Ex weigert hulp voor de kinderen
Hi!
Ik lig momenteel in scheiding en het is op z'n zachtst gezegd een enorme vechtscheiding. Hij ligt op ramkoers. Korte achtergrond:
Ex verliet me dit voorjaar plotseling. Er was ineens een ander. Hij beweerde dat het al maanden, nee al jaren, niet lekker ging. Toegegeven, er was stress en er was even wat gedoe rond de feestdagen vorig jaar en in januari stevende ik regelrecht op een burn-out af, maar dit had ik niet verwacht. Januari hadden we wat ruzies, maar maakten we het weer goed. We schreven ons in voor een nieuwbouwwoning en we boekten de vakantie, mooie dingen in het vooruitzicht.
In februari gedroeg hij zich afstandelijk en snapte ik er niks meer van en in maart, net toen ik me ziek had gemeld op werk, bleek er ineens een ander. Meneer liet mij achter. Met de kinderen en een vette burn-out. Hij moest nadenken, kwam nog eens dronken terug aan de deur, maar meldde mij in april dat hij nooit meer terugkwam. Hij had goed nagedacht, zei hij. Ik vond dat onzin, want ik kreeg geen ruimte meer om aan het huwelijk te werken, maar ok. Hij ging. Ik kreeg een week om na te denken hoe ik alles zou gaan regelen en anders zou hij de advocaat sturen. En die stuurde hij.
Want, zo bleek later, meneer had een huis gekocht. Met haar. Die vrouw die hij pas in januari had leren kennen. En niet zomaar een huis, maar het huis dat ik had uitgezocht voor ons gezin. Hij had de overwaarde nodig, dus of ik even kon oprotten met de kinderen. Waarheen maakte hem niet uit, al zou ik met mijn kinderen en katten bij mijn ouders gaan wonen. Het ging nu om hem; ik mocht zijn geluk niet in de weg staan.
En sindsdien is het een gevecht van jewelste. Want liet ik me eerst totaal wegblazen, daarna heb ik me goed laten informeren en laten bijstaan door een fijne advocaat. Ik klom langzaam uit mijn burn-out, werd sterker, richtte mijn leven opnieuw in met mijn kinderen en liet hem zo nu en dan schreeuwen en tieren (en regelmatig nachtelijke telefoontjes van zijn kant dat hij mij zo miste en of ik wilde afspreken. Tja...). Waar meneer eerst nog haast had, rekt hij alles nu zo lang mogelijk en heeft inmiddels 2 kort gedingen tegen mij aangespannen, omdat ik volgens hem niks doe. Dat doe ik wel; ik zoek druk naar een huis (maar het is lastig), ik richt mijn leven langzaam opnieuw in en ik ben er 24 uur per dag voor mijn kinderen, ook als hij het laat afweten. Hij ziet echter alles als aanval en weet als een ware meester al mijn verhalen om te draaien; hij is het slachtoffer, ik misgun hem zijn geluk en ik ben altijd een slechte vrouw en slechte moeder geweest, want was ik niet chagrijnig toen en toen en toen???
Anyway, situatie nu: met de kinderen gaat het niet zo lekker. Ik praat met een psycholoog en krijg alles wel weer op orde, maar de kinderen zouden ook wel wat hulp kunnen gebruiken. Meneer weigert echter toestemming te geven. Waar ik ook probeer, ik krijg het niet voor elkaar..... Hij blijft maar roepen dat het door mij komt, ik ben immers die slechte moeder die hem ook dwarszit.
Waar kan ik nog terecht met mijn kinderen? Het CJG, de huisarts en de schoolmaatschappelijk werker kunnen niks. Zolang hij geen ja zegt, mogen zij niet met de kinderen praten.
Ik hoor graag jullie tips!
AnnaPollewop schreef op 06-10-2023 om 15:24:
[..]
Als die echtscheiding nog niet is uitgesproken, hoe kan hij dan eenzijdig een hypotheek afsluiten?
Ja, ik snap dat ook niet zo? En al heeft hij eenzijdig de scheiding aangevraagd doet dat er verder toch helemaal niet toe? Zo lang de scheiding nog niet officieel is uitgesproken behouden jullie beiden toch jullie gezamenlijke rechten & plichten?
Hoop dat je vóór het ondertekenen van allerlei documenten tbv ZIJN hypotheek wel advies hebt ingewonnen bij je advocaat en dus niet klakkeloos je handtekening hebt gezet? Wat zegt jouw advocaat hierover trouwens?
Moet het huis persé worden verkocht of is er ook een mogelijkheid dat jij hier kunt blijven wonen? Sorry, heb veel vragen.
Hij maakt jou zwart, en jij maakt hem zwart. Dat is op het emotionele niveau wel een vechtscheiding en inderdaad, daar lijden de kinderen onder. Het hoeft niet persé zo t zijn dat kinderen onder een scheiding lijden, of onder het plotselinge vertrek (dood) van een ouder. Het ligt er heel erg aan hoe de andere ouder daarmee omgaat.
Je reageert nogal sterk vanuit een panisch gevoel van de meest negatieve scenario's als het gaat om de zorg voor de kinderen. Hij gaat alles tegenhouden. Tot het zover is dat hij iets tegenhoudt ga je gewoon je eigen gang. Dus ja, je gaat naar de huisarts en je praat over een eventueel vervolg. Pas als de huisarts weigert je te woord te staan over de kinderen zonder briefje van de vader heb je een probleem. Dat oplosbaar is, maar wel op een vervelende manier.
Het is volkomen onbezonnen en ondoordacht wat hij doet, inschrijven voor een nieuwbouwproject en als dan iets (tegen de verwachting in) toegewezen wordt, dan ook nog accepteren met iemand die hij pas 6 weken kent. Ik hoop dat de advocaat met je meegekeken heeft of dat wel allemaal kan, want inderdaad: eenzijdig echtscheiding aanvragen wil nog niet zeggen dat je ook gescheiden bent.
Elk gesprek met hem beginnen met 'ik wil iets vragen over de kinderen', vind ik eerlijk gezegd een beetje schijnheilig. Je hoeft hem niet te zeggen wat hij met de kinderen moet doen, dat is zijn pakkie an. En je wil hem wel spreken, maar dan over dingen die jou aangaan. Ik zou dat overigens nu zo min mogelijk doen, aangezien er nog zoveel hete hangijzers in het vuur liggen. De gesprekken zijn ook niet aardig, dus waarom zou je ze voeren?
Wat de woning betreft: zolang in de woning blijven wonen tot je een andere woning hebt gevonden, ook al betaal je zelf alle kosten, dat is op dit moment een slecht scenario, omdat een andere woning moeilijk vinden is. Het is dus een afspraak met een open einde. Als je de kosten nu al kunt betalen, dan zou ik eerder met de bank gaan overleggen, wellicht kun je de woning overnemen. Ligt natuurlijk ook aan de overwaarde die er nog in de woning zit, voor de helft daarvan moet je waarschijnlijk een nieuwe hypotheek afsluiten. Omgekeerd, jij krijgt de helft van de overwaarde, wellicht kun je daar toch een huurwoning in de vrije sector -voorlopig- mee bekostigen. Inschrijven voor een sociale huurwoning kan ook altijd. Praten met de bank en de woningbouwvereniging kan altijd. Vraag dan bij de bank ook even na hoe dat zit met die nieuwe hypotheek die hij heeft afgesloten zonder jouw handtekening, in hoeverre ben jij nu mede verantwoordelijk voor die eventuele hypotheekschuld bijvoorbeeld. Of mag jij nu ook in die woning gaan wonen, aangezien het in gemeenschap van goederen valt en dus ook deels van jou is?
Veel werk aan de winkel, veel uitzoeken, veel vragen. Ik hoop oprecht dat je je energie daarin kunt stoppen en niet in de man zelf die op dit moment blijkbaar als een verliefde kip-zonder-kop aan het rondrennen is.
Tsjor
Kersje schreef op 06-10-2023 om 15:35:
[..]
Ja, ik snap dat ook niet zo? En al heeft hij eenzijdig de scheiding aangevraagd doet dat er verder toch helemaal niet toe? Zo lang de scheiding nog niet officieel is uitgesproken behouden jullie beiden toch jullie gezamenlijke rechten & plichten?
Hoop dat je vóór het ondertekenen van allerlei documenten tbv ZIJN hypotheek wel advies hebt ingewonnen bij je advocaat en dus niet klakkeloos je handtekening hebt gezet? Wat zegt jouw advocaat hierover trouwens?
Moet het huis persé worden verkocht of is er ook een mogelijkheid dat jij hier kunt blijven wonen? Sorry, heb veel vragen.
Hahah geeft niks! Ik snapte het ook allemaal niet hoor. Maar het zit ongeveer zo:
- hij heeft, om te voorkomen dat de nieuwe woning ook mijn eigendom zou worden, de scheiding eenzijdig aangevraagd. Op het moment dat zoiets wordt aangevraagd, wordt de gemeenschap van goederen bevroren. Alles wat je vanaf dat moment koopt, is weer 100% jouw eigendom, ondanks dat de scheiding nog niet officieel is uitgesproken.
- omdat we voor de wet nog steeds getrouwd zijn, is er wel een handtekening van mij nodig voor zijn overbruggingshypotheek.
- om de koop van dat huis uiteindelijk door te kunnen laten gaan, is het wel nodig om de scheiding officieel ingeschreven te hebben.
Hij heeft relevante informatie dus altijd achterwege gelaten. Hij heeft altijd gedaan alsof er zsm gescheiden moest worden in het belang van de kinderen, dus daarom moest ik over de brug komen met hoe ik alles wilde regelen en hij wilde gewoon wat op papier over de kinderen (en dan konden we later wel even kijken hoe of wat). Ik heb dat geweigerd en ik heb hem tot rust gemaand, omdat ik dacht dat hij knetter was geworden. Toen uiteindelijk bleek dat hij een huis had gekocht en dat het daar om te doen was, weigerde hij alsnog transparant te zijn en kwam dus met blanco formuliertjes zonder exacte bedragen. Pas na veel vragen van mijn advocaat, wilde hij bedragen geven en daaruit bleek dat ik financieel heel grote risico’s zou lopen. Ik heb dus, iom mijn advocaat, besloten om niet te tekenen, ook om mijzelf wat ruimte te geven, want anders had het huis al verkocht moeten zijn.
Sinds die tijd is hij woest (nu faalde hij tegenover zijn nieuwe vriendinnetje). Hij hád de koop toen nog kunnen ontbinden, maar hij heeft het financieringsvoorbehoud willens en wetens laten verlopen. Nu is er één of andere constructie met de projectontwikkelaar die dat deel dat hij nog mist ‘financiert’, maar daarover betaalt hij een torenhoge rente en daar houdt hij mij nu verantwoordelijk voor. Hij heeft daarom ook een kort geding aangespannen om mij zsm het huis uit te krijgen, zodat hij zijn zin kan krijgen.
Ik wil graag weg uit dit huis, maar ik ben helaas niet in staat om een eigen woning te kopen in de dure stad waar ik woon. Ik zoek naar huurhuizen, maar ook dat is zoeken naar een speld in een hooiberg. Hij gelooft op zijn beurt niet dat ik mijn best doe en hij wil dat ik maar tijdelijk bij mijn ouders ga wonen. Allemaal om zijn toekomstige woning te kunnen waarmaken… tja.
Intussen is hij natuurlijk nog steeds financieel verantwoordelijk voor dit huis, alle lopende verzekeringen en de kinderen. Helaas weigert meneer nu ook maar iets te betalen. Integendeel, in zijn laatste kort geding vraagt hij volledige voogdij en alimentatie van mij.
Ingewikkeld verhaal haha, ik snap het soms zelf niet eens.…
'Ik heb dus, iom mijn advocaat, besloten om niet te tekenen, ook om mijzelf wat ruimte te geven, want anders had het huis al verkocht moeten zijn.'
Dat lijkt me ook verstandig. Voorlopig is er geen enkele noodzaak voor jou om te tekenen oor die overbruggingshypotheek, totdat alles geregeld is rond de scheiding. Dat kan wel even duren dus. Hij zal daar heel boos over worden, want elke maand dat het langer duurt is nadelig voor hem. Maar ik zou me daar niet teveel van aantrekken. Gewoon rustig en verstandig blijven (iemand zal dat toch moeten zijn), goed nadenken over de toekomst, daarin goede adviezen zoeken en je eigen tempo bepalen.
Tsjor
tsjor schreef op 06-10-2023 om 16:50:
Hij maakt jou zwart, en jij maakt hem zwart. Dat is op het emotionele niveau wel een vechtscheiding en inderdaad, daar lijden de kinderen onder. Het hoeft niet persé zo t zijn dat kinderen onder een scheiding lijden, of onder het plotselinge vertrek (dood) van een ouder. Het ligt er heel erg aan hoe de andere ouder daarmee omgaat.
Je reageert nogal sterk vanuit een panisch gevoel van de meest negatieve scenario's als het gaat om de zorg voor de kinderen. Hij gaat alles tegenhouden. Tot het zover is dat hij iets tegenhoudt ga je gewoon je eigen gang. Dus ja, je gaat naar de huisarts en je praat over een eventueel vervolg. Pas als de huisarts weigert je te woord te staan over de kinderen zonder briefje van de vader heb je een probleem. Dat oplosbaar is, maar wel op een vervelende manier.
Het is volkomen onbezonnen en ondoordacht wat hij doet, inschrijven voor een nieuwbouwproject en als dan iets (tegen de verwachting in) toegewezen wordt, dan ook nog accepteren met iemand die hij pas 6 weken kent. Ik hoop dat de advocaat met je meegekeken heeft of dat wel allemaal kan, want inderdaad: eenzijdig echtscheiding aanvragen wil nog niet zeggen dat je ook gescheiden bent.
Elk gesprek met hem beginnen met 'ik wil iets vragen over de kinderen', vind ik eerlijk gezegd een beetje schijnheilig. Je hoeft hem niet te zeggen wat hij met de kinderen moet doen, dat is zijn pakkie an. En je wil hem wel spreken, maar dan over dingen die jou aangaan. Ik zou dat overigens nu zo min mogelijk doen, aangezien er nog zoveel hete hangijzers in het vuur liggen. De gesprekken zijn ook niet aardig, dus waarom zou je ze voeren?
Wat de woning betreft: zolang in de woning blijven wonen tot je een andere woning hebt gevonden, ook al betaal je zelf alle kosten, dat is op dit moment een slecht scenario, omdat een andere woning moeilijk vinden is. Het is dus een afspraak met een open einde. Als je de kosten nu al kunt betalen, dan zou ik eerder met de bank gaan overleggen, wellicht kun je de woning overnemen. Ligt natuurlijk ook aan de overwaarde die er nog in de woning zit, voor de helft daarvan moet je waarschijnlijk een nieuwe hypotheek afsluiten. Omgekeerd, jij krijgt de helft van de overwaarde, wellicht kun je daar toch een huurwoning in de vrije sector -voorlopig- mee bekostigen. Inschrijven voor een sociale huurwoning kan ook altijd. Praten met de bank en de woningbouwvereniging kan altijd. Vraag dan bij de bank ook even na hoe dat zit met die nieuwe hypotheek die hij heeft afgesloten zonder jouw handtekening, in hoeverre ben jij nu mede verantwoordelijk voor die eventuele hypotheekschuld bijvoorbeeld. Of mag jij nu ook in die woning gaan wonen, aangezien het in gemeenschap van goederen valt en dus ook deels van jou is?
Veel werk aan de winkel, veel uitzoeken, veel vragen. Ik hoop oprecht dat je je energie daarin kunt stoppen en niet in de man zelf die op dit moment blijkbaar als een verliefde kip-zonder-kop aan het rondrennen is.
Tsjor
Hi Tsjor! Bedankt voor je reactie. Zoals je in mn andere reactie kan lezen, heb ik níet getekend voor zijn overbruggingshypotheek, omdat dat heel ongunstig was voor mij. Wat betreft het overnemen van de woning: de huidige hypotheek kan ik makkelijk betalen, maar er zit tonnen aan overwaarde op het huis. Ik kan helaas met mijn salaris geen hypotheek krijgen om hem uit te kopen… ik zoek momenteel inderdaad een huurhuis in de vrije sector en ik heb mijn hele netwerk aangespoord te zoeken, maar het is superlastig. Het is niet dat ik niet wil verhuizen, want ik heb het geld van de overwaarde inmiddels ook nodig. Het lukt echter gewoon echt niet tot nu toe. Hopelijk komt er snel iets op mijn pad, want ik ben er inmiddels ook aan toe om opnieuw te starten in een huis zonder herinneringen aan hém.
De gesprekken met hem zijn niet bedoeld als schijnheilig. Echter, als ik niet aangeef dat ik over de kinderen wil praten, begint hij direct met iets te spuien over hoe slecht ik ben. Ik zou best minder vaak willen bellen, maar helaas heeft hij mij op alle andere manieren geblokkeerd en reageert hij niet op de mail. Omdat hij niet akkoord is met het ouderschapsplan en constant zijn eigen regels verzint en niet komt opdagen, is het best lastig om nu te weten waar ik aan toe ben.
al met al superlastig. Ik doe mijn best en ik zal echt nog wel even boos blijven op hem, maar ik hoop ook dat hij zijn verstand weer snel een beetje terugkrijgt, want man o man, wat gedraagt hij zich vreemd.
blij om te lezen dat je niet hebt getekend!
Ik begrijp echt wel hoe verdrietig en zwaar dit alles voor jou moet zijn geweest en nóg is. Die man lijkt wel compleet van het padje zeg, wat een idioot (sorry).
Hij heeft het uiteindelijk echt helemaal zelf voor zichzelf zo moeilijk en kostbaar gemaakt, zou bijna zeggen, KARMA 😊
Schiet jij niets mee op natuurlijk, maar ik hoop dat je heel snel voor jezelf en de kinderen een nieuwe plek krijgt, want deze man leeft in een complete sprookjeswereld lijkt wel.
Heel veel succes en sterkte gewenst 
Ik snap dat het een hele akelige situatie is. Maar welke problemen hebben de kinderen nou precies? Welk gedrag laten ze zien? De hulpverlening wil het nog afwachten schrijf je, maar kennelijk voel jij meer urgentie voor hulpverlening. Wat zie jij bij je kinderen wat zij niet zien?
Wat gebeurt er als jij helemaal niks doet voorlopig? Je zegt dat hij nergens op reageert en niet komt opdagen. Is dat voorlopig niet eigenlijk best een gunstige situatie? Eerst maar eens tot rust komen. Want dat jij helemaal overloopt van de stress, dat snap ik wel. Misschien die man even in zijn sop laten gaar koken?
Een ding lijkt mij opmerkelijk: hij is gezien het feit dat hij nogal eens dronken is en dan soms belt of aan je deur staat, ook niet bepaald gelukkig met zijn nieuwe vriendin?
'Zoals je in mn andere reactie kan lezen, heb ik níet getekend voor zijn overbruggingshypotheek, omdat dat heel ongunstig was voor mij. Wat betreft het overnemen van de woning: de huidige hypotheek kan ik makkelijk betalen, maar er zit tonnen aan overwaarde op het huis.'
Wat dat laatste betreft: de helft van die tonnen is voor jou, ook als je in de huidige woning blijft. Misschien toch eens met de bank praten. Of kijken wat je kunt open met de helft van die tonnen en je eigen hypotheek.
Ik begreep al dat je gelukkig op advies van je advocaat niet getekend had, maar verder begrijp ik het nog niet zo heel erg goed, want dat zou betekenen dat je wel als echtgenote voor die overbruggingshypotheek zou moeten tekenen omdat je nog getrouwd bent, maar dat je geen eigenaar kunt worden van de aangeschafte woning omdat de gemeenschap van goederen opgeheven zou zijn, omdat hij eenzijdig de echtscheiding heeft aangevraagd. Dus voor de schulden bestaat er dan wel nog gemeenschappelijk bezit, maar voor de waarde niet?
Op een van de websites lees ik: 'Naast het verzoek tot echtscheiding
kan er een verzoek tot nevenvoorzieningen worden gedaan. Dit zijn zaken
die samenhangen met de scheiding. Denk aan wie er in het huis blijft
wonen, een ouderschapsplan voor minderjarige kinderen en partneralimentatie en/of kinderalimentatie. Eenzijdig scheiden is een mogelijkheid als samen scheiden geen optie is.'
Dus dan zou hij zo'n verzoek tot nevenvoorzieningen hebben gedaan, maar ik lees dan weer niets over eigendommen en vermogens.
Zo'n eenzijdig verzoek zou jij dan moeten hebben ontvangen en daar heb je dan een verweer op geschreven (advocaat). Ik neem aan dat je niet akkoord bent gegaan,al was het maar omdat je helemaal niet wist at er een scheiding aan zat te komen. Maar gaat het dan toch al in, die nevenvoorzieningen en dat opheffen van het gemeenschappelijk bezit? Merkwaardig.
Tsjor
Even wat punten. Pas op waar je voor tekent
Jij hebt nu getekend voor de meeneemregeling voor hem. Dat betekent dat hij jullie gunstige rente voorwaarden heeft meegenomen naar de nieuwe woning. Dat betekent ook dat voor jou ontslag uit de hoofdelijke aansprakelijkheid van hem niet meer mogelijk is. Bovendien krijg jij een veel hogere rente als jij ook iets wil kopen. Is dat wel jouw bedoeling?
De woning laten taxeren voor de overbrugging is niet slecht. Die taxatiewaarde zal in ieder geval niet aan de lage kant zijn.
Je ex staat onder druk. Hij moet namelijk de financiering voor een bepaalde datum rond krijgen en dat lukt niet zolang jullie scheiding niet rond is. Er is geen hypotheekverstrekker die een hypotheek goedkeurt zonder definitieve echtscheidingsstukken. Dus jij hebt in dit geval heel veel mogelijkheden. Neem contact op met een advocaat of een adviseur en kijk wat er financieel nog geregeld moet worden. De overbedeling van de woning moet worden afgestemd, alimentatie evt, pensioenen etc. En kijk ook wat voor jou de mogelijkheden zijn wat betreft de woning. Beetje jammer dat je al afstand gedaan hebt van de meeneemregeling. Dat had je eigenlijk pas moeten toen toen je zeker wist dat jij de huidige woning niet af kan nemen maar ook dat jij niet iets anders wou kopen. Nu zal je moeten kijken of dit op een of andere manier gecompenseerd moet worden. Er namelijk nogal een verschil tussen de rente van een paar jaar geleden en de rente van nu.
Mija schreef op 06-10-2023 om 19:38:
Ik snap dat het een hele akelige situatie is. Maar welke problemen hebben de kinderen nou precies? Welk gedrag laten ze zien? De hulpverlening wil het nog afwachten schrijf je, maar kennelijk voel jij meer urgentie voor hulpverlening. Wat zie jij bij je kinderen wat zij niet zien?
Wat gebeurt er als jij helemaal niks doet voorlopig? Je zegt dat hij nergens op reageert en niet komt opdagen. Is dat voorlopig niet eigenlijk best een gunstige situatie? Eerst maar eens tot rust komen. Want dat jij helemaal overloopt van de stress, dat snap ik wel. Misschien die man even in zijn sop laten gaar koken?
voor de kinderen is alles veel te snel gegaan. Hij heeft ons nooit samen laten vertellen dat we uit elkaar gaan, maar hij heeft plotseling de ander geïntroduceerd. Zij woonde vanaf dat moment ook bij hem, dus ze is er altijd, tot groot ongenoegen van de kinderen, want die zoeken naar tijd met papa.
Ik help ze er zo goed mogelijk doorheen, maar je merkt aan de kinderen dat ze er wel last van hebben. Zo kreeg ik, de week na de introductie van de ander, de juf van de jongste aan de lijn: hij was afwezig in de klas, maakte helemaal geen werkjes meer, wilde nergens meer met meedoen en had totaal geen interesse meer in andere kinderen. De oudste kon zich beter concentreren, maar hij is ineens veranderd in een baldadige jongen die andere kinderen uitscheldt, spullen kapotmaakt en snel boos wordt. Dit commentaar kreeg ik ook van de BSO en de sportclubjes.
Thuis merk ik ook dat ze anders zijn. En dat doet best pijn. Ze mogen er bij mij wel over praten en dat doet vooral de oudste ook wel. ze hebben wel enorm veel driftbuien.
Bij papa moeten ze doen alsof alles goed is en ze mogen geen commentaar geven op de situatie. Vraagt de oudste of ze iets met z’n 3en kunnen doen, is het antwoord steevast: hoezo, ze is toch aardig? Ze gaat gewoon mee!
De oudste heeft regelmatig ruzie met de nieuwe vriendin. Zelfs zo erg dat hij een keer is weggelopen. Zij kent haar plek ook niet echt, want zij scheldt de kinderen uit, zegt nare dingen over mij in het bijzijn van de kinderen, steekt net zo makkelijk de middelvingers op naar mijn kind als hij dat in zijn woede doet en ze heeft het eten van de kinderen wel eens weggegooid.
Al met al hebben de kinderen er last van en ook de mediator (een psychologe) heeft met de kids gesproken en gezegd dat ze er baat bij zullen hebben als ze met iemand zullen praten. Gewoon om alles op een rij te zetten en te zien dat er meer kinderen zijn in deze situatie zitten.
het is tot nu toe roepen in een woestijn…
tsjor schreef op 07-10-2023 om 08:59:
'Zoals je in mn andere reactie kan lezen, heb ik níet getekend voor zijn overbruggingshypotheek, omdat dat heel ongunstig was voor mij. Wat betreft het overnemen van de woning: de huidige hypotheek kan ik makkelijk betalen, maar er zit tonnen aan overwaarde op het huis.'
Wat dat laatste betreft: de helft van die tonnen is voor jou, ook als je in de huidige woning blijft. Misschien toch eens met de bank praten. Of kijken wat je kunt open met de helft van die tonnen en je eigen hypotheek.
Ik begreep al dat je gelukkig op advies van je advocaat niet getekend had, maar verder begrijp ik het nog niet zo heel erg goed, want dat zou betekenen dat je wel als echtgenote voor die overbruggingshypotheek zou moeten tekenen omdat je nog getrouwd bent, maar dat je geen eigenaar kunt worden van de aangeschafte woning omdat de gemeenschap van goederen opgeheven zou zijn, omdat hij eenzijdig de echtscheiding heeft aangevraagd. Dus voor de schulden bestaat er dan wel nog gemeenschappelijk bezit, maar voor de waarde niet?
Op een van de websites lees ik: 'Naast het verzoek tot echtscheiding
kan er een verzoek tot nevenvoorzieningen worden gedaan. Dit zijn zaken
die samenhangen met de scheiding. Denk aan wie er in het huis blijft
wonen, een ouderschapsplan voor minderjarige kinderen en partneralimentatie en/of kinderalimentatie. Eenzijdig scheiden is een mogelijkheid als samen scheiden geen optie is.'
Dus dan zou hij zo'n verzoek tot nevenvoorzieningen hebben gedaan, maar ik lees dan weer niets over eigendommen en vermogens.
Zo'n eenzijdig verzoek zou jij dan moeten hebben ontvangen en daar heb je dan een verweer op geschreven (advocaat). Ik neem aan dat je niet akkoord bent gegaan,al was het maar omdat je helemaal niet wist at er een scheiding aan zat te komen. Maar gaat het dan toch al in, die nevenvoorzieningen en dat opheffen van het gemeenschappelijk bezit? Merkwaardig.
Tsjor
Het eenzijdig echtscheidingsverzoek is echt alleen maar gedaan om dat huis te kunnen kopen. Met het indienen ervan is meteen de wacht aangezegd bij de rechtbank, want er kon geen ouderschapsplan overhandigd worden en er was niks geregeld over de financiën. Ik heb uiteraard verweer gevoerd om tijd te krijgen.
Inmiddels is er wel mediation geweest om een ouderschapsplan te maken, maar dat heeft hij uiteindelijk niet ondertekend. De financiën heb ik laten berekenen, een voorstel gedaan, maar ook daar is hij niet mee akkoord. Omdat hij zo treuzelde ben ik uiteindelijk degene geweest die voorlopige voorzieningen heeft aangevraagd. Heel simpele, omdat hij nu geen cent betaald. Echter, hij is keihard teruggekomen met verweer tegen dat kort geding met daarin ineens belachelijke eisen, hoge bedragen die hij van mij eist en nog een kort geding om me het huis uit te zetten.
Snap jij het nog? Meneer wilde snel scheiden m, stuurde een advocaat op me af. Ik reageerde met een advocaat waardoor hij woest werd. Het eenzijdig verzoek werd ingediend om dat huis te kunnen kopen, ik weigerde te tekenen voor de overbrugging en sinds die tijd rekt hij de boel enorm. Ik wil alles nu snel regelen, maar hij blijft ineens met belachelijke eisen komen.
ik zie de logica niet meer hahaha
Ms_Z schreef op 07-10-2023 om 12:43:
[..]
voor de kinderen is alles veel te snel gegaan. Hij heeft ons nooit samen laten vertellen dat we uit elkaar gaan, maar hij heeft plotseling de ander geïntroduceerd. Zij woonde vanaf dat moment ook bij hem, dus ze is er altijd, tot groot ongenoegen van de kinderen, want die zoeken naar tijd met papa.
Ik help ze er zo goed mogelijk doorheen, maar je merkt aan de kinderen dat ze er wel last van hebben. Zo kreeg ik, de week na de introductie van de ander, de juf van de jongste aan de lijn: hij was afwezig in de klas, maakte helemaal geen werkjes meer, wilde nergens meer met meedoen en had totaal geen interesse meer in andere kinderen. De oudste kon zich beter concentreren, maar hij is ineens veranderd in een baldadige jongen die andere kinderen uitscheldt, spullen kapotmaakt en snel boos wordt. Dit commentaar kreeg ik ook van de BSO en de sportclubjes.
Thuis merk ik ook dat ze anders zijn. En dat doet best pijn. Ze mogen er bij mij wel over praten en dat doet vooral de oudste ook wel. ze hebben wel enorm veel driftbuien.
Bij papa moeten ze doen alsof alles goed is en ze mogen geen commentaar geven op de situatie. Vraagt de oudste of ze iets met z’n 3en kunnen doen, is het antwoord steevast: hoezo, ze is toch aardig? Ze gaat gewoon mee!
De oudste heeft regelmatig ruzie met de nieuwe vriendin. Zelfs zo erg dat hij een keer is weggelopen. Zij kent haar plek ook niet echt, want zij scheldt de kinderen uit, zegt nare dingen over mij in het bijzijn van de kinderen, steekt net zo makkelijk de middelvingers op naar mijn kind als hij dat in zijn woede doet en ze heeft het eten van de kinderen wel eens weggegooid.
Al met al hebben de kinderen er last van en ook de mediator (een psychologe) heeft met de kids gesproken en gezegd dat ze er baat bij zullen hebben als ze met iemand zullen praten. Gewoon om alles op een rij te zetten en te zien dat er meer kinderen zijn in deze situatie zitten.
het is tot nu toe roepen in een woestijn…
Heb je al meer psychogen gebeld en de problematiek verteld en gevraagd of ze evt de kinderen willen begeleiden, ook als de vader er geen toestemming voor geeft?
Ik zou echt goed rondbellen.
Naar voor je kinderen en dus ook voor jou. Veel sterkte ermee.
Ms_Z schreef op 07-10-2023 om 12:52:
[..]
Het eenzijdig echtscheidingsverzoek is echt alleen maar gedaan om dat huis te kunnen kopen. Met het indienen ervan is meteen de wacht aangezegd bij de rechtbank, want er kon geen ouderschapsplan overhandigd worden en er was niks geregeld over de financiën. Ik heb uiteraard verweer gevoerd om tijd te krijgen.
Inmiddels is er wel mediation geweest om een ouderschapsplan te maken, maar dat heeft hij uiteindelijk niet ondertekend. De financiën heb ik laten berekenen, een voorstel gedaan, maar ook daar is hij niet mee akkoord. Omdat hij zo treuzelde ben ik uiteindelijk degene geweest die voorlopige voorzieningen heeft aangevraagd. Heel simpele, omdat hij nu geen cent betaald. Echter, hij is keihard teruggekomen met verweer tegen dat kort geding met daarin ineens belachelijke eisen, hoge bedragen die hij van mij eist en nog een kort geding om me het huis uit te zetten.
Snap jij het nog? Meneer wilde snel scheiden m, stuurde een advocaat op me af. Ik reageerde met een advocaat waardoor hij woest werd. Het eenzijdig verzoek werd ingediend om dat huis te kunnen kopen, ik weigerde te tekenen voor de overbrugging en sinds die tijd rekt hij de boel enorm. Ik wil alles nu snel regelen, maar hij blijft ineens met belachelijke eisen komen.
ik zie de logica niet meer hahaha
Zonder jouw handtekening kan hij dat huis vast niet kopen. Misschien gaat de nieuwe relatie toch niet zo goed.
Ik zou me maar vooral niet teveel bezighouden met al zijn rare en nare fratsen maar alleen in overleg met je advocaat doen wat goed is voor jou en de kinderen.
Ms_Z schreef op 07-10-2023 om 12:43:
[..]
voor de kinderen is alles veel te snel gegaan. Hij heeft ons nooit samen laten vertellen dat we uit elkaar gaan, maar hij heeft plotseling de ander geïntroduceerd. Zij woonde vanaf dat moment ook bij hem, dus ze is er altijd, tot groot ongenoegen van de kinderen, want die zoeken naar tijd met papa.
Ik help ze er zo goed mogelijk doorheen, maar je merkt aan de kinderen dat ze er wel last van hebben. Zo kreeg ik, de week na de introductie van de ander, de juf van de jongste aan de lijn: hij was afwezig in de klas, maakte helemaal geen werkjes meer, wilde nergens meer met meedoen en had totaal geen interesse meer in andere kinderen. De oudste kon zich beter concentreren, maar hij is ineens veranderd in een baldadige jongen die andere kinderen uitscheldt, spullen kapotmaakt en snel boos wordt. Dit commentaar kreeg ik ook van de BSO en de sportclubjes.
Thuis merk ik ook dat ze anders zijn. En dat doet best pijn. Ze mogen er bij mij wel over praten en dat doet vooral de oudste ook wel. ze hebben wel enorm veel driftbuien.
Bij papa moeten ze doen alsof alles goed is en ze mogen geen commentaar geven op de situatie. Vraagt de oudste of ze iets met z’n 3en kunnen doen, is het antwoord steevast: hoezo, ze is toch aardig? Ze gaat gewoon mee!
De oudste heeft regelmatig ruzie met de nieuwe vriendin. Zelfs zo erg dat hij een keer is weggelopen. Zij kent haar plek ook niet echt, want zij scheldt de kinderen uit, zegt nare dingen over mij in het bijzijn van de kinderen, steekt net zo makkelijk de middelvingers op naar mijn kind als hij dat in zijn woede doet en ze heeft het eten van de kinderen wel eens weggegooid.
Al met al hebben de kinderen er last van en ook de mediator (een psychologe) heeft met de kids gesproken en gezegd dat ze er baat bij zullen hebben als ze met iemand zullen praten. Gewoon om alles op een rij te zetten en te zien dat er meer kinderen zijn in deze situatie zitten.
het is tot nu toe roepen in een woestijn…
Schelden, moeder bespotten en je middelvinger opsteken naar kinderen: dat is emotionele mishandeling hoor!!!