Alimentatie
Beste allemaal,
Mijn vrouw wil scheiden.
Kortom scheiding en co ouderschap staat voor de deur.
Ze werkt sinds kort 3 dagen in het onderwijs en ik heb werk voor 5 dagen.
Als ze evenveel werkt als mij dan verdient ze evenveel.
Maar ze wil dat niet en krijgt nu veel toeslagen. We schrijven elk 1 kind bij ons in.
Volgens de berekening moet ik haar 300 euro per maand gaan betalen? Ik vind dit absurd want als ze haar werk capaciteit zou benutten verdiend ze evenveel.
Wat kan ik hier tegen doen?
Je zou
zelf minder kunnen gaan werken, dan is jullie situatie gelijk, hoef je geen alimentatie te betalen, heb je meer tijd voor de kinderen en ook nog eens rust voor jezelf.
Ach zo dus
Dank voor de heldere uitleg. Doordat er geen huwelijk was en wij lang geleden alles hebben geregeld (kind inmiddels 18+) en was baby bij t uit elkaar gaan) heb ik dit soort dingen nooit meegekregen. Maar vind het wel boeiend hoe er naar gekeken wordt.
Zo ook dat sommige mensen het wél rechtvaardig vinden dat exvanBart blijkbaar niet dezelfde verantwoordelijkheid heeft als Bart om de kinderen financieel te ondersteunen. Snap oprecht de logica niet. Of vinden diegenen die het niet oneerlijk vinden het logisch als Bart ook drie dagen gaat werken?
Wat ik me nog afvroeg; die toeslagen die ExvanBart krijgt bij die dragen, die kan Bart toch precies ook zo krijgen?
wij keken ook naar het bedrag per ouder onderaan de streep
Hier ging het om 1 kind, dat werd ingeschreven bij de minstverdienende ouder. Die kreeg meer KGB dan de andere ouder. (Gelijk antwoord voor SJaan, KGB is afhankelijk van je inkomen. Daarom krijgt ExvanBart meer).
De KGB en de KB trokken het bedrag onderaan de streep een stuk evenwichtiger maar niet gelijk. De KA (voor de kindrekening) was daarom niet 50/50 verdeeld.
Er waren ook afspraken dat die alsnog 50/50 zou worden als de inkomens meer gelijkwaardig zouden worden.
Het is jammer dat jullie geen mediator hebben. Die kan makkelijk argumenteren dat het om het belang van de kinderen gaat en wat elk huishouden straks te besteden heeft. Met eigen advocaten werkt ieder voor zijn eigen belang. En hanteert ieder de rekenwijze waarop die het meest gunstig uitvalt.
Tenzij jullie daar overheen kunnen stappen. Jullie moeten nog jaren met elkaar verder en dan is het belangrijk elkaar iets te gunnen. Of eigenlijk de kinderen iets te gunnen: een werkbare relatie tussen hun ouders waarin zij zich vrij voelen om van beiden te houden.
Kijk hoe het voordeel van minder werken in het belang van de kinderen kan werken. Er is geen manier om je ex te dwingen om meer te werken.
En kijk hoe jullie de niet-verblijfsgebonden kosten samen kunnen opbrengen en ook samen over gaan. Daar kun je vervolgens best praktisch mee omgaan. Ik deed alle kledinguitgaven. Maar wel zichtbaar op de kind-rekening. Vond ex geen probleem. Grote uitgaven gingen in overleg. Kleine uitgaven niet, maar ook die wel zichtbaar.
Wij hielden geld over na een jaar en zijn overeengekomen minder te gaan betalen. Tenzij de situatie zou wijzigen.
Evenveel overhouden
Toen wij uit elkaar gingen, 17 jaar geleden, verdiende ex 1000 euro netto meer dan ik (hij 5 ik 4 dagen). Onder de streep hield hij ook meer over, want hij trok bij zijn ouders in. Later veranderde dat, ik ging meer werken en verdienen, hij werkt nu 2 dagen per maand of zo. Mooi niet dat ik dat onder de streep gelijk ga trekken. Ik werk juist meer zodat we ook nog eens iets kunnen doen. Inmiddels is het kind volwassen, woont ft bij mij, en krijgt nog tot haar 21e een bijdrage van vader.
tja tijdens het huwelijk
vond topicstarter het blijkbaar wel gemakkelijk. Dan is dit de consequentie. Als ik goed lees is ex al goed bezig, oorspronkelijk had ze blijkbaar helemaal geen baan.
@Phryne Fisher
Het beeld dat jij schets is ook rekening meegehouden. Op het moment dat je gaat scheiden is het ijkpunt. Een wijziging in KA moet je aanvragen (of onderling overleggen) Gaat een van de 2 ouders veel minder verdienen, dan wordt er gekeken naar de reden. Als de reden niet aan bepaalde eisen voldoet (ziekte kan een goede reden zijn, zelf minder willen werken niet b.v.) dan wordt verwacht dat de eerder ingestelde alimentatie gewoon betaald blijft worden.
Waar staat dan?
Dat Bart het tijdens zijn huwelijk ‘wel makkelijk’ vond dat zijn nu-ex toen niet werkte? Ik zie dat nergens staan?
Misschien heeft hij haar wel gesmeekt om te werken, we weten t niet.
Ik krijg toch wel heel erg het idee dat er een soort vanzelfsprekendheid onder zit dat de man zijn primaire opdracht geld binnenbrengen en de vrouw zorgen is. Hartstikke leuk als de man ook wil zorgen maar het mag niet ten koste gaan van zijn primaire taak. Dus 100% (vd tijd) geld verdienen en 50% zorgen. Daar mag hij blijkbaar niks over zeuren. Voor vrouw is blijkbaar 60% geld verdienen en 50% zorgen al zeer prijzenswaardig. Prima als het een keuze is hoor, ik ben niet zo’n calvinist maar de keuze van de één hoeft niet (voor jaren) betaald te worden door de ander toch? Ik snap het serieus niet
Qua toeslagen; als Bart minder gaat werken krijgt hij ze dus ook?
Sjaan
De regelingen mbt toeslagen zijn voor iedereen hetzelfde. Dus ja, bij gelijke omstandigheden gelijk resultaat.
Recht
' Mijn vrouw zegt te willen waar ze recht opheeft.' Het gaat dus wel om partneralimentatie. Ik zou daar toch even aan vasthouden.
Ik denk dat je advocaat een beetje lui is geweest, dat hij/zij het zomaar ' goed' vond.
en ik denk dat jullie beter naar een advocaat-mediator kunnen gaan. Maar als je een conflictsituatie voorlegt aan de rechter, dan zal de rechter dat toch al adviseren. Dus misschien moet het maar zo: je weigert, rechter komt eraan te pas, rechter adviseert mediator en dan zitten jullie toch om tafel.
Het gesprek moet dan gaan om twee verschillende dingen:
- de kosten van de kinderen, hoe ga je dat regelen? Er is hier al een mooi en uitgebreid voorbeeld gegeven. Bovendien vind ik de opmerkingen van Saar op dat gebied van belang: het is ook de vraag aan moeder hoe zij zich gaat inspannen om te voldoen aan (de helft van) de kinderbehoeften.
- dan de tweede vraag: waar meent moeder recht op te hebben, voor zichzelf. Gelukkig werkt ze wel, wel 3 hele dagen. Het kan zijn dat je er juridisch niet onderuit komt dan het verschil te accepteren: jij mag niet zomaar minder gaan werken vanwege eventuele PA, en jij kunt haar niet dwingen om meer te gaan werken. Dat is een zure appel. Het kan zijn dat er daarom nog een verschil in inkomen overblijft dat verdeeld moet worden Maar dat is dan PA.
Tsjor
Wettelijk
Leuke gedachtengangen, maar wettelijk gezien is het uitgangspunt dat de behoefte van de kinderen naar rato over de ouders wordt verdeeld, op basis van de (werk- en inkomens-) situatie ten tijde van het huwelijk. Daar kan dus een verrekening nodig zijn, en dat is KA en geen PA. Er wordt wel een zorgkorting toegepast voor de dagen dat de betaler zorgt. Dit zijn vaste percentages.
Klopt niet Tsjor
De berekende behoefte van de kinderen (in geld) is leidend. Die moet eerst vervuld worden. En dat is de kinderalimentatie. Niet alleen bedoeld voor specifieke kindkosten maar ook om van te leven.
Pas daarna wordt gekeken of er ook partneralimentatie betaald moet worden. Daar is vaak al geen draagkracht meer voor, na de verrekening van de KA.
Geloofwaardig?
Nou ja, de aanstaande ex van Bart wil waar zij (!) recht op heeft. Dat gaat dus niet over de kinderen.
De verdeling is 50/50. Vind je het dan geloofwaardig dat daar nog 300 euro bij moet, voor 2 kinderen, terwijl de rest al verdeeld is? Dus 300 euro voor 2 weken kinderen in huis? Dan moet de behoefte van die kinderen wel enorm hoog zijn.
Als ik Bart was zou ik zelf even aan het rekenen slaan.
Deze website is handig om alvast een indicatie te krijgen: https://www.alimentatiewijzer.nl/berekenen/kinderalimentatie-behoefte.html
En deze website is handig om proefberekeningen te maken voor het kindgebonden budget.
Ik kom met heel veel schattingen en slagen om de arm uit op 0.
Maar voor partneralimentatie zou er inderdaad ongeveer 300 overblijven.
Tsjor
Het staat
ts vrij om ook minder te gaan werken. Ik begrijp niet goed waarom dat geen optie is? Daarmee slaat hij drie vliegen in één klap. 1. Hij hoeft minder alimentatie te betalen. 2. Hij heeft meer energie over voor de kinderen en voor zichzelf. 3. Het voelt eerlijker.
Waarschijnlijk houdt hij onder de streep hetzelfde over, want de alimentatie wordt lager en hij krijgt meer toeslagen.
Nee
Dat kan nu niet meer want als je uit eigen keuze minder gaat werken wordt de alimentatie niet automatisch aangepast. Een rechter zal meestal bepalen dat die ongewijzigd moet blijven. Beter kun je dus ruim voor de scheidingsboodschap minder gaan werken, als je al plannen in die richting hebt. Ja, of niet, want ik denk dat je altijd beter af bent als je meer werkt/verdient.
Altijd beter?
Dat denk ik niet. Kinderen hebben de aanwezigheid van hun ouders nodig, dus meer werken is niet altijd beter. Als je jezelf goed kunt bedruipen van 3 of 4 dagen werken, dan is dat prima en kan die ene dag minder veel rust geven.
Je kan wel degelijk om een herberekening vragen als je er op achteruit gaat qua loon. Ouderschapsverlof opnemen is trouwens een wettelijk recht, dus dat is ook een mogelijkheid voor ts.
Je kan iemand in ieder geval niet dwingen om meer te gaan werken, dat zou nogal belachelijk zijn. Ze is geen slaaf van hem, hij heeft niks over haar te vertellen. Ze hebben tijdens hun huwelijk beide ingestemd met dat zij minder werkte en daar draagt hij nu de consequenties van, maar hij heeft er vast veel voordeel van gehad. Fulltime werken is immers lastig met kleine kinderen, dat kost nogal wat. Die kosten heeft zij jarenlang opgevangen door meer thuis te zijn. Nu is het zijn beurt om te betalen.
Beter af
Mijn vriend heeft 12 jaar PA betaald en nog langer KA. Dat is nu (gelukkig) achter de rug, waardoor zijn ex fulltime moest gaan werken (wat ze heel erg vindt) en nog steeds een laag inkomen heeft. Dus waar het leek dat hij degene was die (financieel) het meest leed onder de gevolgen van de scheiding, komt hij er per saldo het best vanaf.
En pensioen
Precies hij heeft over zijn inkomen ook nog pensioen opgebouwd.
Nee Lanza
'Je kan wel degelijk om een herberekening vragen als je er op achteruit gaat qua loon. '
Vragen kan altijd. Maar de rechter gaat daar alleen in mee als het inkomensverlies onvrijwillig is. Niet als je zelf besluit om minder te gaan werken.
Lanza
Er zijn veel meer kosten dan kinderopvang. Dus dat man al die jaren geprofiteerd heeft, is echt te kort door de bocht. Nu is het zijn beurt om te betalen? Dat deed hij al jaren.
Dat hij
in staat was fulltime te werken toen zijn kinderen jong waren en 24/7 hulpbehoevend is al die jaren gefaciliteerd door zijn vrouw. Blijkbaar zijn ze overeen gekomen dat dit de rolverdeling was. Zij heeft daardoor weinig opgebouwd, weinig pensioen opgebouwd.
Moet dan de maatschappij daarvoor opdraaien? De kinderen zijn een gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Onzin Lanza
'Blijkbaar zijn ze overeen gekomen dat dit de rolverdeling was.'
Ze waren ook overeengekomen om te trouwen. Een scheiding doorbreekt die huwelijksovereenkomst, en ook alle (of in ieder geval bijna alle) andere afspraken. Nieuwe situatie, nieuwe afspraken.
Maar
Daar was zij ook bij. Een gezamenlijke keuze. Nu verandert dit. Hij krijgt meer zorg taken , dus zij kan dan meer werken. Twee huishoudens zijn nu eenmaal duurder dan 1. Dat kan de vrouw niet alleen bij de man neerleggen.
Precies
Helemaal mee eens. Als je bij de echtscheiding aanpassingen doet in de rolverdeling qua zorg moet je bij de echtscheiding ook een aanpassing maken qua financiële zorg. Nu krijgt vader dus wel meer zorgtaken maar financieel moet hij nog steeds het leeuwendeel ophoesten. Zorg is. 50/50 verdeeld dus financieel moet je het ook 50/50 gaan verdelen. Moeder meer werken en vader minder.
Liever onder de brug?
"Als ik Bart was zou ik zelf even aan het rekenen slaan."
Dat vind ik een slecht advies. Er is al gerekend en zijn advocaat vond het kloppen.
Bart wil -na de scheiding- een gelijke situatie. Voor de scheiding vond hij dat niet belangrijk. Hij wil voortaan dat zij net als hij 5 dagen werkt waardoor ze meer gaat verdienen.
Zoals al eerder gezegd: hij kan ook 3 dagen gaan werken.
Of dat tot "gelijkheid" leidt en hem ontslaat van bijbetalen hangt af van het verschil in inkomen tussen haar en hem. Vrouwen verdienen bij hetzelfde werk doorgaans nog steeds minder. Dat komt onder andere omdat ze tijdens het huwelijk als er jonge kinderen zijn, niet of minder gaan werken waardoor ze anciënniteit missen.
Dat kan bij de aanstaande ex van Bart ook zo zijn.
En dan moet Bart gewoon bijbetalen.
Tenzij hij zich helemaal laat ontslaan en dat komt voor.
Er zijn ook mannen die liever onder de brug wonen dan dat ze het gezin waar hun kinderen wonen met hun ex willen meefinancieren.
En dat alles met een vurig pleidooi over het belang van de kinderen
Yeah, right
Kinderen de dupe
Dees "Als je bij de echtscheiding aanpassingen doet in de rolverdeling qua zorg moet je bij de echtscheiding ook een aanpassing maken qua financiële zorg."
Dus voor de kinderen wordt voortaan werkelijk alles en tot op het laatste dubbeltje anders omdat het anders niet eerlijk is voor pa of moe?
Ik begrijp niet hoe je tijdens het huwelijk ervan overtuigd kunt zijn dat moeder de klassieke moederrol moet hebben en dat dat belangrijk is voor de kinderen en vervolgens bij scheiding er helemaal anders over te denken.
Ik geloof er helemaal niks van.
Er is geen ander motief dan geld: Pa wil niet betalen.
Wat een gecalculeer zeg
Ik ook "Nu verandert dit. Hij krijgt meer zorg taken , dus zij kan dan meer werken. Twee huishoudens zijn nu eenmaal duurder dan "
Hij ontneemt haar geen zorg. Twee huizen is twee keer zorg. Er ontstaat als geheel meer zorg. Hij zorgt voor zijn huis en de kinderen daar, zij voor het hare en de kinderen daar.
En nee, niet alle kosten worden bij vader neergelegd. Het gaat ook helemaal niet over vader maar over wie het meest verdient.
Het verschil in inkomen wordt bijgepast om voor de kinderen zoveel mogelijk de voor hen bekende levensstandaard te behouden.
M Lavell
'Ik begrijp niet hoe je tijdens het huwelijk ervan overtuigd kunt zijn dat moeder de klassieke moederrol moet hebben en dat dat belangrijk is voor de kinderen en vervolgens bij scheiding er helemaal anders over te denken.'
Maar in dit geval wil zij scheiden. Blijkbaar zonder de gevolgen te dragen. Waardoor hij hun kinderen minder ziet én haar geld moet geven. Ik snap zijn frustratie heel goed. Zij wil hem niet meer, zorg dan ook maar zelf voor je inkomen.
Nou en?
"Maar in dit geval wil zij scheiden. Blijkbaar zonder de gevolgen te dragen."
Dat verandert toch helemaal niks aan de opvatting over de rolverdeling tussen mannen en vrouwen, vooral daar waar het om de zorg voor kinderen gaat?
"Blijkbaar zonder de gevolgen te dragen. "
Wat een flauwekul, alsof er al niet genoeg gevolgen zijn.
"Waardoor hij hun kinderen minder ziet én haar geld moet geven. "
Dat hoeft helemaal niet. Dat heeft hij helemaal zelf in de hand. Hij kan ook drie dagen gaan werken. Dan blijft de gedachte voor de kinderen zoveel mogelijk staan: Kinderen niet naar de opvang maar lekker thuis bij pa of ma.
Het is zijn keus om dat niet te doen.
Niet helemaal
'Hij kan ook drie dagen gaan werken.'
Daar neemt de rechter geen genoegen mee, tenzij hij met die 3 dagen nog steeds de 300 euro per maand kan ophoesten aan haar. En die kans is niet zo groot.
Zelf rekenen
'Dat vind ik een slecht advies. Er is al gerekend en zijn advocaat vond het kloppen' Nou nee, haar advocaat heeft gerekend en zijn advocaat heeft alleen maar gezegd dat het wel klopt. Met alle respect voor de advocaten, maar in echtscheidingssituaties ( en jeugdzorg) zijn advocaten niet altijd de meest ijverige personen. Bovendien betwist ik het getal niet, maar wel of dat voor kinderalimentatie nodig is.
Als je een heel klein beetje logisch nadenkt en je gaat ervan uit dat het geld voor de kinderbehoefte is, dan moet die kinderbehoefte toch wel enorm hoog zijn als zij een deel daarvan betaalt (waarvoor ze kinderbijslag en kindgebonden budget krijgt en misschien zelf ook nog wat kan inbrengen) en hij een gelijk deel, maar de behoefte zou dan per kind nog 150 euro per maand meer zijn; Dat gaat niet over eten en drinken of onderdak etc, want dat is gelijk verdeeld. Dat gaat dus over kleding, schoenen, fietsen laptop, en dat allemaal elke maand opnieuw.
Je kunt wel iets weten over het inkomen. Hij zegt dat zij evenveel zou verdienen als hem als ze fulltime zou werken en zij werkt (parttime) in het onderwijs. Een startende basisschoolleerkracht verdient ongeveer 2500 bruto. Dat zal ongeveer 1800 netto zijn, Laten we daar van uit gaan.
Zij verdient dan 3/5 van dat bedrag. Laat dat ongeveer 1000 euro zijn.
Ga er even van uit dat de kinderen schoolgaand zijn en geen kinderopvang nodig hebben. Op de wesbite kun je de kinderen niet verdelen, dus zijn de kinderen bij ex en 3 dagen per week bij vader.
Via de website www.toeslagen.nl kun je berekenen hoeveel kindgebonden budget iemand zou krijgen, zowel voor als na de scheiding.
Die getallen kun je allemaal invullen.
Dan blijft er over, dat kinderalimentatie 0 is en dat er een verschil van 300 is in draagkrachtvermogen. Dat verschil hoeft dan niet naar de KA, maar kan naar de PA gaan.
Maakt dat verschil? Enorm.
Allereerst hoeft de ruzie over geld dan niet te gaan via de kinderen: het gaat niet om de kinderen, het gaat om de verdeling van het verschil in inkomen op het moment van scheiding.
Bovendien is dan duidelijker dat PA voor de partner is en dat zij/hij daarmee mag doen wat zij/hij zelf wil.
PA is beperkter in tijd (12 jaar).
En het laat zien dat ook de alimentatie-ontvangende financiële verantwoordelijkheid voor de kinderen draagt: zij/hij zal haar/zijn deel van de kindbehoeften op zich moeten nemen.
Tsjor