Ik wil geen co ouderschap

Wat heb je al gedaan om te kijken hoe je het kan realiseren?
(denk aan: met je werkgever in gesprek, kijken naar gastouder/BSO opties, kijken naar opties vanuit je netwerk, etc). 
Neem je verantwoordelijkheid en ga oplossingen zoeken. En bedenk je dat elk probleem dat jij tegenkomt, ook een probleem is waar zij tegenaan loopt. Met als verschil dat zij er daarnaast waarschijnlijk nog wel heel wat meer heeft, gezien jullie ongelijke verhouding. 

ToetieToover schreef op 28-11-2021 om 18:34:

Gut je lijkt mijn ex wel.

Mauwen dat hij niet meer wilde dan 2 dagen per 14 dagen. Ook mauwen over de alimentatie, terwijl ik na de scheiding 36 uur was gaan werken, net zoveel als hij overigens. Helaas lukte mij full-time werken niet heel lang vanwege een zorgenkind en toen ik daardoor minder moest gaan werken kreeg hij eerst de keus: meer zorgen (allebei 36 uur werken) óf meer betalen (ik 24 uur werken).

Je bent de váder hè, niet de buurman, oom of opa.

Overigens is meer betalen af te dwingen, maar meer zorgen niet, heb ik ontdekt. Want mijn ex weigerde dus zowel meer te zorgen als meer te betalen “want ik was toch vrijwillig minder gaan werken”. Eh, nee, dat was omdat hij niet méér wilde zorgen dan hij deed.

Ik hoop dat jouw ex naar de rechter stapt en je laat betalen voor jullie kind want die heeft daar recht op.

Wat voor een zorgenkind heb jij, dat je daarvoor 12 uur werk moest opgeven? De situatie waar ik vandaan kom is een ex met ernstige psychiatrische problemen. Mijn kinderen hebben samen met mij daar ernstig onder gelden. Toen de scheiding rond was, hebben we met zijn allen nog heel wat uurtjes therapie weggetikt. Maar naast dit soort zaken, blijven we onderdak, kleding, eten en ontspanning nodig houden. Zonder werk en dus inkomen was dat niet gelukt. Dus vraag ik mij af: Hoe kan je zomaar 24 uur gaan werken, terwijl inkomen voorziet in de eerste basis behoeften. Want die zijn nooit gratis.

Tijgeroog schreef op 28-11-2021 om 22:45:

De moeder moet wel meer gaan verdienen, omdat TO besloten heeft om de alimentatie te halveren, en ze nu niet meer rond kan komen. Eerder had ze een onderhuurder gevonden, om financieel rond te kunnen komen, maar toen is TO ook dwars gaan liggen.
Hij kan makkelijk flink in haar inkomen snijden roepen dat alles een slecht idee is, maar hij komt nooit meer een constructieve oplossing. En het argument dat ie z'n zoon na een dag of 2 wel weer beu is vind ik intens verdrietig.

Waar komt deze informatie ineens vandaan?

Eerdere topics van TO.

Maar hoe kan TO ineens de alimentatie halveren? Natuurlijk kan hij dat doen. Maar dat is eenvoudig je rechtelijke uitspraak naar LBIO opsturen en loonbeslag aan te vragen. Dus vermoed ik dat hier meer achter zit.

Natuurlijk is deze topic van TO. Het zou beter zijn als zijn ex hier mee zou praten om te begrijpen waar nu precies de schoen wringt. Maar mijn gevoel is dat er een heleboel gedoe, van beide kanten achter dit verhaal schuil gaat.

Zijn vraag is:
Hoe hij het opvang probleem kan oplossen. En ik denk dat, dat niet op te lossen is. Een kind met gescheiden ouders die ook volle bak werken, zal aangewezen zijn op de zorg van anderen. Hetzij reguliere kinderopvang, familie of opvang thuis. En als 1 van de ouders niet in dezelfde woonplaats woont, dan kan je die zorg daar wel neer willen leggen door de regeling aan te passen naar co-ouderschap.. Maar dat komt ook een beetje over als, je kop in de aarde stoppen om de problemen niet te willen zien. Zo;; Nu heb jij 50% van de opvang. Zie jij nu maar hoe ons kind op school komt en 's middags bij zijn vriendjes kan spelen etc. Dan hadden ze in eerste instantie niet moeten toestaan dat 1 van beide naar een andere woonplaats verhuisde. 

Er was geen rechterlijke uitspraak, want geen huwelijk. Alleen een gezamenlijke afspraak. Waar de moeder ook haar leven op ingericht heeft. 

Byzonder...

Tijgeroog schreef op 28-11-2021 om 23:34:

Er was geen rechterlijke uitspraak, want geen huwelijk. Alleen een gezamenlijke afspraak. Waar de moeder ook haar leven op ingericht heeft.

Byzonder... Lijkt me dat ze dan samen maar eerst eens even snel moeten gaan regelen. 1 groot zootje dus... zullen we dan maar aannemen dat ze allebei niet al te handig naar hun kind toe bezig zijn?

Robbie001 schreef op 28-11-2021 om 22:45:

[..]

Wat voor een zorgenkind heb jij, dat je daarvoor 12 uur werk moest opgeven?  

Dus vraag ik mij af: Hoe kan je zomaar 24 uur gaan werken, terwijl inkomen voorziet in de eerste basis behoeften. Want die zijn nooit gratis.

Een zorgenkind dat niet zelfstandig kan functioneren. 

Ik kon ‘zomaar’ 24 uur gaan werken omdat er ook een vader is die kan voorzien in de behoeften van zijn kinderen. En dan hebben we het niet over basisbehoeften, maar over het evenaren van het welzijnsniveau tijdens het huwelijk. 

" Er was geen rechterlijke uitspraak, want geen huwelijk" - nee, zo zat het niet helemaal, de alimentatie was gebaseerd op een afspraak en niet op een uitspraak van de rechter omdat TO destijds niet de juridische vader was: hij mocht zijn kind niet erkennen. In die situatie betaalde hij een heel hoog bedrag. Uiteindelijk kon hij wel erkennen en stemde moeder zelfs in met gezamenlijk gezag, en vrijwel direct daarna besloot TO dat hij dat hoge bedrag niet langer kon betalen en verlaagde de betaling fors. Waardoor moeder dus nu met een financieel gat zit dat op de een of andere manier moet worden opgevuld.

Groeten, 

Temet

dat hij minder wilde gaan betalen snap ik, want het bedrag was echt idioot hoog. Maar hij was eerder bang dat hij zijn zoon dan niet meer mocht zien, want ook geen officiele omgangsregeling.

Het in één keer gigantisch verlagen, was gewoon geen slim plan. Hij werd al gewaarschuwd voor de consequenties die het zou kunnen hebben. Nu die consequenties er zijn, is het minste wat hij zou moeten doen meedenken over de oplossing. Je kunt geen eenzijdige besluiten nemen em verwachten dat de ander het probleem dat jij creeert makkelijk alleen kan oplossen. Neem daar dan ook je verantwoordelijkheid voor.

TO doet aan kortertermijn denken waarbij hij vooral let op wat goed voor hem is. Hij vergeet dat er meer mensen in het spel zijn die de consequenties van zijn keuzes dragen.

Ik snap het besluit om het bedrag te verlagen, maar dat vrijwel per direct doen zonder een afbouw schema zodat moeder ook de tijd zou hebben er op te anticiperen, was gewoon dom. Dus nu is hij in mijn ogen ook gewoon medeverantwoordelijk voor de oplossing van het probleem dat hij heeft gecreeerd.

Nou TO, een kind is geen huisdiertje waar je opeens even geen zin in hebt hè? Dat er nog zulke “ ouders” bestaan. Iedereen kan zijn kind weleens achter het behang plakken maar doorgaan zal je. 
dus gewoon doorpakken en meer opvangen of meer gaan betalen. 

Ik heb echt medelijden met het jongetje. De ouders lijken beiden alleen aan zichzelf te denken. TO mocht van de moeder aanvankelijk het kind niet erkennen, dat wilde de moeder niet. Wel mocht hij 1000 euro per maand aan alimentatie, spullen en geld voor de moeder betalen om het kind twee weekenden en op woensdagmiddag te zien. Niet betalen betekende kind niet meer zien. Pas toen veilig thuis om de hoek kwam kijken omdat de moeder nogal wat problemen heeft (alcoholgerelateerd), mocht TO zijn kind erkennen. De alimentatie was veel en veel te hoog, maar de moeder wil per se hartje centrum veel te duur wonen en neemt geen genoegen met iets anders. Blijkbaar moet TO daarvoor opdraaien. De moeder wilde aanvankelijk juist géén co-ouderschap. 
Toen wilde moeder eerst een of andere drugsdealer/junk of iets dergelijks in huis nemen zodat die mee kon betalen aan de huur. Leek me ook geen verstandig plan.
Nu wil ze blijkbaar wel co-ouderschap, maar vindt de vader dat weer te veel. Blijkbaar is het kind overal 'te veel'. Hoe moet dat arme kind zich wel niet voelen? Co-ouderschap is niet per se de ene week mama en de andere week papa. Je kunt ook elke week van donderdagmiddag tot en met zondagavond bij jou doen. Dan hoef je hem alleen op donderdag en vrijdag van school te halen en op vrijdag te brengen. De rest kan de moeder dan doen. Lijkt me in dit geval qua school en vriendjes handiger.
En daarbij: zorgen voor een kind is niet alleen maar leuk. Bij af en toe een weekend misschien wel, dan kun je leuke dingen met je kind doen. Maar bij de dagelijkse zorgen horen ook de minder leuke kanten. Dat is ook ouder-zijn. 

Lollypopje schreef op 29-11-2021 om 09:48:

dat hij minder wilde gaan betalen snap ik, want het bedrag was echt idioot hoog. Maar hij was eerder bang dat hij zijn zoon dan niet meer mocht zien, want ook geen officiele omgangsregeling.

Het in één keer gigantisch verlagen, was gewoon geen slim plan. Hij werd al gewaarschuwd voor de consequenties die het zou kunnen hebben. Nu die consequenties er zijn, is het minste wat hij zou moeten doen meedenken over de oplossing. Je kunt geen eenzijdige besluiten nemen em verwachten dat de ander het probleem dat jij creeert makkelijk alleen kan oplossen. Neem daar dan ook je verantwoordelijkheid voor.

TO doet aan kortertermijn denken waarbij hij vooral let op wat goed voor hem is. Hij vergeet dat er meer mensen in het spel zijn die de consequenties van zijn keuzes dragen.

Ik snap het besluit om het bedrag te verlagen, maar dat vrijwel per direct doen zonder een afbouw schema zodat moeder ook de tijd zou hebben er op te anticiperen, was gewoon dom. Dus nu is hij in mijn ogen ook gewoon medeverantwoordelijk voor de oplossing van het probleem dat hij heeft gecreeerd.

Ik vind dit een hele goede, kalme analyse van het probleem. Ik zou ook denken: even een paar stappen terug, het hele plaatje in ogenschouw nemen en dan realistische afspraken maken over afbouw van de alimentatie, naar een op Tremanormen gebaseerd bedrag. Evengoed zit zij dan met opvangproblemen, als ze genoodzaakt is onregelmatig werk te accepteren om het financiële gat te dichten. De zorg is niet alleen haar verantwoordelijkheid: dat is immers niet afgekocht met alimentatie. En als zij bereid is tot co-ouderschap om de zorgtaken te delen, is dat een reële wens. Ik zou geneigd zijn om er een mediator bij te betrekken om het nu een keer echt góed te bespreken en te regelen. Want met een beetje pech blijven jullie steeds in de actie - reactie modus schieten, wat verdacht veel gaat lijken op wederzijdse chantage. En dat soort onrust en conflict in jullie relatie is niet goed voor de basis van jullie zoon. Voor jullie zelf ook niet trouwens. 

MamaE schreef op 29-11-2021 om 10:02:

Ik heb echt medelijden met het jongetje. De ouders lijken beiden alleen aan zichzelf te denken. TO mocht van de moeder aanvankelijk het kind niet erkennen, dat wilde de moeder niet. Wel mocht hij 1000 euro per maand aan alimentatie, spullen en geld voor de moeder betalen om het kind twee weekenden en op woensdagmiddag te zien. Niet betalen betekende kind niet meer zien. Pas toen veilig thuis om de hoek kwam kijken omdat de moeder nogal wat problemen heeft (alcoholgerelateerd), mocht TO zijn kind erkennen. De alimentatie was veel en veel te hoog, maar de moeder wil per se hartje centrum veel te duur wonen en neemt geen genoegen met iets anders. Blijkbaar moet TO daarvoor opdraaien. De moeder wilde aanvankelijk juist géén co-ouderschap.
Toen wilde moeder eerst een of andere drugsdealer/junk of iets dergelijks in huis nemen zodat die mee kon betalen aan de huur. Leek me ook geen verstandig plan.
Nu wil ze blijkbaar wel co-ouderschap, maar vindt de vader dat weer te veel. Blijkbaar is het kind overal 'te veel'. Hoe moet dat arme kind zich wel niet voelen? Co-ouderschap is niet per se de ene week mama en de andere week papa. Je kunt ook elke week van donderdagmiddag tot en met zondagavond bij jou doen. Dan hoef je hem alleen op donderdag en vrijdag van school te halen en op vrijdag te brengen. De rest kan de moeder dan doen. Lijkt me in dit geval qua school en vriendjes handiger.
En daarbij: zorgen voor een kind is niet alleen maar leuk. Bij af en toe een weekend misschien wel, dan kun je leuke dingen met je kind doen. Maar bij de dagelijkse zorgen horen ook de minder leuke kanten. Dat is ook ouder-zijn.

Je vergeet nog dat na het verlagen van de alimentatie TO aanbood dat ex en kind wel bij hem in konden wonen.