Plusdochter heeft veel macht

Je vriend heeft toch je voorstel voorgelegd aan zijn dochter? Het antwoord is alleen niet het antwoord wat je wilde. 

Ja, dat heb je met pubers, die hebben over het algemeen ook een eigen mening en een 'leuk' familieuitje kan een hele uitdaging zijn.

Maar dat kun je echt niet meer voor hen besluiten. Dan wordt het ook tijd om iets meer gezelligs in andere 'opstellingen'  te doen.  En deelname door de pubers eventueel facultatief te houden. Je bent toch niet in het leven om elkaar te dwingen 'leuk' te doen?

Leuke gezamenlijke herinneringen zijn op deze leeftijd wel een eigen keuze.

Kijk, nu is het verpest, maar een volgende keer kun je toch ook voorstellen om met de meesten uit eten te gaan en dan neem je wat mee voor de dochter die voor haar afspraak met school misschien niet eerst in de drukte wil zitten.

Je ziet dat ze toch wat minder heeft met gezelschappen, respecteer je dat.

Wij hebben 4 pubers van 12 tot 19. Uitjes kondigen wij vooraf aan. Wij horen wel wie er mee gaan. Wij zeggen gewoon op die dag gaan wij daar naar toe. Wie gaat er mee? 

Verplichtingen of als wij echt willen dat ze mee gaan zijn er soms ook. Kerst bij oma of etentje voor een verjaardag dan laten wij dat ook weten maar dat is echt niet vaak. 

Ben je misschien bang dat het jou verweten wordt niet genoeg te doen aan het samensmelten? Waarom wil je persé van alles samen doen. In niet samengestelde gezinnen maken pubers zich ook los en hebben ze op een gegeven moment een eigen leven met sport, werk, school, vrienden etc. 

APw schreef op 29-06-2021 om 09:02:

Het is een online oudercontact, dat de mama dit keer gaat doen, niet de papa. Zij briefen elkaar achteraf.

De dochter van mijn vriend gaat na dat oudercontact weer naar haar papa. Het is pas om half acht, vandaar dat ik mijn voorstel had gedaan om te te verplaatsen naar een vroeger moment op de dag.

hoe voor schut dat je op de middelbare school moet gaan regelen dat een oudercontact verzet moet worden omdat de vriendin van je vader ‘gezellig’ samen wil eten. Dochter snapt waarschijnlijk al lang dat die docenten al de hele middag en avond propvol afspraken zitten. En hoe zit het met moeder? Mag die tijdens werktijd dan even op en neer naar huis komen of zo?

Heel eerlijk: ik had het ook niet geprobeerd. 
En dat je dochter ‘in de rommelkamer’ slaapt: hoe simpel is dit op te lossen door je vriend?! Mest die kamer als de wiedeweerga uit en je dochter heeft een prima kamer! 
Voel je je biet stiekem gekwetst omdat dit voelt alsof je dochter afgewezen wordt? 

Ik lees echt geen gekke dingen voor een meisje van 16. Kinderen van die leeftijd hebben een eigen leven, die dansen niet meer naar de pijpen van hun ouders, laat staan naar de pijpen van hun stiefouders. Waarom moeten dingen per se met zijn zessen? Het kan toch ook met vier of vijf? Het lijkt mij er vooral om gaan dat je iedereen uitnodigt. Als iemand dan zegt dat die niet wil of kan, dan is dat zo. Jammer dan. Jouw behoeften en wensen zijn niet die van haar. En afspraken voor school kun je niet zomaar verzetten, zeker niet voor iets als een etentje met je stiefgezin. 
Ik denk dat jij graag meer wil qua contact dan waar zij behoefte aan heeft.

APw schreef op 29-06-2021 om 08:34:

Het is echt geen arm kind hoor. We kunnen het best goed vinden met elkaar, en ze kan altijd op mij rekenen. Maar het is toch ook een beetje geven en nemen, dacht ik. Uiteraard respecteren wij haar grenzen, dat heb ik ook uitgelegd. Zo hebben we ons op meerdere vlakken aangepast ten behoeve van haar. Zo'n onmens of egoïstisch persoon ben ik niet hoor.

Ja, geven en nemen van jouw kant. Zij mag ook wel wat (aan)geven, namelijk haar grenzen. Zij heeft er niet om gevraagd dat haar ouders gingen scheiden en haar vader met een nieuwe vrouw kwam die ook nog twee kinderen meenam. Een vrouw die nu gezellig groot gezinnetje wil spelen.

Je probeert de dochter van je partner in de rol van zondebok te duwen. Doe je dat wel vaker met mensen?

Weet je, mijn kinderen zijn al volwassen en ik zie ze nauwelijks gezellig bij elkaar. Ze hebben namelijk stiefmoeder die er bovenop zit en elke keer het gras voor mijn voeten weet weg te maaien. Daar doet jouw verhaal me aan denken. Gelukkig kiest je stiefdochter voor zichzelf én ook voor haar eigen moeder. Zo'n dochter zou ik ook wel willen. 

APw schreef op 29-06-2021 om 10:47:

[..]

Om op je laatste vraag te antwoorden. Ja, dat voelt voor mij zo. Heeft te maken met mijn eigen verleden van afgewezen en uitgesloten worden. Het is iets heel gevoeligs.

Oké, nu heb je de vinger op de zere plek gelegd. Het probleem zit niet bij de dochter van je vriend, maar bij jou. Is het een idee om hier eens met een psycholoog mee aan de slag te gaan? Want het zou me niet verbazen als dit anders de rest van je leven jouw geluk en je relaties  blijft saboteren. Dat zou erg jammer zijn. Cognitieve gedragstherapie kan snel resultaat opleveren. Geen vaag gedoe, maar je leert daar te erkennen wat je voelt, hoe je daarop reageert, en hoe je efficiënter kunt reageren. 

Ik zou als zestienjarige ook echt niet met een andere meid in bed hebben willen liggen. Misschien met mijn beste vriendinnen tijdens een zelf bedacht logeeruitje. Verder echt niet hoor. Ook niet op 1 kamer. Wat raar dat je dat van je kinderen verlangt. En heeft je zoon wel een keuze hierin? Of kan hij alleen maar in bed met zijn stiefbroer? Kijk goed wat je van jullie kinderen verwacht. Misschien zijn zij minder goed in het stellen van grenzen, maar ga je er wel degelijk overheen.