Scheiding definitief of niet?

Wat een onverwachte wending. Doe het nu maar rustig aan, die overspannenheid is echt niet zomaar voorbij.

Relatietherapie is een uitstekend idee. Je kunt prima aan een relatietherapeut vragen om niet in jullie jeugd (ofzo) te gaan roeren, maar zich te richten op wat er nu speelt.

Als het niet goed voelt, dan is het niet goed. Jullie hebben er duidelijk te weinig over gecommuniceerd. Het lijkt ook wel erg makkelijk te gaan: ze komt terug en verwacht meteen met open armen te worden ontvangen en jij gaat overal in mee.
Je kunt toch bedenktijd vragen op zo'n moment? Je hoeft niet je oren alleen naar haar te laten hangen.
Luister naar je eigen gevoel.

Ik vind het niet raar dat je haar niet vertrouwt. Ze heeft je vertrouwen geschonden, het is nu aan haar om te laten zien dat ze wel te vertrouwen is.
En je hoeft zeker niet haar meteen met open armen te ontvangen. Wat wil ze nu? Terug bij jou? En dan, doen alsof alles koek en ei is? Dat lijkt me een recept voor herhaling.
Wat wil jij? Wat verwacht jij van haar en welke offers wil je zelf brengen?

'Ze weet niet dat ik weet wat ze allemaal over mij hebt gezegd.' Dat lijkt me toch het eerste begin. Ik denk dat er geen ontkomen aan is. Als je een nieuwe start wil maken, dan zul je haar moeten vertellen dat je weet wat ze allemaal over je gezegd heeft en hoe je dat te weten bent gekomen.  Het wil overigens niet zeggen dat wat je gehoord hebt ook echt haar mening is. Mensen zeggen soms iets in een periode van ergernissen wat ze niet echt menen. Maar het kan ook verhelderen waarom ze tijd nodig had om zich te bezinnen op de relatie. Ik hoop dus dat je er een open gesprek van kunt maken.

Tsjor

En toch ben ik het met Tsjor eens. Er is een hoop gezegd en gedaan door jullie allebei. Als je een doorstart wil maken moet je open en eerlijk tegen elkaar zijn. Ik zou wel tegen je dochter zeggen dat je het er met haar moeder over gaat hebben. Maar je vrouw mag ook helemaal niet van je dochter vragen om daar haar mond over te houden tegen jou. Zo wordt ze gedwongen een partij in jullie gesteggel. Haal jij maar snel je dochter er weer tussenuit. Hopelijk is je vrouw zo verstandig om haar excuses aan te bieden aan jullie dochter, want dit is echt niet goed te praten. Ook als jullie gescheiden zouden zijn, jij bent de vader. Alleen al om die reden moet ze respectvol over jou praten tegen jullie kinderen.

Regel zo snel mogelijk relatietherapie. Wij hebben veel gehad aan onze therapeute, die werkte op basis van EFT (Emotionally Focused Therapy). Te vinden via de site 
Op zoek naar (relatie)therapie? | EFT
Heel belangrijk is dat jullie je beiden prettig voelen bij de therapeut. Man en ik hebben destijds ieder 2 voorstellen gedaan, uiteindelijk op basis van telefonisch contact met de voorstellen van de ander er ieder 1 uitgezocht en met die 2 hebben we een intake gedaan. We waren er al snel uit welke het moest worden. Zij heeft ons huwelijk echt gered. En zij kreeg voor elkaar wat mij nooit gelukt was: dat man inzag dat hij zelf ook wel wat therapie kon gebruiken. Hij heeft sessies met haar apart gehad, en later ook nog zelf een psycholoog bezocht. Ik hoop dat als jullie eenmaal samen ergens in therapie zijn, de drempel voor je vrouw wat lager wordt om voor zichzelf hulp te accepteren en te zoeken.

Maar de huisarts kan jullie vast ook wel goede suggesties aan de hand doen. Die kent als het goed is de therapeuten in de buurt wel een beetje. En kan misschien bemiddelen bij eventuele wachtlijsten. Wij konden overigens binnen een maand terecht, maar dat was wel 4 jaar geleden...

Ik heb het al eerder tegen je gezegd: probeer echt de stabiele factor te worden. Je laat je (zoals ik het hier lees) flink meeslepen door je emoties, en dat is logisch, maar dat is echt heel contraproductief als je vrouw zo stuitert. Sla haar niet meteen met een scheiding om haar oren als je dat eigenlijk helemaal niet wilt. Je ziet, daar moet je nu zelf weer op terugkomen. Je kunt best een grens aangeven, maar terugslaan of het initiatief naar je toetrekken zou ik gewoon niet doen. Mensen hier die je dat aanraden hebben zelf denk ik nooit iets dergelijks meegemaakt. Je vrouw is overspannen en heeft tijd nodig om weer op te krabbelen. Het is echt ongelooflijk naar voor jou dat jij de boksbal bent, dat snap ik echt. Maar jouw analyse klopt, ze gedraagt zich puberaal en daarbij hoort afzetten. En tegen wie zetten pubers zich af? Tegen degene waarvan ze weten dat die toch wel van ze houdt. Vindt ook geen enkele puberouder leuk, maar ze moeten er doorheen om de relatie weer beter te kunnen laten worden. Zo zie ik jouw vrouw ook. Haar kind kan ze niet wegduwen, zichzelf ook niet, dan jij maar. Ik geloof echt niet dat het persoonlijk is, dat blijkt ook wel uit dat ze toch steeds weer contact zocht. Laat haar even 'uitrazen', probeer dat zoveel mogelijk van je af te laten glijden en heb geduld. Ondertussen wel reageren op haar toenadering, en meteen die relatietherapie regelen! Het negatieve negeren en het positieve belonen, ook net als bij kinderen.

Succes Ruud. Hoop dat jullie het redden samen.

Pippeltje schreef op 18-08-2022 om 09:44:

Als het niet goed voelt, dan is het niet goed. Jullie hebben er duidelijk te weinig over gecommuniceerd. Het lijkt ook wel erg makkelijk te gaan: ze komt terug en verwacht meteen met open armen te worden ontvangen en jij gaat overal in mee.
Je kunt toch bedenktijd vragen op zo'n moment? Je hoeft niet je oren alleen naar haar te laten hangen.
Luister naar je eigen gevoel.

En hij mag er niks over vragen, want dan krijgt hij meteen het verwijt dat hij haar niet vertrouwt.

Mensen die met dit soort intimidatie vertrouwen moeten winnen, zijn meestal niet te vertrouwen. 

Ruud,

Ik vind dat je niet hoeft te vertellen dat je dochter alles aan jou heeft verteld. Maar je kan beter wel aangeven dat je weet dat je vrouw jullie dochter erbij betrekt. En dat dit een no go is voor jou vanaf nu. Idee?

Wat betreft die collega: Ik vermoed dat je vrouw ook graag wil praten over dat jullie ook niet goed gaan. Ellende verbind. Of het heeft haar goed gevoel te kunnen helpen. Heeft zij andere mensen waar ze dit mee deelt? Of kan delen? 

Je kan het niet verbieden, moet je ook niet doen, maar je kan wel je gevoel uitspreken. Wat het jou doet. Dat je het niet begrijpt in de fase waarin jullie zitten. Of ze het kan uitleggen. 

Wat doet het jou? Heb je dat helder? Want je praat over we gaan uit elkaar maar je windt jezelf toch op hierover? 

Ruud1971! schreef op 20-08-2022 om 08:09:

[..]

Nu gaat ze dinsdag een bakkie koffie drinken bij haar mannelijke collega thuis. Hadden ze al afgesproken. Hij heeft het zogenaamd moeilijk in zijn relatie. Wat moet ik hier nou weer mee. Op het werk kunnen ze er niet over praten. Kan ze niet nadenken dat dit raar overkomt naar mij toe na deze weken?. Kan haar het niet verbieden want dan vertrouw ik haar niet.... Help wat moet ik doen of ben ik jaloers??? Had hier al over gevraagd maar ze zegt dat er niks is. Moet ik nu mijn grens aangeven met grote kans dat alles ontploft.

Natuurlijk kan ze dat bedenken, maar het interesseert haar niet. Ze heeft duidelijk lak aan jou. 

Ik zou grenzen aangeven en bewaken.

Ik vind wel dat je 't mag verbieden dat ze bij die collega op de koffie gaat. Was 't nu een vriendin waar ze haar sores mee ging bespreken, hart lucht en Ed oké prima maar kom op, sluit je ogen er niet voor. Dat er problemen zijn tussen jullie ok, maar ze kan niet zomaar haar heil gaan zoeken bij een ander. Dit is geen open relatie. Ze doet jou er pijn mee, is dat echt wat ze wil? Ze is terug gekomen maar doet gewoon verder, nee, ik zou echt wel je grens aan geven nu.

Pennestreek schreef op 18-08-2022 om 15:12:

Sla haar niet meteen met een scheiding om haar oren als je dat eigenlijk helemaal niet wilt. Je ziet, daar moet je nu zelf weer op terugkomen. Je kunt best een grens aangeven, maar terugslaan of het initiatief naar je toetrekken zou ik gewoon niet doen. Mensen hier die je dat aanraden hebben zelf denk ik nooit iets dergelijks meegemaakt.

Vetgedrukte vind ik persoonlijk nogal een dooddoener, niet iedereen handelt hetzelfde en daar is ook helemaal niets mis mee. Ik lees namelijk ook vrij regelmatig posts van mensen die weldegelijk in hetzelfde schuitje zitten/zaten en het anders aanpakken. Waarom andere adviezen scharen onder ‘nooit iets dergelijks meegemaakt te hebben’? Daarmee zeg je eigenlijk dat alleen jouw theorie en advies de juiste is!