Sport
Daar is ze weer, met haar eeuwige ex-gezeur. Maar ik ben benieuwd hoe jullie met het volgende zijn omgegaan (als jullie zoiets meegemaakt hebben).
Ex weigert al sinds het begin van seizoen om één van de kids naar de teamsport te brengen waar hij al jaren lid van is. Vorig seizoen ging alles al moeizaam, maar begin van dit seizoen heeft ex de coach laten weten dat zoonlief wat hem betreft mag stoppen en dat ex hem in ieder geval nooit meer zal brengen. De contributie was al betaald en de nieuwe outfit al aangeschaft, dus ik heb mijn kind nog gewoon laten meedoen, al was het dan maar om de week, omdat vader de andere week simpelweg weigerde te gaan (terwijl hij daarvoor wel altijd actief was en naar de wedstrijden ging). Het is echter een ontzettend dure sport, zeker voor dat halve seizoen dat hij mee mag doen. Met zoon heb ik besproken dat we eens naar andere sporten kunnen kijken, ex heb ik keurig laten weten dat zoon wellicht zou stoppen met teamsport en verder wilde kijken.
Zoonlief was al een tijd fan van zelfverdedigingssporten en hij had met broertje besproken (die zit al jaren op zo’n vereniging) dat hij wel mee wilde doen. Ex keurig op de hoogte gesteld, ex vond dat ok en kind kon niet enthousiaster na zijn eerste proefles. Hij vindt het, zelfs na nadenken en nog wat verder rondkijken, het allergaafste wat hij ooit heeft gedaan.
Je voelt de bui al hangen; nu wil ex ineens niet meer meewerken aan de inschrijving en ik snap niet waarom niet. Het is geen heel kostbare sport, het vindt plaats op dagen dat de kids bij mij zijn en eerder vond hij proeflessen nog een goed idee.
Nu is inschrijven bij een sportvereniging geloof ik wel een gezagsbeslissing. Ik kan dus niet zomaar zonder toestemming laten meedoen (al neemt hij met de kinderen deel aan allerlei golftoernooien totaal buiten mijn medeweten om). Als hij kwaad wil, kan hij dit dan echt tegenhouden en kan hij er echt iets tegen doen als ik zoonlief wel mee laat sporten?
Het gedoe maakt me vooral kwaad omdat ex eerder wel welwillend tegenover de sport stond. Dit lijkt me totaal niet redelijk voor het kind. Nog kwader maakt het me omdat juist hij degene was die ook al weigerde om de teamsport voort te zetten. Ik doe moeite, ik betrek hem bij alle beslissingen en tóch komt er weer gezeik…
Als het op jouw dagen is en jij betaalt en brengt/haalt kind, zou ik het gewoon doen. Denk niet dat een rechter hier iets tegen gaat doen, is ook niet in belang van het kind. Ex hoeft er niks mee en heeft er ook geen last van.
Ik vind inschrijving op een sport daarin echt anders dan een school.
Gewoon doen. Laat hem het heen en weer krijgen. Als hij gaat mekkeren wijs je hem erop dat hij geen bezwaar had en er verder geen werk aan heeft. Hij gaat heus niet naar de rechter om hier een stokje voor te steken, hij zal wel wijzer wezen.
Uiteraard alle appjes met gezanik bewaren...
Uiteraard niet zeggen dat je dit gaat dorn, gewoon proberen of je m kan inschrijven zonder handtekening van ex.
Ik geef training en van de totale groep van 40 kinderen zijn er minstens 2 die alleen in de weken komen dat ze bij hun moeder zijn. Zo triest. Die vaders hebben volgens mij gewoon geen zin; ik denk niet dat ze het actief tegenhouden (en of dat zou kunnen).
Misschien is je ex-man bang dat er toch meer bij komt kijken? Niet dat ik dat beter snap dan gewoon puur je ex-vrouw dwarszitten.
Is het broertje dat er al bij zit ook een kind van deze man? Zo ja, waarom mag hij het dan wel?
Dat broertje er ook op zit komt mooi uit, dan kan vader ook niet doen alsof hij een bezwaar heeft tegen de vechtsport als zodanig.
Gewoon doen. En in het onwaarschijnlijke geval dat hij dreigt met een rechtszaak, zeg je rustig dat jij dan in die rechtszaak om eenhoofdig gezag zal vragen, omdat het zo niet werkbaar is voor jou en de kinderen.
Werkte bij mijn ex uitstekend.
Temet schreef op 28-01-2025 om 06:38:
Uiteraard niet zeggen dat je dit gaat dorn, gewoon proberen of je m kan inschrijven zonder handtekening van ex.
ik heb bij geen enkele vereniging ooit de handtekening van mijn ex hoeven geven.
Dus ik zou ook zeggen gewoon doen.
Dymo schreef op 28-01-2025 om 09:38:
Gewoon doen. En in het onwaarschijnlijke geval dat hij dreigt met een rechtszaak, zeg je rustig dat jij dan in die rechtszaak om eenhoofdig gezag zal vragen, omdat het zo niet werkbaar is voor jou en de kinderen.
Werkte bij mijn ex uitstekend.
Dit inderdaad. Maar omdat je ex wel vervelend is maar waarschijnlijk niet achterlijk, denk ik niet dat hij met een rechtszaak gaat dreigen omdat ook hij deze bui wel zal zien hangen.
Ik ben nog nooit door een sportclub om toestemming gevraagd bij een inschrijving. Wat mij betreft niets met gezag te maken. Kind dus gewoon laten gaan en het zelf regelen. Voortaan ook niet meer zoveel met ex bespreken. Je deelt het gewoon mee en gaat niet in discussie.
"Oh ja A is met sport begonnen net als zijn broer. Ik heb het verder al geregeld". Discussies niet aangaan of afkappen.
Kind er verder buiten houden.
Valeria schreef op 28-01-2025 om 07:47:
Ik geef training en van de totale groep van 40 kinderen zijn er minstens 2 die alleen in de weken komen dat ze bij hun moeder zijn. Zo triest. Die vaders hebben volgens mij gewoon geen zin; ik denk niet dat ze het actief tegenhouden (en of dat zou kunnen).
Misschien is je ex-man bang dat er toch meer bij komt kijken? Niet dat ik dat beter snap dan gewoon puur je ex-vrouw dwarszitten.
Nee hoor, hij weet dondersgoed wat het allemaal inhoudt, want ex was degene die zoon destijds heeft aangemoedigd om deze sport te gaan doen. Terwijl ik de jongste meesleepte naar zwemles, ging hij wekelijks naar de wedstrijden en was als teamouder heel actief. De verbazing dat hij ineens niet meer wilde gaan, was bij de andere ouders van het team nog groter dan bij mij.
Het is waarschijnlijk echt om mij te zieken, zonder te beseffen dat hij zijn kind daarbij benadeelt.
Valeria schreef op 28-01-2025 om 07:47:
Is het broertje dat er al bij zit ook een kind van deze man? Zo ja, waarom mag hij het dan wel?
Zeker, kind van dezelfde vader. Het is dus echt om te zieken. Mocht broertje besluiten om van sport te willen wisselen, zou ik precies hetzelfde gezeur krijgen. Echter, hij zit al lang op deze sportclub, is (in tegenstelling tot de teamsport van grote broer) echt alleen maar op de dagen dat de kinderen bij mij zijn en is redelijk budgetvriendelijk, dus deze sport is voor ons wel vol te houden en ex heeft er niet zoveel over te zeggen op deze manier.
Temet schreef op 28-01-2025 om 07:51:
Dat broertje er ook op zit komt mooi uit, dan kan vader ook niet doen alsof hij een bezwaar heeft tegen de vechtsport als zodanig.
Dat is waar 
. Het is echt alleen maar om discussies te starten, mij op de kast te jagen, moeilijk doen om het moeilijk doen en absoluut weigeren om eens normaal mee te werken. Ook mails over dit onderwerp zijn in principe hetzelfde als altijd: zeurderig, altijd iets benoemen wat ik fout doe, even verwijzen naar mijn rol als moeder en hoe slecht ik ben, nooit antwoord op de vragen die ik stel en alleen maar andere onderwerpen aansnijden, over tig andere onderwerpen beginnen, altijd benoemen dat hij pas over weken wil reageren, altijd discussies willen starten maar tegelijkertijd benoemen dat hij niet met mij wil communiceren en sowieso nooit meewerken aan hetgeen ik verzoek.
Ik had wat dat betreft ook niet anders moeten verwachten in deze situatie en tóch raakt het me dan weer en vind ik het irritant hoe hij zich opstelt.
Dymo schreef op 28-01-2025 om 09:38:
Gewoon doen. En in het onwaarschijnlijke geval dat hij dreigt met een rechtszaak, zeg je rustig dat jij dan in die rechtszaak om eenhoofdig gezag zal vragen, omdat het zo niet werkbaar is voor jou en de kinderen.
Werkte bij mijn ex uitstekend.
Hahah, dat is een goede! Niet dat ik verwacht ooit eenhoofdig gezag te krijgen, maar ik zie nu al op tegen die strijd om de middelbare school voor oudste volgend jaar...
Izza schreef op 28-01-2025 om 10:53:
Ik ben nog nooit door een sportclub om toestemming gevraagd bij een inschrijving. Wat mij betreft niets met gezag te maken. Kind dus gewoon laten gaan en het zelf regelen. Voortaan ook niet meer zoveel met ex bespreken. Je deelt het gewoon mee en gaat niet in discussie.
"Oh ja A is met sport begonnen net als zijn broer. Ik heb het verder al geregeld". Discussies niet aangaan of afkappen.
Kind er verder buiten houden.
Heeft, als je het echt ver wil zoeken, wel met gezag te maken. Kind inschrijven kan zeker zonder zijn toestemming en zonder zijn handtekening. Als een ouder echter heel ver wil gaan, kan hij of zij zelfs een rechtszaak starten hierom. Triest, maar wel waar. Ik denk alleen dat ex in dit geval niet zo ver wil gaan, hij wil vooral mij weer dwarszitten.
Ik dacht netjes te zijn door het mede te delen, ik wilde er geen discussie over starten. En of ik het nu wel of niet had gemeld aan hem, het was sowieso niet goed geweest. In dit geval start hij de discussie door geen toestemming te geven en mij aan het twijfelen te brengen en in het geval dat ik niks had gezegd en kind trots had verteld dat hij was gestart met een andere sport, zou ik pas op dat moment zeikmails krijgen.
Kind hou ik er zeker buiten. Hij kijkt al uit naar zijn eerste echte les en dat ga ik regelen ook. Ik wil alleen ergens zeker weten dat ik hier geen gezeur mee krijg.
Ms_Z schreef op 28-01-2025 om 11:06:
[..]
Kind hou ik er zeker buiten. Hij kijkt al uit naar zijn eerste echte les en dat ga ik regelen ook. Ik wil alleen ergens zeker weten dat ik hier geen gezeur mee krijg.
Gezeur met je ex krijg je sowieso, over dit of wat anders. Dat weet je, verwacht het dan ook, dan valt het mee wanneer het niet zo is. Wettelijk gezeur hoef je niet te verwachten.
Mijn ex kon ook ellenang naast de vraag antwoorden, met allerlei steken boven en onder de gordel. Ik werd een kei in negeren en niet-reageren, ik reageerde alleen over het oorspronkelijke onderwerp. Dus na twee pagina's shit en zonder antwoorden op vraag A, antwoordde ik alleen: Ik maakt hieruit op dat je A geen probleem vindt, of: Als je voor [datum x] geen duidelijk antwoord geeft, ga ik ervan uit dat je akkoord bent.
Uiteindelijk werd het wel minder.
Kijk eens naar geweldloos verzet of paralel ouderschap. Dan doe jij volledig je eigen opvoeding zonder onderling overleg. Je deelt alleen het hoogst noodzakelijk mee wat echt van belang is. Geen discussie of overleg.
In dit geval bepaal jij dus dat kind op een sport gaat. Dit kan door een korte app. Discussies of vervelende opmerkingen langs je heen laten gaan. Dus geen antwoord geven. Zeg ok. Of geef een duimpje.
Volgend jaar met school kan hij zelf lezen wanneer de open dag is. Jij gaat met zoon daarheen en hij kijkt maar of hij aansluit. Geen overleg of uitnodiging. Hopelijk is juf geïnformeerd over deze situatie (anders zou ik dit in een individueel gesprek mededelen). Jij bespreekt met zoon afhankelijk van het advies en de open dag wat een goede school is met juf erbij. Daarna niet meer met hem overleggen. Je verwijst terug naar school.
Overleg is reden voor discussie. Dat zou ik dus niet doen. Volg het advies van professionals en verwijs daar naar. Wil hij anders dan mag hij naar de rechter (wat hij waarschijnlijk niet zal doen).
" Volgend jaar met school kan hij zelf lezen wanneer de open dag is. Jij gaat met zoon daarheen en hij kijkt maar of hij aansluit. Geen overleg of uitnodiging. Hopelijk is juf geïnformeerd over deze situatie (anders zou ik dit in een individueel gesprek mededelen). Jij bespreekt met zoon afhankelijk van het advies en de open dag wat een goede school is met juf erbij. Daarna niet meer met hem overleggen. Je verwijst terug naar school."
Op zich best een aardig idee, maar voor het daadwerkelijk inschrijven op school is helaas wel degelijk instemming van beide ouders nodig en daar wordt vziw ook daadwerkelijk naar gevraagd (bij het VO van mijn kind destijds in elk geval wel). Dit itt tot de situatie bij medische behandelaars en bij sportclubs, die zullen er iha in principe vanuit gaan dat beide ouders het eens zijn en dus genoegen nemen met de verklaring of de handtekening van éen van de ouders.