Plusdochter heeft veel macht

Voelt jouw dochter zich ook afgewezen of ligt dat bij jou?
Iemand dwingen om zijn/haar bed met iemand te delen die je niet zelf kiest is nogal wat hoor. Dan ga je echt wel voorbij grenzen van autonomie en integriteit. Ik vind het heel begrijpelijk dat stiefdochter dat niet wil.

Oei, dit klinkt niet goed. 
Je hebt echt wel een probleem, jij, niet dit meisje. 
Het meisje heeft niet veel macht, ze trekt grenzen. 
En misschien wordt er te weinig rekening gehouden, _vooraf_ , met haar behoeftes. 
Dat het samen slapen niet voorspoedig loopt is eigenlijk niet gek, het zou vreemder zijn geweest als dat zonder gedoe zou verlopen. Liever was je dat voor geweest. 
Of kwam het echt van beide dames uit, waren ze beiden razend enthousiast hierover?

Het klinkt allemaal nogal alsof jij/jullie steeds over haar grenzen gaat. (Kan best zijn dat je dat bij anderen ook doet, maar dat die gedweeër zijn)

"Ik wil gewoon heel graag dat het goed loopt". Dit is wel een valkuil denk ik. Uit je posts daarna maak ik op dat je best onzeker bent en je snel afgewezen voelt, klopt dat? Dat werpt ander licht op de situatie. Probeer te ontspannen en de dingen te nemen zoals ze komen. En vooral niet proberen om het goed te doen en te sturen. Ik denk ook dat therapie daarbij kan helpen. 

Ik denk inderdaad dat het een stap in de goede richting is om je wat nederig op te stellen, een beetje haar vertrouwen te winnen, want het heeft er nu inderdaad naar toe geleid dat je de dingen doet wat je haar verwijt.

Begrijp me niet verkeerd , ik begrijp heel goed dat dit voor jou enorm lastig is en jij gewoon graag gelukkig bent met z'n allen maar laten we even realistisch kijken nu gaat het de verkeerde kant op, want je wil namelijk niet dat jullie meer en meer afstand van elkaar gaan krijgen.

En dit is even hard gezegd.. maar het zit inderdaad zo, jij hebt goede bedoelingen en wil iedereen graag bij elkaar hebben, niks mis mee maar daardoor verwacht je ook dingen (verwachtingen brengen teleurstellingen), stiefdochter daarin tegen heeft al heel wat veranderingen moeten doorstaan, de scheiding, papa en mama die uit elkaar gaan wonen, haar emoties waar ze mee moest en mee moet dealen, haar puberteit, papa een nieuwe vrouw. Ik kan me heel goed voorstellen dat zij vanuit haar gevoel zichzelf probeert te beschermen, er gebeurd veel voor haar.

Dus nu moet je even proberen niet te fitte maar even oplossingsgericht gaan denken.

Wat kun je het beste doen op dit moment om uiteindelijk je doel te bereiken ( dat zijn die momenten samen als gezin).

Ik denk dat de beste optie is om even rekening met haar te houden haar de ruimte te geven plus zorgen dat ze vertrouwen bij je krijgt, en als je nu gaat stampen op wat je (goedbedoeld) graag wil kan ik je verzekeren dat het totaal de andere kant op gaat dan het doel wat je wil bereiken.

Wees wat meer nederig en probeer te situatie en haar keuze gewoon te accepteren, daarmee laat je ook respect van jou kant na haar zien. Natuurlijk is het belangrijk dat ze ook respect voor jou krijgt maar daar moeten jullie naar toe werken want nogmaals even hard gezegd jij bent in hun leven gekomen (daar hebben de kids niet voor gekozen), plus jij bent volwassen hun nog jong dus probeer ook te zorgen dat je je niet te veel door je emoties laat leiden waardoor jezelf straks ook als puber reageerd. 

Kort gezegd: je moet het even accepteren hoe het is en eerst een goede band en vertrouwen met stiefdochter op te bouwen door haar vooral in haar waarde te laten.

Als jullie eenmaal tot dat punt zijn gekomen kun je misschien wat meer verwachten, Maar voor nu zou ik het accepteren en probeer een baan naar haar hart te vinden. 

Als jullie een goede band hebben en het goed kunnen vinden des te leuker is het voor haar om naar jullie te komen. (Dit vergt tijd en geduld).

Dan komt het allemaal wel goed.🧡

APw schreef op 29-06-2021 om 11:51:

[..]

Gelukkig zijn er hier andere lezers die me proberen tot inzichten te brengen ipv alleen maar te oordelen

Je vat de algemene stelling "Zelf leed hebben ondergaan vormt geen rechtvaardiging voor het berokkenen van leed bij anderen" op als een oordeel. Dat is te kort om de bocht.

Wat ik denk.. (kan het ook mis hebben hoor).

Dit meisje heeft nu Hulp, acceptatie en begrip nodig. Ik heb het idee dat ze zichzelf nu probeert te beschermen omdat er teveel dingen gebeurd zijn waar ze geen macht over had en niet leuk vond. Waarschijnlijk vandaar dat ze die keuzes maakt? Omdat er misschien weer te veel veranderd voor haar?

Inzicht in het patroon is de eerste stap naar een oplossing. Ik vind dat je heel snel inziet dat het meer bij jou ligt dan bij de betreffende puber. 

Soms zijn die spiegels hier keihard om te lezen, maar het helpt je wel om dingen anders te doen als dat nodig is.

Gooi het gewoon eens wat meer algemeen in de groep: "Jongens, ik zou het leuk vinden om een keer met z'n allen uit eten te gaan want...... . Kunnen we dat ergens de komende 2 of 3 weken voor elkaar krijgen, of datum X (bij voorkeur een week of 2 verder) vrij houden. Waar zouden jullie willen gaan eten?" 

Dan geef je ze veel ruimte voor inspraak: tijd maar ook de locatie. Wees dan ook zo sportief als ze met McD of KFC aankomen om daar te gaan eten ook al zou jij heel wat anders willen.

Voel je niet aangevallen APw, aan alle commentaren heb je iets. Ik ben normaal gezien al snel pro-stiefouder, want ik ben er zelf ook eentje, maar bij de voorbeelden die je aanhaalt lees ik echt niets geks of onaardigs vanuit het meisje van 16. Heel normaal gedrag eigenlijk. De anderen schreven het ook al.
Mijn kinderen gaan niet eens om met de kinderen van mijn vriend. Hebben ze geen behoefte aan. Ze zijn wel iets ouder. Mijn kinderen waren 16 en 19 toen ze zijn kinderen leerden kennen (11,14 en 17). Ze zien elkaar nooit. Inmiddels zijn we 4 jaar verder dus ze zijn allemaal al weer een stuk ouder. Mijn oudste is het huis uit en mijn jongste blijft liever alleen thuis als ik daar heen ga (we latten) en het is okee zo, we dwingen niemand. Als er uitjes zijn dan mogen ze mee, willen ze niet, ook prima.
Dat logeren wat je aanhaalde, echt, dat hadden mijn kinderen nóóit gedaan of goed gevonden, ik denk dat de jongsten gewoon nog wat meegaand zijn, maar vraag me af of ze het echt wel leuk vinden zo.
Probeer er wat meer relaxed mee om te gaan.

APw schreef op 29-06-2021 om 07:19:

Dank voor jullie reacties.

ik ben te voortvarend geweest.

Misschien is het omdat er nog wel dingen gebeuren dat het me zo dwars ligt, en mijn gevoel zo negatief is.

Toen we pas samen waren, spraken we wel eens hele weekenden af met z'n zessen, bv van vrijdagavond tot zondagavond. Mijn kinderen en ik genoten daar erg van. Tot we hoorfen dat de plus-zus dat te druk vond. Ze wilde het niet meer. We zijn toen zwaar op de rem gaan staan, en in die weekends komen we nog hooguit 1 avond met z'n zessen samen.

Soms blijven we dan ginds slapen. E pluszus en plusbroer hebben beiden een tweepersoonsbed. Mijn kinderen blijven daar heel graag slapen en vinden het zalig om bij hun pluszus- en -broer te liggen, voor hen is dat zoals een logeerpartij met vrienden. Maar opeens wilde de pluszus dat niet meer en nu moet mijn dochter op een bed in de rommelkamer gaan liggen. De jongens slapen wel nog samen.

Zo kan ik tal van voorbeelden aanhalen. En elke keer, zonder uitzondering, krijgt ze gelijk van haar papa. Ik heb er moeite mee.

Serieus? Jij vindt dat plusdochter haar macht bij haar vader misbruikt omdat ze niet wil dat een stiefbroer of zus bij haar in bed komt logeren? 

Bedenk even hoe jij het zou vinden als je vriend voorstelt dat voortaan in het weekend de buurvouw tussen jullie in komt liggen omdat dat zo heppiedepeppie gezellig is.

Het verschil is dat het best kan dat zoiets in algemene zin gezien wordt als gezellig en verbindend, stiefzussen die bij elkaar in bed slapen.

Maar dat de voorwaarde wel is dat die stiefzussen, ieder voor zich, dat ook echt van mening zijn. Dat kun je niet afdwingen.

Van mening dat zij dat ook zelf gezellig en verbindend vinden om met hun stiefzus in een bed te liggen. Ze kunnen best het idee prima vinden maar er zelf geen enkele behoefte aan hebben en er zelfs wat tegen hebben. Voor zichzelf.

TO, misschien is jouw dochter wel blij dat ze niet meer bij haar stiefzus in bed hoeft te slapen?

Hoe denkt zij hierover?