Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Sport


Je hoeft helemaal niet te overleggen over een middelbare school, de school kun je door jullie zoon laten kiezen. Ga naar open dagen en meld je ex gewoon: "Wij gaan op die-en-die datum naar de open dag van die-en-die school. Als je wilt, kun je ook gaan." Dat is genoeg. 
Na alle open dagen stuur je een berichtje: zoon heeft school x gekozen. Als iemand het dat fout doet in de ogen van je ex, dan is het jullie zoon.
Als je echt 2 handtekeningen nodig hebt om zoon in te schrijven, dan laat je bij voorkeur de school hem uitnodigen of de papieren naar hem opsturen. Meld dan ook alvast ook aan school dat vader wel vaker papieren "kwijtraakt" en te laat inlevert. Dan kan jullie zoon vast gewoon daar beginnen.

Hebben jullie in het ouderschapsplan iets van afspraken over overleg sport,schoolkeuze,brillen,beugels,steunzolen ( zulk soort zaken over de kinderen) ?

Je frustreert jezelf door er nog zoveel moeite in te stoppen en dan denken dat je ex gaat zien hoeveel moeite jij doet. Hij maakt er juist handig misbruik van dat jij hem elke keer zaken keurig meld. 

Je weet toch allang dat hij niet gaat zien welke moeite jij doet? 

 

Ms_Z

Ms_Z

28-01-2025 om 19:18 Topicstarter

Over parallel ouderschap:
Dat traject volgen we nu (na heel veel moeite, want ex wilde pas starten als ik nog een bedrag aan hem zou overmaken). Daar wordt juist tegen me gezegd: volsta in mededelingen. Dus dat doe ik, maar dan krijg ik dus alsnog zulke reacties. Ik zal dat ook weer meenemen, want dit werkt zo natuurlijk niet. 
Ouderschapsplan: hebben we niet. Ooit opgesteld, totaal genegeerd door mijn ex en weggegooid. Volgens de rechter zijn wij niet in staat om tot een werkend ouderschapsplan te komen.

En natuurlijk maak ik me druk om vaak niks en weet ik ook wel dat negeren het enige juiste is dat ik kan doen. Maar toegegeven: dat is soms lastiger dan het is. En ja, ik weet dat ik een bepaald antwoord kan verwachten, en ja, het raakt me. Dan maar even spuien tegen vrienden en familie en zo nu en dan ook even hier .

Probeer om te denken met die mededelingen die je naar hem toe doet. 

Je doet geen mededelingen om van hem een andere reactie te krijgen maar je doet mededelingen omdat jij zelf de regie pakt en doorgaat met hoe jij het leven van jou en je kinderen aan het invullen bent. PUNT. Verwacht niks.

Je typt een mededeling naar hem en op het moment dat je op de knop verzenden gedrukt hebt is het zijn ding geworden. Je hoeft niks van hem. Verzenden van mededeling is dus gelijk een dikke punt. Laat het verder bij hem.

Bekijk daarnaast naar wat je wilt meedelen en waarom, op het moment dat jijzelf weet waarom je een bepaalde mededeling wilt doen en je gaat omdenken kun je best tot de conclusie komen dat een bepaalde mededeling eigenlijk niet eens nodig is om te versturen naar hem. 

Ik had op de koelkast een magneet met de tekst 

"Oh no.....it's you again."

voor als mijn ex weer eens dwars lag om het dwarsliggen.

Geweldig hulpmiddel geweest die magneet.

Gooi er voor jezelf ook wat humor in, werkt ook echt wel ook al is de situatie soms echt ruk.

Als er geen ouderschapsplan is ben je eigenlijk veel vrijer in wat je meedeelt en wat niet. 

Probeer jezelf ook voor ogen te houden dat het een mededeling is, en houd dat in je achterhoofd als hij reageert. Dus in deze situatie:

Jij hebt gemeld dat zoon sport A gaat doen.
 
Ex reageert afwijzend, ongetwijfeld met een heel verhaal over hoe capaciteiten als moeder etc. 
Jij kunt nu bedenken: die reactie was niet nodig, want het was alleen maar een mededeling. Verspilde moeite, zonder van z'n tijd. En je gaat door met je leven. 

Mijn mantra was: IGNORE/DELETE.
En daar ging weer een mail/sms/bericht van ex naar de virtuele prullenbak. 

Ms_Z schreef op 28-01-2025 om 19:18:

Over parallel ouderschap:
(...) Daar wordt juist tegen me gezegd: volsta in mededelingen. Dus dat doe ik, maar dan krijg ik dus alsnog zulke reacties. Ik zal dat ook weer meenemen, want dit werkt zo natuurlijk niet.

En natuurlijk maak ik me druk om vaak niks en weet ik ook wel dat negeren het enige juiste is dat ik kan doen. Maar toegegeven: dat is soms lastiger dan het is. En ja, ik weet dat ik een bepaald antwoord kan verwachten, en ja, het raakt me. Dan maar even spuien tegen vrienden en familie en zo nu en dan ook even hier .

Je hoeft zijn beledigende antwoorden niet "mee te nemen" in het parallel ouderschap. Negeer ze, totaal. Als je ze bespreekt, geef je aan hem aan dat je ze leest en dat ze je raken, en dus moedig je hem aan om door te gaan. Niet doen.

Onthoud dit goed: al zijn loze beschuldigingen en beledigingen zeggen niets over jou, maar alles over hem.

Als je het moeilijk vindt om je eigen berichten kort en emotieloos te houden, vraag dan hier om hulp. Veel mensen hier zijn er heel bedreven in. Je mag me zelfs een pb sturen, als je het liever niet in de groep gooit.

Ex zit ook in de schoolapp neem ik aan. Hij kan gewoon zien wanneer de oudergesprekken zijn met juf. En open dagen zijn algemeen bekend (tenzij hij ver buiten jullie woonplaats woont). Jij gaat gewoon met zoon naar die open dag. En zoon is ook bij het adviesgesprek met de juf. Daarin bespreken jullie/jij met school zijn opties. 

En ik ken een vergelijkbare situatie waarbij de ene ouder het formulier gewoon bij de ander onder de neus heeft gedrukt. Die wilde niet tekenen en toen is het zonder zijn handtekening ingeleverd bij de nieuwe school. Kind is daar wel begonnen want feitelijk mag je een kind geen onderwijs ontzeggen. Na heel veel gedoe en dreiging met een rechtszaak en vervangende toestemming heeft die man getekend. 

En inderdaad maak het de keuze van kinderen. En betrek school in dit proces ipv dat jij de boodschap moet brengen. 

Dymo schreef op 29-01-2025 om 10:30:

Mijn mantra was: IGNORE/DELETE.
En daar ging weer een mail/sms/bericht van ex naar de virtuele prullenbak.

Die virtuele prullenbak niet legen, soms komen die oude mails nog van pas, bijvoorbeeld als het tot een verzoek eenhoofdig gezag komt. 

IMI-x2 schreef op 29-01-2025 om 10:49:

[..]

Je hoeft zijn beledigende antwoorden niet "mee te nemen" in het parallel ouderschap. Negeer ze, totaal. Als je ze bespreekt, geef je aan hem aan dat je ze leest en dat ze je raken, en dus moedig je hem aan om door te gaan. Niet doen.

Onthoud dit goed: al zijn loze beschuldigingen en beledigingen zeggen niets over jou, maar alles over hem.

Als je het moeilijk vindt om je eigen berichten kort en emotieloos te houden, vraag dan hier om hulp. Veel mensen hier zijn er heel bedreven in. Je mag me zelfs een pb sturen, als je het liever niet in de groep gooit.

Ik begrijp uit het bericht van Ms_Z dat er kennelijk een traject loopt, en als dat inderdaad zo is dan zou ik daar wel benoemen dat hij beledigende antwoorden stuurt en dat je dat hinderlijk vindt. Misschien dat hij er dan door die hulpverlener op wordt aangesproken. Niet dat dat per se helpt, maar kwaad kan het ook niet en dan hoort hij het ook eens van een ander. Ik zou dan inderdaad niet zeggen dat het je raakt, vooral proberen een uitgestreken gezicht te houden, en een woord gebruiken als 'hinderlijk' of 'irritant'. Alsof hij een vlieg is die om je hoofd zoemt. 


Loopt er geen traject meer, dan zou ik er inderdaad geen woord aan vuil maken.

Kan je niet iedere mail die je hem stuurt cc'en naar iemand die meeleest, dan ziet hij dat ook en voelt hij misschien toch wat censuur bij wat hij terugstuurt?

Het klinkt zo simpel, ga met je kind  naar de open dagen. Hier waren de open dagen in het weekeinde, dus de helft viel in de tijd dat kinderen bij hun andere ouder waren. Dus dan moet je zelfs over open dagen overleggen.

Vaaas schreef op 01-02-2025 om 19:19:

Het klinkt zo simpel, ga met je kind naar de open dagen. Hier waren de open dagen in het weekeinde, dus de helft viel in de tijd dat kinderen bij hun andere ouder waren. Dus dan moet je zelfs over open dagen overleggen.

Daarom moet het ook het kind zijn dat zegt naar een open dag te willen, niet de moeder. Net zoals het kind een school moet kiezen, niet de ouders.

Vader wil namelijk moeder dwarszitten,  niet zijn kind.

IMI-x2 schreef op 02-02-2025 om 09:21:

[..]

Daarom moet het ook het kind zijn dat zegt naar een open dag te willen, niet de moeder. Net zoals het kind een school moet kiezen, niet de ouders.

Vader wil namelijk moeder dwarszitten, niet zijn kind.

Daar heb je op zich natuurlijk wel gelijk in, maar aan de andere kant mag je als ouder ook weer niet teveel verantwoordelijkheid bij het kind leggen, want dan krijg je weer naar je hoofd dat je het kind belast met volwassen zaken. Dus dat is een fijne evenwichtsoefening...

IMI-x2 schreef op 02-02-2025 om 09:21:

[..]

Daarom moet het ook het kind zijn dat zegt naar een open dag te willen, niet de moeder. Net zoals het kind een school moet kiezen, niet de ouders.

Vader wil namelijk moeder dwarszitten, niet zijn kind.

Tja en als vader dat gewoon overruled?  Meegemaakt helaas.

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.