderdaad alleen thuis met de kids als ik weg was. Ze gaf aan dat dit een behoorlijke belasting was vandaar dat wij er voor gekozen hebben om een au pair te nemen die er ondertussen ook is. Als ik naar het buitenland ging was het altijd in goed onderling overleg of het kon. Als zij aangaf dat het even genoeg was dan was mijn werk hier ook coulant in en ging ik niet.
RoodVruchtje schreef op 01-08-2024 om 11:16:
[..]
Waarom is dat triest? Je wordt of bent alleen gelukkig(er) als je er een vaste relatie op nahoudt, zoiets? Zoals Izza al schreef, misschien streeft ze geen vaste duurzame relatie met 1 persoon na.
Omdat je dat aan haar ziet. Als ze gelukkig was met 10 lovers was het ook een goede keuze geweest voor haar.
Tsjor
'Alimentatie is geen spraken van omdat we co-ouderschap gaan doen. En als er wel sprake van was zou dat richting mij zijn omdat zij aanzienlijk meer verdient dan mijn basis loon.'
Zo'n alimentatieberekening zou dus recht trekken wat eventueel scheef zou zitten nadat je een andere woning met hypotheek zou hebben betrokken, omdat er dan rekening wordt gehouden met woonlasten voor je draaglast. En het zou laten zien wat zij dan nu niet aan jou betaalt, terwijl dat volgens de berekeningen eigenlijk wel zou moeten om alles recht te trekken. Dan komt haar 'geschenk' aan jou met betrekking tot de auto ook in een ander daglicht te staan. Eigenlijk is het bedrag waarvan jij nu afziet een geschenk aan haar, elke maand, 5 jaar lang. Zo zie je maar hoe betrekkelijk 'eerlijk' is en ook wel hoeveel er opgelost kan worden als je bepaalde regels volgt en niet zelf regels gaat verzinnen of laat verzinnen door de mediator.
Verder hadden jullie het wel mooi geregeld samen. Ik hoop dat het na de scheiding ook zo goed blijft gaan.
Tsjor
tsjor schreef op 01-08-2024 om 13:13:
'Alimentatie is geen spraken van omdat we co-ouderschap gaan doen. En als er wel sprake van was zou dat richting mij zijn omdat zij aanzienlijk meer verdient dan mijn basis loon.'
Zo'n alimentatieberekening zou dus recht trekken wat eventueel scheef zou zitten nadat je een andere woning met hypotheek zou hebben betrokken, omdat er dan rekening wordt gehouden met woonlasten voor je draaglast. En het zou laten zien wat zij dan nu niet aan jou betaalt, terwijl dat volgens de berekeningen eigenlijk wel zou moeten om alles recht te trekken. Dan komt haar 'geschenk' aan jou met betrekking tot de auto ook in een ander daglicht te staan. Eigenlijk is het bedrag waarvan jij nu afziet een geschenk aan haar, elke maand, 5 jaar lang. Zo zie je maar hoe betrekkelijk 'eerlijk' is en ook wel hoeveel er opgelost kan worden als je bepaalde regels volgt en niet zelf regels gaat verzinnen of laat verzinnen door de mediator.
Verder hadden jullie het wel mooi geregeld samen. Ik hoop dat het na de scheiding ook zo goed blijft gaan.
Tsjor
Over welke alimentatie heb jij het? Ik over kinder alimentatie. Ik krijg het gevoel dat jij het over partneralimentatie hebt.
Ik hoop dat het inderdaad na de scheiding ook in grote lijnen zo blijft gaan. Zij moet zelf ook af en toe voor haar werk naar het buitenland.