Scheiden met 3 jonge kindjes
we gaan scheiden met jonge kinderen. samen een koopwoning en sta sinds enkele maanden pas ingeschreven voor een huurwoning.
kopen of particulier huren ligt niet binnen mijn financiële macht.
en nu? dit lijkt een groot probleem.. nog niet gesproken over alle andere stappen die we moeten nemen. geen idee.
iemand tips? hoe zijn jullie aan een woning gekomen?
contact met papa is goed, en we wonen verplicht samen nu. dit is natuurlijk niet ideaal. birdnesting is ook nog een optie, maar de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning bedraagt 5 a 8 jaar.
Foetsie schreef op 13-05-2023 om 13:35:
Als je in je hoofd al los bent is er niet meer zoveel haast om weg te gaan, tenzij er iemand anders wacht om te gaan samenwonen. Want je worsteling is voorbij, je bent vrij in je hoofd, maar je hoeft nog geen ingewikkelde besluiten te nemen over huis, kinderen en financiën. Je huishouden wordt gedaan, voor je kinderen wordt gezorgd er is altijd oppas. En ondertussen heb je alle tijd om te dromen over je nieuwe vrije leven, zonder de nadelen ervan. Ideaal toch?
Ja, juist daarom zou ik hem op de man af confronteren daden bij het woord te gaan voegen!
Ik begrijp echt wel dat dit ontzettend moeilijk is voor TO, maar dat is volgens mij de enige manier hem jouw grens duidelijk te maken en tevens zichzelf te beschermen voor nóg meer pijn en verdriet.
RoodVruchtje schreef op 13-05-2023 om 13:41:
[..]
Ja, juist daarom zou ik hem op de man af confronteren daden bij het woord te gaan voegen!
Ik begrijp echt wel dat dit ontzettend moeilijk is voor TO, maar dat is volgens mij de enige manier hem jouw grens duidelijk te maken en tevens zichzelf te beschermen voor nóg meer pijn en verdriet.
Ja dat denk ik ook. Ik heb dat ook moeten doen. Mijn man dacht ook dat we nog wel maanden gezellig samen in één huis konden blijven wonen. Maar hij was al los en ik moest daar nog mee beginnen. Dat gaat gewoon niet als je nog zoveel samen bent. Dus ik heb gezegd dat hij het huis uit moest gaan. De beste stap die ik had kunnen zetten, want toen pas begon het loslaten en de weg naar herstel. Je gaat er aan onderdoor als je zo lang tegen wil en dank blijft bungelen.
Als aanvulling op mijn laatste post zou ik iets zeggen als:
Duidelijk dat je niet meer van mij houdt als vrouw van zijnde en enkel nog op een vriendschappelijke basis met mij wil omgaan. Dit houdt echter wel in dat het nooit mijn keus is geweest onder 1 dak met een vriend/vriendin te wonen, dus ook niet met jou. Ik stel dus voor dat je, totdat onze scheiding is afgehandeld, je maar bij een andere vriend gaat wonen. Er een regeling komt vwb onze kinderen op 50/50 basis en je ook dat voor jezelf gaat regelen, want ook dit is een gevolg van jouw keuze welke ik niet voor jou ga oplossen! Binnen een week/maand/whatever hoor ik graag hoe of wat, want doorgaan zoals het nu gaat is geen optie!
Ik besef heus wel dat dit alles heel makkelijk gezegd is voor een buitenstaander, maar je zal hem tóch op de één of andere manier in beweging moeten krijgen, toch? En misschien geeft dit alles ook wel een opening tot een goed gesprek met enige duidelijkheid voor jou! Dat heb jij nu hard nodig namelijk.
RoodVruchtje schreef op 13-05-2023 om 12:44:
[..]
Wat een slecht advies, nogal een staaltje van passief-agressief gedrag vind ik dat. Als je al dit soort acties zou moeten ondernemen om je partner wakker te schudden, is het wel duidelijk wat de status van je relatie is.
Soms heeft iemand een wake up call nodig. Hun relatie is al geen relatie meer. Dus je hebt niks te verliezen. Als hij geen moeite heeft met zo'n date dat zegt dit genoeg. Anders gaat die echt wakker worden en gaat vechten voor je. TO is een gewoonte geworden voor haar man. Ach TO snap dat je boos bent maar een relatie gaat soms door diepe dalen.
Bedankt voor jullie reacties.
Zoals jullie weten kunnen we geen kant op qua woning. Het gaat nog wel een paar jaar duren voordat ik iets voor mezelf heb. Een huurwoning vinden in deze tijd is erg moeilijk.
We hebben 2 opties.. zo te horen raden jullie optie 1 aan. Maar hoor het graag nog even. Fijn dat er buitenstaanders meedenken!
Optie 1: zo snel mogelijk birdnesten. Om en om in onze huidige woning en de andere momenten bij onze ouders of vrienden in. Zou best kunnen dat we dit zeer lange tijd moeten volhouden....
Optie 2: proberen nog een jaar samen te wonen, dan hebben we 2 van de 3 kinderen op de basisschool. Kunnen we voorlopig nog de zorg verdelen rondom de kinderen, blijft voor hun alles nog even normaal. Tegen die tijd gaan birdnesten tot we beiden een eigen woning hebben.
Dit idee is vooral bedacht omdat de sociale woningcorporatie heeft aangegeven dat het wel 5 jaar of langer kan duren voor we een huurwoning hebben. En zolang birdnesten...... dat is wel heel lang. Dan maar zolang mogelijk blijven samenwonen voor de kinderen en de zorg samen doen.
Ruud1971! schreef op 13-05-2023 om 14:02:
[..]
Soms heeft iemand een wake up call nodig. Hun relatie is al geen relatie meer. Dus je hebt niks te verliezen. Als hij geen moeite heeft met zo'n date dat zegt dit genoeg. Anders gaat die echt wakker worden en gaat vechten voor je. TO is een gewoonte geworden voor haar man. Ach TO snap dat je boos bent maar een relatie gaat soms door diepe dalen.
Al heb je niets te verliezen wil nog niet zeggen dat je jezelf hoeft te verlagen tot dat niveau natuurlijk. Lijkt mij dat dat de status van hun relatie wel duidelijk genoeg is? Of denk jij dat Anne überhaupt zin en energie heeft met een andere man af te spreken al is het om haar man uit de tent te lokken?
A.nne schreef op 13-05-2023 om 14:09:
Bedankt voor jullie reacties.
Zoals jullie weten kunnen we geen kant op qua woning. Het gaat nog wel een paar jaar duren voordat ik iets voor mezelf heb. Een huurwoning vinden in deze tijd is erg moeilijk.
We hebben 2 opties.. zo te horen raden jullie optie 1 aan. Maar hoor het graag nog even. Fijn dat er buitenstaanders meedenken!
Optie 1: zo snel mogelijk birdnesten. Om en om in onze huidige woning en de andere momenten bij onze ouders of vrienden in. Zou best kunnen dat we dit zeer lange tijd moeten volhouden....
Optie 2: proberen nog een jaar samen te wonen, dan hebben we 2 van de 3 kinderen op de basisschool. Kunnen we voorlopig nog de zorg verdelen rondom de kinderen, blijft voor hun alles nog even normaal. Tegen die tijd gaan birdnesten tot we beiden een eigen woning hebben.
Dit idee is vooral bedacht omdat de sociale woningcorporatie heeft aangegeven dat het wel 5 jaar of langer kan duren voor we een huurwoning hebben. En zolang birdnesten...... dat is wel heel lang. Dan maar zolang mogelijk blijven samenwonen voor de kinderen en de zorg samen doen.
Ik zou hem vragen binnen een maand het huis te verlaten en hem een oplossing laten zoeken. Jij hoeft dit niet op te lossen.
A.nne schreef op 13-05-2023 om 13:08:
ik heb hem wel eens gevraagd naar bepaalde handelingen of waarom hij bepaald gedrag laat zien.. maar krijg vrijwel altijd het antwoord 'ik doe het voor de kinderen'. Dus ik vraag niet meer..
En mijn hoop dat het goedkomt is er niet meer. Ik wil ook niet meer naar alles wat hij mij geflikt heeft. Neemt niet weg dat ik ontzettend opzie tegen een toekomst alleen met de kinderen.
En omdat ik niet begrijp waarom hij niet verder wil met ons huweljk. Hij zegt niet gelukkig te zijn met me.
Weetje allemaal prima, maar waarom ga je dan wel koffie drinken met me, of waarom stel je dan een uitje met het gezin voor.
Ps. Het is mij nooit opgevallen dat hij ingelukkig was, dit kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel.
Dus ik begreep al niks van zn keuze... maar nu de kogel door de kerk is, en ik ook op een punt ben gekomen dat ik niet meer wil (want ik heb ook grenzen!) Begrijp ik er nog minder van.....
Er zijn zoveel gescheiden mensen die koffie drinken met elkaar of uitjes doen samen met de kinderen. Dat je het niet meer ziet zitten om liefdespartners te zijn wil niet zeggen dat je niet vriendschappelijk met elkaar om kan gaan. Weesblij dat het geen ruzie is.
Ik snap dat je meer uitleg wil. Maar soms is het liefdesgevoel gewoon op, niet meer of minder.
A.nne schreef op 13-05-2023 om 14:09:
Bedankt voor jullie reacties.
Zoals jullie weten kunnen we geen kant op qua woning. Het gaat nog wel een paar jaar duren voordat ik iets voor mezelf heb. Een huurwoning vinden in deze tijd is erg moeilijk.
We hebben 2 opties.. zo te horen raden jullie optie 1 aan. Maar hoor het graag nog even. Fijn dat er buitenstaanders meedenken!
Optie 1: zo snel mogelijk birdnesten. Om en om in onze huidige woning en de andere momenten bij onze ouders of vrienden in. Zou best kunnen dat we dit zeer lange tijd moeten volhouden....
Optie 2: proberen nog een jaar samen te wonen, dan hebben we 2 van de 3 kinderen op de basisschool. Kunnen we voorlopig nog de zorg verdelen rondom de kinderen, blijft voor hun alles nog even normaal. Tegen die tijd gaan birdnesten tot we beiden een eigen woning hebben.
Dit idee is vooral bedacht omdat de sociale woningcorporatie heeft aangegeven dat het wel 5 jaar of langer kan duren voor we een huurwoning hebben. En zolang birdnesten...... dat is wel heel lang. Dan maar zolang mogelijk blijven samenwonen voor de kinderen en de zorg samen doen.
Nee, nee, en nee A.nne dat moet je niet doen, bij elkaar blijven totdat… je gaat eraan onderdoor. Hij houdt niet meer van jou, maar jij bent nog niet zo ver in dat proces. Zoek desnoods een heel andere baan en ga veel meer verdienen maar ik zie je nergens controle hebben. En dat is wat jij voor jezelf en je kinderen moet doen: controle!
Sterkte
Sini
Ik kon dat niet, samen in een huis blijven. Het was te moeilijk. Elke keer dat ik hem zag, ging ik onderuit. Het deed zoveel pijn. Ik heb hem weggestuurd om overeind te kunnen blijven en aan mijn leven zonder hem te kunnen werken.
Als je samen in 1 huis woont, zul je elke keer weer van die momenten hebben van ‘Ja, maar het eten was wel gezellig.’ ‘Hij stelt wel een uitje voor met de kinderen.’ En elke keer ben je dan in verwarring en bezig hem te begrijpen. Maar die energie moet daar niet meer heen gaan, maar naar jezelf en de kinderen.
Het is echt niet zo dat hij 5 jaar lang gaat birdnesten. In die tijd heeft hij al lang weer iemand anders, of jij. Maar dat gaat niet zo als je samen in een huis blijft wonen.
Dan gaat ie maar op een matrasje op de grond bij vrienden.
Dit is niet te doen.
En op zijn zorgdagen gaat hij om een redelijke tijd daar weer naar toe. Want ondanks dat hij er dan niet woont kan hij wel zorgen voor de kinderen.
Ik heb mijn ex destijds naar familie verwezen, zoon en ik bleven in het huis wonen en de zorgtaken waren wel al verdeeld alsof we gescheiden waren. Dus ex kwam vroeg, deed de ochtendroutine, bracht zoon naar kdv haalde hem op, kookte, at met zoon, ruimde de keuken op, bracht 'm naar bed en rond half 10 kwam ik thuis deden we een overdracht van een paar minuten en ging hij weg. 'S morgens deed ik mijn ding en als ik 's avonds wel vroeg thuis was ging ik in mijn slaapkamer tv kijken of zo.
Dat heeft een aantal maanden geduurd tot ik mijn nieuwe huisje kon betrekken en hij ging samen wonen met de vrouw met wie hij dus wel al een relatie had maar wat volgens hen beiden absoluut niet het geval was.
A.nne schreef op 13-05-2023 om 14:09:
Bedankt voor jullie reacties.
Zoals jullie weten kunnen we geen kant op qua woning. Het gaat nog wel een paar jaar duren voordat ik iets voor mezelf heb. Een huurwoning vinden in deze tijd is erg moeilijk.
We hebben 2 opties.. zo te horen raden jullie optie 1 aan. Maar hoor het graag nog even. Fijn dat er buitenstaanders meedenken!
Optie 1: zo snel mogelijk birdnesten. Om en om in onze huidige woning en de andere momenten bij onze ouders of vrienden in. Zou best kunnen dat we dit zeer lange tijd moeten volhouden....
Optie 2: proberen nog een jaar samen te wonen, dan hebben we 2 van de 3 kinderen op de basisschool. Kunnen we voorlopig nog de zorg verdelen rondom de kinderen, blijft voor hun alles nog even normaal. Tegen die tijd gaan birdnesten tot we beiden een eigen woning hebben.
Dit idee is vooral bedacht omdat de sociale woningcorporatie heeft aangegeven dat het wel 5 jaar of langer kan duren voor we een huurwoning hebben. En zolang birdnesten...... dat is wel heel lang. Dan maar zolang mogelijk blijven samenwonen voor de kinderen en de zorg samen doen.
Mwoa, bij beide opties ga je gewoon verliezen.
Probeer voor jezelf te denken en uit te vogelen welke optie het beste voor jou gaat zijn. En hoe je de gevolgen voor jezelf kunt beperken.
Optie 2 alleen maar als het je ook echt lukt toch dat verwerkingsproces in te gaan en los van hem en je hoop en verwachtingen te komen.
Misschien is dat mogelijk, wellicht ook door wat meer afstand te nemen (even dat kopje koffie af te slaan) of wat vaker uit huis gaan. In ieder geval gescheiden slaapkamers!
Stop met bedenken wat hij nu bedoelt of wilt enz, focus alleen op jezelf.
De eerste optie zou ik alleen doen met bijv wat extra hulp erbij. Je ziet erg op tegen de kinderen alleen te verzorgen, zorg dan dat je niet altijd alleen bent. Er is vast wel iemand die het leuk vindt hier en daar te helpen. Of splits de kinderen wat vaker met je ex.
Een tussenvorm is ook mogelijk. (Al dan niet voorlopig) Je doet samen een deel vd zorg en gelijk na de zorg vertrekt eentje. Tijdens de zorg verdeel je de kinderen en houd je toch afstand
De opties die je noemt TO, zijn alleen doenlijk als je uitgaat van de status quo zoals die er nu is en je je kop in het zand kunt steken. Het wordt allemaal heel anders de dag dat zijn nieuwe vriendin op de stoep staat om hem op te komen halen of de dag dat hij jou met de kinderen in jullie gezamenlijke huis laat zitten onder het mom dat je helemaal verkeerd begrepen hebt dat hij er vandaag zou zijn voor de kinderen.
Alles hetzelfde houden voor de kinderen lijkt nobel, maar is niet per se nodig. Ze hebben nog geen leerplicht en daar zou ik juist gebruik van maken. Als de oudste 5 is, is er wel leerplicht en zit je veel meer aan school en de schoolvakanties vast. Gebruik de tijd en flexibiliteit die er nog is met de kinderen, om zoveel mogelijk ruimte te maken voor jezelf om stappen te zetten voor de scheiding, los te komen van hem en bijv een opleiding te volgen.
Waar is je familie? Je hebt het wel over ‘familie en vrienden’, maar dat blijft erg algemeen. Heb je al eens met een paar daarvan gepraat? De meeste mensen zitten niet te wachten op iemand anders in hun huis jarenlang. Dus het is maar de vraag of dat echte opties zijn. Waar zijn je ouders? Of heb je het nog niet aan hen verteld?
Ik ben het wel met Sini eens. Je moet wat meer grip zien te krijgen op je situatie. Je lijkt te denken dat de huidige situatie het is, maar er komt nog veel meer aan. Scheiden gaat niet zonder ongemak en extra kosten. Denken dat dat wel zo is, is een illusie.
Mocht je voor optie 2 kiezen, dan zou ik goed kijken naar wat Pinokkio schrijft: het is niet gewoon doorgaan zoals het vandaag gaat. Er zijn echt wel een paar punten waarop je dingen moet veranderen. Inderdaad, je woonruimte en je tijd gaan benaderen alsof je met een willekeurige vriend een woning deelt. Gescheiden slaapkamers, schema voor werkverdeling (wie poetst de toilet), financiën anders organiseren etc. Dus: in huis gaan leven alsof jullie al gescheiden zijn. Het zal zeker wat schelen in de drukte als meer kinderen op school zitten. Jouw angst, zorg, op dit punt mag ook een rol spelen.
Tsjor
Je moet ook wel beseffen dat er al heel snel een andere partner kan komen. Misschien is die er al. En dan zit je aan te kijken tegen een man waar jij nog van houdt, die de hele dag zit te appen met een ander. Zich doucht als hij thuis komt van haar. Dus het lijkt misschien een veilige optie om het huis te delen en voor hem zal het niet zo'n probleem zijn want hij is al los. Maar jij gaat eraan onderdoor. Mij lijkt dat nog veel zwaarder dan de helft van de tijd alleen voor drie kleintjes zorgen.