Ik wil geen co ouderschap
Na ongeveer 2 jaar een weekendregeling voor mijn kind wil mijn ex nu toewerken naar een co ouderschap van een week op en week af. Zij wil deze regeling omdat zij een nieuwe baan heeft waarin ze wisselende diensten heeft en dus met een opvangprobleem zit. Maar ik wil eigenlijk helemaal geen co ouderschap en het gewoon bij de weekendregeling houden. Ex vind dat niet eerlijk want kind is maar 2 weekenden per maand bij mij dus zij vind dat dit best kan.
Ik zie allerlei nadelen en zij alleen maar voordelen.
Iemand enige tips hoe ik het opvangprobleem kan oplossen zonder mee te gaan in haar idee voor co ouderschap?
Lexus schreef op 03-12-2021 om 10:24:
[..]
Ik ken bluefawn en zijn achtergrond niet goed maar ik denk dat veel mensen geraakt worden omdat ze ook met vaders (van henzelf of van hun kinderen) die zich niet-empatisch, afstandelijk en wat overkomt als egocentrisch, te maken hebben (gehad). Er zit veel pijn bij mensen en als iets op de eigen situatie lijkt, reageren mensen daar op.
Je hoeft niet zelf in zo'n situatie te hebben gezeten om dit ontzettend triest voor het kind te vinden 😪
Dat arme jochie! Twee weken geleden ging TO er nog vanuit dat zijn zoon bij hem kwam wonen.
BlueFawn, je komt soms zo ongelooflijk lomp uit de hoek. Het is niet goed te plaatsen, deze uithaal naar moeder en afwijzing van je kind. Het zal jouw frustratie wel zijn en je onvermogen om mee te bewegen maar hou er rekening mee dat dat heel liefdeloos overkomt.
In de context van de informatie die je over jezelf hebt gegeven in een ander draadje, vraag ik me af of je geen ouderbegeleiding zou moeten zoeken. Je hebt nu eenmaal een kind en je zal er een vorm in moeten vinden. Misschien kun je wat leren? Alleen maar tegenhangen of bruuske koerswijzigingen doorduwen, is niet goed voor het leefklimaat van je zoon. Ik denk echt dat er meer dan voldoende aanleiding is om te proberen om als vader te groeien. Ik denk ook dat er genoeg liefde is om daar de motivatie voor te vinden. Je moet alleen erg uitkijken met die verharding steeds, want daarmee maak je de situatie niet beter.
MamaE schreef op 03-12-2021 om 10:20:
Bluefawn, wat is dit nu weer? Je hebt destijds zelf ervoor gekozen om een band met het jochie op te bouwen. Je houdt van hem, maar maximaal vier dagen per maand. En nu zeg je doodleuk dat hij er beter niet had kunnen zijn? Ik heb echt met het kind te doen zeg.
Dat klopt maar ik weet het allemaal niet. Ik houd van haar en van mn zoon. Maar ik ben geen goede pa en zij geen goede moeder. Ik heb ASS, asperger, zij heeft een persoonlijkheid stoornis.
BlueFawn schreef op 03-12-2021 om 17:46:
[..]
Dat klopt maar ik weet het allemaal niet. Ik houd van haar en van mn zoon. Maar ik ben geen goede pa en zij geen goede moeder. Ik heb ASS, asperger, zij heeft een persoonlijkheid stoornis.
Waarom zoek je dan geen hulp?
Dat je nu geen goede vader bent, betekent niet dat je dat niet alsnog kunt worden. Genoeg andere mensen met ass die wel goede ouders zijn. Dus waarom zou jij dat dan niet kunnen? Maar dan moet je wel willen.
BlueFawn schreef op 03-12-2021 om 17:46:
[..]
Dat klopt maar ik weet het allemaal niet. Ik houd van haar en van mn zoon. Maar ik ben geen goede pa en zij geen goede moeder. Ik heb ASS, asperger, zij heeft een persoonlijkheid stoornis.
Als je dit van jezelf en haar weet waarom hebben jullie dan in vredesnaam veilig thuis zitten voorliegen? Die zijn niet achterlijk hè. En dat was nou de kans om goede hulp voor jullie alle drie te krijgen. Zodat jullie wel goede ouders worden.
Zoek hulp, als je echt van je kind houdt doe je dat. Niet voor jezelf maar voor hem. Dat maakt iemand een goede ouder, dat je hulp vraagt en aanneemt als het even niet zelf gaat.
BlueFawn schreef op 03-12-2021 om 17:46:
[..]
Dat klopt maar ik weet het allemaal niet. Ik houd van haar en van mn zoon. Maar ik ben geen goede pa en zij geen goede moeder. Ik heb ASS, asperger, zij heeft een persoonlijkheid stoornis.
Ik heb inderdaad het gevoel dat je het allemaal niet weet. Eerder schreef je dat ze wel een goede moeder was. Al heb ik daar zelf enigszins mijn bedenkingen bij aangezien ze (naar jouw schrijven) graag feest en geregeld laveloos op de bank of in bed ligt waar haar kind van 5/6 jaar bij is. Das niet bepaald mijn beeld van een goede moeder zijn.
Dat is hier nog nooit gebeurd. Niet dat ik nooit fouten maak als moeder, niks menselijks is mij vreemd, maar bewust kiezen voor veel alcohol terwijl ik de verantwoordelijkheid heb over een kind, no way.
Over ASS: dat hoeft niet te betekenen dat je geen goede ouder kunt zijn. Als je dat wel van jezelf vindt, waarom heb je je kind dan erkend en een vaderrol op je genomen?
En waarom wilde je met je ex dan ook proberen om een kind te krijgen? Want het is niet zo dat je geen ervaring had met kinderen of het ouderschap, ook al was het niet formeel. Je bent al vader, het is een beetje laat om nu te bedenken dat het toch niet bij je past. Het gaat over een kind, niet over een huisdier dat je naar het asiel kunt brengen als je er achter komt dat het toch niet bij je past.
Ik denk dat het een goed idee is om hulp te zoeken. In de eerste plaats voor jezelf, misschien ook voor de moeder (als ze dat wil), in het belang van je kind.
PinkFlower schreef op 03-12-2021 om 17:51:
[..]
waarom hebben jullie dan in vredesnaam veilig thuis zitten voorliegen? .
Omdat ze elk een eigen agenda hebben en die is niet het belang van het kind.
Weet je blue, het ouderschap is niet alleen een financiële verplichting maar ook een emotionele verplichting die je aangaat. En het is niet altijd alleen maar leuk. Voor vier dagen per maand kan dat ja, dan ga je leuke dingen doen met je kind en maak je eten wat je kind lekker vindt. Maar voor alledag werkt dat niet zo. Dan heb je ook minder leuke verplichtingen. Dat hoort erbij.
Als de moeder van jouw kind niet meer voor haar kind kan zorgen om welke reden dan ook, dan heb jij die verantwoordelijkheid. Daar heb je nog niet zo lang geleden voor getekend. Als je daar nu al aan twijfelt, vind ik dat behoorlijk kwalijk. Je wilde zes jaar geleden al erkennen, maar dat mocht toen niet van de moeder. En nu heb je eindelijk je erkenning en vind je het maar niks. Ga daar over praten.
Er is geen enkele ouder die het ouderschap altijd alleen maar leuk vindt. Elk kind is wel eens vervelend, luistert niet, is soms lastig of er speelt iets. Dat is niet erg, dat hoort erbij. Als ouder leer je daar ook in. Je kunt niet alle situaties vooroefenen. Soms kom je in een situatie terecht met je kind en dan ben je op elkaar aangewezen. Dat is niet per se makkelijk, maar uiteindelijk zijn die situaties wel vormend voor de band met je kind. Er zijn op de leuke momenten, dat zegt niks. Er zijn als je kind het even moeilijk heeft (en daardoor ook moeilijk doet), daar kun je waarde toevoegen als ouder.
BlueFawn schreef op 03-12-2021 om 10:08:
[..]
Omdat het leuk is om ergens tegenaan te schoppen. En als het aan mij had gelegen had ze beter gewoon helemaal geen kind gekregen dan was dit probleem er nu ook niet.
Beste, sommige mensen hadden inderdaad beter geen kinderen gekregen, maar het kind is er nu eenmaal en op een gegeven moment heb jij het besluit genomen om het kind te erkennen; dus ik ga ervan uit dat je toch iets van verantwoordelijkheidsgevoel hebt naar dat kind toe.
Misschien is deze vraag al beantwoord, maar is er bij jou of je ex sprake van een nieuwe partner die jullie kan ondersteunen?
Valdemar schreef op 03-12-2021 om 22:55:
[..]
is er bij jou of je ex sprake van een nieuwe partner die jullie kan ondersteunen?
Of ouders?
PinkFlower schreef op 03-12-2021 om 17:51:
[..]
Als je dit van jezelf en haar weet waarom hebben jullie dan in vredesnaam veilig thuis zitten voorliegen? Die zijn niet achterlijk hè. En dat was nou de kans om goede hulp voor jullie alle drie te krijgen. Zodat jullie wel goede ouders worden.
Zoek hulp, als je echt van je kind houdt doe je dat. Niet voor jezelf maar voor hem. Dat maakt iemand een goede ouder, dat je hulp vraagt en aanneemt als het even niet zelf gaat.
Omdat het menneke er nu eenmaal al is, we willen hem niet kwijt. En ja hulp zoeken klinkt makkelijk maar is dat niet. Hij moet wel bij ons blijven, ik wil niet dat hij afgenomen wordt.
BlueFawn schreef op 04-12-2021 om 02:42:
[..] Hij moet wel bij ons blijven, ik wil niet dat hij afgenomen wordt.
Maar wat wil je dan wél? Je wilt hem niet kwijt maar je wilt ook niet voor hem zorgen? Moeder is volgens jou ook niet de meest geweldige moeder ooit. Maar iemand zal toch voor dit kind moeten zorgen toch? Dus als jij eigenlijk niet wil en moeder eigenlijk niet kan, wat wil je dan? Wat is het beste voor hem (en dus niet perse voor jullie?)
Wat een emoties kan het opleveren als je in deze situatie zit bleu!
Ik heb de indruk dat je nog een beetje aan je nieuwe verantwoordelijkheid moet wennen en uit paniek(? ) Soms dingen roept die bij anderen weerstand op roept.
Ik hoor je ook zeggen dat je wel hulp wilt, maar bang bent dat het kind dan ergens anders moet wonen.
Echt, ook jij bent vrij om naar een jeugdteam van de gemeente te stappen met een verzoek om ondersteuning, om eens mee te kijken.
En dat gaan ze dan ook doen, normaal gesproken zonder veilig thuis en al dat gedoe.
Vinden hun dat veilig thuis wel in beeld moet komen, dan zal er misschien ook wel reden toe zijn.
Er is ondersteuning voor ouders, voor kinderen, voor jou alleen, er is gezinshulp.
Bedenk wat de grootste angel is (je eigen onzekerheid?) En doe er wat mee ❤️
BlueFawn schreef op 03-12-2021 om 10:08:
[..]
Omdat het leuk is om ergens tegenaan te schoppen. En als het aan mij had gelegen had ze beter gewoon helemaal geen kind gekregen dan was dit probleem er nu ook niet.
Waarom heb je dan wel gekozen vader te willen zijn? Als je het kind niet had erkend had je geen kosten en geen verplichtingen gehad en had je evengoed wel af en toe een logeeradres voor 'm kunnen zijn maar dan puur op jouw eigen voorwaarden.