Ik wil geen co ouderschap
Na ongeveer 2 jaar een weekendregeling voor mijn kind wil mijn ex nu toewerken naar een co ouderschap van een week op en week af. Zij wil deze regeling omdat zij een nieuwe baan heeft waarin ze wisselende diensten heeft en dus met een opvangprobleem zit. Maar ik wil eigenlijk helemaal geen co ouderschap en het gewoon bij de weekendregeling houden. Ex vind dat niet eerlijk want kind is maar 2 weekenden per maand bij mij dus zij vind dat dit best kan.
Ik zie allerlei nadelen en zij alleen maar voordelen.
Iemand enige tips hoe ik het opvangprobleem kan oplossen zonder mee te gaan in haar idee voor co ouderschap?
BlueFawn schreef op 03-12-2021 om 17:46:
[..]
Dat klopt maar ik weet het allemaal niet. Ik houd van haar en van mn zoon. Maar ik ben geen goede pa en zij geen goede moeder. Ik heb ASS, asperger, zij heeft een persoonlijkheid stoornis.
Zou er in elk geval voor zorgen dat je niet nog ns in zo'n situatie kan komen door jezelf te laten steriliseren.
BlueFawn schreef op 04-12-2021 om 02:42:
[..]
Omdat het menneke er nu eenmaal al is, we willen hem niet kwijt. En ja hulp zoeken klinkt makkelijk maar is dat niet. Hij moet wel bij ons blijven, ik wil niet dat hij afgenomen wordt.
Als ie naar een pleeggezin gaat mag ie in 't weekend vast bij z'n ouders logeren. Misschien is dat nog een optie?
@Blue Ik snap je angst, maar stel jezelf de vraag wat is voor jou belangrijker. Jouw geluk of dat van je kind? Wat jullie nu doen, daar lijdt hij onder. Door geen hulp te zoeken neem je bewust het risico om je kind te beschadigen. Dat wil je toch niet?
Daarbij zullen hulporganisaties in eerste instantie altijd al doel hebben het kind bij de ouders te houden. Zelf hulp zoeken zal waarschijnlijk ook positief doorwerken, mocht veilig thuis weer worden ingeschakeld.
Anderen hier zullen beter weten waar je hulp kunt vinden bij opvoeding en gezin. Maar voor jezelf zou je ook al kunnen denken aan een autismecoach met dat als expertise.
Echt als je van je kind houdt en je wilt het beste voor hem, zoek dan hulp. Want zoals jullie nu bezig zijn loop je juist het risico dat je alles afroept wat je juist niet wilt.
BlueFawn schreef op 04-12-2021 om 02:42:
[..]
Omdat het menneke er nu eenmaal al is, we willen hem niet kwijt. En ja hulp zoeken klinkt makkelijk maar is dat niet. Hij moet wel bij ons blijven, ik wil niet dat hij afgenomen wordt.
Je wilt hem niet kwijt, je wilt hem niet in huis want na 2 dagen is het al lastig...
Ja hulp zoeken is wel makkelijk! Ze halen hem echt niet direct uit huis. Als jullie zo door doen en geen hulp zoeken raken hem wel kwijt! Niet omdat hij uit huis geplaatst zal worden maar omdat hij zich als puber van jullie af gaat zetten. Maar het klinkt alsof dat niet erg is want ach dan komt hij tenminste niet meer...
Mijn broer en zijn vrouw zijn een voorbeeld zoals jullie, veel problemen, beide autistisch, kunnen echt niet voor hun zoon zorgen. En wat hebben ze gedaan? Laten zien dat ze van hen houden door hulp te zoeken! Elke week komt er iemand om hen te begeleiden bij de opvoeding. Er wordt samen gekeken wat belangrijk is, voor zoon en de ouders.
Voor ze je kind uit huis plaatsen moeten er al meerdere meldingen zijn gedaan of sprake zijn van acuut gevaar. Je kan er nu nog iets aan doen. Doe dat dan ook. Voor je kind. Hij is nog maar 6 maar tegelijkertijd al 6. Hij voelt echt wel dat je hem "lastig" vind na 2 dagen en dat hij eigenlijk niet gewenst is
redbulletje schreef op 04-12-2021 om 07:47:
[..]
Als ie naar een pleeggezin gaat mag ie in 't weekend vast bij z'n ouders logeren. Misschien is dat nog een optie?
Wat kan jij een onzin uitkramen. Je hebt geen verstand van kinderen, misschien eens je mond houden dan.
Een pleeggezin is geen leuk logeer adres omdat ouders geen zin hebben in het kind. Het is een heel aangrijpend iets, een kind wordt uit de omgeving van ouders weg gerukt en komt ergens in een nieuw gezin terecht. Dat doen ze niet voor niks alleen bij acuut gevaar of zware problemen. Pleeggezinnen liggen ook niet voor het oprapen. En dat logeren bij ouders? Vergeet het maar. Op bezoek met begeleiding. Daarna evt zonder. Maar het "logeren" in eigen gezin is wel een laatste stap.
Wat voor problemen doen zich voor in de huidige situatie, dat je denkt co-ouderschap niet aan te kunnen?
Ik zou hulp zoeken in het kader van autismebegeleiding. Daar kun je praktische tips krijgen en zelf een betere vader worden zonder Veilg thuis.
Begin eens te vragen bij de organisatie die jouw diagnose heeft gesteld. En anders eens googelen.
Er is 1-op-1-begeleiding en er zijn praatgroepen. Doe er je voordeel mee.
Fijn dat Blue iig nog heeft gereageerd in zijn topic, al geven zijn posts alleen maar meer bevestiging op hetgeen ik eerder schreef.
Het misleiden van Veilig Thuis, omdat ze beiden niet wilden dat kind uit huis geplaatst werd is sowieso al erg egoïstisch te noemen, ongeacht de redenen daarachter. Moeder zwaar alcoholistisch en een vader met zijn eigen problemen. Erkenning afgedwongen, maar niet de daarbij behorende verantwoordelijkheden op zich kunnen nemen. In hoeverre is dit alles in het voordeel van een 6-jarige?
In en in triest wat daarna allemaal nog wordt geschreven door TO, want het lijkt dan wel allemaal heel liefdevol, maar het stelt werkelijk helemaal niets voor. Ja, complimenten voor Blue over hoe geweldig het wel niet is dat hij een niet biologisch kind erkend blablabla, maar wat is het kind er daadwerkelijk allemaal mee opgeschoten? Helemaal niets, enkel nóg langer te moeten leven in een onhoudbare situatie die hem onherroepelijk zal schaden!
En dan mogen forummers mijn posts hard vinden, maar deze zijn maar een schim van wat TO en moeder dit kind aandoen.
En ja, ik vind daarnaast ook heel wat van Blue, want het blijft niet enkel bij al bestaand kind. Hij vindt het heel normaal nóg een kind op de wereld te zetten als het een vrouw betreft waarvoor hij gevoelens heeft. En verbreekt zij de relatie, dan zelfs een operatie als dat ervoor nodig is om haar terug te krijgen.
Dan wordt deze relatie tóch verbroken en opeens is hij head over heels verliefd op de moeder van zijn (niet biologische) zoontje.
Hij ziet kinderen als een accessoire ipv een levend wezen met gevoel, een pion die inzetbaar is naargelang zijn situatie en voorkeuren op dat moment!
Ik vind het altijd heel triest als ik lees van onvruchtbaarheid, maar in dit geval ben ik haast blij dat moeder natuur en karma toch bestaat.
Als zowel vader als moeder minder geschikt zijn om een kind groot te brengen, komt het voor dat grootouders die rol op zich nemen.
Lijkt mij in deze situatie een niet ondenkbare optie want dan heeft kind in ieder geval een familielid als stabiele verzorger/ ster.
PinkFlower schreef op 04-12-2021 om 08:37:
[..]
Wat kan jij een onzin uitkramen. Je hebt geen verstand van kinderen, misschien eens je mond houden dan.
Een pleeggezin is geen leuk logeer adres omdat ouders geen zin hebben in het kind. Het is een heel aangrijpend iets, een kind wordt uit de omgeving van ouders weg gerukt en komt ergens in een nieuw gezin terecht. Dat doen ze niet voor niks alleen bij acuut gevaar of zware problemen. Pleeggezinnen liggen ook niet voor het oprapen. En dat logeren bij ouders? Vergeet het maar. Op bezoek met begeleiding. Daarna evt zonder. Maar het "logeren" in eigen gezin is wel een laatste stap.
Zo dom lijkt me de opmerking van RB niet.
Hier in België is er inderdaad een systeem van gastgezinnen die kinderen tijdelijk opvangen en waarbij de kinderen tijdens deze periode enerzijds verblijven bij het gastgezin en anderzijds binnen het eigen gezin; dit om de ouders te ontlasten en daarvoor hoeft er geen sprake te zijn van acuut gevaar of zware problemen.
Het zou mij verbazen mocht er in Nederland geen gelijkaardig systeem bestaan.
En als ik goed lees, bestaat het in Nederland dus ook gewoon:
Flanagan schreef op 04-12-2021 om 16:16:
Als zowel vader als moeder minder geschikt zijn om een kind groot te brengen, komt het voor dat grootouders die rol op zich nemen.
Lijkt mij in deze situatie een niet ondenkbare optie want dan heeft kind in ieder geval een familielid als stabiele verzorger/ ster.
Maar hoe gaat dat in het geval van TO, hij is niet de biologische vader van kind? En voor zo ver ik op dit topic heb gelezen is moeder misbruikt door ouders en daardoor alcoholiste, dus in hoeverre is daar nog contact met ouders? Blue begrijpt haar verleden en probeert haar te ‘redden’, maar enkel tot zo ver zijn eigen reikwijdte toelaat en als kind maar niet uit huis wordt geplaatst!
Juist dit is het verschrikkelijke aan het hele verhaal, want zoontje kan enkel gebaat zijn bij andere ouders dan eigen moeder en (niet biologische vader) TO.
Dit kind heeft en krijgt een trauma voor de rest van zijn leven in de huidige situatie en beide ouders willen of kunnen dit niet zien. Het is echt te triest voor woorden!
Valdemar schreef op 04-12-2021 om 16:26:
[..]
Zo dom lijkt me de opmerking van RB niet.
Hier in België is er inderdaad een systeem van gastgezinnen die kinderen tijdelijk opvangen en waarbij de kinderen tijdens deze periode enerzijds verblijven bij het gastgezin en anderzijds binnen het eigen gezin; dit om de ouders te ontlasten en daarvoor hoeft er geen sprake te zijn van acuut gevaar of zware problemen.
Het zou mij verbazen mocht er in Nederland geen gelijkaardig systeem bestaan.
Blijkbaar is dit in Nederland dus toch anders geregeld helaas. Zo lang TO of moeder hiervan ook niet het voordeel zien zullen zij kind enkel meer traumatiseren.
@Kersje:
Zie mijn aanvulling, lees ik die link verkeerd?
Edit:
@Blue Fawn:
Hou ook in het achterhoofd dat weekdagen met een kind van die leeftijd er heel anders uit zien dan een weekenddag. Eigenlijk ben je op weekdagen gewoon 's morgens even bezig om ze klaar te maken voor school en 's avonds om ze klaar te maken voor bed, de rest van de dag zie je ze niet.
En een praktische tip: mochten de weekends nu veel zijn omdat je constant met het kind moet bezig zijn, koop dan een tablet zodat het kind zich ook even alleen kan vermaken.
Kersje schreef op 04-12-2021 om 16:33:
[..]
Blijkbaar is dit in Nederland dus toch anders geregeld helaas. Zo lang TO of moeder hiervan ook niet het voordeel zien zullen zij kind enkel meer traumatiseren.
Er bestaat in Nederland wel weekend pleegzorg, maar geen idee of het ook andersom bestaat.
Kersje schreef op 04-12-2021 om 16:03:
Fijn dat Blue iig nog heeft gereageerd in zijn topic, al geven zijn posts alleen maar meer bevestiging op hetgeen ik eerder schreef.
Het misleiden van Veilig Thuis, omdat ze beiden niet wilden dat kind uit huis geplaatst werd is sowieso al erg egoïstisch te noemen, ongeacht de redenen daarachter. Moeder zwaar alcoholistisch en een vader met zijn eigen problemen. Erkenning afgedwongen, maar niet de daarbij behorende verantwoordelijkheden op zich kunnen nemen. In hoeverre is dit alles in het voordeel van een 6-jarige?
In en in triest wat daarna allemaal nog wordt geschreven door TO, want het lijkt dan wel allemaal heel liefdevol, maar het stelt werkelijk helemaal niets voor. Ja, complimenten voor Blue over hoe geweldig het wel niet is dat hij een niet biologisch kind erkend blablabla, maar wat is het kind er daadwerkelijk allemaal mee opgeschoten? Helemaal niets, enkel nóg langer te moeten leven in een onhoudbare situatie die hem onherroepelijk zal schaden!
En dan mogen forummers mijn posts hard vinden, maar deze zijn maar een schim van wat TO en moeder dit kind aandoen.
En ja, ik vind daarnaast ook heel wat van Blue, want het blijft niet enkel bij al bestaand kind. Hij vindt het heel normaal nóg een kind op de wereld te zetten als het een vrouw betreft waarvoor hij gevoelens heeft. En verbreekt zij de relatie, dan zelfs een operatie als dat ervoor nodig is om haar terug te krijgen.Dan wordt deze relatie tóch verbroken en opeens is hij head over heels verliefd op de moeder van zijn (niet biologische) zoontje.
Hij ziet kinderen als een accessoire ipv een levend wezen met gevoel, een pion die inzetbaar is naargelang zijn situatie en voorkeuren op dat moment!
Ik vind het altijd heel triest als ik lees van onvruchtbaarheid, maar in dit geval ben ik haast blij dat moeder natuur en karma toch bestaat.
Je vult erg veel in Kers. Ik vind het belangrijk om even te vermelden dat wij deze mensen en hun situatie niet echt kennen. Je gebruikt hele zware woorden, zoals ‘zwaar alcoholistisch’, ‘afgedwongen’, ‘onhoudbare situatie’, ‘onherroepelijk schaden’ enzovoorts. Je lijkt een glazen bol te hebben. Ik vind het nogal wat, zoals je claimt te weten wat hier precies aan de hand is en hoe het gaat verlopen. Dat er reden is tot zorg, is duidelijk.
Vader en moeder zullen de regie over hun leven en over hun ouderschap in handen moeten zien te krijgen. Er is alle reden om te denken dat ze daarbij hulp kunnen gebruiken. Het zou verstandig zijn als ze eens een opvoedondersteuner om advies vroegen. Therapie voor hun eigen issues ihkv autisme en de persoonlijkheidsstoornis is ook een goed idee. Of ze Veilig Thuis ‘binnen hadden moeten laten’? Ik zou het niet durven te zeggen. Er zijn goede en heel erg slechte ervaringen met deze instantie. ‘Veilig’ is het in ieder geval niet. Google maar eens naar verhalen over wat er kan gebeuren als je op een kwetsbaar moment in je leven met deze club in aanraking komt. Behoedzaamheid is altijd op z’n plaats. Maar wat het natuurlijk wel moet zijn is een wake op call. Er is iets wat aandacht vraagt. Daar moet je dan als ouders wel aan gaan staan: de regie nemen, zoals ik het eerder noemde. Dat zal hier nog moeten gebeuren. Maar om ze nou helemaal af te schrijven, zoals jij doet, dat lijkt me ook niet de manier.
Ik hoop Blue dat er in jouw leven mensen zijn die jou op een liefdevolle manier een spiegel voorhouden, zoals je vader en je zus. En dat je deze situatie aangrijpt om meer op je gemak te raken met emoties, wat te leren over communiceren, helder te zien wat je grenzen maar ook je mogelijkheden zijn. Een kind is zo’n ontzettende motivatie om over je eigen schaduw heen te stappen en te leren en te groeien. Omdat er ook zoveel liefde is en je ze geen pijn wil doen. Alle ouders doen uiteindelijk hun kinderen wel pijn. Dat is onvermijdelijk. Je kunt het niet altijd goed doen. En je ziet dingen over het hoofd. Maar het is wel belangrijk dat je jezelf in de spiegel kunt aankijken en te weten dat je er ‘alles aan gedaan hebt wat binnen je vermogen lag’. Als jij dat niet wilde, postte je hier niet. Ik hoop dat het je lukt om stappen te zetten in je ouderschap en ook gewoon in je leven. Ik kan me voorstellen dat dat met ASS lang niet altijd meevalt. Het hoeft ook allemaal niet perfect. Maar je wil als ouder geen grote schade aanrichten, je kind een basis meegeven. Ik hoop dat je je eigen onrust en stress wat leert tolereren en wat kalmer met beslissingen leert omgaan. Moeder heeft haar eigen lessen te leren: een persoonlijkheidsstoornis is niet niks. Ook zij zou een behandelaar moeten zoeken om de chaos binnen de perken te houden. Ik hoop heel erg dat het jullie eraan gaan staan en dat het jullie lukt. Vooral voor jullie kind. Hij moet het met jullie doen! Ouders zijn hoe dan ook onvervangbaar.