Scheiden met 3 jonge kindjes
we gaan scheiden met jonge kinderen. samen een koopwoning en sta sinds enkele maanden pas ingeschreven voor een huurwoning.
kopen of particulier huren ligt niet binnen mijn financiële macht.
en nu? dit lijkt een groot probleem.. nog niet gesproken over alle andere stappen die we moeten nemen. geen idee.
iemand tips? hoe zijn jullie aan een woning gekomen?
contact met papa is goed, en we wonen verplicht samen nu. dit is natuurlijk niet ideaal. birdnesting is ook nog een optie, maar de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning bedraagt 5 a 8 jaar.
Kikki39 schreef op 12-05-2023 om 21:45:
Zou dit dan niet betekenen dat hij er nu wel echt een punt achter wilt zetten anders zocht hij nog wel toenadering.
Ja ik besef wel dat hij echt wil scheiden. Maar ik begrijp gewoon niet waarom hij zich dan nog zo gedraagd zoals hij doet.
Thuis werken terwijl hij naar kantoor kan, vragen of we straks samen koffie drinken, vragen of we met het gezin ergens naar toe gaan etc.
Als je wil scheiden en zegt ongelukkig te zijn dan denk ik.. Dan wil je toch zo min mogelijk bij die persoon in de buurt zijn? En geen koffiemomentjes meer samen hebben, en vind je het niet erg om hele dagen te werken anders zit je toch bij elkaar in één huis.
ben ik met je eens, maar iedereen is anders. Misschien is hij toch bang om alleen te zijn en voelt hij nog wel de verbinding met je. Maar ja, ik zou het hem gewoon vragen...
Ja, misschien moet je deze tijd gebruiken om hem van alles te vragen. Het zou fijn zijn als je daar de vrijheid voor kunt voelen. Ik kan me voorstellen dat je dat niet voelt vanwege enerzijds de verbijstering en anderzijds de hoop dat het misschien nog goed komt. Waarschijnlijk ben je (begrijpelijk) zo vol in je hoofd dat je aan meer dan observeren en er niks van kunnen bakken niet toekomt. Maar stel nu dat je toch ruimte zou kunnen maken in je hoofd om vragen te bedenken, vragen die misschien wel eng lijken, maar die ook weer niet heel gek zijn om te vragen. Of opmerkingen. Zoals als je dan koffie aan het drinken bent, zeggen, ik zal dit wel missen.. En dan kijken hoe hij reageert. Of: gek he, dat we hier nog zo gezellig zitten nu...
Ik weet niet of ik het zou kunnen. Ik zat in een situatie ooit die een klein beetje te vergelijken was. En als ik dan iets vroeg (ik vroeg een keer: hoe zie je je leven nu voor je?) dan voelde ik er zelf te veel spanning bij. En ook waren dat te bombastische vragen denk ik. Je zou als het ware hetzelfde moeten doen als bij lucide dromen waarbij bewuste dromers soms denken: o, nu ik weet dat ik droom, kan ik wel eens iets doen wat ik normaal nooit zou doen en dan kijken wat er gebeurt uit nieuwsgierigheid.
In jouw situatie is daar dan iets heel moeilijks voor nodig, dat je in jezelf ruimte probeert te maken voor het accepteren dat dit nu blijkbaar jullie werkelijkheid is. Het is als een droom, maar toch zit je er nu wel in. In plaats van eerst krampachtig proberen uit die 'droom' te komen, kun je vragen stellen aan je man die je anders nooit zou vragen.
ik denk dat je in een shock bent wat logisch is, je zit in een slechte film opeens en niets gaat zoals je hoopte. Tegelijkertijd geeft hij jou hoop, mss onbewust maar toch... tis ook duidelijk dat hij zich nog prettig voeld bij je anders zou hij niet koffie met je willen drinken... dus chaos in jouw hoofd. Ik zou hem echt even terug trekken en toespreken, hij moet toch een keus maken, scheiden? Ok maar vertrek dan, doe iets. Is hij niet 100% zeker ook prima maar dan moet hij mss tijdelijk weg om na te denken. Mijn man had t ook in zn hoofd gehaald om van mij te scheiden maar mij niets gezegd. Hij koos om vreemd te gaan en opeens te bedenken dat hij toch niet wou scheiden van mij. Maar ja t vreemdgaan heeft veel stuk gemaakt ook al heeft t hem wel doen inzien hoeveel hij van me hield. Ik wou dat hij t wel had gezegd en dat we dan naar een oplossing hadden gezocht of uit mekaar tijdelijk en dan had ie mss wel een ander gehad maar dan was t geen vreemdgaan. Ik denk niet dat jouw man zeker is van zn zaak, stel hem bv voor om tijdelijk uit mekaar te gaan, dan zal hij uiteindelijk wel tot inkeer komen want hij is duidelijk nog graag bij je. Sterkte!!
A.nne schreef op 12-05-2023 om 22:01:
[..]
Ja ik besef wel dat hij echt wil scheiden. Maar ik begrijp gewoon niet waarom hij zich dan nog zo gedraagd zoals hij doet.
Thuis werken terwijl hij naar kantoor kan, vragen of we straks samen koffie drinken, vragen of we met het gezin ergens naar toe gaan etc.
Als je wil scheiden en zegt ongelukkig te zijn dan denk ik.. Dan wil je toch zo min mogelijk bij die persoon in de buurt zijn? En geen koffiemomentjes meer samen hebben, en vind je het niet erg om hele dagen te werken anders zit je toch bij elkaar in één huis.
Het zegt dat hij jou al heeft losgelaten en jij hem niks meer doet. Daarom kan hij gewoon zijn ding doen met jou om hem heen zonder dat hij afstand zoekt. Want die heeft ie al.
Klinkt misschien heel hard, maar het is juist geen teken dat hij in de war is of bij elkaar wil blijven of nog van je houdt.
Ik zou zelf stappen gaan zetten voor de scheiding. Jij bent degene die hier aan kapot gaat, niet hij. Hij is los, jij moet dat hele proces nog starten. Hoe ga je dat doen als hij in je buurt is elke dag? Misschien heeft hij een reden om te wachten met dingen regelen. Is er iemand anders die ook nog dingen moet regelen.
Foetsie schreef op 13-05-2023 om 07:28:
[..]
Het zegt dat hij jou al heeft losgelaten en jij hem niks meer doet. Daarom kan hij gewoon zijn ding doen met jou om hem heen zonder dat hij afstand zoekt. Want die heeft ie al.
Klinkt misschien heel hard, maar het is juist geen teken dat hij in de war is of bij elkaar wil blijven of nog van je houdt.
Precies dit. En hoe zuur het ook voor je is, wees "blij" dat er geen ruzieachtige situatie is. Komt op mij over dat hij op een vriendschappelijke manier met je om wil blijven gaan.
Foetsie schreef op 13-05-2023 om 07:35:
Ik zou zelf stappen gaan zetten voor de scheiding. Jij bent degene die hier aan kapot gaat, niet hij. Hij is los, jij moet dat hele proces nog starten. Hoe ga je dat doen als hij in je buurt is elke dag? Misschien heeft hij een reden om te wachten met dingen regelen. Is er iemand anders die ook nog dingen moet regelen.
Ik weet niet of die los van je is. Het kan allemaal, op een ander wachten, overspannen, verliefd. Er zijn zo veel verschillende opties in een huwelijkscrisis. Maar dat is op dit moment (even) niet relevant.
Het gaat om jou. Je hebt niet gekozen om vriendschap met hem aan te gaan. Je hebt hem gekozen als liefdespartner. Fuck hem. Je moet actie ondernemen om uit deze vicieuze cirkel te komen en hem wakker te schudden. Wanneer gaat die ergens anders wonen?. Spreek met een man alleen af en vertel hem dat. En nee geen seks alleen koffie o.i.d. Kan ook een lotgenoot zijn maar dat hoeft hij niet te weten. Heeft bij mij zeker geholpen. Nu denkt die toch dat sloofje wacht toch wel op mij. Is afhankelijk enz enz. Dus hup actie. Laat zien wie je bent.
Misschien dat hij zich voorgenomen heeft 'goed' uit elkaar te gaan. En vandaar misschien het uitstapje naar de dierentuin. Voor de kinderen.
Maar ja, enerzijds is hij dan wel een enorme coole kikker. Alsof hij er misschien al langer vrede mee heeft...
Ruud1971! schreef op 13-05-2023 om 12:11:
Spreek met een man alleen af en vertel hem dat. En nee geen seks alleen koffie o.i.d. Kan ook een lotgenoot zijn maar dat hoeft hij niet te weten. Heeft bij mij zeker geholpen. Nu denkt die toch dat sloofje wacht toch wel op mij. Is afhankelijk enz enz. Dus hup actie. Laat zien wie je bent.
Wat een slecht advies, nogal een staaltje van passief-agressief gedrag vind ik dat. Als je al dit soort acties zou moeten ondernemen om je partner wakker te schudden, is het wel duidelijk wat de status van je relatie is.
Daarnaast is het (voor mij) mij wel duidelijk dat ‘laat zien wie je bent’ in ieder geval niet op deze TO van toepassing is icm afspreken met een andere man. Denk je niet dat haar man dit ook zal weten?
Pippeltje schreef op 13-05-2023 om 12:42:
Misschien dat hij zich voorgenomen heeft 'goed' uit elkaar te gaan. En vandaar misschien het uitstapje naar de dierentuin. Voor de kinderen.
Maar ja, enerzijds is hij dan wel een enorme coole kikker. Alsof hij er misschien al langer vrede mee heeft...
Je bent mij net voor, wilde ook zoiets schrijven en is ook mijn gevoel. Daarnaast heeft hij mss ook een soort van schuldgevoel en probeert hij dat op deze manier te compenseren.
Zolang jij het hem niet zelf vraagt blijft het gissen natuurlijk, dus ik zou hem in het vervolg meteen aanspreken op dit soort acties. Ook hij moet gaan inzien dat hij jou hiermee enkel (valse) hoop geeft en dit niet door de beugel kan.
Doe je dit niet, omdat je bang bent voor het antwoord Anne?
ik heb hem wel eens gevraagd naar bepaalde handelingen of waarom hij bepaald gedrag laat zien.. maar krijg vrijwel altijd het antwoord 'ik doe het voor de kinderen'. Dus ik vraag niet meer..
En mijn hoop dat het goedkomt is er niet meer. Ik wil ook niet meer naar alles wat hij mij geflikt heeft. Neemt niet weg dat ik ontzettend opzie tegen een toekomst alleen met de kinderen.
En omdat ik niet begrijp waarom hij niet verder wil met ons huweljk. Hij zegt niet gelukkig te zijn met me.
Weetje allemaal prima, maar waarom ga je dan wel koffie drinken met me, of waarom stel je dan een uitje met het gezin voor.
Ps. Het is mij nooit opgevallen dat hij ingelukkig was, dit kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel.
Dus ik begreep al niks van zn keuze... maar nu de kogel door de kerk is, en ik ook op een punt ben gekomen dat ik niet meer wil (want ik heb ook grenzen!) Begrijp ik er nog minder van.....
Anne, je wil van alles begrijpen wat niet te begrijpen is. Hij zit in een andere dimensie. Niet meer jullie als gezin, maar in een eigen toekomst. Jij bent geen factor meer in zijn leven, maar wel een middel om het leven van zijn kinderen zo min mogelijk te verstoren.
Luister naar wat hij zegt: hij doet het voor de kinderen. Hij doet niks meer voor jou. En dat is niet verkeerd, op dat punt ga jij ook komen. Maar voordat je dat kan moet je jezelf de ruimte geven om afstand te nemen. Dus hij moet weg of jij moet weg of jullie moeten ombeurten weg. En dan elkaar even zo min mogelijk zien.
A.nne schreef op 13-05-2023 om 13:08:
ik heb hem wel eens gevraagd naar bepaalde handelingen of waarom hij bepaald gedrag laat zien.. maar krijg vrijwel altijd het antwoord 'ik doe het voor de kinderen'. Dus ik vraag niet meer..
Weetje allemaal prima, maar waarom ga je dan wel koffie drinken met me, of waarom stel je dan een uitje met het gezin voor.
.
Hier geef je eigenlijk zelf al het antwoord op je vraag Anne.
Hij drinkt koffie met jou op een vriendschappelijke manier, gaat op een familie-uitje op een vriendschappelijke manier én voor de kinderen. Hij drinkt met jou koffie zoals hij dat ook met een vriend(in) zou kunnen doen, want hij waardeert jou als persoon, maar heeft geen liefdesgevoelens meer zoals je dat in een liefdesrelatie hebt. Sorry, klinkt wellicht harder dan ik het bedoel.
Hij is, itt jou, al uit de verbinding. Toch zou je hem duidelijk moeten maken dat dit niet voor jou geldt, dat jij nog niet zo ver bent en je het ook erg moeilijk vindt los te komen zolang hij nog geen stappen tot een scheiding zet. Heb je hem dat al weleens op de man af gevraagd? Waarom wel steeds roepen dat je wilt scheiden, maar geen stappen ondernemen?
Als je in je hoofd al los bent is er niet meer zoveel haast om weg te gaan, tenzij er iemand anders wacht om te gaan samenwonen. Want je worsteling is voorbij, je bent vrij in je hoofd, maar je hoeft nog geen ingewikkelde besluiten te nemen over huis, kinderen en financiën. Je huishouden wordt gedaan, voor je kinderen wordt gezorgd er is altijd oppas. En ondertussen heb je alle tijd om te dromen over je nieuwe vrije leven, zonder de nadelen ervan. Ideaal toch?