Kinderleed na scheiding
Om een helder en duidelijk inzicht te geven in mijn situatie, neem ik jullie mee terug in de tijd.
Mijn ex- man en ik waren al 10 jaar samen en probeerden al jaren zwanger te worden, wij werden maar niet zwanger of werden zwanger, maar het eindigde slecht.
Ik had mijn vrienden groep en tijdens een vakantie bevond ik mij in een situatie waar ik naakt in bed lag en mij niets kon herinneren, dan dat wij uit waren geweest. De vriend in kwestie heb ik 100 maal gevraagd als er iets was gebeurt en die bleef ontkennen en gaf aan dat ik gewoon teveel gedronken had. Onverantwoordelijk gedrag vond ik het van mezelf, dit is voor het eerst dat ik zoiets meemaakte. Dit incident heb ik niet gedeelt met mij man, want had geen zin in discussies. Mijn hoofd was al zwaar, vanwege mislukte IUI pogingen.
Twee maanden erna bleek ik zwanger te zijn, maar omdat wij in een IUI traject zaten, heb ik er geen seconde bij stil gestaan dat het kind van een ander kon zijn en dacht dat door de extra hormonen de natuurlijke zwangerschap was ontstaan.
De zwangerschap was zwaar en risicovol, vanwege mijn medische aandoening. Onze prachtige dochter werd geboren, maar ik zag meteen dat het niet een kind kon zijn van mijn man en mezelf. Mijn wereld storte in mekaar, maar er was geen tijd voor mezelf, omdat onze dochter nog medisch niet uit de gevaren zone was.
Iedereen was dolgelukkig en ik klapte steeds meer dicht en de pijn en verdriet werd groot en ik wist niet wat ik moest doen. Ik hield van m'n man en wou hem niet kwijt. Ik wou ook de familie geen pijn doen, het was hun enigste kleinkind. Ik was in strijd met mezelf. Ik weet ik moest het gewoon gezegd hebben, maar zo makkelijk was het niet.
3 jaar ging voorbij en mijn man verliet ons voor een andere vrouw, hij was niet meer gelukkig en deze vrouw maakte hem gelukkig. Zijn nieuwe vrouw, wenste duidelijkheid over onze dochter en wou graag een DNA test, als het zijn kind was, stopte ze de relatie, als het niet zijn kind was, dan kon de relatie voortgezet worden en zou het kind geen vaste onderdeel worden van hun nieuwe gezin. DNA test hebben ze stiekem gedaan en het werd bevestigd, hij is niet de vader.
De ellende begon, het lieve onschuldig meisje die ooit een papa had, heeft nu geen papa meer. De vrouw van de man vind dat omdat ze geen biologische dochter is, ze geen rechtmatige behandeling verdient. Ze heeft ook eerder aangegeven, mijn ex- man te willen, maar zijn bagage niet. Mijn ex-man steunt haar hierin en geeft aan er nog voor de kleine meid te willen zijn, maar geen vader rol of vaste regeling met haar kan hebben, vanwege z'n nieuwe gezin. Ze hebben een kleine binnen een jaar van hun relatie.
Mijn kleine meid heeft veel verdriet en ik reken dit mezelf heel erg aan. Ik moest niet bang zijn om de waarheid te spreken en word nu met zoveel negativiteit geconfronteerd, dat ik mij de slechtste persoon op aarde voel.
Mijn fout, word nu gebruikt en misbruikt om alles uit de scheiding te halen en om hun leven in te richten zonder die kleine meid.
Kunnen jullie mij adviseren wat hier het beste in is, mijn kleine meid is zo loyaal en gek op der vader, ze is erg verdrietig om alles.
Nick90 schreef op 16-03-2024 om 19:27:
[..]
En wie vroeg jou precies om jouw mening?
oh wacht niemand dus
Dat is het mooie van een openbaar forum Nick 
Nick90 schreef op 16-03-2024 om 19:25:
[..]
Als TO al vermoedens had. Maar jij vind het wel oké om je echtgenoot voor te liegen blijkbaar.
Op basis van het verhaal van TO lijkt het erop dat er destijds seks is geweest terwijl zij te dronken (of gedrogeerd) was om toestemming te geven, terwijl deze 'vriend' nuchter was en de boel de volgende dag ontkende. Als dit inderdaad zo gebeurd is, is er sprake van verkrachting. Het feit dat deze 'vriend' ontkende dat er iets gebeurt was, maakte dat TO aan zichzelf ging twijfelen. Om er vervolgens bij de bevalling achter te komen dat deze 'vriend' gelogen heeft én haar mogelijk verkracht heeft, is ontzettend traumatisch. Trauma is zo ontzettend ingewikkeld en kan allerlei verdedigingsmechanismen in gang zetten. Het onderwerp kan te gevoelig zijn geweest voor TO om te bespreken omdat dit allerlei consequenties heeft, ook voor het besef van wat haar (mogelijk) is overkomen.
Ik vind het echt schokkend als je haar verzwijgen vanuit een soort 'hogere moraal' als simpelweg 'liegen' wegzet en TO op deze manier veroordeelt, door de hele context te negeren. Als je je dan niet kunt voorstellen dat iemand vanuit deze schok niet in staat is dit bespreekbaar te maken, dan is er echt sprake van een gebrek aan inlevingsvermogen.
MamaE schreef op 16-03-2024 om 19:36:
[..]
Maar ik vermoed wel dat de ex-man in kwestie zelf ook al twijfels had, want anders ga je niet zonder blikken of blozen mee in het verzoek om een DNA-test.
Dat idee heb ik ook, maar goed, dan nog.
kaatjecato schreef op 16-03-2024 om 21:13:
[..]
Op basis van het verhaal van TO lijkt het erop dat er destijds seks is geweest terwijl zij te dronken (of gedrogeerd) was om toestemming te geven, terwijl deze 'vriend' nuchter was en de boel de volgende dag ontkende. Als dit inderdaad zo gebeurd is, is er sprake van verkrachting. Het feit dat deze 'vriend' ontkende dat er iets gebeurt was, maakte dat TO aan zichzelf ging twijfelen. Om er vervolgens bij de bevalling achter te komen dat deze 'vriend' gelogen heeft én haar mogelijk verkracht heeft, is ontzettend traumatisch. Trauma is zo ontzettend ingewikkeld en kan allerlei verdedigingsmechanismen in gang zetten. Het onderwerp kan te gevoelig zijn geweest voor TO om te bespreken omdat dit allerlei consequenties heeft, ook voor het besef van wat haar (mogelijk) is overkomen.
Ik vind het echt schokkend als je haar verzwijgen vanuit een soort 'hogere moraal' als simpelweg 'liegen' wegzet en TO op deze manier veroordeelt, door de hele context te negeren. Als je je dan niet kunt voorstellen dat iemand vanuit deze schok niet in staat is dit bespreekbaar te maken, dan is er echt sprake van een gebrek aan inlevingsvermogen.
Klopt, maar ditzelfde geldt dan ook voor de vader. Het lijkt mij ook traumatisch om er na 3 jaar achter te komen dat het kind waarvan je dacht dat het van jou was ineens van een ander blijkt te zijn. Zijn reactie is waarschijnlijk ook ingegeven door extreme emoties.
Kimdekim schreef op 17-03-2024 om 06:02:
[..]
Klopt, maar ditzelfde geldt dan ook voor de vader. Het lijkt mij ook traumatisch om er na 3 jaar achter te komen dat het kind waarvan je dacht dat het van jou was ineens van een ander blijkt te zijn. Zijn reactie is waarschijnlijk ook ingegeven door extreme emoties.
Oh absoluut. Deze gebeurtenis heeft misschien onderhuids een grote rol gespeeld in het stuklopen van de relatie. Wie weet heeft vader al die tijd al getwijfeld aan zijn vaderschap, had hij geen idee van de context en kon hij alleen een affaire vermoeden, en komt dat nu allemaal tot uiting. Het kan ook de hechting met dochter beïnvloeden hebben.
Ik denk eigenlijk, TO, dat je misschien wel wat hulp kunt gebruiken om dit allemaal te verwerken, en wellicht om te gaan zien wat dit ook voor anderen betekent heeft. Deze situatie is zo complex, dan zijn 'gewone' huis-tuin-en-keuken adviezen over scheidingen en omgang tussen vader en kind. Daarvoor speelt er teveel dat verwerkt moet worden.
Ik zou het jou en je ex gunnen om hier op een gegeven moment open over te kunnen praten, met empathie voor de ander, en wat dit allemaal betekent heeft voor de ander. Maar ik besef me dat dit heel moeilijk is, en dat veel mensen hier niet toe in staat zijn.
kaatjecato schreef op 16-03-2024 om 21:13:
[..]
Op basis van het verhaal van TO lijkt het erop dat er destijds seks is geweest terwijl zij te dronken (of gedrogeerd) was om toestemming te geven, terwijl deze 'vriend' nuchter was en de boel de volgende dag ontkende. Als dit inderdaad zo gebeurd is, is er sprake van verkrachting. Het feit dat deze 'vriend' ontkende dat er iets gebeurt was, maakte dat TO aan zichzelf ging twijfelen. Om er vervolgens bij de bevalling achter te komen dat deze 'vriend' gelogen heeft én haar mogelijk verkracht heeft, is ontzettend traumatisch. Trauma is zo ontzettend ingewikkeld en kan allerlei verdedigingsmechanismen in gang zetten. Het onderwerp kan te gevoelig zijn geweest voor TO om te bespreken omdat dit allerlei consequenties heeft, ook voor het besef van wat haar (mogelijk) is overkomen.
Ik vind het echt schokkend als je haar verzwijgen vanuit een soort 'hogere moraal' als simpelweg 'liegen' wegzet en TO op deze manier veroordeelt, door de hele context te negeren. Als je je dan niet kunt voorstellen dat iemand vanuit deze schok niet in staat is dit bespreekbaar te maken, dan is er echt sprake van een gebrek aan inlevingsvermogen.
Misschien ook even jezelf proberen in te leven in de bedrogen man, voor hem is het wel degelijk liegen. Er na jaren achterkomen dat iemand al jarenlang haar mond houd doet iets met mensen en als je dat niet begrijpt heb je zelf een gebrek aan inlevingsvermogen. En trouwens in haar OP heeft ze het nog over haar fout die nu tegen haar gebruikt wordt nu. Ik vind het werkelijk waar schokkend dat mensen liegen over zoiets belangrijks heel normaal vinden omdat er verzachtende omstandigheden waren volgens sommigen hier. En ja dat liegen vind ik ontzettend fout, je liegt namelijk ook tegen je kind.
Mijn zoon wil vanwege deze leugen die z'n moeder vertelde nu niks meer met haar te maken hebben, ik moet hem bijna dwingen om daar een middag in de twee weken te zijn zodat ik m'n dochter zie. Een kind heeft weinig boodschap aan het trauma oid van de moeder.
En zou je zoiets van je man wel accepteren? Ja ik was dronken en ik heb toen per ongeluk een kind verwekt maar ik weet er dus echt niks meer van die avond, ik weet wel dat dat kind van mij is sinds het geboren is maar ik vond het heel normaal om daar over te liegen, ik was tenslotte ladderzat en m'n sperma is totaal onrechtmatig in een andere vrouw terecht gekomen waarna X werd geboren. Ik weet er echt niks meer van en destijds heb ik ook maar niks gezegd want daar komt alleen maar discussie van. Dat zou je wel accepteren van je man?
Nick90 schreef op 22-03-2024 om 19:37:
[..]
Misschien ook even jezelf proberen in te leven in de bedrogen man, voor hem is het wel degelijk liegen. Er na jaren achterkomen dat iemand al jarenlang haar mond houd doet iets met mensen en als je dat niet begrijpt heb je zelf een gebrek aan inlevingsvermogen. En trouwens in haar OP heeft ze het nog over haar fout die nu tegen haar gebruikt wordt nu. Ik vind het werkelijk waar schokkend dat mensen liegen over zoiets belangrijks heel normaal vinden omdat er verzachtende omstandigheden waren volgens sommigen hier. En ja dat liegen vind ik ontzettend fout, je liegt namelijk ook tegen je kind.
Mijn zoon wil vanwege deze leugen die z'n moeder vertelde nu niks meer met haar te maken hebben, ik moet hem bijna dwingen om daar een middag in de twee weken te zijn zodat ik m'n dochter zie. Een kind heeft weinig boodschap aan het trauma oid van de moeder.
En zou je zoiets van je man wel accepteren? Ja ik was dronken en ik heb toen per ongeluk een kind verwekt maar ik weet er dus echt niks meer van die avond, ik weet wel dat dat kind van mij is sinds het geboren is maar ik vond het heel normaal om daar over te liegen, ik was tenslotte ladderzat en m'n sperma is totaal onrechtmatig in een andere vrouw terecht gekomen waarna X werd geboren. Ik weet er echt niks meer van en destijds heb ik ook maar niks gezegd want daar komt alleen maar discussie van. Dat zou je wel accepteren van je man?
Hoe weet je zoon van die leugen en hoe oud is hij?
En ja TO had in het vroegste stadium de boel open moeten breken, dan had ze ook eventueel aangifte kunnen doen.
MRI schreef op 23-03-2024 om 10:43:
[..]
Hoe weet je zoon van die leugen en hoe oud is hij?
En ja TO had in het vroegste stadium de boel open moeten breken, dan had ze ook eventueel aangifte kunnen doen.
Zoon was 8 toen hij van deze leugen hoorde, op aanraden van dit forum overigens, want liegen zou zich later uitbetalen. En wat blijkt, de leugen die z'n moeder heeft verteld werd toch achterhaald, zoon beschouwt z'n moeder nu als een soort staatsvijand, we liggen nu in scheiding, hij koos er zelf voor hier te blijven bij mij z'n surrogaatpa en z'n moe te haten vanwege het feit dat ze hem heeft voorgelogen. Helemaal terecht m.i Z'n zusje ziet hij niet als een echt zusje, en z'n moe ziet hij als een leugenaar
Kimdekim schreef op 17-03-2024 om 06:02:
[..]
Klopt, maar ditzelfde geldt dan ook voor de vader. Het lijkt mij ook traumatisch om er na 3 jaar achter te komen dat het kind waarvan je dacht dat het van jou was ineens van een ander blijkt te zijn. Zijn reactie is waarschijnlijk ook ingegeven door extreme emoties.
Vast wel, maar ik vind het toch ook fascinerend dat die woede zich ook op het kind richt, alsof dat mee in het complot zat en zich als een soort koekoeksjong aan pa heeft opgedrongen…
je kaapt het topic Nick90, en niet op een fijne manier. Je zit hier vanuit je eigen pijn en onbegrip volledig te negeren dat hier naar alle schijn een vrouw verkracht is (zoals kaatjecato al duidelijk aangaf) en dat gegeven negeer je helemaal. Je hebt een erg eenzijdige blik en dat pleit niet voor je.
TO, sterkte. Ik heb geen inhoudelijk advies maar raad je wel aan om professionele hulp te zoeken. Ik weet niet of aangifte doen je in dit stadium gaat helpen of het leed alleen maar vergroot. Misschien dat iemand met een achtergrond als psycholoog of slachtofferhulp je daar in kan begeleiden en adviseren. Heel veel sterkte, je hebt ongevraagd een hoop ellende op je bord gekregen. Dat spijt me heel erg voor je.
er.is.maar.1.Pino schreef op 27-03-2024 om 21:22:
je kaapt het topic Nick90, en niet op een fijne manier. Je zit hier vanuit je eigen pijn en onbegrip volledig te negeren dat hier naar alle schijn een vrouw verkracht is (zoals kaatjecato al duidelijk aangaf) en dat gegeven negeer je helemaal. Je hebt een erg eenzijdige blik en dat pleit niet voor je.
Zo ontzettend mee eens en totaal ongepast in dit topic en situatie ook! Maar goed, zijn kokervisie is hem al meerdere malen gemeld, maar helaas wordt ook dit niet als zodanig opgepakt en/of geaccepteerd. Triest voor de kinderen die hiervan helaas vooral het slachtoffer zijn 
Heel bijzonder dat de dame in kwestie hier de slachtoffer is terwijl (ex) partner is bedrogen, voorgelogen inclusief een kind die ondertussen een hechtingsband heeft opgebouwd en nu risico loopt op emotionele schade. Hij moet maar zijn verantwoordelijkheid nemen (desnoods afdwingen via rechter) terwijl de moeder zo egoïstisch is om te kiezen voor haar eigen gevoelens te beschermen door te zwijgen i.p.v. consequenties voor het kind en de relatie aanvaarden, maar wat moet het toch een stressvolle periode zijn geweest voor je, maakt niet uit dat je partner mischien wel kapot is van verdriet. Geen oordeel over het feit dat je grenzen niet kent in bed belandt met een andere en los van het feit of er sprake is van bewust misbruik of 2 dronken partijen!
Draait het even om, als een man bij een andere een kind verwerkt tijdens zijn relatie zou iedereen roepen, GEEN ERKENNING, geen GEZAG, hij is ontrouw geweest die klot... verdient het en dat arme kind.
kaatjecato schreef op 17-03-2024 om 10:35:
[..]
Oh absoluut. Deze gebeurtenis heeft misschien onderhuids een grote rol gespeeld in het stuklopen van de relatie. Wie weet heeft vader al die tijd al getwijfeld aan zijn vaderschap, had hij geen idee van de context en kon hij alleen een affaire vermoeden, en komt dat nu allemaal tot uiting. Het kan ook de hechting met dochter beïnvloeden hebben.
Ik denk eigenlijk, TO, dat je misschien wel wat hulp kunt gebruiken om dit allemaal te verwerken, en wellicht om te gaan zien wat dit ook voor anderen betekent heeft. Deze situatie is zo complex, dan zijn 'gewone' huis-tuin-en-keuken adviezen over scheidingen en omgang tussen vader en kind. Daarvoor speelt er teveel dat verwerkt moet worden.
Ik zou het jou en je ex gunnen om hier op een gegeven moment open over te kunnen praten, met empathie voor de ander, en wat dit allemaal betekent heeft voor de ander. Maar ik besef me dat dit heel moeilijk is, en dat veel mensen hier niet toe in staat zijn.
Deze gebeurtenis heeft misschien een grote rol gespeeld, geen idee van welke context? Als er sprake is van gedrogeerd te zijn geweest door een 'vriend' is dat heel spijtig (of te dronken om een overeenkomst opstellen voordat je uitkleed) dan vraag je jezelf denk ik af hoe je deze vriendschap is ontstaan en waar waren de andere vrienden uit het groep? Wellicht konden zij helpen. Maar zoek eerst hulp voor jezelf en daarna wellicht wat dit met niet biologische vader en je kind en anderen zou kunnen betekenen. Het zijn immers pas 3 jaartjes geweest om te kunnen nadenken en ook erg stressvol.
kaatjecato schreef op 16-03-2024 om 21:13:
[..]
Op basis van het verhaal van TO lijkt het erop dat er destijds seks is geweest terwijl zij te dronken (of gedrogeerd) was om toestemming te geven, terwijl deze 'vriend' nuchter was en de boel de volgende dag ontkende. Als dit inderdaad zo gebeurd is, is er sprake van verkrachting. Het feit dat deze 'vriend' ontkende dat er iets gebeurt was, maakte dat TO aan zichzelf ging twijfelen. Om er vervolgens bij de bevalling achter te komen dat deze 'vriend' gelogen heeft én haar mogelijk verkracht heeft, is ontzettend traumatisch. Trauma is zo ontzettend ingewikkeld en kan allerlei verdedigingsmechanismen in gang zetten. Het onderwerp kan te gevoelig zijn geweest voor TO om te bespreken omdat dit allerlei consequenties heeft, ook voor het besef van wat haar (mogelijk) is overkomen.
Ik vind het echt schokkend als je haar verzwijgen vanuit een soort 'hogere moraal' als simpelweg 'liegen' wegzet en TO op deze manier veroordeelt, door de hele context te negeren. Als je je dan niet kunt voorstellen dat iemand vanuit deze schok niet in staat is dit bespreekbaar te maken, dan is er echt sprake van een gebrek aan inlevingsvermogen.
Nick90 schreef op 16-03-2024 om 17:03:
[..]
Jij vind liegen en verzwijgen binnen een relatie dus wel oké? Ik ben serieus blij dat er steeds meer zaken waarbij vrouwen mannen voorliegen over kinderen uitkomen, ik dacht dat ik de enige was die een shitty ex heeft die liegen over zoiets wel vond kunnen. En hoezo een man van likmevestje die zijn kind laat vallen? De moeder heeft haar eigen kind laten vallen door deze leugens, ze liegt niet alleen tegen haar ex maar ook tegen haar kind. Want als het niet was uitgekomen en ze gewoon samen waren denk je dat TO op een gegeven moment wel de waarheid aan beiden had verteld? Ik kan daar dus echt niet bij met m'n pet dat die ex nu als de kwaaie pier wordt gelabeld. Ik lees ook dat hij de erkenning terug heeft laten draaien, het zou goede wil zijn als hij nog voor z'n kind wil zorgen maar ik begrijp het heel goed als het bedrog te groot was voor de beste man. TO legt de focus vooral op de nieuwe vriendin van ex terwijl ze haar eigen rol in dit drama minimaliseert.
Ze had ook eerder haar mond open kunnen doen.
Inderdaad laten we wat terughoudend zijn met een mening vormen maar wel uitgaan van een feitelijk bewezen verkrachting, bedrogen ex partner is een lul omdat zijn verantwoordelijkheid neemt als vader van niet zijn eigen kind! En je hebt alle recht om je verdriet te delen voor jaren lang verzwijgen, kwetsen uiteindelijk is het de van niet de echte vader die niet de belang van het kind voorop stelt! Van een shitty gast, ongelooflijk
Nick90 schreef op 27-03-2024 om 19:02:
[..]
Zoon was 8 toen hij van deze leugen hoorde, op aanraden van dit forum overigens, want liegen zou zich later uitbetalen. En wat blijkt, de leugen die z'n moeder heeft verteld werd toch achterhaald, zoon beschouwt z'n moeder nu als een soort staatsvijand, we liggen nu in scheiding, hij koos er zelf voor hier te blijven bij mij z'n surrogaatpa en z'n moe te haten vanwege het feit dat ze hem heeft voorgelogen. Helemaal terecht m.i Z'n zusje ziet hij niet als een echt zusje, en z'n moe ziet hij als een leugenaar
En een ander advies van dit forum was om hier professionele begeleiding bij te zoeken. Alsjeblieft zoek die alsnog voor je zoon. Wat er nu gebeurd is zo schadelijk voor beide kinderen.