Ik wil geen co ouderschap

Valdemar schreef op 04-12-2021 om 16:35:

@Kersje:
Zie mijn aanvulling, lees ik die link verkeerd?

Ik weet niet of je het verkeerd leest, maar ik probeer me in de schoenen van pleegkind te verplaatsen. 

Het kind in dit geval is 6 jaar en hebben geen leeftijd om daadwerkelijk gevaar van dat moment te voelen en zien. Kinderen op die leeftijd zijn zo blij met weinig en juist dat maakt het ook zo moeilijk. Ik reageer in dit topic dan ook niet in het algemeen, wel op de situatie en wat ik heb gelezen van TO.

Dat moeder alcoholverslaafd is, hij haar vaak in zwaar benevelende toestand op bed heeft aangetroffen etc., waar kind dus ook getuige van geweest is. Dan toch Veilig Thuis heeft weten te misleiden blablabla.

Stel dat dit desbetreffende zoontje wél een fijn pleeggezin zou treffen, maar 2 dagen (in het weekend) naar moeder zou gaan, hoeveel beter is dat voor dat kind als moeder nog steeds die 2 dagen laveloos of half aangeschoten aanwezig is? Of bij een (niet biologische)vader die 2 dagen wel meer dan voldoende vindt? Plaats dat kind dan liever helemaal uit huis en ontneem ieder gezag van de ouders!

Mija schreef op 04-12-2021 om 16:44:

[..]

Je vult erg veel in Kers. Ik vind het belangrijk om even te vermelden dat wij deze mensen en hun situatie niet echt kennen. Je gebruikt hele zware woorden, zoals ‘zwaar alcoholistisch’, ‘afgedwongen’, ‘onhoudbare situatie’, ‘onherroepelijk schaden’ enzovoorts. Je lijkt een glazen bol te hebben. Ik vind het nogal wat, zoals je claimt te weten wat hier precies aan de hand is en hoe het gaat verlopen. Dat er reden is tot zorg, is duidelijk.

Ik heb helemaal niks zelf ingevuld mbt bovenstaand! Het zijn posts die Blue zelf heeft geschreven, maar later heeft laten verwijderen ihk van privacy. Dus nee, niets zelf ingevuld, sterker nog, zelfs niet alles vermeld wat hij eerder schreef over de moeder van kind!

Opstarter, jij wil kind maar 4 dagen per maand.

Wat doe je als moeder morgen zegt dat het kind ook maar 4 dagen per maand wil omdat ze meer niet trekt?

Kind maar op internaat / kostschool?

redbulletje schreef op 04-12-2021 om 07:42:

[..]

Waarom heb je dan wel gekozen vader te willen zijn? Als je het kind niet had erkend had je geen kosten en geen verplichtingen gehad en had je evengoed wel af en toe een logeeradres voor 'm kunnen zijn maar dan puur op jouw eigen voorwaarden.

En daar is 'ie wederom: de eigen agenda. Hij heeft het kind erkend om zo nog invloed uit te kunnen oefenen op mevrouw. 

En mevrouw vond die erkenning prima, omdat ze zo een veel te hoge alimentatie kon vangen, terwijl ze prima wist dat iemand anders ook de vader kon zijn. Ook weer eigen belang dus. 

we kunnen wel allemaal kritiek op Blue geven, maar iemand met autisme functioneert nou eenmaal anders dan anderen. Waarschijnlijk is hij overbelast na een weekend met zoon en moet hij daarvan bij komen. Hij (en zoon) is er veel meer bij gebaat als wij meedenken hoe hij zijn vaderrol beter kan vervullen. En dat begint volgens mij bij het zsm inschakelen van een autismecoach. En zijn vader om hulp vragen, die heeft dat al aangeboden en kan een belangrijke rol in het leven van het zoontje spelen. 

RosaMontana schreef op 05-12-2021 om 10:24:

we kunnen wel allemaal kritiek op Blue geven, maar iemand met autisme functioneert nou eenmaal anders dan anderen. Waarschijnlijk is hij overbelast na een weekend met zoon en moet hij daarvan bij komen. Hij (en zoon) is er veel meer bij gebaat als wij meedenken hoe hij zijn vaderrol beter kan vervullen. En dat begint volgens mij bij het zsm inschakelen van een autismecoach. En zijn vader om hulp vragen, die heeft dat al aangeboden en kan een belangrijke rol in het leven van het zoontje spelen.

Ik heb zelf autisme, dus ik snap de impact die het kan hebben. 

Het ding met Blue is dat hij ook niks doet met de adviezen. Er is hem al zo vaak advies gegeven hoe hij dingen beter kan aanpakken. Al voordat hij zijn diagnose deelde is hem geadviseerd hulp te zoeken. Heel vaak ook op een steunende manier. Maar nog geen enkele keer heeft hij vervolgens actief iets gedaan met de adviezen.

Niet met de adviezen dat hij dingen beter anders kan aanpakken (hij is uitgebreid gewaarschuwd voor het in één keer verlagen van de alimentatie, met tips om met minder risico uiteindelijk hetzepfde resultaat te bereiken), niet met de adviezen om hulp te zoeken.

Elke paar weken post hij een nieuw probleem, zonder dat hij ooit iets doet met de adviezen. Het is niet gek dat mensen dan op den duur minder vriendelijk worden in de hoop tot hem door te dringen.

Ook mensen met autisme kunnen een prima lerendvermogen hebben en zich ontwikkelen, maar net als niet autisten moet je dan wel je kop uit het zand durven te trekken en te erkennen dat wat je doet niet werkt. Moet je bereid zijn aan jezelf te werken. Hoe eng dat ook is.

En of hij daartoe bereid is? Ik blijf waarschijnlijk tegen beter weten in hopen dat hij ooit op dat punt komt. Dat hij ooit zijn kop uit dat zamd durft te trekken en zijn verantwoordelijkheid leert nemen. Maar na ik weet niet hoeveel topics schat ik de kans klein in.

Maar @Blue ik hoop oprecht dat ik het mis heb. Dat jij me ongelijk bewijst. Voor je kind en voor jou.

RosaMontana schreef op 05-12-2021 om 10:24:

we kunnen wel allemaal kritiek op Blue geven, maar iemand met autisme functioneert nou eenmaal anders dan anderen. Waarschijnlijk is hij overbelast na een weekend met zoon en moet hij daarvan bij komen. Hij (en zoon) is er veel meer bij gebaat als wij meedenken hoe hij zijn vaderrol beter kan vervullen. En dat begint volgens mij bij het zsm inschakelen van een autismecoach. En zijn vader om hulp vragen, die heeft dat al aangeboden en kan een belangrijke rol in het leven van het zoontje spelen.

Mijn broer en zijn vriendin zijn beiden autistisch. Kunnen, niet alleen daardoor maar heeft wel zeer grote rol, niet voor hun kind zorgen. En toen hebben ze zelf hulp ingeschakeld. Met hulp van de huisarts. Maar je moet ook wel willen. En ik vraag me bij Blue heel vaak af of hij dat wel wil. Ze zijn bang om het kind kwijt te raken maar tegelijkertijd is hij na 2 dagen "lastig". Ja als je geen hulp wil houdt het op....maar dan raak je hem op den duur iid kwijt. (want dan zet hij als puber zich wel af).

Ik snap best dat autisme een extra ding is bij de opvoeding van kinderen, maar dat wist je ook al voordat je het kind erkende. En aangezien je al zes jaar een vaderrol vervulde wist je ook waar je aan begon. En het is echt niet zo dat mensen met autisme per definitie slechte ouders zijn. Sowieso heb je met co-ouderschap alsnog de helft van de tijd het kind niet en kun je tot rust komen. Je hoeft een kind ook niet 24/7 te vermaken. Dat moet een kind ook zelf leren. En dat hoeft echt niet met een telefoon, tablet of tv. Bij voorkeur niet zelfs. Niks mis met gewoon een doos lego of zo.
Stel dat de moeder wordt opgenomen om af te kicken. Of in het ergste geval, God verhoede, dat ze komt te overlijden. Dan heb jij de verantwoordelijkheid voor je kind. 24/7 totdat hij volwassen is. Als je dat niet wil of niet aan kan, had je daar eerder over na moeten denken. Gedane zaken maken geen keer. 
Je raakt echt niet meteen je kind kwijt als je opvoedondersteuning inschakelt.
Wat is precies het probleem bij jou qua opvoeding? Waar loop je vast? Waar ben je bang voor? Als je dat voor jezelf helder hebt, is het al een stuk makkelijker voor de huisarts om je gericht te verwijzen naar de juiste instantie.

Rhonda schreef op 04-12-2021 om 23:05:

[..]

Dan is het heel vreemd dat jij dingen weer opschrijft die hij heeft laten weghalen.

Nee hoor, hetgeen hij later heeft weggehaald heb ik niet opgeschreven. Ik had het inderdaad beetje krom geschreven 😅

Kersje schreef op 04-12-2021 om 16:03:

Fijn dat Blue iig nog heeft gereageerd in zijn topic, al geven zijn posts alleen maar meer bevestiging op hetgeen ik eerder schreef.

Het misleiden van Veilig Thuis, omdat ze beiden niet wilden dat kind uit huis geplaatst werd is sowieso al erg egoïstisch te noemen, ongeacht de redenen daarachter. Moeder zwaar alcoholistisch en een vader met zijn eigen problemen. Erkenning afgedwongen, maar niet de daarbij behorende verantwoordelijkheden op zich kunnen nemen. In hoeverre is dit alles in het voordeel van een 6-jarige?

In en in triest wat daarna allemaal nog wordt geschreven door TO, want het lijkt dan wel allemaal heel liefdevol, maar het stelt werkelijk helemaal niets voor. Ja, complimenten voor Blue over hoe geweldig het wel niet is dat hij een niet biologisch kind erkend blablabla, maar wat is het kind er daadwerkelijk allemaal mee opgeschoten? Helemaal niets, enkel nóg langer te moeten leven in een onhoudbare situatie die hem onherroepelijk zal schaden!

En dan mogen forummers mijn posts hard vinden, maar deze zijn maar een schim van wat TO en moeder dit kind aandoen.
En ja, ik vind daarnaast ook heel wat van Blue, want het blijft niet enkel bij al bestaand kind. Hij vindt het heel normaal nóg een kind op de wereld te zetten als het een vrouw betreft waarvoor hij gevoelens heeft. En verbreekt zij de relatie, dan zelfs een operatie als dat ervoor nodig is om haar terug te krijgen.

Dan wordt deze relatie tóch verbroken en opeens is hij head over heels verliefd op de moeder van zijn (niet biologische) zoontje.

Hij ziet kinderen als een accessoire ipv een levend wezen met gevoel, een pion die inzetbaar is naargelang zijn situatie en voorkeuren op dat moment!

Ik vind het altijd heel triest als ik lees van onvruchtbaarheid, maar in dit geval ben ik haast blij dat moeder natuur en karma toch bestaat.

Ik heb wel meegelezen, maar niet gereageerd. Maar ik denk dat je gelijk hebt. Zijn zoon  heeft een rot leven voor de boeg. 2 ouders die absoluut ongeschikt zijn voor het ouderschap. waar ik vooral moeite mee heb is het volgende: Ik ben met een vrouw getrouwd geweest: diagnose ASS (Asperger)... Daar bovenop Borderline.

deze post triggert mij. Helemaal na het lezen van Blue zijn bijdrage 'ik schop graag tegen dingen aan'. Zo was mijn ex-vrouw ook. Mening over voor de hele wereld. Iedereen is dom. En ze moeten vooral doen, waar ze zelf zin in hebben. 

Daarmee passeren ze alles en iedereen.  Of je nu een kind, partner of Collega van ze bent. 

Bij deze mensen gaat het alleen om hun eigen welzijn. En als het even moeilijk wordt, dan zijn ze zielig. Want ze hebben ASS en dan moet de wereld ze vertroetelen en mag je ze vooral niet wijzen op hun verantwoordelijkheden.. Maar ze weten heel erg goed wanneer het om hun eigen welzijn gaat, wat te doen.

Met tegen dingen aan schoppen om het schoppen ga je echt niet verder komen in het leven. De wereld gaat zich niet aanpassen aan jou als individu. ASS kan lastig zijn, maar het is toch echt aan jou om een manier te vinden om daar mee om te gaan zonder dat jouw kind daar onder lijdt. En dat hoef je echt niet alleen te doen, daar mag je rustig hulp bij vragen. Dat getuigt van moed en van de wil om een goede vader voor je kind te zijn zonder dat je aan jezelf voorbij gaat. Dat zal zeker een proces zijn en ik zeg niet dat dat makkelijk gaat zijn, maar uiteindelijk brengt het je wel verder. Verder dan overal tegenaan schoppen en je zin doordrijven alsof je zelf een kind van zes bent en dat vervolgens afschuiven op een diagnose.
Je weet waarschijnlijk al langer dat je ASS hebt/hoe je in elkaar zit. Ook toen je de vaderrol op je nam en je kind erkende en daarmee tekende voor alle daarbij behorende verantwoordelijkheden. 
Het is echt niet zo dat iedereen met ASS geen goede ouder kan zijn of slechts een paar dagen per maand. Op de een of andere manier raakt dat standpunt me meer dan ik zou willen. Ik vind mezelf namelijk geen slechte moeder, ook al maak ik soms fouten (wie niet?). Ik probeer daarvan te leren ipv me te verschuilen achter een label. Niet per se altijd de makkelijkste weg, wel nodig en in mijn ogen waardevol. Voor mezelf en voor mijn gezin/omgeving.

MamaE schreef op 06-12-2021 om 16:13:

Met tegen dingen aan schoppen om het schoppen ga je echt niet verder komen in het leven. De wereld gaat zich niet aanpassen aan jou als individu. ASS kan lastig zijn, maar het is toch echt aan jou om een manier te vinden om daar mee om te gaan zonder dat jouw kind daar onder lijdt. En dat hoef je echt niet alleen te doen, daar mag je rustig hulp bij vragen. Dat getuigt van moed en van de wil om een goede vader voor je kind te zijn zonder dat je aan jezelf voorbij gaat. Dat zal zeker een proces zijn en ik zeg niet dat dat makkelijk gaat zijn, maar uiteindelijk brengt het je wel verder. Verder dan overal tegenaan schoppen en je zin doordrijven alsof je zelf een kind van zes bent en dat vervolgens afschuiven op een diagnose.
Je weet waarschijnlijk al langer dat je ASS hebt/hoe je in elkaar zit. Ook toen je de vaderrol op je nam en je kind erkende en daarmee tekende voor alle daarbij behorende verantwoordelijkheden.
Het is echt niet zo dat iedereen met ASS geen goede ouder kan zijn of slechts een paar dagen per maand. Op de een of andere manier raakt dat standpunt me meer dan ik zou willen. Ik vind mezelf namelijk geen slechte moeder, ook al maak ik soms fouten (wie niet?). Ik probeer daarvan te leren ipv me te verschuilen achter een label. Niet per se altijd de makkelijkste weg, wel nodig en in mijn ogen waardevol. Voor mezelf en voor mijn gezin/omgeving.

Mooie post en ook herkenbaar waarschijnlijk voor Blue, maar erkent hij dit ook, dat is de grootste stap?! Ik vraag me nl af of Bleu écht wil leren of enkel gelijk wil krijgen, wereld van verschil namelijk!

MamaE schreef op 06-12-2021 om 16:13:

Het is echt niet zo dat iedereen met ASS geen goede ouder kan zijn of slechts een paar dagen per maand. Op de een of andere manier raakt dat standpunt me meer dan ik zou willen. Ik vind mezelf namelijk geen slechte moeder, ook al maak ik soms fouten (wie niet?). Ik probeer daarvan te leren ipv me te verschuilen achter een label. Niet per se altijd de makkelijkste weg, wel nodig en in mijn ogen waardevol. Voor mezelf en voor mijn gezin/omgeving.

MamaE,

Als ik je met mijn bijdrage heb geraakt en pijn gedaan, dan spijt me dat. Dat was niet de bedoeling. Mijn reactie was om onderstaande:

Het is niet zo dat alle mensen met ASS, niet zouden kunnen opvoeden. Absoluut niet. dat label zegt ook helemaal niets over de vaardigheid die je zou missen als ouder. Het is zeker niet makkelijk. Dat heb ik uit ervaring gezien.

Maar mensen verschillen. Vele mensen verschuilen zich achter een label. Ik kan het niet, want ik heb ASS. Ik heb dyslexie. Ik was altijd bang om iets te schrijven. Ik kan ook nooit iets kort opschrijven. Maar ik heb mijzelf geleerd, het gewoon te doen en niet te zeuren en weg te kwijnen in zelf medelijden.

Dat is waarom ik denk dat blue kan zeuren wat hij wil. Maar hij heeft zichzelf lang geleden voorgenomen om tegen iedereen en alles te vechten. En misbruikt daarbij zijn labeltje. En passief agressief gedrag is bij uitstek een geschikt middel. Zodra hij in het nauw zit, gebruikt hij een passief agressief middel, of roept hij medelijden op met het argument 'Ik heb ASS en daarom kan ik er niks aan doen dat ik een zoals ik ben.

En ik denk dat een post als deze, misbruikt hij, om argumenten te verzamelen die hij kan misbruiken tegen zijn ex en zijn familie.

Robbie001 schreef op 06-12-2021 om 22:57:

[..]

En ik denk dat een post als deze, misbruikt hij, om argumenten te verzamelen die hij kan misbruiken tegen zijn ex en zijn familie.

En tegen de forummers hier op dit forum! Nogmaals, hij kan prima complimenten in ontvangst nemen, maar als je zijn reacties lees op random topics dan zijn deze erg veelzeggend. Zeker als er kinderen bij betrokken zijn, want het is namelijk nooit in het welzijn van het kind, enkel projectie op TO of tegenpartij. De kinderen gaat hij finaal aan voorbij, erg triest!