Problemen met ex
Hallo allemaal,
Een aantal van jullie kennen mijn verhaal wel van eerdere berichten hier. Mijn ex en ik zijn sinds een aantal maanden uit elkaar. We hebben samen een zoontje. Mijn ex is verslaafd en daarom wil ik dat hij ons zoontje alleen onder toezicht ziet. Veilig thuis heeft onderzoek gedaan en we zijn doorverwezen naar een bor traject, hiervoor staan we op de wachtlijst. In de tussentijd heeft mijn ex een advocaat ingeschakeld en geprobeerd omgang te krijgen maar helaas is dit niet gelukt omdat hij niet akkoord gaat met de voorwaarden en daardoor is de omgang nu opgeschort. Ik vind het heel erg moeilijk om met mijn ex om te gaan, hij is erg manipulatief. Heeft iemand ervaring met zo'n zelfde situatie en tips voor mij?
Fijn dat er duidelijkheid is en dat jij je nu volledig op je kindje kan richten. Hopelijk bellen ze pas als hij zijn zaken echt op orde heeft. Had jij nou volledige zeggenschap?
Mija schreef op 05-07-2023 om 02:05:
[..]
Tja, wij kijken hier duidelijk heel anders tegenaan. Jij dicht hem wel erg makkelijk een slachtofferrol toe waarin niets zijn eigen verantwoordelijkheid is maar alles aan de hex ligt. Dat die vader zijn interesse is verloren, dat hij er zijn best niet voor wil doen, dat is toch echt voor rekening van die vader. Want als hij er wel echt zijn best voor zou willen doen was hij zo van dat wantrouwen en die tegenwerking af. Als hij zich verantwoordelijk zou gedragen naar zijn baby, zou er een omgangsregeling kunnen komen waarin hij alleen is met zijn kind en veel meer tijd met de baby kan doorbrengen. Het ligt toch echt aan hemzelf dat het zover niet kan komen. Jammer voor het kind.
Geen slachtofferrol maar gewoon geen rol. Zonder iets van een opgebouwde band zonder allerlei voorwaarden is contact verder aflaten makkelijk, geen zin in het kind in vakanties of om überhaupt iets te regelen. Want ja een echte band is er niet dus ook niet de noodzaak om zich in te zetten voor hun kind. Jammer maar helaas.
MamaE schreef op 13-09-2023 om 11:18:
[..]
Dit vind ik een waardevol advies. En verder lijkt het me verstandig om te stoppen met trekken aan een dood paard. Hij heeft duidelijk zijn kind niet op één staan en als de kleine binnenkort gaat kruipen en lopen etc. dan is het nog meer van belang dat er geen drugs en andere gevaarlijke dingen in huis voor het grijpen liggen.
Ons zoontje kan al kruipen en ook al staan en lopen aan de tafels, hij is vliegensvlug. Ook trekt hij alle kasten en lades open dus dat voelt inderdaad niet fijn als hij bij mijn ex thuis is. De laatste paar keren was er ook al geen omgang meer bij mijn ex thuis want hij had ook een ghb verslaafde in huis genomen dus het risico op drugs in huis was nog groter
AnnaPollewop schreef op 13-09-2023 om 17:45:
Fijn dat er duidelijkheid is en dat jij je nu volledig op je kindje kan richten. Hopelijk bellen ze pas als hij zijn zaken echt op orde heeft. Had jij nou volledige zeggenschap?
Ja ik heb het gezag alleen, mijn ex heeft hem wel erkend
Nick90 schreef op 13-09-2023 om 17:53:
[..]
Geen slachtofferrol maar gewoon geen rol. Zonder iets van een opgebouwde band zonder allerlei voorwaarden is contact verder aflaten makkelijk, geen zin in het kind in vakanties of om überhaupt iets te regelen. Want ja een echte band is er niet dus ook niet de noodzaak om zich in te zetten voor hun kind. Jammer maar helaas.
Tja, uiteindelijk ligt de keuze bij de vader. Als hij iets wil moet hij er wat voor doen. Als hij dat niet wil, ook prima. Zijn keus.
Wie wil leren fietsen zal er moeite voor moeten doen, dat wordt je niet aangeboden. Vader wordt men ook niet vanzelf. Een bloedband is niet voor iedereen voldoende.
Ok, Catwoman, en dun lijntje met vader houden zodat het duidelijk is dat het allemaal niet aan jou gelegen heeft, en ondertussen gaan jij en je kind verder met jullie leven en je ex met het zijne.
Ik hoop alleen wel dat ex niet ineens over een paar jaar alsnog last krijgt van vaderschapsgevoelens (bijvoorbeeld omdat hij goede sier wil maken tegenover een nieuwe vriendin) en dan weer komt zaniken. Maar goed, als dat wel gebeurt is de kans groot dat hij het ook dan weer laat versloffen.
Jammer, vooral voor jullie kind, dat hij niet de waarde heeft kunnen inzien van zichzelf wat gezonde grenzen opleggen om een warme en veilige relatie te hebben met zijn kind. In de omstandigheden is het fijn dat buitenstaanders tot de conclusie zijn gekomen dat het niet meer gaat. Dat geeft rust.
Ik hoop dat vader op enig moment zichzelf weer wat terugvindt en dan alsnog bereid en in staat is oprecht een vader te zijn voor zijn kind. Maar ook als dat niet gebeurt; maak er wat moois van met je kleine! Hopelijk doet de duidelijkheid en de rust jullie allebei goed Catwoman!
Temet schreef op 14-09-2023 om 08:18:
Ok, Catwoman, en dun lijntje met vader houden zodat het duidelijk is dat het allemaal niet aan jou gelegen heeft, en ondertussen gaan jij en je kind verder met jullie leven en je ex met het zijne.
Ik hoop alleen wel dat ex niet ineens over een paar jaar alsnog last krijgt van vaderschapsgevoelens (bijvoorbeeld omdat hij goede sier wil maken tegenover een nieuwe vriendin) en dan weer komt zaniken. Maar goed, als dat wel gebeurt is de kans groot dat hij het ook dan weer laat versloffen.
Wat bedoel je met een dun lijntje?
Dat ik hem op de hoogte blijf houden van dingen wat betreft de kleine?
Dat inderdaad. Dat 'dun lijntje' kwam uit die post van Jonagold.
Een paar keer per jaar een foto en wat informatie over hoe het met je kind gaat, zoiets.
Temet schreef op 14-09-2023 om 17:17:
Dat inderdaad. Dat 'dun lijntje' kwam uit die post van Jonagold.
Een paar keer per jaar een foto en wat informatie over hoe het met je kind gaat, zoiets.
Precies, misschien 2-4 x pj. Vaker zou ik zeker niet doen.
Temet schreef op 14-09-2023 om 17:17:
Dat inderdaad. Dat 'dun lijntje' kwam uit die post van Jonagold.
Een paar keer per jaar een foto en wat informatie over hoe het met je kind gaat, zoiets.
Ja dat zal ik wel doen. Ik heb hem het afgelopen jaar ook op de hoogte gehouden. Dan stuurde ik vaak iets nadat ik naar het consultatiebureau was geweest. Toen we elke week omgang hadden vertelde ik dan steeds iets. Ik kreeg toen ook verwijten van mijn ex dat ik geen mail meer stuurde. Ik zeg ik zie je nu toch elke week dus kan ik het toch zo vertellen. Toen die vrijwilliger met vakantie was heb ik ook nog een mail gestuurd met een update. Aan mij zal het niet liggen.
AnnaPollewop schreef op 13-09-2023 om 21:10:
[..]
Tja, uiteindelijk ligt de keuze bij de vader. Als hij iets wil moet hij er wat voor doen. Als hij dat niet wil, ook prima. Zijn keus.
Wie wil leren fietsen zal er moeite voor moeten doen, dat wordt je niet aangeboden. Vader wordt men ook niet vanzelf. Een bloedband is niet voor iedereen voldoende.
Ja en dat is gemakkelijker, geen kind waar je echt rekening mee moet houden en als de tijd ervoor is krijgt ie misschien een kleine met de vrouw van z’n dromen. Het kind van hem en to lijkt mij verder verloren zaak.
'Het kind van hem en to lijkt mij verder verloren zaak.' De beslissing is voor je genomen en dat lijkt dan ook op dit moment de beste beslissing. Wat de toekomst brengt weet niemand.
Nu duidelijk is dat er geen omgang zal plaatsvinden en ook geen opbouw in het verschiet ligt denk ik dat je anders moet gaan nadenken over wat in het belang van het kind is. Mij lijkt het nu niet in het belang van het kind om voortdurend een falende vader in het leven te hebben. Dat wil zeggen dat het kind zo min mogelijk last moet hebben van de afwezigheid van een vader.
Misschien toch nog één keer een gesprek met vader, met de begeleiders erbij: hoe nu verder? Wil vader bijvoorbeeld die emails wel ontvangen? Soms is het alleen maar extra pijnlijk en vervelend, omdat het je steeds weer herinnert aan iets wat je niet waar kunt maken, ook al had je dat wel gewild.
'Aan mij zal het niet liggen.' Ik denk niet dat dat nu de belangrijkste vraag is. Nick90 stelde dat de zaak van het kind een verloren zaak is. Dat is als het gaat om de mogelijkheid voor het kind om een relatie op te bouwen met de vader. Maar nu gaat het erom dat het voor het kind zo goed mogelijk verder gaat en ik denk dat het kind erbij gebaat is als de afwezigheid van vader eigenlijk geen rol speelt in het dagelijkse leven, terwijl er altijd een opening zou moeten zijn voor het kind zelf om na te gaan wie zijn vader is en welke relatie het kind daarmee wil hebben. Misschien is het wel belangrijk dat vader bijvoorbeeld adreswijzigingen wel doorgeeft, en omgekeerd, dat je dat dan afspreekt.
Tsjor
tsjor schreef op 16-09-2023 om 08:19:
'Het kind van hem en to lijkt mij verder verloren zaak.' De beslissing is voor je genomen en dat lijkt dan ook op dit moment de beste beslissing. Wat de toekomst brengt weet niemand.
Nu duidelijk is dat er geen omgang zal plaatsvinden en ook geen opbouw in het verschiet ligt denk ik dat je anders moet gaan nadenken over wat in het belang van het kind is. Mij lijkt het nu niet in het belang van het kind om voortdurend een falende vader in het leven te hebben. Dat wil zeggen dat het kind zo min mogelijk last moet hebben van de afwezigheid van een vader.
Misschien toch nog één keer een gesprek met vader, met de begeleiders erbij: hoe nu verder? Wil vader bijvoorbeeld die emails wel ontvangen? Soms is het alleen maar extra pijnlijk en vervelend, omdat het je steeds weer herinnert aan iets wat je niet waar kunt maken, ook al had je dat wel gewild.
'Aan mij zal het niet liggen.' Ik denk niet dat dat nu de belangrijkste vraag is. Nick90 stelde dat de zaak van het kind een verloren zaak is. Dat is als het gaat om de mogelijkheid voor het kind om een relatie op te bouwen met de vader. Maar nu gaat het erom dat het voor het kind zo goed mogelijk verder gaat en ik denk dat het kind erbij gebaat is als de afwezigheid van vader eigenlijk geen rol speelt in het dagelijkse leven, terwijl er altijd een opening zou moeten zijn voor het kind zelf om na te gaan wie zijn vader is en welke relatie het kind daarmee wil hebben. Misschien is het wel belangrijk dat vader bijvoorbeeld adreswijzigingen wel doorgeeft, en omgekeerd, dat je dat dan afspreekt.
Mee eens.
Kind is natuurlijk geen verloren zaak maar dit is wel wat deze man aan vaderrol op zich kan nemen. Mocht deze man nóg een kind krijgen, zal dat kind ook deze figuur voor zich krijgen. Of hij het nu niet kan of niet wil, dat maakt niets (meer) uit. Dat is jammer want er kunnen maar niet genoeg vaders zijn in de wereld die er voor hun kind zijn. Fijne, volwassen vaders zijn belangrijk.
Toch zou ikzelf de behoefte hebben om de lijn die hiermee in het zand getekend wordt, heel helder te maken zodat toekomstige jij-bakken en verdraaiingen ondervangen kunnen worden. Voor later, voor je zoon (laten zien dat je alles geprobeerd hebt, tzt) en in het geval vader weer een advocaat in de arm neemt. Voor je het weet begint de hele discussie van voren af aan.
Ik weet niet of het verstandig is om vader een keuzemenu te geven op een dienblad. Misschien wel, afhankelijk van je eigen standpunt én wensen.
Je kan ook kiezen om het gesprek met vader en hulpverleners aan te gaan waarbij je die vraag heel open begint: hoe nu verder, hoe zie je het voor je. Laat hem het glaswerk er zelf in zetten om vervolgens zijn eigen glazen in te gooien. En dat tijdens het gesprek de hulpverlening steeds zegt dat hij die weg zelf afsluit als hij iets irreels wil door hem een spiegel voor te houden (daar waar het van toepassing is). En als er consequenties aan verbonden zijn, voor zoon of voor vader (of moeder) deze benoemen. En dan zou het heel belangrijk zijn tot welke inzicht hij komt (of niet). Het gesprek zou ik opnemen en bewaren en een verslag van maken voor de vader. Hij zal waarschijnlijk opnieuw de slachtofferrol in kruipen maar dan kan je aantonen op welke gronden dat onterecht was. En mocht hij later je zoon toch willen zien en vertellen dat het allemaal door zijn moeder komt, je daarmee, als hij oud genoeg is, kan aantonen dat je er alles aan gedaan hebt. Als zoon oud genoeg is ėn wil, natuurlijk.
Philou schreef op 24-09-2023 om 17:23:
[..]
Mee eens.
Kind is natuurlijk geen verloren zaak maar dit is wel wat deze man aan vaderrol op zich kan nemen. Mocht deze man nóg een kind krijgen, zal dat kind ook deze figuur voor zich krijgen. Of hij het nu niet kan of niet wil, dat maakt niets (meer) uit. Dat is jammer want er kunnen maar niet genoeg vaders zijn in de wereld die er voor hun kind zijn. Fijne, volwassen vaders zijn belangrijk.
Toch zou ikzelf de behoefte hebben om de lijn die hiermee in het zand getekend wordt, heel helder te maken zodat toekomstige jij-bakken en verdraaiingen ondervangen kunnen worden. Voor later, voor je zoon (laten zien dat je alles geprobeerd hebt, tzt) en in het geval vader weer een advocaat in de arm neemt. Voor je het weet begint de hele discussie van voren af aan.Ik weet niet of het verstandig is om vader een keuzemenu te geven op een dienblad. Misschien wel, afhankelijk van je eigen standpunt én wensen.
Je kan ook kiezen om het gesprek met vader en hulpverleners aan te gaan waarbij je die vraag heel open begint: hoe nu verder, hoe zie je het voor je. Laat hem het glaswerk er zelf in zetten om vervolgens zijn eigen glazen in te gooien. En dat tijdens het gesprek de hulpverlening steeds zegt dat hij die weg zelf afsluit als hij iets irreels wil door hem een spiegel voor te houden (daar waar het van toepassing is). En als er consequenties aan verbonden zijn, voor zoon of voor vader (of moeder) deze benoemen. En dan zou het heel belangrijk zijn tot welke inzicht hij komt (of niet). Het gesprek zou ik opnemen en bewaren en een verslag van maken voor de vader. Hij zal waarschijnlijk opnieuw de slachtofferrol in kruipen maar dan kan je aantonen op welke gronden dat onterecht was. En mocht hij later je zoon toch willen zien en vertellen dat het allemaal door zijn moeder komt, je daarmee, als hij oud genoeg is, kan aantonen dat je er alles aan gedaan hebt. Als zoon oud genoeg is ėn wil, natuurlijk.
In principe komt er nu geen gesprek meer. We hebben de eindevaluatie gehad en dit is de uitkomst daarvan. Er is ook een verslag van dat gesprek gemaakt. Ik heb nog dingen ingestuurd die ik graag in de eindrapportage terug zie, die moet nog wel gemaakt worden.
Als het goed is heeft mijn ex straks gesprekken met die nieuwe hulpverlening en gaat hij met zichzelf en zijn huis aan de slag. Pas als de hulpverlening denkt dat hij klaar is voor omgang krijg ik een belletje van hun en kan ik met hun in gesprek daarover. Maar dat is nog afwachten.